DE PRINS.
Hollandsch
Strijkkwartet
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
ZEIST.
AMEIUKAA.NSCH SYSTEEM.
DE HUISHOUDGIDS
AMICIT1A, Donderdag 13 Januari
2e Abomieiiieiitscoiieerl
ROODE ROZEN,
SOMNAMBULE
CREDIET-VEREENHÏÏNG
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
mr II. J. M. van den RKKUH.
wilhelm in astraat 5.
Zij stelt zich ten ctoel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blatico
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden a déposito
en rekening-courant.
Eene vlotte regeling der Uitkeeringen ia in het belang der verlekerden
VERZEKERT U DAAROM BIJ DE
Maatschappij van Levens
verzekering en Lijfrente
Damrak 74 - AMSTERDAM
VERZEKERT U UAAKOM nu
ALGEMEENE
Do verzekerde bedrngon zijn bi
HOOFD-1NSPECTEUR:
H. DOVER, tVilhcliniiiNKtraat 14. DEN HAAG
:hikb»»r BINNEN ACHT DAGEN
coordbev
ng der bewijzztukken
INSPECTEUR voor Ulrecht en Ooztelijk Zuid-HolUnd
11. Til!EKENS, Reiuliramllkade 46. I TKI.t'HI
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHASDEUNG. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen «orden te Amersfoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht,
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Gouden Medaille, Gent iqoS.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT, Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij icderen Roekhandelaar en aa
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
Concertbureau HA.NS AUGUSTIN - Amsterdam
Vertegenwoordiger voor Amersfoort: Pianohandel LOUIS KLEIN.
II. LKYDENSDORFF, le Viool.
BRAM MENDES, 2e Vlooi.
Cült KINT, Alt
THOMAS CANIVEZ, Violoncel.
Een schoonheid van klank, een volkomenheid van onderling begrip, een zoiverheid van
stijlgevoel maken het de gelijke van menig bnitenlandsih kwartet-gezelschap van grooten
naam. (Rotterdamsch Nieuwsblad, 25 Nov, 1915).
PROGRAMMAStrpkwnrletton van BEETHOVEN (op 50 No. 2), MENDELSSOHN
(es gr. t.), on DVORAK (gr. t„ op 00).
Entree f150. KanrlTerkooi> dagelijks bij den Pianohandel LOUIS KLEIN,
op den concertdag
Utrechtschestraat 3. Plaatsbespreking bij loting i
5 HAI.E éen. Aanvang ACHT t
In eiken Boekhandel Icekenl men in op den 15c» Jaargang van
De mooiste Illustratie m Nederland.
Behalve een geoo. aan,al
boeiende novellen van bekende auteurs, begmt vanaf heden m dit weekblad e
serie romans
Roman van H. COURTHS MAHLER.
Hierna verschijnt een nieuwe zeer boeiende roman van «Ie bekende s«:hrijfster Etiiei.
Dei.I., van wie vroeger in »De Prins*: >De rotsen van \alpre* en «Als een Adelaar*
werden opgenomen.
Verder in de Bibliotheek van >De Prins* «le boeiende roman van
A. GEOFFROY
Alls abonné's zyn verzekerd.
Men abonneert zich door het gcheele land bij eiken solieden Bockhandelaar of bij
de Agenten tegen f3.— per jaar voor de gewone, en tegen f5.— per jaar voor de luxe
editie. Abonnementen kunnen met elk nummer aanvangen, doch zijn steeds verbindend tot
No. 52. Op plaatsen waar geen Boekhandelaar gevestigd is, kan men zich «lirect abon-
neeren tegen toezending van postwissel van f 3.75 voor de gewone en f5,75 voor de
luxe-editie, aan den
Uitgever N. J. BOON, Amxtclriijk 3, Amsterdam.
Men ontvangt daarvoor een prachtige illustratie van 20 grootc bladzijden op mooi
papier met 40 a 45 platen per week.
Ondergeteekenden, handelaren in gedistilleerd en wijnen,
berichten door deze, dat vanaf lieden do prijzen van
JENEVER en BRANDEWIJN als volgt zijn vastgesteld:
JENEVER per II. f 1.10, per Liter f 1.30.
KRANDEW1JN f 1.20, f 1.40.
VETTER Co. Lieve Vrouwe-kerkhof 10.
BRANDSEN ZONEN, Langestraat 12, tel. 129.
S. H. MASSA, Havik 8, tel. 292.
H. G. BOSSELAAR, Bloemcndalschestraat 2.
Fa. A. van BEEK Rz., Kamp 2, tel. 128.
C. J. van BEEK, Varkenmarkt i.
Fa. UILENBROEK, Kamp 40.
P. J. B. JACOBS, Langestraat 91, tel. 14s.
J. A. SCHOTERMAN Zn., Utrechtschestraat 34, tel. 145.
FEUILLETON.
TOM,
(10).
Enno zou weer boer zijn, zaaien, ploegen, in
éen woord het bedrijf uitoefenen naar eigen
goedvinden, de baas zijn op een mooi, vrucht
baar stuk grondniet langer een onverschil
lig rad met honderden in een vuile, rumoe
rige fabriek, maar weer iemand met een
eigen wil, eigen invallen, eigen uitvoering
weer een persoon wel is waar eerste
knecht bij Trina Diipke, maar niet zij had
schuld aan al het onaangename, dat hij om
haar had ondervonden. Voor Trina Diipke
kon hij niets gevoelen dan warme dankbaar
heid. Zonder dat daarover een woord was
gesproken, had zij zijn diepe ellende begre
pen en hielp hem, zonder hem te vernederen.
Hij zou over haar have en goed waken als
over een heiligdom.
Met groote stappen stormde hij naar het
huis terug.
«Trina Dopke, ik heb er over nagedacht.
Als je mij in je dienst wilt nemen, dan wil
ik het graag. Ik zal zoo goed als ik kan je
hoeve bestieren*.
«Dat weet ik, Enno Brinkmeier. Dan is
dat tusschen ons in orde, als God wil. Maak
het je behaaglijk in je nieuwe tehuis*.
Enno sliep dien nacht in de bedstede te
Stellichte voor het eerst sedert hij uit zijn
huis was gejaagd weer rustig en werd den
volgenden ochtend verkwikt wakker. Zoodra
«1e dag begon aan te breken, stond hij
achter den ploeg. Hij had een kiel geleend
van een knecht. Aan zijn slaapkameraad te
Hemelingen zond hij getd en verzocht hem,
zijn kostjuffrouw te betalen en hem zijn goed
te zenden. Het weekloon schonk hij aan de
fabriek, waaruit hij, zonder zijn betrekking
op te zeggen, was verdwenen. Als hij maar
niet weer weg hoefde van den pittig geu
renden bodem naar het stof en de benauwde
lucht van een spinnerij. Wat er ook met
hem mocht gebeuren, dat, zoolang hij leefde,
nooit, nooit weer
Hij werkte onvermoeid. En wat smaakte
hem het zware boerenbrood heerlijk en de
van ouds bekende boekweitengort! En wat
was het genoeglijk als op de vroegere
herfstavonden bij het haardvuur in de sche
merachtige keuken, de spinnewielen van
Trina en de meiden snorden, terwijl de
tweede knecht en de koejongen op de kis
ten kousen zaten te breien en de regen tegen
de ruiten kletterde
Hij sloeg zijn nieuwe meesteres nauw
keurig gade. Een boerin, zooals in boeken
staat. Zij gaf ieder wat hem toekwam, wist
ieder zijn arbeid toe te meten en zich zonder
drukte gehoorzaamheid te verschaffen. Huis
en erf waren keurig in orde; alle kisten
waren volgepropt met linnen; de tinnen
schotcis blonkenhet vee met zorg onder
houden. Er viel nergens iets op aan te mer
ken zoover de heerschappij der huisvrouw
ging. Maar op «le akkers, die mannenhanden
eischten, was sinds Sander's vertrek veel
verwaarloosd. Enno gaf zich alle moeite,
alles weer in een onberispelijken toestand
te brengen.
Hij schreef nu aan zijn moeder en deelde
haar mee, dat hij knecht was geworden bij
Trina Dftpke. Zij moest zich daarbij niets
in 't hoofd halen Trina en hij dachten er
verder óok niets bij. Het werk in de stad
was iièiii niet bevallen en Trina was verle
gen geweest om een vertrouwd persoon voor
het bestieren van haar hoeve. Zoo was 'ten
zoo was 't goed en hij was tevreden.
De brief aan Anne was moeilijker. Hij
schreef ten slotte alleen, dat hij het in de
fabriek niet langer had kunnen uithouden.
Hij was daarom weer naar het vrije veld
gegaan en wilde daar vooreerst blijven. Aan
trouwen kon hij den eersten tijd niet denken
maar hij zou haar trouw blijven en als zij
hem schreef, moest zij schrijvenScharm-
beek, poste restante. Dat hij bij Trina Döpke
in dienst was, wilde hem toch niet uit de
pen.
Hij vond echter van dag tot dag meer,
dat het best was uit te houden onder den
helderen, verstandigen blik van Trina's oogen.
Al lachte zij ook bijna nooit, zoo was er
toch iets lichts, iets helders om haar heen,
om haar en haar huis, dat Enno op zijn
vaders hoeve nooit had gekend. Men kwam
tot rust. Men werkte flink en had schik in
zijn werk en genoot van elk uur, want ieder
uur was mooi. Men kende geen overhaasting
en toch was men altijd druk bezig en dacht
niet verder dan het oogenblik.
Op een Zondag, toen hij zijn meesteres
j met den wagen naar de kerk te Grasdort
j bracht, trof hij voor de kerkdeur zijn ouders
aan- Zijn moeders donkere oogen begroetten
hem met een van geluk stralenden blik. Zijn
vader keek, met zijn vierkante kin vooruit
gestoken, strak over zijn oudsten zoon heen.
Ook tijdens de godsdienstoefening verwaar
digde hij hem niet met een blik. Maar toen
de Brinkmeiers wat eerder dan de Stellich-
ters uit het kerkportaal traden, liep de bur
gemeester zwijgend om het span heen, dat
zijn zoon bestuurde, beschouwde met critischen
blik paarden en voertuig en vond er niets
op aan te merken.
J Hij trok echter zijn schouders op en zeide
«Nu is de bengel knecht, waar hij boer
had kunnen zijn*.
Alheid waagde het niet, te antwoorden.
Het was niet gemakkelijk, met Hinnerk
Brinkmeier om te gaan sinds de vergadering,
waarin de Spreckholmers hem de gehoor
zaamheid hadden opgezegd. Al hadden de
oude kolonisten zich ook later bedacht en
gaven zij in de zaak van den straatweg toe,
zoo kon toch de burgemeester met zijn trot-
schen aard de ondervonden krenking niet
vergeten.
loen de wagen de dorpsstraat insloeg,
schreeuwden de Spreckholmer-jongens het
naar huis koerend paar toe«De Brinkmeiers-
hoeve staat in brand!*
Brinkmeier zweepte de paarden op, dat de
vonken onder de hoeven uitstoven. Toen zij
echter op de hoeve kwamen, zagen zij geen
vlammen meer. De meid stond bij de put en
bette haar arm, dien zij bij het hlusschon
had gebrand. De knecht wierp smeulend hooi
uit de staldeur. Op een turfbult zat Krisjan
met het gezicht in de handen te huilen.
Hij had het, in zijn trots als erfgenaam,
niet kunnen laten om met een paar andere
jongens heimelijk op de deel sigaren te
rooken. Een weggeworpen lucifer ha«l een
bundel hooi in brand gestoken. Vlak tot aan
korenzolder sloeg de vlam omhoog. Knechts
en meiden waren den brand met veel moeite
meester geworden.
«En jij.' Wat heb jij daarbij gedaan?*
vroeg Brinkmeier, terwijl hij zijn zoon gram
storig aankeek.
«De jongen was immers als van 't ver
stand, toen hij de vlam zag*, verzekerde de
meid. «Die kon niks anders doen dan blèren*,
»Zóo«, zei Brinkmeier hoonend, «niks dan
blèrei>«- (Wordt vervolgd).
