Eerste Nederlandsche
Hypoth eekbriefbank
Lange Vijverberg 9 - Den Haag
DE HUISHOUDGIDS
•S
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
zmmmmmmmuz
CONSULAAT VAN BELGIË
Leidschestraat No, 33,
VETTER Co.
5 pCt Algemeen* HTpolheekbrieten
tegen 100 pfjt en 4 pf.'t Alge
meen* H j pet b**k bri eren lettti Beu re-
koer» verkrijgbaar ten kantore der
Bank
te Amsterdam bij de beereD Van
Loon A Co.;
te Botterdam bjj Marx A Co «Bank
en verder bjj H. H. orreepondenten
fn de voornaamste planteen de» Bf k»
Gouden Medaille, Ger.t 190S.
Onder redactie var. mevrouw w. van dep. VECHT. Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
- Dit ujób Lrifl vöKfcijat eik.n Zater'lag.
l'rwfiiBiiin'!-• trmt er tr»KA verkrijgbaar bij ie.ieren Boekhandelaar en a
het barerr r- OE HVIMiVDGHS.
Burgstraat 65, UTRECHT.
De Oliefabrieken (AL VFDEFFT. te Delft,
geven hierbij kennis, dat zij, wegens de voort
durende stijging van de prijzen der grond
stoffen en verpakkingsmaterialen, zich hebben
genoodzaakt gezien, met ingang van T Fe
bruari 1616 den prijs der Delttsche Slaolie
tijdelijk te verhoogen met 16 cent per lieele
en 5 cent per halve flesch.
De verkoopprijzen zijn dus als volgt vast
gesteld
KXTHA (good etiket, SLIDINK (rood etiket,
per M flesch t 1.10 f 0.95
„0.70 „0.60
Deze verhooging zal op al onze etiketten
worden vermeld.
- - cr ZEIST. fcum
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE I'HIJZEN
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Bij den ondergeteckende verschijnt
iederen Woensdag
l>e Hollamlsclic Lelie,
'itf, Weekblad $9
C? onder Hoofdredactie
'r VAN rffl
Jonkvr. ANNA «Ie SA VORM N LOKMAN'. W
Om goed bi; stem
Tabletten
De Hollatidsche l.elie is het eenige
•V Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin-
gen. I.c-t hierop voor uwe advertentie, i
P Prijs p. jaarg. f5,25, fr. p.p. f6.
proefnummer gratis.
Amsterdam. L. J. VEEN. 5
De Kanselarij en het Kantoor
te AMSTERDAM zijn VERPLAATS! naar
ingang Keizersgracht
Telefoon Noord ?2»S.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vronwe-kerkhof, AXKBSFOÜKT.
CREDIET-VEREENItUNW
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. Tan deu BK1W1H.
WILHELH1N astra at 5.
Zij stelt zich ten doel
het verieenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid ofin-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden ft deposito
en rekening-courant.
FEUILLETON.
TTOfJL
Als een boom, dien de laatste bijlslag bij
het omhakken wordt toegebracht, viel Hin-
nerk Brinkmeier vóór zijn tuinhek neer.
Zij droegen hem in huis en haalden mees
ter Overdiek, die verstand had van zieken.
Die trok de ideeren van den boer los, legde
zijn hoofd hoog en natte doeken op zijn voor
hoofd. Op zijn aanwijzing werd Brinkmeier
niet in zijn bedstede gebracht, maar maakten
zij midden op den deel een bed voor hem
in orde, waar de frissche lucht omheen kon
strijken en men hem bij het verplegen van
alle kanten kon naderen. Krisjan werd naar
Scharmbeck om den dokter gezonden. »I)an
is hij uit den weg« zei Jsn n haalde meteen
het gezangboek voor den dag, waaruit hij
halfluid een lijkzang begon te lezen, terwijl
(iesche vier kaarsen aan de vier hoeken van
de sponde aanstak, opdat het schijnsel daar
van de arme ziel zou voorlichten, als zij bin
nenkort het lichaam verliet om haar weg te
zoeken naar den hemel of ergens anders
heen.
De kaarsen brandden om den zwijgenden
man, toen de raderen van den wagen, die
Alheid van Stellichte terug bracht, over de
brug ratelden. Vrouwen en kinderen ver
drongen zich voor de deur van het huis en
riepen de boerin de treurmare toe. Alheid
begreep de beteekenis niet van die woorden,
maar wel begreep ze, dat iets heel droevigs
haar wachtte. Zij sprong uit den wagen,
duwde de omstanders op zij, vloog het huis
In en zag haar man tuaschen de kaarsen.
Buiten zichzelf wierp zij zich op hem.
Hlnnerk, mijn Hinnerk!»
De smart verstikte den jammerkreet, zoo
dat hij overging, in een gefluister, maar de
zachte stem drong door den scheidsmuur
heen, die Hinnerk Brinkmeier scheidde van
de levenden. Een rilling ging door zijn
lichaam, de oogleden begonnen te trillen en
werden opgeslagen. De oogeti bewogen zich,
zochten, keken plotseling met bewustzijn en
bleven op de naast hem geknielde vrouw
rusten. De lippen bewogen zich, trachtten
woorden te vormen, Nauwelijks hoorbaar
en toch vol naamlooze teederheid spraken
zij eindelijk haar naam: «Alheid
In dat éene woord lag de dank voor de
nooit falende trouw van een geheel leven
en de schuchtere liefde van een hard man.
Alheid boog zich ver over haar man heen]
opdat hij het licht der kaarsen maar niet zou
ziendie vreeselijke kaarsen Heimelijk be
duidde zij hen, die het dichtst bij stonden,
dc kaarser. uit te blazen en weg te ne
men.
Brinkmeier zag nu de kaarsen en begreep
haar bedoeling. Zooiets als een glimlach ver-
trok zijn lippen, het vergoelijkend lachje van
iemand, die zich geborgen weet. Met veel
moeite reikte hij zijn vrouw de linkerhand.
Vandaag betaalde hij zijn schuld aan de
andere, de donkere; nu behoorde hij geheel
aan de geduldigdc, de lieve, de lichte.
Met zijn hand in de hare fluisterde Alheid
dicht bij zijn oor: «Onze Enno, Hinnerk
ik kom van hem laat je zeggen, dat hij
berouw heeft van elk verkeerd woord, dat
hij jou heeft toegevoegd en dat hij zijn vader
meer hoog acht dan iemand anders op de
wereld. Vergeef hem. HinnerkHoor je
mij?*
Zijn oogen wendden zich van haar gelaat
af en vestigden zich op de deur. Zooiets als
ingespannen luisteren lag daarin. Ook dege
nen die om de sponde heen stonden, hoor
den nu het dreunen van zware voetstappen
op de kanaalbrug. Een massa menschec
kwam over het veldpad aanzettenrnen zag
blinkende knoopen.
Als eerste naast den veldwachter, dien
bijna terugduwend in zijn onbedwingbaar
ongeduld, drong i.uerke Voss zich door de
deur - en stond als door den bliksem ge
troffen bij het zien van den man tussch'en
de brandende kaarsen, dien hij nog dien
zelfden dag buiten in het zonlicht had zien
staan.
Rustig, met hoonenden blik, beschouwde
Brinkmeier zijn vijand en den v !d wachter,
waarna hij langzaam zijn oogen /er de vier
kaarsen liet dwalen.
«Mij krijg je niet te pakken».
Hadden zijn lippen die woorden uitge
sproken, of spraken zijn oogen die slechts!'
Nog eens keerde bij zich met een uitdruk
king van hartelijke teederheid naar de ge
knielde vrouw. Toen trok er een waas over
de blauwe oogappels evenals wanneet een
dunne ijslaag over een waterspiegel heen
trekt. Het P-haam rekte zich uit. De longen
vergaten den uitgestooten adem weer in te
halen. Zacht knetterend flikkerden de kaar
sen. Hinnerk Brinkmeier's zie! had haar tocht
aanvaard.
Luerke Voss pakte den veldwachter woe
dend bij den arm e.. schreeuwde hem toe
«Arresteer hem dan toch
Maar die nam zijn p-.t af. «Hier valt niets
wjrm, te do.,, De me»
Nu begon Voss te gillen en te acureeu-
wen, te lachen en zich de haren uit het
hoofd te rukken. «Hij is mij tóch de baas!!
llij is mij waarachtig weer de baaslc
Met geweld trokken de omstanders hem
uit het sterfhuis en brachten den van woede
schuimbekkenden man naar zijn eigen hoeve.
Nadenkend, uit hun gewone evenwicht
gerukt, verlieten de andere kolonisten zwij
gend de Brinkmeiers-hoeve, in een ontroerd 2
stemming, die hun anders vreemd was. Him-
sted: sprak hun meening uit, toen hij be
dachtzaam tot grootvader Schletten, naast
hem, zeide
«Wat er geweest is met Annemarei Rade
maker, dat weet ik niet. Mogelijk, dat er
niks :s geweest en 't kan ook anderszijn.
Maar :k zou zeggen, dat dertig jaren van
zoon leven als Hinnerk Brinkmeier heeft
geleid een betere voorspraak bij Onzen
Lieven Heer zijn dan dertig in het tucht
huis uitgezeten jaren».
Enno kwam, door zijn moeder geroepen,
voor de begrafenis over. Hij kwam vroeg in
den ochtend, toen de kist nog niet gesloten
was. En de van buiten geleerde woorden
van het gebed, dat hij wilde uitspreken, ver
anderden, hem zelf onbewust, in een zwij
gende samenspraak met den doode. Bij de
gedachte aan hetgeen die in zijn laatste
levensdagen had ondervonden, smolt het
overblijfsel van bitterheid weg, dat nog in
zijn gemoed schuilde en v0ot den dag wilde
komen bij het zien van de ouderlijke hoeve,
waarvan zijn vader hem hardvochtig had
onterfd.
«Geen erfgenaam van je hoeve«, zeide
zijn rustig geworden gemoed, «maar ook geen
erfgenaam van den ouden vloek. In een
moeilijken strijd is het mij gelukt, het heeto
Brinkmeiers bloed meester te worden, dat
jou leelijke parten heeft gespeeld. God zij
daarvoor geprezen».
(Slot volgt).
