Uniformen.
Staat der Nederlanden
4/2 pCts. Vrijwillige Leening
W. A. HAÜÜ1MO,
Het leekWaü voor U]
PITMANSCHOOL
Er zijn geen mannen meer.
groot f 1S4J.OOO.OO©.--
27 tot en niet 29 Maart 1916
van des voormiddags 9 tot des namiddags 1 uur
ANT. VAN GIJN.
Berkenweg- ÏO.
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
ZEIST. -
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
„DE KRONIEK",
BERN- BROM,
Nicolaï Lebret,
Electrische
Installaties.
Sluit
Kopieer-inrichting.
van den
lte iiisclirijviugeii kunnen geschieden van
bij het Agentschap van het Ministerie van Financiën te
Amsterdam, op alle Betaalmeesterskantoren (behalve
dat te Amsterdam) en op de kantoren van de Ontvangers
der directe belastingen in Gemeenten waar geen betaal-
meesterskantoor gevestigd is.
STGRTINGSTERMIJNEN: 8 Mei, 7 Juni, 7 Juli en 7 Augustus 1916.
Voor verdere bijzonderheden raadplege men het PROSPECTUS, dat op de boven
genoemde kantoren en op alle postkantoren (hulp- en bijkantoren iubegrepen) te
verkrijgen is. DE MIt(lsTER VAN FINANCIËN,
Wasschen geheei opgemaakt, of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen «orden te Amersfoort 's Woensdags trance gebaald en gebracbt.
gg1 PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Door het Bureau tot Publiciteit van
Wetenschappelijk Nieuws, Keizers
gracht 153 te Amsterdam, wordt
uitgegeven het weekblad
een samenvatting van al hetgeen
de voornaamste dagbladen en perio
dieken aan wetenswaardigs behel
zen. >De Kroniek» tracht dus te
geven »van alles het beste», en
voor hen, die tijd noch lust hebben,
dagelijks ettelijke kolommen druks
te doorworstelen, maar die toch
>bij« willen blijven, is het weekblad
deaal. Abonnement f 1.25 p. jaar.
Vraagt gratis-proefnummer.
LANGRSTRAAT S7, AMERSFOORT.
Vertegenwoordiger
ran bet Ingenienrs bnrean
Utrecht.
Uwe Brand- cn Inbraak ver
zekeringen bij de Br and-
Maatschappij te Amster
dam van 1790.
Schitterendste voorwaarden
Laagste prent iën
G. J. P. van EDE,
Kortegracht 15a, Amersfoort
Muurhulzen 7, Telef. 286.
AMERSFOORT.
Onderwijs in stenogralie (handels-systeem)
en maclilne-Hchryven.
Opleiding tot Kantoor-stenografen.
«w Plaatsingsbnrean voor leerliogen.
A. MEINESZ-VON SANTEN,
Gediplomeerd leerares in Stenografie en
Machine-schrijven,
Lid van den Ned. Stenografen Bond «I. Pitman»
Inschrijving van leerlingen 's morgens voor
12 uur en 's avonds na 7 uur.
W Prospectussen gratis.
FEUILLETON.
2-)
Is hij een Duitccher, in Amerika geboren?»
vroeg de cavalerie-officier.
.Zoover ik weet, was zijn moeder een
Duitschehij is in Amerika opgegroeid en
opgevoed. Men ziet het hem dadelijk aan,
vindt u ook niet En met zijn dochter spreekt
hij liefst Engelsch», antwoordde de dokter.
>0, wordt daarom miss Mabel genoemd?»
>Ja, dat "Segt men gewoonlijk. Ik ken haar
eigenlijk niet anders. Ja, waarom zij zich
eigenlijk hier, in de buurt van Berlijn, ge
vestigd hebben? Ik geloof, dat zijn moeder
na den dood van zijn vader hierheen is ge
komen om dc laatste dagen van haar leven
in haar geboorteland door te brengen en
zoo is haar zoon hier gebleven. Het is
ook onverschillig nietwaar, waar hij zijn
geld verteert; hier of daarginds».
Eensklaps zweeg de dokter, want zij ston
den onverwacht tegenover de andere leden
van het gezelschap. Het dochtertje van den
geheimraad klapte in haar handcu en riep
stralend van genot
>Ja, heel goed MabelUitstekend bedacht.
De hecren moeten meedoen. Ja nietwaar
u doet mee?»
.Waarmee, lieve jongedame? Wat is er
aan de hand vroeg de dokter.
»Wij willen aanstaanden Zondag een uit
stapje maken te paard wij allen met
elkaar er. buiten déjeuneeren ergens
in de open lucht».
Een diepe, volle klank deed zich uit het
huis hooien en weerklonk door den tuin het
deed denken aan een dot kanonschot, heel
in de verte.
„Aha 1 daar gaat de gongHet souper
staat op tafelVooruit, dames en heeren".
Maar de dochter van den geheimraad bleef
staan en hield den dokter vast.
„Neen, u komt hier niet vandaan; u krijgt
niets te eten. Eerst moet u beloven, dat u
meedoet. Ach toe, doe het nu maar, en u
óok mijnheer
De dokter beloofde het en de uhlaan bracht
zwijgend de hand aan zijn pet.
Bij den stal van de manége, waar de paar
den stonden van Mabel en haar vriendin, de
dochter van den geheimraad, kwam het kleine
gezelschap den volgenden Zondag 's morgens
vroeg te zamen. De jonge .miss" met haar
oom, den schilder, kwam het laatst. Deze
had met genoegen de rol op zich genomen
van .chaperonne". Hij was wel geen heel
beste ruiter en voelde zich, zeide hij, meer
op zijn gemak op een Italiaanschen ezel, maar
eott rondreizend kunstenaar moet zich op
alle zadels thuis gevoelen. Zijn angstige weder
helft had dus eindelijk toegegeven, hoewel
zij hem met een bezwaard hart zag ver
trekken.
En ook de voorzichtige dokter had een
heel bedaard, goedig paard uitgezocht, een
dat geen grillen en nukken had. Toen hij
pas dokter was en nog niet veel praktijk
had, nam hij 's morgens vóór het spreekuur
graag wat bewegingmaar nu hij als vrou
wenarts zeer veel te doen had, kon hij zich
dat genoegen niet meer gunnen hij had zijn
liefhebberij moeten opgeven en sinds jaren
geen teugel meer in de hacd gehad.
De afspraak was, door het Grünewald te
rijden, te Wannsce te ontbijten en tegen
twee uur weer thuis te zijn.
Ze reden dus met hun zessen uitde
schilder en de dokter met miss Mabel voor
uit, en daarachter de dochter van den ge
heimraad met den Afrikaan en den uhlanen-
officier.
Alles was doodstil op straat; een enkele
wandelaar, die vroeg was opgestaan of
was het misschien een nachtbraker, die met
klaarlichten dag naar huis ging
Het was een heerlijke frissche zomeroch
tend. Het had de geheete week geregend,
zoodat net plannetje dreigde in het water
te vallenmaar den vorigen dag tegen den
avond was het opgeklaard en thans straalde
de zon aan een wolkenloozen hemel.
Toen het gezelschap aan het station Wa-
lensee was aangekomen, sloeg de klok negen
uur. Met donderend geraas reed de trein
juist over de zware brug en miss Mabel's
schimmet begon bedenkelijk te steigeren
maar een paar vriendelijke tikjes en woordjes
brachten het dier weer tot rust.
Men begon de koele boschlücht reeds te
bespeuren. Rustig en plechtig verhieven
zich de statige dennen met hun donkere
kruinen, die door geen windje in beweging
werden gebracht, en tusschen de slanke stam
men kwamen hier en daar witte gebouwen
met roofle daken te voorschijn.
De schilder verteld- vroolijke dingen uit
zijn vrij kunstenaarsleven te Rome en te Parijs,
waar zelfs Mabel om moest lachenhaar
vriendin kon zich niet verzadigen aan de
avonturen, die haar vriend in Afrika had
beleefd. Dat alles was zóo nieuw en zóo
spannend eenvoudig verrukkelijk. Zou hij
niet veel liever daar gebleven zijn Neen.
Of hij dan weer terugkeerde naar het Zuid
westen van Afrika Neen, naar Kame
roen. Wanneer? In dezen zomer nog?
Ja, over vier weken dreef hij weer op de
zilte baren Ach, hoe jammer! En het
jonge verliefde kind zuchtte erbarmelijk.
Zwijgend reed de cavalerist naast haar
voort. Slechts nu en dan mengde hij zich
in 't gesprek. Zijn oogen hingen aan de
slanke meisjesgestalte, die daar vóór hem op
het fraaie, witte paard zat. Zij droeg een
nauwsluitende, zwarte amazone om het gra-
cieuse, buigzame figuurtje; een hoed met
breeden rand beschaduwde het fijne, hoog
moedige gelaat. En wat zat zij rustig en
zeker in het zadel! Zijn ruilershart was er
van verrukt; hij dacht een oogenblik aan
een toekomst, aan een leven met haar
scheen zij niet voor hem geschapen te wezen
Hij gloeide een oogenblik van verrukking,
van verlangen.
(Wordt vervolgd).
