Compagnie Lyonnaise
Groole Jaarlijksche
Zomer-Opruiming
Van Maandag 19 tot 24 Juni
Succursale
Langestraat SS Amersfoort.
weg-ens vergevorderd seizoen
VAN ALLE CONFECTIE-ARTIKELEN
MANTEL-COSTUMES, MANTELS, ROKKEN, BLOUSES, PEIGNOIRS.
Coöp. Stoomzuivelfabriek „HOOGLAND"
N. V. Middenstands-credietbank
Fabriek van Melkproducten „Amersfortia"
IBo ter prijs f 1.65 per K.G.
Bliksemafleiders
B. Schooleman,
GERTY.
Hofleverancier van Hare Majesteit
de Koningin en
Ha.e Majesteit de Koningin-Moeder.
Wij hevelen de lift mes nadrukkelijk aan, van deze buitengewone gelegenheid ruimschoot»
gebruik te maken, welko aanbieding is gebaseerd op ons systeembij het einde van ieder
seizoen ALLE artikelen uit te verkoopen 0111 plaats te maken voor de Nouveauté'» van het volgende seizoen.
Vertegenwoordiger te Amersfoort II. J. ItEKMS, Lieve Vron wenst raat 24/26.
Hooggepasteuriseurde volle melk per Lltersfleschf 0.12
Heerlijke roomkarnemelk per Literf 0.04
per Lltersfleschf 0.05
Hooggepnsteuriseerde zeer vette koffieroom per I.iterf 1.20
slagroom f 1.50
Roomboter onder Rijits-controle thans per K.Gf 1.60
Karnemelksche pap per Liters-reformfleschf o.ti
YOGHURT-SWAAB per halve I.itersflcschf 0.20
De Directeur,
W. li. GIJDDE.
roor AMERSFOORT eu omstreken.
WEVER88INGKL 28. TELEFOON 304
H A N RELSCR EDIETEN - REKENING-COURANT
met rei.'tcvergooding.
INCASSO'S. - DEPOSITO.
aanleg, onderhond en beproeving
zoomede
alle toepassingen der electriciteit
door Electro-techn. bureau
Smallepad 12 - Amersfoort.
FEUILLETON.
i°i
Mooi was de kolonel nieteen
kend, bultig voorhoofd, een borstelige snor,
een zware onderkaak en een krachtige, vier
kante gestalte was al hetgeen er uiterlijk
aan hem viel te zien. Hij was millionnair
en tevens een zwerver. Hij had «geen vaste
woonplaats en geen zichtbare middelen van
bestaan", zooais een politicman zou hebben
gezegd, was betrokken in alles waarmee
geld te verdienen was en woonde altijd in
een hotel. Zoover men wist, bestonden zijn
bezittingen slechts uit effecten en gereed
geld. Hij verzamelde niets, kocht niets, dat
hij kon huren, en had geen thuis. Hierop
was maar ten grootc uitzondering. Hij was
de eigenaar vati een grootcn blauwen dia
mant, zoo groot als een hazelnoot, volgens
velen de mooiste edelsteen van de wereld.
Doch dit kostbare kleinood bewaarde de
kolonel in een Bank te Londen, en soms
koek bij er in geen vijf jaar naar om.
lfij waa gelogeerd in het Cosmopolitan
hotel cn deelgenoot in een groote electrlsche j
Maatschappij, toen bij op een buitenpartij
bij lady Avendale mijn 'zuster ontmoette en
meteen verliefd op baar werd.
Het vreemdste hierbij was, dat kolonel j
Maddox, voor zoover men wist, zijn leven j
lang nooit iets om een vrouw had gegeven
maar evenals een kinderziekte iemand veel
erger aanpakt, die haar op lateren leeftijd
krijgt, had bij het erg te kwaad, zooals
iedereen kon zien.
Ik heb nooit kunnen begrijpen, waarom i
zooveel mannen op Gertrude verlleven. Ik
ken heel wat meisjes, die vroolijker en
mooier zijn. Maar over den smaak valt niet
te twisten, en feiten zijn niet te weerleggen, i
De jonge Frank Ansley, de neef en bijzon-
dere secretaris van den kolonel, had het j
bijna even erg te pakken als zijn oom en
broodheer,
Die knaap was de eenige mensch in de
wereld, van wlen de oude kolonel hield j
eer hij kennis maakte met Gertrude. Eerst
scheen hij da verliefdheid van den jongen
Ansley niet op te merken, doch toen hij j
het deed en Frank gaf zich, eerlijk ge- j
zegd, volstrekt geen moeite óm het te ver-
bergen was de kolonel razend. In tegen- I
woordigheld van een half dozijn menschen
noemde hij hem een aap, een kwajongen,
een hongerlijder, dien hij van de straat had
opgenomen en dien hij weer op straat kon
zetten ais hij dit verkoos.
Ansley zeide geen woord, doch die er
bij waren, zagen, dat hij doodsbleek werd
en dat er een grimmige blik kwam in zijn
staalgrijze oogen.
Ik moet erkennen, dat Gertrude zich uit
stekend hield. Zij was beleefd tegen heide
heeren, misschien iets meer tegen Ansley
dan tegen zijn oom, hetgeen niet meer dan
natuurlijk was, want hij was een knappe
jongen met hooge idealen en uiterst be
schaafde vormen.
Beck bad van beiden een onverklaarbaren
afkeer. Den kolonel noemde hij een wrec-
den, schraapzuchtigen, ouden wildeman, die
zich verbeeldde met geld alles te kunnen
doen, en der. jongen Ansley minachtte hij,
otndat hij zich boog voor den on beschotten
ouden tiran, In de hoop mettertijd van hem
te zullen erven.
Eer de kolonel Gertrude veertien dagen
kende, vroeg hij haar ten huwelijk. Later
vertelde zij mij de geheele geschiedenis en
volgens haar was het een zonderling aan
zoek geweest, dat haar erg verlegen had
gemaakt
Hij kwam bij ons in een prachtige auto,
voor dien dag gehuurd, en bleef bij ons
lunchen en thee drinken. Gertrude verze
kerde ons, dat hij al dien tijd vol was ge
weest van zijn aanzoek, doch zij wist hem
juist nog binnen de perken te houden. Hij
treuzelde zóo lang, dat mijn vader, die bij
zonder gastvrij is, hem vroeg, te blijven
eten en de kolonel nam met graagte de
uitnoodiging aan.
Wij waren In het geheel met ons twaalven,
en toen wij ons naar de eetzaal begaven,
liet de kolonel de dame, die hij aan tafel
had geleid, in den steek en nam naast
Gertrude de plaats in, die voor een ander
was bestemd. Met geen zijdelingsche toe
speling was hij daar weg te krijgen en Ger
trude wilde geen opschudding maken. Zij
achtte hom volkomen In staat, verzekerde
zij mij, hardop te verklaren, dat hij daar
ging zitten om haar ten huwelijk te vragen.
De uitdrukking «razend verliefd» mocht
gerust op den kolonel worden toegepast. Hij
was evenmin voor zijn daden verantwoor
delijk als een krankzinnige en hij stoorde
zich even weinig aan gevolgen en gebruiken.
Eer de soep was weggenomen, begon hij
zijn aanzoek en ging daarmee voort onder
de visch en de entrées. Gelukkig was de
dikke mijnheer, die aan den anderen kant
zat, een beetje doof en geheel verdiept in
zijn eten. De kolonel had zich half omge
keerd, met den rug naar zijn buurman, die
j met den jongen man naast hem praatte.
«Lady Gertrude» zeide hij, terwijl de be
diende de soep neerzette, «ik heb u iets be
langrijks te zeggen».
«Zoudt u daarmee niet liever wachten tot
een meer geschlkten tijd, kolonel Maddox
vroeg zij.
«Nu is de beste tijd» antwoordde hij.
«Bovendien zou ik misschien geen anderen
tijd kunnen vinden. Het was al moeilijk ge
noeg, dit oogenblik te vinden».
Gerty deed een wanhopige poging tot
glimlachen, opdat het gezelschap maar geen
erg zou krijgen.
»U moet mij aanhooren, lady Gertrude».
«Nu, als het dan moet, dan moet het
maar», meende mijn zuster.
