DE PRINS.
Hellebpekea*'» bitter
W. H. MEüRSING,
Opening der Feestzaal van het Berg-Hotel.
THEE-CONCERT
IJZEREN GRENDELS
SOMNAMBULE
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
MIRJAM.
VRAAGT IN UW CAFÉ,
VRAAGT UW LEVERANCIER
Het fijnste Oranjebitter.
Fabrikanten: H. Hcllebrckers Zonen, Rotterdam.
MACHINALE FABRIEKEN VAN GEBAK,
Afdeeling „BROODFABRIEK",
Amersfoort.
Van en niet heden zijn de broodprijzen:
Melk wittebrood 1/2 K.Q. 15 cent, s/4K.G. 22'/j ceut, 1 K.G. 30 cent.
Bruinbrood1/2 H'/a 'li "'/z 1 23
Gezondheidsbrood 1/., IP/2» slt H'/s 1 23
Van het volgens deze prjjzen van deze fabriek ontvangen en betaalde brood
zal het 10 pCts. dividend worden uitgekeerd op den gewonen tjjil.
Woensdag 4 October
Van 3 tot 6 uur
VOCAAL- en INSTRUMENTAAL
met welwillende medewerking van beroemde artisten,
ten voordeele der Belgische krijgsgevangenen.
DE DIRECTIE.
Wanneer gij niet het
Vertrouwen van het Publiek
in Uwe zaak hebt gewonnen en weet te behouden, verwacht dan geen
Uitbreiding van Uwe zaak.
In den loop der jaren bleken meer dan 146 OOO personen vertrouwen
te stellen iu de
A L G E M E E N E
Maatschappij van Levensverzekering en Lijfrente te Amsterdam.
Zij vroegen verzekeringen aan tot een bedrag van
meer dan 407 millioon gulden kapitaal
en sloten, o. a. door storting van KOOPSOMMEN, voor bijna
6 millioen guldon aan Lijfrenten.
Hoofd-InspecteurInspecteur
H. DOYER, Wilhelminastraat 14, voor Utrecht en Oostelijk Zuid-Holland:
Den Haag. H. THIERENS, Rembrandtkade 46, Utrecht.
In eiken Boekhandel teekent men in op den 16c?i Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, over den Enropeeschen
Oorlog, meestal van onze eigen fotografen, en de voornaamste gebeurtenissen in Neder
land en in het buitenland, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en
boeiende novellen van bekende auteurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
serie romans
Roman van Etiif.l M. DEI.I.,
Schrijfster van »Als een Adelaar», »Dc Rotsen van Valpré», enz.
Hierna verschijnt een nieuwe zeer boeiende roman van de bekende schrijfster
ths Mahler, van wie vroeger in »Pe Prins»: werd opgenomen «Roode
Verder in de Bibliotheek yan »De Prins» de boeiende roman van
A. GEOFFROY
KT Alls abonné's zijn. verzekerd.
Door den Europeeschen oorlog zijn alle materialen aanmerkelijk in prijs gestegen.
Daarom is, zoolang deze toestand duurt, de
prjjs per 13 nummers gedurende 3 maanden '.13 cent, franco per post F114.
Zoo spoedig zulks mogelijk is, zal de oude prijs weer worden ingevoerd.
Abonnementen kunnen te allen tijde aanvangen, doch alleen bij het einde van
den jaargang worden opgezegd.
Men abonneert zich bij eiken Boekhandelaar, bij de Agenten en bij den Uitgever
N. J. BOON, Amsteldijk 13, to Amsterdam.
Men ontvangt wekelijks een prachtige illustratie van 16 a 20 bladzijden op mooi
papier met 40 A 45 platen.
lil'11 ZEIST, «sssf
AM ERIK AAN SCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING.
Goederen worden te Amersfoort
BILLIJKE PRIJZEN
1 Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
FEUILLETON.
4-)
Ford durfde op dit gevaarlijk terrein niet
rechtop staan, maar bukte zich laag, waar
door hij onzichtbaar werd, doch zelf alles
kon zien hetgeen er binnen gebeurde. Hij
wilde nog ééns, zei hij tot zichzelf, de vrien
delijke aangezichten van menschen aan
schouwen en dan wegsluipen gelijk hij was
gekomen.
Hij kon nu waarnemen, dat de dame, die
had gesproken, invalide was en in een
langen stoel lag met een reisdeken luchtig
over zich heen een teer, sierlijk schepseltje.
Haar kanten, sieraden en ringen duidden
aan, dat zij eens tot een anderen, eleganten
kring bad behoord, maar dat bet lot haar
naar den zoom van de wildernis had ge
voerd om daar te leven en wellicht te ster
ven. Hij maakte de zelfde opmerking ten
opzichte van den man, die met zijn rug
naar het raam zat. Zijn avondtoilet was
niet gesoigneerd een omstandigheid, die
in dit land van meer of minder primitieven
eenvoud sprak van iets als verbanning. Hij
was tenger en van middelbaren leeftijd en
ofschoon zijn gelaat voor hem verborgen
was, kreeg Ford den indruk alsof hij hem
reeds eerder had gezien, maar van een
ander gezichtspunt. Vooral de manier waarop
hij een vergrootglas gebruikte, terwijl hij
met cenige moeite een courant las in het
licht van oen lamp met groene kap, kwam
Ford bekend voor, ofschoon andere meer
dringende gedachten hem verhinderden, zich
te bedenken, waar en wanneer hij nog on
langs iemand had gezien, die juist het
zelfde had gedaan.
Terwijl hij bij het raam zat gehurkt om
hen gade te slaan, kwam de gedachte bij
hem op, dat zij juist het soort menschen
waren voor wie bij het minst bevreesd be
hoefde te zijn. De tragedie boven in de
bergen had hen waarschijnlijk weinig ge
ïnteresseerd en in elk geval konden zij nog
niets van zijn ontsnapping gehoord hebben.
Wanneer hij hen kwam storen en voedsel
vroeg, dan zouden zij hem dat geven als
aan een gewonen landlooper en blij zijn
als ze hem weer kwijt raakten. Als er
iemand was, die vrees inboezemde, dan was
hij het, met zijn groote gestalte, zijn jeugd
en zijn verwilderd voorkomen.
Hij dacht er over na, hoe hij op de meest
natuurlijke manier een kleine pakkende
komedie zou kunnen spelen, toen de man
plotseling met een zucht de courant liet
vallen. In het zelfde oogenblik sprak de
dame alsof zij op een geschikte gelegen
heid had gewacht.
»Ik begrijp niet, waarom jij je dat zoo
zou aantrekken», zeide zij, terwijl zij een
hoestbui trachtte te onderdrukken, >je moet
iets dergelijks hebben voorzien, toen je
rechter werd».
11 et antwoord klonk in Ford's ooren
slechts als een gemompel, maar hij maakte
de beteekenis daarvan uit het antwoord op.
»Toegegeven», hernam zij, toen hij had
gesproken, «mogelijkheden voorzien en ze
ondervinden, zijn twee verschillende dingen
maar als men er op voorbereid is, dan geeft
dat kracht, wanneer men tot bandelen wordt
genoodzaakt».
Weer hoorde Ford een gemompel, waarin
hij niets kon onderscheidenmaar weer
zeide haar antwoord hem hetgeen het be
doelde.
«Recht en onrecht, zooals ik het opvat»,
ging zij voort, «is iets waarmee jij niets
hebt te maken. Het is jou plicht, de wet
toe te passen en niet om te beoordeelen,
hoe die werkt».
Wederom was Ford niet in staat, iets van
het antwoord op te vangen, maar weer
brachten de woorden der dame hem op de
hoogte.
«Is dat het ergste er van 't Kan zijn
maar 't is het beste er van, want daar het
je van alle verantwoordelijkheid ontheft, is
het dwaas om er wroeging over te ge
voelen».
Wat gaf aanleiding tot die opmerkingen
Een zonderlinge nieuwsgierigheid bekroop
Ford om dat te weten.
Hij naderde zoo dicht als hij maar hij
durfde de open deur, maar er werd voor
het oogenblik niets meer gezegd. In de stilte,
die volgde, begon hij er weer over te peinzen,
hoe hij het best zijn verzoek om voedsel
zou kunnen inkleeden, toen een geluid achter
hem, hem deed schrikken. Het was het ge
luid, dat hem onder alle andere het meest
schrik aanjoeg, en wel dat van een mensche-
lijken voetstap. Zijn eerste beweging ont
sproot uit de zelfde blinde impulsie, die
een opgejaagden vos een schuilplaats in een
kerk doet zoeken, enkel de begeerte om
voor het oogenblik veilig te zijn. Hij was
overeind gesprongen, stapte over den drem
pel en sprong de kamer in, eer hij had be
dacht, dat, als hij gepakt werd, hij ten
minste als een moedig man moest gepakt
worden. En zich dus weer naar de deur
toekeerend, waardoor hij was binnen ge
komen, bleef hij uitdagend staan, in af
wachting van zijn vervolgers, zonder te
letten op de verbaasde oogen, die op hem
waren gevestigd. En niet dan nadat er een
paar seconden waren verstreken en hij be
merkte, dat men hem niet achtervolgde,
wierp hij een blik door de kamer. Hij zag
daarbij langs de vrouw heen en vestigde al
zijn aandacht op den kleinen, grijzen man,
I die, nog altijd op zijn stoel zittend, hem
met open mond aanstaarde. Op zijn beurt
was Norrie Ford sprakeloos en sperde hij
zijn oogen open van verbazing. Er ver
streken verscheidene oogenblikken eer éen
van beiden sprak.
Toen zeiden beiden tegelijk:
De dame sprong op van schrik. Er was
zoowel een vragende als angstige uitdruk
king op haar gelaat en haar echtgenoot
voelde zich gedrongen, op die vraag te
antwoorden.
«Dit is de man», zei hij op gedwongen,
kalmen toon, «over wicn wij zoo juist heb
ben gesproken».
Toch niet de man, dien jij
«Ja», knikte hij, «de man, dien ik "'an-
ochtend heb ter dood veroordeeld».
«Evie!»
Mevrouw Wayne begaf zich naar de deur,
maar op Ford's verzekering, dat haar kind
niets van hem had te vreezen, liet zij haar
hand op den knop rusten en keek nieuws
gierig den jongen, verwilderden man aan,
wiens veroordeeling hem iets belangwek
kends verleende.
Weer zwegen allen in de overmaat van
hun verbazing, een poosje. Wayne zat recht
op en keek den indringer aan met turende
oogen, die beneveld waren door een ge
deeltelijke blindheid. Ofschoon tenger van
lichaamsbouw en zwak van uiterlijk, was
hij toch niet bevreesd van aard en terwijl
de seconden verstreken, kon hij zich een
denkbeeld vormen van hetgeen er was ge
beurd.
(Wordt vervolgd).
