Bruinbroodoibroodkaarten
BOHEME,
Stoomwasseherij W. G. BURGER.
ZEIST.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Fa. L. v. Achterbergh,
1TECHNIEK - 1ST
DE HUISHOUDGIDS
AMERSFOORTSCHE Mil
ATSCHAPPIJ
W. H. MEURSING,
MIRJAM.
SCHOUWBURG. Vreeburg te UTRECHT.
NED. OPERA.
Directeur C. H. KOOPMAN.
VRIJDAG 6 OCTOBER
Feestelijke Openiiigs-voorstelling
Opera in 4 bedr. vau 0. PUCCINI.
Regie: HF.NRY ENGELEN. Kapelmeester: ALBERT VAX RAAI.TE.
ANNIE LIGTHART. TII.I.Y WESTENBERG. LOUIS VAN TULDKR.
ED. VAX DER PI.OEG. HENDRIK KUBBINGA. COEN MULLER.
Oordeel der Pers:
De Telegraaf (M. Vermeulen): «Hebben wij de partituur wel ooit zóo goed
gehoord in een Italiaansche of Eransche opera? Zóo af, zóo harmonisch streeleiul
en zóo verrukkelijk van orkestralen klank? Wat een ensembleIk heb vanavond
in het Paleis onze Hollanders ook pas goed leeren bewonderen. Het was er!
Warmbloedigheid, rythme, samenspel, melodie en muziek, alles».
Handelsblad: «Ik geloof niet, dat ik in Amsterdam ooiteen zóo muzikaal ver
zorgde opvoering van Puccini's meesterwerk heb bijgewoond. Een orkest, waarin
elk instrument zijn taak nagenoeg onberispelijk volbracht, een orkest, dat zingen
kon in het fijnste pianissimo, een koor met frissche jonge stemmen, die goed
geschoold bleken. Het publiek toonde zich zeer enthusiast».
Nieuwe Rott. Courant: «Deze voorstelling van Puccini's meesterwerk muntte
uit door gToote eenheid. Van een waarlijk ontroerende schoonheid was het slot
van het laatste bedrijf. Het ensemble der solisten, onder wie inzonderheid Annie
Ligthart de Mimi-vertolking tot een prachtige creatie wist op te voeren, heeft
uitnemerd voldaan. Het publiek was opgetogen».
Prijzen der plaatsenBalcon f 3.50, iste Amph. en Stalles f 3, iste Zijloge f 2.25,
Baignoires en 2de Amph. fz. Parterre f1.50. 3de Amph. f 1.25, zde Zijloge fi,
4de Amph. f0.75, Gaanderij fo.50.
Plaatsbesprekingvoor houders van voorbespreekrecht Donderdag 5 October
van n tot 12 uur, voor het overige publiek Donderdag 5 October van 1.15 tot
3.15 uur en Vrijdag 6 October van 10 tot 12 en van 1.15 tot 3.15 uur,
Aanvang kwart voor acht, Einde 11 uur.
Vanaf 10 OCTOBER eiken DINSDAG -
MIDDAG van half vier tot half zes een
STRIJKJE
in de thea-room van Maison DE HAAS,
Dangestraat 87.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
2W PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Br andstoffenhandel.
BestelkantoorArnhemschestraat 1.
Telefoon no. 155.
Kantoor en Magazijnen Koesteeg 3-5-7.
Uitsluitend le kwaliteiten.
OPENBARE LEESZAAL
Beukenlaan 2.
Yrjje toegang voor ieder boven 18 jaar
Couranten Vakbladen Tijdschriften
Boeken Adresboeken
UITLEENBIBLiy: HEEK.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT, Oud-leerares in Kok
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij icderen Boekhandelaar t
het bureau van >DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 65, UTRECHT.
WESTSINGEL 3S - TELEFOON 45
MACHINALE FABRIEKEN VAN GEBAK.
Afdecling „BROODFABRIEK",
Amersfoort.
Dit brood kost 12 cent per K.G., zonder dividend.
Daar de weistandsgrens er voor is vervallen, kan dit brood voor elk huisgezin wor
den aangevraagd, hetgeen door een der leden van het huisgezin of zijne dienstbode,
vóór den 2osten van elke maand, in het Bureau aan de Appelmarkt persoonlijk moet
geschieden, doch schriftelijk niet wordt aangenomen.
De maximum-hoeveelheid van dit brood is 3 K.G. per week voor ieder lid van het
huisgezin boven de z jaar.
De broodkaart moet bij de ontvangst van dit brood worden getoond om er de juiste
hoeveelheid dadelijk op te doen aanteekenen.
Wegens de onvoldoende hoeveelheid tarwebloem, welke wordt beschikbaar gesteld,
en die waarschijnlijk nog zal verminderen, is het te voorzien, dat binnenkort de hoe
veelheid wittebrood algemeen onvoldoende zal zijn, is de meest mogelijke zuinigheid er
mede raadzaam, alsmede om een gedeelte ervan door het Bruiubrood te vervangen, waarvoor
vóór den zosten van elke maand de broodkaart moet zijn aangevraagd.
Eene snede Bruinbrood op een snede Wittebrood is een zeer smakelijk en goedkoop
voedsel.
FEUILLETON.
Rechter Wayne zelf had aangeraden.dat
men Lord, met het oog op de onstuimige
sympathie, aan den dag gelegd door jagers
en houthakkers met den man die een goed
kameraad voor hen was geweest, uit de
aardige poppengevangenis van het lande
lijke plaatsje naar de strengere te Plattville
te laten overbrengen. De gevangene was
natuurlijk bij zijn vlucht geholpen, hetzij
eer de verandering had plaats gehad of
terwijl die gebeurde. Daarin was niets bui
tengewoons. maar wel was het verbazing
wekkend, dat de vluchteling zijn weg had ge
vonden naar dit huis hoven andere. Mevrojw
Wayne scheen dat óok te denken, v.mt zij
begon het eerst te spreken op een toon,
dien zij trachtte streng te doen klinken,
ondanks het angstig beven van haar stem
en vroeg
«Waarom kwam je hier heen?»
Ford keek haar voor het eerst aan, ver
bouwereerd en toch met een soort welbe
hagen. Het was minstens twee of drie jaar
geleden, sinds hij zoo iets moois had gezien
neen, eigenlijk niet sinds zijn moeders dood.
Zijn geest werkte te allen tijde langzaam,
zoodat hij geen antwoord vond eer zij haar
vraag met een vertoon van nog grootere ge
strengheid herhaalde.
«Ik kwam hier een toevlucht zoeken»,
zeide hij toen.
Zijn aarzeling en verbouwereerdheid brach
ten de nog altijd verbaasde bewoners van
het huis cenigermate op streek.
«Is dit niet een vreemde plaats daarvoor
vroeg rechter Wayne met een zenuwachtig
heid. die hij poogde te onderdrukken.
Die vraag was de prikkel, welke Lord
noodig had om zijn brein te doen werken.
«Neen», hernam hij langzaam. «Ik heb
recht op de bescherming van den man, die
mij ter dood veroordeelde voor een misdaad,
waaraan ik, zooals hij weet, onschuldig ben».
Wayne verborg zijn plotselingen schrik
door de courant op zijn over elkaar gesla
gen knieftn glad te strijkenmaar zijn
stem klonk ccnigszins gesmoord, toen hij
antwoordde
«Het gerechtelijk onderzoek is rechtvaar
dig geweest. Je werd schuldig bevonden.
Al de hulpbronnen, die de wet veroorlooft,
hebben je ten dienste gestaan. Je hebt niet
het recht, te zeggen, dat ik weet, dat je
onschuldig bent».
Doodop van vermoeidheid liet Ford zich
op een stoel vallen, waarvan een der kin
deren juist was opgestaan. Met zijn eenen
arm slap over de rugleuning hangend, zat
hij den rechter met holle oogen aan te staren,
alsof hij niets wist te zeggen.
«Ik heb het recht, in iemands gemoed te
lezen», mompelde hij eindelijk, «als dat zóo
doorschijnend is als het uwe. Niemand
koesterde eenigen twijfel omtrent uw over
tuiging na uw beschuldiging».
«Dat heeft er niets mee te maken. Indien
ik de beschuldiging te uwen gunste in
kleedde, dan heb ik dat gedaan, omdat ik
wenschte. dat gij zoudt profiteeren van alle
mogelijke middelen, die u konden ontheffen
van schuld. Toen dit onvoldoende werd be
vonden door een jury van uws gelijken...»
l-'ord maakte een geluid, dat veel had
van een lach, als het wat vroolijker had
geklonken.
«Een jury van mijns gelijken Een troep
domme handelslui, die van het begin af
tegen mij vooringenomen waren, omdat ik
af en toe een opstootje had gemaakt in hun
stad. Zij waren evenmin mijns gelijken als
de uwe».
«De wet neemt aan. dat alle menschen
gelijk zijn
Evenals zij aanneemt, dat alle menschen
verstandig zijn; maar dat zijn ze niet. De
wet is prachtig in theorie. Het voornaamste
dat er tegen is te zeggen, is, dat zij vijf
van de tien keer geen rekening houdt met
de menschelijke natuur. Ik ben niet dood
veroordeeld, omdat ik iemand heb gedood,
maar omdat gij, rechtsgeleerden, niet wilt
toestemmen, dat uw theorie mank gaat».
Hij begon weer op zijn gemak te spreken
met een geestdrift, verwekt door zijn wan-
hopigen toestand en het onrecht, hem aan
gedaan. Hij ging rechterop zitten; het neer
slachtig voorkomen, waarmede hij op den
stoel was gevallen, verdween; zijn grijze
oogen, van de soort, die «eerlijk» wordt
genoemd, schitterden in het vuur van zijn
protest.
De rechter betrapte er zich op, dat hij
zich weer moest verzetten tegen het gevoel
van sympathie, dat hem in de gerechtszaal
af en toe bijna te machtig was geworden.
Hij was genoodzaakt, zich te verschansen
achter het systeem, dat hij diende eer hij
de kracht vond om te antwoorden:
«Ik kan niet verhinderen, dat ge uw
eigen opinie hebt».
«Evenmin als ik u van de uwe kan ver
lossen. Zie mij aan, rechter!» lord stond
nu plotseling overeind, strekte zijn armen
wijd uit met een gebaar, waarin meer een
uitdaging lag dan verontschuldiging, «zie
mij aan Ik ben een sterke jonge man van
vier en twintig jaar met een gezond lichaam
en een gezonde zielmaar ik ben doornat
tot op mijn huidik ben half naakt en
bijna dood van honger; ik ben een vogel
vrij verklaarde voor heel mijn loven en
u is verantwoordelijk voor dat alles».
Het was nu Wayne's beurt, te protes
teeren en ofschoon hij een oogenblik ineen
kromp, zeide hij scherp
«Ik moet mijn plicht volbrengen».
«Goede hemel, man, zit daar toch niet
en noem zoo iets niet uw plichtU is iets
meer dan een rad in een machine. U was
een menschelijk wezen eer u rechter werd.
Met uw overtuiging hadt gij den rechter
stoel moeten verlaten en niets meer mot
de zaak te maken willen hebben. Die enkele
daad zou mij een kans gegeven hebben»,
«Je moet niet op die manier tegen mijn
man spreken», bracht mevrouw Wayne, die
nog altijd bij do deur stond, verontwaar
digd in liet midden. «Als je eens wist,hoe
hij om jou heeft geleden».
»Is er wei iets, dat vergeleken kan wor
den bij hetgeen ik door hem heb geleden
«Ik durf wedden, dat het erger was. Hij
heeft haast niet geslapen of gegeten, sinds
hij wist, dat hij dat vreeselijke vonnis
«Kom! kom!< riep Wayne uit op den
ongeduldigen toon van iemand, die een
eind maakt aan een nutteloos gesprek. «Wij
kunnen geen tijd meer aan dat onderwer
verspillen. Ik behoef mij niet te verdedigen».
«Dat moet u wel», verklaarde Lord dade
lijk, «zelfs uw vrouw doet het voor u. Wij
zijn hier niet in een gerechtszaal, zooals
vanochtend. Overtuigende omstandigheden
beteekenen niets voor ons in dit eenzame
huis, waar u niet langer de rechter is,
evenmin als ik langer de gevangene ben.
Wij zijn slechts twee menschelijke wezens,
van alles ontdaan; behalve van hun aange-
geboren rechten en ik maak aanspraak
op de mijne».
«Wel, en waarin beste an die?»
«Ze zijn heel eenvoudig. Ik maak aan
spraak op het recht om iets te eten te
hebben en mijr. weg te gaan zonder lastig
gevallen, of verraden te worden, U zult
moeten toestemmen, dat ik niet veel vraag».
»Jc zult eten hebben», zeide mevrouw
Wayne niet zonder medelijden, «ik zal het
gaan halen».
(Wordt vervolgd).
