Éf
SUCCURSALE
COMPAGNIE LYONNAISE
Groote ialans Opruiming
lil?
iip
Langestraat §3
Amersfoort.
Hoofdmagazijnen: Den Haag, Kneuterdijk 9.
~W egens vergevorderd Seizoen
MAAMDAG 11 DECEMBER
en volgende dagen
van
Mantel-costumes, Mantels, Costuum-rokken. Gekleede cos
tumes, Blouses, Peignoirs, Zijden jupons, Pelterijen, enz.
Nationale Bankvereeniging
W. H. MEURSING,
MIRJAM.
Hofleveranciers
van
H. M. de Koningin.
Hofleveranciers
H.M. de Koningin
Moeder.
Alle artikelen, welke wij tot ZEER verminderde prijzoii
aanbieden, zijn vau Prima Coupe en Uitstekende
Kwaliteit.
Wij maken do Dames beleefd opmerkzaam, dat, met het
oog op onze Balans, tot do meest gereduceerde Inventaris-
prijzen zal worden verkocht.
mm
W
KAPITAAL EN RESERVEN f 5 500 000.
Kantoor AMERSFOORT,
Sortegracht 22 naast het Postkantoor. Telefoon 360-
Opent franco cheqne-rekening met rente lergoeding a pet.
UHEDIET-VEREENIGINU
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. van den BK KUIL
WILHELMISASTItAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
bet verleenen van Ctedieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of
in-blanco.
het incasseeren van handelspapier,
het ontvangen van gelden a deposito en
rekening-courant.
MACHINALE FABKIEKEN VAN GEBAK.
Afdceling „BROODFABRIEK",
Amersfoort.
De broodprijzen zijn verminderd tot
Melkvvittebrood i/2 K.O. 15'/2 cent, SU K.G. 23'/2 cent, 1 K.G. 31 cent
Van het volgens deze prijzen van deze fabriek ontvangeu en betaalde brood
cal het 10 pCts. dividend worden uitgekeerd op den gewonen tijd.
FEUILLETON.
,6.)
»Wat dat betreft, vragen worden er in
Argentinië milder gedaan dan ergens anders
in de wereld. Dat is een van de vaste aar-
digbede.. van het land, zoowel in Buenos
Ayres als buiten, in het kamp. De oude
Spaansche families zijn natuurlijk heel goed,
maar wat de vreemdelingen aangaat, men
kan van hen niets te weten kemen. Dat is
een van de redenen, waarom het land ons
niet aanstond. Wij wenschten, dat de men-
schen zouden weten wie we waren eer
wij daar kwamenmaar die tak van kennis
wordt daar niet beoefend».
»Er zijn in Argentinië meer poenen, die
een anderen naam dragen dan hun eigen»
zeide de man, eindelijk tot spreken gebracht,
»dan in de heele rest van de wereld. Ik
hoorde een verhaal in de Jockey-club
een troep ophakkerige inboorlingen in de
Jockey-club van een Iersch kereltje, dat
valsch speelde. Drie andere ezels schopten
hem er uit. De vent keerde zich bij de deur
om en nam zijn portie wraak door te schreeu
wen »Zeg jongens, weet je waarom zij mij
hier Mickey Flanagan noemen Omdat het
mijn eigen naam is«. De kerel had ze prach
tig te pakken».
Ford vermande zich en lachte, maar op
staande, maakte bij excuses, dat hij weg
moest.
«O er zijn ook een massa knappe men-
schen onder» merkte de dame op, vóór hij
tijd had om weg te komen, «werkelijk, dat
is een van de moeilijkheden in dat land voor
mcnschen als wij. Er zijn te veel flinke lui,
die iets zoeken. Mijn man slaat den spijker
op den kop als hij zegt, dat er geen kans
is voor zoo'n armen Ier, tenzij hij gezond
verstand heeft, en voor ons was dat buiten
kwestie».
Ford sprak niet weer met hen, maar hij
dacht na over hun woorden en na verloop
van vier en twintig uur was er voor hem
een licht opgegaan.
Al wat mij te doen staat, is mijn gezond
verstand te gebruiken. Die woorden schenen
hem den leiddraad voor zijn leven in de
hand te geven. Het was het antwoord op
de vraag »Wat moet ik daar doen die
zich telkens aan hem opdrong als hij er
over dacht om in een of ander land een
schuilplaats te zoeken. Het was als een
openbaring, dat hij het zelf in de macht had
om zooveel van een land te maken als hij
kon en het land van hem.
Hij zou moeilijk hebben kunnen verklaren,
hoe zijn besluit om in Argentine zijn ge-
j luk te beproeven tot rijpheid was gekomen,
j Eer hij wist of hij al dan niet ongehinderd
te Liverpool aan land zou komen,;ontstond
I er een soort stilstand in zijn gespannen
denken, maar eenmaal in den trein naar
l.onden, kwam hem een volledig plan voor
den geest. Het land waar weinig werd
nagevraagd en het niet aankwam op het
verleden was de aangewezen plaats voor
hem. Binnen veertien dagen was
weede klasse-passagier aan boord van de
Koninklijke Mail Stoom Packetboot «Para
na»met bestemming naar Buenos Ayres.
Aldus werd het denkbeeld.dat het meisje
in de Adirondack-hut had geopperd, bijna
onverwacht voor hem zelf verwezenlijkt.
Haar gesternte moest, zooals hij begon te
gelooven, zijn lot regelen.
Hij dacht af en toe aan haar, maar altijd
met het zelfde eigenaardige gevoel, waar
mee men denkt aan iets ver verwijderds,
aan iets onwerkelijks, als aan een gedaante,
gezien in een droom.
Als hij geen tastbare bewijzen van haar
werkelijk bestaan had bezaten, dan zou zij
hem als de heldin van een tooneelstuk
hebben geschenen. Hij zou zich van ontrouw
beschuldigd hebben, als de hevige spanning,
waarin hij van minuut tot minuut verkeer
de, geen excuus voor bem ware geweest.
De tijd zou komen, dat de drang van het
oogenbilk minder groot zou zijn en hij weer
liet gevoel zou krijgen waarmede hij haar
had verlaten. Misschien als zij zjjn «type
van meisje» ware geweest, zou haar beeld
niet zóo snel zijn verflauwd.
Er was echter éen ding waarvoor hij
haar niet dankbaar was en vwgj, dat zij
den naam Herbert Strange op zulk een
wijze aan hem had verbonden, dat hij dien
niet kon afschudden. Zijn eigen eerste naam
bestond slechts uit éen lettergreep John
ofschoon men hem altijd bij ziji» minder
gewonen tweeden naam had genoemd, Norrie
en als John Ford zou hij de wereld met
zekere brutaliteit tegemoet getreden
zijn. Hij zou wel gaarne, onmiddelijk bij
zijn aankomst te Londen, daarmee een proef
hebben genomen, maar hij zag dadelijk de
moeilijkheid er van in, in een hotel te ver
verschijnen onder zekeren naam, terwijl al
hetgeen hij meebracht een anderen naam
droeg. Evenmin kon hij dan de correspon
dentie ontvangen, die betrekking had op
zijn uitrusting en zijn passage, onder den
naam van Ford, in een huis waar hij be
kend was als Strange. Hij had als Strange
passage geuomen en zijn goed aangegeven
en hij wist, dat het aanleiding zou geven
tot opmerkingen ais hij vroeg om in de
boeken als Ford te worden ingeschreven.
Hoe hij het ook beschouwde, hij was ge
noodzaakt, op de gedrukte lijst van de
tweede klasse passagiers voor te komen als
Herbert Strange en hij had ten minste met
éen persoon kennis gemaakt, die hem, aan
land gekomen, zoe zou noemen.
Dit was een kleine, glad geschoren man
van omstreeks zestig jaar, op zee altijd ge
kleed zooals hij waarschijnlijk aan land ge
kleed was, geheel in het zwart met een
wit overhemd en een zwarte gestrikte das.
Hij kon een buttler (huismeester;een bejaard
bediende of een voorganger zijn van de
eene of andere godsdienstige sekte.
Ford had een brutaal-jongen Franschman
over hem hooren spreken, als «een «ancien
curéc qui a fait quelque bêtise», een oude
heer, die de eene of andere stommiteit had
begaan, en werkelijk, hij had het eigen
aardige van een geestelijke, dat somtijds
onuitwischbaar is.
«Ik heet Durand», zeide hij tegen Ford,
terwijl hij de gerieflijk dubbelzinnige
Fransche uitdrukking gebruikte, «je
m' appelle Durand».
(Wordt vervolgd).
