Aan de Huisvrouwen!
Minisierie m
Mow, NperM on Handel.
DISTR1BUTIEWET 1916,
I3ST TJW EIGE1T BELAMG
hebt Ge bij het doen van Uwe inkoopen er op te letten
Met de broodkaarten voor de 12de week moet
gij toekomen van 29 April tot en met 7 Mei.
Disconto's -
VELDLOOP.
VELDLOOP (cross-country)
Lijnzaadkoeken
en Soyaboonenkoeken
VETTER Co.
©00000000 0 000000000
Bureau van Boekhouding-
r
Nationale Bankvereeniging
Coöp. Stoomzuivelfabriek „HOOGLAND".
MIRJAM.
srrviTiiijkheden het hoo« «2s
le. dat bjj Uw winkelier, spekslager, groenteboer, markt- of straatventer, op zeer duideljjk zichtbare en
van den openbaren weg waarneembare .wjjze ljjsten hangen, inhoudende de door hen ten verkoop
voorradige atikelen, waarvoor maximumprijzen beslaan met vermelding van die maximumprijzen
2e. dat de verkooper in geen geval een hoogeren pr|js van U mag verlangen dan deze maximumprijzen
en het hem verboden is, iets te berekenen voor verpakking, thuisbezorgen of eenige andere door hem
te verrichten werkzaamheid, alles op straffe b|j de Wet bepaald
3e. dat hij niet van U mag verlangen, dat g|j iets anders b|j hem koopt, dan hetgeen gjj wenscht;
4e. dat gjj het algemeen belang dient, door wanneer Uw leverancier U te veel vraagt, hiervan onmid
dellijk kennis te geven aan den Burgemeester of de politie uwer woonplaats.
0OOOO©©©®
r. van Lanscliol's Rank
0 Amersfoort .-. Tel. 4il en 135 Huurhuizen 15 -
Bfl gelegenheid van de DEMONSTRATIE LICHA
MELIJKE OPVOEDING, waarschijnlijk 26 en 27 JULI
te AMERSFOORT te houden, zal o.a. een
worsen gehouden voor Burgers en Militairen (elk afzon
derlijk) over een afstand van 3 K.M. niet hindernissen.
- Prijzen zullen worden uitgeloofd.
BURGERS en MILITAIREN uit Amersfoort en
boven 16 jaar, die wenscheu deel te nemen, worden
verzocht, zich vor 14 Mei sclirifteiyk op te geven
by den Secretaris der snb-coininissie voor demonstratie.
T. BEVERLOO,
St. Anefriduastraat 19.
gevestigd te WORMF.RVEER,
Opgericht 1765.
Voedert uw vee met de zuivere murwe
merk de „Ster" en W. L.
merk W. L.
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte
en groote voedingswaarde.
LKKIi-DIPLOHA l'arijs J!KX).
.NEGEN GOLDEN MEDAILLES
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vroune-kerkliof, AMERSFOORT
Verhuurt loketten in diverse maten in hare 0
0 brand-, inbraak- en smeltvrije safe-inrichting. 0
Langegracht 33
Telefoon 304.
Belast zich met
INRICHl'EX i
BIJHOUDEN van administration.
CONTROLEEREN
GEEFT ADVIEZEN EN BRENGT RAPPORTEN UT.
KAPITAAL EN RESERVEN f5 500 000.
Kantoor AMERSFOORT,
Kortegracht 22 naast het Postkantoor. Telefoon 3G0.
CHEQUE REKENINGEN rente 2.5 pet.
Vertegenwoordiger te Amersfoort H.J. KKK.HS Lieve Vrouw est raat 24/26.
Met ingaug vau heden is de prjjs der hóóg-gepasteuriseerde v o 1 le melk
per flesch 13 cent,
per Liter 15 cent.
Hoogland, i Mei 1917. De Directeur,
W. H. GUDDE.
MEURSING's BROODFABRIEK,
A M E It S F O O R T.
MKLKW1TTEBROOB per rantsoen van 0.4 K.Q., 16 cent.
WITBROOD 0.4 14
RRUINBROOI» 04 5
7 BESCHUITEN verzegelde zak 10
Van het volgens deze prijzen van deze fabriek ontvangen en betaalde brood,
behalve van het Bruinbrood, zal het 10 pCts. dividend worden uitgekeerd op den
gewonen tjjd.
FEUILLETON.
8i.)
»G,je hoeft dat niet te hopen, want ieder
een die je kent, zou dat stellig doen maar
ik moet doen wat op mijn weg ligt. Ik
weet, wat ik in mijn geweten voel en ik
moet dat volgen. En bovendien, ik zou
niet kunnen*haar stem verhief zich weer
>ik zou het niet onder de oogen kun
nen zien, niet kunnen verdragen, zelfs niet
al hield ik nog veel meer van 'hem dan ik
doe*.
»Het is iets waarover je heel ernstig
moet denken, liefje*.
Dat hoefik niet*, riep zij driftig en stamp
te met beide voetjes »Ik weet het al, Het
zou geen verschil maken al dacht ik er ook
duizend jaar over. Ik zou niet verloofd kun-
ken zijn met iemand, die in de gevangenis
zit. zelfs niet, al aanbad ik ook den grond,
waarover hij liep*.
Maar als hij onschuldig is, lieveling*.
Om het even, het Is toch de gevange
nis. Ik kan niet met menschen verloofd
wezen, alleen omdat zij onschuldig zijn. Het
is uiet billijk, dat van mij te vergen. En
hoe het ook zij*, voegde zij er hartstochte
lijk bij, >ik kan het niet doen. Het zou
mijn dood zijn. Ik zou mijn hoofd nooit
weer kunnen opheffen. Ik kan het niet, ik
kin 't niet. 't Is hatelijk, van iemand te
zeggen,
wondert mij van jou. Mirjam, daar je weet
hoe die lieve mama het bepaald zou hebben
verboden. Jij kunt wel raad geven, want
je hebt geen familie en niemand dm wie je be
hoeft te denken en nauwelijks eenige invita
ties; nu, ik kan het niet, en daarmee houdt
het óp. Als dat jou idee van liefde is dan moet
ik zeggen, dat ik daarover een heel ander
dat ik het doen r
Het ver-
begrip heb. Ik heb altijd hooge idealen ge
had en voel mij verplicht, mij daaraan te hou
den, hoe jij me ook moogt veroordeelen*.
Zij zweeg eensklaps met een snik.
Maar ik veroordeel je niet, Evie. Als
je voelt hetgeen je zegt, dan zit er niets
anders op, dan mr. Ford dat te zeggen,
als je hem spreekt*.
Bij die bewering bosd Evie in. Zij zweeg
een tijdlang, eer zij op een toon, die plot
seling kalm en veelbeteekencnd gewoon
was geworden, opmerkte: >Dat kan jij ge
makkelijk zeggen».
Als je even beslist tegen hem spreekt
als nu tegen mij, dan zou ik zeggen, dat
het heel gemakkelijk voor je Is*.
En nóg gemakkelijker voor jou*.
Evie sprak op een toon die onopzettelijk
moest klinken en die Mirjam daardoor te
meer trof. Reeds de gedachte aan zoo iets
vervulde haar met schrik. Het leek haar
het best, den wenk te ignoreeren, maar Evie
ging er met koortsachtigen ijver op door.
Hoorde je wat ik zeide?* drong zij aan.
Ik heb 't gehoord, maar het scheen mij
niet toe, iets van beteekenis te zijn*.
Dat hangt er maar van af of je 't alleen
met het oor of met het hart hebt gehoord*.
•Je weet, dat alles wat jou betreft mij
ter harte gaat*.
•Welnu dan?*
Maar als je daarmee bedoeIt.dat ik mr."
Ford moet meedeelen, dat je niet met hem
wilt trouwen, daar is geen sprake van*.
•Wie moet het bem dan zeggen Ik kin
het niet doen. Dat kan men toch niet ver
wachten*.
Maar lieveling, je moet het hem zeg
gen. Dit .is afschuwelijk*.
Mirjam stond op en ging naar haar toe,
maar Evie, die zenuwachtig heur haar bor
stelde, ontweek haar.
Natuurlijk is het afschuwelijk, maar ik
zie er het nut niet van in, het nog erger
te maken dan noodig is. Hij zal het veel
zoo zal het
den bitteren toon op
meer voelen als hij mij ziet
mij óok gaan*.
•En wat zal ik voelen Mirjam zei dat
onbedachtzaam, maar Evie
zich zelf bezig
te merken.
»lk begrijp niet, waarom jij in 't geheel
iets zou voelen. Het gaat jou niet aan, of
ten minste heel weing. Het is evenmin jou
schuld als die van den postbode, wanneer
hij je een brief met slecht nieuws moet
brengen*.
Mirjam keerde terug naar haar plaats op
den rand van het bed, waar zij haar hoofd
op haar band liet rusten en een oogenblik
zat na te denken. Een onweerstaanbaar ver
langen naar vertrouwelijkheid, misschien
naar sympathie, in elk geval naar ophelde
ring van al de geheimzinnigheden, spoorde
haar aan, Evie alles mee te deelcn, dat er
ooit tusschen haar en Ford was voorgeval
len. Er had zooveel terughoudendheid in acht
genomen moeten worden, dat Evie mogelijk
ais zij de zaak in dit i
de, beter zou inzien
•Lieveling* begoi
vertellen*.
Doch eer zij iets r
licht beschouw-
haar plicht was.
ik moet je iets
kon zeggen, wierp
Evie den haarborstel op den vloer en barstte
uit in snikken. Met haar armen slap neer
hangend, haar gouden hoofdje achterover
geworpeii, weende zij zoo onbedwongen
als ,ecn .kind- hetgeen deed denken aan de
schilderij van een ouden Meester, voorstel
lende het verheven lijden van een treu
rende engel.
In een oogwenk had Mirjam haar in haar
armen. Aan zulk een beroep op haar ge
voel had zij nooit weerstand kunnen bieden.
•Stil, stil mijn hartje* zeide ze sussend,
terwijl zij' haar meetroonde naar het bed.
Kom bij Mirjam, die zooveel van je houdt.
Stil, stil*.
Evie klemde zich op hartroerende wijze
aan baar vast en wiegde haar oloesemkleu-
rig gezichtje heen en weer om gemakkelijker
te kunnen wegnen.
•O, ik ben zoo alleen*, zeide ze snikkend,
ik ben zoo alleenIk wou, dat die
lieve mamaniet was gestorven*.
Mirjam drukte haar vaster tegen zich aan.
Ik ben zoo alleen en iedereen is
zoo vreemden ik weel niet wat ik
moet doenen hij wordt in de gevan
genis gebrachten jij bent zoo onaardig
tegen mijo lieve!.... Ik kan 't hem
niet zeggen ik kan nietil* kan
niet
Zij vleide haar hoofd tegen Mirjam's schou
der, als een kind dat dwingt om een lief-
koozing van de hand, die het juist heeft
geslagen, Die handeling vervulde Mirjam
met dat eigenaardige zelfverwijt, dat liet
zwakke wezen zoo licht het sterke inboe
zemt. Ofschoon zij zich van het tegen
deel bewust was, had zij toch het gevoel,
alsof zij zelfzuchtig had gehandeld.
•Neen, lieveling*, zeide zij ten laatste,
toen Evie's snikken overging in schokkende
rillingen, »je behoeft het hem niet te ver
tellen, Ik zal met hem spreken. Hij zal
begrijpen, hoe moeilijk het voor je was.
Het zou voor iedereen moeilijk wezen,
maar voornamelijk voor jou lieyeling. Ik
zal mijn best doen; dat weet je ook wel.
En ik weet zeker, dat hij het zal begrijpen!
Nu, nu«, troostte zij, toen Evie's tranen
opnieuw begonnen te vloeien, .schrei maar
eens goed uit, beste kind. Dat zal je goed
doen*.
Erie ging dus den volgenden dag terug
naar I.enox, terwijl Mirjam Ford afwachtte.
Een paar dagen later las zjj in een och
tendblad de passagierslijst van de »Asiatlc«,
I. jtoomboot, den vorigen avond in qua-
lantaine gekomenmr. John Norrie Ford.
Ofschoon achteloos in een hoekje met kleine
letter gedrukt, scheen hij op de bladzijde
in gloed te staan. Het was alsof heel Ame
rika daarbij op de been moest komen.
Toen zij uit het raam keek, verwonderde
het haar bijna, dat de rumoerige stroom van
het handelsverkeer niet stilstond en er geen
acht op sloeg, dat de gevreesde naam rond
gevent en bij de stalletjes verkocht werd.
Zij liet de avondbladen halen, die op het
midden van den dag verschenen en was
verbaasd en opgelucht, dat die naam tot
dusver nog geen .sensatie had verwekt.
Zij werd niet misleid door zijn rustige
kalmte toen hij 's middags bij haar verscheen.
Ofschoon hij zijn hoofd rechtop hield en op
zijn gewone wijze vol zelfvertrouwen glim
lachte, merkte zij toch op, dat zijn trots een
moeilijken tijd had doorgemaakt, dat er zil
veren draden waren gekomen in zijn haar
en baard en dat de trekken, die een vas
ten wil aanduidden, verscherpt waren tot
groeven van verdriet. Zij was min of meer
daarop voorbereid. Het was de uiterlijke
openbaring van hetgeen zij tusschen de
regels van zijn brieven had gelezen
rtni?" j "?etLuitgest°kcn handen de kamer
doorkwam, dacht zij alleen aan de kans om
EvieVh°9W e" 'Tns2ezellin 'e zijn, die
hH rJS. Vers,maad, ZiJ opgemerkt hoe
kiJerhL a" i ^empCl tWee maal de
kamer had rondgekeken, in de verwachting
haar daar te vinden "wacnung,
ni« °ver haar, maar
over a gemeene. inleidende dingen, de reis
waarin Mi logeerde!
nïsckieï? 8"" kon helPe" e»
«Ken °°k °,er de eeri»
acbliglieid hec, le komen Bij liet er
êilCT mond vaa hlljleen, terwijl ,ij haar
g n ntoed voelde herleven, zooals altijd
het peva-ip °°«enbl,k wee« z'j hem op
g vaar. zijn eigen naam te gebruiken.
(Wordt vervolgd).
