Nationale Sypotetak vaulFnoT"ziekte™
100 K.G. Beukenoten21 Liter olie.
J. VAN VULLENHDYEN.
VOLGESTORT KAPITAAL f 400ooo.—
WAARBORGKAPITAAL .4000000.-
Da Hank verstrekt gelden op lo Hypo
theek op huizen, landerijen en boerenplaatsen
tegen billijke en gemakkelijke voorwaarden.
Inlichtingen te bekomen hij en aanvragen
te richten tot haren Agent, de firma
F. vim l.iuiscliot's Iiank
Toevallen en Zenuwaandoeningen
worileil gene/en door de beroemde
drank ROLANDO».
Wettig gedeponeeerd.
van Dr. II HUN 1'. 1'rjjH 1' 7.50.
N. V, Maatschappij ..SANITiS"
Koninklijk goedgekeurd.)
GRONINGEN, Zuiderdiep -18.
aar :«r- WACHT U VOOR NAMAAK
liricfadres Mij. Sanitas, Post Box 302 I
DEN HAAG.
MITKHUZKN 15 te AMFRSKOOI! S 225
êj
I
0'
£.1
is het Koffiesurrogaat.
Biedt alle Voordeelen.
Vraagt Uwen Winkelier.
N. V. Koninklijke N;!erliiiisciie SiooiakoISebraniierijea
SC. X. van TSSHDIJIS Jr.
Vet-schaarschte
liot verwerken der toOUliOnOten i» begonnen.
Gebleken is. dat verkregen wordt, uit elke
Wij meetien hieraan meer bekendheid te moeten geven, om U het
groote belang van dn INZAMELING te doen inzien
Kr komen VEFL noten biunen, er blijven er echter TE V3EL liggen.
Als GIJ ALLEN MEDEWERKT, wordt geschat, dat in totaal ge
wonnen kan worden, MEER DAN
Li 4 es* «Si**
't Is jamnier, dat zulk een hoeveelheid, VOORAL IN DEZEN TIJD,
grootendeels VJSHLQRüLIÜ gaat -
Voor het RIJKSKANTOOR. VOOR
L VLEESCH EN VETTEN
AGENT te Amersfoort is
(iemaeiite Amersfoort. - - -
De ONTVANGERS zijn
L SCbilUKIIIC, Achterbergstraat 54.
- ti. VAK BEEK.
G. DSiESMAM, S e&terweg 307
N. V. StORin lie:la erlj Giaanh.
Hoofdagent.
^mEa^smasamBssstma
OP GEMAKKELIJKE BETALIÏ1GSVOORWAAROÉM.
y-
U'kv-uuciaï
VOOR MILITAIRE ZAKiN.
ADVERTEERT IN DIT BLAD ^L,jMiMMgepB^^vivvv«tiiiM'iiiw'f!aMMamm3Mw«l
F KI" 11.1,FT(IX
ROSE-MARIE.
H.
EEN ROMAN
VAN
SC HO BEKT.
Lahusteln mompelde «ene haastige ver
ontschuldiging en liep toen met snelle:: tred
door de tuinkamer. Fanny! Hij had
Fanny geheel vergeten! Was hij haar,goed
beschouwd, niet eeuige verklaring schuldig V
Wat hij haar te zeggen had, wat hij haar
moest vcrklarun, wist hij zeif niet goed,
maar hij voelde toch, dat zijn geweten hem
ernsiigc verwijten deed.
In de meerdere duisternis, die in de gang
heerschte, zag hij haar toch nog de trap
opgaan, die naar de logeerkamers leidde.
Hij riep haar met een gedempte stem bij
haar naam.
Zij boog over de trapleuning been en het
was zoo donker, dat hij niets van haar ge
zicht kon onderscheiden.
«Wat is 't?« vroeg zij.
«Waarom ga je weg, Fatiny
«Ik dacht niet, dat u 't nog zou gemerkt
hebben; Marianna is niet wel.«
«Maar je mama is immers bij haar.'
«Ik kom dadelijk weer terug.»
Toen liep zij door, vlugger zelfs dan zij
't daareven had gedaan, en l.ahnstein stond
beneden aan de trap'en ergerde zich over
Fanny's «onbegrijpelijke luim.»
«Ais zij maar even een paar trappen
naar beneden was gekomen en mij een
zoen had gegeven,» dacht hij mokkend, «in
Lallr.s cin sloot zich zonder aarzeling bij
1 hen aan. Fanny had hem immers willens en
wetens alleen gelaten. Haar mocht het niet
verwonderen, als hij zich daarvoor schade-
loos stelde!
«Niet waar, freule.» zeide Ebersdorf juist,
u zult u hier op Weis/eufelde zoo gnerl
mogelijk trachten te schikken? Dat hier
alles met uw gewone levenswijze in con
trast is. heb ik u van te voren gezegd,
I maar het vrije buitenleven, zooals men 't
hier genieten kan, heeft toch ook z'n bo-
koorlijkheid.»
«Inderdaad, alles heeft op mij een heel
ongewone» indruk gemaakt- bekende zij
openhartig. Welk ren purileitischoeenvoud!
Weerklinkt niet elke p
P"
lankei
Eb-rsdo'rf plukte een roos, die evenwel
bij zijn haastigen greep dadelijk ontbladerde,
zoodat hij met ergernis de geschonden bloem
«U is e
ijo hoos op me, freule,
jorstel heb gedaan t Ga
iam niet bovendien mijn
s ie vergezellen, heel ten
telfzuchtige beweegredenen
nu in 's hemels
aandrag om om
onrechte,
toeschrijv
«Integendeel, ik hen u hartelijk dankbaar,
dat je mij nog zoo fatsoenlijk onder dak
heb gebracht.» antwoordde zij lachend. «Een
andere zijde van het leven te leuren kennen
is nog zoo onaardig niet. Ik bewondi-r den
aintiTiann en zijn gezin en nog veel meer
bewonder ik l.ahnstein, dat hij zich zoo gauw
zoo goed in dezen achterhoek heeft ge-
hem
pis
K.pei
hoe kan ik haar daartoe dwingen, ais het
eigen hart baar er niet toe aanzet juist
nu na die vreemde ontmoeting met Rose-
Marie?»
En toen ging hij regelrecht den tuin in,
waar hij Roge-Marie lusschen de rozen
struiken vond en Ebersdorf, al zijne bemin
nelijkheid ten toon spreidend, aan hare zijde.
Zij t
direct
i trek
nerd.»
•eiiddn het hoofd om en za
n de oogen, meteen hulf-spo
i de koraal-roode lippen. »1\
Groote
werf om het vak te leuren
opera -/.ar unri Zimmerina
held. gehuldigd werd, moei
horst van den machtigen
gevoel zijn binnengeslopen
landsehe deernen, die hem
hielden. Gelooft u dat niet
i» de volle waar-
er ook in de
rorst een tender
voor do Hol-
daarginds vast-
«Ach ja, die liefde!» zeide Ebersdorf met
een hoorbaren zucht en hij boog zich ver
voorover om Rose-Marie des te heter in
't gezicht to kunnen zien, terwijl l.ahnstein
zich stilzwijgend ergerde.
Om zijn gasten te eeren had do atntmann
een «bowl» gemaakt, en wellicht was freule
von Gilsach nog nooit zoo levendig, geestig
en betoo verend-lief geweest als op dien avotul,
Zoifs de amtmami kou zich niet onttrekken
aan de bekoring, die steeds, als zij dat wilde,
van haar uitging, hoewel zij in alles juiat
het tegendeel was van datgene, wat hij
steeds in de vrouw hel meest placht l<:
waardeeren.
l.ahnstein en Ebersdorf zaten aan weers
kanten van haar. Hoe die messen en Vorken,
dat heel eenvoudig tafelgerei, gracicusc dingen
werden onder hare hand, hoe voornaam zij
zich bij het eten gedroeg! Fedor van Lahu
steln kon niet anders, hij moest naar haar
ontzien, en dan dwaalden weder zijn blik
naar Fanny, die stil en met neergeslagen
oogen aan het lager eind van de tafel gezeten
larie ook praatte, hij
Waarover
hoorde het
zich telkens afvragen, welk ceu
«iets» toch wel aangeboren grati»
was, dat do omgeving, hoe d
;:ht, daarop zoo in 't geheel geen
i elegance
ivlocd
acht i
aefen
Zij had den amtmami juist verteld, hoe
zij te gelijk met den keizer te Ems was
geweest en daaraan verschillende beschrij
vingen verbonden, waarbij zij door Ebers
dorf op een aangename» gezelschapsloon
was ondersteund geworden, toen zij zich i-p
eens en geheel onvermoed lot I-'édor wendde:
«Je bont stil geworden Lahnsl
je niet meer, zoo - zoo vervele
maar je weet het van ouds, ik zeg altijd j
wat ik denk.»
«Ik houd het er voor, freule, dat het 1
alleen komt van de verrassing, u zoo geheel I
onverwacht te hebben weergezien Al
die oude herinneringen ---«
«Ocb, die herinneringen,» sprak ze, ach-
terovcr in haar stoel leunend en de roos
die naast haar bord lag, spulend ter hand
nemend, we zijn nog jong genoeg, verbeeld
ik mij, om in het heden te levenHet heden
heelt toch op ons het meeste recht en be
zit eeno, om zoo te zeggen, tastbare be
koorlijkheid!»
«Zeer waar!» riep Ebersdorf met geest
drift uit, terwijl hij zijn glas ophief om met
Rose-Marie aan te stooten. «Wat na ons
gebeurt, hindert ons niet.»
Niemand aan tafel dacht er aan, dat
Marianna aan de vroolijkheid van don avond
geen deel kon nemen, tenzij misschien
mevrouw Vogel, wie 't moederlijk gevoel
een schaduw van zorg op 't gezicht had
gelegd en die het in stilte haar schoonzoon
kwalijk nam, dat hij zoo in 't geheel niet aan
zijn vrouw scheen tc denken.
Toen do maaltijd was afgeloopeu eti men
op de terrasacluigu tuintrappeu de stoelen
had geplaatst om daar nog een uurtje gezellig
te zitten praten, gelukte het l.ahnstein, onop
gemerkt, zooals hij ducht, Fanny ter zijde
te komen, Ilij was meer verhit en gejaagd,
dan liet oogenblik scheen mee te brengen.
«Waarom ben jo zoo vreemd legen me
Fannyvroeg hij, zich zelf vruchteloos
dwingend tot eene kalmte, die hij gevoelde
niet te bezitten. «Wat hob ik je gedaan,
dat jo zoo den heek-n avond geen woord
of geen blik voor mij over hebt?»
«Gedaan?» herhaalde Fanny en zag hem
verwonderd aan. «Maar in 't geheel niets,
mijnheer von l.ahnstein! 't Is toch niet meer
dan natuurlijk, dat u met freule von Gilsach
over Herlijn spreekl! Ook heb ik nu geen
lijd, daar mama mij naar hoven heeft gestuurd
of alles tlaa
in
irde is.»
«Dan tot later, FannyIlij reikte haar
•Ie hand en zij legde zonder aarzeling de
hare daarin, hoewel zij do oogen niet naar
hem opsloeg.
Eon gezellig onderhoud intusschen!»
(Wordt vervolgd.)
