r
RIJWIELEN
&iic*€^irsiftlc
Compagnie
Lyoimaisc
EXPOSITIE
(JROOTE en SMAAKVOLLE
COLLECTIE
«üe* ADVERTEERT IN DIT BLAD
Sm liaison Paris
Zoek naar geen merk,
R ij wi el f tibri e k
ROSE-MARIE.
G.Piiilippo JN
Alle soorten UURWERKEN
Langstraat 83 -- Amersfoort
24» llasirt IOI9
Nieuwe IIVLo dellen
Geïnitieerde gekorven J! O 0 K T A 11A K aangeboden
tegen f -j 50 per kilo en goed rookend fabriekskort tegen f 2 30 per ::i!o. Per .5 kilo of j
meor franco huis. Desgewonseht zenden wij 1 of meer kilo's van het gewenschte als
proef per verrekenpakket. Adres VAX DER MEULKN'.STabakshandel,Ppstbus402 DenHaag
AMEBSFOUBTSCHE 11 IJ TL1 <i 31A AT SCHA V VIJ
Westslngel OS s Telefoon 45
Luie Rijtuigen en Litreien voer Geleaenb. Uniformen too: Begrsf.nissen
Directeur \V. F. V. i>. ZWAAN'.
.11 «dol hoeden Con feet ie - Haatafdeeliiig
Handschoenen Hyontericën - Fjjnc Lederwaren
Ateliers lot verveardigen en veranderen van Roeden - Coelnnmi ent.
Cnupoitnen worden ter bewerking aangenomen.
Hoogachtend Uw. Dw. Dn. C. VAN EIMEREN
maar doet een greep uit onze
COLLECTIE EIGEN GEFABRICEERDE
i U blijft onze tevreden klant.
Alle reparation worden bij ons
vakkundig en billijk uitgevoerd.
Tel. 457
Amersfoort
en onbeschrijfelijke
Toen \v eudde zij
EEN ROMAN
6l.)
Toen ten slotte dan toch het diner was
afgeloopeu, trokken zich da TieuchUingens,
niet een paar nietszeggende verontschuldi
gingen tegen hun gast, voor eeno korte
siesta terug.
>Maar denk cr aan, juffrouw.» zeido de
barones nog onder het heengaan tot Rose-
Marie, (dat do koffie (ie behoorlijke tempe
ratuur moet hebben en de room zijd b»T:"oi-
lijke dikte, en laat he'. ais ik u verzoeken
raag, niet weer te laat
Rose-Mari« bleef i
legde hare handen inee
derlinge echtpaar raat
gezichtsuitdrukking na,
zich tot I.ahnstein.
»En op dia manier denkt nu het tnensch
mij te ergeren!» sprak zij schouderophalend.
(Hij elke gelegenheid moet het mij duidelijk
gemaakt worden, dat ik maar de »juffrouw«
ben, die zij voor hare diensten betaalt, het
doet er niet toe, wie of wat die juffrouw»
oorspronkelijk is, en toch weet ik zeker,
dat zij mij niet eens zou genomen hebben,
als ik nfet van adel ware geweest!
(Maar, mijn God, hoe komt u juist hier
heen verzeild, freule?»
(Noem mij zoo niet meer, I.ahnstein, het
klinkt rnij bijna als smaad uit uw mond
Zij legde even haar hand tcgcudeoogen
en ging toen naar het terras, waar dc oude
knecht de koffietafel bad klaar gezet.
Met haar rug tegen het klimop aange
leund en Labnstein met haar heldere staal
grijze oogen in zelfvergetenheid aanziende,
zeido zij zacht:
(Wil je wel gelooven, dat ik bijna zou
kunnen denken, dat zooveel wat achter mij
Amersloortnl
Kertegracht 26, b.h. Postkantoor
ATELIER VOOR REPARATIËN
JACIJ1' ES BEZAAN 1
s DamesKappor
Z LANGES1 R. 71 TELEPIJ. 47!>
p SV Aparte Itamr-sgalou ";WS
5 (Bekwame Coitteuse aanwez'a)
BILLIJKE TARIEVEN
FEUILLETON.
Fournisseurs de
S. M. I.a Reine
Fournisseurs de
S. M.
La Reine more.
en volgende dagen
van een
Aan onze Geachte Clientèle
Wij hebben de
eer U beleefd nit te nnodigen tot
een bezoek aan onzo AIODE-TENTOONISTELLING.
ït.
ligt, slechts een booze, bange droom is
'.'•.weegt, waaruit ik nu weer ben ontwaakt?
A<h! 't Is RÜes helaas maar :d te waar!
Toen papa stierf, l;!eek het dat wij op eeu
veal te grooten voet hadden geleefd, altijd
door, en dat er voor mij niets meer was
niets als schulden. Gelukkig was ik inslaat
dat alies ta dekken met net kwartaal pen-
sicen, waarop ik als cenige erfgenaam aan
spraak had en met de som Ineens, die inij
bij vaders dood door een levensverzekering
maatschappij werd uitbetaald -- Die
goede papa! Hij had mij vraesoiijk ver
wend, rnij nooit eenig besef van zuinigheid
geleerd en in geldzaken was ik even dom
als ecu pasgeboren kindDm althans ecnigen
tijd te kunnen leven, verkocht ik alles wat
ik aan waarde bezat en bleef toen zes weken
bij de rnasrs'halk»weduwe von Si«gon,
Oin mij op den duur bij zich t« houden
ware hare eigen middelen niet toereikend
tui zoo mocht ik God nog danken, dat ik
door hare tu». ihenkoinst hier op dit uilen-
n-.st nog een plaats als gezelschapsdame kon
krijgen. Tachtig thalers loon in het jaar an
verder alles vrij Is 't geen schitterend lot!»
■-Arme, armo Rose-Marle!»
>Ja, dat hebben destijds zooveel mensdten
gezegd, maar dal was ook precies het eenige,
waartoe zich aller deernis bepaalde. Weet
je, I.ahnstein, toon heb ik de meosehen
loeren verachten!»
>En wat hebt u voor de toekomst be
sloten
-.Voor de toekomst? Voor arme, al to
zeer verwende meisjes zooals ik, beslaat
immers gaen toekomst! Ik wil net zoo lang
hier blijven, tot mevrouw de barones von
Treuchdingen mij op een goeden dag de
deur wijs*, en wees er van verzekerd, I.ahn
stein, dat dat heel gauw gebeuren zal.»
Ze had onder het praten een van die
zwarte bolletjes tusschen het klimop uit
weggetrokken, draaide het ding spelend om
en om en vestigde vervolgens de oogeu er
op, alsof hst iets heel bijzonders ware.
>lk ben nu eenmaal niet geschapen om
ondergeschikt te zijn en noeit heb ik ge
weten, hoe hard het brood der dienstbaar
heid is,- ging zij met bijna saanigeklcnide
tanden voort, .maar geloof me, I.ahnstein,
tusschen mijn .mevrouw» en mij wordt
voortdurend on in alle stilte een heel hard
nekkig» krijg gevoerd; /ij wil me klein
krijgen, verootmoedigen is het woord; eti
ik ben trolsch koppiger en trotscher dan
ooit misschien.»
Hier zag zij weer op, hare neusvleugels
trilden, hare oogen fonkelden en driftig wierp
zij het zwarte bolletje, waarmee zij gedach-
tenloos zoo laug had gespeeld, langs het
terras,
(O, wat doet het goed, zich zoo eens te
kunnen uitspreken,» zeidezij met ceue dieps
ademhaling, .al blijft het ook do vraag, of
ik nu zelfs wel goed begrepen word!»
■Ja, wet» daarvan verzekerd, freule von
Gilsach! Ik begrijp u misschien beter dan
ge wel denkt, maar -- luist daarom meen
ik u te moeten zeggen, dat men zoo heel
veel met een beetje goeden wil gemakke
lijker lectt verdrag mi, en dat men door bet
aannemen van een vijandige houding het
c-rgstc uog verergert.»
/.eg, alsjeblieft geen zedenpreeken't Is
goed pralen ais men de doornen niet voelt,
en tiu lies te stuurlui staau aau wal, zoggen
de matrozen terecht. Maar eerlijk gezegd,
I.ahnstein, vindt jij het leven hier een be
staan, dat den mcnsch waardig is, een be
staan voor mij?»
Neen, waarachtig niet,» antwoordde Fedor
uit de volheid van zijn hart, want zelfs de
lucht, die op dat uiiennest heerschte, werkte
verkillend op zijn bloed. »Maar 't kan toch
nog beter worden.»
Zij haalde haar schouder op en antwoordde
met een bittor lachje:
(Neen, dat kan het niet! Begrijp je dan
nog altijd niet, J.ahnstein, dat ik een arm
meisje ben geworden, afhankelijk van an
dermans luimenc Mijn meesteresse kon,
zooals hot heette, mijn parfum niet verdra
gen, en, afgezien van het feit, dat hot mij
op den duur toch te kostbaar zou zijn ge-
wsost, mocht ik het niet meet gebruiken.
Begrijp je wat dat zegg?n wil.' Ik mocht
niet meer; het was mij verboden! Tusschen-
beiden moest ik op tn'n tanden knarsen
heimelijk natuurlijk! ik moest
Eensklaps begon zij te lachen, overluid ts
lachen, maar dia lach klonk gedwongen sn
pijnlijk. (Nu ja, daar je nu toch zoo half
en half mijn biechtvader bent geworden,
I.uluisteiu, moot je ook maar verder toeluis
teren. Een leven zooals ik het hier heb, ik
kan het niet uithouden dat is onniogs-
lijk - lotteilijk onmogelijk, ik kan het
niet ik zou ar bij teu gronde gaan
er van sterven!»
In da groote, grijze oogen stonden heldere
tranen en diepe schaduwen waren neerge
vallen op het bleeke gezicht, dat door het
zwarte kleed en den donkeren achtergrond
des te beter uitkwam.
Een diep en innig gevoeld medelijden
maakte zich plotseling van Lahnstein meester,
zoo innig en zoo diep, dat hij naar hare
hand greep, die slap afhing tusschen de
plooien van haar kleed.
.Geef den moed niet op, Rose-Marle!
Alles komt dikwijls veel beter terecht dan
men wel denkt.»
«Ach, aan bakersprookjes uit de kinder
kamer geloof ik niet meer; het leven Is
anders, Maar En het voorhoofd werd
gerimpeld, angstverwekkend, zoodat daar
door het heels gezicht «ene vreemde uit
drukking verkreeg. - .Waarom en voor
wie zulk een bestaan uog langer te dragen
Wie bekommert zich om mij, wie heeft eenig
recht om een verloochening van mijn beele
karakter, van al mijn levensgewoonten van
mij te verlangen? Niemand! I< ben ais
een vogel in de lucht zoo vrijWaarom
zou ik dan die vrijheid niet gebruiken zoo
als ik 't verkies te doen? Zou ik ter wille
van de publieke opinie een erbarmelijk leven
moeten leiden? Wat geeft die publieke
opinie my daarvoor in de plaat»? De wereld
oordeelt en veroordeelt, maar helpen doet
ze niet.»
(Wordt vervolgd),
