Danscursus Amersfoort,
Ie soort Baggerturf
Vakdiploma Boekhouden, Mod. Talen!
Privaatlessen in Juzz.
Gereserard ?oor de Borstel- ei Kwastenfabriek Tan
Cuöp. Melkcentrale
AMERSFOR-TIA".
L. G. PON NE 'ÏSS7."?*»" Amersfoort
AANGEKOMEN een groote partij
FIRMA L. VAN ACHTERBERGH
Het Paria-meisje
OPENLUCHT THEATER - BILTHOYEN
ZATERDAG 13 en ZONDAG 14 SEPTEMBER eerste opvoeringen van
DE VERLUREN ZOOS.
Bijbels-drama in drie bedrijven door Kapelaan Willem Smulders
Optreden van HENRI BKOXDGSES T.
I Prijzen der plaatsen f 2.50, f 2. f 1. f 0.75.
Aanvang 3 uur precies; einde plm. 5uur. Uitstekende treinverbindingen in
alle richtingen. Zie verdere bijzonderheden groote aanplakbiljetten.
Bij genoegzame deelname, is de afd. Amersfoort van den NAT. BOND VAN
HANDELS- A KANTOORBEDIENDEN
„MERCE RIUS"
voornemens wederom cursussen op te richten ter verkrijging van vakdiploma in
Boekhouden, Mod. Talen of Esperanto. (De lessen worden gegeven door leeraren M. O.)
Schriftelijke aanmelding bij den leider van den cursus:
T. C. R. SMIT, l'treilitscheivog 79, Amersfoort,
alwaar mondelinge inlichtingen verkrijgbaar zijn op Zaterdagaroud 13 Sept. van 7 - 9 uur.
I. I). MEIJER, Leeraar in het Dansen, Borculo, Bestuurslid der Ned. Dausonder-
wijzersvereeniging Member of the Imperia) Society of Dance Teachers Londen,
zal zijn Dans- en Maintienlessen medio October te Amersfoort weder hervatten.
De nieuwste dansen van het Londensch Congres, waaraan dopt' mij persoonlijk
is deelgenomen, zullen dit seizoen worden onderwezen.
Inschrijving van leerlingen en gecombineerde Clubs kunnen plaats hebben op
DINSDAG 16 SEPTEMBER ran 12-4 uur in de Sociëteit AMICITIA.
AMERSFOORTSCHE IUJ TI I (i M A AT S C H A P P IJ
Westsingel OS -Telefoon 45
Late Rijtaigen en Livreien voor Gelegenh. Uniformen voor Begrafenissen
Directeur W. F. V. D. ZWAAN.
vT_ -A._ Barneveld
Kampstraat 6 - Telefoon 193 interc. - Amersfoort.
F. H. UOMAXS
Electro-Techniich Bureau
48 Hof Telefom 356 - AMERSFOORT
- Licht, en Krachtinstallatie Moderne Bliksembeveiliging
TELEFOON 302.
Gebruikt steeds onze MACHINAAL GEREINIGDE en prima GEPASTEURISEERDE
MELK EN FLESSCHEXMELK. KARNEMELK,
SLAGROOM, KOFFIEROOM EN ROOMBOTER
ONZE MACHINAAL GEREINIGDE MELK B F. VAT G K E X li E Z IN K 8 E L.
NEEMT PROEF S. V. P.
K-jf Dagelijksche bezorging door de geheele stad.
BELEEF» AANBEVELEND. l)e Directeur A. SMIT.
Licht en Kracht
Levert tot billijkste
noteering
Electroniotoren
Installaties
alleen uit eerste klasse
materialen gemonteerd
BR AN" 13 ST O FFEN H AÏT D EL
Bestelkantoor: Arnhemschestraat la Kantoor en Magazijnen Koesteeg 3-5-7 Tel. 155 I
FIJNSTE PLANTENVET.
NEDERL. PLANTENBOTERFABR., AMSTERDAM.
FEUILLETON.
40). o-
En toen hij zich omkeerde van den haard,
waarin het vuur, half verstikt door de ver
koolde sintels, doffer gloorde, toen vingen
ten derde malen de wanden van deze booge
kleine torenkamer een vrouwennaam op,
smartelijker uitgekreund nog dan de twee
vorige keeren >Leonie o, Leonie
Achtste Hoofdstuk.
Nog altijd onder den indruk van de
vreemde, onverklaarbare woorden gewisseld
tusschen haar en haar oudsten neef in die
booge sombere torenkamer, liet Leonie zich
als een willoos werktuig, aan den arm van
den «Kroonprins van Sprankelen», voeren
waarheen zijn vlugge elastische voetstap
haar bracht. Nauwelijks was zij zich zelve
meester; een vreemde opgewondenheid, ge
volg van al te veel indrukken kort op el
kander, kwam over haar. Het uitte zich in
een ongemeene schittering van hare donkere
blauwe oogen, in een luidrlichtigeu lach bij
de minste zijner schertsen.
En het nieuwe nichtje, dat nij verlegen,
gedwongen had gevonden in Otto's tegen
woordigheid. viel nu, door haar gemakke
lijke vroolijkheid wel Adolf's straak. Voor
zij den dwarsweg bereikten, fluisterde hij
haar reeds in de ooren dat hij haar mooi
vond, «onuitsprekelijk charmeerend». Het
roode mondje half geopend door het snelle
loopen, hield zij me: eenige moeite zijn
vluggen stap bij, niet bij machte haar arm
uit den zijne te nemen. Hij had haar den
tijd niet gelaten een hoed op te zetten, ter
loops had zij haar parasol, die haar nu be
schutte tegen al te felle zonnestralen, uit
den standaard in de hal kunnen grijpen
Telkens als de wind speelde met de witte
gazen strookjes van haar parasol, werd het
bruine ruige haar onverwachts als met een
vurigen gloed van gesmolten koper over
goten. Adolf's oogen weken niet van haar
ongewoon mooi gezichtje en telkens als hij
er een nieuwe bekoorlijkheid in ontmoette,
hield hij plotseling op met spreken en
deelde haar zijne nieuwe ontdekking ronduit,
vrijmoedig mede. En zij, in haar vreemde
stemming, lachte er om.
Daar boven in die donkere torenkamer,
waar Otto zich opsloot in strenge afzonde
ring en voortdurende studie, waar tusschen
al zijn geleerde boeken dat oude sprookjes
boek stond als een schrille, vreemd afwijken
de nuance tusschen strenge kleurschakeering,
had zij zich zoo beklemd gevoeld, omdat
zij in enkele seconden beslissen moest over
het levensgeluk van een ernstig man met
een droeve jeugd achter zich, een machtig
verlangen naar gewoon menschelijk geluk
in het hart, dat, al had hij het willen ver
stikken door rede en studie, bleef voort
woekeren in zijn ziel, zooals onkruid in het
veld.
Reeds een verademing was het te komen
van uit de kilheid van die donkere kamer
in het daglicht, in de warme zon, een ver
ademing ook. de luchtige oppervlakkige
scherts van dezen jongen vroolijken neef,
met zijn blond zonnig voorkomen, langs
ztch heen te laten glijden na zich ten doode
toe beangst te hebben aan den onverwach
te:) diepen blik, geslagen in een ernstig
zieleleven. En daarom, de woorden van
dezen vlinder, behoefde zij niet ernstig
op te nemen, zijn vrijpostigheid scheen on
schuldig, althans werd verzacht door de
groote bewondering die haar tegenschitterde
uit zijn lachende blauwe oogen.
Toen hij eindelijk zeide, haar arm vaster
tegen zich aandrukkend: «Ik heb altijd die
ineengegroeide wenkbrauwen in onze familie
leelijk gevonden totop vandaag nu
kan ik mij niets pikanters denken trok
zij op een coquette minachtende manier die
bewonderde wenkbrauwen op en zeide, om
het gesprek een andere wending te geven,
wijzend met haar parasol naar de groepen
bloeiende struiken, als witte en paarsche
heuvels oprijzend tusschen het jonge veld
gewas: «Hoe poëtisch van de Sprankelen-
sche boeren, hun klaver- en korenvelden
te versieren met bosquets» van meidoorn en
rhododendronstruiken.
Hij schaterde bet uit. Zijn jonge heldere
lach klonk over het veld als het geklink-
klank van een klokkenspel: «Al te veel
eer aan een Sprankelenschen pummel! O.
Leonie, wat ben-je een vermakelijke stads-
nuf!»
«Zoo noemde mij je vader ook.»
«En bij had groot gelijk. Niet de boeren
plantten die bloemen, maar wij, de «Heeren.»
«Dan toch tot veredeling van den rustte
ken smaak hunner opgezetenen. Hoe om
vangrijk zijn toch de vaderl ke zorgen der
voorbeeldige Sprankelensche «Heeren»!»
Hij stemde in met haar scherts: «Door
alle eeuwen heen geweest, wij doen nooit
iets ten halve, zooveel ten goede als
ten kwade. Maar toch nu zijn je opvat
tingen wat al te modern filantropisch. Hoe
die meidoorn en rhododsr.dronbosschen daar
kwamen kan ik je nog wel vertellen, of
schoon ik anders bitter weinig thuis ben in
al die oude geschiedenissen van ons ge
slacht. Daar moet je Ot' voor hebben, die
leeft er in, die richt er zijn daden naar en
zijn plichten 1 Mijn stelregel is echter,
elk geslacht zorgo het eerst voor zichzelven,
oen dan moet je bij het verkondigen
van zulke theorieën de bedenkelijke gezich
ten zien van het clanhoofd en van frère
Austere! Och kom, alsof de vorige heeren
Swaenecroon louter uit deugden bestonden
Daar heb-je die meidoorn en rhododendron-
boschjes, de grillig gespaarde overblijfse
len van het Engelsche Park» van Spranke
len; 't werd klaver- en korenvelden om de
kosten van het pleizier te kunnen voldoen
van mijn oudoom Jaspar. Hij bleef in Parijs
den rijken Hollander uithangen, lang nadat
de Oranje's weder teruggekomen waren in
het land en met hen tal van aanzienlijke
families die hun verwaarloosde en door de
Franschen leeggeplunderde kasteden weer
betrokken en opknapten. Maar de wissels,
die oom Jaspar naar mijn overgrootvader
zond, kon de laatste, reeds geplukt door de
dure tijden en de tierceering van Napoleon,
niet meer betalen. Oom Jaspar kwam eerst
thuis toen Parijs en zijn vader's beurs geen
mysteriën meer voor hem bevatten. Op
Sprankelen vond hij toen nog een liefderijk
onderkomen. Men had nog medelijden met
hem, want hij scheen een gebroken man.
Zijn nagedachtenis wordt door Ot pieus in
eere gehouden, omdat hij op het laatst van
zijn leven aan een zielsziekte leed. Geluk
kige oom Jaspar. dien men zijn leven lang
met verschoor,ende consideratie behandelde
omdat hij tot in zijn graf als >tle jongsie»
werd beschouwd, een ouderen broeder be
zat, mijn grootvader, waarop de ernstige
verplichtingen van het geslacht rustten.
O 't ongeluk dal Ot' maakte tot een
verstootene, en mij al de verplichtingen te
dragen geeft
Plotseling zweeg hij en wierp een schuinen
blik op Leonie, maar haar gezicht drukte
niets anders dan de gewoonste belangstelling
uit in zijn verhaal. En gerustgesteld ging
hij voort: «Weet-je wel dat er oogenblikken
zijn waarop ik Oom Jaspar benijden kan
Hij stond nog voor een vollen stroom
waaruit hij putten kon en liet mij een droge
sloot waarin men de droppels kan tellen.
Ik verteer niet half zooveel als oom Jaspar,
j en toch word ik er donkerder om aange-
I keken dan ooit mijn oudoom!» Hij zweeg,
j hij trok zenuwachtig aan zijn langen knevel,
zijn vroolijke oogen drukten nu toch iets
uit dat naar bezorgdheid, angst, zweemde.
Van zijn knap gezicht vloog haar blik mee
warig over bet jonge groen der vlakke
klaver- en korenvelden, deze poëtische
j quitantie waarmede een plichivergeten
Swaenecroon zijn genot voldaan had
I «Hoe treurig is je vernaai, Adolf. Hoe kunnen
de Swaenecroons van Sprankelen dezen weg
I gaan en niet terneergedrukt zijn van spijt!»
Haar stem deed hem ontwaken uit zijn
j gepeins: «Och,» zeide hij, weer luchthartig:
«Het is al zoo'u ouda geschiedenis!
(Wordt vervolgd.)
