L. L0EB
i Grooter
GELDERSCHE CREDIETVEREENIGING
ARNHEM Opgericht 1866
ej. STAJS
^J|
KOPTEPAPBEIDi;
KLEINER PRODUCTIE
Dames- en Kinflermaotels. Olsters Demi's
?p?
IÉTA
Ganzenmarkt 16.
UTRECHT
•If
=S
IS
Demakkelijte Betalingsvoorwaarden
ABONNEERT U OPI
ADVERTEERT N iCLlt 013,(1
Het Pariameisje.
GESTORT KAPITAAL f 10.000.000.-
RESERVEN f 4.400.000.-
Deposito rente:
een maand opzegging3 pCt.
drie maanden opzegging 3%
een jaar opzegging4
LANGESTRAAT 12
TELEFOON 212
ATELIER VOOR ONDERGOED NAAR MAAT
COMPLETE UITZETTEN EN LUIERMANDEN
£S>en Rind
begrijpt het?
laaft.i
wSaop I
i nog
OnzeStJ^co/aas etalages pr/n
ffereecf-AeReuze is nu aog
rm'm-j&epr//zenz7/ni,proedftoop
J3oet 7U-uft téorefeeft- Tfoopf spoedig
in een eden* /QOfï/ialen -t/Sn
mm
mm
C~I
A
t.o Bureau v. Mlllt. Zaken.
Melodie *Al is Prins Willcmpje nog zoo klein*
EEN LOFLIED.
.SULTANE. zeep, dat is je merk, hoezee
Die doet zoowat het heele werk, hoezee
Van .SULTANE. zeeppoeder een sop
Daar knap je heel de boel mee op.
Welk merk men mij ook biedt,
'k Wil .SULTANE, en anders niet.
II.
>DE VLAG. de fijnste zachte zeep, hoezee 1
Je weet niet, hoe ik daar mee dweep, hoezee
En .SODEX» wat een kwaliteit
Een ieder roemt het wijd en zijd
Als 't beste, dat bestaat,
En 't is Hollandsch Fabrikaat.
FEUILLETON.
6i). o
En evenals op dien middag in April
teekenden zich ook nu slechts pijnlijke gedach
ten af op haar sprekend gezichtje. Lusteloos
leunde zij achterover in haar mandeostoel,
haar gedachten verwijlend waar zij altijd
toefden op Sprankelen. Sprankelen dat
haar nu - toebehoorde 1
Zij was teruggekomen van Sprankelen.
Van uit de eenvoudige landelijke omgeving
van het v.rvallen kasteel, kwam zij terug
in de weelderige moderne omgeving barer
moeder, en minder nog dan in den tijd
toen sij nog niets anders kende, vermocht
zij zicb te voegen naar de gekunsteld,
leugenachtige atmospheer waarin zij hier
ademhaalde Hoe viel haar, als zij de angst
vallige zorg waarnam waarmede haar moeder
elke herinnering aan baar on gelukkig huwe
lijk. haar leelijken naam, bande uit baar
huis, de oprechte eenvoud op van Spran
kelen. dat zijn verweerde muren voor
iederen voorbijganger ten toon stelde, waar
Janus openlijk zijn groenten en vruchten
naar de markt zond, waar cle kale jasjes
der «Heeren. niet vernieuwd werden voor
het logeetje, evenmin als er verandering
kwam in den burgerlijuen ee nvoud van
tafel en bediening.
Nog altijd noemde men haar .Freule.,
droeg haar moeder wederrechtelijk den
meisjesnaam, dien zij verloren ha d in ruil
voor den vergulden schijr. van den gouden
tabaktkoning. En alles bier in hu'is bleef
bij het oude. Een verademing w as het
alleen dat baar vader nog altijd buite nlands
toefde, niet sprak in zijne brieven aai baar
van terugkeeren.
Op den eersten .jour. van hare mo eder
na bare aankomst in den Haag, schonk zij
weer thee aan haar moeder's gasten. O 'fit
Mevrouw van Heijmelen was er, als altijd
haar grenzelooze hooghartigheid verbergen, d
ender een schijn van overvriendelijkheid.
Daar scheen iets gebeurd dat hen allen
met groot medelijden vervulde. Weldra
hoorde Leonie dat zij spraken over Van
Polsdijk, die plotseling verdwenen was,
niets achterlatend dan schulden. Men ver
moedde dat hij zich schuil hield in Londen.
«Arme van Polsdijk., zuchtte mevrouw
van Heijmelen, met een verwijtenden blik
naar Leonie, die haar juist een kopje thee
bracht: .het is altijd zeer smartelijk een
van onze oudste namen te zien ondergaan
enhij had zoo goed gered kunnen
worden
«En Sprankelen dan dacht het
meisje. Weer voelde zij in zich opkomen,
de vreemde tegenstrijdigheid van haar
natuur, die haar altijd in deze omgeving
drong tot bittere uitvallen: »Och,« zei ze,
.hoe jammer, dat ik dien charmanten Pols
dijk nu nooit meer zien zal, waarlijk lieve
mevrouw, ik gevoel mij als een vogel wien
men zijn mooiste veer heeft uitgetrokken
Eo hoe gaat het met dien kleinen Constant
de Vere?«
.Spot niet met ernstige zaken, mademoiselle,
Constant de Vere toeft met zijn zuster en
moeder in Soden. Alweer een geslacht dat
dreigt onder te gaan.»
En al weer haalde Leonie ongeduldig de
schouders op en morde het in haar hart:
.En Sprankeleu dan!.
Daar werd de deur opengeworpen, de
knecht liet nieuw bezoek binnen: Van
Velzen. O, Frans de Bruijne zou dit heertje
weer een studie waard gevonden hebben,
als hij dit gele manneke met glanzende
oogen, het spitse tongetje strijkend over de
dikke roode lippen, snel bad zien gaan
naar de theetafel, waar Leonie troonde,
koel, stug, een beving door de zwaarmoedige
wenkbrauwen, geen haarbreed den nieuwen
Kast tegemoet tredend, niettegenstaande zij
haar moeder allervriendelijkst zag wenken.
Zoetvloeiend, met gemaakte stem, lispelde
hij zijn welkomstgroet: .Freule, ik ben zoo
vrij geweest mevrouw uwe moeder van tijd
tot tijd te komen troosten tijdens uwe af
wezigheid, maar nu ik u terugzie in deze
lieve kamer, nu bemerk ik wat er telkens
aan ontbrak ais ik u niet vond. Hei huis
heeft zijn charme terug! Er. u bent tot ons
teruggekomen uit die boersche omgeving
van Sprankelen, bekoorlijker dan ooit....
Zij rilde van de klamme aanraking zijner
hand, zij wendde zich afo, zij had
kunnen kermen van verdriet, hoe vloog
haar ziel terug naar dat .boersche Spran
kelen
Daar werd de deur weer geopend, weer
trad een bezoeker binnen Frans de
Bruijne! Verrast, blijde vloog Leonie hem
tegemoet, stak hem reeds op eenigen
afstand beide handen toe. Immers, 't laatst
had zij hem gezien op Sprankelen, bij was
haar een herinnering uit haar verloren
paradijs
.Mijnheer de Bruijne, hoe vriendelijk
van u te komen. Bent u op Sprankelen
geweest?.
Frans de Bruijne hield hare handen in
de zijne, veel te lang, zijn eerlijk gelaat
straalde van genoegen over hare hartelijke
ontvangst. .Ja, zeide hij, sinds gisterenavond
ben ik hier. Juffrouw Vetkaars, ik kom u
de groeten brengen van Sprankelen, een
opdracht uwer familie, die mij zéér welkom
was, want het gaf mij de gelegenheid mijn
eerste bezoek te brengen. U weet, juffrouw
Vetkaars, u stond mij toe, wanneer ik voor
goed in Den Haag gevestigd was, u te
mogen bezoeken. Welnu, zooeven kreog ik
het telegram uit Drutten van den uitslag
der verkiezingen. Ik ben gekozen tot Lid
van de Tweede Kamer. Onmiddellijk tele
grafeerde ik Otto en daarna kwam ik hier
om het groote nieuws aan u te vertellen
Weer stak zij hem hartelijk de hand toe:
.Wat zal Otto blijde zijn,, was haar eerste
woord.
Zijn flink mannelijk gelast betrok, niet
omdat hij wijzer was geworden in het ont
cijferen van een vrouwenziel, maar omdat
zij de herinnering in hem wakker riep aan
het leed van Sprankelen. .Helaas, mijn
geluk werpt slechts een klein zonnestraaltje
op het pad van mijn armen vriend!. En
toen fluisterde hij haar in: .Er is besloten,
Sprankelen te verkoopen en er bestaat
gegronde vrees dat het onder sloopershanden
komen zal
Zij stonden samen, afgezonderd, de hoofden
dicht bij eikaar, in ernstig, geanimeerd ge
fluister, vergetend dat zij niet alleen waren
in die volle kamer. Op het gezicht van
.Mevrouw Swaenecroon. vertoonde zich
een trek van blijde verrassing. Nooit had
zij hare dochter zoo natuurlijk gezien tegen
over een jong mensch. En dat deze uitver
koren cavalier Frans de Bruijne van Drutten
en Zevenhuizen heete, vervulde haar moe
derlijk hart met blijden trots. En Frans...
het was hem aan te zien dat hij alles en
iedereen vergat in deze kamer, .behalve bet
meisje dat zoo vertrouwelijk met hem sprak.
Van Velzen alleen gelaten, ging naar
Leonie's moeder, zooals altijd, daar zijn
troost zoekend, als bij werd verwaarloosd
door de dochter. Maar mevrouw... .Swaene
croon. stond hem dezen keer te woord
met iets ongeduldigs, minachteuds in haar
afgetrokken houding,
Over het gezicht van mevrouw van
Heijmelen echter gleed een schaduw van
ontevredenheid. Zij stond op en ging naar
Frans de Bruijne, moedwillig verbrekend
het aangename apartje van baar neef met
het nichtje van zijn beste vriend. Scherp
vroeg zij: «Is het je der moeite waard,
Frans, ook de gelukwcnschen in ontvangst
te nemen van je familie?
Met een spottenden glimlach om de lippen
trok Leonie zich terug, slechts vervuld van
het bericht dat Frans haar bracht: .Spran
kelen werd verkocht, het liep gevaar in
sloopershanden te komen!,,..
Deze tijding vervulde haar geheel, het
maakte haar den ganschen verderen dag
afgetrokken. Nog dienzelfden avond schreef
zij een langen, hartstochtelijken brief aan
haar vader, die op dat oogenblik op een
groote Duitsche badplaats vertoefde.
(Wordt vervolgd).
