Bernard J.van Liemt
32
DE ADELAAR
E.L.T. A.-Rij wielen
Ella-Rijwielenfaliriek - Kerkstraat 4-6 - Tel. 457
beek:
Haarlem - Amersfoort
Varkensmarkt 9 Tel. tijdelijk 273
HEROPENING
„DE IJSCO"
Heeren-, Jongenheeren-
Costumes en Kinderpakjes
GELDERSOHE CREDIETVEREENiOINO
de BESTE en de GOEDKOOPSTE
Agentschap It I MA - KI J WIELEN
Groote voorraad Motor-Rijwielen en Autobanden
Verder alle voorkomende ONDERDEELEN van Rijwielen ea Motoren
Autogeen lasschen en snjjden Bonds-Motor- en Rijwl el-herstel Ier
AMERSFOORT
Wij ALLEEN hebben
het AGENTSCHAP
voor heel den omtrek
van de
INDIAN-
MOTOR-RIJWIELEN;
daarom Is het van groot
belang niet anders dan
bij oas uw aanvragen te
doen, daar u de kans
beloopt boven den prijs
te betalen en bij voor
komen geen enkel onder
deel zou kunnen krijgen
daar de
INDIAN
nooit andera wordt
geleverd als aan hun
districts-agenten
HOOGACHTEND,
Specialiteit
Repareeren, Uitstoomen
Matrassen en Bedden
■roiMnawBrrffirCTffwii miwnniinwiun i
der Eerste Electrische Amersfoortsche I Jscompagme
op donderdag i aphh* a"'
Beleefd aanbevelend,
B. C. OVERS ARS, Directeur.
Fabriek en Kantoor
Lange Beekstraat 29
Het Kleedingmagazijn
Langestraat 40 Amersfoort
bericht de ontvangst van een groote sorteering
vjd nieuwste Engelsche Stoffen.
MOTORPAKKEN, GUMMIJASSEN Enz. Enz.
Uitgebreide Kenze Hoeden, Petten, Overhemden,
Dassen, Boorden en alle soorten Ondergoederen.
i UTAH,
LANGESTRAAT 12
TELEFOON 212
Opgericht 1866
ARNHEM
Deposito rente:
een maand opzegging
drie maanden opzegging
een jaar opzegging
3 pCt.
3'/,
4
FEUILLETON.
Maartje Bot.
Daarna duurde hst wsl een kwartier.dat
men in hst gehesl niets zag opgaan, ook
geen vuurpijlen meer. En dat terwijl uit de
verte telkens een luid gejubel klonk.
Juist weer trilt een daverend «hoera
over het water.
«Misschien is dat om den gedresseerden
olifant,* opperde Mevrouw Veramstel. «Wie
weet wat voor kunststukken die uithaalt met
zijn snuit,*
Meneer Veramstel zei dat hij tr.k begon
te krijgen in een cognacje.
Plotseling verscheen er een soort van
scherm in de lucht, waarop letters stonden,
leder vermoedde dat dit een heilwensch aan
de Koningin zou wezen. Maar lezen kon
□iemand iets, want men zag van het heele
ding niet veel meer dan den rand.
En nu kwamen spoedig alle eenigszlns
deskundigen op de gedachte, dat zij alle
figuren in 't verkort gezien hadden, omdat
de vóórkant naar de landzijde vertoond werd.
Wat tegenover de konioklijke tribune heel
feestelijk als olifant, of aap, of rijwiel
paradeerde, was voor de stoomboot-gasten
niets anders dan een vormlooze massa uit
eenspattende vonken.
«Kaptein,* riep een der aanwezigen,
«waarom heb je nietvooruitaangeplakt.dat
we hier de heele menagerie In de dwarste
te zien kregen
Hierop kwam geen antwoord. De kaptein
stoad onbewegelijk op de voorplecht, allicht
zelf verdiept in de verkorting van een of
ander spektakel.
»Als dat nog lang zoo duurt,* zei meneer
Veramstel geeuwend, «dan begin ik an de
toddy.
Deze mededeeling bracht Mevrouws zenuwen
tot wanhoop. Zij stood op, verzocht sterk
brauwend aan deburenofze«evenpasseeren<
mocht en Iiep regelrecht op den kaptein toe.
«Kaptein,* zei zij, «wees zoo goed dadelijk
de boot te laten draaien, zoodat we aan wal
kunnen gaan
«Wel Mevrouw, hebt u zoo'n haast vroeg
de man, zonder haar aan te zien.
«Ja
«Wel waarom, as ik vragen mag?*
«Daar heb ik mijn persoonlijke redenen
voor,* antwoordde zij op bitsen toon, wierp
het hoofd in den nek en liep naar haar
plaats terug.
Nauwelijks was zij gezeten of de boot
zette zich werkelijk lu beweging.
«Zie je,« zei Mevrouw triomfantelijk rond
kijkende, «je moet toch maar eens van je af
weten te spreken
«Ze waren net al begonnen d. touwen
los te maken,* wierp haar man in het midden.
Allen maakten nu aanstalten om te ver
trekken.
VL
Maartje had een gevoel van tooverachtige
mooiigheid die haar opwond en blij maakte.
Maar tegelijk begon zij slaap te krijgen
en verlangde naar huis.
Zij stapte dus tevreden achter het echtpaar
Veramstel aan, goed zorgend vlak bij hen
te blijven in de drukte. Aanvankelijk gelukte
baar dit ook. Maar plotseling, onder een
der spoor-viaducten, werd haar het gedraDg
te machtig. Zij raakte van hen af, verloor
hen uit hel oog en stond onverwachts
alleen tusschen geheel vreemdo menschen.
Tegelijkertijd kreeg zij een stomp tegen
het hoofden toen zij werktuigelijk met de
hand daarna greep, ontdekte zij dat een
der pooten van haar gouden oorijzer weg
Verschrikt gaf zjj een luiden gil, zoodat
eenige omstanders haar bij de armen grepen,
meenend dat zij ineenzakte.
«Kan je niet meer loopen?*
«Kan je niet spreken?*
«Hebben ze je pijn gedaan?*
«Nee, maar ik ben me volk kwaitl*
Angstig monstert zij de gezichten, die
het naast bij haar zijn, Daar ontdekt zij,
over een schouder heen, dat van den hof
meester, die haar een paar uur geleden
koffie heeft gebracht. Naar hem steekt zij
een hand uit. Hij herkent haar ook dadelijk,
dringt met een paar elboogstooten naar
haar toe en zegt goedig:
«Hou mij maar vast.*
Samen komen zij na een paar minuten
onder den viaduct vandaan.
Maar nu worden zij vlak naar den water
kant gedreven.
«Hosse, hosse, hossel joelt het links.
«Der legge der al drie in 't water!* hoort
zij vóór zich zeggen.
Dit bericht doet haar met verdubbelde
stevigheid den arm van den hofmeester
vastklampen.
«Waar moet je wezen
Zij noemt haar adres.
«Weet je den weg niet?*
«Nou, van den Dam af al.«
«Op den Dam hoef je heelegaar niet te
komen, maar ik zal je wel terecht helpen.*
Deze welwillende hulp stelde haar gerust
zoodat zij, naast den hofmeester voortstap
pend, zoo vlug als de drukte het veroor
loofde, al spoedig weer oog kreeg voor aller
lei bijzonderheden om haar heen en lust om
daarover met haar geleider te keuvelen.
«Kalk, deer ls der ientje, die het oranje
hare; die het niks geen lintjes van noode!*
En beiden lachen in gezellige sympathie
over het voordeel van zulk eene natuurlijke
decoratie.
Doch midden in die pret worden zij ge
stoord door een stem die haar toeroept:
«Hai, Ma Bot! Wat ziene jai der ver-
waeid uit!*
En een andere stem voegt daaraan toe:
«Weer is je are poot bleve?*
«Zij herkent Klaas en Guurtje Boerman.
Haar eerste vraag is: «Benne jullie deer
nog?*
En haar tweede, in samenhang daarmee:
«Weer is Jan?*
«Nou, Jan is vort.* roept Klaas, van
morrige behoue afmerseert.*
«Hebbe je deervoor maer op stel 'n are
pakt?* plaagt Guurtje nog even omkijkend.
Zij zijn weg, door een hospartij van hen
gescheiden.
Die plagerij bevalt Maartje niet. En de
herinnering aan haar verloren ornament doet
haar ook onaangenaam aan.
Zwijgend laat zij zich door den hofmeester
leiden.
Als de menschenmassa een beetje begint
te dunnen, gaat hij met haar op een stoep,
raadt haar aan den tweeden poot ook af te
nemen en in den zak te steken, trekt zelf
haar kap recht, en helpt haar in een tram
die haar in de goede richting brengt.
«Het uwe nog dubbeltjes?* vraagt hij
vaderlijk.
«In 't besef van haar bsrooving zoekt
zij angstig naar haar knipje. Gelukkig is
dat er nog. En met een vriendelijken groet
dankt zij haar weldoener.
Daar zij per slot niet veel later dan de
Veramstels op honk was, namen deze niet
veel-notitie van haar afzonderlijke thuiskomst,
te minder omdat zij onmiddellijk weer aan
't werk toog en hen vlug en vaardig als
altijd bediende.
Eerst den volgenden dag kwam het ge
val ter sprake en trakteerde zij hen op een
vermakelijk verhaal van haar avontuur, Het
gedrang, het gehos, de waterkant en de
vriendelijke hofmeester speelden daarin de
voornaamste roleindelijk gewaagde zij ook
van haar verlies.
«Zieje wel, zakkenrollers!" riep mevrouw
verschrikt uit en keek schichtig op zij, alsof
er kans was dat er op het oogenblik een
achter haar stoel stond.
«En wanneer is dat gebeurd? En hoe ia
dat gekomen? Had je hens niet meteen bij
z«n kraag kunnen pakken?*
Wat zou et? Ik weet geen eens of dat
ie n kraag hadl*
Een paar dagen later hoorde zij Mevrouw
aan een vriendin vertellen:
(Wordt vsrvolgd.)
