Bernard J.van Hemt
Bank-Associatie
L. G. PONNE,
Haarlem - Amersfoort
O
Andergeteekenden, alhier een WASCH-, OLANS- EN STRIJKINRICHTINO opgericht hebbende,
bevelen zich beleefd In uw gunst aan.
Beleefd aanbevelend,
LOUWERENS Co., Scheltusstraat 30.
Nette bediening Concurreerende prijzen Vraagt onze condities
Levert tot billijkste
noteering
Electroiuotoren
Distributie vrije-Brandstoffen.
Ie soort Baggerturf (zeer zwaar)
le en 2e soort korte, harde Turf
Houtskool Briketten - Houtskool, Vuurmakers
FIRMA L. VAN ACHTERBERGH,
ARNHEMSCHE STRAAT ia - TEL. 155 MAGAZIJNEN: KOE-STEEG 3-5 j
I" Amersfoort
Licht en Kracht
Installaties
alleen uit eerste klasse
materialen gemonteerd
1) U IJ F U I K M K N
LIC H T
Wertheim Gompertz 1834 en Credietvereenigiag 1853
Kantoor Amersfoort
Znidsingel 43
Kapitaal en Reserves f 19.400.000
Alle bank- en elfectenztken
SPECIALE AFHEELING
WIEGEN - LUIERMANDEN
LEDIKANTEN
KINDER WAGENS
BABY-COMMODES
Varkensmarkt 9 Tel. tijdelijk 273
ADVERTEERT IN DIT BLAD
BORDEAUX-wijnen
Coles de Hlaye
Palus de Médoc
St. Emilion
Graves blanc
FKIÜVKKDi «1 m tlA\
WIJNHANDELAREN
Aanbevolen morüen
BOURGOGNE-wijnen PQRT-wijnen
I'.lló Mereuroy Oude Tarragona Port(rood)
1916 Puniinard Oude Koode Portwijn
i Oude Tarragona Port (wil)
I li Oude Witte Portwijn
Vraagt onze uitgebreide prijscourant
Depot te Amersfoort: II. It. N. OOSTERVEEN
CHAMPAGNE-wijnen
Bollinger A: ('o.
LANUESTHAAT 46
AKNH F.MSCII EST BA A T 11 TELEFOON <7
FEUILLETON.
Maartje Bot.
Maartje hebban ze in het gedrang na 't
vuurwerk zoo'n vierkant gouden plaatje van
haar kap afgerold. Maar denk eens in, boe
flegmatisch die Noordhollanders zijn: ze
kwam heel kalm thuis en zei er niets van
en deed haar werk net als gewoon I»
>Ben je altijd goed van baar gediend
•Patent hoor, ik wou dat ze maar blijven
wou voor vattl»
VII.
Een der eerate dagen van November reiede
Maartje naar huis terug.
In den laatsten tijd was zij begonnen erg
daarnaar te verlangen.
Zij hoorde heel weinig van haar naast-
bestaanden. Schrijven was hun sterke zijde
niet en de hare evenmin. Een paar maal
had haar vader een briefkaart gezonden,
maar daar stond niet veel bijzonders op.
Moeder had de koorts gehad. Dat was ieder
najaar het geval; maar nu Maartje zoo ver
weg was, kreeg zij er spijt van dat zij niet
thuis was om moeder te helpen.
En dan kwam telkens de onaangetiamen
twijfel boven, of Guurlje Boerman soms wat
geks verteld zou hebben van den avond dat
ze met dien hofmeester liep Guurtje was
er niet te goed voor. De vraag was, wat
Jan er van geloofd zou hebben
Doch zij moest haar tijd uitdienen, daar
hielp niets aan.
Iedere maand heeft ruim vier weken,
October heeft een en dertig dagen. Eiken
avond rekende zij uit, hoelang zij nog ge
duld moest oefenen.
Eb nu zat zij in den spoortrein.
't Was een stormachtige dag. Overal in
Noordholland zag zij de molans mot halve
zeilen, sommige met leeg# rekken malen.
Op zich zelf was het haar lief, na drie
maanden stadslucht, den frlsschen zuidwesten
wind weer om zich heen te voelen waaien.
Zelfs 't gehuil en geloei van den storm was
haar welkom, als een bekende melodie.
Doch zij was te zeer een kind van de zee,
om nier te weten dat op zulke dagen de
overtocht naar 't eiland moeilijkheden had.
En 't werd om dezen tijd van 't jaar al zoo
vroeg donker.
Sijmen, de schipper van de postboot moest
het weten, of hij er gevaar in zag, over
te steken.
Hij dorst de reis wel aan verklaarde al
leen dat zij een paar uur langer duren zou
dan gewoonlijk.
En zoo scheepte Maartje zich in.
Zij had haar boerehoedje met een veter
onder om d» kin vastgebonden, opdat het
niet zou afwaaien. Beladen met twee pakken,
een spoormandje en een parapluie, had zij
alle moeite om over de loopplank te komen.
Gelukkig herkende haar da schipper. Hij
nam haar de pakken af en reikte haar de
hand om aan boord te springen.
•Alles wel thuisvroeg zij aanstonds.
>lk denk van al,« antwoordde hij.
Maar de zorg om het zware weer benam
hem de lust tot praatje* maken.
Zijn knecht was een nieuweling, dien zij
nog niet kende.
In den stuurstoel, waar zij op den zomer
morgen van haar heenreis zoo kostelijk ge
zeten had, genietend van de nieuwe voor
uitzichten, die zich, In letterlijken en figuur
lijken zin, voor haai openden, sloeg haar
nu het water om de ooren.
Op des schippers order ging zij weldra
naar binnen.
Daar waren twee mannen bezig hunne
pijpen op te steken. Onderwijl hadden zij
het over een ouden boer, van wien de een
beweerde dat hij, in zijn goeden tijd, >'n gare
bikkerd« was geweest.
Geloove jai dat die kerel drie en tachentig
is?» vroeg de ander.
•Dat zei der om houe!»
•Ikke niet hoor! Dat hebbe je zoo met
ouwe mense. Deer was der ientje bai ons in
de diakenie, die was vaif en tachentig toe
dat ie der in kwam, dat zai die zoo, zie
je. En tien jaer later kwam ie te sterreve.
en toe was ie vaif en zeuventig vollegens
de burgerlijke stand.»
En met een blik van welgevallen Maartje
opnemend, die stil bij de deur was gaan
zitten, voegde hij er bij
•Ja, ja, zoo waid benne jai nog niet, jonge
dochter! Hoe oud benne jai wel? Amper
twee kruissies zou Ik denke?»
Maartje antwoordde niet anders dan door
te lachen.
•Mooi weertje hè?» ging hij voort.
Nou, dat houdt niet over, hoor!» ant
woordde zij nu.
«Zegge jai dat maer gerust! Ik heb ook
liever met de zomer van doen as met de
En toen, eensklaps bedenkende dat hij
vau haar gezelschap wel ecuig praktisch nut
kon trekken, zette bij zijn bonten muts af,
waarvan een der oorkleppen bijna geheel
losgescheurd was:
Zeg zus, hebbe jai bij geval geen naai-
gerai bai je? En wille dan wel zoo goed
zain dat es voor me te kallefatere
Maartje's naaigerij was in een van haar
toegebonden pakken. Glimlachend begon zij
dat open te maken om er naar te zoeken.
>Pas op datte je niks strooie,< waarschuwde
hij, nieuwsgierig uit de verte den inhoud
monsterend. «Langzaam an maer, je hebbe
al de taid.<
Terwijl zij naaide, haalde hij een spel
kaarten voor den dag en proponeerde zijn
overbuurman een spelletje zus en zestig.
Maartje onderwierp de muts aan een
grondige reparatie en gaf haar toen aan
den eigenaar terug.
Je worde bedankt hoor, voor dat karre-
weitje! Dat docht 'k niet van morrege, toen
'k em had stik hollepe, dat ie hier in de skuit
door zoo'n gnap maidje zou 'naaid worde!»
Hair boeltje weer inpakkend, deed zij de
ontdekking, nog een broodje te bezitten, en
besloot dat te verorberen.
•Daar doene je wèl an, datte je maer
veur taidverdraif 'n endje stik ete,< zei de
eigenaar vau de muts, tusschen zijn kaart
spel door.
De spelers waren blijkbaar aan elkaar
gewaagd; zij vergden wederkeerig elkanders
volledige inspanning. Ondanks het slechte
licht van de kleine petroleumlamp, en ondanks
de schommelingen van de schuit, die af en
toe hun kaarten van de tafel deden glijden,
amuseerden zij zich prachtig.
Maartje, die niets le doen had, begon de
tijd lang te vallen.
In ue kleine ruimte werd het erg benauwd,
En als zij beproefde het deurtje te openen,
werd hst haar een beetje bang om 't hart!
Thans, in de duisternis, scheen baar de
woelige zee veel griezeliger, dan toen zij bij
daglicht de golven goed zien kon.
Zalne we der nog niet?» vroeg zij aan
den knecht, bezig een zeil los te maken.
De skipper denkt van n kertiertje!»
rekte dat »kertiertje zich uit!»
Och, och, v
Op het eiland was men al onrustig ge
worden over de postschuit.
Aan de aanlegplaats stonden sinds een
goed uur een aantal menschen op den uit
kijk. Het gedruisch van hun stemmen was
voor Maartje het eerste heuchelijke teeken
Gat ze nu werkelijk hel doel nabij waren;
en toen de schipper eindelijk de touwen uit
kon werpen, ontbrak het niet aan handen
om te helpen aantrekken.
Het eerst herkende Maartje haar broer
iet en baar vader, door wier hulp zij weldra
met pak en zak aan wal stond.
Ook Jan herkende zij duidelijk, doch hii
nam gt.,„ notitie van haar |)uj was
stellig waar, wat zij gevreesd had: (.uurtje
had kwaad gestookt!
niets aan doen. lusachen vader en Piet die
h.re pakken a,0,gtn
op den weg naar huis. S
(Wordt vervolgd.)
