N.V. de Geldersche Vallei
Adverteert in dit blad!
50 pet.
152 pci
n
cttteiédCczif
Cactur-
einde Mei tot Anffiistiii
GELDERSCHE CREDIETVEREENIGING
ARNHEM - Opgericht 1866
W. VAN BEEK Co
Prijsverlaging.
FEUILLETON
Haagsch Leven.
Dat onze losse yolle melk, en in 't bijzonder
onze gecapsuleerde flesseheninelk b(j iedereen
zeer gewild is, blijkt wel uit bet feit, dat de
omzet sinds
steeg met
Vraagt een proefleschje en u zult afnemer worden.
De Directeur,
T. SIEPERDA.
GESTORT KAPITAAL f 10.000.000.-
RESERVEN I 4.400.000.-
Elta-RflwieleiiIndian-llotoren
Ford Automobielen
A ii to ver linuri n richting
Groote RrpsrntiP-inrichtinc voor «11e ruerkeu
Rijwielen, Motoren en Automobielen
Kerkstraat 4-(i Telefoon 457
Amersfoort
Deposito rente:
een maand opzegging
drie maanden opzegging
een jaar opzegging
3 pt't.
4
Van heden af is
bij eiken winkelier tot onderstaande
prijzen verkrijgbaar:
2.50 per kilo
1.35 pond
0.75 half pond
0.32 ons
Uitsluitend verpakt in blikken bussen.
VOORHANDEN:
WITTE DAMESSCHOENEN'
WITTE KINDERSCHOENEN
LINNEN KINDERRIJGLAARZEN r
KINDERLAKSCHOENEN
KINDERRIJGLAARZEN
DAMESRIJGLAARZEN
DAMES DERBY SCHOENEN
DAMES PANTOFFELS
vanaf f 4.50
3.40
Aanbevelend. J. GROOTENDORST, HOF 20
In de residentie van 't klein, koninkrijk
zou eene groote collecte gehouden worden
ten behoeve van een liefdadig doei't
bouwen van een gesticht voor arme blinden.
Dames uit de hoogste standen boden zich
aan om langs de buizen te gaan en op de
drukste punten van de stad, de voorbij
gangers tot 't geven van groote .n kleine
giften over te halen. Ook kleine Betty had
zich opgegeven en dagen van te voren
peinsde zij er over, hoe ze 't aan zou leg
gen om veel geld op te halen. Haar toilet
werd met de grootste zorg bepaald en daar
ze wist, dat ze mooi, heel mooi was, maakte
ze zich niet ongerust over 't resultaat. Toch
zon ze op iets buitengewoons, iets bijzonders,
waardoor ze een reuzensucces zou hebben.
Zoo maar gewoon op straat door haar uiter
lijk de menschen 't geld uit den zak te halen,
dat was geen kunst, Deen, ze wilde iets anders.
Toen op eens kreeg ze een idée. Ze lachte
van Innerlijke pret over die gedachte, en
besloot het te doen. Op den dag der collecte
ging ze 's morgeus naar 't punt van uitgang,
waar alle dames een bewijs van toestemming
voor 't collecteeren kregen en eene schaal.
In haar donkerbruin mantelpak, met de bruine
bente toque, zag ze er uit om te stelen.
Hare blonde haren schitterden in de zon en
hare blozende wangen en guitige blauwe
oogen tintelden van levenslust. Op 't haar
aangewezen plein ging ze staan, 't Was zoo
wat 't drukste punt van de stad en de com
missie: had goed gezien, juist haar daar te
plaats», 't Geld stroomde haar toe. Drie,
vier keer werd haar schaal geleegd en steeds
werd rij weer gevuld door 't vrijgevige
publiek, waarvan vooral 't mannelijke deel
het wel aardig vond, haar iets te offeren en
meteen een blik te slaan op 't allerliefste
jonge gezichtje* De dag liep ten einde, 't
was vier uur; nu moest ze haar plan ten
uitvoer brengen. Aan een collega vroeg ze,
eenigen tijd hars plaats ln te nemen, ze moest
even ergens heen. Afgelost zijnde versnelde
zij haar schreden en liep regelrecht met
schaal in de hand naar den ingang van 't
groote officieren-societeitsgebouw, dat zich
aan den overkant van 't groote plein be
vond. Moedig, maar met een kloppend hart,
trad zij 't gebouw binnen. Een toesnellende
bediende trad haar in den weg en vroeg
haar, wat zij verlangde. In kort woorden ver
telde zij hem dat zij onder de aanwezige
heeren wenschte te collecteeren, ten bate
van het te stichten blindenverblijf.
Vergunt u, Freule, dat 'k er even den
chef over raadpleegt en bij snelde weg,
Alleen in de vestibule achterblijvende, voelde
zij haar hart kloppen van angst. Wat was
ze begonnen daar stond ze nu en misschien
zou de bediende dadelijk komen zeggen, dat
ze maar rechtsomkeert moest maken. ...en
waar was dan haar reuzensucces Een ooger.-
blik dacht ze er over, maar weg te loopen,
maar al haar moed bijeen rapend bleef ze
staan, afwachtend de komende dingen. De
chef, die uit 't relaas van den bediende riet
veel begreep, kwam zelf mee en toen hij
een voorname jongedame, met eene schaal
gewapend, in de entree zag staan, kwam
hij met eene beleefde buiging naar haar toe
en vroeg wat ze wenschte, Ze vertelde hem
haar verlangen en: »Ziet uc, besloot ze haar
verhaal, >nu wilde ik zoo graag eens hier
met mijn schaal rondgaan, dan zou ik zeker
veel ophalen.
De chef lachte, hij had schik in 't geval
en vooral schik in 't mooie jonge meisje.
«Maar weet u wel, dat hier geen jonge
dames mogen worden toegelaten? dit is
eene heerensodeteit en dames worden hier
geweerd.* Vertrouwelijk kwam ze dicht bij
hem, ze bad even teleurgesteld gekekeD,
maar nu lachten hare oogen en baar heele
gezicht. De bediende, die er niets van snapte,
stond er met een vrij onnoozel gezicht bij
t« wachten, hoe 't zou afloopen.
>Is er niet een luitenant net zoo groot
als ik?« vroeg ze.
Verwonderd keek de chef haar aan. >Ja,
die 2ijn er wel, maar>Is er een nu
hier op 't oogenblik.*
«Maar, wat wilt u...?« »Ach, geeft u nu
antwoord, is hier op 't oogenblik een luite
nant van mijne grootte?* Even dacht hij
na, toen tegen den bediende: «Is luitenant
Otten hier?* Goede Hemel, dacht ze, Kees,
dat I* pech, dat die er nu juist Is! maar
enfin; ze moest er nu doorheen, ze had toch
vooruit wel kunnen bedenken, dat er kans
bestond, dat ze hem ontmoette. Na 't be
vestigend antwoord van Jan, vroeg de chef
eindelijk, wat ze met dien even grooten
luitenant wilde. Ze fluisterde hem iets in en
ondanks zich zelf. moest hij er hartelijk om
lachen. Eecige oogenblikken later trad
Betty 't societeitslokaal binnen gekleed in
de overjas en kepi van luitenant Otten. 't
Militair saluut makend, ging ze naar de
verschillende tafeltjes. Eerst waren de heeren
officieren een beetje beteuterd: maar lang
zamerhand stroomde 't geld naar 't aardige
luitenantje, dat met stram militaire houding
door de zaal marcheerde en met militair
geluid om gaven vroeg. Maar haar mooi
jong gezicht met de lachende blauwe oogen
waren niet erg soldatesk. De oude knorrige
Excellentie, zoowel als de gierige ritmeester,
kwamen 't lieve soldaatje hun compliment
maken in den vorm van klinkende munt.
Tot opeens, daar was 't. Van de groote
zaal was ze gekomen in de biljartzaai, overal
met 't zelfde succes, tot ze kwam in de
leeszaal. Eerst meende zij dat er niemand
was, tot zich eene slanke gedaaute uit een
der fauteuils verhief, en daar stond ze van
aangezicht tot aangezicht met Kees Otten.
«Wat is dat, Betty hier?< riep hij uit.
«Freule Claarbeecke», verbeterde zij met
een hooghartig gezichtje, maar opeens be
dacht ze, dat ze daar stond vermomd met
zijne kleeren en met haar liefst gezichtje
naar hem toegaand, vroeg ze:
«Luitenant Otten. wilt u niet wat offeren
ten bata van de hulpbehoevende blinden
Nog geheel verbaasd staarde hij haar aan
en zonder haar antwoord te geven, legde
hij zijne gave in hare schaal. Toen hij zich
omkeerde, alsof hij weg wilde gaan, riep zij
hem terug en vroeg hem, of hij van plan
was de sociëteit te verlaten. Na zijn be
vestigend antwoord, zei zij met een oolijk
gezicht
«Ja, ziet u. maar dat kunt u niet.*
«Kan ik niet?* vroeg hij verbaasd.
«Neen, want ik heb uw jas en uwkepi.*
»Ja, hier, ik heb ze aan*, en zijn gezicht
van niet begrijpen ziende, ging ze naar 1
hem toe en verte'de hem in een paar
woorden, wat er gabeurd was, hem toen ze
geëindigd had met een smeekend gezichtje
vragend of hij boos was.
«Boos niet. Freule Claarbeecke,* en naar
haar kijkend, zooais ze daar stond in zijn
jas, gedekt met zijn pet en haar allerliefst
gezicht zoo smeekend naar hem opgeheven,
kon hij 't niet langer uithouden en naar
haar toegaande, vroeg hij
Betty, waarom heb je me in den laatsten
tijd zoo gemeden?*
Een diepe blos steeg haar naar de wan
gen, en bare pose en kleeding vergetend,
stood ze daar met gebogen hoofd voor hem,
niet wetend hoe allerliefst ze er uit zag.
«Je moet toch wel gevoeld hebben,* ging
hij voort, «hoeveel ik van je houd?*
«Van mij?* vroeg ze, terwijl ze hem ver
legen aankeek, «ik dacht van Lilly,
«Is 't dat?* zei hij onstuimig, «deed
je daarom zoo vreemd?* En zonder meer
een woord te zeggen, trok hij haar naar
zich toe, haar innig kussend, alles om zich
heen vergetend. Haar in de oogen kijkend,
die van onder den soldatenpet vol ontroe
ring hsm aankeken, vroeg hij haar: «Hcu
je van me?*
>Ja«, zei ze eenvoudig en weer kusten
ze elkaar innig,
«En nu», zeide hij, «nu naar Papa en
Mama en 't vertellen,» Vlug liepen ze de
leeszaal uit, de andere zaal in.
»Hé, Otten, waar ga jij naar toe met
onzen nieuwen luitenant?*
In hunne vaart gestuit, keken ze elkander
aan, Otten 't eerst begrijpend, beiden had
den Betty's vermomming vergeten. Otten
nam Betty bij de hand en naar 't tafeltje,
waarom heen zijne jonge kameraden zaten,
toegaande, stelde hij Betty aan hen voor
als zijne aanstaande vrouw. Vuurrood van
verlegenheid, maar toch stralend van geluk,
ontving Betty de gelukwenschen, die ge
paard gingen met donderende hoera's. Toen.
t militair saluut makend, keerde zij zich
om en snelde, door Otten gevolgd.de socië
teit uit. In de vestibule gekomen, verkleedde
Betty zich vlug en beiden repten zich, bang
voor mogelijke achtervolging.
Toen een half jaar later, Otten tot kapitein
werd bevorderd, traden zij in 't huwelijk,
en in latere jaren lachten beide nog dikwijls
om wat zij noemden«Betty's militair cucces.*
