Bank-Associatie
ADVERTEEREN DOET VERKOOPEN
lAnQa-bonbons I
Instituut voor Physische Therapie.
Fa. L. v. ACHTERBERGH's Brandstoffenhandel
16.75
16.75
J. GROOTENDORST, Hof 20
16.75
FEUILLETON
HOOG SPEL.
OEBESTC^
kindepzalf
geneest roode ontstoken huid. I
smetten, uitslag, schrijnen, I
zee re plekken.
NOMlttl VB 10a.60U.tU «folMa.OtMaiin I
Speciaal adres voor
Dames- en Heerenkleeding
NAAR MAAT
Steeds voorhanden de
NIEUWSTE ENGELSCHE STOFFEN
UITERSTE PRIJSNOTEERING
G. W. MAAS, Coupeur
W. t. Mechslenstraat 22
I Verkoudheid, Heeschheid.l
Gebruikt
I m oom» «..tou.au wis» oaoBMia
I 'abc. a.MIJNHARDT. Zsi'K I
Unie-Koffie
vanaf 35 ets. p. J pond
met 15 procent bon.
Unie-Tliee
vanaf 15 cent per ons
met 15 procent bon.
Ondanks deze lage
prijzen zijn de kwali
teiten nog zéér goed
en hoogst zuiver.
Probeert eens een
onsje van elk.
U&lewi&kel
te
Amersfoort
Langestr 45
AMERSFOORT Technisch-Directeur II
I JACQ DEKKER.
BAARN
TELEFOON 177
Wertheim Gompertz 1834 en Credietvereeniging 1853
Kantoor Amersfoort
Utrechtschewog 1
Kapitaal e» Rescues 119.500.000
Alle bant- es effectenzaken
Bagger turf - Korte turf - Aanmaakturf - Eiken
kacheiblokkeu - Houtskoolbriketten Houtskool
Vuurmakers - Distributievrije Eierbriketten
VERKRIJGBAAR BIJ:
BesteikantoorArab. sir. ta - Telefoon 155
VLASAKKERWEÜ 40
Spreekuur te Amersfoort:
Maandag, Woensdag en Yrjjdag van 2 4 unr.
Voor minvermogenden l1/*2
Afdeeling voorElectrische-, Heetelucht- en WaterbehandelingDiathermie, Massage,
Vibro- en Douche-massage, Bewegingskuren, Zweedsche Heil- en Ademgymnastiek,
Kunstzonbestraling enz.
Behandeling van: algemeenelichaamszwakte, gedeeltelijke verlammingen, hardlijvigheid,
aambeien, slechte bloedverdeeling (stuwing).
Behandeling na beenbreuken, ontwrichtingen, verstuikingen, gewrichtsontstekingen enz.
•Speciale behandeling van Voetklachten,
(Pijnlijke-, Zwakke- en Platvoeten.)
Slecht» een kleine partij PRIMA BOX RUND-
LEER EN Derby Rijgbottines met leeren
tusscbenzool en lakneus (Iste klasse fabrikaat)
voorhanden bij
4)
William Hope kwam, nadat hij onderweg
voor Boltons shilling brood en melk ge
kocht had, bij zijn kleine Grace terug, en
vond haar in tranen. Naar kinderaard had
ze kans gezien zich te bezeeren; ze had in
de leege kamer een houten voetenbankje
gevondeu en gedurende de afwezigheid van
haar vader had ze de mogelijkheden van
erop te klimmen en er af te vallen beide
verwezenlijkt, had daarbij haar pols ge
schramd en verstuikt en was nu dieponge
lukkig.
>0, 'k had het wel gedacht, dat er iets
gebeuren zou terwijl ik je alleen moest
laten,riep de arme Hope, nam haar mee
naar het raam, zette haar op zijn schoot,
en trachtte haar tot bedaren te brengen.
H| scheurde een reep van zijn zakdoek af,
doopte die in koud water en bond hem vlug
en handig om haar pols, terwijl bij haar
troostend toesprak. Plotseling onderbrak zij
hem, vergat haar verdriet, slaakte een
vreugdekreet, en riep, terwijl ze verrukt
uit het venster wees:
>Kijk, daar zijn ze weer, die witte zwanen
Hope keek op en kreeg twee ichepen in
'toog, een brik en een bark, die met licht
gezwollen zeilen stroomafwaarta voeren naar
zee.
Wij leeren de afmetingen en verhoudingen
eerat door ondervinding kennenhet kinder
oog Is in dit opzicht aan merkwaardige
vergissingen onderhevig. Beloof een kind
de maan cn toon hem de ladder om er bij
te klimmen, de ontoereikendheid van dit
hulpmiddel zal bet niet inzien. Door dezelfde
oorzaak kon Grace Hope blij zijn met haar
zwanen. Hope echter, die het zich tot taak
gesteld had, haar van alles op de hoogte
ie brengen, in plaats van haar voor den
gek te houden, zooals onnadenkende ouders
doen, verklaarde haar vriendelijk dat het
geen zwanen waren, maar schepen.
In 't eerste oogenblik was ze teleurge
steld, maar toen vroeg ze, wat die schepen
deden.
»Ze gaan naar een ander land, lieveling,
waar eerlijke, vlijtige menschen niet hoeven
te verhongeren» antwoordde Hope; >en
luister eens, lievelinge zij zette haar
ooren open, toen hij dat zei, >jij en ik
zullen meegaan, >want wij zijn arm.»
«O!» riep de kleine Grase, op wie haar
vaders gezicht, evenals zijn woorden, een
diepen indruk maakte, en daarbij knikte zij
met het aardige kopje en zag er zoo ver
standig uit, of ze alles begrijpen kon.
Daarop gaf haar vader haar brood en
melk, legde haar, nadat ze gegeten had, in
bed, en vroeg of ze van hem hield.
>Heel erg vsel!» antwoordde ze.
>Als dat waar is,« zei Hope, ga je nu
meteen slapen, als een zoet kind, en staat
niet op, voor dat ik terug kom.»
>Dat zal. ik stellig niet doen», antwoordde
de kleine.
Toch wachtte Hope tot ze sliep als een
marmotje en dus in den besten toestand was
om woord te houden. Lang keek hij naar
haar lief wasbleek gezichtje, dat er echter
na hst pas genoten maal weer sterker,
levendiger uitzag, en ging met kloppend
hart naar Mr. Bartley's kantoor terug.
Maar in den korten tijd van nauwelijks
anderhalf uur, die tusschen Hope's eerste
en tweede bezoek verloopeu was, hadden
verschillende even onverwachte als belang
rijke voorvallen plaats gevonden.
Hevig ontsteld was Bartley van het sterf
bed van zijn kind terug gekomen; maar
zijn zaak was zijn leven voor hem, en zoo
was hij dan ook nu, zij het ook gejaagder
en prikkelbaarder dan gewoonlijk, aan 't
werk gegaan. Zijn klerk Bolton droeg hij
op verscheidene rekeningen te incassec ren,
en drukte hem op het hart, niet zonder het
geld terug te komen; toen, terwijl Bolton
zich in de voorkamer klaarmaakte om weg
te gaan, viel zijn oog op Monkton, zijn
tweeden klerk.
Monkton zat daar, over zijn lessenaar
gebogen, als het beeld van een trouwen,
in het werk van zijn patroon verdiepten
bediende. Maar schijn bedriegt, tusschen de
lessenaar en zijn borst hield hij een boek
geklemd, dat aan hem zelf behoorde en met
allerlei hieroglyphen gevuld was. Hierin
noteerde hij zijn weddenschappen, en het
dompelde hem in een somber gepeins, want
het toonds hem, dat hij honderd pond schul
dig was, die hij niet in staat was te be
talen. Weliswaar bleef hem de uitweg Mr.
Bartley te bestelen; dat had hij dan ook al
dikwijls gedaan, deels door valsche bereke
ningen, deels door eeuvoudlg contant geld
weg te nemen, want hij bezat valsche sleu
tels van zijn patroons brandkast en bureau.
Maar bij had naar zijn meening dit spel al
te dikwijls gespeeld, om het nu weer, en
nog wel In zoo grooten omvang, te wagen.
Zoo verdiept was hij in deze beschouwingen,
dat hij Mr. Bartley niet hoorde aankomen.
Bovendien liep deze met lichte schreden
wegens den anderen klerk, die In de voor
kamer zijn haar borstelde en zijn handen
waschte.
Zoo viel dan Bartley's hand licht weliswaar,
maar plotseling op Monktons schouder neer,
en, naar men zegt, is de schouder een ge
voelig deel van bet geweten van in 't nauw
gebrachte spitsboeven. In leder geval schrok
Monkton geweldig, zijn bleeke gezicht werd
zoo goed als wit, en instlnktmatig bedekte
hij met belde handen het geheime boek.
'Monkton», zei zijn chef op ernstigen
toon, «ik heb een zeer onaangename ont
dekking gedaan.»
Monkton begon te beven.
'Altijd terugkeerende vergissingen In de
balans, vergissingen die altijd in mijn na
deel zijn.»
Het angstzweet brak Monkton uit; hij
wist niet wat hij zeggen moest, en bracht
er eindelijk stotterend uit: »Bent u daar
zeker van, meneer?»
'Volkomen 1 Ik heb al geruimen tijd
argwaan gekoesterd, ik heb in den loop
van den vorigen nacht alle boeken door ge
zien, en heb zekerheid gekregen. Maar
wie de schurk ook zijn mag, hij gaat de
gevangenis in, zoodra Ik hem krijgen kan.»
Monkton wendde zich sidderend af; hij
overlegde met zichzelf of hij verontwaar
diging en deelneming toonen en op ge
rechtelijk onderzoek aandringen zou, of
eenvoudig tot etenstijd wachten, de brand
kast van zijn patroon leegen en zich uit de
voeten maken.
Terwijl hij hier over dacht, drongen hem
de woorden in 't oor:
»En u moet me helpen.» Monktons oogen
gluurden half schuw, half listig van den
eenen kant naar den anderen, en een spot
tend lachje vertrok zijn dunne bleeke lippen.
»Dat is mijn plicht 1» gaf de sluwe scha
vuit ten antwoord, en na een oogenblik
voegde hij erbij: >Maar hoe?»
(Wordt vervolgd.)
