DE DIEREN VAN TARZAN
De Dochter
Fabrikant
2
AMERSFOORTSCHE COURANT DONDERDAG 28 AUGUSTUS 1941
BINNENLAND
Het Kamerverhuur
bedrijf
Inschrij vin gsplicht
In de Staatscourant van gisteren
Is opeenomen de .eerste uitvoerings
beschikking'' van den se< rctarls-ge-
neraal van het departement van Han
del, Nijverheid en Scheepvaart, die
de reeds eerder in het „Verordenin
genblad" no. 30 van 5 October 1940
bevolen inschrijving voor hotel-,
café-, restaurant- en pensionbedrij
ven regelde. De wijze, waarop de in
deeling cezer bedrijven moest ge
schieden. is nader uitgewerkt in ,,in-
deelingsvoorschrift no. 1". Staats
courant no 63 d.d. 31 Maart 1941.
Thans is de hierboven genoemde
beschikking, alsmede het indeelings-
voorschrift no. 1 in dien zin uitge
breid. dat het kamerverhuurbedrijf
eveneens ?a» worden gerekend te be-
fcooren tot die ondernemingen, welke
vcor inschrijving in aanmerking ko
men.
Reden der uitbreiding
De inschrijving van de bedrijven in
Nederland is noodig voor de toepas
sing van de distributiewet en andere
maatregelen in het belang der be
drijven.
Behoeft bij de kamerverhuurbe
drijven niet in dc eerste plaats ge
dacht te worden aan de toewijzing van
de levensmiddelen, de inschrijving is
zeker noodzakeü k gebleken in ver
band met de toewijzing van textiel-
goeceren. daar zonder inschrijving
bij het Rijksbureau het kamerver
huurbedrijf van de mogelijkheid van
toewijzingen verstoken blijft, omdat
aan aanvragen ter verkrijging van'
speciale punten en of
gunning alleen voldaa
ter. aanzien var. hen. o:e Dy ncr
Rijksbureau voor het hotel-, café-,
restaurant- er. pensionbedrljf zijn in
geschreven.
Van de zijde der kamerverhuurders
Is er op aangedrongen tot deze in
schrijving te geraken, opdat dit be
drijf 'als zoodan\a een officieele er
kenning zou krijgen.
Wat is kamerverhuur?
Onder het kamerverhuurbedrijf
wordt verstaan: ..een inrichting, be
stemd tot het tegen betaling ver
strekken van logies voor iangeren
tijd, voldoend aan nader door den
directeur te stellen eisch.en",
Bij het. bepalen van de minimum-
elschen, waaraan het kamerverhuur-
bedrijf moet voldoen Om voor in
schrijving in aanmerking 'e komen,
zal voorlöopig gorden uitgegaan van
de aanwezigheid van tenminste vijf
verhuurbare slaapkamers, die. welke
bii den ondernemer in eicen gebruik
zijn. niet medegoteld. Hieruit volgt,
dat. wanneer minder verhuurbare ka
mers in hetzelfde perceel aanwezig
zijn. de inschrijving voorloopig zal
worden geweigerd. De kamerverhu
ring door particulieren rn voorzoover
deze zich over minder dan 5 slaap
kamers uitstrekt, val* dus puiten de
verplichting tot inschrijving. Voor
pensionhouders, tevens kamerver
huurders. bestaat de inschrijvings-
pllcht reeds sedert 21 Janua-i 1941'.
Voor bijzonderheden betreffende de
wijze van aanmelding wordt verwe
zen naar de in de bladen opgenomen
officieele publicatie.
worden
Noodlottige Vomiting
VERGIF GEDRONKEN
De heer H. te Tilburg, vorfmeester
bij de n.v. -Textielververij De Regen
boog, werd in het laboratorium nage
noeg bewusteloos ir. zijn stoel aange
troffen met het hoofd op de verf-
tafel.
H. kor. nog stamelen, dat hij uit
een fiesch met vergiftigde vloeistof
had gedronken. Hij had de ge
woonte. aldus Het Volk. ten fiesch
met frisch water bij zich neer te zet
ten. waaruit hij van tijd tot tijd een
dronk nam. Onder het werk door
moet hij bij vergissing uit de ver-
door
EDGAR RIGE BURROUGHS
62. Rokoff stond als verlamd, zijn
oogen puilden uit hun kassen, zijn
mend viel open en het koude zweet
brak hem uit. Achter zich had hij op
het dek eenige groote apen gezien,
zoodat hij naar dien kant niet kon
vluchten. Een andere aap klom over
de railing in de richting van den Rus,
terwijl voor hem de panter naderbij
kwam. Rokoff durfde zich niet te be
wegen. Zijn knieën knikten. Hij uitte
een onderdrukten kreet. Op dat
oogenblik sprong sheeta op hem af en
greep hem in de borst. Toen de Rus
viel, keerde Jane zich verschrikt om.
Maar een koude, minachtende trek
kwam over het gelaat van Tarzan.
Eindelijk was hij gewroken. De Rus
was voor al zijn misdaden gestraft in
deze oogenblikken van zijn vreeselijk
einde. Toen Tarzan na enkele
oogenblikken trachtte het lichaam
van Rokoff aan de klauwen van den
panter te ontrukken, rees de groote
kat brommend op en blies zelfs te
gen den meester, dien hij lief had,
zoodat Tarzan verplicht was zijn I
voornemens te laten varen, liever dan
zijn eigen junglevriend te dooden. Be
halve Paulvitch, de rechterhand van
Rokoff, waren alle handlangers in-
gerekend. Vier zaten er in de gevan
genis van de Kinsaid en de rest lag
in boeien. Dien nacht kroop Sheeta
de panter over de brug, in den tro-
pischen maannacht deed het gebrul
van het groote dier, de overwinnaar
van Tarzan's aartsvijand, de gevan
genen het bloed in de aderen stollen,
terwijl zij door het raam van hun cel
naar buiten staarden.
(Wordt vervolgd)
Ondernemend drietal
GRATIS REIS NAAR ROTTERDAM
In de vacantiekolonie „Het Rivier-
huis" te De Steeg is een aantal kin
deren ondergebracht, onder wie een
drietal jongens uit Rotterdam. Deze
knaapjes gedroegen zich niet netjes
en waren deswege door de directrice
op de vingers getikt. Dit „namen" zij
kennelijk niet, want, toen een dezer
dagen de kinderen vaneen wande
ling terug kwamen, waren de Rot-
tercammertjes spoorloos verdwenen.
Men waarschuwde de plaatselijke en
de Rijkspolitie. Ook de marechaussee
ging speuren en politiehonden droe
gen hun deel tot de algemeene speur-
partij bij. Zonder resultaat evenwel.
Den volgenden dag ontving de di
rectrice uit Rotterdam het laconieke
bericht, dat de jongetjes in besten
welstand per trein waren aangeko
men. Van De Steeg naar Arnhem
hadden ze geloopen. Het station von
den ze en den trein naar Rotterdam
ook. Toen de conducteur gedurende
de reis kaartjes kwam ccntroleeren,
hadden de jongelui gezegd: „Moeder
zit voor in". Het overstappen in
Utrecht leverde evenmin moeilijkhe
den. N
Het verhaal vertelt niet. hoe deze
jongens langs de uitgangscontröle
rijn'gekomen. Maar thuis kwamen ze
zonder oponthoud.
HET DRAMA TE VELSEN
DADER HEEFT BEKEND
De 39-jarige H. uit Muiden, die
Dinsdag te Velsen zijn gescheiden
vrouw en den 26-jarigen A. B. door
messteken om het leven bracht, heeft
aan de politie zijn daad bekend. De
man schrok zeer bi; het vernemen,
dat beide slachtoffers aan de gevol-
en der verwondingen waren over
leden.
Uit een onderzoek is voorts, naar
dc Tel. meldt, nog komen vast te
staan, dat H.zich eerst n.aar de voor-
züde der woning van de familie B.
aan den Wnkerstraatweg te Velsen
ad begeven, doch daar werd hem
Je toegang geweigerd. Evenmin was
men bereid hem een onderhoud te
verleenen met zijn gescheiden vrouw.
Hii is toen naar de achterdeur geloo
pen en is via de keuken de woning
binnengedrongen, waar het drama
zich verder heeft afgespeeld. De
dader bevindt zich thans in arrest
in het hoofdbureau van politie te
IJmuiden.
keerde fiesch gedronken hebben. Hij
werd door den G.G.D. in allerijl naar
het ziekenhuis vervoerd, doch daar
heeft men hem niet meer kunnen
redden.
Aanzienlijke Verduistering
DOOR POSTAMBTENAAR
Reeds verscheidene maanden
het begon in April j.l. wérden aan
het spoorwegpostkantoor Centraal
Station te Amsterdam, aarngeteeken-
de zendingen vermist. Het aantal was
weliswaar niet groot slechts af en
toe verdween er eep maar het viel
op, dat het steeds zendingen waren
ritet aangegeven geldswaarde, b.v.
1000 of meer, die niet op de plaats
vah bestemming kwamen.
Aanvankelijk viel de verdenking op
'n ander dan dengene, die later bleek
de dader te zijn. Het onderzoek, dat
door de in de zaak betrokken recher
che werd ingesteld, bracht echter de
onschuld van den eersten verdachte
aan het licht en tevens, dat de thans
gearresteerde ambtenaar aanzienlijke
uitgaven deed, welke zijn salaris hem
niet konden veroorloven. Dit deed de
verdenking op hem vallen, hoewel
hij niet op da afdeeüng aangetee-
kende stukken werkzaam was. Zijn
gangen werden nauwkeurig nage
gaan en het bleek, dat de man som
mige uitgaven met groot bankpapier
betaalde. Met behulp van gemerkte
bankbiljetten slaagde men er ten
slotte in, den dief te" ontmaskeren,
waarna hij werd gearresteerd.
Hoeveel de ambtenaar, die 39 jaar
Auto en Wielrijdster te Water
DAME VRIJ ERNSTIG GEWOND
Gisteravond tegen 6 uur is te Wil-
dervank bij de Achtteindelaan een
ongeval gebeurd. Uit genoemde laan
kwam per fiets mevr. K. en op het
zelfde moment passeerde een vracht
auto. Doordat mevr. K. vermoedelijk
den auto te iaat opmerkte, was een
botsing onvermijdelijk, ondanks het
feit dat de chauffeur nog trachtte
dit te voorkomen waardoor de auto
in het water terecht kwam. Mevr. K.
werd eveneens mee te water gesleurd.
De chauffeur bevrijdde zichzelf' en
zijn medepassagier, en trok daarna
ook de wielrïjdster uit het water.
Mevr. K. bloedde erg en werd in het
huis van den heer S. binnengedragen,
waar direct medische hulp werd ver
leend. Bij nader onderzoek bleken
de verwondingen gelukkig nog al mee
e vallen; direct levensgevaar is niet
aanwezig.
De chauffeur en zijn mede-inzit
tende'kwamen er met schaafwonden
af. De auto is later op het droge ge
haald.
is, in het geheel verduisterd heeft,
kon nog niet worden achterhaald,
doch vermoedelijk zal dit een aan
zienlijk bedrag zijn.
'-p-v
Er worden pogingen in het werk gesteld tot behoud van de oude
molen te Gronsveld (L.), welke de laatste jaren danig in verval is
geraakt. (Het Zuiden-Fonteijn)
KANTTEEKEN1NG
Eerste,
Tweede
en Derde
Gr. Ja, nu moet ik eerlijkheids
halve toch wel een bekentenis doen.
Ik zit met mijn „twééde klas" een
beetje opgescheept.
Ik voel er mij min of meer een
tikje parvenu mee. Je reist dérde of
éérste, heeft eens een man van erva
ring op het gebied van reizen gezegd.
En een béétje gelijk heeft hij wel ge
had. Die tweede klas is zoo'n half
slachtige klas; zoo'n rare midden
moot. De bewoners van die tweede
klas durven, geloof ik, zich zelf nooit
goed thuis te brengen. Ze hooren fi
nancieel voor drie-kwart in de derde
thuis; het res-
teerende kwart
zou net zoo goed
éérste kunnen rei
zen. Maar dat
kwart reist twééde vanwege de crisis
en de crisis raakt nog het meest hen,
die twééde reizen om stand op te
houden, maar eerlijk gezegd
beter derde zouden kunnen nemen.
Zoo hooren wij de economie ook al
een woordje meespreken. Er is ook
nog een intellectueel standenver-
schil, maar het merkwaardige daar
van is, dat de kwasi-intellectueel
twééde reist en de échte: derde. Wat
de éérste klas weder aangaat: die is
onaantastbaar. Of het zijn autoritei
ten met een gratis-abonnement öf
het zijn ambtenaren van hooger orde
öf het is een tikje adel, dat nu een
maal van jongsaf gewend is éérste te
reizen. Wat er van het eerste-klas-
compartiment verder over blijft, is
een kwestie van duiten, waaromtrent
geen nader onderzoek noodig is. Dat
constateert ieder reiziger met een
beetje menschenkennis zóó.
U ziet: ik zit met mijn tweede-klas
niet op z'n voordeeligst. ik heb het
gevoel zoo tot dat stootblok te behoo-
ren, dat middenstand heet en dat is
„de familie die de klappen krijgt".
Mijn reisgenooteh hebben mij niet
veel wijzer en niet ve§l gelukkiger
gemaakt. De handelsreiziger die „voor
r.ijn zaak" twééde reist, converseert
in doorsnee a la derde. Het is hem
niet kwalijk te nemen. Hij is in ieder
geval eerlijker dan zijn collega die
twééde berekent in zijn onkosten-
boekje en derde" reist. Maar voor het
overige leveren de twééde klas-pas
sagiers geen stof voor copy.
Ze bemoeien zich het liefst maar
niet met anderen. En dat is ook mis»
schien maar het veiligst. Ze hebben
wanneer ze aan het station op den
trein wachten, maar één doel: een
hoekje te vinden. Het liefst hebben
ze een coupé héélemaal voor zich al
leen, maar als zij niet tot de demon
stratieven behooren. die vierkant voor
het smalle coupéraampje gaan staan
om de zoekenden te suggereeren dat
de, coixpé vol is, nemen zij het graag
voor lief, wanneer er een hoekje vrij
is. Alleen om den uitkijk of om den
wat makkelijkeren steun ln den rug.
Het is alles nogal gemakzuchtig en
het getuigt niét van overmaat" aan
energie. Wanneer de vier hoekjes be
zet zijn, begint de onderlinge obser
vatie. Zwijgend, via een krant. Tot
dat er één den onuitsprekelijken
moed heeft iets te zeggen. Over het
weer b.v. Een beroemd intellectueel
heeft nog pas zeer ter snede opge
merkt. dat onvergelijkbare groothe
den met elkaar altijd en alleen
maar over het weer praten. En de
vier hoekjes zijn altijd door onverge
lijkbare grootheden bezet. Het ééne
jvoord haalt per slot van rekening
clan toch wel het andere uit en met
een beetje geluk wil het tusschen de
vier uithoeken dan. verder o.ok wel
vlotten/Maar wanneer in het volgen
de station iemand plaats neemt tus
schen deze vier in. dan staat voor
de rest van de reis het sein op onvei
lig. Dan houdt, men zich neutraal en
de vier uiteindelijke hoekpassagiers
genieten dan pas recht van het uit
zicht.
Maar met dat al zit ik nog altijd
opgescheept met mijn net twééde-
klaskaartje.. Twéémaal kon ik de ver
leiding niet weerstaan om tóch derde
te nemen, alleen omdat het publiek
daar me aantrekkelijker leek dan in
die klas van zoogenaamde standing.
Het is me niet slecht bekomen. We
kijken elkaar in de derde klas min
der gedetailleerd aan en wagen het
er gauwer op, een joviaal praatje te
maken. We helpen er elkander vlug
ger over de brug heen en we hebben
vooral onder de dames spoedig
neiging van haver tot gort elkaar het
doel van de reis te vertellen.
Maar ik. met mijn tweede-klas
kaartje, had tóch een beetje het ge
voel of ik, iii de derde zittende.' de
spoorwegmaatschappij een cadeautje
gaf. En dat gunde ik de maatschap
pij niet. Een mensph is maar een
mensch en met je twééde-klaskaartje
wil je het er dan toch van nemen
óók.
Het is gek, want per slot van re
kening doe .ie jezelf er zoo'n geweldig
genoegen niet mee. De burgerlükheid
van de kussens, het gemak en de
standing is den mensch op den duur
tóch de baas.
U ziet: de heele reis is een gekke
vertooning geweest. Ik had het ook
allemaal niet zoo open en bloot moe
ten vertellen. Maar een journalist
kan tegen zichzelf niet op. Zelfs al
is hij met vacantie.
FEUILLETON
VAN DEÜ
ROMAN' door EEKA.
Dan moet Heieen dus gastvrouw
*ijn, besliste mevrouw, ik kan onmo
gelijk afzeggen, zy rekenen stellig
op mij. Mijnheer glimlachte glunder
terwijl zijn vrouw de kumor verliet
om zich voor haar visite te verkïee-
den.
Heieen was in haar schik, een
avond alleen, heelcmaal voor haar
zelf, dit gebeurd? zelden. Haar moe
der wist "altijd plichten, die Heioen
noodzakelijk moest vervullen, maar
nu was er geen andere plicht dan de
thee voor vader en zijn bezoek te
schenken
Nadat haar moeder eindelijk met
den auto was weggereder, en haar va
der boven naar zijn kamer was ce-
gaan. zat Heieen alleen in de zitka
mer en overdacht den voorbijen mid
dag. Het was heerlijk geweest, dit
samenzijn met een meisje van 'naar
leeftijd. Heieen had geen vriendin
nen. de meisjes, die zij kende 'eken
haar zoo onbeduidend. Zij hield niet
van hun gesprekken en de meesten
vleiden haar te veel. maar Lize Groen
was aardig, heel aardig zelfs. Boven
dien bewonderde Heieen haar, een
meisje, dat haar brood verdient en
daarbij rraj haar ouders helpt'
Hoe moeSt deze Lize Groen zicrr
voelen? Noodig en nuttig te zijn, ja,
dat waren twee begrippen, die zij,
Heieen, miste. Zij was niet nuttig en
niet noodic, voor niemand! Neen. ook
niet voor Evert, hij verbeeldde zich dit
er.kel maar.
Heieen. voelde zich erg ongelukkig.
Zij schudde het hoofd en dacht ener-
rdek: Zoo mag het niet doorgaan,
ik wil iets doen, ik wil over mezelf
tevreden zijn en weten, dat ik geen
nutteloos mensch ben. Morgen spreek
ik met vader! Na dit besluit voelde
zij zich al iets prettiger gestemd en
begon nu de thee gereed te maken.
Moeder had haar precies gezegd welke
kopjes zi; mocht gebruiken en wat er
bij de thee moest worden aangebo
den. Ook daarin was Heieen dus niet
zelfstandig, het was ergerlijk, vond
zij-
Als vader maar niet boos is, dat ik
kom storen. dacht zij 'vaag. maar
durfde zich. terwille van haar moe-
eer r.iet aan dezen plicht te onttrek
ken. Vader dronk 's avonds graag een
kop thee en moeder zou natuurlijk
vanavond, als zij thuis kwam. dade-
r vaders stemming tijdens zijn
conferentie informeeren. Vreemd, dat
moecer daar altijd zooveel belang
stelling voor heeft; waarom? vroeg
ITeleqn zich af. Waarom Informeerde
moeacr niet rechtstreeks bij vader
naar allts'? Enfin, zij haalde de schou
ders op, moeder moet het zelf weten
Heieer. nam het zilveren theeblad,
legde er een kleedje op en begon het
servies erop te rangschikken. Met
kloppend hart. maar uiterlijk rustig
ging zij met het blad in de hand de
breede eikenhouten trap op. Juist
toen zij wilde kloppen, hoorde zij haar
vader lachen en een andere stem. He^
leen constateerde, dat het een aan
gename stem was, zeide iets. Zij ver
stond het niet, maar haar vader ant
woordde lachend. En nu klopte He-
leen. Zij hoorde niet of haar vader
antwoordde, maar deed de deur voor
zichtig open en trad binnen. Twee
paar oogen keken vol belangstelling
naar de deur, Heieen werd er een bee
tje verlegen van. Niemand sprak oen
woord, de mannen keken zoo gespan
nen naar de deur alsof zij iets heel
prettigs verwachtten.
Ik ben het maar, met de thee,
zei Heieen en dacht opeens aan een
ochtend op school, tijdens een. verve
lend lesuur, toen de deur plotseling
was opengegaan en een vreemde da
me binnenkwam, die iets erg prettigs
kwam vertellen. Heieen wist niet meer
wat dat toen geweest was, maar de
twee gezichten tegenover haar herin
nerden haar plotseling weer aan dat
voorval.
Omdat niemand iets zeide, herhaal
de zij een weinig uit het veld gesla-j
gen: Ik ben het maar. met de thee-
Doch daar sprong de vreemde lieer
uit zijn stoel od en zei spontaan,
Maar'dat is een heerlijke verrassing!
en mijnheer Baenders wist niet pre
cies wat hij bedoelde. Hij stond op en
kwam naar Heieen toe, sloot de deur
voor haar en schoof een kleine tafes
bij waarop zij het blad kon neerzet
ten. Toen stelde hij met een handbe
weging voor: Mijnheer Luiten, in
genieur Luiten, mijn dochter Heieen.
Mijnheer Luiten boog en Heieen
stak haar hand uit en drukte de zijne.
Prettig met u kennis te maken,
zeide zij vriendelijk en voelde haar
hand klein en zacht in de zijne.
Wel, mijn kind, wil je ons be
dienen? vroeg mijnheer Baenders, die
met een zonderlinge uitdrukking oo
zijn gezicht toekeek. Heieen trok
haastig haar hand uit den warmen
greep terug en bloosde. Mijnheer
Baenders fronste. Ingenieur Luiten
komt op onze fabriek werken, vertelde
hij en glimlachte alweer. Wij heb-
:cn onze zaken besproken, je «komt
juist op tijd met de thee. Is moeder
nog niet thuis?
Heieen voelde hoe ingenieur Luiten
voortdurend naar haar keek, het
maakte haar een beetje zenuwachtig
on verlegen, het was iets ongewoons
voor haar. Zij ontmoette immers
steeds vreemde menschen, telkens
kwam er weer een ander gezicht hun
eetkamer of salon binnen en Heieen
begreep heelemaal niet waarom juist
ingenieur Luiten haar zenuwachtig
maakte. Zij beefde, toen zij de kopjes
aanreikte en haar stem klonk haar
7o:f vreemd in de ooren, toen zij zei-
c ik ben blij, dat ik op tijd ben,
ik durfde niet- eerder te komen, hoe
wel ik wist. dat u naar thee ver
langde. vader.
Mijnheer Baenders knikte haar toe.
Je komt als een goede fee, wij ver
langden naar een verrassing, onpe
kolen zijn droog van het praten en
rooken. Inderdaad stond de kamer vol
blauwen damp.
Mijnheer Luiten zette zijn kopje
neer. Mannen zijn als kinderen,
juffrouw Baenders, nu en dan willen
zij graag een beetje verwend worden,
vooral wanneer zij zich verbeelden
bijzonder hun best gedaan te hebben.
Heieen glimlachte op haar droome-
rige manier. Hoe grappig, dat u dit
zegt, toen ik hier bifinen kwam dacht
ik juist aan een schooldag, dien ik
eens beleefde.
Zij bood hem een schaal koekjes
aan. Ja, zei zij, ik was het heele
maal vergeten, maar nu ik vanavond
hier binnen kwam, moest ik er opeens
aan denken.
Mijnheer Baenders lachte en knip
oogde naar Luiten. Dus in de oogen
van deze jongedame waren wij niets
dan een paar schooljongens, zei hij
oolijk.
O neen, vader, protesteerde He-
leen en bloosde nu sterk, zoo be
doelde ik het niet.
Huil maa£ niet, mijnheer Baen
ders lachte göedmoedig. geef ons
liever nog een kop thee. dan laten we
je weer vrij.
Toen Heieen tenslotte weer naar
beneden ging, was zij erg blij, haar
vader was in een goede stemming, nu
zou zij met hein durven praten over
haar plannen. Als hij straks, na het
vertrek van mijnheer Luiten, beneden
kwam, zou zij er dadelijk over begin
nen.
Doch toen zij eindelijk de voetstap
pen van haar vader, die zijn bezoeker
tot de straatdeur had gebracht, de
zitkamer hoorde naderen, begon haar
hart hevijj te kloppen.
Wel, nog alleen? vroeg mijnheer
Baenders, de zitkamer binnenkomend.
Heieen sprong op en schoof een ge-
makkelijken stoel naast de sofa waar
op zij zat.
Komt u hier gezellig bij mij zit
ten, vader, ik vind het fijn. dat wij
nog alleen zijn want ik wilde eens
ernstig met u praten.
Mijnheer Baenders nam plaats en
legde zijn sigaar op het asch'oakje, dat
op de ronde tafel voor de sofa stond.-
Zoo zoo, begon 'hij vroolijk, ik
ben gereed voor de conferentie, vertel
het nu maar, heb je fSnancieele zorg-
jes en moet je vader bijspringen?
Heieen keek hem verschrikt aan.
haar oogen waren donker van een
hem onbekend- verdriet. Vader, zei
zij met gedempte stem, voelt u zich
dan alleen maar bankier van moeder
en mij, of
Mijnheer Baenders keek zijn doch
ter verbluft aan, daar sprak het kind
opeens uit, wat hij onbewust al se-'
dert, het begin van zijn huwelijk, had
gevoeld. Bankier, ja, was hij dit
eigenlijk niet? Welke intimiteit be
stond er tusschen hem cn zijn vrouw
anders dan die der geldaangelegen-
heden? En zijn dochter? Zeker, het
kind vroeg nooit om geld, dat moest
hij erkennen, maar wat wist hij ove
rigens van haar? Leefden zij niet als
vreemden, onder hetzelfde dak, ja,
vroeger, toen zij klein was, dan kwam
zij op zijn knie zitten en vertelde hem
haar kindergeheimen en zorgjes.
maar sedert zij van de kostschpot
was teruggekomen, was elke vertrou
welijkheid tusschen hen verdwenen.
(Wordt vervolgd»
