Maandag 4 Augustus 1902.
Bit den goeden, oaden lijd.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
In het Zonneland.
ABONNEMENTSPRIJS:
'er 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
fionderliike nummers - 0.05.
eze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zbn- cn Feestdagen.
drertonti^n, mededeelingen enz gelieve men vóór 10 nnr
'gniorgens bij do Uitgevers in te u n.
Jaargang
Uitgevers: VALKHOFF C<>.
Utreclitschestraat 1. ^ao^Jntercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER AD VERTE NT IÊN:
Tan 1—5 regels0.71.
Elke regel meer- 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
hot herhaald adverteoren in dit Blad bij abonnement Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
a
door RÜSORNI.
III.
Een twöede voorbeeld van deze zorg vinden
m het eenige malen terugkomend verbod!
do jongens, die niet ter groote schole en
icn om zicln te voegen bi j. dc leerlingen dier
iliool, gedurende hunne spelen. Dit. vinéem
bijv. reeds in 1568, 20 Febr., waarbij a«41
i Jonggesellen groet eude kleyn, die nyot
der groet schoeien en gacn te lessen, ge-
terdicecrd wordt, hem te laeten vynden bijl
n solioelkynderen noch ten tijden ofte ge-
jenlicken uren ende plaetsen hem te vyn-
endaerdie schoelkynderen gewoenlicken sijjn
spelen op peyne dan. to verbueren teloken
pt vyer stuver twelck men sal executeeren
baer overste cl eet r. ft anders aen tgene
haer toebc hoeren sail. Bij volgende ge
nlieden wordrn de plaatsen zelfs genoemd
ar de schoelkynderen vrij mogen spelen,
«in 1593 buyten den Slyckpoortiende opten
ittcii berch, 1582 (26 Maart) het St Jans
-|K jrckhoff en f<nJlo71 (30 Oct.) het Golf feit.
Dunr genotenzij,.'die dcf groote school he-
aditen, de bésche'rmiiV* van de regeerders,
indeie jonegejrclleh. -Jhe4'2ij groot of kléin,
üochtcn ben in btinrrer up-len niet storen,
icr oigenaaVdig 'ttigen wij .nog eenige jaren
flerien de leerJihgen"anzer'(nu twee) groote
holen na het overstrijken 'van den f.chool-
d trokken naar het JKAlfsveld en ook toen
ja werden zij wel eens op lrunne „verlofda-
mv lastig gevallen door jonggesellen, jq-oot
klein, die niet op de groote-soholen gaan
ur de vaderlijke bescherming van de be-
i.unleren der gemeente en het privilegie om
iar te mogen -polen met uitsluiting van
mlere, dat behoorde reeds tot het verleden.
Ook bij ccne andere gelegenheid werden de
'liooljongena1 wel eens op straat lastig geval-
m. In 1580, 5 Deo., lezen wij,; „Mijne Heren
R(gicrder3 der stede» van Amersfoert in-
iidirrrcn cenen ygelicken t-sij geestelick ofte
sci-lickcn bij ayont ofte ontij en die Schoel-
ingens uyte sclvoel oomende ende die cantile-
ssingeiicle neyt te hinderen ofte misdoen mit
poerden ofte mit wereken op pena van dryo
ul^en ende arbitrale correctie telcken reyso
e verbeuren oiide dat die ouders voer de
yndeien cn méésters voer haer jongens ofte
nechts sullen responderen."
Dit gèva! vordert eene kleine explicatie
i «orgercii ti*d lieten ziidie aan de school
Ifjtt r'bondmi waren, zoowel de leermeesters als
- leerlingen veel meer van zich zien en hoo-
fen dan thans. Vooral in onze stad waren de
tienen beden vele', waarbij .men kennis kon
naken me! de Latijnsche taal en hare heoefe-
i?Tcn. Dp reetor (soms ook de conrector)
*1 Dit „Colffelt" strekte zich. als ik mij niet
ledrwg, verder uit dan hei tegenwoordige Kalfs-
eld (tot aan de Leusder Poort n.l doch ons
talfsveld maakte er toch een deel van uit en
ntleent er v/aarsctnjnlij.k zijn naam aan. Maar
rat spreken wij van ,,'Ka-lfsvoldï" Ook deze naam
ehoort, helaas, reeds tot de Geschiedenis en
eeff plaats moeten maken voor de namen van
rie oudrBurgemeestcrs van Amersfoort, uit den
•atsten tijd. Hoe gaarne wij aan oud-'Burgemees-
ers. ?elfs aan de jongsten, zulk eene onsterfe
lijkheid gunnen, zou het toch o wel aanbeve-
ing verdienen om oude plaatsen hare namen te
«ten behouden en oud-Burgemeesters een onder-
omen te verschaffen in een der nieuwe, vroeger
nbenoenule, buurten.
mankte jaarlijks een Latijnsch gedicht, carmen
of cantilena. Menig raadsbesluit maakt mel
ding van de belooning daarvoor aan dén ma
ker uitbetaald f 2, 3, 7 of 10). Het laatst
vond ik zulk een carmen vermeld 5 Febr.
1627, en de naam, die» er aan gegeven wordt,
nl. Carmen anniversarium (Theodori Schuttü)
toont aan, dat men ook toen nog geregeld aan
deze gi woon te vasthield Deze cantilena werd
het lied der knapen waarschijnlijk gedurende
een heel jaar, cn 's morgens en 's avonds, gaan-
.de naar of komende uit de chool, hie vein zij
dit liet! aan. Vermoedelijk is deze gewoonte
om dit lied te zingen langzamerhand in on-
lwiiik geraakt na de kerkhervorming. Vlade-
raccus, dit» bier conrector geweest is in het.
midden der 16e eeuw. zegt er van in een La
tijnsche opdracht van een door hem geschre
ven boekje aan de Regeerders der Stad „Dit
lied nu, dat zij Cantilena noemen, zingen uwe
knapen naar of uit school gaande langs grach
ten cn straten en stegen en niet alleen de
leerlingen van de groote school hoort men het
zingen, maar ook meisjes en dienstboden
(hoogbejaarden zelfs) kennen dat lied van
buiten en zingen liet aan liet spinrokken of
bü den haard of bij gastmalen tot groote
verbazing voorzeker van hen, die in hun stad
nooit die voorliefde voor de Latijnsche taal
gezien hebben" Hier behoeft Vladeracous
niet overdreven te hebben Wanneer wij ons
voorstellen dat men dageliiks dit lied twee
maal geregeld door de schoolgaande knapen
hoofde zingen, vcrwondort het ons niet dat
het. allengs eigendom werd van liet publiek.
Een andere gelegenheid, waarbij men eenige
notie kreeg van hetgeen er op school geleerd
werd. was de opvoering van het toon cel stuk.
Van oudsher toch bestond de gewoonte, dat de
leerlingen pen maal per jaar een tooneelstuk
vertoonden, hetzii eene oude tragedie van
Seneca of een ander, hetzii vervaardigd dooi
den Rector of Conrector. Zoo lezen wii dat!
na den dood van den Conrector Bernard van
Laar „Ziimo Comcdiospeollen bewaert sullen
word/m in sTokcre kiste staende in de raetae-
m>' Djpe kist. is sinds helaas--»vendkrew».
Van Seneca zijn o. a.. opgevoerd de Hip-
polytus. Ootavia Trcades. Zeer aardige aan
wijzingen over een stuk, waaruit mij echter
de naam nog niet blijkt, vinden wij in een
smidsrekening van 12 May 1643.
■gemacekt 5 grendels Int School opt-
tooneel 110.
noch een sloot vermaect aen Babels
gat 8.
noch een slot aan den Het gemaeol 12.
den loden slootwerek aan't luyk van
de Hel opt toneel p dc marot niet gren
dels 1—
noch t gat van Babel verholpen en
gewmeert 3.
noch 2 hcadvaMcn opt tcneel 4.
noch 2 haken opt toneel 8.
enz.
Oorspronkelijk ha.d deze opvoering plaats
bij gelegenheid van de plechtige processie op
den zoogenaamden Vrouwovaertsdag, waarop
„dat boeit van onze Lievo Vrouwe alhier bin
nen onser Stadt ter e:ren godts ende sijn
gebenedide moeder werd rondgedragen.'"
In lateien tijd hield men zich dikwijls nog
aan dez-n dag, doch stelde het ook wel op
andere dagen. Dan werd er een stellage opge
slagen en een tooneol gemaakt op do markt
of in do school (somtijds ook op beide plaat
sen) dan had do eerste opvoering plaats in
de school voor eon kleineren kring, dé tweede
op de markt. En groot was de belangstelling
en dientengevolge ook het gedrang. De die
naren van Justitie, voor die gelegenheid ver
sterkt door do Ratelaars, hadden handen vol
werk en ontvingen voor dien. dag oen extrar
belooning. Zeer duidelijk wordt dc groote toe
loop geconstateerd in een besluit van 21 May
1593: Tnterdiceron dat ten tijde van 't spull
bij de scholyers ofte andere te doen nyemant
eu sail staen mo ©gen op ^toepen, opte wynger-
den, Jeu ff ens, opte trappen ofte louwen (van
het. «badhuis) klimmen, ié common bynnen de
geslagen ruymte ofte opt| staketten van dyen
te dimmen op poene vin ses stuvers telcken
reyso te verbeuren. Ookj werd er, in latei-en
tiiid ten minste, entree gelieven. Zoo vinden
wij 12 Mav 1662 dat nfmant, tsij jonck off
on! e*-.admitteert, -all worden voor ende aleer
hij bctaclt sail hebben driip st„ welcke pen
ningen genoten sullen warden voor die eene
helfte bü de Armen Noothulp en d'andere
helfte bi» den dageliickseai Armen
To Utrecht kwamen deze opvoeringen ree<ls
in 1526 voor. Bij ons wondt het in 1570 eene
oude gewoonte genoemd, het laatdE wordt er
melding van gemaakt in 1670.
Do kosten waren niet gering, en Wanneer
hei: met de gemeentekas minder gunstig ge>-
steld was. werden daarom die spelen wel eens
niet gegeven. Zoo lezen wijl in 1635. dat er
„vermits de sobere constitutie van de stadt
ende de groote oncost en daermce gesuperse-
doert -ril worden.' Die onkosten werden ver
oorzaak m da /eerste plaats door het opbou
wen vail hot stellage, waaraan: dikwijls door
meer dan een timmermansbaas en smid werd
gewerkt. Verder moesten er geschikte zit
plaatsen zijn voor de regeerders der stad
daarvoor werden de banken uit de St. Jans-
kerk en de Stads-kussens overgebracht naar
de school. Ook moeten wii niet vergeten do
muzikanten en politiedienaren, terwijl de ver-
teeringskosten ook niet gering warenAan de
spelen'» fin de resolut ies scholieren of studen
ten of kinderen genoemd") wordt bier' of wii hl
[-i-?akonWn. en mü rlTinkt, wanneer wii. lezen,
dat zelfi een brand aan d<> Hoeren van hot
Stadhuis eene misschien welkome gelegenheid
aanbood om een extrai-glas te drinken, zullen
7Ü zich ook bii deze gelegenheid niet onbe
tuigd gelaten hebben.
Tegenover al die kosten stonden geen ont
vangsten, wa'nt alles wat ontvangen werd,
was, gelijk wij zagen, voor de Godshuizen en
de armen. Men zag niet op kosten waar het
gold den inwendige» bloei der school te be
vorderen of naar buiten de eer der school
op te houden. Waait de groote schoole was
eene inrichting waarop de 9fcad en hare be-
woneis trotsch warengeen stad droeg haren
naam met ©ere, wanneer zij niet op eene La
tijnsche school binnen hare muren kon bogen.
En wij moeten de stedelijke regeering uit die
tijden de eer geven, dat zij geen onkosten en
waar het noodig was, geen moeite of tijd heeft
ontzien, om de Amersfoortsehe school te bren
gen tot dien Imogen trap van bloei, waarop
zij in .clo 16de eeuw stond, toen aan den rector
180, 200, ja eens zelfs 5Ö0 b&talendo leerlin
gen konden worden gewaarborgd.
Gaan wij over tot het gedrag der jongens
op school, heel veel vinden wij niet, dat hen
onderscheidt van die van onze eeuw. Steeds
hebben de leerlingen, wanneer zij hun kans
schoon zagen, gezorgd voor de noodige afwis
seling op school, door nu en dan het een of
.ander uit te halen, dat niet in bepaalde over
eenstemming is met de vereisohte orde eni
aandacht gedurende de lessen. Dit was nu
ook het geval op onze oude Groote School.
En het schijnt, wel dat zij zeer goed den ge«-
sohikten tijd daarover wisten to kiezen. lm
1593 en 1594 b.v.. voor dc komst van Rector
Gesselius, was do orde niet al te^best. Twee
maal komen besluiten voor die hierop betrek
king hebben In een van dezen wordt aan
Aernolt. of Aert. van Backhuysen een der
lectores aangezegd beter opsicht te houden
opto scholej in eene andere wordt den leer
lingen van de .groote school en van do librie
(Mr. Melöhior) verboden de meesters met
woorden of wereken te misdoen, en dat wel
op een straf van veertevn dagen in den toren
te water ende te broode.
In 1658 wordt gesproken van do disordre in
quinta classe tengevolge van de mindere g&-
schiktheid van der leeraren Johannes Ver-
cammen, die dan ook om zijne ouderdom.eer
vol werd ontslagen. Grijze haren werden dus
ook in dien ti jd door de deugnieten niet ont
zien.
Yan een eigenaardig complot, door de leer
lingen gesmeed, lezen wii in 1747, 13 Maart.
Df gewoonte, door het overoude gebruik tot
wet gestempeld, bestond dat zü, die tot eeno
hoogoro klasse bevorderd werden, ©ene be
paalde som betaalden, dm van de lagere klasi*
sen aan den Hon rector, an lo overe aan
den Beotor. Er schiint echter over die belas
ting ontevredenheid ontstaan te zijn, ere dit
was de aanleiding tot het nemen van het vol
gende besluit door den Baad .Do Begeer-
..ders der stad Amersfoort siinde voorgeko-
..men dat versoberde van de discipulen in do
„Latirnsohe schoolr-n hebben gecomplotteerd'
..om tegen dé oude ordres en gewoonten in
,.de«e Stadt als ook in andere Steeden deser
„Brovintie. alsmede andere Provinties om de
Promo!idgeldem niet te betaolen. hebben
haer Ed Ach tb. goetgevonde® te ordonneren
..aan diegene, die van de eene scliool
klasse) in dein anderen sullen worden gc-
piromoveert de somme van een Ducaet. en
.mindervermogenden een Dbcator, alsmedo
de vir-o'nildigde pro mot i egel den te voTdobii."
Een overblijfsel van zulk eene bepaling, die
ook in andere plaatsen voorkomt, heb ik in
mijne jeugd nog gekend en was toen nog in
zwang op hel Gymnasium, waar mijne eerste
schreden geleid worden op het moeilijke pad
der klassieke opleiding. Daar toch bestond
do gewoonte, dat in elke klasse de twee leer
lingen, die het minste aantal feilen tegen do
Latijnsche Grammatica op hun geweten had
den. bii het ontvangen hunner praemia voor
de Curatoren een gratiarum' actis opzegden in
eene plechtige priisuitdeeling in een der kleino
kerkje.
Zulk een gratiarum actio was een Latijnsoh
vers van 1525 regels, vervaardigd door een)
der leeraren (iedere klasse had daarvoor hare
aangewezen persoon). Nu waren de meestcn
wel zoo goed dit vers gratis te leveren, dboh
één deed van het honorarium, waarop hit door
het gebruik recht gehad schijnt, te hebben,
geen afstand, en op een zoogenaamd onmerk
bare wijze moesten de f 10, daarvoor gevor
derd, ergens gedeponeerd worden. Nu behoort
dit, evenals zoovele and'ero misbruiken, tot
het verleden.
Slot volgt.
Politiek Overzicht.
Ken verdrag tnsacheu Engeland
en China.
Nog meer dan elders is het in China waar
heid, dat de afstand groot is tussclien de
ondertekening van een verdrag en de vol
ledige tenuitvoerlegging. Maar ook al' houdt
men dat in het oog en men moet dat .wel
doen want er wordt reeds dadelijk bericht,
dat er verschil van gevoelen bestaat tusecben
de wederzijdsche commissarissen over één on
derdeel van de gesloten overeenkomst, de
binnenlandsche scheepvaart dan moet
toch erkend worden, dat het ontwerp
verdrag, dat oilderteekend is door Sir James
Mackay als vertegenwoordiger van Engeland,
«enerzijds en verscheidene onderkoningen
van het Yangtse-gebied anderzijds, een be-
langrijke stap kan zijn op den weg der ont
sluiting van China. Gewichtige coucessiën
zijn daarin gedaan door de Chineesohe ge
machtigden. en al mag men de macht niet
onderschatten van de invloeden, die er naar
zullen streven de aangegane verbintenissen
tot eene doode letter te maken, in ieder ge
val wordt daardoor een nieuwe basis verkre
gen voor het streven van de vreemdelingen
om in het binnenland van China door te
dringen.
Het ontwerp-verdrag schenkt nameling ver
vulling aan de meeste van de desiderata,
die door de vreemdelingen, die handel drij
ven op China en daar markten trachten te ver
overen voor de voortbrengselen hunner nijver
heid, worden gekoesterd. Let voorziet in de
bescherming van de fabrieksmerken, de_ op
richting van entrepots, de gelijkmaking van
de scheepvaartrechten voor stoombooten en
voor jonken hetverschaft faciliteiten voor
het verkrijgen van doorvoer-rechten in d©
mogelijkheid om op de plaats zelve do afdoe
ning te verkrijgen van reclames, zonder daar
voor naar Peking te moeten gaan. Van meer
waarde nog zijn andere bepalingen van het
verdrag. Eene nationale munt zal worden in
gevoerd ter vervanging van de groote ver
scheidenheid van munten, dikwijls van on
gelijke waarde, die nu veelal eene kwelling
zijn voor de vreemde handelaars. China ver
bindt zich zijne mijnwetgeving te veranderen-
en in te richten naar BritsCh-Indiscb model,
ten einde het vreemde kapitaal, dat de schat
ten van zijn bodem aan den dag zou kunnen
brengen, te lokken in plaats van het, als tot
dusver, af te schrikken. Ook zullen nieuwe
reglementen op de bdnnenlaudschc scheep
vaart uitgevaardigd worden.
Eene andere gewichtige bepaling in het
verdrag is die, welke de volledige afschaffing
voorschrijft van de likins. Onder de li kina
verstaat men de binnenlandscho tollen; die
de provinciale overheden in China heffen van
iniliecmsciie en vreemde waren. De prakfcischó
uitwerking van deze heffing is, dat vain do
theorie van de „open deur" in de praktijk
niet veel terecht komt. Wanneer do Cbineé-
sche regeering je maclit bevit om de afschaf
fing van de likins effectief door te voeren,
dan zal dat groote voordoelen opleveren voor
den Europeesehen handel.
Wel zal die afschaffing niet zonder behoor
lijke compensatie geschieden. De compensa
tie bestaat in de hetfing van eene surtaxe,
Indische Roman
DOOR
Mevr. O V I K—8 OER.
De Raden-Ajoe had Niva verzocht te ko-
Dltu hei pen met liet ophangen barer nieuwe
portièresniemand kon zoo smaakvol drapee»-
ren als juffrouw Wcudeler, beweerde de re-
goDt. Het meisje was den gcheeleu morgen in
k regentswoning benrig geweest, de bedienden
*ipnd hoe zij doen moesten, met hengesti-
ptlwrend, tusschenbeidë zelve de trapladder
op on af wippend, als een plooi niet naar haar
hn wilde neervallen. Zij stond naast de Ra»
den-Ajoc om het effect van haar. werk te be
oordeel on, t i, n do regent haar kwam waar-
«niuwtvn, dat de assistent-resident juffrouw
wondeler noodzakelijk even moest spreken.
Hot eeri ernstig gelaat trad deze haar tege
moet.
Ik kom! uwe hulp vragen in een recht
treurige zaak", sprak hij, „zoo even ontving
d' post commies dit telegram voor juffrouw
Schot en durft het liaair niet maar zoo dade
[l'jk toezenden."
Nita nam het telegram en las
•Moeder overleden, tante Cato.
•Lieve Hemel hoe verschrikkelijk voor die
"roc Martha", riep zii ontzet.
Uw warnv, medelijdend hart zal u de juiste
borden doen vinden om haar het droevig bc»
jWit zoo behoedzaam mogé'lii'k m'eê tedeelen",
p de Lanter zacht. Even weifelde het
meisje.
„Ik zie er vreeselijk tegen op", zuchtte zij,
„maar begrijp wel dat ik gaan moet, omdat
ik liet/ meest met haar bevriend ben-', en, zioli
vermannend, wendde Nita zich naar den uit
gang der p'endoppo „Wij volgen u over eciv
kwartiertje', beloofde de regent, haar begelei
dend. De Lanter vertelde intusschen, in het
mal ei sch. aan de Raden-Ajoe wat er was ge
beurd. en de goede vrouw verklaarde zich
onmiddellijk bereid Nita tc vergezellen, doch
ook dé regent achtte het beter, dat het. jonge
meisje alleen ging.
Deze vond juffrouw Schot niet ven-ast over
hare komstzij wist. da.t Nita op de kotta was
en had haar stellig verwacht.
„Ga zitten", drong zii hartelijk aan, „wat
voor nieuws?" ..Heb je al gehoord, dht juf-
freuiw Nieuw? neijer hie rvandaan gaat?
zij..."
„Och neen, en bovendien het. doen en laten
van juffrouw Nieüwmcijor interesseert mij
heel erena I niet. Vertel mij' liever", vervolgde
Nita zenuwachtig, „hoe gaat het jou'? krijg je
goede berichten van thuis?"
„Verleden Woensdag heb ik Moes'laatst en
brief ontvangen, zi» blijft er steeds op aan
dringen. dat ik over kom, begrijp je dat nu,
Nita* f
„Ja. wel een beetje, misschien is je moeder
zieker clan ze je durft schrijven en verlangt,
zii daarom zoo naar je. Lieve Martha'', en zijl
schoof dicht nanvt het n-eisje, den arm omi
haar heenslaande, „ik heb gehoord dat je
goede moeder erg ziek moet ziin". en toen
Martha, do waarheid vermoedend, doodsbleek
achteruit week, voegde Nita. de oogen vol
tranen, er bii „Ach, lieve beste Martha, ik
ben zoo innig b°d'roefd voor je, je raadt, zeker
wol wat ik ie kom mededeel enie moe
dertje is heengegaan
Onnatuurlijk kalm had Martha toegeluis
terd, geen tranen, geen klachten, eindelijk
de diep uit het hart opwellende verzuchting
„Goddank dat moeder rust heeft." Nita schrei
de, Martha's oogen bleven droog. Ook toen
even later de Raden-Ajoe, gevolgd dooa- dén
Regent, binnentrad, behield zijj dezelfde
ijzige kalmte, waarmede jij liet doodsbericht
daar stiaks ontving. Oneindig liever had Nita
haar bittere tranen zien storten. Na de con-
deleantic-betuigingen harcr bezoekers zwif
gend te hebben aangehoord, begon het meisje
met zenuwachtige levendigheid' allerlei bij
zonderheden van haar ouderlijk tehuis te ver
tellen. De Raden-Ajoe werd verlegen en on
rustig onder hei luisterén naar dit ratelend
doorpraten. Nita haalde een glas water en
drong Martha het leeg te drinken, hare tan
den klapperden tegen het glas. „Zou je niet.
wal gaan liggen, beste?" vroeg zii zacht.
De regent en B.aden-Ajoe namen afscheid
en Martha stond er op lien tot aan de deur te
vergezellenweer binnenkomend, wierp zij
zich op de kleine Turksche divan pn verborg
het hoofd in hare handen. Nita hoopte dat
zij weuule, doch Martha's tranen wilden niet
vloeion
Stil bleef hare vriendin naast het treurend©
meisje, wiesch haar voorhoofd meti eau de Co
logne, sprak af en toe een vertroostend Woord
je cn haald'e haar over een kop bouillon té
drinken. Martha liet zich al deze kleine dien
sten welgevallen,doch weigerde pertinent den
dokter to lat"n menen, zii was volstrekt niet-
ziek. alleen diep bedroefd dat. zii hare lieve
mo' der nooit terry zou zien. Nita moeri goed
beyrirrnn wat zii bedoeldeMartha mocht
mined er de omrw i'4© rust niet misgunnen, liet
7on: egoist, ziin, moeder terug te wenschen in
liaar moeite»- en aorgenvol leven, zij had het
nu beter m ongestoorden slaap.
Zoo sprak het meisje langen tijd door iu
koortsachtige opwinding.
Toen Nita haar eindelijk zou verlaten, was
zij echter voel kalmer, zij had zich ter ruste
begeven na Hoffman's druppels te hebben in
genomen en Nita beloofd, haai* beet to doen
om in -slaap te vallen slechts noode liet deze
haai- alleen, maar zij kon niet langer blijven.
Terwijl zij zich over Martha heonboog om
haar een afscheidskus te geven, hief liet
meisjo zich op, sloeg beide armen om den
hals haver vriendin en fluistJedo: - r dank
jc innig, lieve, goeie Nita, voor al je zorg en
liefde, k Hoop. dat, jo heel gelukkig moogt
worden, want je verdient het als je weer in
Holland bent, denk dan nog eens aan je arme
Martha, die altijd zoo alleen door de wereld
moest tobben."
„Maar, beste meid. je spreekt alsof ik nu
al op reis ga", weerlegde Nita., „wij zullen
elkaar nog menig keer zien vóór dien dag.'-'
„Zeker, zoo bedoel ik het ook nietNu)
dag, mijn lieve Nita, geef mij een zoen moei'
dan and era, omdat ik zooveel verdriet heb
vandaag."
„Wil ik van nacht bij je blijven en een
boodschap naar Tembong Groenoeng zenden V'
vroeg Nita ontroerd.
Wel n,een;, waar zou dat. Voor dienen?"
Morgen komt het leed terug en overmorgen
weer, en zoo dag aan dag, tot ik het Ieter dra
gen. Ga gerust naar huis. lieveling, cn nog
eens duizend maal dank", en met haar smal
wit handje wuifde zij Nita vaarwel
Bezwaard van hart, st/.pte doze in de ben
dy, nadat zij. mevrouw Green, de hotelhoud-
stér, op liet hart, had gedrukt van tijd tot tijd
eens naar juffrouw Schot te gaan kijken.
„Kabar angin", bericht door den wind ver
spreid, uoemt de Inlander het nieuws, dat
van mond tot mond gaat. en zeker reust geé'ii
tijding sneiier vau oord tot oord. Zoo be
reikte het bericht van juffrouw Schots over-
lijd'en Tembong Goenoeng, ec-n paar uur na
dat tn-en haar lijk had gevonden. Zaterdags
morgen was zij nog op school geweest en dé
kinderen hadden niets bijizonders aan haiur
gemerkt, doch 's avonds had men haar aan
tafel gemist en haai- naderhand nergens kun
nen vinden.
s Morgens vrceg kreeg de assistent-resi-
cunt bericht, dat het lijk eener Europeesehe
vrouw, waarin men de onderwijzeres herkend
had, uit de kali was opgehaald. Juffrouw
Schot wandelde graag langs de rivier, menig
maal ging zij 's morgens vroeg op ,cen open
plekje aan den begroeiden oever een uur of
langor zitten. Zoo scheen zij ditmaal, ook go-
daan te hebben. Men vond hare parasol en
do gedichten van Hein» op haar geliefkoosd
plekje. Had zij een ongeluk gekregen? was
zij langs den afgebrokkeld en oever afgegle
den Niemand kon het met zekerheid' zeggen,
de arme nam haar geheim mee in het graf.
Alleen Nita, die de doode m»et oprechte
droefheid baselireide, had het nieuwsgierig
publiek misschien beter kunnen inlichten,
maar zij zweeg en maakte zelfs mevrouw Per
kei is geen deelgenoot van hare vermoedens.
Zij- voor zich hield zich overtuigd, dat Mar
tha Schot den dood had gezocht, zich herin
nerend hoe het ongelukkige meisje jaren ge
leden deu zelfmoord tegenover haar verde
digd had.
Arme Martha' wat kem het. leven haar nog
bieden? Nita achtte zich niet gerechtigd halre»
wanhopige daad to veroordeelen.
Wordt oeroolgd.
