1<(* Jaargang.
Donderdag I4 Augustus 1902.
BUITENLAND.
FEUILLETON^
i°. es.
n
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
>tr 3 maanden roor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
ftonderljjke nummers- 0.05.
us Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
herten tiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'i morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C<>.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIE»:
Tan 15 regelsf 0.7®.
Elke regel meer0.1®.
Groote lettera naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eone
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
I)e sluiting der kloosterscholen
lu Frankrijk.
Met klimmende belangstelling zal de be-
eging worden gevolgd, die thans in Frank-
jk en speciaal in Bretagne, de gemoederen
jmiidt. lederen dag weer lezen wij van ge-
tlddadige uitzetting van de zusters uit de
Joostcrscholen. die krachtens de wet op de
ngregaties gesloten worden, als zijnde niet
«>r liet openbaai* gezag geautoriseerd.
Neem een Fransch blad op ontelbaar
jn de berichten bijna, die gewagen van ver
gt tegen do overheid, die belast is met de
«i uitvoer leging van de rcgeerings-dccreten,
ie do sluiting gelasten. Zooals gezegd is,
»enbaart zich dat verzet vooral in Bretagne.
e bevolking posteert zich gewapend mefc
ooivorken en dorschvlegels voor de scholen,
isrbinnen de zusters een wijkplaats hebben
socht cn in veel gevallen is de gendarmerie
omaohtig, zonder hulp van een nog ster
nen arm, het leger, de scholen te doen ont-
airaen. Gelukt haar dit, dan worden de
jAolen verzegelddoch 's nachts worden
0 ogels lierhaaldelijk weer verbroken.
Intueschen is de Fransche regeering niet
ja zins om toe te geven. De minister-presi
dent beeft uitdrukkelijk verklaard op een
telegrafisch verzoek van don prefect van
Firistcrro om in zijn departement waar
it verzet het krachtigst is do toepassing
in do wot uit te stellen, dati daaraan niet
in worden voldaan.
Wat er ini dat departement te wachten is,
al men dus spoedig genceg gewaar worden.
[)at de bevolking zich niet tot een lijdelijk
verzet zal bepalen, is uit de houding, die de
rolksvergadering te Lesmev&ni, waar die pro
feet is opgetreden -oun tot kalmte aan te spo
ren, gemakkelijk op te maken. De menschen
worden gedreven, door een, famatasme, dat
niet voor rode vatbaar is. ,,Wij zijn g-oede
christenen" aldus hun antwoord op den
gwd^enweudien. raad vaai don prefect, en
eiscliGB eerbiediging van onze vrijheid." En
o{ nu da prefect al betoogde, dat zij in de
oerslo plaats goede burgers, die de wet eer
biedigen. beboeren te zijn, en eerst dan goede
christenen.; zij schijnen besloten te hebben
zich liever te laten dloodcn, dan in het ver-
Lrck der austere te berusten.
Wij kunimen op dit oogenblik niet- beslissen
of die menschen inderdaad door hun geloof
worden beheersclit, dan wel door anderen
clcricalen en nationalisten, dia het vuurtje
gaarne zouden zien ontvlammen worden
jpgezet. Zeker is het, da tl de laatsten niet
rallen nalaten om, mocht ei' bloed vloeion,
dit te schrijven op rekening van de t-egen-
roordigö regeering.
Onder deze omstandigheden verkrijgt net
reeds vermelde feit van do dienstweigering
van don luitenant-kolonel De Saint Rémy
een eigenaardige beteckenis. Te meer is dit
het geval, nu do bladen hieraan veel meer
aandacht) schenken, dan voor deze zaak wel
wenschelijk is.
Wij willen even do feiten in herinnering
brengen. Do lui tenant-kolonel De Saint-Rémy
voerde bij afwezigheid van den kolonel het
hevel over het 2de regiment jagers te Pon
fox Hij kreeg als zoodanig bevel, om. zich
tiaar Lenoué te begeven o-m de gendarmerie
bij te staan bij do ontruiming en de sluiting
een kloosterschool. Do overste am woord-
de, dab hij zich niet voor oen dorgelijken
dienst wilde leenen. De bevelvoerende g&
neraal deed daarop onmiddellijk wat hij doen
moest: hij onthief den overste van zijn be
vel, legde hem arrest op en droeg de uitvoe
ring van den gegeven order op aan den offi
cier, die in rang op hem volgde.
Volgens een andere lezing van hot gebeur
de. welke in het Journal des Débats wordt
aangetroffen, was er geen order gegeven
door den commandeerenden generaal, doch was
eenvoudig hulp gerequireerd door een pre
fect, die daartoe krachtens do wet bevoogd
is, terwijl de bevelvoerende officieren daar-
aan moeten voldoen.
In ieder geval heeft de overste r>e Saintr
Rémy zeer incorrect gehandeld en zal een
strenge straf natuurlijk zijn deel zijn. In het
eerste geval is het feit wel is waar vee)
erger uit een disciplinair oogpunt., en heeft
hij zich schuldig gemaakt aan dienstweige
i'ing, waarvoor hij zich, krachtens net mili
taire strafwetboek voor een krijgsraad zal
hebben te verantwoorden In het tweede ge
val is artikel 234 van den Code pénal op
hem van toepassing, welk artikel een gevan
genisstraf van een tot drie maanden be
dreigt tegen een officier, die, na op wettige
wijze door de civiele autoriteit- gerequireerd
te zijn, weigert zijn troepen beschikbaar to
stellen.
Al pogen sommigen de houding van dezen
hoofd-officier te verdedigen, het is gemakke
lijk in te zien, dat hier geen verontschuldi
ging mogelijk is. Een officier behoort de or
ders hem door zijn superieuren gegeven zon
der redeneeren, op te volgen, daarvoor is hij
soldaat. En mooht al een jong officier daar
van niet ten volle doordrongen zijn, van een
hoofd-officier mag men eisohen dat hij' weet
wat discipline is. Stuit hem dit tegen do
horst dan is de eenige weg, dat hij zijn ont
slag neemt. Of het een of het ander. Zoo
heeft het ook indertijd de generaal De Son is
begrepen, wiens geval, de -oud-minister van
oorlog, generaal De Gallifet in een schrijfven
aan den Gaulois in berinnering brengt, welk
blad.h rm gevraagd had-naar aijn oordoel oven-
do zaak-De Saint-Rémy. Generaal de Sonis
vroeg zijn ontslag aan de Vooravond van de
ten uitvoer legging van de decreten van 1880,
„aangezien hij daartoe niet wilde medewerken,
noch zijn troepen wildi» verhinderen, om te
gehoorzamen aan de bevelen der regeering".
Generaal Do Gallifet was destijds zelf bij: het
geval betrokken als commandant van het 9e
armee-corps te Tours en kreeg het verzoek om
de ontslag-aanvrage van De Sonis aan den
minister van oorlog op t» zenden.
Zoo had- ook De Saint-Rémy kunnen han
delen. Het gaat niet aan, zooals het Jouraal
doet, om te zeggen dat hij overvallen is door
de requisitie.
Wat d-e aaak van dezen overste ernstig
maakt, is het sleohte voorbeeld, dat daardoor
gegeven wordt. Reeds -werd beweerd, dat de
compagnie soldaten geweigerd heeft om bij
een uitzetting van zusters hulp te verleenen.
Ook een ritmeester moet evenals de Saint-
Rémy geweigerd hebben en ook deze is in
voorloopig arrest gesteld. Deze berichten zijn
ecbiter nog niet van wege het departement
van oorlog bevestigd. Veel zal het nu
aankomen op den tact van de auto
riteiten, zal met- bloedige botsingen voor
komen. Aan den eenen kant- 9taat een regee
ring, die van geen toegeven wil weten bij de
ten uitvoerlegging der wet. aan den anderen
kant een gewapende bevolking, die niet zal
dulden dat aan de instellingen waaraan zij
gehecht is, wordt geraakt: één onhandig.op-
treden en er vloeit bloed. Maar dafc^B&Jeq^
komt dan over de hoofden van diege$?u, dié".,
de bevolking in haar verzet sterken; f&gefi eéèi V
wet, die met groote meerderheid dcör do Ka-
mers is aangenomen.
Telegrammen.
München, 13 Aur/. De Keizer zond j.l. Zon
dag uit Swinemünde aan den Prins-Regent
een telegram, waarin hij zijn diepste veront
waardiging uitsprak over de verwerping
(door de Kamer) van den post voor kunst-
aankoopon. en over de snoods ondankbaar
heid jegens het Huis Wittelsrbacth. Hij ver
zocht den Prins-Regent de benoodigde som
van hem te willen aannemen.
Do Prins-Regent betuigde in zijn antwoord
zijn innigste dankbaarheid voor de hartelij
ke belangstelling en voor het grootmoedige
aanbod, en deelde mede dat door de edelmoe
digheid van een lid van- den Beiersohen
Rijksraad de regeering iu staat gesteld was,
om getrouw aan de traditiA, de kunst op on
bekrompen wijze 'te kunnen bevoixteren.
(Het betreft hier de verwerping van een
bedrag van 100.000 Marlq' voor de „Kunst-
begrooting" door dc Tweede Kamer, wat het
werk was van het ccntrapi. De Rijksraad
herstelde den post op de begrooting, doch in
de Tweede Kamer werd hij opnieuw ge
schrapt. Een van de lcdeij van het. centrum,
riep toen sarcastisch uit. „Als men het cen
trum een leeilijke klap in heb gezicht wil
gevien, laat dan een van de leden van den
rijksrijjd! het geld geven."
Dit) nu is geschied. Een der jongste leden,
graaf KramerCett-, heeft uit zijn beurs het
bodirag beschikbaar gesteld. Red.)
Duitschland.
Het programma van hot bezoek van den
Koning van Italië aan Berlijn is vastgesteld
en door den Keizer goedgekeurd. De Koning
zal den 26en Augustus' aankomen en blijven
tot den 31en. Om den gelegenheid te
geven aanstonds 3è 32 standbeelden te be
wonderen van de markgraven, keurvorsten en
koningen uit het huis Hohenzollern, die Kei
zer Wilhelm II hoeft doen plaatsen in de
Sicgesallee, zal de stoet zijn weg nemen door
die laan en langs den glooien- middenweg van
den Tluergarten de Brandenburgerpoort- be
reiken. Evenals voor twee jaren bij; den pleoh-
tigen intocht van Keizer Frans Jozef, zullen
de tribunes voor het publiek naast de poort
aan de buitenzijde geplaatst worden om den
Pa riser* Pla-tz vrij te laten, het plein waarop
de Untor den Linden uitloopt.
Het gemeentebestuur zal den Koning zijno
hulde aanbieden op den Pa riser Pla-tz. Langg
den weg, dien de stoet zal nemen, zullen de
huizen vlaggen. De Italiaansche kolonie zal
den Koning een prachtig perkament aanbie
den. met eene opdracht geredigeerd door den
gezant graaf Lanza.
Kort na zijne aankomst- zal de Koning van
Italië in het arsenaal de inzegening van de
nieuwe vaandels bijwonen, en hij zal eigen
handig aan de nieuwe vaandels bevestigen de
onderscheidingsteekenen, die de ouden dra
gen.
Bij de aankomst van den Koning van Ita
lië zal het geheel e garnizoen van Berlijm
langs den weg worden opgesteld. Biji de aan
komst te Pots<lam op den dag te voren zullen
alle generaals uit Berlijn eu Potsdam aan
wezig zijn. Alle koninklijke prinsen zullen
den Koning begroeten. De Keizer zal zelf
zijn gast aan het station ontvangen.
V
fee le luitenant Hildebrandt, die in een
tfwêic^evecht te Insterburg een zijner mede
officieren, luitenant Blaskowitz. wegens eene
in dronkenschap hem aangedane beleediging
doodschoot en van de hem deswege opge
legde tfcvee 'jaren, vestingstraf voor drie
vierde gedeelten gratie bekwam nadat hij
een half jaar van zijge straf had ondergaan,
werd da rest hem kwijtgescholden is in
verband hiermede van luster burg naar Stade
overgeplaatst. De wijze, waarop hij bij die
gelegenheid door zijne kameraden is genui-
dig-d, heeft dit ongelukkige geval nog eens
weer op de spraak gebracht.
Nadat zoo meldt de Königsberger Har-
tungsclie Ztg. reeds den 7den Augustus
te Insterburg in het hotel Deutsches Ha-us.
naar aanleiding van Hildebrandt's overplaat
sing, een afscheidsmaaltijd waa gegeven, waar
aan ook de twee brigade-commandanten Wil-
lich genaamd von Pölluitz -en Grona-u deel
namen, werd den 9den Augustus te Gumbui-
nen. in heit casino van het regiment dragon
ders en het regiment artillerie, nog eens een
diner aangericht. De rit daarna naai* hot
station, wekte niet weinig opzien. In plcch-
ligcn optocht; met een voorrijder em een ge
leide in parade-uniform, met helm en helm
bos voor het met vier paarden bespannen
galarijtuig, waarin luitenant Hildebrandt
met -verschillende andere officieren zat, ver
gezeld door officieren in volgi'ijtuigen en met
een geleide tot sluiting van dsn stoet, alsof
het een vorstelijk heerschap gold, ging het
in razende vaart door de voornaamste straten
van de stad naar het spoor, waai* afscheid
genomen werd.
De Kölnische Ztg. meent, dat dergelijko
lawaaiige vertooningen de perken van casino-
grappen te buiten gaan en als een demonstra
tie tegen de openbare meaning en zelfs tegen
den wil van den Keizer moeten beschouwd
worden. Do sociaal-democratische Voiwarts
a,cht het daarentegen eon verzachtende om
standigheid voor officieren, .,dat zij in 'hunne
opvattingen over hot ernstige misdrijf van
bun duel-kameraad' door de haastige begena
diging van den laatste versterkt moesten wor
den."
Frankrijk,
Te Parijs- zijn gisteren avond de gesloten
kloosterscholen en dc drukkerij van bet blad
La- Croix verzegeld. Dit laatste gebeurde, om
dat- de tegenwoordige leider van het blad een
voudig als een strooman wordt beschouwd
van de opgeheven orde der Assumptionisten.
waaraan het blad toebehoort.
Het ministerie van oorlog heeft nog geen
bevestiging ontvangen van het gerucht, dat
van Quimper een compagnie infanterie gewei
gerd zou hebben, een tegen de kloosterscholen
gericht-en. maatregel ten uitvoer te brengen
Te Quimper en iu andere gemeenten van
het departement Finisterre zijn door onbe
kenden van verscheidene scholen de zegels
verwijderd.
Engeland.
Maandag hield de koloniale conferentie te
Londen haar slotzitting onder presidium van
den heer Chamberlainalle koloniale pre
miers "en lord Selbornc en Gerald Balfour
waren tegenwoordig. Besloten werd niet de
débatten, maar wel de beslissingen te publi-
ceeren. De bladen, noemen de resultaten der
conferentie over het algemeen bevredigend.
De voornaamste punten waarop overeenstem
ming is verkregen, ajnhet houden van
soortgelijke conferenties minstens om de vier
jaar. preferente handel der koloniën met het
moederland in principe! waarschijnlijk
vermeerdering van de koloniale bijdragen
voor leger en vloot, aanneming van het me
trieke stelsel van maten en gewichten, ook al
principe, enz. enz.
In het bijzonder werd Chamberlain bij
deze eindzitting gehuldigd. De premiers kee-
ren nu spoedig naar huis terug.
Over den uitslag van de nu geëindigde
bijeenkomsten van koloniale eerste-miniaters
te Londen deelt Reuter'» Agentschap mede,
dat voorloopig Canada er in heeft toegestemd
tot de vlcot bij te dragen de bijdrage van
de Kaapkolonie is van 30.000 per jaar tot
50.000 verhoogdNatal zal 35.000 bij
dragen. Het plan om van de koloniale legers
een deel beschikbaar te houden om het rijk
te helpen, vond geen onverdeelde instemming.
Canada en Australië wilden alleen beloven
hun troepen in orde te houden, waarbij zij er
op rekenden, dat de bevolking als 't noodig
was het rijk vrijwillig te hulp zou komen,
zooals bij den oorlog in Zuid-Afrika. Alleen
dus Kaapkolonie, Natal en Nieuw-Zeeland
zouden bereid zijn een rijksreserve te stichten.
Wat oen tolverbond betreft-, men kwam alleen
biertoe, dat de koloniën zouden overwegen aan
goederen uit het moederland een preferentieel
tarief te verleenen, zooals Canada nu reeds
doetwaarbij elke kolonie naar omstandighe
den zou handelen.
De besluiten, diegeuomeu zijn, zijn niet van
bindenden aard. De parlementen zullen er
over moeten beslissen.
Italië.
Te Rome verzekert men, dat weliswaar da
diplomatieke betrekkingen tussohen Italië en
Zwitserland hersteld zijn, maar dat Koning
Victor Emanuel persoonlijn niet tevreden ge
steld is, zoolang de Zwitsersche Bondsraad
niet belooft, voortaan de beschimping van
Koning Umberto door de anarchistische kran
ten te Genève gerechtelijk te vervolgen. Tot
dusver heeft de Bondsraad nog niet deze be
lofte gegeven.
Portugal.
Uit Lissaibon wordt aan het Journal des
Debate gemeld, dat de onlangs verspreide be
richten over een neger-opstand in -de Port-u-
geesöhe kolonie Angola (West-Afrika) sterk
overdreven zij-n. Er zdjin geen Europeanen of
zendelingen vermoord. De rebellen zijn door
de troepen geslagen en op de vlucht gedre
ven. De Portugecsohe troepen -waren geheel
voor hun taak berekend en hulp van vreem
den was niet- noodig.
Oostenrijk.
Nu de oogst binnen is, verloopt in Ga-licië
de- staking van de boerenarbeiders. Slechts in
enkele districten duurt de agitatie nog voort,
doch over het algemeen is de toestand zeer
verbeterd.
Turkije,
Niettegenstaande de verzekeringen van de
Engelscbe bladen, die beweerden dat de Porto
besloten had haar troepen van het- eiland
Thasos terug te roepen en het bestuur van
het eiland op te dragen aan den Chcdive (die
daar 250.000 trs. sjaars voor zou moeten
betalen), gelast oen keizerlijk iradé den gou
verneur-generaal van Saloniki, Hassan-Fehmi,
een gouverneur over Thasos aan te stellen
en dat eiland voortaan te beschouwen als
een onderdeel zijner provincie.
EERZUCHT.
DOOR
L. DE ROOY VAN HEERLEN.
Ia de vaoantiés ging hij dikwijls logeeren
nj zijn oom en dan na -zijn. terugkomst, was
hij den eersten t.ijd stil en teruggetrokken
t&it iets stroef-soinbers in zijn trekken, iets
Tan verfjeten nijd in zijn opeen geperste, dun-
Belippen.Eens, vooreen Pa-aseh-vacanfcie, in
de vijfde klasse, -had hij 's morgens 't rapport
gekregen. Hij had weer de beste cdifers en
tornde 't zijno moeder met- ccn meerderheids-
?!:mrachjev.an voldane eerzucht. En 's avonds,
toen-zede krant las, en toevallig opkeek naar
lAntoon, zag ze hem, de toegeknepen vuist
onder 't hoofd, starend c&ooais vroeger, toen
hij nog kleine jongen wajs. Maar meende ze
n">t tranen in -zijn oogen te zien? Van blijd-
•diap teekc-r. zoo'n malle jongen! En met
wi laohje, was ze opeens op den toon van
Voeger, uitgevallenJongen zit toch niet
*oo to nuffenmorgen is 't weer mis op school
Mi; was opgeschrikt en in een opwellende bo-
te van vertrouwen, koortsdriftigde -zijn
stem naar haar toeWeet u wat de rector
toimiddag .gezegd heeft? Daaraan dacht ik.
■r?nun. zei-ie, toen hijl tauij! 't rapport- over
tikte, als je zoo doorgaat, zul je 'b nog (ver
der brengen dan je oom'
Den vorigen dag was deze raadsheer ge
worden
Zóó zóó, antwoordde ze lachend, hóoger
dan raadsheer, 't is mooi... Zei je niet: me
neer, met eeni beetje -minder ben ik ook te
vreden
-Nee, ik zei niks, i-k kon niks zeggen.
Ziel u, als je zoo n 'betrekking hebt, dan kun
je op do menschen neerzien, dan -hebben ze
je noodig en komen met. een nederig gezioht
bij je, dan durven ze je niet meer tarinaohtend
•behandelen, omdat je in een sigarenwinkeltje
woont
Maar An toonOntzet had ze naar
lic-migeluisterd, gekeken naar zijn -fijn gezicht,
waarop brandde de toorn in den purperen
wangengloed, bet fonkelende oogenzwart, als
was een inwendige- vlam- naar zijn gelaat ge
stegen, gloeiend scihemeren'd nu naar buiten.
Hi; lette niet op haar woorden, sdheen
haar niet te zien in den hartstocht van zijn
drift. Toen, plotseling, het -hoofd verbergend
optafel in de armen, snikte hij met kra-m-pe-
rige schokken, koortsig heel zijn bovenlijf
doortrekkend.
Maar jongen 1 Zóó had ze hem nog
nooit gezien. Dit had ze nooit in hem gewe
ten. Wel hald' ze bemerkt, dat hij niet meer
was als vroeger, drooraerig-afgetrokken, maar
zóó. maar zóó
Eindelijk bedaarde .hij. en geheel kalm
weer geworden, b-oog bij als beschaamd! het
hoofd over 'het boek, dat hij bezig was te
lezen.
Ze wist wiel, dat 'fc zoo erg niet was met
't ..minachtend" behandelen van hem' door
anderen, -dati alleen een dom aristocraatje in
ee n hui van jaloezie ironisch had igezegti dal.
Ant'oon Bergman, die zoo'n mooi rapport
had, toch een goed „merlcv, een superieur
„merk" was, eerste kwaliteit, hoorHij had1
't haar zelf glimlachend vertéld, maar* was
tdj-n lachen wel oprecht geweest- dacht ze nu.
Zoo ging er weer -eau jaar voor bi ju
Antooii deed eindexamen, ging in Utrewbl-
■studeere-n in de rechten. Zij-n beide ooms be
kostigden zijn studie.
Toen de groentijd voorbij w'as, kwam hij
iu den beginne eiken 2ateldag over, en zijn
komst was telkens vreugdevol tegemoet ge
zien door juffrouw Bergqian, a-ls het lichte
einde van een week van bard, voortdurend
wesrken..Die Zaterdag, als gestadig de wij
zers gingen naar 't uur van zijn thuiskomst,
als naderde 't oogenblik waarop alles in ft ka
mertje zou bestraald lijken d'oor zijn aanwe
zigheid En toch... Waa zijn komst niet
oen teleurstelling voor haar, werfd ze dat niet
•eiken keer meer Was hij nog wel de kleine
fc\.utoon van vroeger, wiens kinderleven ge
heel door haar werd meegeleefd, het kleine
verdriet en de kü-eine vreugden, die 's avonds
haar de wederwaardigheden van school ver
telde, en de grapjes van straat, die altijd aan
(haar schoot zijn hart k.wam uitstorten, niet
begrijpend hoe een- jongen geheimen Van
hebben voor zijn moedor?Zóó was hij
niet meer en hem, te zien veranderen lang-
zabm-aan, was de benauwde gedachte, die
telkens terugkwam, als hij in Arnhem was
«verge woest.
Nu kWam -hij thuis, met, eerst-, de harte
lijk o verwelkoming van altijd, 'het dichtbije
(li aar-zitten, het a-llerlei-vrageudoen, het
plaagw'oordjV-z^ggen wat ziet n er goed uit,
>u wordt met den dag jonger, ze 'hebben me
'gevraagd, of die dame van 't- portret op miijn
kaaner uw portret mijn zuster was
Heusd) waar, bent u nu niet in u-w schik?.,
maar dan, als die eerste weerzien-oogenblrk-
'kon voorbij; 'waren, was 't dan niet, alsof hij
begon te vergeten, dat zij bij hem was, alsof
zim gedachten "wegdreven naar elders, ver
Nveg van dit kamertje? Dan lachte en ant
woordde hij vaag-verstrooi-d -bij -haai* vertellen
van de kleine gebeurtenissen uit de af-geloopen
week, geschiedenisjes over buurtmensohe-n
een slager failief, een nieuwe winkel gekomen,
kindjes onder een wagen "geraakt.
't Scheen hem allemaal onverschillig ge
wenden. die kleine Voorvallen, eens de vulling
van de uren, als zd saanen waren. En. begon
ze; opeens vreozend dat ze hem verveelde met
't alleen-spreken over haar leven, 'vragen te
doen over zijn vrienden, de familie'8 bij wel-
ike hij aan huis kwam, de professors, zijn
ikaïner, het eten. dan antwoordde hij nauwe
lijks. inet een glimlachje vanik begrijp ei
genlijk niet "wat u dat schelen kan, en na
zijn korte antwoorden viel hii weer terug in
een afgetrokken naarJiaar-luisteren.Al zijn
•liefde scheen- verbrand in dat eerste knette
rende vuurwerk van hartelijkheid bij zijn ko
men.Werd hem dit kamertje, dit huisje te
benauwd? Al spoedig was'tIk ga éven een
luchtje scheppen, ofik ga even de krant)
lezen in Café Central. En teruggekomen,
fhhaTde hij uit- ziin reistasoli een studieboek
*n begon te lezen, alsof hij 'bang was hier
met b'abbélen den tijd te verliezenEn
"s Zondags. O. die wandelingen vroeger mot
„kleino Antoor.- Die vreugde; als 's mor
gens, bij T wakkea-worden. een blauwe lie-
ttnel zich welfde over de stad, dan konden ze
immvers wandelen 's middags naar Monniken-
huizennaar Velp, naar Oosterbeek... Nu
wandelen ze nog. als Antoon over kwam.
maar niets meer dan een gewoonte Waa 't. die
ze bang1 waren te verlaten, gewoonte alleen,
zonder het vreugdvol samen-genieten van het
eerste lentegroen, een eekhoorntje dafc ang
stig-verschrikt trippel-springt door de ntee-
lcude bladeren, een ooievaar die klepperend
zwerft m do hooge lucht, het babbelend ge-
kabbel van een watervalletje madden in 't
bosch... Ze wist nauwelijks of die wandelin
gen niet een corvee voor Antoon waren go-
worden...
Maar, niettegenstaande die angstig-vermoe-
de vervreemding, die somber-dreigend kwam
vaWeu in haar uren vail eenzame peinzmg
bleef toch altijd nog het moeten-komon van
Antoon het zalige ongedcerd-illusievolle, dUt
onbesmet voorafgaat aan het verwachte ge
luk... En zoo was daj» ook dezen Zaterdag
avond, nu Antoon voor 't eerst na de Kerstr
;vacantie weer iu Arnhem zou komen, het'we
ten van zijn komst als een zaclit-voortdurend
vreugde-gejuïóh iu haar blij-geheven hoofd...
Ze Was cv on naar het keukentje gegaan
waar het dagmeisje aan t dweilen was, bdj
'ti va 1 ig-spookaohtig schijnsel van een petro
leumlampje op de in dén boek geschoven ta
fel... De keukenrameu stonden wijd-open en
•door 't gapend-zwarto gat kwtami een ijzige
frisohtc aanvaren, inde met scherp-riekenden
zeepsopdafnip bezwangerde enge ruimte. Met
een,: -Meid, doe toch die ramen dicht, mor
gen beu jo zwaar verkouden.1 was ze gauw
weer naa-r voren gegaan in de koesterend©
wan-mte van- haar kamertje. Zij pookte de ka
chel nog eens op, aaide de poes, die in de tril-
hitte zich roosterde, tot een zwart-wiolligen
buidel gerold, wou toen do lectuur van 't-
Nieuws hervatton, aldoor maar denkend, den-
kond aan waf komen: moest... Plotseling ging
driftig 'tf belletje cn door 'f vitrage-gordijntje
zag ze Anna Mulder naar binnen stormen...
Wordt pcrvolffé.