buitenland.
68.
3"" Jaargang.
Maandag 18 Augustus 1902.
FEUILLETON.
53U
8Bfc
1"4
AIERSFOOKTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
fionderlijke nummers - 0.05.
ne Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering ran
Zon- en Feestdagen.
drertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
'morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
Van 1—5 ngelaf 0.7B.
Elke regel meer- O.IS.
Oroote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
bet herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eon#
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
-
jH
Politiek Overzicht
De rlerlcale beweging tegen de
vereeulglngMwet.
Het verzet in Bretague tegen de uitvoe-
ing vmi de besluiten tob sluiting van de
ngregamistisclije scholen duurt voort. In
ülii der vrijheid biedt men tegenstand aan
organen der ofverheid, die met den ster-
i arm aan hot bevel tot sluiting gekoor-
urvheid moeten verschaffen. De arme zua-
n geraken daarbij geducht in de knel. Zoo
irdt uit Brest bericht, dat de zusters der
Doteitnighei'd, die bare school te Guiliera
ijwJiig verlaten hadden, uit het moeder-
ui teruggekeer d zijn en opnieuw bezit ge-
(meo hebben van de instelling. De verdedii-
rs der vrijheid hebben de zusters,, die den
njd liever wilden ontwijken, dóór dlwang
noopt terug te koeren.
Dn 19 een verschijnsel, dat op deeen
rijd een eigenaardig lioht werpt. Het kan
t verklaring strekken van 'het feit, dat
len in de kringen der gematigde Fransche
IJl relate u er verontwaardigd over is, dat be-
IcjB-pohtici zidh dezen strijd ten nutte ma
in om politieke doeleinden te bevorderen.
i bisschop van Le Roebelle, mgr. Le Ca-
p, eau van die prelaten, jlie de Libre Pa-
lie verachtelijk aanduidt als „violette pre-
cic-n d. w. z. ambtenaren der regeering,
larsohuwt do congregatiën eoi do geestelijk
m er tegen, zioh in het strijdigewoel te
leugen en aan verdachte opwekkingen ge-
|or te schenken.
Ook de Temps geeft uiting aan zijn wam-
ouwen in de oprechtheid dor bcdbelingen
ui deee strijders voor de vrijikeid. In eene
ok«iiek met Ferdinand Brunetière, liet lid!
er Academie, wiens naam voorkomt onder
t oprichters van den pas gevoraidetn 'Bond
oor de vrijheid van onderwijs, zegt dit 'blad
ürt L' wel jammer, dat de Yiollets drie a
fe'jaren geleden niet talrijker zijn geweest
tin zouden er lieden meer- Gabriel Monads
njn.Viollet was in den tijd, toen de strijd)
mi de Dl'eyfusJzaa,k op zijn ikoog9t was, bet
oofd van eene kleine groep katholieke®, die
revisie van den worstelaar op bet
hiivelsciland opkwam, gelijk nu de prate©-
aiit Gabriel Monod. Maar men beeft toen
tón katholieke zijde dat groiepje vrijfwel al
leen laten staan.
Onder de verwijten, die 'd'oor defce strij-
It'ia voor do vrijheid aan de regeering wer-
Icrn gedaan, laat. men vooral dikt klinken,
(Ut dj bij d© sluiting van de nonnenscholen
bandelt. tegen de bedoeling van den maker
fier wet, om welker uitvoering belt thans te
doen ia. Met het oog hierop is biet nuttig na
e gaan w-at daarvan aan is, aan de Ihand van
lianen de Pressenisé, een sohrijiver wiens
wrdoel reeds in dit blad is aangehaald in
ftrbaaul met deeen Strijd. Hij noemt, bet
kleine handigheid van den leider van
iet verzet, om eene tegenstrijdigheid te eon-
Aruecreu tusschen de vorige •minister-presi
dent Waldeck-Rousseau, dien men gaarne
n de hoogto steekt sedeft hij niet meer aan
Bt betwind is, en liet hoofd der tegenwoor
dige regeering, den 'heer Combes, dien men,
secretaris en renegaat bejegent. Daarte-
Nover stelt hij vast, wat clo feiten zijn.
ho wet van 1 Juli 1901 is ruim een jaar
sleden afgekondigd. Zij is executoir gewor-
o i» (1© daarbij voorgeschreven termijnen.
A 13 van die wet bepaalt: 1. dat geenc
•jen
godsdienstige congregatie kan worden go-
vormei zonder eene niadlitiging, gegeven door
eene wet die de voorwaarden van hare werking
zal bepalen 2. dat zich goen enkele nieu
we instelling zal kunnen vestigen dan krach
tens ee>n in den raad van state gewezen bo
shut; 3 dat do ontbinding van de congre
gatie of de sluiting van iedere instelling zul
len kunnen worden uitgesproken bij een in
den ministerraad gewezen besluit.
Art. 14 "zegt, (dat niemand is toegelaten
om 'hetzij rechtstreeks, helkij door een tus
schen persoon eene instelling van onderwijs
te besturen, va® Avelke orde 'hij ook "zij, nodh
om ondlerwijs te geven, wanneer hij behoort
tot eent niet erkende congregatie. Aan de
overtreders zullen de straffen opgelegd wor
den .voorzien bi j art. 8 al. 2 (boeïe van 16
tot 5000 frs., gevangenisstraf van zes dagen
tot een jaar). De sluiting van de instelling
zal bovendien worden uitgesproken bij het
verobrdeelende vonnis.
Bij de toepassing van deze bepalingen kon
er geen twijfel besraan omtrent den toestand
van de niet erkende congregatiën. Dezen vie
len ipso facto ouder da wet en moesten öf
zich onderwerpen door d'e erkenning te vra
gen ouder de daarvoor voorgeschreven voor
waarden öf afstand doen, door het gebied te
verlaten va® een land, aan welks wetgeving
zij zich, niet wiLden onderwerpen.
Twijfel was mogelijk en ontstond ook .ten
aanzien van eene bijzondere categorie van
instellingen, die namelijk, welke afhangen van
eene erkende congregatie. Artikel 13 alinea
2 staaia hun slechts toe nieuwe instellingen
te vestigen krachtens een in den raad van
staten genomen besluit. Maar wat moest) m«n
ver-staan ouder de wooi-den „eene nieuwe
instelling vestigen?"
Deze vraag was reeds ontstaan ouder de
oude jurisdictie naar aanleiding van schen
kingen, gedaan tem gunste van succursale,
niet regelmatig beeiaande maar afhangende
van eene erkeuide congregatie. In 1880 was
te dien aanzien beelkt, da-L alle bijzondero
instellingen, voortgekomen uit eene erkend©
congregatie, gehouden waren zioh van oeuo
bijzondere machtiging te voorzien, omdat zij
anders buiten staaii waren schenkingcin te
ontvangen, hetzij, uit edgetti hoofde, hetzij
door tusschenkouist van de congregatie.
Tijjdems de behandeling van de wet. in de
Kamer wendi de vraag geopperd of eoholen,
ingericht dooi derden of door burgerlijk©
maatschappen in bun toebehtooremle gebou-
wani em bestuurd d'oor ardc-geeotel ijjlcen, deel
uitmakende van onderwijs-ooiigiegatiiin, in
stellingen waren, die erkenning behoefde®.
Men deed! tie dien aanzien ge,Ideadat alleen
de bepalingen van de wet van 30 Ooto-bor
1886 hier in aanmerking kwam endat aio
wet aan ieder Fran sell man, voldoende aan
•zekere voorwaarden, van. bckwaaimdheid en
zedelijkheid, vrijflieid verleentde om scholen
te openen, zonder eeuig onderscheid te maken
tusschen leekeu en cangreganisten. en dat de
weit van 1901 die vrijheid niet. had beperkt.
In de zitting van 18 Maart 1901 verklaarde
de heer Waldeck-Rousseau zich met dit be
toog t© vereenigen en dat de wet van 1886
van toepassing zou blijven, omdat de ver-
eenigingswer er niet aan raakt.
Wanneer de minister-president bij deze op
vatting gebleven was, dan zou men moeten
erkennen, dat er te goeder trouw eene ver
bintenis was aangegaan, waaraan men in bil
lijkheid gebonden was. Maar de heer Wal-
deck-Rousseau is daarop openlijk terug geko
men. Na de afkondiging van de vereenigings-
wet hadden ©enige erkende congregatiën, die
scholen geopend hadden in gebouwen, welke
hun niet toebehoorden, verzoeken om erken
ning ingediend, doch die verzoeken later we
der ingetrokken, nadat men toen de opmer
king had gemaakt, dat zij dit niet behoefden
te doen. De minister van binnenlandsche za
ken vroeg, naar aanleiding hiervan, het ad
vies van den raad van state over deze vraag
Wanneer eene school geopend wordt door
eeno congregatie, moet die school dan be
schouwd worden als eene nieuwe instelling
van de congregatie^ welke ook de eigenaar of
de huurder van het gebouw is en de wijze
van belooning van het onderwijzend perso
neel
In zijn advies beantwoordde de raad van
state deze vraag bevestigendliij besliste
daardoor, dat in het geval van opening van
een school door een lid van eene congregatie,
die school, zelfs wanneer rij wordt gedreven
in een lokaal, behoor end e aan een derde met
middelen door dezen verschaft, niettemin het
eigenaardige kenmerk behoudt van instelling
eener congregatie.
In verband hiermede werd eene circulaire
aan de prefecten uitgevaardigd om de er
kende congregatiën, die instellingen hadden
opgericht zonder voor ieder van dezen de
vereischte machtiging te vragen, te waar
schuwen tegen eene onjuiste interpretatie en
van hen te verlangen, dat rij hunne aanvra
gen vóór 15 Januari 1902 zouden indienen
op straffe van sluiting.
Het kabinet-Waldeck-Róusseau is dus open
lijk teruggekomen op de eerst gegeven inter
pretatie en heeft een behoorlijken termijn
gesteld om de uitwerking daarvan uit te wïs-
schen. Dit moet in aanmerking genomen wor
den bij de beoordeeling van 't geen er ^er-_
der is geschied, waarbij wij morgen nader
zullen stilstaan, eveneens aan de hand van
wat Francis de Pressent» daarover mede
deelt.
Telegrammeft:
Londen, 16 Augustus. De „Victoria and
Albert", met den Koning aan boord, vertrok
om 2 uur hedenmiddag uit Cowes Zoodra
het jacht werd gesignaleerd, werden van elk
der schepen achtereenvolgens 21 saluutscho
ten gelost
Het jacht stoomde tusschen de vloot door,
die bestond uit 20 linieschepen, 24 kruisers,
15 kaiionneerboote.il en 32 torpedobootjagers.
Er waren ook vier buitenlandsche oorlogs
schepen. Een groote menigte sloeg van de
kust liet schouwspel gade.
Southampton, 16 Aug. Botha, De Wet en
Delarey rijn hier heden morgen .aangekomen.
Zij zullen blijven om d© revue over de vloot
bij te wonen.
Londen16 Aug. De Boer en-generaal s
•werden, toen zij to Southampton aa.n land
gingen, mert geestdrift toegejuicht. Vervol
gens gingen zij aan .boord van den stoom
boot Nigeria en werden verwelkomd door
lord Kitchener, diie hen voorstelde aan lord
Roberts en aan minister Chamberlain.
Tweede telegram. In strijd met d'e
verwachting bleven de Boer en-generaals niet
in Southampton vertoeven, maar naimen zij
den trein naar Londen.
Londen16 Augustu*. De Boerengeneraals
kwamen te Londen aan en werden aan liet
spoorwegstation luide toegejuicht.
De secretaris van generaal Botha deelde
mede dat de generaals bereid zijn den Ko
ning te bezoeken, indien deze zulks wensch-
terij bleven niet te Southampton om de
vlootschouw mede te maken, omdat rij sinds
het fluiten van den vrede geen rust hebben
gehad cn thans willen rusten.
Londen. 17 Aug. De Boeren-generaals, ver
gezeld van advocaat Ferreira (secretaris van.
De Ia Rey) vertrokken heden morgen om 9.30
uit Londen naar Cowe®, om den Koning op
diens uitnoodiging een bezoek te brengen aan
boord van rijn jacht. Bij hun vertrek was
weinig publiek aanwezig.
Londen, 17 Aug. Lords Roberts en Kitche
ner ontvingen de Boeren-generaals bij aan
komst te Southampton en geleidden hen aan
boord van een marinejacht, dat hen aan
'boord van het koninklijke jacht te Cowes
bracht.
Toen de generaals aan boord van liet ko
ninklijke jacht kwamen, ging de Koning lien
te gemoet en drukte hun allen de hand. De
Koningin en prinses Victoria ontvingen ook
de generaals, die vervolgens de vloot langs
stoomden en met generaal Kitchener lunch
ten.
Om 6 50 keerden rij te Londen terug, met
denzelfden trein waarmede lord Roberts en
Kitchener reisden. Bij het uitstappen ging
lord Kitchener naar het. salonrijtuig van de
Boeren om hun vaarwel te zeggen.
Door journalisten ondervraagd, zeiden
Botha en de la Rey, dat de Koning hen min
zaam had ontvangen on dat. de ontvangst
hun veel genoegen had gedaan.
Aa.n het station juichte het publiek de
gvneraals levendig toe. Brebner, de secreta
ris van Botha, stelde de volgende mededee-
ling beschikbaar
„De generaals zijn uiterst tevreden oveT
de ontvangst, door den Koning. Het gesprek
was in het minst niet officieel, er was geen
sprake van politiek of iets van dien aard. Het
onderhoud duurde zeer kort.."
Londen',j 17 Aug. Op deux voor de verach
ting der vloot aangegeven tijd barstte over
Portsmouth een. hevige donderbui, los, die
aan de verlichting zeer schaad e.
Caracas, 16 Aug. Do gezagvoerders van de
voor Puertoi Caballo liggende vreemde oor
logsschepen, met naane de Duitsche kruiser
„Falke", de Amerilkaansche kniiser „Tope-
ka", on de Nederlamdsche oorlogsbodem „Su
riname" hebben in overleg met den bevelheb
ber van Puerto Caballo voor het geval de
stad door de opstandelingen wordt genomen,
•het. volgend© besloten
Do forten zullen, het stadsgedeelte, waar
de eigendommen van buitenlanders gelegen
zijn, nieb beschieten. Tegen eeui beschieting
van dit gedeelte door de Venezuelaanecho
oorlogsschepen wordt met. den. meesten na
druk geprotesteerd. Een eventueel bombar
dement moet 24 uur he wren, worden aan
gekondigd.
Do vreemde oorlogsschepen blijven op hun
ankerplaatsen en zijn bereid do vreemde on
derdanen. aan booid to nemen. Ook zullen rijj,
zoo uoodig, tot hun bescherming wachten
aan land zetten.
Frankrijke
Bij 1 et na de inwijding van een gedenk-
teeken te Villefranche gehouden feestmaal
zeide de minister van oorlog, generaal André,
in antwoord op een feestdronk van een der
vertegenwoordigers van Belfort, dat hij Bel
fort aanried zijne roemrijke vlag van 1870
niet eerder naar buiten te dragen dan op
den dag waarop het vaderland al rijne kin
deren onder de wapenen zou roepen. D#
minister hield daarop eene rede ten gunst#
van deu twee-jarigen diensttijd.
Engeland.
Koning Eduard VII heeft gisteren Lon
don weder verlaten. Toon hij in den namid
dag te Portsmouth kwam, werd hij begroet
door de kanonnen van de oorlogsschepen, bij
Spithead verzamefd. Dit werd v"haald oij
het vertrek van den Koning ui' rtsrn lUth
om zich naar CSEH''? JQ ,beggvc->
De groothei de overige
De groote Jjfflthead
terdag geheel volgi^i^i^uogramma afge-
Joopen en werd door prachtig weer begun
stigd; alleen de illuminatie van de vloot
mislukte ton gevolge van een lievig onweer,
dat 's avonds losbarsste.
Aan de revue, namen' 108 oorlogsschepen
deel. waaronder 5 vlagschepen, de :vlaje©tio",
de ..Royal Sovereign", de ..Magnificent", de
„Revenge" en de „Resolution voorts 15
slagschepen, 24 kruisers, 15 torpedokanon-
neerbootcn, 32 torpedobootjagers, 7 torpedo-
booten en 10 cpleidingsvaartuigen. Van de
vreemde mogendheden waren er slechte drie
vertegenwoordigd Italië, Portugal en Japan,
met vier söhepen.
Deze vloot Jag in vijf hnaën gerangschikt
ondcT bevel van admiraal sir Charles Ho-
thann; de „Royal Sovereign" was hot admi
raalschip. Do vreemde oorlogsschepen vonm-
den een zesde rijj
Reeds des morgens vroeg waren alle sche
pen gepavoieeeu'd. Om 2 uur vertrok de Ko
ning op de „Victoria and Alber.l" van, Co
wes, om tueschen de liniën doorvarende, d©
vloot in oogensohoiiw to nemen.; het konink
lijk jacht weid begeleid door de jaetiten
„Irene," Osborne", „Alberta", de Enchan
tress" en „Fire Queen" van de admiraliteit,
en do „Commander-inrChief van den opper
bevelhebber to Portsmouth
Bij het naderen van het koninklijk jacht
werd door de sohepen. achitcreenvolgens groot
saluub gevuurd bij heb langsstoomen hieven
officieren en manschappen het voorgeschre>-
ven gejuich aam-
Om vijf uur ging heb koninklijk jacht te
genover de „Royaf Sovereign' ten anker, en,
op dab oiogonblik barstte dc bemanning der
geheelo vloot, tegelijk met in hoezecgeroep
uik Een. signaal riep daarop allo Eugelsche
en vreemde vlagofficieren aan boord vaal bet
koninklijk jacht, waar d'e Koning hen ont
ving.
Gisteren, Zondag, had er niets bijzonders
plaats en waren de schepen ook niet, ver
sierd Op het program, voor heden staan
vlaatoefeniugen, waaraan drie eskaders deel-
nenie».
Ofschoon tie vlootrevue, die verleden Za
terdag hoeft plaats gehad ter hoogte van
Spithead, wat aantal en soort van schepen
betreft, niet kan meten met vroegere schouw
spelen van dien aard. wordt er toch groot©
waarde aan gehecht, dat liet mogelijk was,
enkel door het bijeenbrengen van liet kanaal
eskader en van de in de Brit?x:he wateren
aanwezige schepen, meer dan honderd oor
logsbodems tc verzamelen. Daaronder waren
intusschen niet weinigen, die zelfs een land
rot zonder bezwaar als verouderd kan ken
nen, daaronder inzonderheid de instructie-
schepen, die cr nog als werkelijke schepen uit
zien, terwijl liet hodendaagsche oorlogsschip
op alles meer gelijkt dan op een schip.
EERZUCHT.
DOOR
L. DE ROOY VAN HEERLEN.
H.
f
Hf* laatst© uur van den Zaterdagmorgen
voor de kinderen in Anna Mulder s klas-
lat ineestprettige, met on geduld-verbeide,
licht-kleurigsto van de lange week, het
js het uur waarin de juffrouw vertelde.
«3 een genoeglijk, blijstemmeaid inluiden
t, van de feestelijke dagen, tfb volgden,
jp teJ^n Zaterdagmiddag, den vrijen Zon-
Buiten moesten van den hoogen
bokketoren de elf slagen verklonken rijn
- ""S^'iv-plccht.ig, dan keek glimlachend de
Wirouvs de kinderen aati, die ongeduldig
tatflgluurden, de rekensommen al lang ge
babbeld op de lei. Vroolijk waarschuwde liet
"paal leien opbergen.! en een regelmatig-
Maar de kinderen blij-scliallend door elkaar
in verwarring van stemmen, riepen nu: An-
'toon. Antoon. Ze wisten dat zóó 't jongetje
altijd heette m de verhollen van de juffrouw.
Want het was een zoete vreugdo voor haar.
dien naam te zeggen hier, hem te streelen
met haai- stem, hem te hooren uit juich en door
do lachende kindenen Niemand kende het
groote geheiiiiii van haar leven, en de kinderen
in de klasse, ze vermoedden nicis, vonden het
leuk alleen, dat. in alle vertellingen van de
juffrouw die naam terug kwam. en zoo tot
iets bekend-liefs geworden was. En voor Anna
was 'fc een blij-innig genot, de kinderen, de
zachte onschuldige kinderen, die zij zoo lief
had. onbewust te doc-n meeleven het groote,
haar jong leven, vullende geheim, dat al liaor
gedachten kleurde zooals hemelluchten de
voortspoedende rivier.
Eu vooral weemoedig-geuotvol was 't de
heif&tdagen, als de kinderen door het vroeg
vallende duister niet meer lezen of schrijven
konden cn zij wol vertellen moest die laatste
oogenblikkem Dan liepen er huiveringen van
zoet-geheimzinnige vrees dooi' het schoollo
kaal, als zij vertelde van Antoon, den kleinen
prins, die op een kouden winteravond ver
dwaald was in het groote bosoh, en schreide,
alL maar schreide cm, hulp... Dan zag zij do
lichaampje© der kinderen dicht opeen, samen
gedrongen als in hangende vrees hoe het ein
den zou... Do kopjes en handen witter sche
merden in heb duister, dat langzamerhand
heel het vertrek, veroverde, inzuigend de kleur
ren, verslorpoiid' de omtrokken der duigen.
Buiten, grauw-zwa'ar, als een verschrikking
dreven de somberende wolken of gromden de
windvlagen om het eenzaam-staand gebouw
tje. In het grijp rood-gloeido om het kaobel-
deurtje het vuur, nu e>n dan aangewakkerd
door den iu- den, schoorsteen vallende wind
tot eon knetterende opspluitering van von
ken.. O. dan stonden liaarzelve de tranen in
de oogen van angst-in-genot om 't mysterieu-
sc van het gieren van den wind, als zwierven
er booze dieren huilend- om 't schooltje, van
hot ruisah-waoien in den schoorsteen, als be
nauwde fluisteringen on kreunend gezucht,
van hot duisterende lokaal, met de weeke
vago lichtere vormen der roerlooze kinderen,
als was dit dw lugubre spelonk waarin ver
dwaalde de prins van haar sprookje
En 't was ook voor haar een verluchting
als zij plotsoling zeide
Maar opeens hoorde de kleine Antoon
getoeter op horenscn bij liet lioht van de
fakkels herkende hij opeens zijn vader, die
Ihem den lieelen dag al te vergeefs geeooht
Hold. uil de strak-angstige aandacht der kin
deren zich ontspande in. zuchten van verlich
ting en vreugdvol geroep vanhè, gelukkig,
gelukkig.
Dezen Zaterdagmorgen was rij opeens ge
schrikt uit hets verhalen door 'liet binnenko
men van tien schoolopziener. Hij wilde door
gaan maar een ander lokaal, maar toen hij
•liet aardige troepje kinderen zag. met kleur
tjes van opgewondenheid luisterend, zóó be
geer ig, dat 7.n uauwelij|ks zijn komen bemerkt
hadden, bleef ftaj staan, verrast over dit pret-
t ig-aandoende gezicht. Ga uw gang, juffrouw
ik 'hou zelf dolveel van vertellen
Een vi remde zou nu hooren wat rij alleen
aan dit kindei ze: den naam van Antoon,
en zij aaizelde, stotterde, hang dat eene
woord: te zullen zeggen. Maar 't moest wel,
en aangemoedigd ook door het goedige gezicht
Ven di n schoolopziener, ouden heer met
vriendelijk breed gelaat, waarin achter de
dikke brilglazen ndëugend-spottendmaar
niet vreeswekkend, schitter-keken de bruine
oogen, ging zij door, en vertelde verder van
Antoon, die nu een kleine houthakker was.
Tersluiks, even blozend, keek zij naar den
vreemden man. maar deze luisterde toe -aaii-
moedigeud-aaiulac'atvolen wonder, dacht
7jo lette niet op dien naam, bedec-d-zaoht
uitgesproken, als weggemoffeld tusschen de
andere woorden...
Toen dë school uitging om twaalf uur, en
zij geijld was naar het lokaaltreintje, dat haar
naak' Arnhem, moest brengen, trof rij in de
coupé den schoolopziener aan, die haar la-
ohend welkom heette, ©a-bij voegend dat hij
mdt vaak zulk lief vertellen hoorde als
•zooeven. Zij bloosde weer, en do oogen van
den ouden heer glans-lachten achter de zwar
re glazen, maar t was toch onmogelijk, dat
rnij iets vermoedde, niet waai'?
Anna Mulder was de oudste van zes kin-
dcien. Haar vader was boekhouder op een
ka&sieiakantoor. schipperde fatsoenlijk door
het. leven, dank zij zijn proper, verstandig
vrouwtje, die, altijd overleggend, juist wist
rond te komen met liet vrij magere huishoud
geld. Kina nog, was Anna met Antoon op de
zelfde school geiweAst, ze woonde toen nog
in de Hom meistraat, en zoo kwam 't. dtifc
ze meestal samen school waar ts -gingen, sa
men thuiskwamen Antoon beschouwde haar
als een zusje, en bij was voor -haar een aardig
speel makkertje, zoo als de vriendinnetjes, iets
meer misschien
Ze weiden groot er en kwamen op verschil
lende scholen. -Maar daar het in de Spijker-
straat, waarheen haar ouders verhuisd waren
op het bovenhuis nieb altijd even prettig
was met, de sehi eiende en schreeuwende broer
tjes en zusjes, ging Anna vaak naai' Antoon'a
moedër, werd langzamerhand het sigarenwin
keltje valu juffrouw Bergman voor haar een
tweede tehuis
Zoo gingen de jaavu. Anna kwam op do
Kweekschool in do Weverstraat. Antoon was
een jaar vroeger al op het Gymnasium geko
men.. Anna bTeef het trouwe huisviiendiiiiie-
tje, dat telkens binnen kwam loopen, bleef
praten met een luandwerkje, 's Zondags me©
genoot van Antoon's voorlezen of zelf voorlas
uit do ibooken van school. Antoon was voor
haar geworden wn broer van denzelfden leef
tijd. zóó ook sprak zo mot hom. of kibbelde,
of ladbte
Teen gobeurdo het. zo was zeventien jaar
geworden, dat zc cue meisje© op school hoorde
spreken over Antoon Bergman. Ziju naam
werd gonoenid naast dien van Lize de Groot,
de zuster van een rijner vrienden. Zo hadden
die twee samen zien wandalen bij <je Steenen
Tafel En toen Anna tusschen beide kwaim, be
weerde dat er niets van waai' was. lachten ze
haar uit. O. hij was zeker verliefd op haar,
spotten de meisje©. Nee, dat. moest ze zidb
niet verbeelden.
En z© wisten nog meer te vertellen, den
vorigeil dag hadden Antoon Bergman en Wil
lem de Groot geroeid met Lize de Groot en
nog een ander meisje
Toen schrok z» Als dit waar was... Dan
kende ze Antoon niet, dan gebeurden er din
gen in zijn leven, waarvan zij niet wist. An
toon en Lize de Groot, k' ni, kom. 't kon
niet waar zijn. 't Was als een verbijstering
voor haar, 't was of alles rondom haar zich
anders kleurde, nu ze dit vernomen had.
Wordt vervolgd.