buitenland.
97.
Zaterdag 20 September 1902.
Bericht
.sir
FEUILLETON.
üelen-Verwantschap.
hi?
SFOORTSCH
l"e Jaargang.
GBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
j 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Jem franco per post- 1.75.
ggderlijke nummers0.05.
i Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering ran
n. en Feestdagen.
rtrtentiên, rnededeelingen enz., gelieve men vóór 10 oor
torgein bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 6ö.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
f 0.7®.
- 0.1S.
Van 15 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsraimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald advorteeren in dit Blad bij abonnement. Eone
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Dan hen die zich met 1 Ocio-
a, s. als abonné oogeven,
■dl O's blad van af heden
IATIS bezorgd.
Uit België.
(Particuliere corresponded tie.)
Biussel, Sept. 1902.
Ik Ncckrlaattlscth taalkundig congres te
[mk is alweer voorbij, hooi t alweer tc«t
«xJucdems Noord- en Z ui d-N e d e rlandere,
je dietse hi e t a 1 o als voertuig hun-
godacliben hebben1 oim d© oud© eai ge-
uitdrukking eens te bezigen oude
®;n. oude kameraden, oude vriendin,
b elkaar daar wider eans ontmoet
see anders dienen de congressen, ook
ur. vJiding van den nieu w er ent tijd?
nut heb ik nog van gee®, enkel
bijgewoond of gevolgd gezien, en o-p
nag: waar boe dienen de congressen?"
mui gerust kunnen, antwoorden „oan
ikaiütü» van in i/dfde vak eens voor
fój of wat bij elkander to brengen.."
er het cougi zelf, zaïl ik dan. ook mca.r
Lftiea -Is prachtig geiwetöt, en de
m heUx*t or meer over modcgedoold,
briefschrijver wei zal kunnen of wü-
>»n.
nadien geeft ecra. eiu ander mij aanlei-
vvoordje ovor Vlaamech. en Ned-cr
ib te- zoggen, als mem 'ti aco nemen
ckn geleerde, den salioolmeester, eens
h^noAn, wat ik evenwel volstrekt, niet
jici baton.tl: dietsahe tale." Menigeen
dan aan Duatsch, anderen aan ouo
Dicsi beiden zijin het pad mis,
1 diets ci-hi bebcetkenü volks, doia
•PP
men hier met wat men een
isquillon noemt, in den regel een
Waal hof éffff ö<Fér dc'grenzen
FKUischme.ii, dan zij® Vlaamsch cn
k zog nu uit gewoonte Hol-
in plaats vatn Nederlandsch twee
■diende talen hoogstens geeft hij toe,
Öaamsrili oen 'd;i a 1 e ot va®1 'ti Hol-
Niiets i.5 minder 'waar dan dat.
imcrBprbsdh advocaat, die een VLaam-
brief u«b Rnussal krijgt van een col
li zoggen„hij schreef me iu 't Hui
zoo omgekeerd.
®a kunnen beweren, en niet zonder
dat sedert do finale scheiding dor
rgutthsche Nederlanden. (1648), het
aan deze zij|de van den Moerdijk
ïs gebleven, en honderden, duizon-
woorden beeft bdhioudte®, wielke Noord-
riand1'eerstheeftvenwaipteB. maar nu at i!-
s aan weder terugneemt. Om er een
lc n«mengenster vonk. hesp --
ham hiel sun 't varken, kachel
«leu. s:oof kachel, schaveling
kraüsn, goesting smaak, schal:©
Fa dat ziiuv gee.no provinoialigmen, dat
voorden, die in een Nederlandse^
oscli woordenboek, in Amsterdam in de
teuw uitgegeven, worden gevonden.
is er vei sdh.it, in den zinsbouw in 't
Bsch kort. in 't. liollandsoh dikwijls
]tr la®g. De reden hiervan is. dat bijna
h Zeeland nog gebezigd.
allo Vlatumisoh, dtejor müddeil vlan Fï amoebe
spraakkunsten wordt geleerd, on ook dat
daardoor Vlaamsch dikwijls Fransch is, in
VXaamsdhiei woordien. B.v.ik kom van te
eten jo vieiis do dinerBhwelEh
bien. Hcö is precies 3 en een kwart. 3 en oen
half II est juste 3 et quart, 3 et demie.
Wr houden er aan nous y tenons. Ik laat
nu een zuiver Yliaamschen zin volgeni. dim
ieder Nodteoiamdeir kam verstaan „Ons ge-
diaiohlt if, dat de eerste vereischt© oun nevens
elkander te leven, de herinrichting i9 van
eene partij waar liberalen en, socialisten, zon
der hunne gedachten te moeten afgaan, enz.
enz. Nog een paar van anderen aard hij is
beschaamd vcor don hond (beschaamd
bang)hiji heeft ruzie met die s< a (ruzie -=
moedite).
I i Ai Kiamueira is die partij:, dh V'jimi-
deaen bteivem al" in 't vendel voert, vóór dc
voatm geworpen, dat. zelfs de Vlamingen el
kander niet vörs .aau, dar een Vlaming mi.
Ostende oen Hasselaar, een: Gc-nbemaar e n
Tiunlhouter niet verstaat. Die brw: :ng
word oogenbliiikkelijjk proefondervrrd 'ijk
door do# uit die kiesdistricten afkomstig f-
gavaardigcloni gelegens.irai't. En wat ui' hei
dan. nog Verstaat een landbouwer uit Noord-
Hollauid, den Zeeuw, deze den Greld eiland er
unit don Adliteairoek en deze weder den
Diicmthonaar ifi^ahien. op 't oogenblik niet,
maar binnen, de minuut en als hij nadenkc,
voorzeker wel. Een boer uit hot dorp, waar
ik geboren ben. noemt een. lucifer dood
eenvoudig een© lui ze veer; wanneer hij
bot zijiue vrouw zegt „kook eieren!" dan
drukt hij" zich uit. als de Hagenaar, die zegt
„ziedaar!" en belden zeggen ..zied ere.'
Zeker, do tongval, het dialect', is soans moei
lijk bij zekere gelegenheid' vroeg ik een
Vlaamsch heer, die de gewoonte hoeft
Fransch te sproken ..war. doe ik daar mo
de en. hij antwoordde: ..jJuwelzenuom e
kotje!"
Zen mom, e kotje, her-haalde ik bij
mij zelf.
„Zeg 't eens in 't Fransch
E !h bien, en vovez-lui un,0 car
te! 'Wel zend hom een kaartje')
Hei moeilijkst verstaanbare Vlaamsch is
wel dat, 't welk huer te Brussel in de volks
buurten in d© Hoogstraat en DUacjiitra i. i
gesproken wordt. Ik kcan wel eens op onze
volksbuurten tering, maar gcof nu voor dc
curiosiltbifc een liedje, dat ik er in een© car
talrijke danszalen hooxide zi.ngen, en daarom,
koo'ht. Natuurlijk zal ik de noodigo verkla
ringen gewon, an/kirs zon men mob den b:i-
ten wil der wereld er niet door heen gei a
ken, omdat bijna niemand de fijne - im-i-
taal zijner eigene stad zelfs kont. De puin 1 u-
atie laat vk aan den goaoh is® lezer ever
Och Menheer!
1
Verlea jaar in de Saint-Micbel
Zi dat weet ik nog g'beel wel
Voor kunnen nen dans te doen
Met een mask© van fachoen
Zaa'k heur ine vrintje
Me kraake bintje
Mo gheel benoot
Zij die antwoot
Och! menheer en spreekt mij. nu toch zoo
niet
j»VaJnt. dat me mecko dat. ge ginder ziet
Het most hoeren ge zotjs smoeren
Een viese c:gare want z'is g'hcel raar
Eu g'Tieol rapieb zo slaag subiet.
Verlee verledende S a i n t, M i c h e 1
is een bekende danszaal. Meisje hoort mien
nooit, 'b is altijd maslra G'heel wordt
vaak gebruikt voor geheel of heel
Zaa k heur zeide ik haar; de a a komt dik
wijls voor waar wij, Nederlanders, za ver
worpen kraakebintje krakebeantje, een
lievelingswoord; benoot en antwoot
benauwd en antwoord. Meeke van het
Vlaamsche mee grootmoeder, grootje
M, o' e' r e 11 en s m o ei r ei ms mi oureu
wordt altijd gebruikt oor rooken; de
o o is altijd o c in 't Vlaamsch Vies vuil
of zonderling, dus eeno viese sigaar
eene vuile pijp Slaan is altijd hier ik
sla a g, gij. slaagt, enz. Rapier en subiet zijn
zuiver Fransch.
Ik vo-eg hier den Fransehen tekst bij van
bovenstaand volksliedje, maar twijfel eir hard
aan, dat de geachte redacteur hora op
neemt(2) En niet zonder redende
Frauiohc pers doet hier op intellectueel cn
more:! gebied voel, ontzettend veel kwaad
Onuiogelijik zou in Holland geduld worden,
wat men hier aan oc-g en oor te genieten
geeft, aan knapen en meisjes, die met de
tasch in dei hand '3 morgens en 's middags
naar school gaan. Waarlijk men behoeft, niet
preutsch te zijtn om', wanneer me® langs vele
kiosken en krantenwinkels voorbijgaat, to
zeggenmaar. dati is toch wel een beetje al
to grof!"
Dc revue „Onze Kunst" (|itgever Busoh-
mann, Antwerpen) heeft hare laatste twee
nummiers (Augustus en Sept.) gewijd aan de
nu gesloten tentoonstelling van Brugge, en
kel on alleen aan de oude Vlaamsche mees
te; 3. Om dat nu evenwel goed te verstaan,
moeti men bedenken, dat :nni er weinige
schilders va® het (tegenwoordige) Vlaanderen
vondmaar één enkele van de volgende na
men wafe wezenlijk Vlaming.
In bovengenoemde nummers vindt, men ge
reproduceerd o'. a het bewonderenswaardige
vrouwenportret van Jan van Evck, ook van
hem De H. Maagd, H. Joris, H. Donatus
en kannunik Vani der Palen „d'd H. Eli-
pius" van Christus; „do A.ULö'.uding der bei'-
ijers" van v. d. Goes; ..de H. ^laagd met
het kind en t.weo engelen van Memlinck
„Christus aan de kolom* van Lucas va® Leij-
den ,,de H. Maagd en het kind" in een go-
thieke nis van v. d. Weijden„Christus en.
d'e Engelen" ook van heimJhet o verschoon©
w'erk van Geaard D'avid „Maria, het Kind,
dc engelen en de H. Vrouwten enz. enz.
Voor hen, die dc tentoonstelling niet heb
ben bezocht, is het een uitnemend verslag,
waarbij als vervolg komt eeno geschieden;s
der oude Vlaamsche school van de Marez en
e ne welbewcrkte studie over de betrekkin
gen tussche® do Italiaansche en Vlaamsche
school van Mesnil.
Om nu «ven op d'e tentoonstelling zelf te
rug te komen.
Als leek op kun-tgebied moet men ver
wonderd staan over het behaalde succes bij 5fe
publiek. De oprechte mensch moet zich af
vragen wat er toch bijzonders was in de
si.'ivo personnascs en de uitgerekte vormen,
wier schoonheid zoo weinig mlet onzo tegen
woordige opvatting strookt.
Als 't niet uit nxenscheüjik opzicht was en
uit vrceze van bc werden uitgejouwd, zou
het publiek ronduit zeggen „maar 't ia bar-
Goed gedacht. Wij hebben van de ons ver
leende vrijheid gebruik gemaakt om de overige
coupletten maar te schrappen. Red.
baarsch, 't heeft alleen waarde a'ls oudheid".
Toch kan men hun tegenwerpen, dat schil
ders als Van Eijck, Memlinck, David, v. d.
Weijden en zooveel anderen, bekende en on
bekende, niet aan een verloop van 5 eeuwen
zouden hebben kunuqa. wederstaan, indien
zij geene sch 11 derseigenschappen hadd'cn ge
had van den eersten rang.
D'ati is een argument, 'tl wielk malar niet
met een groot woord op zij. te zetten is, en
Waarlijk gezag heeft.
Zeker, hunne beelden uit de XIVc, XVo
en XVIe eeuwen lijken niet op wat de mi>
deine kunst ons geeft. Enheeft, een
Belgisch geschiedschrijver niet gezegd, dat de
kunstenaars uit die eeuwen te oprechte men-
schen waren om hunne tijdgenootcn zooda
nig te lasteren en, t® verkleineereni?
Waarom dan hebben die groote nieestea*s
On& eenc bedrukte menschheid voorgesteld,
welke vooral uil spichtige en onbe\'allige
weeens be:taalmannen zonder lichaams
kracht, die er dikwijls uitzien, alsof zij in
hebgo mate aan tering leden, vrouwen, dio
dies hadden behalve lichamelijke schoon
heid?
Sla dan den blik op de oudheid. Waren de
beeldhouwers dien- vervlogen dagen minder
oprecht dan do schilders uit de eerste tijden
van België? Hunne standbeelden en bas-re-
liefs zijn bij®a caricaturen. Eu te ontkennen
valt het niet. dat de afbeeldingen, die de
eersite Cnristen-b.dehuizen sierden, en die
nog in getale voorhanden zijn, vrij Wol lijken
op mettekouwen ('t Vlaamsche woord voor
aap)
Ze gaven wat ze konden en vooral naar- den
geest van hunnen tijd. Zeker, er is evolutie
gekomen, toen Ralië tengevolge van opgra
vingen en vondsten, gevoegd bij het genie
van u ?r»nen. die eene nieuwe richting zoch
ten en vonden, ontlook, en daarom kon
a p.-'us feite raison nhmriió blind blijv »n
voor de schatten dor tentoonstelling Van
Brugge. Hij moge er noch den stijl, noch de
techniek van begrijpen, hij moge verbluft
staan voor die schildering, welke hem vreemd
toeschijnt, zulks is geene redon om sommige
verdiensten niet te vatten.
De vrouwenfiguren zijn meerendeels mees
terstukken va® eene zeldzame distinctiede
gezichten der madonna's en maagden kun
nen wedijveren in 'schoonheid! met d'o Itali
aansche schoonenhare aristocratische han
den zijn- fijper dan fijn; de mannenfiguren,
in hunne kalme berusting, zijn dikwijls
groot schIn de portretten straalt e?r>.e tref-
fendo oprechtheid ze lijken alsof men hen
persoonlijk gekend heeft.
De kunst, van genoemde mannen was niet
minder emouvant dan die va® hunnen tegen
voeter Rubens.
Neen, zij hebben hunne tijdgenooten niet
gelasterd zij höbben hen gedoekt. in en dooi
de gevoelens, de estlietika en 't kincTerlijk
geloof van hunnen tijd. En zoo spreken zij
1 nc taal. die men moet leeren verstaan,
maar die niet meer gesproken wordt in de
klanken, in de u;tdrukkingen, in de spreek-
wijize van onzen tiid.
'b Is eene dwaling het vcrledene te willen
hermaken
D'e tentoonstelling van Brugge waa voor
de kunstenaars iets sensationeels, want ze
bevatte schatten, ongekende schaftten, welke
men nu pas ontdekt heeft, en verder nog
ontdekken zal. d. C.
Politiek Overzicht
I.ew extrèmeH se touch ent.
Paul Déroulède arm in arm met Jean Jau-
rès Wie had ooit zich de mogelijkheid voor
gesteld, den gewezen voorzitter van den Pa-
triottenbond te zien samengaan met Jaurè3,
den wannen strijjder ini de Dreyfus-zaak
Toch ia dit wonder geschied, en het is het
vonnis van den krijgsraad te Nantes, dat den
luitenant-kolonel de Saint-Réin.y wegens zijjne
weigering om te voldoen aan liet bevel ora
troepen beschikbaar te stellen voor de slui
ting van eene nonnenschool, tot cén dag ge
vangenisstraf heeft veroordeeld, waardoor
dit wonder is teweeggebracht. Dat vonnis is
een gewichtig moment in do Fransche poli
tiek. Er dient dus cve® bij dit geval te wor
den stilgestaan.
Jaurès heeft in de Petite République eene
bijtende kritiek geoefend tegen dit vonnis.
Hij zegt. daarin, dat. nooit ten zwaardere slag
aan de discipline, die „kracht van het leger",
is toegebracht door hen, die hare hoeders
moesten zijn. „Zoodra men in een militair
Ixvel in staat is hot geringste ingrijpen van
de burgerlijke overheid, al moge dit nog zoo
w'cttig zijn, te onderkennen, dan is weige
ring van de gehoorzaamheid geene veaikeerde
daad meer en de gansche inwendige tucht
van liet leger valt ineen. Bij do manoeuvres
en in den oorlog kan men zeggen, dat heb
militaire gezag allee® werkzaam is, en kun
nen zijne bevelen niet als een vorm van ro-
quisutio van burgerlijke autoriteiten opgevat
worden. Telkens daarentegen, wanneer bet
legei', hetzij tot uitvoering van de wetten,
hetzij tot handhaving van de op het
kapitalisme steunende maaitschappelijke orde
tegen de eischen van het onterfde proletai-
riaat wordt aangewend, geschiedt zijn tus-
schen beide komen op aanvrage en requisi
te van de burgerlijke overheid. Wanneer
b.v. bij werkstakingen de regeeringen, ou
der het voorwendsel de werkplaatsen te be
schermen, troepen laten aanrukken om de
werklieden te terroriseeren en hunne ver
gaderingen t« beletten, dan zijn het niet. de
officieren, die het initiatief nemen tot deze
mobilisatie, maai- het is de prefect, de minis
ter van binnenlandsche zaken En wij weten,
dat de weigering om deze burgerlijke requi-
sitie te gehoorzamen hun, die zich daaraan
.«©huldig maken., slechts een dag gevangenis
straf koat.Volgens de militaire jurispru
dentie heeft dus het leger het recht, niet te
gehoorzamen, wanneer de wet gebiedt. Wan
neer het bevel van den superieur slechts den
wil van den superieur vertegenwoordigt, dan
is het heilig; wanneer het den wettelijken
wil van heb land vertegenwoordigt, dan is
hot bijzaak. Dat blijkt ook uit de straffen.
Had de luitenant-kolonel aan eenig bevel,
dati de generaal hem gaf, misschien zonder
reden, alleen om een bevel te geve®, de gten
hoorzaamheid geweigerd, dan zou de krijgs-
ïaad hem terstond gedegradeerd hebben.
Daar de generaal hem echter het bevel op
grond van eene instructie van den prefect.,
den wettigen vertegenwoordiger van de Fran
sche republiek, gegeven Leeft, bestraft dö
krijgsraad hem slechts met een dag gevange
nisstraf. Dat is ongetwijfeld ook de straf,
dio de soldaten wacht, die in eiene werk
staking weigeren togen de werklieden, te
marcheer en, en zoo niet aan con militair,
maar aan een burgerlijk bevel de gehoor
zaamheid weigeren".
Jaurès trekt hieruit de conclusie: Wan
neer de staat zulk een toestand duldt, dau
LOUISE AHNDE Josgh.
isine bleef eensklaps in gedachten voer
afaren. Het scheen of zc htan iets
0 wilde, maar toch aarzel dis. hel.1 te doen.
"f scherts:® e'r, mu tevter," ibeigo® zij
1 de aarzeling overwinnend, „maar
m'j eens in ernsthecht u aan voor-
fafei"
*>1 het eerlijk bekennen, ja, 'n en-
m'-al tenminste."
'j t®>k. een tijdlang met gebukt hepfd
omlaag kijkend1, denkbeeldige figuren
ujn \v.',ndel9tG'k op den ingeleigden vloer
"wande; langzaam opkijkend, hernam,
^•«m.migc monschi®! zijn. 200 gevoelig en
wel eens vooruit iudrukkc®
r 'k hoop 'tochik dacht
ik ben toch nooit overgevoelig ge-
■•'ttine zeide dit gejaagd en met onrust
,n blik keek zij van Ocsterhof aan.
moet niet zcoved gewicht aan nvdn
)«!c' C1> Hebt u dan zelf van, die
^^oeleins, eu va® zdo onaangenianite®
Fhu mcei:i u ze maar heel gauw veir-
„Foei, wat zult u mij dwaas vinden. Ja,
ilk moot. er mij tegen verzette®. Maar teiMcena
plaag ik mii zelfcn ik weet toch dat hc
niets beteekent hoe kunnen we ons toch
kwellen over dingen, die misschien ncoit ge
beuren..7'
Hij keelk haar vragend aan, zonder ech
ter op verklaring har er woorden te durven
aandringen.
„Neen," sprak zij nu met een lach en een
afwerende handbeweging, „ik vertel ui niets, u
zoudt wat nonsens vernemen, die ik oiulcr
het uitspreken, zelf me zou voelen ontglip
pen, er ha:, onwezenlijke'hel dwaze van i'i-
ziend."
„Maar ik denk er niet aan, dat u me uiw
leed, gelukkig dat u hot zelf nu voor denk
beeldig verklaart, zoudt tocvc rti ouwenIk
wou maar, dat u hei nu werkelijk vergat!
u ontneemt- mij dan het zelfverwijt over
mijn onbed acht woord
„Oohik wis: ook eigenlijk wel, dat
velen aa.n voorgevoelens hcchton. U vertelde
mij nies nieuwmijn vraag deed ik gc
dacfotelocsen uw antwoord noeim ik toch
weer niet a,ls stellig aan
„U ilidbt. 'groot gelijk
„U notimt bot mij niet kwalijlk. hoop ik?
Ik vool hoe dwaas heio eigenlijk is, terwijl
we zooveel moeite met het ludeni hebben,
ons over het niou-gen nog noodeloos te kwel
len."
..Morgen beleven we nooit Hot wordt, al
tijd weer Heden voor ons. Het Heden vraag,
daarom, af onze aandacht."
..En wij solieoiiken het. toch weinig aain-
dlariht genoeg 5" sprak liorman© mot ec®
zucht.
„Dikwijls», ja. Maar hier aan het strand
do.: ik 'held toch. soms wel degelijk. D'.i.n gc
niet iik naar lnirtelust. D'an weet. ik. dat ik
leef
..Hoor nu zooj'nj tevreden monech eens
u mist toch genoeg."
Foei, u zoudt me ook egoïstisch kunnen
ao.iuan. U d«>.:ll:» op dc treurige omsta-ndig-
hcdteai thuis. Het lijkt mist..Uien onaardig
va.111 zulk genieten tc spreken, tei-wijl mijn
vrouw zoo van alle geaiot vci-stokon is?"
..Dat zeg ik immers niet
„Neen, neen. Maar dab genot daarbuiten
is zoo groot, 7.J0 heerlijk' Kiik. ik vergader
daar mijn levenslust c-11 deel ci thuis geke
n.cii van aan niiin vrouw mee.'
..Zoo heb ik hei juist ailtijd ingezien.'
..TIeel vriendelijk van u. Mannen in mij®
omdbandigb'edon worde® zoo gjocrit iscerd
en niet dikwijls heel welwillend
..Maar wk zou het in 't hoofd krijgen, u
van onhartelijkheid te verdenken':'
Hermine kleurde toen zo dit gezegd liad.
vorlend hoeveel nadruk ze op hot. voordj - u
legde cn hoe warm haar toon was.
„Vindt u hot zoo'11 uitgemaak zaak. dat
ik me nooit aan onhartelijkheid zou solmildig
maken?" vivxg hij. dan cok. Hiji sloeg haar
mot 'belangd lol ling .gaelc, terwijl ze zenuw
achtig oen wingerdblad afgeplukt cn or ver
logen nuoe bleef spcleiv liö.) oprollend cn
weer ontvouwend.
Toen hernam ze op eens hare kalmte. „Ja,
sprak zij beslist. „Het spreekt van zelf."
„Ik dank u. liet hij hier even. beslist op
volgen. „Het is zoo prettig als 111c 11 begre
pen woa-diü." Totem, als voelde hij zich ver
legen dooi- derzein ïndiroölie® lof op zich zelf
begrijpt mij ook nu, niet waar? Ik wilde
maar zeggen, dat onhartelijkheid in mijn ge
val zóó Icdlijk, zóó onnatuurlijk zou zijn."
„Zeker, zeker, ik begrijp u heel goed.
„Liefdorijikilieiid en wijsheid gaan 'tijd
hand aan 'hand. Die twee zijn ouafsolu iri- lijk.
,U denkt mij toch nie. de gelukkige b:
zit&ter er van. omdat ik zoo gewoon moge
lijk over u' oordeel?" vroeg Hormine.
..Och kcan, mevrouw," hernam hij, „noem
het toch niet gowoon. Er zijin hier lui die er
mi1 al van beschuldigen dat ik mijn huis
ontloop, d'ai:. ik altijd afleiding voor mezelf
zoek, terwijl
„Maar dat deert u niet.
„Neen.Hij sprak hel zóó stellig uit en
met zulk eeai warmen blik op Hermin» dat
zij voelde ho© baar goed oordeel cr voorna
melijk hoe bij bracht, dat hij zich zoo weinig
bcikommerdo over heb slechter© van andere®.
En weer kwami do angst in haar op, dio
twijfel omtrent, hare gevoelens jegens haar
nieuwe® vriend. Zij vreesde dat hij zou b:-
morken wat in haar omging, dat deo.I hij al.
want. op een 'hoon alsof bij een tv intiem3
wending van het gesprek wilde coupe©rem,
vroeg hij ineens, zonder overgang, naar do
plannen voor den winter.
„We !bldj|ve®s" lichtte Hermii'.n© libm in.
„Ik zio erg tegen den winter hier op cn ik
Iwxjp maar dat, 't Voord am zalf gauw ver
veelt, zooals u ook verwaoh..hoe cgoïs-
tisoli van me. nietwaar?'"
„Tooli niet. Zoodra zijn genoegen met
meer hier te vinden is. verliest hij nivt- bij
de verandering."
„Ja. miaar con mislukt, genoegen brengt
toch teleurstelling mee."'
„Voord'aon heeft, dan wear iets anders. Hij
is een eohte optimist, weet altijd' iets te vin
den naar zijn smaak,..."
„Ja, volgens hom Ik® ik te zwaaroillcmd
Heb konvi.' - naet een zucht „omdat ik
ontevreden b?n. Dat viuclt u in mijne oui-
atandïghcdou zeker wel héél leelijk?"
„Zoo voorbarig mag ik niet oordeelen. U
verlangt misschien een werkzamer leven.
„Juist. Hoe vindt u 't toch voor een go-
zoude vrouw, nooit iets andciv -te doe® dan
verstrooiingen, na te jagen? Als ik- een vaste
dagtaak had, in h.u:is of daarbuiten..."
„Tegen 't laatste zou Voordam zeik er oj>-
komencm) met recht
„Als hij zelf werkte zou hij me niet mis
sen.we konden voor een deel van den dag
allebei nuttig bezig zijn
Zij hiead even op, door zijn verwonderden
blik opeens voelend hoe ze den schijn op zich
nam van over Frits tc klagen.
„Mijn man beschuldig ik niet" hernam zij,
„denkt u dat tooh niet. Hij heeft hard ge
werkt... en hij hield er van 0111 druk bezig
te zijn. 't was bepaald om mij dat hij het
werken opgaf."
„Om ul"
„Ja, veiwondert u dat? Foei, ik verwijt
't mij nog eiken dag. Ik was toen óók al zoo
ontevreden, daarom wilde hij hot met een
nieuwe levenswijze probeeren.... voor een tijd
gaat dat goed, maar nu zij® we beiden al
even onnuttig in dc wereld."
„En daarin schuilt uwe ontevredenheid f"
vroeg fiiju .,U moet u dat niet zoo verwij
ten...."
Wordt vervolgd.
