10».
I'1' Jaargang.
Zaterdag 4 October 1902.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
-Verwantschap.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
v 3 maanden voor Amersfoortf 1.85.
jtoo franco per pOBt- 1.75.
tocderliike nummers- 0.05.
a (joarant rerschijnt Dagelijks, met uitzondering tan
2oa- en Feestdagen.
tfrtentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
^Borgens bij de Uitgovers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PIUJS DEE ADVEKTENTIÈN
Tan 15 regels
Elke rogel iuc
>te letten
f O.W.
meer - ©.IS.
Groote letten naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bg abonnement. Eana
eirculaire, bevattende do voorwaarde», wordt op aanvraag
toegezonden.
In en om Eemvoorde.
li
„Ruon n'est beau que Je vrai."
Gegeven; al een: warme zomerdag (wol
mUt in ons laud tot do zeldzaamheden
koeren:!, mr.tr sporadisch komen ze toch
Ki bij oenigazins bedekte hicfbt; b. de
j^lijn AmersfoortKcsterrano. do tuin.
B liet Aldegonde-gasbhuisd. do anodder-
jdt, welke tussohen de twee laatstgenocm-
o Je grens vormt.
Gevraagd wolk middel is, bovenstaanr
fgevens in aanmerking genomen, heb
t voor hen, die dagelijks deu apoorweg-
fgang aan den Leusderwag passeeren, om
m gewondheid te beveiligen tegen de on
tkende, kwade danvp:n, welke uit bo-
*!dfl sloot opstijgen,
Dd lezer koude mij ten goede, dat ik zoo
|j ben te beginnen met een vraagstuk op
Veren. Hij zal zeker wol in aanmerking
fca nemen, dat de tijd waarin, de ©ene
der Nederlanders door de andere wordt
timmeerd, nog maar kort voorbij is. En
gezien tegen de examenrbacil nog geen
m is gevonden, zoo min als tegen die
de tuberculose, al hebben ze vóór jaren
Berlijn al hosanna geroepen, kan ik liet
t helpen dat het vraagstuk mijj on willi
ng uit de pen vloeide.
wil zelf ook trachten een oplossing te
dmwant behalve voor mijn eigen gra-
dheid, gevoel ik ook wel iets voor die
mijn medemenooh, wat, hiervan ben ik
Itaigd, eveneens het geval zal zijp met
bestuurders van de zieken inrichting, de
radkids-comuiissie enz. enz. Wanneer ik
mensclien den raad geef met een zak-
voor den neus te loopen, bij,v. van, af
pttenfa-briek van den heer Hassing tot
het Artillerie-park, dan zullen zij mij
(fiucn uitlachen. Baaj-om b;grijp ik, dat
Ett een ander middel voor den dag zal
komen. Hoe zou men er dan over
als ik aanbeveelde bewuste sloot
|te baggeren, flink te reinigen cn in ver
ding to hrengen met ons rioolstelsel?
Wel sapristi, daar bsgint-ie alweer over
nolenJa, ik hoor het sommigen zeg-
dit mag mij toch niet beletten ei
;«ns bij stil te staan, al zou t dan ook
„met den zakdoek voor den neus",
rappcz, frapp es toujours, zegt dó Fransoh-
a, als go ieits gedaan wilt krijgen:, en ik
het hem na.
mijn aei.okel vian '28 Juni jl. merkte ik
i op, dat ons rioolstelsel in de laatste
a aanmerkelijk verbeterd is, maar dat
«ati den water-alfvoer betreft, nog niet.
mr we wezen moeten. Ik wees toen
«u onhoudbaren toestand op den Soes-
**g. Siud'sdieu is door J. van Dijkhuizen
treil request bij den gemeenteraad inge-
m1:, waarin dra ondertl&eikeinaara klagen,,
itziih voor do huiizen 54 en 56 oen vuile
wkipoel bevindt, een broeinest van «tank
tin voor do gezondheid schadelijke mi-
tt". cn waarin zij verzoeken aan dien
r^lijkran toestand"' een einde te ma-
request kwam den 19. Aug. jl. in de
Jiderin.g van den gemeenteraad ter tafel
voorzitter stelde voor liet verzoek in
ui® te stollen van B. en W. ter afdloo-
5laar de heer Gerritsen wilde hierin
zoo dadelijk niet. toestemmen en
bte eerst eens behoorlijk to worden in-
t De wethouder van openbare werken
*1 aan dezen wensch, waarna de heer
:er,
IJH
Van Jé iveld zich in do discussie mengde en
opmerkte, dat z. i. de toos/tand een gevolg
was van onwil van den. eigenaar der bewuste
pcroeoleni om1 deze aan te sluiten aan de rio-
1 coring on, dat do bestalando verordeningen
hem luci toe toch kunnen dwingen. Het eind
van de besprekingen waa, dat het voorstel
van B cn. W word aangenomen
Wij mogen dus nu verwachten, dat de
zaak spoedig zal worden „in 't reine" ge
bracht
In; d'e nieuwe wijken van do stad!
zelfs in straten, waar nog geen enkel huis
is gebouwd, is do rioleering dadelijk aange
bracht, waurveor dra autoriteiten een woord
van lof toekomt, maar nu blijft het mij toch
vrectmd toerachiijnen, dat op andere plaatsen,
langs wegen waaraaai reeds jarenlang belas
tingbet «Jonden wonen, bet water nergens
een uit'wog vindt. Ik heb er reeds eerder de
aandacht op gevestigd en ik hoop dat men
het mij zal ten goede houden, dat ik op uiC"
brei'ding van het rioolstelsel blijf aandrin
gen, en dit niet alleen o»i den last, dien
vele inwoners ondervinden van het, regen
water. dat in grooto plassen staan blijft,
maar omdat de volksgezondheid er zoo nauw
bijl betrokken is. Onder de, stadsgedeelten,
welke m. i. spoedig dn aanmerking moeten
Wbrden gebracht om aian d'e rioleering te
worden aangesloten, waiar men althans goten
zou kur.nen maken, zou ik o. m. kunnen
noemen: de van Persdjnstraat. het Smalle-
pad, du To>l en Nicasiu98traten, don Arn-
hemschen weg. deai Stationsweg en den
,Ui roclitsdhen weg (over heb spoor).
Bon verbetering, welke aaai d'e gemeente
ge-cn groote sommen kan kosten,, zou zijn
het plaatsen van eenige meerdere urinoirs.
Waar de stad zicb gestadig uitbreidt, dient
men toch rekening te houden met de ge
wone behoeften van het publiek. Ik geloof
niet dat iemand mij zal tegenwierpen, dat ik
bier een overbodige zaak ter sprake breng
Wanneer n<en toch dagelijks langs den open
baren, weg handelingen waarneemt, welke,
uit een oogpunt van zedelijkheid beschouwd,
zeer zeker moeten worden afgekeurd, dan.
mag mon, meen ik, met rocht zeggen, dat
ra?--ii-i-iT behoefte aan irroeT uri
noirs bestaat Verschillende heiningen,
muren en heggen worden steed's gebezigd
voor d'alfgienra, waarvoor ze niet bestemd
zijn. Wie. zich, hiervan overtuigen wil, die
loopa nuaar eens af en toe door dra Beeae-
steiinsdhe laan en aanschouwd daar de schub
tingenof hij bokijko de schutting eens
langs den tuin van dm he:r Br, rr' r.i
aan de Asch van Wijokstraat, die naast Nef-
ker<3 rijwiclenmagazijn enz. enz., of wel hij
getrooste zidh do moeite om, bijiv. des Zon
dags, eens <na te gaan met welk dool de be
zoekers van sommige brrbergcn aam den
Leusdorwag cn elders zich mi) en dam op
straat 'begeven. Om cn bij het Driepunt je
is 't soms kras 1
Ik "lub me meermalen afgevraagd wat
boob wel de oorzaak zijn kan, dat men op
zooveel plaatsen bordjes ziet met het welbe
kende „Vorbo'den hier teenz."
en ik ban gaandeweg tot do conclusie geko
men, dat or te weinig „inrichtingen" zijn.
waar zelfs d'e keizer te voet .gaat
De vreemdeling ondervindt hiervan het
onaangename nog in erger mate dan de ge-
meentcnaar, omdat hij, zoals geloof ik dra
militairen dat noemen, niet georiënteerd is
Nu ik heb woord „vreemdeling" zooeven
to "a gebezigd heb, wensch ik een paar op
merkingen te maken, welka ik beleefd tor
overweging geef aan hot bestuur vaai do Vcr-
ceniging ter bevordering van het vroom do
lingen,verkeer. Het doel dezer veroeniging
is. als ik 't wel heb. tra trachten vooral des
zomers pci-sonen van elders onze stad en
haar fraaio omgeving tra docii 'bezoeken. Ver
schillende middelen worden hiertoe natuur
lijk aangewend. Ecu van d:«c is, naar ik
meen, Wandelpaden in goeden toestand te
brengen en te houd eb, zoomode het plaatsen
van w^gwijzrrs en banken. Er ia zrlfs «1 oen
panorama! (met ecu bank).
Evenmin als alle wegen r.aar Rome voe
ren. leiden ook .allo wegen naar dit panora
ma maar gc-wensoh-t is 't. toch wel, dat die
toegangen, langs wralko men dit fraaie punt
bereiken kan, van waar men zulk een prach
tig vergezicht heeft, in cenigsains behoorlijken
toestand worden gehouden En dit is met
alle lang! niet het geval. De hreedo weg bij'v.,
welke van af het pa tronen magazijn der in-
fantrariokazerne naar boven loopt, ig bezaaid
met: gebroken koppen, schotels, kruiken,
glazen, fltösv'.ien, verroeste, oude blikken bus
sen, deksels van geëmailleerde pannen, oudo
koffieketels, stukken ijzergaas cn*. enz.
Men zou onwillekeurig denken dat hier
een filiaal van de gemeentelijke vuilnisbelt
is gevestigd Behalve het onooglijke van al
dien rommel, leveren de glas.- cn straenscher-
ven nog govaar op voor mensch on dier. Het
is oen bron van ergernis voor alle wande
laars en voor alle ruiters!
Ik las dat Vreemdelinge verkeer" zoo
don stoot gaat geven aan de oprichting van
oen zwem,scb,ooi, volgens een opmerking
in het Handelsblad „geen luxe voor een gei-
incranto van 21.000 zielen'. Op deze aange
kginheid werd, in de rubriek „Stads
nieuws", in ons blad ook reeds do aandacht
gevestigd, cm de redactie is blijkbaar van
oordeel, dat mon niet gelukkig is in dc keuze
van de plaats. Ik ben het hiermede volko
men eens. Mon moge het -water ,vau d'e beek
dan al scheikundig onderzocht bobben &n
onschadelijk bevonden, velen zullen met mij
van aneenin.g zijn, dat water, hetwelk langs
do stallen van do cavalerie roomt, bij dra
ondc gasfabriek nog wel niet urine-lcos, al
thans nirat erg friscli zal zij». Zou er niet
cran brter plekje te vinden zijn of door ver-
graving te maken, bïjv. aöhter Rail don broek
of -desnoods nog wat hoogor op?Velen gaan
daar immers nu ook ïveds had ent? Dra zaak is
waarlijk van genoeg belang om ernstig te
woitden oerwogen. En hoe zal het gaaai met.
do bcnood-igdo gelden? Ik vernam dat d'oor
iemand uit Amsterdam een. project is go-
maakt. dat, wordt het aangenom.n, een vrij
lino ge som- voor do uitvoering zal vorderen.
Wellicht kunnen de hoeren van do oommia-
sii hun voordeel doem met d'e pan geope nd et
zwemschool te Raam ee.iis tra gaan bekijken,.
Zei fa zou ik hun bescheiden in overweging
willen geven eens het advies in tra winnen
van den man, die grdurende zooveel jaren
in de oude zwem-inrichting de noodage on
dervinding heeft opgedaan. Ik ben over-
tuigd, da'b dezo loyaal genoeg is, om met
tcrz.jidestelliiig van eagen bolang dattrou-
(1) De (oude) Amersfoortsclie Oo-urant vroeg
oen paar jaren geleden hoe men dacht over Mon
nikendam.
X.B. Dit artikel was reeds gea.t voordat de
ver2a_dering werd gehouden, waarin de stichting
van een zwemschool ;s besproken (zie het num
mer van 3 Oct. j.l.).
wens zoo groot niet i- naar zijn besta
weten te ad viseer en.
Misschien zij» deze opmerkingen overbo
dig, maar dan gelieve men tra bodenken, ik
heb dit al moer gezegd, dat ze mot ccn strikt
goede bedoeling zijn neergeschreven.
Ons nieuwe station nadert zijn voltooiing.
Als -do geruchten waarheid bevatten, dan
zal h-. t hoofdgebouw weldra, d. vv. 15 Oc
tober a tS-, in gebru'ik worden gesteld. Ik
ben benieuwd of dit nog met eenige fcestra-
lijlkhcid zal gepaard gaan. Do overbrugging
over do lijn Kestercn ig bijna klaar, voet
gangers maken er sinds ©enige weken reed's
gebruik van on spoedig zullen rijtuigen en
trams er ook kunnen passcoren. Waar mij
dezer dagen opviel, is het ontbreken van
een afsluithek langs den hoogen dijk, en ik
heb l>.j( mi bol f gedacht, dat het hoogst g-
vaarlij.k -moot wezen, om dezen tocganigsw'eg
te berijden met paarde-u, dio men niet rang
schik k cn kan onder do huurknolletjes. Als
men hiea.* toob ec-n viervoeter voor zijn voer
tuig heeft, wjlke voor een p sseerenden
trein aehrikt, dan loopt men groot gewaar
met gebroken ribben zoo niet erger
beneden in de sloot terecht tra komen. Daar
om meen ik, dat het een. -gebiedende eiscli
is, hiertegen in tijdis afdoende maatregelen
te nemen.
Wij hebben nog altijd een Stations
weg, welke, dezen naam eigenlijk niet meer
■verdient. Ik bedoel den w«g, die van af den
Socstcrweg langs do Phoenix-brouwerij naar
het oude station voert. Vreemdelingen, die
naar ckn trein gaan, kunnen hierdoor in de
waa' gjbraahti worden, en óén minuut to laab
kom on. kan zeer onan-nigonamra gevolgen heb
ben. Zou het daaroon niet gowenscht zijn het
boddje aan het huis van den -beer Boks een
andere plaats te geven?
Hierbij wil ik het voor ditmaal laten,
Sïiet mijn dank aan don .lezer, die mij tot
zoo ver heeft willen volgen.
30 Sept. 1902 VTDI.
Politiek Overzicht
KioHitx lie politiek ia Finland.
Met 1 October 1902 (oude stijjl), overeen
kom er. do mot! 14 October van on zo tijdreke
ning, treden in Finland zes nieuwe keizer
lijke besluiten in werking, dio allen dó door-
loopendo strekking hebben om do constitu
tioneel© rechten, die dit land tot dusver be
zat, te verzwakken, zoo niet geheel op
tra heffen. Steeds krachtiger doet zich
het streven gelden om Finland tra ma
ken liet een onderdeel van het grooto Rus
sische rijik, niet alleen staatsrechtelijk, maar
wat liet gansohe bestuur, do zeden eni ge
woonten Ik.treft. Dab is inderdaad een stout
stuk, want do bevolking van Finland! be
staat uit 1.966.000 Finnen, 332.000 Zweden
enslechts 4650 Russen. Eeno aldus sa
mengestelde bevolking te willen russifieeo-
ren, is eene zelfs voor het autocratische Rus
land gewaagde onderneming Men zou inoo-
nen, dat zij niet a-nd'crs kan uitloopeii dan of
op eön fiasco- van de mnchtihebbenden, die
haar op touw hebben gezet, óf -op den onder
gang van het land. dat aan dezo proefneming
wonlt onderworpen.
Do band tus;chen Rusland en Finland da
teert van 1809, toen het groot vorstendom
door Czaar Alexander I op Zweden veroverd
wea*d. Den 27en Maart van dat jaar werd
Alexander 1 door den landdag van Finland!
als grootvorst gehuldigd cn werd cr eeme
akte geteekend, waarbij do Czaar zich ver
bond „don godsdienst en de grondwet van
bet land te bekrachtigen, alsmede de privi
legiën en rechten van lederen stand in het
bijzonder cn van alle bewoners." Dezo goode
gezindheid van den Czaar, nu ook groot
vorst van Finland geworden, bleef aanhou
den, en don 27en Maart 1810 gaf de Keizer
opnieuw in con manifest zijn vast voorne
men te kennen om Finland te regraeron als
een vrij© natie, genietende van. de rechten,
die zijne grondwet het waarborgt, en om
de organisatie van het bestuur en van hot
rechtswezen ongeschonden tra handhaven.
D ze goede verstand': -uding tussclicn hot
volk en den Kcizor-grootvorst werd niet ver
broken onder do regeering van- Alexander
T en bleef ook in sta'ud ouder zij,ne opvolgers
Nicolaas I cn Alexander Et. De landdag werd.
om do vijf jaren bijeengeroepen en in den
tussehentijd bereidden commissiën, samenge
steld uit personen „met het vertrouwen der
nat.ie bekleed", do hervormingen in do wet
geving voor. Alexander HI eerbiedigde het
mcerendeel der -door zijne voorgangers bra-
kradhfcigd'e' privilegiën; hiij kortte den ter
mijn voor do bijeenroeping van den land
dag van vijf tot drie jaren in. Eindelijk
vaardigde Nico laas II bij zijne troonsbestij
ging een manifest uit, waarin „de godsdienst,
do grondwet en de rechten en privilegiën
van icderen burger van Finland" worden er
kend
De Russische regoering is dus steeds da
Finnen blijven besoliouweii als oen afzonder
lijk volk en het. grootvorsten-dom ala oen
land, dat, terwijl hei aan denzelfden souverein
ouderworpen was als do rost van het rijk,
bestuurd werd: naar zijne eigen grondwet en
wratten. Een senaat, door den Keizer be
noemd, was in twee afdeelingen gesplitst:
een juridische dio het hoogste gerechtshof
uitmaakte, en een administratieve, die over
bestuurszaken advies moest graven. De wetge
vende macht behoorde gezamenlijk aan den
Keizar-groot-vorst) en aan den landdag, ge
vormd door de vertegenwoordigers van de
uk-r -.'ju. Jen .«leb jkhoiO,' a trad au
platteland. En de grondwet bepaalde uit
drukkelijk. dat geen grondwettige bepaling
kan word'en gemaakt, gewijzigd of afgeschaft
dan op voorstel van den Keizer-grootvorst en
met toestemming van den landdag.
Finland behield dus zijin eigen bestuurs
organisatie en de Russische regeering droeg
zorg, dat daaraan niet getornd werd, tot een
tijdstip, dat betrekkelijk nog dichtbij is.
5laar de tragiscbo dood van Alexander II
is liet uitgangspunt, geweest van eene bewe
ging van reactie in Rusland op elk gebied.
Do betrekkingen tuissohen Ruislandl ran Fin
land zij» ook niet ontsnapt aan die bewe
ging. Do groote zelfstandigheid, het op con-
stitubionraelen voet ingerichte bestuur, de
groote vlucht der volksontwikkeling in hot)
grootvorstendom waren een doorn in het oog
van do kringen, die de toon aangaven voor
den geest, waarin de regeering in Rusland
voortaan werd gestuurd. Het streven om
Finland in liot groote Russische! rijik to doen
opgaan, om het van een land, -dab in zijn
kring zelfbestuur genoot, tot eeno Russische
provincie, uitte zich aanvankelijk in beper
kende maatregelen tegen do Finoche per9 en
een begin van pogingen om hot onderwijs op
Russische leest tra schoeien. Den 15en Fe
bruari 1899 versoheen het vermaalde mam-
door
LOUISE AHNde Jokoh.
^koikJ viel, de nacht naderde reeds. Bui-
bijna stil geworden en aan den
'«.deren hemel fonkelden de sterren, scherp
een koud licht, dat een zwakken: schijn
m kamer verspreidde. Twee malen was
^wclht cn beidbosd aan die deur gikotumn,
flermiue, onwillig opkijikend. had haar
^t, heeu te gaan. Zij kon den doode nog
laten, niet in deze kamer, waaruit
Saiselijkheid ab met een slag gevloden
er nooit meer terug tra keraren voor
'tnliaci- samen. Rillend var! koude blik; -
""ite in het rond. De doode sintels aa.n
Wgebrandran haard', het zoo geheel ver-
aanzien van het vertrek, gaven: haar
'ilnik, alsof het reed's heel, heel lang ge-
dat de vroolijke lach. van Frits daar
had. En zij kon een gevoel van
Bitt onderdrukken, als ze bedackt,
14 kaar geluk niet op prijs had gesteld'.
Toot scheen het haar nu toe, nu het o-n-
Jtwr voor liaaa- was! En toch..: hoe
iePto zich: bij dat droevige wachthouden
telkens in; haai' oude overwegingen. Uit
nietig bestaan was Frits nu zoo plotse-
c¥geroepen Waartoe diende een leven
als het zijtne... en het hare? Als "hij nu dicht
bij haar was, als hij nu beter dan zijl wist, hoe
zijn eïgran leven niet. opgehouden was door
het afbreken van de aardsche banden, zou
hij nu misschien haar beter begrijpen, verlan
gen - nu het te laat was om haar voor te
lichten? Was het werkelijk tra laait?
Vol verlangen "blikte zij naar dien helderen
sterrenhemel, dacht zich Fl its steeds om haar
heen toevend... Voorzichtig werd do deur ge
opend en trad van Oosterlrof binnen. Zij] wenk
te liem, om haar alleen te laten, maar hij; volg
de haar verlangen niet op.
„U moet rust nemen, bestra mevrouw." sprak
hij op beslisten toon. ,.U bobt a-1 veel te voel
van uw krachten gevergd. Kom., ur wilt toch
den toestand voor u zelf' en voor ons allen
niet bedroefder maken dan hij| al is?"
„En voor ons allen," herhaalde Hermine
in gedachten. Hoe hartelijk klonk liet. En
toch, terwijl ze zich volkomen bewust was van
haar eigen warme sympathie voor den vriend,
die haar zoo hartelijk scheen toegedaan, kon
ze hot telkens terugkeerend gevoel van wrok
nu minder dan ooit overwinnen.
„Waarom komt u mij storen?" vroeg zo op
on willigen toon. „Hot is zoo kort nog dat ik
hem bij me zal hebben."
Hij eerbiedigdra hare droefheid, haar ver
langen, cm het nu verstijfde lichaam, waaraan
haar lieve doodo toch geen deel meer had'.
•I chit 'biji zioh te weten, voelend, dia.t. en- maar
weinig troost te geven was. Hij boog zich nu
zelf er over heen, een afscheidsgroet prevelend.
Duu traohte hij- haar te ovevreden, de kam,er
te verlaten, door haro gedachten op zij,ne
vrouw! en Truus' bezorgheid tra brengen. „Mar
rie's toestand maakt me heel ongerust," sprak
hij.
„Weet ze. dat Frita dood' is?" vroeg Hermi-
no op verschrikten toon.
Van Oosterhof knikte bevestigend, drong
dan nogmaals bii Hermine er op aan, dat zo
met hem mee zou gaan.
„Ik kom; ik kom alleen." besloot ze op een
toon alsof van Oosterhof's bijzijn haar hinder
de en hem aldoor met de hand Wenkend, om
hc en te gaan.
„Maar ui blijft nog maar een oogenblik,"
vermaande hij„ terwijl hij de kamer verliet.
Dan opeeius knielde Hermine bij1 Frits'
sponde neder, niet kalm. berustend, als om
eindelijk afscheid tra nemen, maar met een
heftig gebaar, haar gelaat wild schreiend te
gen dc koude borst van don clootie drukkend.
„Niet terwijl, hij; daar bij staat. O Frits,
o Flits, ik zou hem kunnen haten, ofsahraon
hij zoo goed ran zoo liefderijk is." Zc bleef lan-
dam ze zich bewust, was tot dc gedacht:i
van Oosterhof's zirako vrouw haar tot bezin
ning bracht.
„Zoo zelfzuchtig, sprak ze zacht bij zich-
zalf. Daarop kustte zij Frits, zóózeer vervuld
opnieuw van de waarde, che dat koude lichaam
nog voor haar had, dat als eenige troost, dio
daar nu voor haar gelden kon. de gedachte
gretig door haar werd vastgehouden, dat men
haar dit ten minste nog oen tijd zou laten.
Zij spoedde zich naar boven met een schuw
heid om van Oosterhof nog te ontmoeten. Toon
liel zij Truus bij zich roepen.
..Is het zoo erg- met jo tante?" vroeg ze ge
jaagd, 'bijna onvriendelijk, toen Truus bij
haar binnentrad.
„Tante voelt zich héél zwak. Van middag
hooft ze weer een erge flauwt© gehad, die over
de twea uren aanhield."
„Van schrik?" vroeg Hermine ontsteld'.
„Misschien," gaf Truus ontwijkend ten ant
woord.
„Maar waarom wachtten zo niot met het
haar te vertellen Wie was er zoo onvoorzich
tig?"
„Niemand. Tante had alles begrepen door
dra drukte in huis. Toen zijl bijj kennis kwam
en oom haar nog genrst wilde stollen, sprak
zo zelfs kalm over liet ongeval."
„O Truus, Truus! O kind. kind, kind!"
HcVmino's smartelijke uitroep sneed liet
jongo mc-isje door het hart
„Maak u daarom niet bedroefder, trachtte
zij te troosten. „U hebt u immers niets te ver-
wiiten, zoo goed en zoo vriendelijk als u voor
tante was..."
„Te donken, snikt© Hermine, nu eindelijk
or> hartstocht-olijke wij,zo aan hare droefheid
uiting gevend, „te dranken, dat het juisit door
hem moest wezen..."
Haar lichaam schokte in heftige bewegin
gen. terwijl zo haar gelaat in beide handen
verborg. Truui' pogingen, om haar door vrien
delijke toespraak te kal moeren, bleven zonder
de minste uitwerking.
„Wilt. u oom soms evon zien?" vroeg zo ten
laatste, hare machteloosheid om te helpen
voelend.
„Hoo kun je het vragen?" Zij: schrikte van
hare cigonra woord'en. werd dan plotseling een
oogenblik kalmer, gedwongen, als zij voelde
om haar gezegde goed tra maken, dat, bijzonder
door den toon, waarop het uitgesproken werd,
ongerijmd moest klinken
„Hoe kan hii haar nu alleen laten?" vroeg
ze.
„Voor een oogenblik, zooals oom daar straks
al deed. Ik kan immers bij tante gaan."
„Neen, neen." hield Hermin.® afwerend vol,
„Ik wil het niet."
Beiden zwegen oei* tijdlang. Truus ziob be
scheiden terugtrekkend, zich niet bij machte
voelend, in zoo groote droefheid te troosten.
Hermine zoo verdiept, in haar leed, dat rij
haar vriendinnetje scheen te veijgralem.
Bon zacht, kloppen op do deur bracht haar
tot de werkelijkheid
„Ga. nu g.vuvr weg. darvr is hij}, Truus." Dan,
tmvi'.jl Truus. aarzelend gjeihocrrtaanidb, op
hui tigen toon „ik bid je. Truus, laat- me
alsjal'licfV. alleen, ik wil niemand, niemand
meer z en."
Ui-^aput vun vrarrroeaenis, legde zij zich
toch pas hrael laat ter ruste, «m. voor karton
tijd hl mo droefheid in den slaap tra vergeten.
En hoewel zc don volgenden dag niojg al
tijd .die schuwheid voor Van OosUcdliof hield1,
liot ze todh ttola. dal hij. heit- -grootste deel op
ich» nam van al wat «r le zorgen en te regra
k n vi.cl Zo gaf hem slechts korte aan.wijain-
'j ai en -liot. baV© zaken overigens bijna must
uiverschilligihedd aan henu over.
Dc tJdastaad van mevrouw van Oostrarhotf
was mtussohcra héél ernstig geworden. Truus
kwaav den gansdluen dag niet uit do zieke-
kamer, maan* Hummie, i a oven. vluchtig naar
rieke vernomen' hebben', begroef zich in
haar eigen loed. telkens opnieuw in afzoai-
deiingbij haar lieven doodo toevend. s©Yj??-
l.aar zondei* dra minste beilangstelling vooc
hetge°n er in huis omging.
Wordt fcrvolpd