10». I'1' Jaargang. Zaterdag 4 October 1902. BUITENLAND. FEUILLETON. -Verwantschap. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: v 3 maanden voor Amersfoortf 1.85. jtoo franco per pOBt- 1.75. tocderliike nummers- 0.05. a (joarant rerschijnt Dagelijks, met uitzondering tan 2oa- en Feestdagen. tfrtentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr ^Borgens bij de Uitgovers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PIUJS DEE ADVEKTENTIÈN Tan 15 regels Elke rogel iuc >te letten f O.W. meer - ©.IS. Groote letten naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad bg abonnement. Eana eirculaire, bevattende do voorwaarde», wordt op aanvraag toegezonden. In en om Eemvoorde. li „Ruon n'est beau que Je vrai." Gegeven; al een: warme zomerdag (wol mUt in ons laud tot do zeldzaamheden koeren:!, mr.tr sporadisch komen ze toch Ki bij oenigazins bedekte hicfbt; b. de j^lijn AmersfoortKcsterrano. do tuin. B liet Aldegonde-gasbhuisd. do anodder- jdt, welke tussohen de twee laatstgenocm- o Je grens vormt. Gevraagd wolk middel is, bovenstaanr fgevens in aanmerking genomen, heb t voor hen, die dagelijks deu apoorweg- fgang aan den Leusderwag passeeren, om m gewondheid te beveiligen tegen de on tkende, kwade danvp:n, welke uit bo- *!dfl sloot opstijgen, Dd lezer koude mij ten goede, dat ik zoo |j ben te beginnen met een vraagstuk op Veren. Hij zal zeker wol in aanmerking fca nemen, dat de tijd waarin, de ©ene der Nederlanders door de andere wordt timmeerd, nog maar kort voorbij is. En gezien tegen de examenrbacil nog geen m is gevonden, zoo min als tegen die de tuberculose, al hebben ze vóór jaren Berlijn al hosanna geroepen, kan ik liet t helpen dat het vraagstuk mijj on willi ng uit de pen vloeide. wil zelf ook trachten een oplossing te dmwant behalve voor mijn eigen gra- dheid, gevoel ik ook wel iets voor die mijn medemenooh, wat, hiervan ben ik Itaigd, eveneens het geval zal zijp met bestuurders van de zieken inrichting, de radkids-comuiissie enz. enz. Wanneer ik mensclien den raad geef met een zak- voor den neus te loopen, bij,v. van, af pttenfa-briek van den heer Hassing tot het Artillerie-park, dan zullen zij mij (fiucn uitlachen. Baaj-om b;grijp ik, dat Ett een ander middel voor den dag zal komen. Hoe zou men er dan over als ik aanbeveelde bewuste sloot |te baggeren, flink te reinigen cn in ver ding to hrengen met ons rioolstelsel? Wel sapristi, daar bsgint-ie alweer over nolenJa, ik hoor het sommigen zeg- dit mag mij toch niet beletten ei ;«ns bij stil te staan, al zou t dan ook „met den zakdoek voor den neus", rappcz, frapp es toujours, zegt dó Fransoh- a, als go ieits gedaan wilt krijgen:, en ik het hem na. mijn aei.okel vian '28 Juni jl. merkte ik i op, dat ons rioolstelsel in de laatste a aanmerkelijk verbeterd is, maar dat «ati den water-alfvoer betreft, nog niet. mr we wezen moeten. Ik wees toen «u onhoudbaren toestand op den Soes- **g. Siud'sdieu is door J. van Dijkhuizen treil request bij den gemeenteraad inge- m1:, waarin dra ondertl&eikeinaara klagen,, itziih voor do huiizen 54 en 56 oen vuile wkipoel bevindt, een broeinest van «tank tin voor do gezondheid schadelijke mi- tt". cn waarin zij verzoeken aan dien r^lijkran toestand"' een einde te ma- request kwam den 19. Aug. jl. in de Jiderin.g van den gemeenteraad ter tafel voorzitter stelde voor liet verzoek in ui® te stollen van B. en W. ter afdloo- 5laar de heer Gerritsen wilde hierin zoo dadelijk niet. toestemmen en bte eerst eens behoorlijk to worden in- t De wethouder van openbare werken *1 aan dezen wensch, waarna de heer :er, IJH Van Jé iveld zich in do discussie mengde en opmerkte, dat z. i. de toos/tand een gevolg was van onwil van den. eigenaar der bewuste pcroeoleni om1 deze aan te sluiten aan de rio- 1 coring on, dat do bestalando verordeningen hem luci toe toch kunnen dwingen. Het eind van de besprekingen waa, dat het voorstel van B cn. W word aangenomen Wij mogen dus nu verwachten, dat de zaak spoedig zal worden „in 't reine" ge bracht In; d'e nieuwe wijken van do stad! zelfs in straten, waar nog geen enkel huis is gebouwd, is do rioleering dadelijk aange bracht, waurveor dra autoriteiten een woord van lof toekomt, maar nu blijft het mij toch vrectmd toerachiijnen, dat op andere plaatsen, langs wegen waaraaai reeds jarenlang belas tingbet «Jonden wonen, bet water nergens een uit'wog vindt. Ik heb er reeds eerder de aandacht op gevestigd en ik hoop dat men het mij zal ten goede houden, dat ik op uiC" brei'ding van het rioolstelsel blijf aandrin gen, en dit niet alleen o»i den last, dien vele inwoners ondervinden van het, regen water. dat in grooto plassen staan blijft, maar omdat de volksgezondheid er zoo nauw bijl betrokken is. Onder de, stadsgedeelten, welke m. i. spoedig dn aanmerking moeten Wbrden gebracht om aian d'e rioleering te worden aangesloten, waiar men althans goten zou kur.nen maken, zou ik o. m. kunnen noemen: de van Persdjnstraat. het Smalle- pad, du To>l en Nicasiu98traten, don Arn- hemschen weg. deai Stationsweg en den ,Ui roclitsdhen weg (over heb spoor). Bon verbetering, welke aaai d'e gemeente ge-cn groote sommen kan kosten,, zou zijn het plaatsen van eenige meerdere urinoirs. Waar de stad zicb gestadig uitbreidt, dient men toch rekening te houden met de ge wone behoeften van het publiek. Ik geloof niet dat iemand mij zal tegenwierpen, dat ik bier een overbodige zaak ter sprake breng Wanneer n<en toch dagelijks langs den open baren, weg handelingen waarneemt, welke, uit een oogpunt van zedelijkheid beschouwd, zeer zeker moeten worden afgekeurd, dan. mag mon, meen ik, met rocht zeggen, dat ra?--ii-i-iT behoefte aan irroeT uri noirs bestaat Verschillende heiningen, muren en heggen worden steed's gebezigd voor d'alfgienra, waarvoor ze niet bestemd zijn. Wie. zich, hiervan overtuigen wil, die loopa nuaar eens af en toe door dra Beeae- steiinsdhe laan en aanschouwd daar de schub tingenof hij bokijko de schutting eens langs den tuin van dm he:r Br, rr' r.i aan de Asch van Wijokstraat, die naast Nef- ker<3 rijwiclenmagazijn enz. enz., of wel hij getrooste zidh do moeite om, bijiv. des Zon dags, eens <na te gaan met welk dool de be zoekers van sommige brrbergcn aam den Leusdorwag cn elders zich mi) en dam op straat 'begeven. Om cn bij het Driepunt je is 't soms kras 1 Ik "lub me meermalen afgevraagd wat boob wel de oorzaak zijn kan, dat men op zooveel plaatsen bordjes ziet met het welbe kende „Vorbo'den hier teenz." en ik ban gaandeweg tot do conclusie geko men, dat or te weinig „inrichtingen" zijn. waar zelfs d'e keizer te voet .gaat De vreemdeling ondervindt hiervan het onaangename nog in erger mate dan de ge- meentcnaar, omdat hij, zoals geloof ik dra militairen dat noemen, niet georiënteerd is Nu ik heb woord „vreemdeling" zooeven to "a gebezigd heb, wensch ik een paar op merkingen te maken, welka ik beleefd tor overweging geef aan hot bestuur vaai do Vcr- ceniging ter bevordering van het vroom do lingen,verkeer. Het doel dezer veroeniging is. als ik 't wel heb. tra trachten vooral des zomers pci-sonen van elders onze stad en haar fraaio omgeving tra docii 'bezoeken. Ver schillende middelen worden hiertoe natuur lijk aangewend. Ecu van d:«c is, naar ik meen, Wandelpaden in goeden toestand te brengen en te houd eb, zoomode het plaatsen van w^gwijzrrs en banken. Er ia zrlfs «1 oen panorama! (met ecu bank). Evenmin als alle wegen r.aar Rome voe ren. leiden ook .allo wegen naar dit panora ma maar gc-wensoh-t is 't. toch wel, dat die toegangen, langs wralko men dit fraaie punt bereiken kan, van waar men zulk een prach tig vergezicht heeft, in cenigsains behoorlijken toestand worden gehouden En dit is met alle lang! niet het geval. De hreedo weg bij'v., welke van af het pa tronen magazijn der in- fantrariokazerne naar boven loopt, ig bezaaid met: gebroken koppen, schotels, kruiken, glazen, fltösv'.ien, verroeste, oude blikken bus sen, deksels van geëmailleerde pannen, oudo koffieketels, stukken ijzergaas cn*. enz. Men zou onwillekeurig denken dat hier een filiaal van de gemeentelijke vuilnisbelt is gevestigd Behalve het onooglijke van al dien rommel, leveren de glas.- cn straenscher- ven nog govaar op voor mensch on dier. Het is oen bron van ergernis voor alle wande laars en voor alle ruiters! Ik las dat Vreemdelinge verkeer" zoo don stoot gaat geven aan de oprichting van oen zwem,scb,ooi, volgens een opmerking in het Handelsblad „geen luxe voor een gei- incranto van 21.000 zielen'. Op deze aange kginheid werd, in de rubriek „Stads nieuws", in ons blad ook reeds do aandacht gevestigd, cm de redactie is blijkbaar van oordeel, dat mon niet gelukkig is in dc keuze van de plaats. Ik ben het hiermede volko men eens. Mon moge het -water ,vau d'e beek dan al scheikundig onderzocht bobben &n onschadelijk bevonden, velen zullen met mij van aneenin.g zijn, dat water, hetwelk langs do stallen van do cavalerie roomt, bij dra ondc gasfabriek nog wel niet urine-lcos, al thans nirat erg friscli zal zij». Zou er niet cran brter plekje te vinden zijn of door ver- graving te maken, bïjv. aöhter Rail don broek of -desnoods nog wat hoogor op?Velen gaan daar immers nu ook ïveds had ent? Dra zaak is waarlijk van genoeg belang om ernstig te woitden oerwogen. En hoe zal het gaaai met. do bcnood-igdo gelden? Ik vernam dat d'oor iemand uit Amsterdam een. project is go- maakt. dat, wordt het aangenom.n, een vrij lino ge som- voor do uitvoering zal vorderen. Wellicht kunnen de hoeren van do oommia- sii hun voordeel doem met d'e pan geope nd et zwemschool te Raam ee.iis tra gaan bekijken,. Zei fa zou ik hun bescheiden in overweging willen geven eens het advies in tra winnen van den man, die grdurende zooveel jaren in de oude zwem-inrichting de noodage on dervinding heeft opgedaan. Ik ben over- tuigd, da'b dezo loyaal genoeg is, om met tcrz.jidestelliiig van eagen bolang dattrou- (1) De (oude) Amersfoortsclie Oo-urant vroeg oen paar jaren geleden hoe men dacht over Mon nikendam. X.B. Dit artikel was reeds gea.t voordat de ver2a_dering werd gehouden, waarin de stichting van een zwemschool ;s besproken (zie het num mer van 3 Oct. j.l.). wens zoo groot niet i- naar zijn besta weten te ad viseer en. Misschien zij» deze opmerkingen overbo dig, maar dan gelieve men tra bodenken, ik heb dit al moer gezegd, dat ze mot ccn strikt goede bedoeling zijn neergeschreven. Ons nieuwe station nadert zijn voltooiing. Als -do geruchten waarheid bevatten, dan zal h-. t hoofdgebouw weldra, d. vv. 15 Oc tober a tS-, in gebru'ik worden gesteld. Ik ben benieuwd of dit nog met eenige fcestra- lijlkhcid zal gepaard gaan. Do overbrugging over do lijn Kestercn ig bijna klaar, voet gangers maken er sinds ©enige weken reed's gebruik van on spoedig zullen rijtuigen en trams er ook kunnen passcoren. Waar mij dezer dagen opviel, is het ontbreken van een afsluithek langs den hoogen dijk, en ik heb l>.j( mi bol f gedacht, dat het hoogst g- vaarlij.k -moot wezen, om dezen tocganigsw'eg te berijden met paarde-u, dio men niet rang schik k cn kan onder do huurknolletjes. Als men hiea.* toob ec-n viervoeter voor zijn voer tuig heeft, wjlke voor een p sseerenden trein aehrikt, dan loopt men groot gewaar met gebroken ribben zoo niet erger beneden in de sloot terecht tra komen. Daar om meen ik, dat het een. -gebiedende eiscli is, hiertegen in tijdis afdoende maatregelen te nemen. Wij hebben nog altijd een Stations weg, welke, dezen naam eigenlijk niet meer ■verdient. Ik bedoel den w«g, die van af den Socstcrweg langs do Phoenix-brouwerij naar het oude station voert. Vreemdelingen, die naar ckn trein gaan, kunnen hierdoor in de waa' gjbraahti worden, en óén minuut to laab kom on. kan zeer onan-nigonamra gevolgen heb ben. Zou het daaroon niet gowenscht zijn het boddje aan het huis van den -beer Boks een andere plaats te geven? Hierbij wil ik het voor ditmaal laten, Sïiet mijn dank aan don .lezer, die mij tot zoo ver heeft willen volgen. 30 Sept. 1902 VTDI. Politiek Overzicht KioHitx lie politiek ia Finland. Met 1 October 1902 (oude stijjl), overeen kom er. do mot! 14 October van on zo tijdreke ning, treden in Finland zes nieuwe keizer lijke besluiten in werking, dio allen dó door- loopendo strekking hebben om do constitu tioneel© rechten, die dit land tot dusver be zat, te verzwakken, zoo niet geheel op tra heffen. Steeds krachtiger doet zich het streven gelden om Finland tra ma ken liet een onderdeel van het grooto Rus sische rijik, niet alleen staatsrechtelijk, maar wat liet gansohe bestuur, do zeden eni ge woonten Ik.treft. Dab is inderdaad een stout stuk, want do bevolking van Finland! be staat uit 1.966.000 Finnen, 332.000 Zweden enslechts 4650 Russen. Eeno aldus sa mengestelde bevolking te willen russifieeo- ren, is eene zelfs voor het autocratische Rus land gewaagde onderneming Men zou inoo- nen, dat zij niet a-nd'crs kan uitloopeii dan of op eön fiasco- van de mnchtihebbenden, die haar op touw hebben gezet, óf -op den onder gang van het land. dat aan dezo proefneming wonlt onderworpen. Do band tus;chen Rusland en Finland da teert van 1809, toen het groot vorstendom door Czaar Alexander I op Zweden veroverd wea*d. Den 27en Maart van dat jaar werd Alexander 1 door den landdag van Finland! als grootvorst gehuldigd cn werd cr eeme akte geteekend, waarbij do Czaar zich ver bond „don godsdienst en de grondwet van bet land te bekrachtigen, alsmede de privi legiën en rechten van lederen stand in het bijzonder cn van alle bewoners." Dezo goode gezindheid van den Czaar, nu ook groot vorst van Finland geworden, bleef aanhou den, en don 27en Maart 1810 gaf de Keizer opnieuw in con manifest zijn vast voorne men te kennen om Finland te regraeron als een vrij© natie, genietende van. de rechten, die zijne grondwet het waarborgt, en om de organisatie van het bestuur en van hot rechtswezen ongeschonden tra handhaven. D ze goede verstand': -uding tussclicn hot volk en den Kcizor-grootvorst werd niet ver broken onder do regeering van- Alexander T en bleef ook in sta'ud ouder zij,ne opvolgers Nicolaas I cn Alexander Et. De landdag werd. om do vijf jaren bijeengeroepen en in den tussehentijd bereidden commissiën, samenge steld uit personen „met het vertrouwen der nat.ie bekleed", do hervormingen in do wet geving voor. Alexander HI eerbiedigde het mcerendeel der -door zijne voorgangers bra- kradhfcigd'e' privilegiën; hiij kortte den ter mijn voor do bijeenroeping van den land dag van vijf tot drie jaren in. Eindelijk vaardigde Nico laas II bij zijne troonsbestij ging een manifest uit, waarin „de godsdienst, do grondwet en de rechten en privilegiën van icderen burger van Finland" worden er kend De Russische regoering is dus steeds da Finnen blijven besoliouweii als oen afzonder lijk volk en het. grootvorsten-dom ala oen land, dat, terwijl hei aan denzelfden souverein ouderworpen was als do rost van het rijk, bestuurd werd: naar zijne eigen grondwet en wratten. Een senaat, door den Keizer be noemd, was in twee afdeelingen gesplitst: een juridische dio het hoogste gerechtshof uitmaakte, en een administratieve, die over bestuurszaken advies moest graven. De wetge vende macht behoorde gezamenlijk aan den Keizar-groot-vorst) en aan den landdag, ge vormd door de vertegenwoordigers van de uk-r -.'ju. Jen .«leb jkhoiO,' a trad au platteland. En de grondwet bepaalde uit drukkelijk. dat geen grondwettige bepaling kan word'en gemaakt, gewijzigd of afgeschaft dan op voorstel van den Keizer-grootvorst en met toestemming van den landdag. Finland behield dus zijin eigen bestuurs organisatie en de Russische regeering droeg zorg, dat daaraan niet getornd werd, tot een tijdstip, dat betrekkelijk nog dichtbij is. 5laar de tragiscbo dood van Alexander II is liet uitgangspunt, geweest van eene bewe ging van reactie in Rusland op elk gebied. Do betrekkingen tuissohen Ruislandl ran Fin land zij» ook niet ontsnapt aan die bewe ging. Do groote zelfstandigheid, het op con- stitubionraelen voet ingerichte bestuur, de groote vlucht der volksontwikkeling in hot) grootvorstendom waren een doorn in het oog van do kringen, die de toon aangaven voor den geest, waarin de regeering in Rusland voortaan werd gestuurd. Het streven om Finland in liot groote Russische! rijik to doen opgaan, om het van een land, -dab in zijn kring zelfbestuur genoot, tot eeno Russische provincie, uitte zich aanvankelijk in beper kende maatregelen tegen do Finoche per9 en een begin van pogingen om hot onderwijs op Russische leest tra schoeien. Den 15en Fe bruari 1899 versoheen het vermaalde mam- door LOUISE AHNde Jokoh. ^koikJ viel, de nacht naderde reeds. Bui- bijna stil geworden en aan den '«.deren hemel fonkelden de sterren, scherp een koud licht, dat een zwakken: schijn m kamer verspreidde. Twee malen was ^wclht cn beidbosd aan die deur gikotumn, flermiue, onwillig opkijikend. had haar ^t, heeu te gaan. Zij kon den doode nog laten, niet in deze kamer, waaruit Saiselijkheid ab met een slag gevloden er nooit meer terug tra keraren voor 'tnliaci- samen. Rillend var! koude blik; - ""ite in het rond. De doode sintels aa.n Wgebrandran haard', het zoo geheel ver- aanzien van het vertrek, gaven: haar 'ilnik, alsof het reed's heel, heel lang ge- dat de vroolijke lach. van Frits daar had. En zij kon een gevoel van Bitt onderdrukken, als ze bedackt, 14 kaar geluk niet op prijs had gesteld'. Toot scheen het haar nu toe, nu het o-n- Jtwr voor liaaa- was! En toch..: hoe iePto zich: bij dat droevige wachthouden telkens in; haai' oude overwegingen. Uit nietig bestaan was Frits nu zoo plotse- c¥geroepen Waartoe diende een leven als het zijtne... en het hare? Als "hij nu dicht bij haar was, als hij nu beter dan zijl wist, hoe zijn eïgran leven niet. opgehouden was door het afbreken van de aardsche banden, zou hij nu misschien haar beter begrijpen, verlan gen - nu het te laat was om haar voor te lichten? Was het werkelijk tra laait? Vol verlangen "blikte zij naar dien helderen sterrenhemel, dacht zich Fl its steeds om haar heen toevend... Voorzichtig werd do deur ge opend en trad van Oosterlrof binnen. Zij] wenk te liem, om haar alleen te laten, maar hij; volg de haar verlangen niet op. „U moet rust nemen, bestra mevrouw." sprak hij op beslisten toon. ,.U bobt a-1 veel te voel van uw krachten gevergd. Kom., ur wilt toch den toestand voor u zelf' en voor ons allen niet bedroefder maken dan hij| al is?" „En voor ons allen," herhaalde Hermine in gedachten. Hoe hartelijk klonk liet. En toch, terwijl ze zich volkomen bewust was van haar eigen warme sympathie voor den vriend, die haar zoo hartelijk scheen toegedaan, kon ze hot telkens terugkeerend gevoel van wrok nu minder dan ooit overwinnen. „Waarom komt u mij storen?" vroeg zo op on willigen toon. „Hot is zoo kort nog dat ik hem bij me zal hebben." Hij eerbiedigdra hare droefheid, haar ver langen, cm het nu verstijfde lichaam, waaraan haar lieve doodo toch geen deel meer had'. •I chit 'biji zioh te weten, voelend, dia.t. en- maar weinig troost te geven was. Hij boog zich nu zelf er over heen, een afscheidsgroet prevelend. Duu traohte hij- haar te ovevreden, de kam,er te verlaten, door haro gedachten op zij,ne vrouw! en Truus' bezorgheid tra brengen. „Mar rie's toestand maakt me heel ongerust," sprak hij. „Weet ze. dat Frita dood' is?" vroeg Hermi- no op verschrikten toon. Van Oosterhof knikte bevestigend, drong dan nogmaals bii Hermine er op aan, dat zo met hem mee zou gaan. „Ik kom; ik kom alleen." besloot ze op een toon alsof van Oosterhof's bijzijn haar hinder de en hem aldoor met de hand Wenkend, om hc en te gaan. „Maar ui blijft nog maar een oogenblik," vermaande hij„ terwijl hij de kamer verliet. Dan opeeius knielde Hermine bij1 Frits' sponde neder, niet kalm. berustend, als om eindelijk afscheid tra nemen, maar met een heftig gebaar, haar gelaat wild schreiend te gen dc koude borst van don clootie drukkend. „Niet terwijl, hij; daar bij staat. O Frits, o Flits, ik zou hem kunnen haten, ofsahraon hij zoo goed ran zoo liefderijk is." Zc bleef lan- dam ze zich bewust, was tot dc gedacht:i van Oosterhof's zirako vrouw haar tot bezin ning bracht. „Zoo zelfzuchtig, sprak ze zacht bij zich- zalf. Daarop kustte zij Frits, zóózeer vervuld opnieuw van de waarde, che dat koude lichaam nog voor haar had, dat als eenige troost, dio daar nu voor haar gelden kon. de gedachte gretig door haar werd vastgehouden, dat men haar dit ten minste nog oen tijd zou laten. Zij spoedde zich naar boven met een schuw heid om van Oosterhof nog te ontmoeten. Toon liel zij Truus bij zich roepen. ..Is het zoo erg- met jo tante?" vroeg ze ge jaagd, 'bijna onvriendelijk, toen Truus bij haar binnentrad. „Tante voelt zich héél zwak. Van middag hooft ze weer een erge flauwt© gehad, die over de twea uren aanhield." „Van schrik?" vroeg Hermine ontsteld'. „Misschien," gaf Truus ontwijkend ten ant woord. „Maar waarom wachtten zo niot met het haar te vertellen Wie was er zoo onvoorzich tig?" „Niemand. Tante had alles begrepen door dra drukte in huis. Toen zijl bijj kennis kwam en oom haar nog genrst wilde stollen, sprak zo zelfs kalm over liet ongeval." „O Truus, Truus! O kind. kind, kind!" HcVmino's smartelijke uitroep sneed liet jongo mc-isje door het hart „Maak u daarom niet bedroefder, trachtte zij te troosten. „U hebt u immers niets te ver- wiiten, zoo goed en zoo vriendelijk als u voor tante was..." „Te donken, snikt© Hermine, nu eindelijk or> hartstocht-olijke wij,zo aan hare droefheid uiting gevend, „te dranken, dat het juisit door hem moest wezen..." Haar lichaam schokte in heftige bewegin gen. terwijl zo haar gelaat in beide handen verborg. Truui' pogingen, om haar door vrien delijke toespraak te kal moeren, bleven zonder de minste uitwerking. „Wilt. u oom soms evon zien?" vroeg zo ten laatste, hare machteloosheid om te helpen voelend. „Hoo kun je het vragen?" Zij: schrikte van hare cigonra woord'en. werd dan plotseling een oogenblik kalmer, gedwongen, als zij voelde om haar gezegde goed tra maken, dat, bijzonder door den toon, waarop het uitgesproken werd, ongerijmd moest klinken „Hoe kan hii haar nu alleen laten?" vroeg ze. „Voor een oogenblik, zooals oom daar straks al deed. Ik kan immers bij tante gaan." „Neen, neen." hield Hermin.® afwerend vol, „Ik wil het niet." Beiden zwegen oei* tijdlang. Truus ziob be scheiden terugtrekkend, zich niet bij machte voelend, in zoo groote droefheid te troosten. Hermine zoo verdiept, in haar leed, dat rij haar vriendinnetje scheen te veijgralem. Bon zacht, kloppen op do deur bracht haar tot de werkelijkheid „Ga. nu g.vuvr weg. darvr is hij}, Truus." Dan, tmvi'.jl Truus. aarzelend gjeihocrrtaanidb, op hui tigen toon „ik bid je. Truus, laat- me alsjal'licfV. alleen, ik wil niemand, niemand meer z en." Ui-^aput vun vrarrroeaenis, legde zij zich toch pas hrael laat ter ruste, «m. voor karton tijd hl mo droefheid in den slaap tra vergeten. En hoewel zc don volgenden dag niojg al tijd .die schuwheid voor Van OosUcdliof hield1, liot ze todh ttola. dal hij. heit- -grootste deel op ich» nam van al wat «r le zorgen en te regra k n vi.cl Zo gaf hem slechts korte aan.wijain- 'j ai en -liot. baV© zaken overigens bijna must uiverschilligihedd aan henu over. Dc tJdastaad van mevrouw van Oostrarhotf was mtussohcra héél ernstig geworden. Truus kwaav den gansdluen dag niet uit do zieke- kamer, maan* Hummie, i a oven. vluchtig naar rieke vernomen' hebben', begroef zich in haar eigen loed. telkens opnieuw in afzoai- deiingbij haar lieven doodo toevend. s©Yj??- l.aar zondei* dra minste beilangstelling vooc hetge°n er in huis omging. Wordt fcrvolpd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1902 | | pagina 1