f°. 133. Tweede Blad.
I"* Jaargang.
Zaterdag 18 October 1902.
BUITENLAND.
KOLONIËN.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
Geen Savanie
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
A BONNE M ENTSPRIJ8
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.35.
Idem franco per post- 1.75.
A&onderlijke nummers- U.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering ran
Zon- en Feestdagen.
Adrertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
'jmorgens bij de Uitgevers in te zenden.
U i tgevers: VA L K H O F F C°.
Ut.-echtschestraat 1. Intercomm. Tclephoonnummer 66.
PRIJS DER ADYERTENTIÊN:
f 0.7».
0.1».
Tan 1—5 regels
Elke regel meer
Groote letter» naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan roordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bjj abonnement. Een»
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Aan de kinderen van Amersfoort.
Er leeft, ver hier van daan', in Zuid-Afrika,
een zeer odtel. maar zeer ongelukkig volk
het volk der B o ere n.
Het is een blank volk, zooals wij. Zijn'
vooroud a-s warein Kransehetn, Hollanders,
Vlaningen en Duitschers. Om redenen van
allerlei aard verlieten zij kun geboortegrond
en gingen zioh vestigen! in Afrika', bij de
Kaap do Goede Hoop, om aldaar een nieuw
bestaau te vinden. Aldaar aangekomen, be
bouwden zij den nog braak liggendem. grond
en daarom worden zij geiheebem Boeren.
Honderd jaar geleden stuurde het jaloerse!i
geworden Engeland schepen en soldfeutem naar
de Kaap de Goede Hoop, omdiat het den
grond der Boeren wilde bemachtigen) wat
inderdaad' gebeurde. Maar de Boeren bemin
den hun vrijheid en omafhflinkelijkbeid en En
geland gedroeg zioh met. zooveel geweld jegens
hen, dat zij ver van, d'e Engelscketn' lieen gin
gen om in vrede en geluk te leven. De Boe
ren vestigden zich alsdan in' eon ander deel
van Afrika.geheeten Natal, en zij ontwik
telden de vruchtbaarheid' van. dit prachtige
land. zooals zij ook gedaan hadden in de om
striken van de Kaap.
Maar Engeland, altoos jaloersoh op de be
zittingen der Boeren, volgde hein ook nu ex.
ontnam hun met geweld het land van Nabal
Voor de tweedb maal. spanden de Boeren
bunno ossen voor hunne trekwagems en zij
gingen wederom verder: in de AfrikmnSch*
streken getheeteiii Oriam.j& Vrijptaat en Trans
vaal. Zij hadden altijd weerstand geboden
aan dè Engelschen, want riji waren moedig
als leeuwen, n.Oar to klein in getal tegenover
hun machtigen, vervolger.
Engeland volgde hen weldra ook in den
Yrijutec.t en; Transvaal en zei„Ik wil ook
deze landen, bezitten." De Boeren weerston
den langen tijd- Engeland zag) eindlclijk' in,
dat, de Boeren hun vrijheid, hun onafhanke
lijkheid te zeer beminden om onder een
vreemd juk te leven. Het bespeurde insge
lijks, dat de Vrij staat em Transvaal arme.
waardc-looi© landen waren en stemde er ein
delijk ir. toe zich daaruit terug te trekken.
Engeland zei-toen tot de Bberen „Het is
welGij zij|t vrij. Ik eiken, dat o© Vrijstaat
en Transvaal u toebehoor in. E: ml er u dus
Lu, peis en: vrede baten leven."
Dtit gebeurde vijftig, jaar geleden.
Maar iets later veraam. Engeland, dat er
in eon gedèelte van don Vrijstaat m,ij(nen' bo
stonden, vol dtemainten van onschatbare waar
de
Onmiddellijk at Engeland zijn gegeven
woord op en bemachtigd? die rijke gedeelte
van den Vrijstaat. Engeland ontdekte ver
der, dat ca- in Trnmsvaal een overgroote schat
goudmijnen aanwezig was. Onmiddellijk at
Engeland zijn gegeven woord wederom op en
zei tot de Transvaalsche Boeren.: „Uw land
behoort, u niet n eer toe. Ik wil het voor mij.
Ik neem het u weer af." Dit gebeurd!© in
1877. De. Boereu waren te zwak om de En
gelschen U.' verjagen;. Maar vier jaar later
grepen de Boeren nam- de wapens em zij' ver
sloegen; de Engelschen soldaten op een ber?
gehceten Majoebni. Toen was er in Engeland
ee®. man!, die eerlijker was dan dè andere
Engdsohe en die op dat oogenblik meester
*)In de Brusselsche ..Petit Bleu" is dit artikel
opgenomen onder den titel ,,Aan de kleine kin
deren van Europa."
was Lii Euge'and. Die man was Gladstone,
etn' ihaji zei tot de Boteren„Gij hebt wied ge
daan, gij zijjt moedig© mannen. Wij hadden
hot reoht niet uw lr.nd te 9telen. Ik geef bet
u teang. Het behoort u toe."
D i Boeren, waren! zeer gelukkig Maar vijf
tien jaar later was de heer Gladstone niet
meer meester in Engoland. En andiere En
gelschen, die minder rechtvaardig dan hij en
jaloeirsdh waren', dat de Boeren een zoo rijk
land bezaten, wilden nogmaals Transvaal be
machtigen door gewield en verrassing. De Boe
ren versloegen! dies© Engelschen, wier aanvoer
der Jameson was, en maakten hen gevangen.
Malar do Boeran, dRe zoo goed en grootmoedig
als onversaagd Waren, sohonkejn hot leven
aan die overweldiger, aan wie zij hét recht
hadden hot léven te ontnomen.
Maar Engeland betoond© geen© erkente
lijkheid voor deze daad. Het bleef bij ziiju
plan om liet- rij(kc land der goudmijnen te
nemen. Om tot dat doel te geraken, zocht het
een middel om met dé Boeren in twist te
geraken drie jaar latei* in 1899. De 40.000
Boeren van Transvaal en Oranje-Vrijstaat
grepen naar bun wapens en hun 100 kanon
nen om hun goed te verdedigen. Engeland
zond tegen hen 400.000 soldaten en 1000 ka
nonnen en deed' zich nog daarbij lielpem door
duizenden en. duizenden negers.
De Engelscli© soldaten verbrandden alle
woningen en hoeven, der Boeren en maakten
hun' Voedsel, hun ossein ein h.un, schapen buit.
Zij. namen ook alle vrouwen en kim déren der
Boeren en sloten, hem op in; kampen, waai
deze om gelukkigen mishandeld em slecht ge
voed werden.
Het gevolg dèairvam was, dat duizend© vrou
wen en 15000 kleine Boerenkinde
ren in eenige maandle® stierven.
De sterfte was zoo groot, dat er geen hout
genoeg voorhanden was om hunne lijkkisten
te vervaardigen, em dat de Engelsche soldaten,
zich genoodzaakt zagen', om deze ongelukki
ger! te begraven, de banken te gebruiken,
waarop de ldeine Boeren gezeten hadden, toen
zijn naar school gingen.
Nochtans streden de Boeren, en liunno aan
voerders Botha, Stefyn. De Wet, Dèlarey.
vooit, ondanks hun lijden. Zij: wareu slechts
in lompen gehuld en' hadden geen schoenen
meer aan hun voeten. Maar zijl vochten, altijd
voort.
De strijd1 duurde bijna drie jaar. Alle vol
keren deo* narde beschouwden met bewonde
ring de Boeren, welke streden één, tegen tien,
ofschoon zij weenden over den dood hunner
vrouwen, en hunne kleine kindteren. Zij voch
ten met zulk een buitengémetmen moed. d«t
men meermalen algemeen dacht, dait bet hun
gelukken zou de Engelschen uit ZuLd-Afriika
te jagen. Maar, ten slotte uitgeputs verplet
terd door hum talrijken, en machtigen vijand,
werden rij overwonneoi en verplicht te leven
onder het juk van Engeland, dat meester
weird van Ihiun land.
Kinderen van Amersfoort, herinnert u al
tijd deze geschiedenis. Leert ze van buiten
Als gij zult groou geworden zijn, zult rij veel
kunnen doen om. do Boeren te helpen en hen
te ondersteunen opdlat zijl opnieuw meester
in hun land, vrij en gelukkig kunnen wor
den. Gij; zult nooit in uw levetn! iets schooners
kunnen doen dan de Boeren te helpen, dat
zoo -.del em! wreed! mishandeld© volk.
Kinderen Vc.n Amersfoort, beiwiondlea-t. de
Boea*en oan hun heldhaftigheid, hebt lien lief
om hun goedheiddpmkt aan ken: altoos om
hun lijden. En als gij, groot zult zijn, doet
het mogelijke om hen t© verlossen, ter wille
van de rechtvaardigheid en' om het groot ge
luk. dat gij zult smaken, door hun heil en
hium goed terug te schenken aan cl'eze broe
ders uit Afrika, die zooveel tranen en bloed
gestort lieblxn.
Dultschland.
Onder het motto „do helden van het Boe
renvolk" schrijft de Tagl. Rundschau:
Reeds menigen doorluolitigen gast heeft de
oude Konings- en Keizerstad aan de Spree
begroet, de machtigste heerschers der wereld
kwamen in de hoofdstad van het rijk, alle
vorstenhuizen van Europa zonden reeds hun
ne hooggeboren© spruiten bij heugelijke of
droevige gebeurtenissen tot teeken van deel
neming in het slot der Hohenzollern. Met
hoffelijke pracht wierden de vreemdelingen
omgeven, de wereld der diplomatie heette hen
welkom, het volk eerde de vrienden der heer
schei s. de verbondenen van het Rijk met die
eerbewijzen, die gekroonde hoofden betaamt!
Heden echter ontvangst Berlijn binnen zijne
muren, gasten, zooals nog nooit het grondge
bied van de Mark hebben bezocht. Wel trek
ken zij niet door de Brandenburgerpoort bin
nen, "ook worden zij niet door gegalonneerde
staatsdienaren begroet. Neen, niets van
dit aHes. D© mannen, die thans de
stad binnenkomen zfjn niet in paleizen gebo
ren, geen teeder hermelijn omhult hen, geen
diadeem, siert hun hoofd. In boerenhutten
stond huin wieig, in ruwen bóeren-arbeid zijn
zij opgegroeid, geen koninklijk patent maakte
ben voorts tot veldheeren, van achter den.
ploeg kwamen zij, hun akker verlieten zij en zij
grepen naar hun geweer, toen de vijand van
•hun land hun hun vrijheid en volksbestaan
wilde ontrooven. AL ver tegen woord i gers van
bet volk der Boeren trekken zij onze stad bin
nen, het Duitse he volk begroet heden
.zijn gasten in de hoofdstad van het rijk. Geen
eerewacht begeleid hem, maar het hart van
(het volk klopt hun vol geestdrift en liefde te
gemoet; geen dami scheidt ons van hen.
De namen De Wet, Botha en. Delarey zul
len geslachten door schitteren als voorbeel
den van vaderlandsliefde, mannelijken trots,
geduchtheid als krijgsman, van edele huma
niteit; de namen. onzer gaisten, die wij heden
in de oogen mogen zien, zullen in de
volksvertellingen voortleven naast die van
Andreas Hofer en Willem Teil, Nettelbeck
en Blücher. Van hen zal men met schitteren
de oogen verhalen, wanneer de kleinigheden,
die ons deze dagen willen verdonkeren, reeds
'lang in vergetelheid zullen zijn geraakt.
Het jubelen der Berlijnens zal echter nog
•meer bewijpen. Het zal de laaghartige
'kwaadsprekers doen verstommen, die het
•waagden, het Duitschè volk te verwijten,
dab 'het slechts aan een leiband loopt en de
Boeren in den steek zou laten, zoodra zij on
derworpen waren. Neen, wij hebben met de
Boeren gebeden;, toen, het tot, een oorlog kwam.,
wij! hebben met hen gejuicht, toen zij hun
veel talrijker vijand' in tallooze veldslagen
overwonnen, wij sidderden met Cronjé aan
■Paardenberg en treurden, toen de Union
Jack in Bloemfontein em Pretoria geheschem
werd.
Neen, wij willen de trouw, die wij heb klei
ne heldeinvolk hebben gewijd, blijjven bewa
ren, zoowel nu in tegenspoed als eens in bete
re dagen, die zoo God het wil, toch nog ko
men zullen Wij twijfelen ook niet, dat het
«Duitschè volk niet slechts met woorden, doc'h
•ook met rijke gaven voor de arme vrouwen
en kinderen zijn deelneming zal betoonen.
Heil den Boeren, die ons in eeU tijd van
kleingeestigheid en bekrompenheid een riem
onder het hart gestoken hebben, door oms in
staat te stellen een blik te -werpen op het
reinste heldendom
Heil heb Duitschè volk, dat toont nog jeug
dige geestdrift te hebben en getrouwheid je
gens de strijders en de edele lijder essen, die
jhet onvergelijkelijke Zuid'-Afrikaansohe her
dersvolk hebben voortgebracht!
Heil en welkom vooral den roemrijken hel
den, die thans als gasten van het Duitschè
ïvolk en afgezanten der Boeren bij ons hun
•intrek nemen
Wij laten hierondter volgen de dich
terlek© begroeting van Joh. Trojan,
waarmede de Boeren bij hun aankomst in
Berlijn werden verwelkomd, en waarvan in
de lieden morgen vermelde telegrammen met
een enkel woord is gerept:
W i 11' k o mi ml e n
Willkommen, helden von Transvaal
Willkommen! klingfs viel bausendmal.
Nicht konuto Licb'res uins gescheai
Als in die Augen Euch zu sehn,
Zu driioken Euch die starke Hand.
Willkommen seid im deuitsohen Land!
Euch sind' wir, Eurem Heldenmut
lm Geist gefolgt durcli Glut und Blut,
Mit Euch oft haben wir gewagt,
Gehofft, gejubelt und geklagt.
Dank Euch, duroh diie wir miterlebt,
Was f rei en Mannes Herz erliebb.
So schlosz um Euch und uns sich feet
Ein Band, das nie sich lëeen laszt.
Langst hat, erkampft durch Euer Schwert,
Euch unsres Volk es Herz gehort.
Nun zu dem Herzen nehmt die Hand',
Die jetzt Ihr kamt ins deutsche Land.
Bewuudrung bat nach manoher Sohlaoht
Euch Lorbeerkranze dargebracht,
Euch selbst und Eurer tapfren Schar
Heut einen Krans bringt. Liebe dar
Und Freudo reicht Euch den Pokal.
Willkommen, Helden von Transvaal
OOST-INDIË
Atjeh.
Aa.n van den civielen en .militairen gou
verneur van Atjeh en onderkoorigheden ont
vangen telegrammon van 16 en 17 September
wordt door de Java Ct. het volgende ont
leend
In Keureutoeë werden niet levensgevaarlijk
gewond de Europeesehe sergeant Van Damme
en de Europeesehe fuselier Noteboom (alg. st.
nos. 4141a en 36365)do Europeesehe fuse
lier Emans (alg. st. no. 38915) sneuvelde.
Eetne patrouille van uit Blanig Pidië ter
opsporing van dè schuilplaats van Toekoe Ben
naar het gebergte boven Tangan-Tangan ge
zonden, werd bij! haar terugkeer opgewacht
door een Atjehsche hinderlaag. In het daarop
gevolgd handgemeen werden niet levensge
vaarlijk gewond de Europeesehe fuseliers Mul
ler en Hogenkamp (alg. st. nos. 47527 en
53386). levensgevaarlijk eeai inlandsch fuse
lier. De vijand liet tien. dooden met vuur- en
blanke wapens achter.
Door den lsten luitenant Schneider werd de
schuilplaats van T. Ben overvallendeze wist
gewond, nog te ontkomen. Een geweer (M. 95)
en 13 voorladers werden buitgemaakt. Ge
vonden correspondentie stelde den le luite
nant Campioni in staat alle sabilinners te ar
resteeren. Alle schuilplaatsen worden thans
opgeruimd. Dato Baginda en T. Teungkoh
van Soerah, die in goed vertrouwen naar T.
Ben waren gegaan, waren door diens pangli-
ma's vermoord.
Bij, overvalling van de schuilplaats eener
bende in Boven-Lho' Kroeët werd de 2e lui
tenant J. W. M. Diemont door oen klewang-
houw licht gewond. De vijpmd liet 2 dooden aoh
ter. Eén voorlaadgeweer, een donderbus, vel»
blanke wapens en munitie werden buitge
maakt. De schuilplaats met de daarin aanwe
zige voorraden werd opgeruimd.
Kameroverzicht.
Eerste Kamer.
Vergadering van Vrijdag 17 October.
Geopend ll£ ure.
Greusregeling DordrechtDubbeldam.
Het desbetreffende wetsontwerp wordt
z. h a aangenomen.
Grensregeling tusschen Hellevoetsluis en
Nieuw-Helvoet.
Idem.
Haringspeetster s,
Aan de orde is het wetsontwerp betreffen
de de wijziging der Arbeidswet, in verband
met het baringspeeten.
De heer VanZinni cqBergmann be
tuigt zijn ingenomenheid met dit wetsont
werp, daar hij het uitstekend vindt dat de
Regeering traent aan gebleken tezwaren te
gemoet te komen. Zijms inziens heeft men
aan dit wetsontwerp een te groote beteeke-
uis gehecht. Hit beschouwt liet als een wetje,
en zou hot daarom willen noemen het Speet-
wetje.
De heer A1 b e r d a v ai n E k e n s t e i n,
die altijd voor de nijlverheid en te midden
van de nijverheid heeft geleefd, zou niet
gaarne aan de nijverheid eenige belemme
ring in den weg leggon. H'i dankt den mins
ter dat hij een eindo wil maken aan niet
te verdedigen ontduiking t|er Arbeidswet.
Nooit mogen wij uit het oog verliezen de
opvoedende kracht die in elk© wet gelegen
is, en de wetgever heeft dan ook het aange
name gevoel dat hij bij het maken van wet
ten medewerkt aan de opvoeding des volks
Spreker hoopt, dat de wet nu zal gehand
haafd worden in al hare gestrengheid, en
dat men niet verder zal gaan met uitzonde
ringswetten als dit Speet-wetje.
De heer Van Velzen waardeert dit
voorstel als een bewijs van moed van dezen
minister. Deze toch heeft kunnen voorzien
dat tegen de uitzondering een storm zou
opsteken, omdat men er in zou kunnen zien
het loslaten van het beginsel van naohtar-
7 DOOR
THEODOOR VAN MEERENDONK.
In diep nadenken! verzonken liep do,'jopge
man voort't was: doodstil om bom heen
nu au dan süechts ritselde er eein gebroken
takje, dat de lente; niet had' mogen afwachten
om te herleven en te bibeionnu en dan
hoorde hij in de verte de schrille fluit van
den trein of van dè stoomtram en dan dacht
hij met. een glimilach, dat een kleine hon-
derd jaar geleden de helden van Goethe en
van Schiller ip hunne stille adoratie der na
tuur niet door zoo iets materieels gestoord
waren gewordlena,ls die nu eens levend
konden lier rijzenals die typen eenfe be
zield werden en zich eens naar den trein
moesten' haasten, of van een tram in volle
vaart wilden springenHij lachte. Maar
zijn fraaie, mannelijke trekken werden weer
ernstig. De gedachte, die hem gisteren had
vervolgd en hcd'en zóó zeer had gekweld, dat
Shakecpeare noch d'Israeli hem hadden kun
nen. boeien begon lioe langer hoe krachtiger
in hem te werken en' hem tot lmndelen te
drijven. Geen vol jaar meer en hij zou ge
heel zelfstandig wezen, lnj zou een til©1 voo.
ren; hij. zou, tot dat zijn vader aftrad, als
advo'aat gevestigd wezeir Waai*? Wel, hoogst
waarschijnlijk in Leidenniet im den Haag,
waar zijn oom veied vermogend minister was,
hij die geen protectie wenaahte, wijl zijne
natuur te zelfstandig was, maar toch. gaarne
in de nabijheid van de stad, waar zoovelen
zijner vrienden' woondcni, van do stad, die
het vereeaiigingspumt is van zoovele aristo
cratische familiëU', waaraan hij. geparenteerd
was, in één' woord, wijl het natuurlij|k was,
dat hij zich niet in dem achterhoek zou be
graven em wijl eene inwendige stem hem ook
zoidc, dat hij1 in Hollan'd carrière zou maken,
dat hij daar van zich zou doen spreken, dat
bij daar zou kunnen optreden meit zijjn© veel-
zijdfligé kennis, met zijpie welsprekendheid
hij wilde promotie maken. Zijn vader was
nog oen krachtig man zoo God wilde, zou
liet nog lange, lange jaren duren' eer hijzelf
naar Waardenburg geroepen, werd, om daar
nuttig te zijn voor de gemieento, wuarmeda
zijn' geslacht zoo nauw verbonden was. Tot
nu toe was hij steeds van plan geweest niet
eer om Greta's hand te vragen, dan wanneer
hij gjvestigd zou wiczennu echter, sedert
eergisteren scheen hern die tijd te lang toe.
Hij had geen rust irieea*. .Plotseling stond
hij> stil. Bijna overluid riep hijWat, in
dien ik haar 'heden' nog vraag? Ja, waarom
niet? Waarom zou hij van avond! nog niet
aan den. notaris verzoeken hem eenige oogen-
biikken te sehenkem hij wist, dat hij op
geen bezwaar zou stuiten. Zijn vader kende
zijn verlangen en was het er geheet! mee eens.
Dc notaris en zijne vrouw zouden geen© an
dere tegemwei-ping hebben dan dat. liet. kind
nog wat jong was en zijl niet gaarne hun ge-
heolen schat in eens afgaven twee dochters
tegelijjk1 dat zou te voel zijnMaai* dat. be
hoefd© immers niet; hij zou wachten, wach
ten, totdat Greta achttien, negentien jaar
oud wasslechts wilde hij zekerheid hebben,
zekerheidEn terwijl hij dat dacht, weer
klonk o>p eens dè ge heel e lucht oan hem heen
van dat ééne woord, zekerheid, zekerheid
c-n als een licht ging het hem op, dat on
zekerheid zijn grootste*, rijn eenige vijand
was! Hoe laad hij .het zoolang in die onzeker
heid kunnen uithoudenHij' versneld1© rijn
t.redi; ja vandaag nog zou hij. liet wagen;
haar zelve ook zou hij ailles, zijn angst, zijne
vrees, rijn twijfel mededeelenzekerheid wil
de bij hebben, ook van haarZij, had verstand
genoeg, al was zij uiterlijk nog zoo'n kind1...
Daar floot weer de locomotief vlak bij.
Karei ston^: op het stationsplein. De coupé
van Rozenhof reeji l'alngjzaani op en' neer.
't Was een uur vroeger, dan hij gemeend: had,
dat .dè trein zou vertrekken. Welk een ge
lukkig toevaldat was een goed voorteeken'.
T Was de Clarence. Greta was dus alleen
hare vriendin gaan wegbrengen, 't Kon niet
beter. Weer floot db machine en de trein
stoomde heen. Nog een oogenblikdaar
trad Gi-eta uit liet station. Hoe lief zag zij
er uitZonder groot t© zijn, was zij tocli slank
er. sierlijk gebouwd; al hare bewegingen ver
rieden jeugd en frisch, krachtig leven. Tal
looze wilde, verdwaalde lokjes speelden, aan
het kleine bonte mutsje ontsnapt, over haar
licog en brcedi voorhoofd een gezonde blos
deedl hare parelwitte tanden' nog meer dan
gewoonlijk schittea*en, toen rij. haar vriend in
blijde verwondering toeriep
Hé, Karei, jij hier? Waarom ben je niet.
Op hot perron' gekomen
Ten eerste omdat ik pas verschijn, ten
tw ede zou ik toch niet onliescheiden genoeg
wezen om mij25elven bij een vriemdinuen-af-
scheid op te dringen liadt je zulke slechte
gedachten van mijne wellevendheid, Greta?
Greta's gelaat betrok.
Nonsens vriendinnen-afscheid Ja. mijn
vriendinnen zijn lief! Ik geloof eigenlijk, dat
ik geen enkele vriendin' heb Je liadt er ge
rust bij mogen rijnik ben blij, dat ze
weer weg is, ik heb haar eens goed dè waar
heid gezegd. Rijdt je mee? of blijf je hier wat
aan 't station zitten?
Wel Greta> ik wou je net vooral aan 't rij
tuig miaar naar huis te zenden em met ril!
om clo stad heen weer naar Rozenhof te wan
delen. 't Is prachtig weer, alleen de wegen
zijn wat modderig, maar daar zie je niet erg
tegen op. wel?
Neen, zeker niet, iik heb goede, stevige
laarzen aan, geen balschoentjes, antwoordde
Greta met een minachtenden blik het laat
ste woord uitsprekende. Dat vind ik een
pi ach tig idee van je. Karei, me zoon mooie
wandeling te bezorgen; een lumineus idee;
Janging ziji votort, tot. den koetsier ge
wend, rijd maar naar Rozenhof en: zeg aan
mama, dat ik te voet kom niet. den jongen
heer.
De student Van Waardenburg heette on
der dc bedienden nog steeds de jongeheer.
De koetsier groette en gehoorzaamde. Ka-
rel en Greta wandeldon op.
Nu eerst merk ik, wolk heerlijk weer
het tocih isen diaiar heb ik me nu bijl zoo'n
n..ooien zonneschijn' in dio coupé zitten woe
dend maken, was ze maar niet gekomen, be
gon Grota ou adoiud'o mot welgevallen de
frissciie luoht in.
"Waarom heb je je woedend gemaakt,
z*g? vroeg Karei glimlachend.
- O, vraag daarnaar maar niet; ik zeg
b»-t je toch nietaan niomand vertel ik zulke
Icelijke dingen. Beu: je in do stad geweest?
Karei schudde het. hoofd.
Neen Nu, eigenlijk maar goeddaar
zullen ze 't nu wel druk hebben over 't- bal
en over juffrouw Laura.'t. kan n .ij niemen
dal siheilen, hoor.
Maar Gretas kind, wat hen je tooli op
gewonden, laten we eens ernstig praten en
denk nu eens niet aam dat bal en dio dwaze
geschiedenis Wil je me een arm geven, zooals
we vroeger deden, teen jij, nog ccm klein meis
je waart, en ik al aoo'n lange jongen, dat ik
heel ©maal scheef moest loopett, als wo elkaar
•-'asthieldtein?
Wel .neen daaik je welik ben nu geen
klein meisje meer en ik vind bet een genot
om vrij te loopen. Wanneer ga je weer weg?
Morgen Grotadus al heel gauw.
juist daarom wou ik, dat jo me nu <yn genoe
gen deedt en me eens vertelde, wat je sedert
een patir d'agcin tocih zoo colossaal hindert, ik
ken je niet meer. Ik bon: toch je vriend, zeg?
J. kunt mij toch vertrouwen, Greta? Wil je
me nu niet meer alles zeggen, zooals je als
kind altijd deedt, omdat, jo nu een giroot meis
je bent? Verdien ik daarom murder ja vriend
schap? Toe. Greta; -preek; toe, aeg me. w«t
je kwelt.
Word' vervulfd.
