154. Tweede Klad. 1"* Jaargang. Zaterdag 22 November 1902. BUITENLAND. FEUILLETON. Militair Schetsboek. RTSCK DAGBLAD. A BONNE M ENTSPRIJS tg 3 maanden roor Amersfoortf 1.25. Idem franco per post- 1.75. lerlijke nummers- 0.05. Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van 2on- en Feestdagen. jdrertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 unr morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER AJDYERTENTIÉN Tan 1—5 regels0.71. Elke regel meer Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad bjj abonnement Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Uit België. Particuliere corres pon den tie.) Brussel, November 1902. In mijnen vorigen brief is, hoogst waar lijk ter oorzake van het fraaie schrift, aardige fout geslopen. Ik spreek daarin jk over „gepenaionneerde" deurwaar- Waarschijulijk heeft de lezer zoo ieonamd' in ooit gezien, als ik, en heeft hij ook -Irooit gehoord, dat een van die hoeren van IJjjti lucratief baantje afstand, deed, bdhalve -|i geval van nood of dwang. Ik bedoelde Zl«ir wachters, .de lui die in ministeries, ~l<rodt0 kantoren en dergelijke den bezoeker lien en, inlichten, enz. ^1 En dezulken heeft men in Brussel een hee- |itn hoop, wat niet te venwonderen Is, als men ||r de ministeries alleen neemt, welke saam- zeker 'het dubbel aantal beambten j allen van Den Haag. Daarvoor zijn twee - («lakou 1. België heeft de helft inwoners 3r.*rdan Nederland, en 2. wat men niet uit -liet oog moet verliezen, de Belg heeft graag sa „post", welken ook. Nu is die van deuir- -1 richter heel rendeerendin de ministeries IItv beginnen ze met 1500 fr. en stijgen gtsr - I delijlk. zonder meer arbeid te dOen of ca- jKiuiten noodig te hebben, tot 3000 fr., als s> maar weten te zorgen dat hunne dienst- I ireu vermeerderen door zelf in leven te blijl- rja Het spreokt van zeif, dat wijl alle ifiries smerig zijn er ook nog vrij wat dval bijl elkander te scharen is, en ik ken er fe door de dubbeltjes net jee op zaj te zet- ten, thans eigenaar zijn van meer dan één pui 111 't beste gedeelte der stad. Anderen «boen gebruik gen.aakt van de faculteit - s rijn immers staatsbedienden en facili teit 0111 huizen te bouwen in do nieuiwe stads deel ten. t Is den lezer wellicht bekend, ansso'iien ook niet, dat onder bepaalde voor warden, elk staatsbediende het volledige be- irag krijgen kan om een huis voor zich te (louwen. En dat komt niet te duur; als men jood nagaat, betaalt men, m'eb alle moge- ijKc gemakken wat tijd en termijn betreft, aooic meer dan 6; percent, wel minder. Ik ten zoo een deurwaohter, die er 5 heèft ge boiiw.l en thans 30 van zijn geld trekt. Hoe dat mogelijk is? Zie hier: De maatschappijen schieten natuurlijk slechts zooveel voor als ze gecvenredigd oordeelen naai- stand of inkomen. Laat ons nu maar 111 alles heel willekeurige cijfers ttntiemen en zeggen, dat iemand fr. 5000 krijgt-, terug te betalen in 5, 10, 15 enz. ja- ien in jaarlijiksche termijnen stellen we, van 1200, 800. 600 enz. fr. Het huis is bannen een half jaar klaar en bewoonbaar en rordt verhuurd, (de slimmerik gaat het zeif met bewonen, maar- blijft op zijn apparte ment van 20 fr. per maand) tegen fr. 500 Bi; die 500 fr. legt hij wat hij neg overspaart Hl binnen de 5 jaar, soms nog eerder, wamt de maatschappij neemt altijd vervroegde be talingen aan, is 'hij geheel en al eigenaar en doet eene nieuwe aanvraag voor een ander kfc. 't Zou me te ver voeren indien ik het gekeole mecaniamus naging van die bouwerij; 't is al voorgekomen, dat het' huis .nog onvoltooid met winst werd verkocht, en de maatschappij; zelfs dë geheele som, die verstrekt zon worden, niet- hoefde beschik baar tc- stellen. Zoo ziet men, dat als er spelers gevonden worden, er ook zijn die aardig van hun sal a ris en van vette fooien weten te profiteer en en kan het niemand verwonderen, dat, in de deurwachters-wereld, het eene ministerie, het eene bureau boven het andere wordt ge schat. Buitenlaudscho Zaken, Justitie en Se naat. konten voor de liefhobbers -op de eerste lijn. Waarom? heeft gee 110 verklaring noo dig. Minder is o. a ..Spoorwegen, post en telegrafen", al is dit ook het uitgebreidste des lands. Als men nagaat, dat! de minister van spoorwegen, van zijn secretaris-generaal af tot den minsten baanwachter toe, een leger van 45,000 ambtenaren onder zijn com mando heeft, begrijpt men dat daar heol wat komt omstaan. Nu we toch aan t timmeren zijn, kan ik niet nalaten mede te deelen, dat er ook maatschappijen zijn, die den werkman in staat stellen oen eigen huis te verkrijgen Een jaar of wat geleden heeft de Koning den eersten steen gelegd van «het lOOo huis, dat niet de hulp van de eerste voor dat doel gestichte maatschappij werd. aangevangen. Vopr den werkman gaat 't evenwel met zoo erg gemakkelijk, daar men van dozen het bewijs vordert voor een gedeelte van het be drag al is 't. ook klein of wel dat hij den grond ter zijner beschikking heeft. Een heole dienst -is hun nog maar kort ge leden onder dat opzicht door oene vereen 1- ging van liefdadigheid bewezen. De naam is me ontscholen. Deze ontving van een rijk lid bij zijn afsterven een legaatje van 250,000 fr., riiCl den wensoh hot zooveel mogelijk aan te wenkten tot voortdurend' 'Welzijn van (op de eerste plaats) den werkman. Na rijp beraadi en ernstig overleg kwamen bestuur en lödeu overeen aan werklui, die zulks waardig zijn, gedurende zeker aantal jaren renteloos, maar met. maand el ijksohe af betalingen., hot bedrag voor te schieten om den grond te 'k-oopen, wat de bouwmaatschap pij; eisCbt. Het zwaartepunt ligt hierin, dat de ont vanger den grond vrij en frank, zonder hy potheek, bezit en de Vereeniging niets van hom in handen krijgt dan enne schuldbe kentenis, welke te goeder trouw wordt aan genomen. Want men moet niet uit het oog verliezen, dat de wet veribiedt zoo iemand, wat men noemt, „uit te spannen". Geeft hij het voor den terrein-aankoop verstrekte kapitaal niet terug, „daar kan de koning niets aan doen En zoo ziet men waar de deurwachters (baissiers) ons arengen kunnen, in eene werk manswoning zoo goed als in het kabinet van den minister. Uit de eerste kan een deur waarder (huissier) iemand verwijderen uit het laatste niet. Vergis ik me niet, dan telt Brussel met zijine agglomeratie 64 dezer laatstgenoem, den, leder, eencr instelling, dio noodzakelijk is, maar ten gevolge hunner functies nergens ter Wereld 111 goeden geur of in lioog aan zien staan Op hen is het spreekwoord wel een beetje toepasselijk„Ze zijn er en ze moeiten er zijn. maar 't was beter, enz." Toch vindt men onder hen uitstekeinde men- sohen. In elk geval is in Brussel het deurwaar- dersva-k eeu zfrer winstgevend baantje, en ik ken er meer, meer dan een, die jaarlijks ver over de 30,000 fr. verdienen. Men verwijt huu vaak. dat ze geene middelen ontzien om, ten koste vac do arme drommels, die onge lukkigerwijze in hiunme handen moeten val len, groote rekeningen te maken. Trouwens ze kunnen zich in den regel steeds met de wet in de hand rechtvaardigen voor wat ze hébben gedaan, maar even-wel komt het voor, dat de procureur-generaal hun hië rarchisch (hoofd hen tot de orde roept; dat is nog niet lang geleden gebeurd. Geloof me, mijnheer zei me onlangs een oude deurwaarder het zijn juist de jon geren in t vak, die dikwijls uit het oog ver liezen, dat wettig en wettelijk nog niet al tijd billijk is, cu dat meinsclielijk zijn door sckuldoisoher en schuldenaar hoog wordt ge schat zij zijn het die ons' vak in disere- diet brengen, t Is waar, men moet in eene stad als Brussel -duwijls vlug en kras optre den, omdat daar voel drijvend volk onder de inwoners gevonden wordt; maai- juist de menechen, die toch eenmaal betalen kunnen en zullen, ik bedoel ambtenaren, worden het meeste gefopt. Voor eene affaire van eenige "franken, maken ze tot 100 fr onkosten en gaan dan tot overmaat van ramp een paar dagen vóór den betaaldag beslag leggen op het traktement, wat altijd een lialve onder gang is. 't Is wel waai-, dat er gevonden wor den, die schulden op schulden stapelen, al hoewel ik - en ik beu niet van de jongste en evenmin, van de minst beklante bijna altijd nog met een akkoord in t bezit der verschuldigde sommen ben gekomen. Ook een deurwaarder kan veel goed doen, als hij wil- Maar als ge nu menschen voor hebt zooals mij gebeurd is een dokter- die iemand voor fr. 3 w-ilde laten dagvaar den (ik heb geweigerd het te doen) wat daarmede aan te vangen? En zoo praatte ihij verder. Toch is 't mij opgevallen, dat hier om Brussel eens met Amsterdam te vergelijken, ze héboen ongeveer evenveel inwoners minstens tienmaal meer gerechtelijke ver- koopmgen voorkomen dan daar. En als ik dan eens informeerde hoe de zaak ini elkan der zat, heeft de overtuiging zich bij mij ge vestigd, dat zesmaal van de tien alles zonder die ruïne toch terecht zou gekomen zijn en de deurwaarder geen goed w i 1 d e doen. Zie nu eena M. d R.. wat er niet kan voort komen uit eene schrijf- of drukfout' in een Brief uit Brussel. Bouwmeester heeft een stout stmk begaan en uitstekend goed. ben einde gebracht. Het was immers geone kleinigheid om na de meesterlijke schepping der rol van Oedipus- koning door den beroemden speler Mounet Sully die natuurlijk de Fransche vertaling speelde hier den Grieksch-Ho 11 andschen tekst van Sophocles in den Vlaaimsohe» Schouwburg te vertoonen. De vertaling van dr. van Herwerden behoof ik zeker niet te bespreken, ze is genoeg bekend, alleen wijs ik er op, dab de prosodieke version van den doctor den tekst zoo innig scrupuleus volgt. Het meest belangwekkende is de vertol king, welke de groote Nedërlandscho kunste naar gegeven heeft- van het tragische werk, en van de ontzagwekkende figuur, die het zelve beheerscht Men moge beweren, dat Bouwmeester niet de noblesse du geste, niet de houding, als ik het zoo noemen mag, van zijnen Fransohen mededinger heeft, hij heeft zeker de qualités d'ampleur, de krachtsver- tooning. waarmede hij in de treurige figuur van Laius' ongelukkige» zoon Mounet Sully overtreft Groot was Bouwmeester s succes Bij dc onbknooping, toeu Oedipus zijji bloe dig gelaat met do zwarte gaten zijner oog holten aan t volik vertoonde, vielen sommige toeschouwers in zwijn, zoo afgrijselijk waB het realismus van den grooten dramaturg. Zeer waarschijnlijk zal ook de „Bruid der Zee van Nestor de Tière, die hier, en in Antwerpen en in Gent met zoo'n koloseaal succes werd opgevoerd, in Nederland gaarne worden gezien. Evenals zijne „Herbergspnn- ses" werd ze alhier in 't Fransdh opgevoerd in de Monnaie en met allergunstigste» uit slag. Zulike vertaling is vrij zeldzaam, veel algeoneener komt het tegenovergesteld voor. Onder de hoede van den uitgever Heugel zal „la Fiancee de la mer1" nu ook te Rouen en vervolgens te Bordeaux worden opge voerd, terwijl liet zoo goed als zeker is, dat ook het toon eel van liet grootste theater van Parijs niet voor de „Bruidzal gesloten blij ven. De muziek is van JanBlockx opvolger van den grooten toonkunstenaar Peter Benoit, aan hel beroemde conservatorium van Ant werpen on dat zegt genoeg Verleden week overleed hier iemand, die zich als officier in elk opzicht onderscheiden heeft de gepensionneerde luitenant-gene raal Wauwermans, dio op het gebied van krijgswetenschappen en wat daarbij behoort tehuis een meester was. t Is waar, hij heeft zooveel rumoer (als ge wilt bombarie) niet gemaakt als de overlevende generaal Brial- mont maai- mannen van 't vak beweren, dat Brialraont's naam reeds lang zal verge ten zijn of i.iet een schouderophalen worden genoemd, wanneer men de geschriften van Wairwermans nog zal raadplegen en ten grondslag leggen van militaire taktiek. Nog vele onuitgegeven handschriften zijn in zijne nalatenschap gevonden, o. a. eene bijna volledige levensbeschrijving der „Klei ne Maiibran". dio op 28-jarigen leeftijd hier te Brussel overleed en op het kerkhof te Laeken is begraven. Wauwermans was, behalve militair, groot kunstliefhebber, en wanneer- men nu weet, dat hij, door het huwelijk van de Maiibran met den grooten Belgischen violist de Beriot, tegen haar tante moest zeggen, zal hot nie mand verwonderen, dat hij meer van de groote toon eel speelster wist dan vele ande ren, en dat onder zijne papieren intieme stukken voorkomen, wciiker bestaan door geen der vereerders van liet beroemde echt paar werden vermoed. Nu zijn intieme stuk ken nog geene stukken, die niet wereldkun dig mogen worden gemaakt, en de bekende advocaat Wauwermans, lid van onzen Raad, zal hoogstwaarschijnlijk wel tot de uitgave der levensbeschrijving van do Maiibran, zoo als ze zijn vader bijna geëindigd had, be sluiten In 't begin der maand November is Brus sel wel een bezoek waard terwille van den Allerzielendag den dag dat do katiholio ken hunne afgestorvenen gedenken en van St. Huibertus (3 November), den be schermheilige van de jagers en van alles Wat tot di. jacht behoort, behalve wellicht van de hazen, de fazanten, de hoenders enz. Ik geloof niet, dat er vele landen zij(n, waar de dooden zoo geëerd worden als hier. Eene gewone begrafenis van een gewoon menscb in gewone omstandigheden kost reeds veel geld, omdat men daarbij nog wel eens wil „uit halen" Achter den lijkwagen ziet men soms wel 10 tot 20 volgkoetsen. Al wat maar in de verste verte met den ..diep betreurde" in eenige betrekking heeft gestaan, in de eersrte plaats de „sjose- teite»van welke hij ontwijfelbaar lid was, vertegenwoordigd door eene deputatie met het vaandel, volgt den treurstoei cwn den vriend de laatste eer te bewijzen. Nauwelijks heeft men het kerkhof veria- ten of de doode is vergeten. O, ja! men gaat lochi in den rouw; en dat is zóó erg, zóó sterk, dat hier m België en vooral in 't Walenland gerouwd wordt over een óticf-aohtero icht, door huwelijk vermaag schapt met de grootmoeder van mijn broe ders eerste vrouw Na de plechtigheid ten minste als men zulk eene begrafenis zoo noemen kan koert elk weder naar zijne gewone bezighe den. tot Allerzielendag, den dag na Aller heiligen. Reeds een paai- dagen te voren heeft de eene of andere vrienden- of vriendinneuhand het graf bezocht, en in orde gebracht. De bloemen, die verdord, gehavend en (soms) versleten waren, zijn door andere vervangen de oude kronen en kransen zijn weggeno men errn bij de aanstaande Pilgerfaihrt er te zien aanbrengen, die, welke een denk beeld moeten kunnen geven van de groote piëteit, die men voor den daar rustende koestert', plus de mate van welstand der aan hangers of den nederleggers (dit vooral wordt niet, uit het oog verloren). Het zal daarom geene verwondering wek ken, wanneer de lezer weet, hoe op den groo ten dag drommen volks zich' naar de kerk hoven op weg begeven en de bezoekers bij duizenden te tellen zijn. Poljtie-regleanonten regelen den loop van rijjfauigm en tramwa gens, voor zoover de circulatie op de er heem voerende wegen niet verboden is. Alleen het kerkhof der stad Brussel is op dien dag door 70,000 personen bezocht; hoe veel er naar dat van Sohaerboek, Etterbeek, El sen e en Laeken (dit laatste het axistokra- tisohe bij uitnemendheid) geweest zijn, weet ik niet. A propos van kerkhoven Tengevolge van een 'arrest van den Hoogen Raad zijn hier de kerkhoven slechts wat men in Nederland Algemeen© Begraafplaatsen noemt. Behalve .wanneer men op die kerkhoven een „eigen graf heeft gekocht, gaat alles katholiek, protestant, jood, heiden naast en op el kander. in orde van de aankomst der lijken. Daags 11a. Allerzielen is 't St. Hubertua. Al wie van iets buitengemeens houdt ©n er voor in de gelegenheid is gaat dan naar de E/glise du grand Saiblon. Reeds een uur voor den aanvang van den dienst, zijn bijna alle plaatsen bezet in die kerk, welke men de aristokratisahe van Brus sel zou kunnen noemen. Ik raad. ook eiken .vreemdeling aan ze te bezoeken, maar hij dient hiervoor al is ze niet heel groot minstens een paar uur over te hébben, in dien hij alles goed wil zien. Stillekens aan komen de jagers in jacht kostuums, voorzien van geweer en weitaaoh eo zonder den hond of de honden te hebben» vergeten, opzetten. Ik zag er dit jaar o. a. ecu koppel lange honden met brak en schute ter er bij. De priester treedt uit de sakristie en op t zelfde oogenblik geeft de woudhoorn het .teoken dat de plechtigheid een aanvang neemt. De geheele Mis wordt uitgevoerd met jadhtavuziek. Woudh'ooras, jachthoorns enz. weerklinken en schetteren het orgel blijft stom. Van heinde en verre is men saamge- strooaid om de §t. Hubertus-mis, die maar eenmaal per jaar wordt opgedragen, bij te wonen, en 't is dan ook de moeite wel waard. t Is onmogelijk eene beschrijving van een en ander te geven men moet zoo iets bij- door MIL VAN HOORN Het auteursrecht is verzekerd.) xin Rapport. „Gisterenavond ten 104 ure n m., mijn ronde doende in de kazerne, bevond ik in den corridor van Paviljoen I (woning der gehuw den) den fccrgea nt-majoor-vuurwerker tor Ha ven in gevecht gewikkeld met den sergeant- tóagné. Bij deze handtastelijkheid waren ge tuigen behalve verscheidene burgerdames, ook de vrouiwen van genoemde onderofficie ren cn dé élève-hooraJblazera Kaak en Ouder boe met hunne instrumenten Ik ben tus- sdhenibeiden. gekomen en heb dc vechtenden giechelden en gelast in de hen toegewezen vertrekken terug te gaan. waaraan zij na wnig tegenstreven hebben voldaan. De élève-hoormblazers zijn op mijn last naar de chambrce teruggekeerd De adjudant-onderOfficier va,n kazernedienst. G VERMOLEN - Wel Magné, vertel nu maar eens precies wat er gisterenavond! gebeurd as; maar zoo, dat- ik het ongeveer op kan sahrijvem't is voor het onderzoek, weet je. Goed, luitnt. Magné veranderde iets in zijn stram-mili- taire houding, waardoor hij het lichaam een greintje meer vrijjheid toeliet. Zijn groene pit-oogjes knipten even, en 0111 zijn zware gesteven knevel ging een zweempje van glim lachen. dat vervaagde, toen hij begon IT weet, dat majoor ter Haven's en mij,11 woning naast elkaar liggen in het Pa viljoen I. Ik heb drie kleinte kinderen, en als 't wil, met het voorjaar vier. Majoor ter Ha ven 'heeft het nooit zoover kunnen bren gen.. Korter, als je wilt. Vooral alleen wat tot de quacetie behoort. Eerst was er in 't' geheel geen quaestie Ik vond m nooit iemand om amicaal ineê te worden, en mijn vrouw hadl met juffrouw ter Haven ook nooit veel gesproken, omdat ze het al heel gauw oneens waren geWordeu over het vuile waisclrwater, dat juffrouw ter Haven altijd vóór onze deur morste. O, ja. toch eens één keer. heb ik s een opmerking gemaakt over het droogrek, dat altijd in dc gang staat vóór onze deur, zoodat er geen mensch in of uit kon Je moet nu tot de zaak van gisteren avond komen. Wat was de aanleiding tot de vechtpartij? De aanleiding lag daarin. aJsdat ik niet beliefde wakker te blijjven met mAjp. heelo gezin 's avonds na tien uur ton plezier e van majoor ter Haven. Dat dien je wat toe te lichten. Zoo kom sk dan weer van eigens tot' het géval met. het droogrek. Begi ti dan in hemelsnaam mot dit ge val. Ik zeg tegen den majoor ter Haven be leefd, alsdat ik niet verkies een nat gelaat te halen tegen zijn natte wasoh, aLvorens ik mijn deur 111 ga, en of ie de wasoh zóó wil zetten, dat wij, d'r door koudenNu, om kort te zijn, dat heeft ie vertikt en zoo kwam het, dat ik telkens het droogrek vóór zijn deur schoof, als ik het tegenkwam in de gang. En dat. heeft dan wel eens een soort van dialoog gegeven, waarhij ik me altijd heb ingehouden, omdat ie van wege zijn ken nis van do sassen mijn meerdere is. Goed dan wij lieten ons zoo min moge lijk met onze buren in, en, behalve om dat wasohwater en dat droogrek. hadden we geen omgang Maai- nu gebeurt het, "dat ter Haven tot het Heilsleger is overgegaan Jawel,.' luitenant, dat moet ik u bepaald vertelleen, wanti'hef behoort effectief tot de zaak, luis ter u maar verder Het kon me na tuurlijk heek-maal nieta schelen, wat of hij in zijn burgerlijken tijd wou uithalen; ik weet ook niets van dat heilsleger afmaar op een avond, nu ongeveer een week geleden, kom ik 's avonds thuis van een omloopje en hoor in de gang, al een soort kattengezang in ter Hafven's woning Je moot je tot gewone termen bepalen, en ook niet zooveel opmerkingen maken. .rawel, luit'utIk eeg tegen m'n vrouw „Wat ia dat? Heeft dat al lang ge duurd?' „O, al van acht uur af, en scans is het een gpectakel, waar je dol van worden moe-t." Nu, 1» begrijpt, dat de kinders geen oog konden toedoen door dat heilsleger-ge» zangEerst wou ik naar ter Haven toe gaan, maar toen dacfht ikze overschreeu wen je daar toöh met d'r haleluja, en ik ben kalm gebleven en we zijn tot 12 uur wakker gehouden tot de partij van zelf uit is gegaan. Den anderen dag zeg ik tegen majoor ter Haven „majoor", zeg ik, ..komen die bij eenkomsten geregeld terug, of blijft het hier- lïij' Had ik daar wat mcê miszeid, vindt u? Nu hij werd in oons kwaad cn zei: „Tk heb aan jou geen rekenschap te geven van wat ik doo in mijn huis. ik zal daar zooveel lyijeen- konistcn hebben als i'k wil." Een .paar dagen later dan is er weer oen halelinaravond geweest, en wc hebben weer niet kunnen slnpen vóór 12 uur. Om oen uur of elf heb ik nog 's tegen de deur ge klopt cn gevraagd..Majoor, zou u het er voor van avond nu niet bij laten?" Maar hlij hooft dc deur dichtgesmeten en zoo iets ge zegd, als d&t hij de vergadering niet voor mijn pkizier zou schorsen. Ik hob -toon ge dacht dan pak ik dat zaakje er 's anders aan.. Toen ben ik te weten gekomen, dat er oVer vier dagen, dat zou dan gisteren avond zijn. weer oen vergadering zou Waarom heb je je niet beklaagd na dien twoeden keer? Och. luitenant ik klaag niet gauw. en i'k moot u zeggen, dat ik cr een woordje met den adjudant. Vermolen over gewisseld had maar die was het heelcmaal eens, merkte ik. mot majoor ter Haven Ik vond dan al geen steun in eerste instantie. Nu, verder. Ik wist chis van de vergadering van gis terenavond. Nu zie ik gisteren-middag den hoornblazer Kaak van, de 4e compagnie, u weet wel, hij is nog niet sterk in die signa len en ik krijg een idee. Ik zeg tegen Kaak „Kaak, je moest vanavond, als je niets beters te doen hebt, eens op een avondpar tijtje bij mij komen. Wat drink je graag f' ^Nou. sergeant, zeit iet, dat is nu hetzelf de - Je moest je wat bekorten, Magné. Ik zeg nog tegen Kaak„Breng maar een oolega-muziekant van je meê en1 ook je instrumenten. En s avonds om 8 uur, toen al die heilsvrouwen, die d'r op zoo'n bijeen komst komen, bij ter Haven binnen waren, kwamen Kaak en Onder bos bij mij. En net. dab ze beginnen met hun gezang bij ter Ha ven, geef ik een sein, en vallen Kaak en On- derbos met de reveille in. Eerst wilde ze daar naast er togen in zingen, maar de élève- hoormblazers Wonnen het; on het! dimt ge- zogd mijn kinderen huilden er tuaschen door, zoodat hei een oorverdoovendl concert werd. En toon? Na een poosje begonnen ze weer met heb gezang. Dadelijk waren Kaak en Onder- bos weer bij de hand, tot ze "t, gezang weer klein gekregen hadden. Toen kwam majoor ter Haven aan onze deur vragen, of we wil den uitscheiden met- lawaai maken. „Majoor, zeg ik, ik zal het doen, zoodra u met dat kattengezang ophioudt". „Dat vertik ik", zegt ie. „wij hébben een fatsoenlijke vergadering". En ik zeg: „En wij een fatsoenlijk muziek avondje En hij zeit toen zoo: „Het is wat fatsoenlijks. Bij jou komt wat fateoantijks." En toen kwaim z'n vrouw d'r bij en ail die heilsoldaten en, dio begonnen mee te schel-

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1902 | | pagina 1