in dienat van openbaro lichamen en arbeiders
bij de spoorwegen vcrdodigliaar is, maar togen
aanneming der voorgestelde strafbepalingen,
en mot name van die betreffende dionstwei
gering, hadden zij op dit oogenblik overwe
gend bezwaar. Men meende dat het niet wol
mogelijk is thans te komen tot eeno behoor
lijke oplossing van do groote mooilijkroden,
aan do vaststelling van strafbepalingen om
trent do vermeldo onderwerpen verbonden.
In de tweede plaats betwistte men de op
portuniteit der voorgestelde bepalingen.
Dienstweigering van ambtenaren strafbaar te
'tellen, word geheel on nood ig geacht. Daarop
is tot dusverre door niemand aangedrongen,
en bij dn vaststelling van heit Strafwetboek is
cene bepaling van dorgelijken aard op advies
van da commissie van rapporteurs door den
minister van justitie teruggenomen. Aan hot
vaststellen van strafbepalingen dient regeling
van do rechtspositie der ambtenaren
vooraf tc gaan of althans behooren beide ge
lijktijdig to geschieden. Sommigen bevalen in
dit verband aan, thans allereerst invoering
van staatsexploitatie in overweging to nomen,
terwijl anderen in de eerst© plaats regeling
van liet arbeidscontract wenschclijk roken
den. Ook waren er die meenden dat invoering
van arbitrage raden een beter middel is tot
voorkoming van stakingen dan het makon
van strafbepalingen.
In de derde plaats werd aangevoerd, dat in
don toestand van beroering, waarin het land
verkoert, be ran deling en aanneming van eon
strafwet als deze. die door velen als een gel»
genhoidswet wordt beschouwd, niet raadzaam
is. De positie dor regiering werd thans sterk
genoog geacht om zonder strafbepalingen U
zorgen voor de zekerheid van het spoorweg-
vorkeier en togen intimidatie van arboidswiL
Sren, kan, meende men. beter door een op
wot te Lijken grondslag behoorlijk; geregelde/
politiezorg dan door strafbepalingen worded
gewaakt'. Do invoering van da voorgesteld*
strafbepalingen zou, naar men meende, het;
uitbreken cenor nierawo spoorwegstaking eer
bevorderen dan voorkomen.
In het' algemeen word betoogd, dat de over
heid niet van hare hoogheid! en wijsheid! in
moei olijk o dagen het beste bewijs geeft door
uitvaardiging van strafwetten, waarvan bo
vendien do werking in do maatschappij in
vele opzichten onzeker is voor do reqgoori n<J
evenzeer als voor ieder ander. Mem verwacht
te dat, indien voorshands van het maken van
strafbepalingen werd afgezien, do kalmte in fc
land aal terugkeert» 1 Wenachta men, dbd
oenerzijds de regoering in verzoenenden geest
zou handelen, anderzijds kon dan tevens
zoo beweerden enkelen krachtiger worden
opgetreden tegenover storing in vergaderin
gen, opwekken tot muiterij en beleediging
van regeerinsperionen.
Do voorgestelde strafbepalingen werden
afgezien van suaosties en vorm en redactie
door vele andere loden verdedigd. Dezerzijds
werd betoogd dat het geregeld spoorwegver
keer niet mag afhankelijk zijn van de wel
willendheid van spoorwegarbeiders. Het bei-
staan van grieven Irechtvaaniigt, KolJa all
m och tem zij rechtmatig zijn, geen daden vaur
eigen richting, geen contractbreuk cn geen
dwang tegenover arbeidswilligen. Intusschen
doet do houding en da toon, bij verschillende
gelegenheden aangenomen door personen, die
zich van do leiding dor bestaande lx:weging
trachten moester te maken, onderstellen, dat
naar liunuo mcening het klassebolaug de ©eni
ge maatstaf van roclit moet zijn. Do macht,
waarvan het welslagen der spoorwegstaking
soheen to goluigou, mag volgens verschillende
uitingen gebruikt worden om telkens opnieuw
to staken, zij hot om herstel van grieven te
verkrijgen iu het eigen of can ander bedrijft
zij het om politieke hervormingen te verove
ren, zij hot om de wetgovendo macht fee ver
hinderen bepalingen te maken, wolko met
eenig klas&ebdang in strijd worden geacht.
Betoogd wordt dat tegenover deze houding
do regeeriug gedurende eenigen tijd! machte
loos stoud en dat do regoering aan de ver
wachting voldaan heeft dat zij het noodige 2»i|
doen om do openbaro ordo te handhaven en
een geregeld spoorwegverkeer te verzekeren.
Goedgekeurd werd door deze leden dat do
regoering nevens een voorstel tot tegemoet
koming aan do grieven van het spoorwegper
soneel, tevens strafbepalingen voordroeg,
maar die bepalingen geenszins ten doel
hebben eenig klassenbclang te bescher
men, maar enkel om op juiste rechts
beginselen gegronde bepalingen vast te stol
leu cn to reageerou tegen do minachting dier
persoonlijke vrijheid, welke zich heeft geopen
baard, en welke het natuurlijk gevolg in vani
het uitsluitend letten op vermeende klasso-
belangeai. Tegen het verconigingsrocht zijn de
voorstellen der rogeering niet gericht, iruuiT
wèl tegen do misbruiken waartoe het gebruik
van dit recht aanleiding kan geven. Aanne
ming van het voorgestelde art. 284 bis zal aan
arboidnwilligien steun geven tegenover don;
drang, die in do arbeidswereld do meerder
heiden niet zelden tegenover minderen zoeken
uit. te oefenen. Nauwelijks wordt thans aan
werklieden, die met de meerderhoid niet mede
willen gaan, da vrijheid gelaten afzonderlijke
vereenigmgen te vormen. In elk geval wordt
do vrijheid om zich aan de besluiten hunner
eigen vercenigingen to houden betwist on bo-
lemmerd. Het is dan ook niet te verwonderen
dat. van dc zijde dor christelijk gezinde werk
lieden op aanneming der voorgestelde straf
bepalingen wordt aangedrongen
Do btteekenis van het verwijt dat do voor
dellen der regoering gel egenh e i dswc tten ai ju,
word niet duidelijk geacht. Zij hebben een al-
gwnceno strekking te dienen, evenals zoovele
andere wetten, om in door de ondervinding
gebleken leemte der bestaande wetgeving te
voorzien.
Uitvoerig wordt betwist do •voorstelling
alsof bedoeld wordt aan do spoorwegarbeider*
het recht van staking te ontnamen. Art.. 358
bis heeft enkel Ixrtrokking op stakingen,
welke mot contractbreuk gepaard gaan. Met
het oog op hot openbaar belang; dat bij het
spoorwqgvarweer betrokken is, is eono bepa-
ling tegen dienstweigering raadzaam en a^-
leen hierop is het voorstel gericht. Het voor
gestelde art, 284bis bedoelt blijkbaar do uiter.
lijke vrijheid cn de orda op dan openbaren
weg te besehermen; mocht blijken dat do
redactie vorder gaat dan deze Ifcdoeling, dan
kan dia redact io gewijzigd warden.
Hoe men over staatsexploitatie, arbi
trage raden cn reeling van hot arbeidscon
tract moge ooitieelen. voor verwezenlijking
daarvan wordt \*eel tijd vcrcrischt, cn liet is
ncodig thans te bcahsson of niet in het be
lang der openbfere orde vaststelling van straf
bepalingen als die voorgestelde aanbeveling
verdientDat daarvan voorshands zou moe»
ten wordkm afgezien op grond van het ge
brek aan kalmte in liet land. zag men niet
in cn aanneming der novelle zal wellicht meer
dan iets anders tot kaimeenng bijdragen. In
dien er personen zijn, met wier rechtsbe
wustzijn do voorgestelde bepalingen niet ov«r-
censtemtmen, dbn kan juist de vaststelling
daarvan door de wetgevende macht hen doen
inzien, (Bait zulk een gevoelen niet gerecht
vaardigd is.
Verder word! betoogt! dat toepassing van
het artikel omtrent d'ienstwcigea ing niet tot
het bestraffen van duizenden spoomvegaa'bcr
ders behoeft te leiden.
Van meer belang werd hot bezwaar geacht
diat gericht is tegen liet maken eener straf
bepaling betreffende hot staken van spoor
wegarbeiders, waar erkend wordt, dat de
reahtspesitie dezer arbeiders op het cogenblik
niet geed geregeld is Intuaeohen werd hier
tegenover gowetoen cfp liöb ingediende en
quête'voorstel en vreesde men geen tegen
spraak van de zijde der Regeering, wanneer
men verklaarde, da,t dc bedoeling van dit
•voorstel, gelijk trouwens reeds uit den in
houd blijkt, is tct eene behoorlijke regeling
van de rechtspositie Ar spoorwegarbeiders
tc komen. Men hoopte dat het mogelijk zou
blijken oan, nog vóór den afloop der enquête,
krachtens het laatste lid van art. 27 dor
Spoorwegwet, verbetering in die positie te
brengen. Zonderling achtte men het, dat
tegen het strafbaar stellen van dienstweige
ring door personen du? in openbaren dienst
zijn, het bezwaar word ingebracht, dlat daar.
aan gecno behoefte zou bestaan. Moet dan
gewacht worden, totdht ook personen in
openbaren dienst liet land beroeren door on
verhoeds hot werk neder te leggen, op ge-
vaar af, dlat, aJa dit geschied, hot gemis van
rust ini het land weder tegen hot. maken van
strafbepalingen worde aangevoerd!? Voorts
werd betoogd, diat, aJ. mogo oen wettelijke
regeling van dm rcelutetocstand van per
sonen, iu dienst van den Staat wonschalijk
zijn, niamand zaïl beweren dat zij thans rech
teloos zijn en geen middelen, hebben can, ook
bij de Kamer, voor hunne bolangen op te
komen. De bezwaren tegen de voorgestelde
strafbepalingen geven don indruk, alsof voor-
bijgesdeu word, dat de Staat behoort te heer-
schen over de maatschappij. Men hoopte dat
allen dia het gezag van den Staat lioog willen
houden, tegenover uit klasse belang voort»
komenden drang, geneigd zouden bevonden
worden voorsteden, die op handhaving van
dat gezag gericht zijn, te steunen.
Eindelijk werd opgemerkt, dat in buiten-
landsahe watten veraahillcnde strafbepalingen
als do voorgestelde voorkomen
Van veraaliil lende zijden werd de wensobe-
lijkkeid betoogd van gamee n overleg tussclicn
de groepon der Kamer Nu het ontwerp ecu-
maal is ingediend, zou verwerping eigenaar
dige moailijkhodcn. medebrengen. Onge-
wonscht is echter evenzeer, dat het zou wor
den aangenaniien uitsluitend, af bijna uitslui
tend met de stamanen v"an de politieke voor
standers van het ministerie. Van de zijde
van leden, die iu beginsel bepalingen in den
geest van de voorgestelde verdedigdlbaor
achtten, maar dc oppoirtuiiteit daarvan, en
vooral vaai het voorstal betreffende dienst
weigering, batwistton, ward! opgemerkt dat
aanneming van hot u. o. met cene moerder-
hierid van onkelo steanimen aan do redelijke
kracht dor strafbepalingen afbreuk zou deen
en gevolgen kan hebben, welke ook de Reg.
niet zal wenschen. Zij verklaarden dat voor
heil verschil van politieko richting hier ge
heel buiten aanmerking bloef cn dat zij alles
zins bereid waren do Rogocring te steunen
in haar streven ami gezag cn rocht te hand
haven en oen geregeld spoorwegverkeer te
verzekeren, maar dat zij daarom nog geens
zins konden medewerken tot de aanneming
van strafwetten, waarvoor zij. altlians op dit
oogdthlik, de verantwoordelijkheid niet zou
den kunnen aanvaarden. Meent de icgeering
niet tot intrekking van liet wetsontwerp te
kunnen overgaan, dan zou uitstel van do 1»
handeLiug liuns inziens overweging verdie
nen, totdat de roahtstoestand van hét spoor
wegpersoneel en van do ambtenaren boter
verzekerd zou zijn, terwijl men verwachtte
dat de kennisneming dor togen art. 284 bis
ingebrachte bezwaren do Regoering zal doen
inzien, dlat oeno bolioorlijke regeling van hot
daarin bohiaadeïdie ontwcirp op dit ocgeniblik
xrnocii'1 ijjk to boroiikon is. Er wanen or ook, die,
indien uitstal van bcduuidolinig bezwaar ont
moette, invoeging aanbavalan van een artikel,
waarbij bepaald wordt, dlat do wot op ©etn
nader tijdstip in werking zal treden.
Ofschoon die wensalw.il ijkhedd van gernoen
overleg door do politieke modestanders der
regoering enkend word ctn sommigen ver-
kl aandien voor do aangegeven middelen cm
tot oen vergelijk to kamen, wol wat te ge
voelen, zoo werd' dezerzijds ook betoogd dat,
naar racsi meende, do plicht van die leden
der Kamer, dio enkei opportumteits-bo-
zworen hebben, is aan de regeermg steun te
verleen en, wanneer deze van mening blijft
dat hetgeen zij vraagt ncodig is ter hand-
liaving van het gezag en do publieke orde.
Misschien waren aan de apart umieite-bezwa-
ren tegen art. 358bis tegemoet te komen door
reeds nu krachtens de spoorwegwet eenige
bepalingen vast te» stellen betreffende de
rechtspositie dier qxxrrwegbeambbon. -Doze
laden gawan do hoop niet op, dat ten slotte
d.> greoto meeidlcrhoid der Kamer met de
regoering mode zal gaan. Uitstel van behan
deling kwam dezen loden to mandor wen-
soholijk voor, waar dit uitstel door soanani
gen niet verlangd wordt mot het doel oen
tot een gaode regeling to komen, maar,, ge
lijk door onkolo loden uiterlijk erkend word,
om door agitatie aanneming van liet wets
ontwerp onmogelijk te maken.
Sommigo lodien drongen aan op splitsing
van hot ontwerp in twee wetsontwerpen, in
dc eerste plaats ter bevordering v.an do zui
verheid dier stemming, en in de tweede plaats
met het oog op do Eerste Kamer, die daar-
door gelegenheid zou krijgen over elk der
-thans samengevoegde enderworpen te beelis-
son.
Door andoren werd dit bestreden
Ten aanzien ran do artikelen hadden onf
kelo leden prinoipieele bezwaren tegen aai.
1 (284bis), omdat do vrijheid van velen ook
dooi' wetten wordt verkort.
Ecniige andere loden menden, dat liet niet
bepaald noodig is nevens art. 284 van hot
Strafwetboek oeuo nieuwe bepaling tc maken,
aangezien art. 138 don huisvrede waarboigt
on togen wering van overlast in hot open
baar cm tot verzekering van dc| otidje op
straat voldoende door uitoefening van poli-
tietjorg gewaakt kan werden. 1
Mot betrekking tot do redactio van hot
artikel word in do eerste plaats opgemerkt,
dat hot wooad dwingt" niot anders dan
in minion zin te veirstaan is. Het woord „wc-
derreöhtedijk" werd! niet. duidelijk geacht.
Eonigo loden wcinsditen in plaats daarvoor
to lozen „apaottedijlk" en wedeiroohtelij|k
hetgeen anderen on noodig achtten. Het voor
naamste bazwaar tcgoii liet artikel was voor
zoor velen gölcgon in do ruinio beteeken is
en rakbaariieid raai do uitdrukking „hinder",
„overlast on ..middelen" geschikt oan vrees
aan te jagon".
Van voradlullcmde zijdem wei dén andere
wijzen van regeling aan die hand gedaan.
Enkelö loden wonsahten hinder, overlast
on ^-oesaaiijagang op zichzelf strafbaar te
stollen, zonder aanwijzing van het doel dat
daarmede beoogd word. Anderen gaven in
overweging hot. nieuwe artikel te doen ver
vallen on art. 284 zoo te wijzigen, dat daar
in straf wordt bedreigd togen hem die een
ander door geweld of bedreiging wederrech-
talijk dwingt iets te doen,'niet te dioen af to
duldian.
Eindelijk waren er verscheidene loden die
van oordeel waren dat, ook naar de bedoe
ling der regeering, thans alleen bepalingen
behooren to warden gamiaakt tot hot tegen
gaan van feiteilij'kihoclen en tot verzekering
van hot verkeer op don openbaren weg.
Eoniiigo loden betoogden, dat ait. II (art.
358bis) ini Strijd is met hot recht Gn da
vOlllcsoivortuiging. Zij ontzegden aan den werk
gever hot recht oan de bevoegdheid! tot sta»
king to boporkeai, oimdat het recht oan den
arbeiild noer to leggen aomdter vooraf ontslag
te vragen, zoowol den ambtenaar als den be
ambte tookoant.
Andere loden waren van oordeel, dat, afge
scheiden vain hot groote staatsbelang contract
breuk strafbaar dimt gestald to worden
Mkaq nucwndlo, rndicn voor do .opzegging
van de dienstbetrekking der spoorwegarbol
ders inderdaad eono buitensporige lange op-
zeggingstermijpi werd gesteld, men verder zou
gaan cCan naar men meende- in do be
doeling dei- regoering ligt.
Eonigo leden betoogden dat het bevreem
ding wekt, dat de bepaling niet evenzeer
toepasselijk is gemaakt op dienstweigering
van arbeiders in bakkerijen, in den kolen
handel on in alle transportbedrijven.
Benige leden meenden dat de redactie van
het artikel niet duidelijk is en vroegen hoe
het zal werken ingeval het contract toelaat
onmiddellijke opzegging zander termijn.
Met betrekking tot de redactie in het alge
meen werden nog verschillende vragen ge
daan.
Ten aanzien van art. 3o8ter wend opgemerkt,
dat het nauwoLijjks denkbaar is dat een en
kele ambtenaar of spoorwegarbeider zich aan
dienstweigering zal schuldig maken, niet het
oogmerk oan stremming in den dienst of in
liet verkeer te veroorzaken.
Bij verscüaaidene leden bestond ernstig be
zwaar togen liet opnemen van do woorden
„zoomede oe leiders of aanleggers der samen
spanning in dit artikel.
Eenige loden achtten verzwaring van straf,
in art. 358 quater, op grond van hot berei
ken van het oogmerk; niet billijik, of het
gewilde gevolg al dan niet bereikt wordt,
maakt immers, betoogden zij-, geen veraohil
met betrekking tot de zwaarte van het mis
drijf.
Wonken voor hen, die naar
Z u i d-A frika willen gaan. Het In
formatiebureau der Nederlamdsclio Zuid-Afri-
kaansche vereen iging is verplaatst van Rok in
62 naar Damrak 95, 3e verdieping te Am-
sterdam.
De secretaris van het bureau houdt zitting
Dinsdag en Vrijdag van 4 tot 6 uur, en op
aanvrage ook 's avonds na 8 uur, tot het ge
ven van inlichtingen aan hen, die zich even
tueel naar Zuid-A frika wensohen te begeven.
Schriftelijke inlichtingen eiken dag. Earn en
ander kosteloos.
Hun of haar, die naar Zuid-A frik a wen-
schcn te emigröeren, wordt ren zeerste aam
bevolen niet/ te vertrekken; vóór zij weten,
of ar eonigo kans bestaaifc aldaar een werk
kring te kunnen vinden.
Zonder vergunning mag niemand Trans
vaal of Oranjerivier kolonie binnenkomen..
Volgens het oordeel van den waam. con
sul-generaal dor Nederlanden te Pretoria,
zouden werklieden in de bouwvakken goedo
kans van slagen in Transvaal hobbon; kan
toorbedienden niet.
De Hjollandsche taall in
D u i t. s a h 1 a n d. Dr. C. D. Sax, predikanb
bij de Rcmoiistranrioho gemeente to Frcde-
rikst&d in Sloeswïjk-Holstein, schrijft aan
Neerlandia
„Nu ik toch schrijf, zal het u misschien
treffen, dat in de stad mijner inwoning, die 1
oorspronkelijk ecu Hollandsclw nederzetting
wae, nog in de volkstaal enkele Hollandsche
woorde n voortleven, bijv. stoepje, drieftol
trekpot, baantje, koekje, stoofje, enz. Merk
waardig dat het meest verkleinwoorden zijn.
Overigens is de bevolking in spreken, den
ken en voelen geheel verduitsobt, al is do
sympathie voor Holland! nog altijd zeer
groot.
„Aan do politieverordeningen ligt nog het
oude stadsrecht van 1621 ten grondslag, en
zoo werd bij een onlangs gerezen, geschil tUs-
schen twee koetsiers door den Rechtaan Wall t
mijne hulp ingeroepen om de d'esbetreffeudo
artikelen in 't Duitsch! to vertalen
K e g o 1-w e d s t r ij dl Door den Am-
sbmkumscihcn KcgeLbond zal van 16 tot 20
Med a. s. in hot feestgebouw Bellevue, Leul-
sdie kade te Amsterelnm, een groot nationaal
KegeJconoaurs worden gehouden.waarvöcr
in de Witte zaal van genoemd gebouw vijf
kegelbanen zullen worden aangelegd- Dit
kegel concours zal besdaan uit korpswedstrijd,
wclbtrijd can het kampioenschap van Am
sterdam. personeelen wedstrijd en vrije baan
wedstrijd, en zal worden opgeluistcid door
voredlrillende concerten.
Een gtdote cal lectio medailles en kunst
voorwerpen zijju als prijzen voor de verschil
lende wedstrijden uitgeloofd. Het concours
zal met een feestbal besloten worden.
De feestprogramma's zullen zoo spoodag
niogelijpt aan do clubs warden toegezonden.
Nogmaals Babal en Bijbel.
vProf. Friadrich Delitzsch heeft aan
den nieuwen druk van zijn voordracht Babel
eau Bijibel, ter opheldering eeai voor-
woortl laten voorafgaan, dat zijn standpunt
duidelijk uiteen zet. Het luidt in zijp geheel
als volgt:
„Wie is deze, die van Edom komt met
besprenkelde kleederen, vam Bozra? deze, die
versierd is in zijn gewaad, die voorttrekt in
zijne groote kracht? Ik ben het (Jahwe), die
in. gerechtigheid spreek, die machtig ben te
verlossen.
Waarom zijt gij ïood aan uw gewaad? en
uwe kleederen als van eenen, die in de wijn
pers treedt?
Ik heb de pers alleen getreden, en er was
niemand van do volken met mijen ik heb
hen getreden in mijnen- toorn, en heb hen
vertrapt in mijne grimmigheiden hunne
kracht is gesprengd op mijne kleed eren, en
al mijn gewaad heb ik bezoedeld.
Want de dag der wraak was in mijn hart,
en het jaar mijner verlosten was gekomen.
En ik zag toe, en er was niemand, die
hielp, en ik ontzette mij, en er was niemand,
die ondersteunde; daarom heeft mijn arm
mij heil beschikt, en mijne grimmigheid heeft
mij ondersteund.
En ik heb de volken vertreden in mijnen
toorn, en ik heb hen dironken gemaakt in
mijne grimmigheid; en ik heb hunne kracht
ter aarde doen nederdalen."
„Voorwaar zoo vervolgt Delitzsch
een echt Bedoeïnsch strijd- en triomflied,
naar taal, stijl en geest. Deze spreuk, Jes.
63 16 en honderd andere profetische spreu
ken vol ouuitbluschlijken haat tegen do vol
ken rondomme: teigen Edom en Moab, As-
sur en Babel, Tyrus en Egypte-, moest mees
terstukken van Hebreeuwsohe rhetoric»,
moeten het ethische profetisme van Israël,
nog wel op zijn hoogtepunt, weergevenDeze
ontboezemingen, voortgekomen uit bepaalde
tijdsomstandigheden, van staatkundige ijver
zucht en van, uit een menschelijk standpunt
misschien begrijpelijken hartstochtelijken
haat van al lang voorbijgegane geslachten
moeten ook ons kinderen van do twintigste
eeuw na Christus, moeten ook de westersche
en christelijke volken nog als godsdienstboek
dienen tot beschaving en stichting In plaats
van ons „met dankbaarheid en bewondering"
te verdiepen m Gods bestier onder ons eigen
volk van den Germaanschen oertijd af tot
op dezen dag, gaan wij nat onkunde, onver
schilligheid of verblinding voort, aan die
oud-Israëlitisch o orakels het karakter van
een (goddelijke) openbaring to« te kennen,
dat noch in het licht van de wetenschap,
noch in dat van den godsdienst of ethica
stand houdt. Hoe meer ik mij verdiep ini
den geest van de Oud-Testamentischie profeti-
edha loer der Schrift, hoe banger het mij te
moede wordt bij' Jahwo, die de valken met
zijn onverzadelijk toornend zwaard slacht,
die maar Eén Lievelingskind heeft, daaren
tegen allo andere naties overlevert aan de
duisternis, de schande, den ondergang; die
reeds tot Abraham sprak: „ik wil zegenen
die u zegenen, en die u verwonschen, ver
vloeken", ik neem mijne toevlucht tot
hom, die in leven en sterven geleerd heeft:
„zegent degenen die n vervloeken," en zoek
vol vertrouwen cn vreugde en ernstig stre
ven naar zedelijke volmaking heil in den
God, tot wien Jezus ons heeft leeren bidden, 1
den God die is een liefhebbend en rechtvaar
dig Vader over alle meoischen op aarde."
Cliarlottenburg, 1 Maart 1903.
FRFEDRIOH tDEÜJTZSCH.
Een drama op zee.
Door den rechter-commissaris van Liver
pool zijn op het einde der vorige week vier
zeelieden in verhoor genomen, genaamd Otto
Monson, 18 jaar oud, Henry Flohr 19, Gustaf
Rau, 29, en William Smith, 30 jaar oud, de
eerste drie Duitschers, de laatste Amerikaan,
bpscihuldigd van moord op kapitein Alexan
der Shaw en zes koppen van de bemanning
der Engelsohe bark „Veronica", in volle zee,
in December.
De gevangenen zijn ook beschuldigd van
het schip te hebben in brand gestoken. De
„Veronica" reisdö van Ship Island, Missi-
sipi, naar Montevideo.
De gevangene Henry Flohr werd van ver
volging ontslagen en als getuige gehoord.
De „Veronica", een schip van 1100 ton,
vertrok 11 October met eene lading van al
les en nog wat van Ship Island. De beman
ning bestond uit 12 koppen, waaronder de
vermoorden en de gevangenen, benevens een
kleurling, Mozes Thomas genaamd, die kok
en steward was.
Naar 't schijnt ging alles wel tot den 7
December, en toen schijnt eene samenzwe
ring te zijn op touw gezet tussohen de ge
vangenen en anderen, om sommige leden
van do bemanning te vermoorden. Zij had
den zich eerst gewapend met revolvers. De
leider van het complot schijnt Rau te zijn
geweest.
Op 8 December, tussohen drie en vier ure
'snnorgens, stond een vani de bemanning,
Patrick Doran, genaamd Paddy, op het '.oor-
schip op den uitkijk. Rau, Smith en Flohr
naderden Doran, en de eerste bracht Paddy
met een stuk ijser drie slagen op het hoofd
toe, waardoor hij bewusteloos ne3r/jel. Da
ongelukkige werd daarop in oen scUeepskas
gestopt en Flohr moest or de wacht voor
houden.
Twee schoten hoorend op een ander deel
van het schip, snelde Flohr er naar toe;
half bedwelmd' nog kwam Doran te voor
schijn. en vroeg een glas water. Raui bracht
hom met zijn moordtuig nieuwe slagen toe
en doodde hem. Men wierp daarna het lijjk
over boord.
Kort daarna kwam de eerste stuurman,
Mc Leod, naderbij en vond Rau cn Smith
met geladen revolvers en ijzeren bouten in
de hand. Mc Leod vroeg waar Paddy was,
waarop Rau, zonder iets te zeggen, naar den
eersten stuurman sloeg, maar hem miste en
den gevangene Smith trof, welke nog het
spoor van dien slag op zijn hoofd draagt
Rau viel nu echter Mc Leod weer aan en
sloeg hem bewusteloos.
De eerste stuurman werd daarop insgelijks
overboord geworpen door Flohr en Smith.
Daarop schijnen Rau en Smith op zoek te
zijn gegaan naar den tweeden stuurman
Abrahamson. Zij gingen hem roepen, daar
hij zich in zijne hut bevond. Toen Abraham-
son verscheen, lostten zij twee schoten op
hem. De ongelukkige liep door de eetkamer
naar de kajuit van dom kapitein, roepende:
„O God kapitein, men 'heeft op mij gescho
ten
De kapitein bevond zich niet in zijne ka
juit, maar in het achterschip.
Op dat oogenblik stond Julius Parsson
aan het roer en Rau zond Flohr om, hem
eveneens te doodenzij voerden evenwel op
dat oogenblik hun voornemen niet uit. Pars
son werd echter opgesloten en Monson hield
over hem^ de wacht.
De kapitein werd getroffen door Rau, op
't oogenblik dat hij aan het kompas stond.
Hij sukkelde nog naar zijne kajuit, waarheen
Abrahamson ook gevlucht was na gewond
te zijn. Op 't oogenblik, dat hij door de deur
ging, schoot Rau nogmaals op den kapitein.
Intusschen poogde Parsson te ontsnappen
uit zijne gevangenis, maar Monson doodde
hem en wierp het lijk over boord.
Tijdens deze vreeselijjhe voorvallen was de
steward-kok, Moscs Thomas, in zijne hut.
Midden in den nacht ontwaakte hij door
twee schoten ai onmiddellijk daarna hoorde
hij: O, kapitein, ik ben gewond. Dat was
ongetwijfeld Abrahamson. Daarna hoorde hij
Ran zeggenWij| hebben den kapitein, den
eersten en tweeden officier en den bootsman
gedlood; nu blijft nog enkel de kok.
Rau naderde daarop de hut van Thomas
en beval hean onder doodsbedreiging buiten
te komen. Thomas barrikadeerde zich in
zijne hut. Ran bleef do wacht houden. Met
het aanbreken van dien dag kwam Thomas
buiten, Rau dreigde met een revolver, maar
Thomas smeekte hem' niet te dooden en ook
Smith zeid©Dood hem niet, hij heeft niets
gedaan.
Hierop werd Thomas door Ran onderaooht
om te zien af hi j geen wapens had en to o
beloofde de moordenaar hem te zullen spa
ren, indien hij alles deed wat hem b_.'olen
werd. Daarop moest do kok koffie zetten,
maar Rau volgde hem overal met den revol
ver in de hand. Toen de koffie gereed was,
moest do kok eerst drinken, om te zien of
hij er geen vergif had in gedaan. Later
bleek dat gedurende al dien tijd do kapitein
en de tweede stuurman in de kajuit opge
sloten waren.
Na de koffie to hebben gezet werd) Thomas
drie dagen opgesloten. Den eersten dag hoor
de hij veel slaan en hameren. Naar 't schijnt
sloten zij toen dq geschutpoorten rond de
kajuit, daar zij) ongetwijfeld wisten dat er
daar vuurwapens waren en het dien. kapitein
en den tweeden stuurman mogelijk zou zijp
op hen te vuren.
Op Woensdag 10 December besloot Rau
dat de kapitean en de tweede stuurman moes
ten vermoord worden, en hij, met Smith en
Monson, gewapend met revolvers, en Flohr,
voorzien van een bout, stelden zich op rond
d© kajuit. Abrahamson werd eerst buitenge-
laten en neergeschoten door Smith. De on
gelukkige viel over boord en toen hij weg
dreef, schoten Ran; Monson en Smith nog
op hem in 't water. Twee uren later werd
de kapitein buiten gehaald. Rau schoot hem
door het hoofd en wierp zijn lijk over boord
Thomas, die gedurig in vrees voor zijn
leven verkeerde, slaagde er in heit vertrou
wen der bandieten te winnen en werd zelfs
goede maatjes met hen, in zooverre dat zij
in zijn bijzijn alles vertelden wat er gebeurd
was. Hij moest echter zweren nooit iets te
vertellen van hetgeen hij had gezien.
De gevangenen wasten dat hun naar de
verdwenen matrozen zou worden gevraagd,
en Ran en Smith verdichtten een verhaal dat
zij zouden vertellen wanneer zij in hechte
nis genomen werden. Alec Bravo, Gusfcav
Johansen en Thomas moesten iedereu dag die
geschiedenis driemaal herhalen, terwijl Rau
met een revolver voor hen stond en dreigde
hen dood te schieten, zoo zij zich vergisten
Een van do bemanning was gestorven aan
gele koorts, de stuurman was utit de mast
gevallen en gedood, het schip was dan in
brand geraakt, de bemanning had1 in b otcn
het schip verlaten, en de boot van den kapi
tein hadden zij uit 't oog verloren.
Ongelukkiglijk konden Bravo en Johansen
het verhaal niet onthouden en daarom wer
den zij: door de thans gevangenen gedood cn
over boord geworpen. Daarop maakten zij
de redd ingsbooten gereed en besloten zijl het
schip te verlaten. Men stapelde nu op bevel
van Rau hout op in de eetzaal en in de
lajuit, en Rau begoot alles met parafine
Toen werd net schip in brand gestoken en
verlieten de overlevenden het vaartuig in de
volledig uitgeruste reddingsboot, Zij zeilden
vijf dagen lang en bereikten Cajueira, een
verlaten eiland op de Zuid-Amerikaansche
kust. ^..j bleven drie dagen op het eiland en
op 28 December werden zij opgepikt door de
stoomboot „Brun-fwick". Later vertelde de
kok aan kapitein Brown van de „Brunswick
wat er op de ..Veronica" gebeurd was, en bij
aankomst te Lissabon, berichtte hij de zaak
aan den Engeilschon consul, die hean beval de
mannen naar Liverpool te brengen. De con
sul zond bericht naar Londen, en bij do aan
komst te Liverpool werden, zooala wij dos-
tijds germeld hebben, de moordenaars aange
houden.
Flohr hoeft thans eene bekentenis afge
legd, die geheel overeenstemt met het ver
haal van Thomas, de kok, en daarom is hij
va/ni vervolging ontslagen enwordt hij als ge-
tuïge gehoord. Do zaak komt heden in be
handeling.
Wat de drijfveer is geweest tot dit drain»
blijkt niet uit het verhaal.
