ar°.
3d' Jaargang.
Dinsdag 15 September 1903.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
,,'t Was maar 'n Model."
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.85.
Idem franco per post1.75.
Afzonderlijke nummerso.OS.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nur
'a morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF G>.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJ8 DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regelsf 0.7
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedriff bestaan voordeelïge bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abo'ntiëflïbnt. Eêhb
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op a&ntftXg
toegezonden.
Aan degensn die tegan 1
October a. s. op dit blad intee-
kenenworden do nummers die
in deze maand verschijnen, kos
teloos toegezonden.
Politiek Overzicht
Het Duitsch-Ruasische
handelsverdrag*
Dö Duitsche Minister van Landbouw, de
heer vort Pod'bielski, heeft zich. onlang» tegen
over den lieer Stanislas Propper, den leider der
te Petersburg verschijnende „Birshewja Wje-
domosti" Beurscourant) uitgelaten over den
stand der Duitsch-Russische onderhandelin
gen over de vernieuwing van: het liande la-
verdrag. De heer Pr opper, die op een rond
reis «enigen tijd in het buiten land vertoeft,
werd) de vorige week door dien heer v. Pod-
bielsbi in audiëntie ontvangen en bij deze ge-
legenheid schijnt de I>uitsche Minister vso
Landbouw de Duitsche opvattingen zeer dui
delijk, maar daarom: volstrekt niet pessimis
tisch in 't Jicht gesteld te hebben.
De Minister wees er op, dat reedis alleen
de waarneming dat in Rusland' en in Duiitsch-
land de analoge bevolkingskringen, tegenge
stelde belangen hebben, daar in Rusland de
landbouwers als belanghebbenden bij export
dezelfde rol spelen als in Duitschland de in-
dustrieolen, terwijl de Russische industrieelen
dezelfde protectionistische neigingen hebben
als de Duitsche landbouwers, noodzakelijk
tot wederajdsehe erkenning van de subjeo-
tive rechtmatigheid' der gestelde eiachen moet
leiden.
Wij onderstellen dat Minister von Pod-
bielski zich volgens zijn gewoonte wel wat
praegnanter zal hebben uitgedrukt en dat
zijjii stijl ei' door dè omwerking van den Rus
sische» journalist niet beter op geworden
zal zijn. De bedoeling is echter duidelijk.
Men heeft nu, aldus ging de Minister in
het interview' voort, tijtf gewonnen om over
dit feit in kalmte na te donken en daardoor
is de waarschijnlijkheid toegenomen, dait men
de beroemde „middelbare lijn" zal vinden
langs welke een vergelijk mogelijk is.
Intusschen is men in Duitschland genood
zaakt' met. de wenschen van den Rijksdag
ï-ekening te houden. Het zou vergeefsche
moeite zijn een verdrag te ontwerpen, waar
van niet verwacht kon worden, dat het de
toestemming vam den Rijksdag erlangen zou.
In zoover moet men zich houden aan de vin
gerwijzing, die in de door den Rijksdag vast
gestelde minimaa 1-fc arieven is gelegen.
Zou men er m Rusland zeer aan hechten,
het onderscheid tusschen de rechten op tarwe
en die op rogge boven 50 pfennig per dubbel-
centemaar te verhoogen, dlan zou dat slechts
met behoud van de in het autonome tarief
voor de rogge vastgestelde miinimaalgreas
kunnen geschieden.
De Minister was van meening, dat Rus
land' in de gelegenheid' was eui daarvan ook
wel gebruik zou maken; om. zicht tegeoi-praesta.-
ties, als men het zoo uitdrukken mocht, op
het gebied vau hout- en petroleumhandel te
bedingen.
De regeling van de invoerrechten op vee
stuit op tweeërlei moeilijkheid, waarvan de
kleinste daarin bestaat, dat eene verandering
in de spoorwegtarieven de werlomg van elk
niet absoluut prohibitief invoerrecht kam op
heffen. De grootste ligt in de maatregelen,
die tegen besmettelijke ziekten onder j.-
vee oiiivermiijidelijik noodzakelijk zijn. Minister
v. Pod'bielski acht het onmogelijk van het
sluiten der grenzen afstand te doen, wanneer
over grens een geval van besmettelijke
veeziekte is voorgekomen. „Een ander mid
del van afweer, dan eeiii volkomen afsluiting
van de grens in) zulk. een geval is er niet,
zelfs als met den besten, wil de meest-omr
vattende voorachtigheid wordt in acht ge
nomen. De Duitsche veestapel vertegenwoor
digt een waarde van miilliardënvijf mil-
liarden zijn geen overdreven: schatting en
dit vermogen mogen wij wiet art gevaar brem
gen. Het. is ons gelukt onzen, veestapel ziekte-
vrij te miaken. Dat is slechts door het snelste
en krachtigste ingrijpen mogelijk geweest.
De Minister begaf zich dan in bizonder-
heden over den vleeschuitvoer en behandel
de de vraag in hoe verre deze bij verbod van
vee-invoer daarvoor in de plaats zou kun
nen treden. Het is echter, althans in den
zomer niet uitvoerbaar om geslacht vee in
«tukken over de grenzen te brengenhet
vleesch bederft in de hitte. Vleeschkeuring
onmiddellijk aan de grens heeft geen zin,
daar volgens de wet de geschiktheid1 van
vleesch voor de consumptie door de plaatse
lijke keurmeesters moet worden vastgesteld.
Bij de verzending van vleesch is trouwens
in den regel de bedoeling 0111 minderwaardig
vleesch aan den man te brengen. Aan goed
vleesch heeft Rusland geen overvloed, inte
gendeel schijnt uit een daarvoor opgemaakte
statistiek zelfs te blijken, dat de Russische
voorraad aan goed vleesch nog niet eens
voor de acht grootste steden van Rusland
voldoende is. „Juist daarom", besloot de
Minister, „ben ik van meetniing, dat men in
Rusland in 't bizonder het oog op den uit
voer van hout en petroleum gevestigd' zal
houden, want de waarde van den Russisohen
hout-export overtreftzelfs die van den Ruis-
sischen graan-export niet onbelangrijk
„Wat de verwachting voor te verkrijgen
overeenstemming verhoogt is ce langdurige
traditie van goede buurschap, die tusschen
Rusland en Duitschland heeracht. Wij; zijn
op elkaar aangewezen en kunnen elkander
goed verdragen. Lange ervaring heeft ons
geleerd', dat wij elkander kunnen vertrou
wen. Wij behandelen elkaar ala gentlemen.
Hebben wij een overeenkomst getroffen, dan
voeren wij haar ook uit in den zin. waarin
zij getroffen werd en. wij hebben de zeker
heid, dat niet een of andere onverwachte
truc verschil van meening te voorschijn
roept en het onbehaaglijke gevoel, dat wij
niet eerliik behandeld werden.
De waarschijnlijkheid blijkt alzoo niet
gering te ziin dat, gelijk men wel kon ver
wachten, liet handelsverdrag tusschen.
Duiitschland en Rusland en daarmede de
sluitsteen van het gebouw der nieuwe Duit
sche handelsverdragen tot stand komt.. Aan
de met den Rijksdag Verkregen minimaal-
hechten op graan wordt aan Duitsche zijde
vastgehouden en Rusland vindt een aequi-
valent in zijn uitvoer van petroleum en hout
Deze opvattin? wordt bovendien van an
dere zijde bevestigd.
Door opstokerijen van beurs-liocrale zijde
a's bijrv. de „Frankfurter Zeitung" waren
sommige conservafciven bevreesd geworden
dat de Regeenng de met den Rijksdag na:
heeten strijd overeengekomen minimaalrech
ten zou laten vallen. De conservative
„Redehsbote wordt hierover ietwat nerveus
en vraagt of do Regeenng dit gerucht niet
zou weerspreken De alld'eutsohe „Tagliche
Rundschau" lacht nu den Reiehsboïe een
weinig uit dat hij) in vollen ernst een d'é-
mentü verlangt van zulk „unmaszgoblich'es
Gcplahder". Afdoend echter schijnt een
officieus communiqué der „Süddeutsche
Reichskorrespondenz", hetwelk luidt
„Het is er beide Regeeringen, de Russische
en de Duitsche ernstig om te doen, zich
met elkander te verstaan, gelijk tut in het
belang is van beide landen. En de resul
taten der tot nu toe gevoerde
onderhandelingen zijn van dien
aard, dat men er van weerskanten gerust
van af kan zien om voor een rustige g
1 i j k m a 11 g e behandeling van za
ken uitingen van nationale gevoeligheid' in
de plaats te stellen, die. naar men. hopen
mag, in zake het Duitseh-Rnssi«che-handels-
verdrag in het ?ehee! niet. mobiel behoeven
te worden gemaakt".
Duitschland.
De so c i a a 1-d e m o r r at i s o in e pa r-
t ij di a g te Dresden heeft Zondag een
vóórvergadering gehouden. Kaden, uit Dres
den, verwelkomde de partijgenooten en
sprak over de verkiezingen.
Bebel beklom na hem het spreekgestoelte,
onder stormachtige toejuichingen. Hij hield
•een klinkende rede tegen do Saksische re-
gecring. liet volksgericht, zoo 'betoogde Be
bel, had eindelijk gezegdzij, die daar
•regeeren, zijn nie* degenen door wie wij.
■geregeerd willen worden.
Singer en Haden worden bij acclamatie tot
voorzitters gekozen.
Bij de vaststelling van de agenda, wekte
een voorstel van Singer over de behande
ling van de kwestie van het ondervoorzit>-
■tcrschap het wantrouwen van de Vollma-
rianen. Maar Bebel verklaarde dadelijk:
„Wij wenschen grondig, zeer grondig a.f te
rekenen."
Een gedeelte van het geschil, de aan
klacht van. Bebel tegen de Vorwarts, ie door
wederrijdsche complimenteuze verklaringen
zoo goed als bijgelegdmen verwaoht edh-
ter een griminigen strijd tusschen Vollmar
'en Bebel
Frankrijk.
Omtrent het bezoek van minister
president Combes bij' gelegenheid van
de onthulling van het standbeeld van Renan
in Frequier wordt nog bericht, dat tij
dens het feestmaal plaats vond, de clericalen
den vespers bijiwoonden. Daarna bega
ven zij zjch van de kathedraal uit, met
stokken gewapend, onder gefluit en. groot
rumoer in dichte drommen door de straten
der stad naar het gebouw, waar het banket
gehouden werd. Daar kwamen zij ia botsing
met de republikeinen, waarop een groote
vechtpartij ontstond. Een officier, die door
een aantal rustverstoorders omsingeld werd,
trok zijn sa.be 1. Dé menigte werd ten slotte,
nadat gendarmerie opgedaagd was, uiteen
gedreven,
Engeland.
De ministerraad heeft vandaag drie uren
vergaderd, en gesproken over Chamberlain's
fiscale plannen. Alle ministers waren aan
wezig, lieden komt het kabinet opnieuw bij-
Sedert een paar weken dringt de liberale
pers bij de regeering aan op tus-sckenkomst,
ten einde aan dew toestand iin den Balkan
een einde te maken. Die regeeringsgezind'e
pers begint in dienzelfden geest, to spreken.
De „Times" oppert liet denkbeeld! eoner
samenwerking tusschen Elngeland cu> Frana-
rijk. Evenwel eon ander gedeelte bepleit de
onvoorzichtigheid van een interventie-poli
tiek, en de St. James Gazette vindt onthou
ding het wijste.
Italië.
Officieel wordt bekend gemaakt, dat de
Koning en do Koningin den 14. October, ver
gezeld van den minister van buitenlandsche
zaken naar Parijs zullen gaan.
Hongarije.
Uit Budapest wordt aan dei» Temps ge
meld Er is sprake van een compro m. i s
tusschen de Kroon en de Onafhaiikelijk-
heidspartij. De Hongaarsche Kamer zon. prin
cipieel het. recht van de natie op het gebruik
van do Hongaarsche taal in het leger erken
nen, en verklaren, d'at dit recht de rechten
van de Kroon niet schendt. De Onafhanke-
lijlkheidspartij zoo» zich voor het moment met
deze oplossing tevredlen stellen, die Wekerle,
aanbeveelt. Het is dus de .heer Wekerle, zegt
het blad., die de aangewezen man voor de
vorming van liet nieuwe kabinet zal zijn.
Bulgarije.
De Bulgaarsche regeering heeft door
hare vertegen woordigers in het buiten
land aan de mogendheden eeno motie
•gericht, waarin zij verklaart, dat Turkije
'het gClieele leger onmogelijk op de been
lean hebben gebradht enkel met hat doel
om den opstand te dompen. De regeering
roept de mogendheden op om een einde te
"maken, aan liet moorden en plunderen. De
nota eindigt met de verzekering, dat, als
(de mogendheden niet. bijtijds tussahenbeido
(komen, Bulgarije gedwongen zal zijn de
noodige maatregelen to nemen.
Turkije.
De Tribuna schrijft over de reis van ad
miraal Morin naai- Maderno: „Wijj weten
niet, of Morins besprekingen met Zanardelli
eene beslissing in zake het zenden van
de Italiaan sche vloot in de Turk-
sche wateren tengevolge zullen
hebben, maar wij, denken, dat wanneer
het met goedvinden van de andere mogend
heden geschiedt, om. aan den ondragclijken
toestand een einde te maken, een dusdanig
optreden feitelijk niet buiten Itallies pro
gram, zijner tendenzen en zijn nationaliteits
gevoel zou liggen Wij willen hopen, zegt
genoemd blad, dat Italië zoo lang als mo
gelijk is, deze interventie zal vermijden, maar
het bescherme althans zijne onderdanen voor
bet gevaar, hetwelk hun op het naburige'
schiereiland dreigt. Trouwens wanneer het
naar Griekenland, Corfu en China ging,
waarom zou het voor het naburige Balkan-
schiereiland de oogon sluiten f"
De Giornale d Italia zegtDe besprekin
gen van Morin hebben niet alleen eene
interventie der vloot, doch' ook
van het landleger ten doel. Se
dert dagen houdt, men zich in de
ministerieën daarmede b e z i <r en
maakt men toebereidselen voor
het zenden der strijdkrachten,
die in een gegeven geval een geheel
armeeoorps zouden omvatten.
Dat het in het vilajet Monastir nog niet
zoo kalm is, als de officieelo berichten uit
Konstantinopel het. willen doen voorkomen,
blijkt thans uit eon bericht uit Saloniki, vol
gens hetwelk Donderdag en in den daarop
volgenden nacht in de dorpen Cozitslca en
Banofaroska in genoemd vilajet een ern
stige botsing tusschen Turkscho troe-
pen en eene sterke bendo Bulgaren plaats
gevonden heeft.. Negentig opstande
lingen werden gedood. De Turken had
den 3 dooden en 2 verwonden. Zij vorover-
deu twee kanonnen van hout, wier loopen
door ijzeren ringen versterkt waren, en cena
groote hoeveelheid munitie.
China.
Do Daily Mail meldt uit Sjanghaai De
Japanse he gezant in Peking lieefti
in een onderhoud met Prins Tsing beslist g
protest, eer d tegen de nieuwe voor
stellen van Rusland, in 2ake de ontrui
ming vanMantsjoerije.
Congostaat
Uit Brussel wordt gemeld, dat de
Congo-regeering in antwoord op de Brifc-
sohe nota de benoeming vau eene in
ternationale commissie wil voorstellen,
die het vraagstuk van de behande
ling van do inboorlingen en het
handelssysteem niet- alleen in den
Congostaat, maar in alle Engelsche, Duitsche,
Portugeescue en Fransche kolonieën, van
Afrika onderzoeken zal. Naar het heet moet
dit voorstel door Frankrijk worden onder
steund; dit is-inmiddels eene bewering, die
nog op geen auclere wijze is bevestigd, clan
uit. Btlgisolie en Congostaatsohe bron. En
geland daarentegen blijft bij zijn eiscli, de
zaak aan het Haagsehe hof van Arbitrage
to overleggen, en het is niet zeer waarschijn
lijk, dat het zich met de vervanging van dit
voorstel, door een oneindig verstrekkend en
iedere fciteliiiWe motivoering ontberend on
derzoek in alle Afrikaansche koloniën, eens
verklaren zal.
Allerlei.
vEen spoorwegstaking in
JM. i 1 a a n. Onder de beambten! van dm
Noordenspoorweg te Milaan is een staking
uitgebroken. De dienst op de verschillende
trajecten is gedeeltelijk opgeheven,
vUit Lorient wordt gemold, dat do po
litie aldaar eetie Russin heeft gearresteerd,
sunh noemende Alexandra d'Abazmt, die
eerst te Lorient, daarna te Toulon bare spi-
onnendiensten verrichtte. In laatstgenoemde
stad werd ,ze door de politie betrapt. Bij
eon in dienst van den staat zijnd persoon,
te Lorient, met wie Alexandra d'Abazzai
relaties onderhield, is huiszoeking gedaan.
\Uit de dan:1' ij gevonden bridVen bleek, dat
do Russin dikwijlls uit het buitenland: en
voornamelijk uit Russiscfo-Polen gelden ont
ving.
vIn Zoblotof (Galicië Oost.) verbreidde
zich Vrijdagmiddag het. gerucht., dat in het
.huis van eon Jood eeno vrouw, die een os
verkocht had, vermoord was geworden. Hoe
wel de overheid pogingen deed: de ongegrond'1-
beid van het gerucht aan te toonen, grepen
«en aantal boeren verscheidene Joden aan,
van welke drie zwaar en verscheidene ande
re Jicht gewond werden. Ook werden in
huizen van Joden verscheidene ruiten stuk
geworpen,
vGisterenmorgen te 10 uur werd, na»»-
(uit Boekaiest gemeld wordt, iu het ge'heele
land eene meer dan 2 seconden durende
aardbeving gevoeldschade wctc!
evenwel niet veroorzaakt.
vFransche doktoren in China, naar Ni-
oetsjwa,ng gezonden, tot het instellen van
een onderzoek naar de daar voorgekomen ge-
Vrij naar het Hoog - DuiUch
19 DOOR
J. L. VAN DER MOER.
Nadat de blozende Psyche deze woorden
gesproken had, draaide zij zicli om en ging
de deur uit. Papa keek haar wanhopig ach
terna. en liet vervolgeus zijn blikken angstig
door de kamer zweven, als zocht hij naar
hulp.
„Ha, juffrouw Eichhorn!"
,.U wensebt, meneer?
„U hebt 't. gehoord, lieve juffrouw, zij wil
naar de Matthaikirchst rasze. 't Is
voor ui geen geheim, want 0ij heeft er in uw
tegenwoordigheid herhaaldelijk over gespro
ken, dat zij zicli eergisteren met hem gebrouil
leerd heeft. Eergisteren, wel te verstaan! En
tot op dit moment heeft hij nog niet de
geringste poging in 't werk gesteld... ik ge
loof heusch, dat zij beter deed er niet heen
te gaan! Ik moes<5 ditmaal mijn vaderlijk ge
zag...'
Juffrouw Eichhorn had de grootste moeite
om niet in een geweldigen schaterlach uit
te barsten.
Je vaderlijk gezag? Ooh, arme hals!
Da oude heer scheen zelf iets soortgelijks
te gevoelen, want hij brak plotseling af en
bracht de weeke, witte handen gevouwen
voor de dunne lippen, en zag er uit oui
ieders medelijden op te wekken.
„Mijn God, wist 'k toch maar... Ooh, juf-
fi'ouw Eiohhom, u moest me helpen, wilt u
mij niet raden wat. 'k doen moet'"
„Als 'k me werkelijk zou durven veroor
loven u 'n rand te geven:, dan zon 'k zeggen
laat d» gravin begaan. Zij zal tooli hoogst
vermoedelijk zelf 't beste weten, hoe zij zich
tegenover haar aanstaande te gedragen heeft.
„Meent u d'at heusch, lieve juffrouw?"
De graaf begon bij te .komenhij lachte
weer. „Ja, ja, ik geloof toch ook, dat 't
maar 't beste zijn zal. Zij is zoo verstandig
en zij beeft zoo'n takt' Wilt u dan maar la
ten inspannen als 't tijd is?"
Hij knikte de dame, welkt» hem uit zulk
een moeilijke positie verlost had, dankbaar
toe, en trippelde de deur uit.
Een spottend lachje kwam om den mond
van juffrouw Eichhorn. en op verachtelijken
toon liet zij zich deze woorden ontglippen
„Onnoozele hals, ouwe stommerik!"
VIII.
In gedachten verzonken, staarde Raimund
Heimberg op de twee naamkaartjes, welke
Beppo hem zoo even had' ter hancl gesteld.
Ongemerkt sloeg de donkere Italiaan zijn
meester nauwkeurig gade, en hij dacht er
het. ziilue van. Al dat turen en staren en dat
voortdurende stilzwijgen waren hem eeu be
wijs, dat de signor professore in een zeer
bijzondere stemming verkeerde. Zijns inziens
kon niemand anders de schoone, blonde con-
t.essa (gravin) hierva.il de oorzaak zijn
Tusschen promessi sposi (verloofden) valt
immers Wel eern- meer iets voor, dat hun
goede stemming bederft!
En Beppo liad Beppo niet moeten wezen
en bovendien de u'tverkorene en vertrouw
de van het lieve, kleine karnen iertje uit die
graaflijke woning op den Königsplatz om
niet te weten, dat de signar professore de
promesso sposo van het gravinnetje was
„Vraag meneer zoo goed te willen zijn, 'n
oogenblik geduld te hebben. Tk kom dadelijk
in 't. s-aloiv'
De bediende had! de deur van het atelier
achter zich dicht gedaan. Een dof geluid
ontsnapte aan ÏTeimbergs borst. Het had
«ets van een snotlaeh, maar het kon ook wel
een diepe zucht zi^n. Wat zouden zij van
hem willen? Had hij hun zijn ziel verkocht?
Had hij hun zijn leven verschacherd Kwa-
nu ii zij misschien urn hem daaraan te her
in neren, on om hem te- zeggen dat zijn ziel
lièm zelf niet meer toebehoorde; dat zijtn
loven, zijn denken en gevoelen aan hen in
eigendom waren overgegaan' Of had hun
komst wellicht een ander doel Wie weet of
zii niet. kwamen oni hem mee te deelcn, dat
het komediespel nu lang genoeg geduurd liad
dat 't scherm voor goed was neergelaten véór
die zcsweokscho, zoogenaamde verloving van
den schilder, die oen boerenzoon was, en van
de «na-vin, die gedurende oen paar maanden,
in haar „onbegrijpelijke verblinding", ui hem
slechts den kunstenaar had gezien Indien het
bezoek eens gebracht, werd uitsluitend met
het doel hem, kennis te geven, dat. voor den
vervolge de eer hem, zou ontzegd zijii met
hen te converseeronO. was dit. eens wtiar
Als door een magnetische kracht aange
trokken. vlogen zijn blikken naar een ezel,
naast dien waarop )v t gisteren begonnen
schüderii van Oedious stond, hetwelk enkele
uren geleden, de nieuwsgierige oogon van den
medizinalrat, dr. Hugo Lenz, zoozeer had'
bezig gehouden, dat zii liet andere niet eens
opgemerkt hadden. En liet oog van den
kunstenaar bleef mot Welgevallen rusten op
dat wel is waar nog niet voltooide, maar toch
reeds zoo schoone vrouwenhoofd!. Waf was 't
prachtig, hoe wonderlijk schoon! Het zou
we'-keliik geen bevreemding kunnen baren in-
d«'en hij. zoodra het voltooid was, evenals
Pygamalion, voor zijn eigen werk op de knieën
zonk, om liet, in vervoering toe tr- fluiste
ren„Gij zij|t sclioon, verrukkelijk scihöon,
ik heb u onuitsprekelijk lief! Eu omdat ik
u zoo liefheb, omdat ik mijn ziel niet aan
die andere verkocht, noch mijn leven aan
haar versohaclicrd heb. daarom zul'en rij u
toebohoorenMijn ziel. mijn zinnen, mijn
leven, alles wat ik heb zal het uwe zijnd
Alles wat, ik ben, ben ik voor ui!"
„Wat is er nu weer Beppo?"
„Die dame en die heer laten vragen of de
signor professore niet zoo goed zou willen
wezen, hen maar dadelijk hier in 't atelier
te ontvangen?"
„Dadelijk, en hier in 't atelier? Neen, dat
gaat- nietOf ja, zeg maar dat 't me aan
genaam zal zijiii."
Weer bleef Heimbcrg enkele oogenlïlikken.
alleen. Hijj drukte do handen tegen het
glooiende voorhoofd. Dadelijk, hier? Zij
schenen dus haast te hébben? Hii keek op
do pendule, als wilde hi{| do seconden tellen,
welke nog vóór hun binnenkomst moesten
ver loopen
„Raimuudl, waarde schoonzoon, ic ziet ons
hier
„Waaraan heb ik deze oer te danken?"
„Eer? Je maakt toch gekheid, hoop ik?
Van wat voor eer kan er nu sprake zijp,
beste jongen?"
Geheel overeenkomstig de onderweg beko
men instructies, was de oude naar HeimbergJ
toe getrippeld), terwijl zijp dochter achter
hem langzaam naderbij kwam-. Snocperig-
verlegen liet zij het kopje op de borst zinken.
De graaf had beide handen van, zijn schoon
zoon in spe gegrepen en drukte ze met ze-
mnvaehtigc inspanning tusschen zijn eigen,
weeke, blanke vingers. Door zoo'n lievig-
heidje meende hijj de streng voorgeschreven
„sohoonvaderlij'ke cordialiteit" het beste te
toonen.
„Jongen, jongen, wat hebben wv< ons be
zorgd over ie gemaaktWe hoorden zoo
straks van dokter Lenz, dat hij je bezocht
had' en dat je ziek was. Natuurlijk vonden
we in deze ongesteldheid 'n geireede verklan
ring voor je wegblijven op gisteren, ehem,
ehem
De oude hoestte alsof hij onverwacht iets
in de kool gekregen had. Het was echter al
leen maar om tijd te winnen, want hij) stcmdl
op het punt don draad van zijn rede te ver
liezen en niet meer te weten hoo de beko
men. instructies verder luidden en wat hiji
nog meeir moest zeggen, alvorens in ziin kwa
liteit. van bescheiden papa, zich naar den adh-
t er grond te begeven en liet terrein vrij te
laten voor ziiu verstandig en taktvol doch
tertje. Maar Godo zij dank' Daar schoot het
hem weer to binnen. „Beste jongen! Wat
wïis natuurlijker dan dat mijn Bla.nche en ik
oogeinblikkclijilc naar je boe vlogen? Hiliihit
Ik spreek zoo van mijn Blanche, liihihi!
Lach liem gerust- uit, Raimund. niiiln waarde
zoon, lach hem maar uit, dien oimoozjeleu,
ouden papa, die maar niet schijnt te kunnen
vergeten, dat rijfii oogappel volstrekt niet
meer zijn uitsluitend eigendom is liihiihi 1"
Wordt vervolgd.