ar°. 3d' Jaargang. Dinsdag 15 September 1903. BUITENLAND. FEUILLETON. ,,'t Was maar 'n Model." AMERSFOORTSGH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.85. Idem franco per post1.75. Afzonderlijke nummerso.OS. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nur 'a morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF G>. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJ8 DER ADVERTENTIËN Van 1—5 regelsf 0.7 Elke regel meer Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedriff bestaan voordeelïge bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad bij abo'ntiëflïbnt. Eêhb circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op a&ntftXg toegezonden. Aan degensn die tegan 1 October a. s. op dit blad intee- kenenworden do nummers die in deze maand verschijnen, kos teloos toegezonden. Politiek Overzicht Het Duitsch-Ruasische handelsverdrag* Dö Duitsche Minister van Landbouw, de heer vort Pod'bielski, heeft zich. onlang» tegen over den lieer Stanislas Propper, den leider der te Petersburg verschijnende „Birshewja Wje- domosti" Beurscourant) uitgelaten over den stand der Duitsch-Russische onderhandelin gen over de vernieuwing van: het liande la- verdrag. De heer Pr opper, die op een rond reis «enigen tijd in het buiten land vertoeft, werd) de vorige week door dien heer v. Pod- bielsbi in audiëntie ontvangen en bij deze ge- legenheid schijnt de I>uitsche Minister vso Landbouw de Duitsche opvattingen zeer dui delijk, maar daarom: volstrekt niet pessimis tisch in 't Jicht gesteld te hebben. De Minister wees er op, dat reedis alleen de waarneming dat in Rusland' en in Duiitsch- land de analoge bevolkingskringen, tegenge stelde belangen hebben, daar in Rusland de landbouwers als belanghebbenden bij export dezelfde rol spelen als in Duitschland de in- dustrieolen, terwijl de Russische industrieelen dezelfde protectionistische neigingen hebben als de Duitsche landbouwers, noodzakelijk tot wederajdsehe erkenning van de subjeo- tive rechtmatigheid' der gestelde eiachen moet leiden. Wij onderstellen dat Minister von Pod- bielski zich volgens zijn gewoonte wel wat praegnanter zal hebben uitgedrukt en dat zijjii stijl ei' door dè omwerking van den Rus sische» journalist niet beter op geworden zal zijn. De bedoeling is echter duidelijk. Men heeft nu, aldus ging de Minister in het interview' voort, tijtf gewonnen om over dit feit in kalmte na te donken en daardoor is de waarschijnlijkheid toegenomen, dait men de beroemde „middelbare lijn" zal vinden langs welke een vergelijk mogelijk is. Intusschen is men in Duitschland genood zaakt' met. de wenschen van den Rijksdag ï-ekening te houden. Het zou vergeefsche moeite zijn een verdrag te ontwerpen, waar van niet verwacht kon worden, dat het de toestemming vam den Rijksdag erlangen zou. In zoover moet men zich houden aan de vin gerwijzing, die in de door den Rijksdag vast gestelde minimaa 1-fc arieven is gelegen. Zou men er m Rusland zeer aan hechten, het onderscheid tusschen de rechten op tarwe en die op rogge boven 50 pfennig per dubbel- centemaar te verhoogen, dlan zou dat slechts met behoud van de in het autonome tarief voor de rogge vastgestelde miinimaalgreas kunnen geschieden. De Minister was van meening, dat Rus land' in de gelegenheid' was eui daarvan ook wel gebruik zou maken; om. zicht tegeoi-praesta.- ties, als men het zoo uitdrukken mocht, op het gebied vau hout- en petroleumhandel te bedingen. De regeling van de invoerrechten op vee stuit op tweeërlei moeilijkheid, waarvan de kleinste daarin bestaat, dat eene verandering in de spoorwegtarieven de werlomg van elk niet absoluut prohibitief invoerrecht kam op heffen. De grootste ligt in de maatregelen, die tegen besmettelijke ziekten onder j.- vee oiiivermiijidelijik noodzakelijk zijn. Minister v. Pod'bielski acht het onmogelijk van het sluiten der grenzen afstand te doen, wanneer over grens een geval van besmettelijke veeziekte is voorgekomen. „Een ander mid del van afweer, dan eeiii volkomen afsluiting van de grens in) zulk. een geval is er niet, zelfs als met den besten, wil de meest-omr vattende voorachtigheid wordt in acht ge nomen. De Duitsche veestapel vertegenwoor digt een waarde van miilliardënvijf mil- liarden zijn geen overdreven: schatting en dit vermogen mogen wij wiet art gevaar brem gen. Het. is ons gelukt onzen, veestapel ziekte- vrij te miaken. Dat is slechts door het snelste en krachtigste ingrijpen mogelijk geweest. De Minister begaf zich dan in bizonder- heden over den vleeschuitvoer en behandel de de vraag in hoe verre deze bij verbod van vee-invoer daarvoor in de plaats zou kun nen treden. Het is echter, althans in den zomer niet uitvoerbaar om geslacht vee in «tukken over de grenzen te brengenhet vleesch bederft in de hitte. Vleeschkeuring onmiddellijk aan de grens heeft geen zin, daar volgens de wet de geschiktheid1 van vleesch voor de consumptie door de plaatse lijke keurmeesters moet worden vastgesteld. Bij de verzending van vleesch is trouwens in den regel de bedoeling 0111 minderwaardig vleesch aan den man te brengen. Aan goed vleesch heeft Rusland geen overvloed, inte gendeel schijnt uit een daarvoor opgemaakte statistiek zelfs te blijken, dat de Russische voorraad aan goed vleesch nog niet eens voor de acht grootste steden van Rusland voldoende is. „Juist daarom", besloot de Minister, „ben ik van meetniing, dat men in Rusland in 't bizonder het oog op den uit voer van hout en petroleum gevestigd' zal houden, want de waarde van den Russisohen hout-export overtreftzelfs die van den Ruis- sischen graan-export niet onbelangrijk „Wat de verwachting voor te verkrijgen overeenstemming verhoogt is ce langdurige traditie van goede buurschap, die tusschen Rusland en Duitschland heeracht. Wij; zijn op elkaar aangewezen en kunnen elkander goed verdragen. Lange ervaring heeft ons geleerd', dat wij elkander kunnen vertrou wen. Wij behandelen elkaar ala gentlemen. Hebben wij een overeenkomst getroffen, dan voeren wij haar ook uit in den zin. waarin zij getroffen werd en. wij hebben de zeker heid, dat niet een of andere onverwachte truc verschil van meening te voorschijn roept en het onbehaaglijke gevoel, dat wij niet eerliik behandeld werden. De waarschijnlijkheid blijkt alzoo niet gering te ziin dat, gelijk men wel kon ver wachten, liet handelsverdrag tusschen. Duiitschland en Rusland en daarmede de sluitsteen van het gebouw der nieuwe Duit sche handelsverdragen tot stand komt.. Aan de met den Rijksdag Verkregen minimaal- hechten op graan wordt aan Duitsche zijde vastgehouden en Rusland vindt een aequi- valent in zijn uitvoer van petroleum en hout Deze opvattin? wordt bovendien van an dere zijde bevestigd. Door opstokerijen van beurs-liocrale zijde a's bijrv. de „Frankfurter Zeitung" waren sommige conservafciven bevreesd geworden dat de Regeenng de met den Rijksdag na: heeten strijd overeengekomen minimaalrech ten zou laten vallen. De conservative „Redehsbote wordt hierover ietwat nerveus en vraagt of do Regeenng dit gerucht niet zou weerspreken De alld'eutsohe „Tagliche Rundschau" lacht nu den Reiehsboïe een weinig uit dat hij) in vollen ernst een d'é- mentü verlangt van zulk „unmaszgoblich'es Gcplahder". Afdoend echter schijnt een officieus communiqué der „Süddeutsche Reichskorrespondenz", hetwelk luidt „Het is er beide Regeeringen, de Russische en de Duitsche ernstig om te doen, zich met elkander te verstaan, gelijk tut in het belang is van beide landen. En de resul taten der tot nu toe gevoerde onderhandelingen zijn van dien aard, dat men er van weerskanten gerust van af kan zien om voor een rustige g 1 i j k m a 11 g e behandeling van za ken uitingen van nationale gevoeligheid' in de plaats te stellen, die. naar men. hopen mag, in zake het Duitseh-Rnssi«che-handels- verdrag in het ?ehee! niet. mobiel behoeven te worden gemaakt". Duitschland. De so c i a a 1-d e m o r r at i s o in e pa r- t ij di a g te Dresden heeft Zondag een vóórvergadering gehouden. Kaden, uit Dres den, verwelkomde de partijgenooten en sprak over de verkiezingen. Bebel beklom na hem het spreekgestoelte, onder stormachtige toejuichingen. Hij hield •een klinkende rede tegen do Saksische re- gecring. liet volksgericht, zoo 'betoogde Be bel, had eindelijk gezegdzij, die daar •regeeren, zijn nie* degenen door wie wij. ■geregeerd willen worden. Singer en Haden worden bij acclamatie tot voorzitters gekozen. Bij de vaststelling van de agenda, wekte een voorstel van Singer over de behande ling van de kwestie van het ondervoorzit>- ■tcrschap het wantrouwen van de Vollma- rianen. Maar Bebel verklaarde dadelijk: „Wij wenschen grondig, zeer grondig a.f te rekenen." Een gedeelte van het geschil, de aan klacht van. Bebel tegen de Vorwarts, ie door wederrijdsche complimenteuze verklaringen zoo goed als bijgelegdmen verwaoht edh- ter een griminigen strijd tusschen Vollmar 'en Bebel Frankrijk. Omtrent het bezoek van minister president Combes bij' gelegenheid van de onthulling van het standbeeld van Renan in Frequier wordt nog bericht, dat tij dens het feestmaal plaats vond, de clericalen den vespers bijiwoonden. Daarna bega ven zij zjch van de kathedraal uit, met stokken gewapend, onder gefluit en. groot rumoer in dichte drommen door de straten der stad naar het gebouw, waar het banket gehouden werd. Daar kwamen zij ia botsing met de republikeinen, waarop een groote vechtpartij ontstond. Een officier, die door een aantal rustverstoorders omsingeld werd, trok zijn sa.be 1. Dé menigte werd ten slotte, nadat gendarmerie opgedaagd was, uiteen gedreven, Engeland. De ministerraad heeft vandaag drie uren vergaderd, en gesproken over Chamberlain's fiscale plannen. Alle ministers waren aan wezig, lieden komt het kabinet opnieuw bij- Sedert een paar weken dringt de liberale pers bij de regeering aan op tus-sckenkomst, ten einde aan dew toestand iin den Balkan een einde te maken. Die regeeringsgezind'e pers begint in dienzelfden geest, to spreken. De „Times" oppert liet denkbeeld! eoner samenwerking tusschen Elngeland cu> Frana- rijk. Evenwel eon ander gedeelte bepleit de onvoorzichtigheid van een interventie-poli tiek, en de St. James Gazette vindt onthou ding het wijste. Italië. Officieel wordt bekend gemaakt, dat de Koning en do Koningin den 14. October, ver gezeld van den minister van buitenlandsche zaken naar Parijs zullen gaan. Hongarije. Uit Budapest wordt aan dei» Temps ge meld Er is sprake van een compro m. i s tusschen de Kroon en de Onafhaiikelijk- heidspartij. De Hongaarsche Kamer zon. prin cipieel het. recht van de natie op het gebruik van do Hongaarsche taal in het leger erken nen, en verklaren, d'at dit recht de rechten van de Kroon niet schendt. De Onafhanke- lijlkheidspartij zoo» zich voor het moment met deze oplossing tevredlen stellen, die Wekerle, aanbeveelt. Het is dus de .heer Wekerle, zegt het blad., die de aangewezen man voor de vorming van liet nieuwe kabinet zal zijn. Bulgarije. De Bulgaarsche regeering heeft door hare vertegen woordigers in het buiten land aan de mogendheden eeno motie •gericht, waarin zij verklaart, dat Turkije 'het gClieele leger onmogelijk op de been lean hebben gebradht enkel met hat doel om den opstand te dompen. De regeering roept de mogendheden op om een einde te "maken, aan liet moorden en plunderen. De nota eindigt met de verzekering, dat, als (de mogendheden niet. bijtijds tussahenbeido (komen, Bulgarije gedwongen zal zijn de noodige maatregelen to nemen. Turkije. De Tribuna schrijft over de reis van ad miraal Morin naai- Maderno: „Wijj weten niet, of Morins besprekingen met Zanardelli eene beslissing in zake het zenden van de Italiaan sche vloot in de Turk- sche wateren tengevolge zullen hebben, maar wij, denken, dat wanneer het met goedvinden van de andere mogend heden geschiedt, om. aan den ondragclijken toestand een einde te maken, een dusdanig optreden feitelijk niet buiten Itallies pro gram, zijner tendenzen en zijn nationaliteits gevoel zou liggen Wij willen hopen, zegt genoemd blad, dat Italië zoo lang als mo gelijk is, deze interventie zal vermijden, maar het bescherme althans zijne onderdanen voor bet gevaar, hetwelk hun op het naburige' schiereiland dreigt. Trouwens wanneer het naar Griekenland, Corfu en China ging, waarom zou het voor het naburige Balkan- schiereiland de oogon sluiten f" De Giornale d Italia zegtDe besprekin gen van Morin hebben niet alleen eene interventie der vloot, doch' ook van het landleger ten doel. Se dert dagen houdt, men zich in de ministerieën daarmede b e z i <r en maakt men toebereidselen voor het zenden der strijdkrachten, die in een gegeven geval een geheel armeeoorps zouden omvatten. Dat het in het vilajet Monastir nog niet zoo kalm is, als de officieelo berichten uit Konstantinopel het. willen doen voorkomen, blijkt thans uit eon bericht uit Saloniki, vol gens hetwelk Donderdag en in den daarop volgenden nacht in de dorpen Cozitslca en Banofaroska in genoemd vilajet een ern stige botsing tusschen Turkscho troe- pen en eene sterke bendo Bulgaren plaats gevonden heeft.. Negentig opstande lingen werden gedood. De Turken had den 3 dooden en 2 verwonden. Zij vorover- deu twee kanonnen van hout, wier loopen door ijzeren ringen versterkt waren, en cena groote hoeveelheid munitie. China. Do Daily Mail meldt uit Sjanghaai De Japanse he gezant in Peking lieefti in een onderhoud met Prins Tsing beslist g protest, eer d tegen de nieuwe voor stellen van Rusland, in 2ake de ontrui ming vanMantsjoerije. Congostaat Uit Brussel wordt gemeld, dat de Congo-regeering in antwoord op de Brifc- sohe nota de benoeming vau eene in ternationale commissie wil voorstellen, die het vraagstuk van de behande ling van do inboorlingen en het handelssysteem niet- alleen in den Congostaat, maar in alle Engelsche, Duitsche, Portugeescue en Fransche kolonieën, van Afrika onderzoeken zal. Naar het heet moet dit voorstel door Frankrijk worden onder steund; dit is-inmiddels eene bewering, die nog op geen auclere wijze is bevestigd, clan uit. Btlgisolie en Congostaatsohe bron. En geland daarentegen blijft bij zijn eiscli, de zaak aan het Haagsehe hof van Arbitrage to overleggen, en het is niet zeer waarschijn lijk, dat het zich met de vervanging van dit voorstel, door een oneindig verstrekkend en iedere fciteliiiWe motivoering ontberend on derzoek in alle Afrikaansche koloniën, eens verklaren zal. Allerlei. vEen spoorwegstaking in JM. i 1 a a n. Onder de beambten! van dm Noordenspoorweg te Milaan is een staking uitgebroken. De dienst op de verschillende trajecten is gedeeltelijk opgeheven, vUit Lorient wordt gemold, dat do po litie aldaar eetie Russin heeft gearresteerd, sunh noemende Alexandra d'Abazmt, die eerst te Lorient, daarna te Toulon bare spi- onnendiensten verrichtte. In laatstgenoemde stad werd ,ze door de politie betrapt. Bij eon in dienst van den staat zijnd persoon, te Lorient, met wie Alexandra d'Abazzai relaties onderhield, is huiszoeking gedaan. \Uit de dan:1' ij gevonden bridVen bleek, dat do Russin dikwijlls uit het buitenland: en voornamelijk uit Russiscfo-Polen gelden ont ving. vIn Zoblotof (Galicië Oost.) verbreidde zich Vrijdagmiddag het. gerucht., dat in het .huis van eon Jood eeno vrouw, die een os verkocht had, vermoord was geworden. Hoe wel de overheid pogingen deed: de ongegrond'1- beid van het gerucht aan te toonen, grepen «en aantal boeren verscheidene Joden aan, van welke drie zwaar en verscheidene ande re Jicht gewond werden. Ook werden in huizen van Joden verscheidene ruiten stuk geworpen, vGisterenmorgen te 10 uur werd, na»»- (uit Boekaiest gemeld wordt, iu het ge'heele land eene meer dan 2 seconden durende aardbeving gevoeldschade wctc! evenwel niet veroorzaakt. vFransche doktoren in China, naar Ni- oetsjwa,ng gezonden, tot het instellen van een onderzoek naar de daar voorgekomen ge- Vrij naar het Hoog - DuiUch 19 DOOR J. L. VAN DER MOER. Nadat de blozende Psyche deze woorden gesproken had, draaide zij zicli om en ging de deur uit. Papa keek haar wanhopig ach terna. en liet vervolgeus zijn blikken angstig door de kamer zweven, als zocht hij naar hulp. „Ha, juffrouw Eichhorn!" ,.U wensebt, meneer? „U hebt 't. gehoord, lieve juffrouw, zij wil naar de Matthaikirchst rasze. 't Is voor ui geen geheim, want 0ij heeft er in uw tegenwoordigheid herhaaldelijk over gespro ken, dat zij zicli eergisteren met hem gebrouil leerd heeft. Eergisteren, wel te verstaan! En tot op dit moment heeft hij nog niet de geringste poging in 't werk gesteld... ik ge loof heusch, dat zij beter deed er niet heen te gaan! Ik moes<5 ditmaal mijn vaderlijk ge zag...' Juffrouw Eichhorn had de grootste moeite om niet in een geweldigen schaterlach uit te barsten. Je vaderlijk gezag? Ooh, arme hals! Da oude heer scheen zelf iets soortgelijks te gevoelen, want hij brak plotseling af en bracht de weeke, witte handen gevouwen voor de dunne lippen, en zag er uit oui ieders medelijden op te wekken. „Mijn God, wist 'k toch maar... Ooh, juf- fi'ouw Eiohhom, u moest me helpen, wilt u mij niet raden wat. 'k doen moet'" „Als 'k me werkelijk zou durven veroor loven u 'n rand te geven:, dan zon 'k zeggen laat d» gravin begaan. Zij zal tooli hoogst vermoedelijk zelf 't beste weten, hoe zij zich tegenover haar aanstaande te gedragen heeft. „Meent u d'at heusch, lieve juffrouw?" De graaf begon bij te .komenhij lachte weer. „Ja, ja, ik geloof toch ook, dat 't maar 't beste zijn zal. Zij is zoo verstandig en zij beeft zoo'n takt' Wilt u dan maar la ten inspannen als 't tijd is?" Hij knikte de dame, welkt» hem uit zulk een moeilijke positie verlost had, dankbaar toe, en trippelde de deur uit. Een spottend lachje kwam om den mond van juffrouw Eichhorn. en op verachtelijken toon liet zij zich deze woorden ontglippen „Onnoozele hals, ouwe stommerik!" VIII. In gedachten verzonken, staarde Raimund Heimberg op de twee naamkaartjes, welke Beppo hem zoo even had' ter hancl gesteld. Ongemerkt sloeg de donkere Italiaan zijn meester nauwkeurig gade, en hij dacht er het. ziilue van. Al dat turen en staren en dat voortdurende stilzwijgen waren hem eeu be wijs, dat de signor professore in een zeer bijzondere stemming verkeerde. Zijns inziens kon niemand anders de schoone, blonde con- t.essa (gravin) hierva.il de oorzaak zijn Tusschen promessi sposi (verloofden) valt immers Wel eern- meer iets voor, dat hun goede stemming bederft! En Beppo liad Beppo niet moeten wezen en bovendien de u'tverkorene en vertrouw de van het lieve, kleine karnen iertje uit die graaflijke woning op den Königsplatz om niet te weten, dat de signar professore de promesso sposo van het gravinnetje was „Vraag meneer zoo goed te willen zijn, 'n oogenblik geduld te hebben. Tk kom dadelijk in 't. s-aloiv' De bediende had! de deur van het atelier achter zich dicht gedaan. Een dof geluid ontsnapte aan ÏTeimbergs borst. Het had «ets van een snotlaeh, maar het kon ook wel een diepe zucht zi^n. Wat zouden zij van hem willen? Had hij hun zijn ziel verkocht? Had hij hun zijn leven verschacherd Kwa- nu ii zij misschien urn hem daaraan te her in neren, on om hem te- zeggen dat zijn ziel lièm zelf niet meer toebehoorde; dat zijtn loven, zijn denken en gevoelen aan hen in eigendom waren overgegaan' Of had hun komst wellicht een ander doel Wie weet of zii niet. kwamen oni hem mee te deelcn, dat het komediespel nu lang genoeg geduurd liad dat 't scherm voor goed was neergelaten véór die zcsweokscho, zoogenaamde verloving van den schilder, die oen boerenzoon was, en van de «na-vin, die gedurende oen paar maanden, in haar „onbegrijpelijke verblinding", ui hem slechts den kunstenaar had gezien Indien het bezoek eens gebracht, werd uitsluitend met het doel hem, kennis te geven, dat. voor den vervolge de eer hem, zou ontzegd zijii met hen te converseeronO. was dit. eens wtiar Als door een magnetische kracht aange trokken. vlogen zijn blikken naar een ezel, naast dien waarop )v t gisteren begonnen schüderii van Oedious stond, hetwelk enkele uren geleden, de nieuwsgierige oogon van den medizinalrat, dr. Hugo Lenz, zoozeer had' bezig gehouden, dat zii liet andere niet eens opgemerkt hadden. En liet oog van den kunstenaar bleef mot Welgevallen rusten op dat wel is waar nog niet voltooide, maar toch reeds zoo schoone vrouwenhoofd!. Waf was 't prachtig, hoe wonderlijk schoon! Het zou we'-keliik geen bevreemding kunnen baren in- d«'en hij. zoodra het voltooid was, evenals Pygamalion, voor zijn eigen werk op de knieën zonk, om liet, in vervoering toe tr- fluiste ren„Gij zij|t sclioon, verrukkelijk scihöon, ik heb u onuitsprekelijk lief! Eu omdat ik u zoo liefheb, omdat ik mijn ziel niet aan die andere verkocht, noch mijn leven aan haar versohaclicrd heb. daarom zul'en rij u toebohoorenMijn ziel. mijn zinnen, mijn leven, alles wat ik heb zal het uwe zijnd Alles wat, ik ben, ben ik voor ui!" „Wat is er nu weer Beppo?" „Die dame en die heer laten vragen of de signor professore niet zoo goed zou willen wezen, hen maar dadelijk hier in 't atelier te ontvangen?" „Dadelijk, en hier in 't atelier? Neen, dat gaat- nietOf ja, zeg maar dat 't me aan genaam zal zijiii." Weer bleef Heimbcrg enkele oogenlïlikken. alleen. Hijj drukte do handen tegen het glooiende voorhoofd. Dadelijk, hier? Zij schenen dus haast te hébben? Hii keek op do pendule, als wilde hi{| do seconden tellen, welke nog vóór hun binnenkomst moesten ver loopen „Raimuudl, waarde schoonzoon, ic ziet ons hier „Waaraan heb ik deze oer te danken?" „Eer? Je maakt toch gekheid, hoop ik? Van wat voor eer kan er nu sprake zijp, beste jongen?" Geheel overeenkomstig de onderweg beko men instructies, was de oude naar HeimbergJ toe getrippeld), terwijl zijp dochter achter hem langzaam naderbij kwam-. Snocperig- verlegen liet zij het kopje op de borst zinken. De graaf had beide handen van, zijn schoon zoon in spe gegrepen en drukte ze met ze- mnvaehtigc inspanning tusschen zijn eigen, weeke, blanke vingers. Door zoo'n lievig- heidje meende hijj de streng voorgeschreven „sohoonvaderlij'ke cordialiteit" het beste te toonen. „Jongen, jongen, wat hebben wv< ons be zorgd over ie gemaaktWe hoorden zoo straks van dokter Lenz, dat hij je bezocht had' en dat je ziek was. Natuurlijk vonden we in deze ongesteldheid 'n geireede verklan ring voor je wegblijven op gisteren, ehem, ehem De oude hoestte alsof hij onverwacht iets in de kool gekregen had. Het was echter al leen maar om tijd te winnen, want hij) stcmdl op het punt don draad van zijn rede te ver liezen en niet meer te weten hoo de beko men. instructies verder luidden en wat hiji nog meeir moest zeggen, alvorens in ziin kwa liteit. van bescheiden papa, zich naar den adh- t er grond te begeven en liet terrein vrij te laten voor ziiu verstandig en taktvol doch tertje. Maar Godo zij dank' Daar schoot het hem weer to binnen. „Beste jongen! Wat wïis natuurlijker dan dat mijn Bla.nche en ik oogeinblikkclijilc naar je boe vlogen? Hiliihit Ik spreek zoo van mijn Blanche, liihihi! Lach liem gerust- uit, Raimund. niiiln waarde zoon, lach hem maar uit, dien oimoozjeleu, ouden papa, die maar niet schijnt te kunnen vergeten, dat rijfii oogappel volstrekt niet meer zijn uitsluitend eigendom is liihiihi 1" Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1903 | | pagina 1