nr.
3de Jaargang.
Maandag 28 September 1903.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
,,'t Was maar 'n Model
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden toot Amersfoort f 1.89.
Idem franco per post1.75.
Afzonderlijke nummersO.05.
Deze Courant verschijnt Dageljjks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
'b morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regels0.75.
Elke regel meer- 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedriff bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad by abonnement Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Militielegers.
De aandacht is in den laats ten tijd geves
tigd op de in de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika en in Zwitserland' nog be
staande militielegers en hunne organisatie
en militaire waarde.
Het is bekend, dat het militiesysteetin on
der politici nog aanhangers vindt, die het
voor cle geschikste soort van landsverdedi
ging ihouden, en dat vooral na de eerste
voordeden, door de Boeren in Zuid-A,frika
beliiaald, de verkieslijkheid van een .militie-
leger met luider stem werd verkondigd.
Eerst toen nederlaag op nederlaag Lij de
Boeren volgde, on tie verstandigen lieden»
reeds lang bekende grondfouten van elk
militiesysteeni, het ontbreken van vaste or
ganisatie en discipline, meer en meer aan
het licht kwamen, verstomden, de lofzangen
op die legeriuricihting en maakten voor zake
lijke en nuchtere overwegingen plaats Ook
de Boeren zagen, 'hoewel helaas te laat, de
gebreken van hun militieleiger in Den 4en
September 1900 werd een decreet afgekon
digd, dat eeni vaste organisatie der tot dus
ver tamelijk onafhankelijke commando's
6ohiep, de keus der officieren en onderoffi
cieren door de manschappen ophief, zeer
strenge bevelen over krijgstucht gaf en
krijgsraden instelde. Met deze 'organisatie,
die met de tot nu toe gevolgde .methoden
volkomen brak en de instellingen van staan
de legers naderde, hebben dan .de Boeren
hun bewonderenswaardig succes der laatste
beide jaren op het gebied van den guerilla-
oorlog belhaald. n één woord, hoe meer het
volksleger-kajakter uit hun rijen verdween,
des te meer waren zij, tot een afdoende en
offensive wijjze van oorlogvoeren in staat.
Ook in Amerika hebben deze ervaringen
uit den Boer en-oorlog de aandacht getrok
ken en plannen tot hervorming van het
militie-systeem zijn meer en .meer op den
voorgrond gekomen en dikwijls in het Con
gres in uitvoerige beraadslagingen bespro
ken.
Da moeilijkheden, die hier te overwinnen
zijn, zijn evenwel niet gering, daar bet be
ginsel van decentralisatie, dat in de Ver-
eenigde Staten geldt, aan elikew staat de
•organisatie psijueff eigene militie overlaat
en de formatie der regimenten enkel en
alleen afhangt van de som, die elke Staat
daarvoor op zijn budget wil brengen. Daar
op zoo n manier natuurlijk van welke een
heid in bevelen, opleiding en taktisobe oefe
ning ook, geen sprake kan zijn, is de mili
taire waarde dezer militie meer en meer
gedaald en allengs tot liet peil eener schut
terij gezonken.
Al te snel zal in deze on-militairo toestam-
den geen verandering te brengen zijn, want
liet aantal der wettelijk militieplichtige man-,
schappen bedraagt, meer dan 10 millioe-n
man, terwijl in totaal niet veel meer dan
•2 millioen dollars jaarlijks voor de uitrus
ting dezer mansdbapjxrii -beschikbaar wordt
gesteld. Onder zulke omstandigheden moet
men het reeds als winst beschouwen, dat
liet op den voorgrond der reorganisatieplan
nen staande project ter opstelling van een
militair gevormde ui goedi gedisciplineerde
militiereservc van 150,000 anan door het
Congres is aangenomen en daardoor ecu
aanvulling van bet staande leger is verkre
gen, die dit bij iliet uitbreken van eon oor
log zal versterken eu zoo noodig reeds iu
de eerste linio in het vuur komen zal. I»
militaire kringen stelt men zich van deze
eerste sohredo op den weg der. mil itievoraiing
daarom bizonder veel voor, omdat de erva
ringen met. de reserve der marine-militie
in deu oorlog tegen Spanje boven verwaoli-
ting gunstig geweest zijn en men de hoop
koestert, dat men datgene, wat bij cle ma
rine bereikbaar bleek, ook bij het landleger
zal kunnen doorzetten.
De Amerikaansche generaliteit telt onbe
twistbaar in liare rijen een niet gering aan
tal bruikbare en energieke mannen en ,pre
si dent Roosevelt is een zoo warm voorstan
der van militairen geest en zelfs naar men
•zegt van algeuieenen dienstplicht, dat de
onderstelling van het „Army and Navv
Journal" niet ongegrond schijnt, dat de
voorgenomen een-te sdbredo op den weg der
militiehervorming niet de laatste zal zijn,
maar de inleiding tot de geleidelijke moder-
mseering van het geheele A" erikaansoh'e
leger.
Ook in Zwitserland gaan stemmen op
voor reorganisatie op militair gebied, vooral
wat betreft' de militie. Meer en meer breekt
zich in d© Zwitsersohe republiek de overtui
ging baan, dat een in den oorlog bruikbaar
leger tot de fundamenten vaai do veiligheid I
vani den staat, behoort en in dien zin t racht
men in Zwitserland reeds sedert jaren uit
rusting, bewapening en taktisohe oefening aan
moderne eischen aan, te passen. In militaire
kringen is men zich daarbij wel bewust, dat
liet militiesysteemi ernstige gebreken, heeft
en bovendien het land aanzienlijke kosten
oplegt. De historische ontwikkeling der mi
litaire organisatie eivonaJs dë geringe om
vang en de eigenaardige territoriale gesteld
heid van Zwitserland hebben, het echter tot
nu toe onmogelijk gemaakt met doortastende
hervormingen tegen liet militiesysteem: te
velde te trekken en zich op den grondslag
der militaire wetgeving der groote Europee
sche legers te stellen. Diezelfde oorzaken zui
len ook thans een fundamenteele reorganisatie
der Zwit-sersche leger/inrichtingen in. den weg
staan; maar niettemin zou de voorgenomen
opheffing der verkeerde docentralisat-io ?n
het leger, gelijk zij, tot nu toe bestaat, een
zoo noemenswaardige ui vooruitgang beduiden,
dat men de doorzetting daarvam zonder over
drijving als de voorbode van een nieuw tijd
perk zou kunnen beschouwen
Zooal9 de toestanden in Zwitserland thans
zijn, worden de meeste troepencorpsen naar
kantons gevormd, terwijl de bond voorname
lijk de speciale wapenen, de verpleging en
do instructie organiseert. Dit heeft, in Ce
praktijik tengevolge^ dat de officieren der
Ixmidstroepen door den bondsraad en die der
kantonale contingenten door de kantonale
overheid benoemd worden. Uit de verschil
lende wapenen vormt de bond echter hoo-
gere eenheden, saamgesteldo corpsen, wier
commando's do bondsraad benoemt. Ite bond
zorgt voor idem ge heelt m instructiedienst, en
zorgt voor de bewapening, terwijl de kan
tons tegen vergoeding voor da kleed ij hebben
te zorgen en etui gedeelte der militaire ad
ministratie voeren.
Dat onder zulk een regimet een uniforme
organisatie van het (geheele legerwezen een
ding der onmogelijkheid, is, ligt voor de
ha«(d. De hernieuwde .bespreking van het
roodst in het jaar 1895 Mboa1 don bondsraad
voorgedragen ontwerp besluit omi de dubbele
samenstelling van hel leger naar kantonale
on bonds-iadeeling op te heffen en een enkel
homogeeni leger te vormen, kan derhalve
slechts in het lielang der ZwitstTsohe lands
verdediging zijn. Een van de nadeelen van
het Zwitsersche militie-systeem zal althans
tlaardoor worden weggenomen.
Frankrijk.
Het in korte trekken reeds mee
gedeelde telegram van den Londenschen cor
respondent van den Figaro pmtreut de M a-
rokkaa.nsohe quaestie luidde in ziijn
geheel, dat. Eneeland in beginsel het Fran-
scho protectoraat zou erkennen, maar dat
een deel van de Marokkaansdie kuststrook
onzijdig verklaard zou worden, wegens de
mogelijkheid van internationale moeielijklue-
den in de toekomst. „Hoewel aldus de
correspondent men de bepalingen der
overeenkomst nog .niet kent, schijnt Enge
land een belangrijke tegemoetkoming te zul
len verkrijgen in Egypte, waarschijnlijk de
erkenning van zijn protectoraat Spanje en
Italië zouden scliadeloosste'ling krijgen. Zon
der hierover reeds bijzonderhdeen te kunnen
melden, kan ik verzekeren, dat het verdrag
bestaat, en binnenkort onderieekend zal wor
den. Het eeuige wat nog onzeker scliiitnt,
is het lot van den Sultan van Marokko".
De Parijsehe correspondent van de Dailv
Mail seinde een bericht., dat vrijwel op het
zelfde neerkomt.
Een gerucht in Duitsohe bladen zegt, dat
de Sultan dobr het verbannen van Europea
nen het verraad van een der stammen in
het Oosten zou hebben gekocht, die er nu
voor zorgen zouden, da.t de pretendent aan
hem uitgeleverd werd
De Temps bevat eenë officieuse nota die
meldt, dat weliswaar sedert geruime» tiid
onderhandelingen tusschen de betreffende re
geeringen in ganv zijn, doch dat ziii nog niet
tot een definitief resultaat, hebben geleid.
Aan deze mededeeling kan worden toege
voegd, dat men in de goed ingelichte Parij-
aclie kringen er van overtuigd is, dat. de be
sprekingen van de Fra.nsche diplomatie met
de Spaansclie alreeds lot. een resultaat ge
leid hebben daarentegen is het juist, dat
de onderhandelingen met Engeland nog
voortduren.
Engeland.
Sir Henry Campbell Bannerman, de 'eider
der Engelsche liberale oppositie, heeft in een
to Blairgowrie gehouden redevoering de hou
ding van Balfour en Chamberlain scherp
gecritiseerd.
„Uit eigen beweging, aldus verklaarde Sir
Henry, stelde het meest ijrverigc lid onzer
regeerilig een verandering voor in ons fis
cale stelsel, een wijziging, welke aangeno
men moest worden, wilde heb rijk niet ten
gronde gaan. (Deze uitdrukking is letterlijk
dloor den minister van koilomën, in volle
waardigheid gebezigd! Woorden, welke vol
gens Spr niet spoedig vergeten zullen wor
den
Deze veranderingen kwamen neer op pre
ferent,ieelo rechten en wedervergelding. De
meerderheid der bevolking wilde niets welen
van belasting op voedingsmiddelen. Dat b'et zij
merken op kalme, grondwettige wijze Niet
door agitatie, niet op heftige wijze En zon
der deze belasting valt het geheele gebouw
van preferentieele rechten en retaliatic in
een.
Do Regeeriug wacht. niet. verder af de
resultaten van het door haar eens beloofde
onderzoek, doch de groote man besloot
dadelijk tot aftreden. Hij erkent, dus zich
vergist, te hebben in de publieke opinie, en
dat zijn voorstellen verworpen zijn. Nu is
zijn plan als particulier persoon propaganda
te maken voor ziui denkbeelden.
En wat. doet de eerste-minister? Deze be
tuigt zijn sympathie jegens den afgetreden
collega, hoopt dat z iji n denkbeel
den eens ingang zullen vindon,
en blijft toch aan de regeering, niet tegen
staande liet publiek niet sympathiseert
met Chamberlain's voorstellen
Wat voor gering denkbeeld moet Balfour
bobben van ons, zijn landgenooten, wan
neer hij verwacht, dat wij ons neer zullen
leggen bij zulk een onbetrouwbaar, laat mij
bet. zeggen, oneerlijk gedoe. Dames n liee
ren, dikwijls hebben wij ons verzet tegen
eeu regeeriug, wier politieke denkbeelden
wij niet kouden aanhangen, doch dan was
het in elk geval een eerlijke regeering, waar
voor wij eerbied hadden.
Wat voor eerbied kunnen wij hebben
kan wie ook hebben voor een. regeering.
welke geleid wordt door iemand, die weet
dat de meerderheid van het volk andere
denkbeelden heeft dan hij, en die toch mi
nister blijft? Geen wonder dat de waarach
tige vrij handel aars in het ministerie, niet
naast hem wilden blijven.
Onze plicht is thans onze werkkracht te
verdubl>cleu, de vlag van deu vrijhandel
hoog te houden.
Wij beginnen den strijd vol hoop, want
wij hebben nog meer grieven tegen deze re
geeriug. Allereerst do Education-bill", en
dan het rapport van de oorlogseommiasie,
een ware aaneenschakeling van leed en
dwaasheid.
Wat te zeggen van hen. die den toestand
kenden, en toch den oorlog durfden onder
nemen, en nog erger, uitlokken?
Eu thans zullen hervormingen ingevoerd
woideu. zeer noodigo hervormingen. Doch
deze zullen niets geven, wanneer wij minis
ters hebben, die niet luisteren naar hunne
raadslieden, en die geen vaststaande poli
tieke overtuiging hebben.
Steeds konden wij in de laatste tijden ge
tuigen vau overwinningen der liberalen, van
verliezen der regeering (behalve wat In-treft
de verkiezing te Rochester, Red)
liberalisme is thans in volle leven. Vol moed
kunnen wij voortgaan."
Oosten rij k-Hongarije,
In liet blad der militaire or
donnantiën is een besluit oipgenomen van
den minister van oorlog, waarbij bevolen
wordt de soldaten, die huu driejarigen dienst
vervuld hebben, deel uitmakende van troe
pen-korpsen, die op sterkte worden gehouden
door uit Oostenrijk afkomstige recruten,
voor goed naar huis te zenden lil alle troe
penkorpsen, die uit Hongarije worden gero
er ut eerd, zal men onvoorwaardelijk alleeu de
in Oostenrijk thuis bohoorcude mauschap-
pen huiswaarts zenden.
Do heer v. Koerb e r verzekerde nog Vrij
dagavond zijn vrienden, dat lnj den Rijks
raad vergaderd zou laten, zoodat dë land
dagen, voornamelijk de Bohooimnhe, ver
daagd blijven en do soldaten in liet derde
jaar niet ontslagen worden. De telegram
men waren gereed om Zaterdag het ontslag
van de soldaten in het derd«> jaar, die an
ders na. afloop van do manoeuvres huiswaarts
gezonden worden, floor te voeren, daar men
stellig gedoofde, dat. de Rijksraad de recruten-
wvt Vrijdag zou aannemen. Het. Fremden-
blatt klaagt, dat formaliteiten dit verhin
derde*».
Of Koerber in staat is, ook wanneer de
verdaging van den Rijksraad afgedwongen
wordt, de „driejarigen" onder de wapenen te
houden, zonder aanwending van artikel 14,
schijuit de vraag.
Graaf Apponyi heeft het Huis van
Afgev. tegen morgen bijeengeroepen. Pun
ten van bespreking zullen rij» de verklarin
gen van Koerber en het ouder de wapens
houden van do uitgediende manschappen.
Heden vindt eene beraadslaging van de
liberale part ij plaats, om het mili
taire program van de partij vast to
stellen Men verwacht van Kbuen voorstel
len en is in gespannen verwachting of Ap-
ponyi's aanhang dezo voorstellen, die niets
omtrent de Hongaarsehe diensCtaal bevatten,
aannemen zal. Wanneer dit. uiet geschiedt,
is eene splitsing van de liberale partij op
handen.
B a r a b a s heeft de afgevaardigden graaf
Theodor Audrassy, Perczel, Borbely. Szoecs,
Kammmerez en Rakovsky eene uitda
ging gezonden, omdat rij hem Donderdag
in het Huis van Afgevaardigden een lands
verrader en een schurk noemden.
Rusland.
Een Ru&sische boer uit het district T w e r
loste in Maart verscheidene revolverschoten
oiv den Engelse hen directeur van
de fabriek waar bij, werkte. De directeur
werd in don schouder gewond. Een paar
dagen geleden is deze zaak. door het kanton
gerecht van Tw-er liehandeld en is de boer
vr ij: gesproken*.
Turkije.
De iChronicle verneemt uit Konstantino-
pel van 26 dezer, dat de Fransche en Itali-
aansche gezantschappen nota's aan de Porte
gezonden hebben tot ondersteuning van de
Oostenrijksch-Russische nota.
Do Britsehe nota aan Bulgarije!
zet nadruk bii aan de waarschuwin
gen van Oostenrijk en Rusland. De Engel-
sclie regeering dringt er op aan, dat de Por
te de door Oostenrijk en Rusland opgenoem-
de hervormingen met meer kracht zal toe-
passen en dat ook de andere mogendhe
den zal raadplegen over de mogelijkheid om
andere maatregelen in to voeren, mede ge
schikt om den bestaanden toestand to ver
beteren.
Dë brief van den Premier aan den
Aartsbisschop van Canterbury
omtrent de B a 1 k a n q u a e s t i e, is klaar
blijkelijk bestemd om, behoudens z.in alfië-
nieene werking ook het met de Oostelijke
kerk zeer sympatkiseerende strijdbare deel
van de Engelsche Staatskerk te kalmeeren.
Het grootste deel van, de pers heeft den
brief njet. instemming ontvangen, alleen de
Dailv News schrijft boven haar artikel als
motto „Advocatus diaboli". Den gezworen
vrienden van alle oproerig streven tegen de
Porte in de Engelsche geestelijkheid en in
politieke kringen is zonder twijfel datgene,
wat de regeerinmet behulp van Rusland
en Oostenrijk-Hongarijp doet,, en eenige pla
tonische voorstellen ton gunste van de Mace-
doniërs daarnevens, op geen st,ukken na vol
doende. De mensehen gelooven blindelings
Fry tiuar hel Hoog- Duilgth
29 üook
.1. L. VAN DER MOER.
Hè, hiji verlangde naar die strooliut. waar
uit die d'onkergelokte, van angst bevende
knaap gevlucht was, in dien onvergetelijken
nacht. Het scheen hem nu iets verrukkelijks
toe, het leven iu die hut, dat eigeniijk geen
leven was, doch meer een werktuigelijk over
gaan van den eenen dag in den anderen,
weinig verschillend van het bestaan van het
grazend vee op de uitgestrekte, stille heide
die boeren uit zqn geboorteland! Zij
komen ter wereld oni weer te sterven zon
der geleefd te hebben.
„Wat zijn die menscihen gelukkig", zoo
dacht hij. „Ik zoju kunnen wensclien weer
een der bunnen te zijn. llad ik dat ver
nachte Danaüsgescheuk. 't zoogenaamde ge
nie. maar nooit ontvangen Wel heeft 't me
rijkdom en roem gebracht, maar t is ook
de oorzaak van mijn vertwijfeling in dit
uur
Hij sprong op! 't Was hem niet mogelijk
nog langer in dat vertrek te verblijven, waar
eterker dan in elke andere omgeving het
ellendige van zijn tegenwoordig beslaan zich
zoo treurig duidelijk aan hem vertoonde. Hij
greep haastig hoed on stok en vluchtte als
'fe ware het, huis uit.
Gejaagd, als een achtervolgd stuk wild,
dwaalde hij uren lang door de stadniet
door de straten van het sierlijke Berlijn W.,
doch door aie wijken, van welker bestaan
de bewoners van het eerstgenoemde stads
gedeelte nauiwelijiks een flauw vermoeden
hebben Het. duurde geruime» tijd voor eu
aleer zich verschijnselen van vermoeidheid
bij hem deden gevoelen De namiddag was
toen reeds ver gevorderd. Op dat oogenblik
bevond hij zich in een onaanzienlijke straat
van, Noord-Herlijn Dfeiar hij, 's ochtends bij
na niets genuttigd had, gevoelde hij zich
thans akelig nuchter, en het was hem be
paald welkom op den hoek der straat een
klein restaurant op te merken. Zonder zich
lang te bedenken trad hij er binnen, nam
aan een der vri? zindelijk gedokte tafetjes
plaats, en bestelde een tweede ontbijt met
wijn.
Ondanks het, reeds tamelijk gevorderde
uur, waren er nog eenxgo bezoekers aanwe
zig. Dicht baj de deur zaten drie luidruchti
ge studenten Huu gezicht werd ontsierd
door litteekens van in tweegevecht bekomen
saibolwonden. Vooral de kleinste van de drie,
een vrij lompe en onbehouwen, snuiter,
maakte groot lawaai. Voor een der twee o>p
straat uitkomende venstere had een mage
re. blote ke kantoorklerk nlaals genomen, die
van tijd tot tijd even kuchte, maar zich
overigens kalm te goed deed aan een potje
Frabetietrbicr. Bij liet andere raam zat een
groepje, „rhilisters' -skaat te spelen. Erg ge
distingeerd schenen deze gasten Hoimberg
niet toe. Echt ordinaire mensehen zonder
manieren, die blijkbaar niet- gewoon waren
althana tegenover elkander eenigszins
beleefde vormen in aclit te nemen. Om het
overige gezelschap bekommerden z;i zich in
het. geheel niet.. En eindelijk zat in een .af
gezonderd hoekje een forsche. jonge kerel,
naar het uiterlijk' een ambachtsman. Hiji
had ook een glas bier voor zich.
Terwijl de andere bezoeker-' van Raimund
Henivbfrg niet de minste notitie namen, zag
I deize den schilder scherp aan. Een strenge.
I hij,n .1 dreigende uitdrukking lag op zijn grof
besneden, open gelaat: sombere blikken t
straalden uit zijn cl iep liggende, donkere j
oogen.
Het, ontging den kunstenaar niet, dat. deze
hem zoo scherp aanzag. Er was iets pijnlijks i
voor licm in, dat hein dra 'begon te hinde- j
ren. Ongeduldig trommelde i:ij met de vin-
gers op de tafel on hij verixcldde zich dat
j de knecht hem verschrikkelijk lang op het
j bestelde liet wachten
Toen hij eindelijk bediend wend, betaalde
hij dadelijk, drenk een paar glazen wijn. 1
J at rem heel klein tukje en verliet vervolge»'!
i haastig de. zaal. Hij, begree.p zelf niet hoe
het. kwam, maar hij kon het onmogelijk lan-
ger uithouden in de nabijheid van die drei-
geilde Oogen.
Zoodra de -childer vertrokken was, keek
de handwerksman wvw vóór zich op de tafel,
doch in de strenge uitdrukking van zijn ge- j
zicht kwam niet de minste verandering. Hij j
was zóó zeer in, gedafliteu verdiept, dat hij
j uiet ei us opgemerkt had dat iemand, die
zooevcn .binnengekomen 'was en die vermoe-
delijk tot rijn kameraden behoorde, vlak
vóór hem waf» komen .'taan.
„Zeg ereis. Schulze." sprak deze. „wat is
er niet. jou aan de hand Waarom, zet 'e zoo n
mis- rabel gezicht en zie je niet eens wie er
binnen komt? Ts jc meisje je roms ontrouw
J geworden on zmk je nu een andere? Kom,
j kom, er zijn toch knappe deerntjes genoeg 1
in Berlijn!"
De vrooljjke, jonge man schaterlachte na I
deze woorden, doch Karei Schulze deed ver-
geefsche moeite om even te glimlachen. Hij
&tond plotseling oip, groette vluchtig redhts
en links, en vertrok.
Thans was hij er van overtuigd professor
Raimund Heimberg gezien te hebben Even
als Paula, had ook hij het jïortret van ,den
beroemden hilder in oen der boekwinkels
gekocht.
Raimund had, buiten komen, een rij
tuig genomen om naar de Matthaikircib-
straszc t. rug te koeren. Bij zijn thuiskomst
viel zijn oog dadelijk op «en elegantgepar
fumeerd briefje, cn zijn lippen voltrokken
zich krampachtig toen hij hot gewaar werd.
•Hij komlo dat paifum en dit elegante oou-
eitjes, zoowel als het lichtgrijze Engelsche
papier en het sierlijk, verguld monogram
met hel. kroontje er boven. Ook do mooie
regelmatige letters, waarmee iliet briefje gc-
ïcliroven was. waren ivoor hem geen onl»c-
kenilon. De inhoud luidde als volgt:
Mijn ondeugende-, beste eenige geliefde.
Hoeft niet.- jo dan gezegd, hol; -e iu 't ge
heel geen vonnoedon gehad, dat Blanche, je
bruidje, en spoedig (hoe lang zal t nog du-
reu?) jouw gelukkig, trouw en alleen voor
jou levend kleine vrouwtje, jo van middag
•bezoeken zon Ik ben aan je huis geweest,
maar jij was er niet De rijtoer in den Thier-
gartcn, waarvoor ik' jo kwam afhalen, was
zoo vervelend en 7co zonder '1 minstel genoe
gen voor jno' Stol je \-oor. we kwamen vorst
X togen, dien vervelenden ouden beau, die
dat -schilderij van jc gekocht liccft, en papa
inviteerde hom m«t ons moe to rilden'
Waarlijk oen mooie plaatsvervanger voor ze
ker iemand, die misschien op dat oogeniblik
- de hemel mag weten waar aan 't dolen
eu dweepeu was, of wellicht ook bij de een
of andere sdlioone beschermster van de
„Kunst" zijn arme. kleine Blanche vergat
Moet, ik wantrouwend en jaloeTsdh worden,
Raimoiido? Kom en zeg 't mij Maar mu alle
gekheid ter zijde gelaten! Ik verwacht y
van avond bij ons. lieveling Tracht 't dus
zóó te schikken, dat jc om zeven uur vrij
bent. We hebben een partijtje; dat wil zeg
gen, er komen uitsluitend intieme konnis
sen. behalve dan die belachelijke vórst. Ver
beeld jo. hij inviteerde zich zelf. zoodra papa
met één eukel woordje van onze petite so
ciété intiine gewaagd had. Natuurlijk moes
ten we ons houden alsof 't. ons erg veel ge
noegen deed. Maar ik haat al dat komedie^
spelHot maatschappelijk ler/en schijnt-
'het echter zoo moe te brengen. Ik zou wem-
schen dat ik. ver van al dat gdhuiohel, met
jou alleen kon wezen, in de M.ill<e eenzaam
heid van 't woud. waar do vogeltjes zingen
cn waar men het zacht gemurmel van de
bron hoortD.it zijn evenwel zoo de droom en
van een meisjeshart. waarvan jullie, man
nen, tocflï niets begrijpt. Wij vrouwen moe
ten ons maar tevreden stellen met de vreug
de, die het hart ons schenkt, terwijl do
mannen zooveel andere zaken hebben, en
Vooral iemand als jij, die niet alleen ,vo«or
de tegenwoordige, maar ook voor de toekom
stige wereld leeft. Ik zal .je dus van avond
wachten. Eigenlijk zit ik nu al te wachten,
zooals gewoonlijk als je niet bij me bent.
In gedachten kus ik je op de lippen ui op
jo lieve, goedige oogen' Mijn hart kust het
jouwe, mijn ziel jouw ziel! Ik heb je lief,
lief. lief
Blanche.
P.S. Jo zult. todh wel komen, ondeugd?
Wordt vervolfd.
