IV*. 143. Eerste Blad.
3" Jaargang.
Zaterdag 21 November 1903.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Rozenheuvel.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nur
*s morgens bij do Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
'm
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1-4 regels
Elke regel meer
Groote letten naar plaatsruimte.
Voor handel en bed riff bestaan voordeel!** bepalingen t0
het herhaald adverteeren in dit Blad by abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort,
Gezien artikel 41 der Gemeentewet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de
Raad <lezcr gemeente zal vergaderen op Dins
dag 24 November aanstaande, des namiddags tc
ure.
Amersfoort, 20 November 1903.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
De Burgemeester van Amersfoort brengt ter
kennis van belanghebbenden, dat door den heer
Commissaris der Koningin in deze provincie ook
voor het- seizoen 1903-^1904 consenten worden
afgegeven tot uitoefening der visscherij onder
hot ijs met alle geoorloofd vischtum
Amersfoort, den 20. November 1903.
De Burgemeester voornoemd,
WUUTTERS.
Politiek Overzicht
Engeland tegen Thibet.
Engeland schijnt op het punt te staan
een nieuwen oorlog te ondernemen. Daar
echter Indië cr de kosten van zal betaleu,
in manschappen zoowel als in geld, bekom
mert de openbare meening in Engeland zich
niet bijzonder veel om do gebeurtenissen,
waarvan Thibet waarschijnlijk het tooneel
zal worden. Tegen Thibet namelijik, den tot
dusver van alle verkeer met de buitenwe
reld afgesloten boeddhistischen kerkelijke»
staat in Midden-Azië, zal het Britsch-Iudi-
eche rijk gaan strijden.
Do aanleiding tot het geschil, die wordt
opgegeven, 's do overtreding door Thibet van
de bepalingen van het verdrag, een jaar of
tien geleden tusschen Engeland en Thibet
gesloten, waarbij Thibet voor den handel met
Indië dc stad Yatong openstelde, gelegen in
het dal Tsjoembi. Ten einde van Thibet eeue
betere naleving van dit verdrag te verkrij
gen, heeft de Indische regeering in 't laatst
van Mei een onderhandelaar gezonden in
den persoon van kolonel Younghusband, die
met een ëScöïte van 200 man en con paar
maxim- ka 110mien zich naar Khaixba Yong
begeven had, dat in het gebied van Thibet
gelegen is op 50 K M. afstand van de grens.
De Britse' e gemachtigde heeft daar een
maand of vier gewacht op een vertegenwoor
diger van den Grooten Lama, om met deze
besprekingen to houden. Maar de Groote
Lama heeft heui laten zeggen, dat zoolang
hij niet was teruggekeerd naar het Indisoho
gebied, er geen onderhandelingen zouden
zijn.
Kolonel Younghusband is daarop ontboden
naar Simla, om te confereeren met den on
derkoning, en het resultaat daarvan is ge
weest, dat er cene expeditie georganiseerd
wordt, die zal moeten doordringen tot Gy-
angtse, op 150 mijlen afstand van Lhassa., de
met een sluier vau geheimzinnigheid omge
ven stad, waar de Groote Lama zetelt
Bij het vermelden van deze feiten voegt
de Standard, het conservatieve orgaan, welks
betrekkingen met de regeering bekend zijn,
daaraan eenige beschouwingen toe, waaruit
men kan afleiden, dat de regeeriug van
Britscb-Indië hier niet enkel de handelsbe
langen van zijne onderdanen ter harte neemt
en dat zekere politieke overwegingen niet
vreemd zijn aan het genomen besluit om
tot geweld de toevlucht te nomen. Het blad
schrijft„Wij kunnen geen onverschillig
heid voorwenden tegenover aanwijzingen,
die strekken om te bewijzen, dat de nauw
gezette eerbied, dien wij steeds gehad hebben
voor den weerzin der Thibetanen tegen het
binnenkomen van dc vreemdelingen in hun
land, niet verhinderd heeft het aangroeien
van een vreemden invloed te Lhassa. Wan
neer wij niet door de hoofddeur kunnen bin
nenkomen, dan moet men Rusland beletten
door eene zijdeur binnen te komen."
Het is dus om den Russischen invloed te
kunnen tegengaan, dat deze veldtocht zal wor
den ondernomen. Met Rusland zijn dc Thibe
tanen reeds sedert eenige jaren in voeling
getreden. De Engelsche bladen bevatten aan
duidingen. dat er Russische onderdanen zijn,
die te Lhassa positiën van invloed bekloc-
den. Of dat juist is, laat zich ïnocielijk be-
oordeeleru Het zou in strijd zijn met de in
Thibet- heerschende afsluitingspolitiek, die du
Thibetanen heeft bewogen ook Russische
„wetenschappelijke" expeditiën niet heel ver
in hun land te laten doordringen, maar dezen
met meer of minder nadruk tot omkceren
to nopen. Maar eene officieoio deputatie van.
hooge Thibctaanscho dignitarissen heeft hai-
ren weg gevonden naar liet keizerlijke Rus
sische hof, waar zij met groote onderschei
ding'ontvangen werd.
In het vorige jaar werd ook door de
Frankf. Ztg. een tusschen Rusland en China
gesloten, op Thibet betrekking hebbend ver
drag openbaar gemaakt, waarvan, art. 2 al
dus luidde „Wanneer dc vrees mocht ont
staan dat ecu derde staat direct of indirect
er op uit is in Thibet onlusten te verwek
ken, dan verbinden Rusland en China zich.
gemeenschappelijke maatregelen te nemen,
die noodig voorkomen tot onderdrukking van
zulke onlusten Van Russische zijde werd
aanvankelijk het bestaan van zulk eetn ver
drag tegengesprokenmaar de Nowy Kraj,
het orgaan van stadhouder Akxejew, heeft
het bestaan van zulk cene afspraak thans
erkend.
Berichten, die langs indirecben weg ont
vangen zijin uit Lhassa, houden in, dat de re-
geering en de bevolking van Thibet zich toe
rusten tot den strijd en daarbij: hopen op
steun van Rusland. Van diplomatiekcn steun
van die zijde kunnen ziji in ieder geval ver
zekerd zijn. Met den materieelen steun ia
het misschien anders gesteld, nu do handen
van Rusland in Oost-Azië gebonden zijn. Wel
licht is dat voor Engeland juist eeue aan
leiding om nu don veldtocht tegen Thibet
te ondernemen. Men zegt, dat de priesters
door waarzegging hebben ontdekt, dat het
huidige jaar een geschikt jaar is om oorlog
te voeren. Over het goheele land is de weer
bare manschap gewaarschuwd zich in gereed
heid te houden, en dc Lama's in de k loos tem
zijn ook voorbereid.
Hoe de houding zal zijn van de beide on
afhankelijke maar door traktaten met
Britsch-Indie verbonden Himalavastaten No
pal en Boeta.n, schijnt nog onzeker. Eener-
zijds wordt beweerd, dat zij zich bij do Thibe
tanen zullen aansluiten. Anderzijds wordt
gozogd, dat er volstiekb geen vrees behoeft
to bestaan voor do houding van Nepal, en
ten bewijze daarvan wordt oen in krachtige
termen gestelde brief aangehaald van den
eersten minister van Nepal aan den raad
van den Dalai Lama, waarin wordt geprotes
teerd tegen de houding van Thibet. Het be-
slu:t van dezen brief is wel geschikt om dc
Engelschen aangenaam te stemmenhet
luidt„Van meening zijnde, dat het verwek
ken van noodelooz© moeielijklieden met do
Britscho regeering ia gelijk aan het verwek
ken vain hoofdpijn door een touw om het
hoofd te binden als men/geen hoofdpijn heeft,
heb i.k u mijne inzichten geschreven, en ik
zio duidelijk, dat wanneer giji mijn raad in
don wiud slaat, u waarschijnlijk eene ernstige
ramp zal treffen.''
Dultschland,
Niet alleen te Keulen, Duisburg, enz.
heeft het voornoemde tolontwerp, waarvan
sprake is, eene ongehoorde opschudding ver
werkt en protesten van de pers en van de
Kamers van Koophandel uitgelokt; ook te
Berlijn is de opschudding groot.
De „oudsten" der Berlijnsche Koopman
schap waren van meening. dat dit plan. dat
niet meer alleen in enkele organen van de
dagbaldpere maar, naar het schijnt, in den
boezem der rijksregeeriug wortel ging schie
ten, zoo n gevoelige schade zou toebrengen
aan de belangen van handel, nijwerheid en
scheepvaart, dat het niet meer mocht be
schouwd worden als eene plaatselijke aan
gelegenheid, die de Kamers van Koophandel
in de districten lopgs Rijn, Wezer en Elbe
aanging, maal- dat het als een dreigend
gevaar voor de algcmeeuo economische be
langen van Duitsohland moest- worden ge
houden. -*
Frankrijk.
Bij de beraadslaging vau de begrooting van
Buitcnl. Zaken voerde de ex-Kamerpresident
Paul Doschanel het woord. Hij hield
cene lange redevoering, waaraau hij eene be
schouwing over de jongste vorstenbezoekeu
vastknoopte, en waarbij hij verklaarde, dat
het oogenblik was gekomen, om een m o-
r celen tunnel onder het Kanaal
te graven, dat Frankrijk van E n g e-
1 a n d scheidt, ten einde zoodoende eene too-
nadering van beide volkeren tot stand te
brengen. Hij betoogde dit op grond van do
twea gevaarlijke concurrenten, die Engeland
had gekregendc Vereenigde Staten en
Duitsclrland. Daarentegen bestond tusschen
Engeland en Fra.nkruk geen© kwestie, die
reden tot ongerustheid kou baren. Het feit
dat een scheidsgerecht tot stand gekomen
was, was veeleer een toeken van eene tot
stand gfekomene verbetering in de wederzijid
echo betrekkingen.
Bij de verdere beraadslaging over
de voorstellen tot afschaffing van de
wet Falloux in den Senaat verklaarde
minister-president Com bee, dat de vrijheid
van onderwijs geen natuurlijk recht is, ge
lijk de vrijheid vau geweten, gedachte en
wcord; hij wees op het coDgrcgauistische go-
vaar, dat de enquête in zake het onderwijs
hem in zijn vollen omvang heeft geopen
baard.
Minister-president Combes verzocht stem
ming over het amendeinent-Dc 1 pech. Door een
duidelijken tekst moet men doen uitkomen,
dat het congsreganistiscli© onderwij? een einde
moet nemen, en zorgen, dat geen enkele re
geeriug dat onderwijs weer kan herstellen.
De oud-minister Waldcok-Roubseau besteeg
daarna onder levendige beweging en grooto
aandacht te tribune. Hij bestreed het amen
dement-Del pech, omdat dit de congrcgatie-
quaestie meer ingewikkeld zou maken.
Het nraendcmcnbBelpech. werd met 147
tegen 136 stemmen aangenomen.
Dooi" dit amende m ent worden do woorden
„uiet geautoriseerd" geschrapt, zoodat allo
cougregatiëu kunnen worden bereikt.
Artikel 3 (ontwerp der regeering) werd
a an ge nomen, waarna do zitting werd ver
daagd.
Volgens de Echo de Paris heeft do minis
ter-president Combes officieel aan den over
ste der orde van den H. - Geest (Prê-
trea du St. Esprit) medegedeeld, dat hij de
verzoeken tot erkenning van twaalf zending
genootschappen der orde niet aan den Raad
van State zou voorleggen. Daarmede zijn,
als het bericht juist is, die instellingen van
dc'orde opgeheven.
In verband daarmede wordt in lierinno-
ring gebracht, dat de Paus onlangs bet
nieuwopgerichte apostolische vicariaat in
het Ogbangi-gebied (Franscli Congo) niet aan
paters van den H. Geest maar aan* Italiaan-
sche missionarissen heeft opgedragen.
Hetzelfde blad meldt, dat Combes ook de
sluiting bevolen heeft van eeü groot «aantal
instellingen der Lazaristen.
Engeland.
Naar aanleiding van het bezoek van het
Italiaansche Koningspaar aan Envoi and, ver
neemt Reuter s bureau, dat de Italiaansche
ambassadeur deelnam aan de gisteren gehou
den, conferentie op het kasteel Windsor tus
schen de ministers Tittoni en Lansdowne.
Reuter verneemt tevens, dat de beide re-
gccringcn in elke vraag van buitenlandsclie
politiek tot de meest volkomen overeenstem
ming zijn gekomen.
De universiteit te Oxford besloot
gisteren, den Koning van Italië het
diploma van doctor in het burgerlijke recht
honoris causa te verleenen.
Spanje.
Een telegram uit Madrid ineJdt, dat stu
denten Donderdag op versohillende plaat&en
betoogingen tegen Villaverde
en voor Salmeron hielden. Voor het gebouw
cener Jesuitenorde kwam het tot een bot
sing; de politie dreef de menigte uiteen en
'arresteerde verscheidene personen.
Oostenrijk-Hongarije,
In den Rijksraad beantwoordde min. -pres.
Körber een idterpellant. die protesteerde te
gen den inhoud en deu vorm van dè repliek
van den Hongaarschen minister-president
Tisza op de verklaringen van mi-
nsiter Körber in den rijksraad van
17 dezer. Hij verklaarde: Wij zullen onze
rechten niet laten aantasten en zullen deze
niet pr^s geven. Als het woord vreemdeling
in dc monarchie gebruikelijk zou worden,
moot men zich herinneren, dat de Hongaar-
sehe minister-president cr het eerste gebruik
van maakte. (Uitbundige toejuichingen).
De Rijksraad begon daarop de discussie
over de verklaringen van den minister-pre
sident in de zitting van 17 November.
Turkije.
Het ontslag van den wali van Konia
bewijst, aldus een telegram uit Konstanti-
nopel, dat de positie van den grootvizier, die
©en tijdlang als onzeker beschouwd werd,
weder vaster is. Genoemde wali, Tefnik Bey,
dio reeds als wali van Saloniki toondo voor
zijn taak niet opgewassen te zijn, moet als
opvolger vau Ferid Pacha in Konia sedert
geruimen tijd geïntrigeerd kobben. De nieu
we wali van Konia. Faik Bay, was tofc dus
ver secretaris in liet Paleis.
Ecu officieel antwoord va.n de
P o r t e op de nota. van do boric mogend
heden is nog niet ontvangenwel was de
grootvizier gisteren bij do bende gezanten en
lieproofde, wat enkele punten van het her-
vornid'ingsprqgraan betreft, die voor de Tur-
köu bijzonder maerielijJc aanneembaar scihijr
non, wijzigingen aan te "brengen on te tem
poren. Doch eeiug succes heeft deze stap niet
gehad ei* is integemdcol met nadruk herhaald
geworden, dat aan de bcsiiu.ten in het her-
vorma ngsprogram niets vcraal ierd kow wor
den. Ten aanzien van deze nieuwe verkla
ring verkrijgt hot moer en meer deu schijn
alsof de hooge en> hoogste kringen, die zich
tot dusvxirro tcgwi hot aannemen der voor
waarden verzetten, zich ook mjeer en meer
van hot ernstige van don toestand reken
schap geven. Uit allee wat alzoo voorgeval
len is, schijnt volgens de Koln. Ztg. vast to
staan, dat do beaide mogandhodc®, Oostcn-
rijk-Hongarije en Rusland nidt geneigd zijin,
iets van hunne eischen, te laten vallen, of
zaoli niet ecno weigering te laiteni afschepen.
Volgens berichten aan do Parte, beproeft
inem cle Macedonische vluclitelimgdn
in B u 1 g a r ij o door draigemonten te ver
hinderen naar Turkije terug to koeren. De
vluchtelingen hebben inmiddels herhaalde
lijk verklaard, dat zij geneigd zijn hunne
wo on plaatsen onder zekere voorwaarden we
der op te bouwen, zooals o.a., onder waarborg
van Europe-each toezicht en toekenning ©ener
algemeeno amnestie.
Azië.
De groote rondreis in de Perzi
sche Golf, die Lord Curzon, de on
derkoning van Engelseh-Indië thans aan
vaard Iiccft, wordt in Rusland met grooten
argwaan waargenomen. Als uiting van cie
stemming publiceert de Kölni&che Zeitung
het volgende verslag van een artikel in de
Transkaspische Revue
Te Teheran loopt; volgens dat Russische
blad, het gerucht, dat de Engelsche regee
ring van. den Sjah een pachtcou tract
zoekt te verkrijgen tot exploitatie
van alle delfstoffen in Perzië, met
uitzondering van zout, turkooizen en de
reeds door d© Perzen geëxploiteerde steen
kolenmijnen. Engeland hoeft voorgesteld,
den pachttijd vast te stellen op honderd
jaar, de pachtsom op 100 koerocm toemane,
(ongev. 117 millioen gulden), van welke som
Perzië 70 koeroem toemauo aan Rusland
zou betalen als schulddelging. Alle douane
kantoren in Perzië zouden voortaan door
tEngelschen bestuurd worden.
i Heit is nog niet bekend, zegt. het blad,
welk standpunt de Perzische regeering tegen
over dit aanbod inneemt, maar men gelooft
dat de Engelschen er toch reeds in geslaagd
zijn, hande 1 svoordeelen te verkrijgen die
d© Russische belangen in den weg zullen
staan. Lord Curzon zou voornemens zijn.
door een bezoek aan deu Sjah in Toheran d©
goede betrekkingen tusschen Engeland ca
Perzië zooveel mogelijk te herstellen.
Omtrent de reis van Lord Curzon verluidt,
dat. hi j. die tot Razra. het Arabische Venetië,
wil uitbreiden; zelfs wil hij tot Bfgdad rei
zen. cn daar een groot hoffeest houden, wat.
evenwel wegens den aanzionlijken afstand
dier stad van de kust ietwat onwaarschijn
lijk is. Gelijk van zelf spreekt worden alle
voorname havenplaatsen op d© Noord- en
Zuidzijd© van de Golf bezocht. Dat de reis
voor den vioc-Koning in hoogeu graad ver
moeiend zal zijn. vereischt geen betoog. Of
zij de gcwcnschte politieke voordooien zal
opleveren, waarnaar wordt gestreefd, zal de
34 Uil het EngeUch
van
FLORENCE MARRYAT.
„Zeventién jaarherhaald© hij op wee-
moedigen toon, „zeventien jaarZeker, ze
ker, dat is al cm keele leeftijdHet was
dwaas van mij, om over spelen t© praten.
Maar hou staat het met j© opvoeding, Eve
line Wij mogen deze gewichtige quaostio
geenszins verwaarloozen."
„Ik vrees dat. u mij erg dom en onont-
wikkeld zult vinden, oom. Ik heb nog een
massa te lccicn Van Fransch en muziek
weet ik letterlijk niets. Ik kan naaien en
keken en in do huishouding werkzaam zijn.
Tante placht altijd te zeggen, dat con meisje
van raijja staud genoeg wist, als zij haar han
den flink uit do mouw kon steken en be
hoorlijk lezen, schrijven en optellen kon. Zij1
kon ook niet denken, dat ik ooit op Rozen
heuvel zou komen t© wonen."
..Trek liet je maar niet aan, kindlief",
antwoordde mijnheer Caryll niet vaderlijke
welwillendheid. „Je bent in allen gevalle op
de hoogte van al dio vrouwelijke werkzaam
heden, welk ©lk meisje, uit welken stand ook,
behoort te kennen. De rest komt vanzelf wel
in orde. Maar hier is het hecrenhuis. zooals
bet algemeen in. den omtrek genoemd wordt.
Bevalt je nieuwe woning je nogal, zoo op het
eerste gezicht, Eveline!"
„O, oom, wat een heerlijk mooi huis! Ik
heb nog nooit van mijn leven zoo'n prach
tig huis gezien! Hebt u het laten bouwen?'
„Ja, kindlief, ik heb het volgens mijn aan
wijzingen laten bouwen, hernam mijnbeer
Caryll met een smartelijken zucht.
Hoe goed herinnerde hij zicli nog, wat zijn
aangebeden vrouw gezegd had, toen zij het
heerenhuis voor het eerst na zijn algeheel©
voltooiing aanschouwde, en welke grootsch©
plannen voor de toekomst- zij' te zamen bin
nen zijn muren hadden ycvonnd. En nu
sliep zijn dierbare Marian den eeuwigen
slaap op het kerkhof van St. Mary Ottery
en rustte zijn zoon, de vreugde en trots van
zijn ouderdom, op den bodem der zee. O,
het was hard, onbeschrijfelijk hard, cm zoo
onbarmhartig door het wreede noodlot, ge-
gecseld t© worden... Toen hij: uit- het rijtuig
stapte en d© vestibule binnentrad, waar 't ge-
lveele dienstboden personeel, met juffrouw
Wedderburn. de huishoudster, aan het hoofd,
op een rij geschaald stond, om hem te ver
welkomen, scheen hij Efveline veel ouder tn
vervallener toe dan in Liverpool. Maar mis
schien was dit alleen aan de lange, ver
moeiende reis toe tc schrijven.
..Juffrouw Wedderburn." zeidc hij, toen do
huishoudster eenige schreden voorwaarts
deed, om hem te begroeten, „deze jongedame
is mijn nichtje. Elveliue Rayne, de dochter
van mijn zuster Mary, die gij u zeker nog
wel zult herinneren. Zij zal in 't vervolg hier
op Rozenheuvel wonen, om haar ouden oom
een beetjo op t© vroolijken. Ik weet niet
meer zoo precies do namen en de ligging der
verschillende kamers mijn geheugen laat
mij op dit puut ten ©enenmale in den steek
maar u zult wel zorgen, niet waar, dat
juffrouw Rayne een mooie, ruime kamer te
barer beschikking krijgt, tot ik orde op de
zaken gesteld zal hebben?"
„Zeker, mijnheer Caryll. Wilt u voor u
zelf weder de suite in gebruik nemen, net
als vroeger, of hebt u nu Heiver een ander©
kamer V'
„Neen, neen, neen.De suite is opper
best. Waar zou ik ander: moeten blijven';'
sprak hij op doffen toon en met een wezen
loos starende uitdrukking in de oogen.
Na al het voorafgaande was Eveline in
't minst niet verbaasd, toen ziji vernam, (lat
baar oom zich niet wel genoeg gevoelde, om
dien avond beneden te komen, en daarom
liever alleen op zijn kamer wilde soupeeren.
„Die arme mijnheer Caryll', sprak juf
frouw Wedderburnmet. een meewarig hoofd
schudden, terwijl zij bedrijvig heen cn weer
dribbelde rondom dc gedekte tafel, waarop
keur van spijzen voor Evclino wanen neer-,
gezet, en zich beijverd© om het meisje do
lekkerste bcci-jet» toe te stoppen. „Het weer
zien van Rozenheuvel heeft hem hevig ge
schokt. Hij en mevrouw leidden hier dan
ook zoo'n recht genoegt:lijk leven. Och. och
Wat waren die Iwc© menschen gelukkig in
elkanders bezit! En hun zoontje!Het
wpjs radten, wie het gekat met hom was:
papa of mama' Het. is een heele slag voor
hem, zoo alleen overgebleven to zijn."
„Anne, arme oom!" sprak Eveline, diep
bewogen. „Het moet een droeve thuiskomst
voor hem zijn. Hdbt u mijn tante en mijn
neef Hugh nog gekend, juffrouw Wedder
burn
„Dat zou ik mecncn. Ik ben hier op het
hecrenhuis gekomen, toen het pas gebouwd
was, en ik heb er uw' lieve tante uit zien
dragen om naar het familiegraf op het kerk
hof te St. Mary Ottery t© worden gebracht.
Kort na den dood van mevrouw Caryll ging
ik hier vandaan, om met mijn man zaliger
te trouwen. Jaren daarna, toen ik hier als
huishoudster terugkwam, was het groote huis
le°g en uitgestorven. Ik heb den jongeheer
Hugh dus niet anders dan als een kleinen
jongen gekend. Maar toen ik hoorde, dat hij
verdronken was, schreide ik als een kind.
Hij was zoo'n aardige, sohalksebe deugniet,
met een paar onweerstaanbaar guitige oogen
in zijn hoofd. U doet mij erg aan hem den
ken, juffrouw."
„Barnes, oom s knecht, zegt ook, dat ik
sprekend op mijn neef gelijk. Ik geloof, dat
ik het hoofdzakelijk hieraan te danken heb,
dat oom zoo bijzender lief cn hartelijk voor
mij is. Ik zou nooit gedacht hebben, dat ik
ooit op Rozenheuvel mijtn intrek zou nemen."
„Ik was er ook in 't minst niet op voor
bereid, juffrouw. Maar wie zou meer aan
spraak hebben op zijn welwillendheid cn ge
negenheid dan het kind van zijn eenige zus
ter Als ik mij wel herinner, meen ik in
dertijd gehoord tc hebben, dat mijnbeer
Carvll den zoon van zijn overleden broer Ed
ward in de plaats van jongeheer Hugh op
het kantoor heeft genomen cn van plan is,
hem al zijn geld na te laten, even goed,
alsof de jonge man zijn eigen zoon was. Kent
u hem, juffrouw Zou de jongo mijnheer Ca
ryll hier ook komen wonen?"
Een gloeiende blos overtoog Eveline's ge
laat. Zij wilde haar afwezigen minnaar ech
ter niet verloochenen.
„Zeker ken ik hem. Hij i9 mijn volle neef,
juffrouw Wedderburn. Tot mijn leedwezen
moet ik u echter zeggen, dat er tusschen
oom en hem een misverstand beeft plaats
gegrepen."
„Och, heer! Da'l is jammer, omdat het den
jongen man wel eens zulk een prachtige
plaats als Rozenheuvel zou kunnen kosten.
Ik hoop hartelijk, dat de onccnigbeid zal
worden bijgelegd, want mijnheer Caryll is
een man, die geducht op zijn stuk staat.
Als hiji eenmaal neen gezegd heeft, blijft het
neen. Maar ©oh! Zulko jonge jongens zijn
wel eens meer een beetje stijfhoofdig en
weerspannig. Hij zal wel woer goede vrien
den met zijn oom worden."
Eva antwoordde niet.
„Is do jonge mijnheer nog in Liverpool,
juffrouwvroeg de huishoudster, wier
nieuwsgierigheid thans was opgewekt.
„Neen, juffrouw Wedderburn, hij is uit
Liverpool vertrokken. Ik weet niet, waar
hij op 't oogenblik is. Ais ik u was, zou ik
dit onderwerp in oom Roger's bijzijn maar
niet aanroeren. Hij schijnt er liefst niet over
t© .spreken."
„De een zijn dood is de ander zijn brood,
zegt. de oude spreuk. hernam juffrouw Wed
derburn op geheimzinnigen toon. „Hoe meer
ik u aanzie, des te sterker doet u mii den
ken aan dien armen jongeheer Hugh. God!
geve, dat u mijnheer Caryll tot steun ca
troost raodgt zijn, juffrouw. De oude man
heeft daar waarlijk wel behoefte aan."
Wordt ftrrolgè.
