ÏS0. 65.
8"e Jaargang.
Woensdag 7 September 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
FASTE F0RLAND.
ERSFOORTSCK DAGBLAD,
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Teïephoonnummer 66.
PfiIJS DEE ADVEBTENTtËN:
Van 1—5 regel» V 7tt»
Elke régel meèr
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingentot
het herhaald advertèeren in dit Blad bij aboünement: Eêne
circulaire, bevattende" de voorwaarden, wordt "op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicbt
Scheiding van Kerk en Staat
in Frankrijk.
De rede, die minister-president Corn bes ver-
1 -den Zondag te Auxerre heeft gehouden,
l. ondigt een nieuwen stap aan in den kerke-
I ijik-jjolitieken strijd, dio den toestand in
Frankrijk, beheerscht. Voor liet eerst heeft
bij de noodzakelijkheid verkondigd 0111 het
vraagstuk der scheiding van Kerk en Staat
an de orde te stellen. Tot dusver had hiji
ui algemeen© termen daarmee gedreigd, zelfs
nadat de Fransche gezant bij het Vaticaan
\.as teruggeroepen; nu is hij verder gegaan
i :i heeft verklaard, dat hij den tijd gekomen
;:oht om de bedreiging uit te voeren. Hij
verweet het Vaticaan, dat het klaarblijke-
1 jk het concordaat heeft verscheurd, en
oogde daaraan toe: „Wat mij persoonlijk
tv:treft, het komt niet bij mij op het op te
l ippen. Het zou tijd verknoeien eu de repu-
iiiikeinsche meening misleiden zijn, dit te
i oproevenDaar geen enkel Fransch
ministerie, al ware het uit de meest gema-
I gde elementen samengesteld, in eene dierge-
i'jke onderhandeling zou kunnen treden, zon-
:r uitdrukkelijk op te komen voor de mis
kende rechten van den Staat, is het duide-
jk, dat de eendge weg, die is overgebleven
oor de beide in strijd verkeerende machten,
weg is, die open staat voor niet bij; elkaar
issende echtelieden, de echtscheiding en bij
torkeur de echtscheiding met wederrijdsch
edvinden.
„Ik voeg er niet bij, let wel, om reden dat
m elkaar niet kan verdragen. Want er
,n in dit geval geen sprake zijn van boozen
im en slecht humeur. Het betreft hier iets
n veel ernstiger aardhet betreft eene
dicale onvereenigbaarheid van beginselen,
f 1; geloof oprecht, dat de republikeinsche
oartij, eindelijk voorgelicht door de onder-
i nding van de beide laatste jaren, zonder
.cerzin het denkbeeld van de echtscheiding
z.'.l aanvaarden, en ik geloof ook laat ons
1 ever zoggen: ik ben er zeker van dat
l:?t haar zal aannemen, niet in een gewoel van
v ijaudschap tegen de christelijke gemoede-
:n, maar in een gevoel van maateohappel ijken
v rede en van godsdienstvrijheid. Ook de
Kamer zal, door de zelfdo gevoelens be
heerscht, het vraagstuk der scheiding van
Kerk en Staat ter hand nemen, dat reeds
met veel zorg bestudeerd is door eene van
hare oommissiën, welker arbeid, gelukkig ge
stempeld door eene oprechte begeerte naar
verzoening, tot grondslag zal dienen voor
3ii© evenzeer verzoenende en oprechte dis-
ussie.
„In dat debat zullen de republikeinen blijk
moeten geven van eene ruimte van opvatting
:i eene welwillendheid jegens de persc/nen,
d'e het wantrouwen ontwapenen en den over
gang van den bestaanden toestand tot den
komenden staat van zaken aannemelijk ma
ken. Wat de voor den eeredienst bestemde
"ebouweu aangaat of do pensioenen, te ver-
i enen aan de tegenwoordige titularissen van
in het concordaat geregelde diensten, is
r geen redelijke concessie, geen met de recht
vaardigheid overeenkomende opoffering, die
mijnerzijds niet gezind zou zijn aan te
iden, opdat de scheiding van Kerk ©n Staat
n nieuw en duurzaam tijdperk van maat-
happelijke eendracht moge openen, door
.n de godsdienstige genootschappen eene
órkeliike vrijheid te verzekeren onder ^de
•betwiste souvereiniteit van den Staat.
Wanneer dus de minister-president ver
kondigt, dat hij het Forti ter in re tot richt
snoer van zijne handelingen wil nemen, dan
stelt liij daarnaast het Suaviter in modo. De
scheiding zal geen onbillijkheid tengevolge
hebben voor do tot dusver door den Staat
bezoldigde priesters en evenmin het karak
ter dragen van een hatelijken maatregel van
onderdrukking tegen do Kerk als zoodanig,
Aan de thans in dienst zijnde dienaren der
Kerk zal de Staat de bezoldiging, die het
concordaat hen toekent, blijven uitbetalen
eerst .11 de toekomst zal aan de Kerk en hare
leden overgei-ten worden, hare dienaren
zelf te erzorgeu. En de Kerk zal de voor de
uitoefening van haren eeredienst noodige ge
bouwen, waarvan de Staat volgens liet gel
dende recht eigenaar is, kunnen blijven ge
bruiken.
Dit is in groote trekken het programma,
dat de minister-president aan de Kamer zal
voorleggeu, wanneer zij in de volgende maand
weder samenkomt. En met d© uitvoering zal
spoedig begonnen moeten worden. Voor de
buitengewone zitting van dit najaar zullen
de Kamers, behalve de begrooting, voldoen
de st f hebben in de inkomstenbelasting en
de wet op den tweejarigen diensttijd bij het
leger. In do zitting, die 'n Januari begint,
zal het eer3t aan de orde komen de voor do
arbeiderspensioenen ontworpen regeling.
Maar daarna is de mini: ter-president voor
nemens terstond het debat over de scheiding
Van Kerk en Staat aan de orde te stellen.
De rede van den minister-president vindt
in de Parijsche pel's eene zeer uiteenloopen-
d© beoordeeling naar nut» van het stand
punt. dat de bladen in de politiek innem n.
De bladen van de links staande partijen zijn
verheugd en spareu den minister de betirigin-
gv. van huil iof niet. De reactionaire pers
daarentegen heeft geen woorden genoeg om
hare ergernis uit te drukken. De Libre Pa
rol© ©n de Gaulois ergeren zich over de zelf
overschatting, die zij aan Combes verwijten
en waarvan zij voorspellen, dat Frankrijk er
door in het ongeluk zal worden gestort. De
Autorité beschouwt de rede als eene inlei
ding tot eene nieuwe, hevige anti-clericale
beweging. Van de radicale bladen stemmen
de meesten in met de door Combes aanbevo
len gedragslijn. Slechts de Action en de Lan-
terne maken bezwaar tegen de aansporing
om verzoenend op te treden bij de uitvoe
ring van de scheiding; zij willen van ^een
verzoening weten, omdat tegenover de Kerk
slechts onderwerping of strij,d te pas komt.
eigenaardig is het standpunt, dat de
Temps inneemt bij de beoordeeling van het
door Combes verkondigde regeeringtsprogram-
ma. Dit Had verlangt, dat deze zaak niet
eerder ter hand zal worden genomen, voor
dat de kiezers gelegenheid hebben gehad zich
er over uit te spreken. Derhalve zou het
vraagstuk moeten blijven rusten zoolang het
mandaat du"_rt van de nu zitting hebbende
Kamer; eerst de volgende Kamer zou de
oplossing moeten beproeven en daarbij den
bij de verkiezingen gebleken wil van de kie
zers tot richtsnoer moeten nemen.
Duitschland.
Op het feestmaal in het stadhuis te' Hamburg
zoide Keizer Wilhelm gisteren in antwoord
op don keizer-toost van den burgemeester
Mönckeberg, dat zijn beroep op het Duitsche
volk den 18en October 1899 te Hamburg
gedaan eene uitwerking gehad heeft, dio
nu te aanschouwen is in de voor den Elbe-
mond liggende kern van de Duitsche vloot.
De Keizer ging daarop voort
Het Duitsche volk heeft er recht op dat
de vloot en het leger, die het noodig heeft
ter bescherming zijner belangen, krachtig
blijven. Niemand zal liet volk willen belet
ten zijn leger en zijne vloot te voltooien naar
zijn wil en zijn wensch.
De Keizer herdacht de verdiensten van dc
lianseatische regimenten, die mede de een
heid van Duitschland bevochten. Hij deelde
mede, dat deze regimenten voortaan zullen
heeten Hamburg-regiment, Bremen-regiment
en Lübeck-regiment.
De Keizer besloot zij.n rede met een
„Hoeh" op Hamburg en de Hanse-steden.
Do verloving van den kroonprins met her
togin Cecilia van Mecklenburg-Sohwerin is
voor de hofkringen, waar men den omgang
van dit paar in den loop van de laatste jaren
had gadegeslagen, geen verrassing geweest.
Een Berlijnsch blad weet zelfs mede te dee-
len, dat er sin/ts lang eene stille verloving
bestond en dat de openbaarmaking eigen
lijk eerst den 20. September, op den verjaar
dag van de prinses, zou zijn geschied.
Do door deze verbintenis gedeeltelijk nieuw
geknoopte, gedeeltelijk verstrekte verwan t-
schaps-bet rekkingen tot de huizen van Dene
marken en Cumberland geven aanleiding +«>t
politieke beschouwingen, dio ondersteund
worden door de in de laatste jaren zichtbaar
toegenomen intimiteit tusschen Berlijn en
Kopenhagen en door oplettendheden, dio aan
dc jonge groothertogin van Mecklenburg,
eene dochter uit het huis Cumberland, door
den Keizer bewezen zijn. Daarbij wordt op
de mogelijkheid gewezen van eene regeling,
die het huis Cumberland, dat de kroon van
Hannover heeft verloren en dat dén hertoge-
lijkon troon van Bronswijk niet kan bezet
ten, met de thans in Duitschland bestaande
orde van zaken zou verzoenen.
Engeland.
Dé Koning heeft den Keizer van Oosten-
rijik-Hongarije en den Czaar van Rusland alen
koninspketen van de Victoria-orde toegekend.
Balkan-Staten.
Reuter seint uit Saloniki, dat de rust en-
der de Albaneezen teruggekeerd is. De redifs
worden nu geleidelijk naar Klein-Azië terug
gezonden. Gisteren zijn drie bataljons, voor
Smirna bestemd, door Saloniki getrokken.
Turkije.
Volgens een bericht van de Pester Lloyd
heeft de Porte ten slotte toch toegegeven aan
den aandrang van Oostonrijk-Hongarije en
Rusland tot vermeerdering van het aantal
vreemde gendarmerie-officieren in Macedonië.
Dientengevolge zal Oostenrijk-Hongarije nog
zes officieren en 10 a 12 onderofficieren voor
de Macedonische gendarmerie beschikbaar
stellen.
Naar aanleiding van een rapport van
haren gezant te Athene, heeft de Porte eene
circulaire gezonden aan de vier mogendhe
den, die toezicht houden op Kreta, met het
verzoek geen acht te slaan op de stappen van
den Harmost- prins George ten gunste van de
vereenigang van Kreta met Griekenland.
Do Bulgaarsche exarch heeft bij de gezan
ten een verweerschrift ingediend op de nota
van beschuldigingen van het oecumenische
patriarchaat. Hij komt daarin op tegen de
bewering, dat de toestand in Macedonië ver
oorzaakt is door Bulgaarsche agitators, en
werpt de verantwoordelijkheid voor dien.
toestand op het patriarchaat.
De oorlog in Oost-Azië.
Van den oorlog zijn de volgend© berichten
Tsjifoe, 0 Sept. Hedennacht werd uit
Port Arthur kanonvuur gehoord. Twee Chi-
neesche tolken, die behoorden tot den dienst
van generaal Stössel, werden gevangen geno
men. terwijl zij spdonuagodiensten verrich
ten, de eene te Shoeshinjin, de ander te Par
loengshan. Do Japanners hebben beiden, te
rechtgesteld.
Een heden uit Port Arthur gekomen Chi
nees zegt, dat de Russen morgen den alge-
meenen aanval te land en ter zee verwach
ten.
De Japanners bombardeerden die stad
hevig den 2en en 3en September. Twee ka
nonnen werden buiten gevecht gesteld in een
fort bij Erloengshan.
De aankomst, kort geleden, van een groot
stoomschip te Port-Arthur met eeu lading
voedingsmiddelen, voornamelijk meel, heeft
den prijs van het meel doen dalen van tien
tot vier roebels.
Petersburg, 6 Sept. De kapitein ter zee
Wiren, commandant van den kruiser Bajan,
is ter vervanging van schout-bi j-naclit Uch-
tomsky benoemd tot bevelhebber van het
Port Arthur-eskader.
Volgens een telegram van de Exchange
houdt het laatste bericht uit Port Arthur,
dat te Rome ontvangen is, in, dat do Ja
panners van do periode van betrekkelijke
rust in de vijandelijkheden, die is voorge
komen, partij hebben getrokken om hunne
zware kanonnen, van de vloot van admiraal
Togo aan land gebracht, door verschansin
gen te beschermen. Met die kanonnen kun
nen zij nu de stad beschieten, zonder ernstig
nadeel te ondervinden. De uitwerking van
het bombardement, dat nu weder begonnen
is, is veel krachtiger, ten gevolge van de
betere stellingen der kanonnen. De troepen
van generaal Stoessel hebben, behalve dat
zij de stad moeten verdedigen, ook verschei
dene branden te bestrijden, die door goedge
mikte Japansche ontplofbare kogels waren
ontstaan.
Tsjifoe, 6 Sept. (Chronicle). Br zij^n thans
10,000 zieke en gewonde Japanners te Dal-
ny, van wie meer dan de helft Jijden aan
beri-beri. De sterfte onder die lijoers is
groot.
Dfe Russen te Port Arthur 2 re overvloe
dig van levensmiddelen voorzien, iiuouder-
heid van meel.
Jantai, 5 Sept. Heden had een hevig ge
vecht plaats ten noordoosten van Jantai. De
Japanners marcheeren in noordelijke richting
langs de bergruggen ten oosten van den
spoorweg. Verscheidene schermutselingen had
den plaats op twintig mijlen ten zuidoosten
van Moekden. De Russen houden Koeroki in
toom, terwijl het Russische Liaojang-leger
noordwaarts trekt.
Tokio6 Sept., 2 uur 's namiddags. Er
wordt bericht, dat de Russen zioh verder
dan Jantai hebben teruggetrokken ein dat
Koeroki Jantai heeft bezet.
PetersburgG Sept. Generaal Koeropatkin
bericht den Czaar van gisterenHeden
slaagde het leger er in noordwaarts te gaan
en zich te onttrekken aan de gevaarlijke po
sitie, waarin het zich bevond, doordat bij
oen kleine front-uitbreiding het, zoowel op
het front als op den linkervlegel, door den
vijand bedreigd werd.
Den ganschen dag hadden vooral op
den linkervleugel onbeduidende achter
hoede-schermutselingen plaats. Onze verlie
zen bedroegen heden ongeveer 100 man.
Tokio, 6 Sept. Officieel wordt bekend go-
maakt, dat een deel tier Russische legermacht
blijft te Ying-sjoe-issoe, ten Zuiden van
Jentaa, waar de hoofdmacht der Russen is
geconcentreerd.
Nioetsjwang, 6 Sept. (Daily Mail). De Rus
sen gaan hoofdzakelijk terug op TLehling en
vermijden Moekden.
Acht transportschepen zijn hier heden aan
gekomen met troepen, die aanstonds naar
het front gezonden werden met den trein
naar Liaojang. Het Japansche leger zal in
Liaojang en in Moekden overwinteren.
Een telegram uit Tokio aan de Standard
van den 4en, kenschetst den toestand op
het oorlogstooneel in Mandsjoerije aldus:
Een sterk Russisch korps, dat de verschan
ste stellingen in het zuiden en westen van
Liaojang hardnekkig verdedigde en dus den
terugtocht van het hoofdleger van Koeoro-
pat dekte, werd Zaterdagnacht daaruit ver
dreven, waardoor het gebied ten zuiden van
de Taitse-rivier geheel van Russen gezuiverd
is. Intusschen was het aan het leger van
Koeroki, dat ten noorden van de Taitse ope
reert, tot Zaterdagavond laat niet gelukt
de hoogten, die den spoorweg beheersohen,
geheel te bezetten. De Russen worden daar
door van Moekden aankomende, nieuwe
troepen aanhoudend versterkt. De Japan
ners vreezen daarom, dat het grootste gedeel
te van het Russische leger er in slagen zal,
naar het noorden te ontkomen.
De Londensche bladen rijn 't er over eens,
dat do Japanners eene schitterende overwin
ning hebben behaald, maar dat de groote
prijs van deze reeks bloedige gevechten niet
gewonnen is, omdat het Russische leger aan
den voor hem uitgezetten val voorloopig al
thans ontkomen is.
Het onder de telegrammen opgenomen be
richt van generaal Koeropatkin aan den
Czaar van eergisteren, dat gunstige tijding
bevat over den terugtocht naar het noorden,
waarop hij zich nu bevindt, schijnt dit oor
deel te bevestigen.
Do Vossische Ztg. is van oordeel, dat do
stellingen, die de Russen op ongeveer 17
K.M. afstand ten noorden van Liaojang heb
ben bezet., er alleen toe bestemd zijn den
terugtocht te dekken. Na de dagen achter
een voortgezette, bloedige worstelingen zijn
de Russische troepen veel to uitgeput en
ook te zeer in verwarring gebracht, om nu
reeds weer den strijd te kunnen hervatten.
Maar ook bij de Japanners schijnt, na den
zwaren arbeid der laatste dagen, het aanvals-
vermogen te zijn verminderd. Wel zet Koe
roki zijne operation ten< noorden van do
Taitse-rivier voort en tracht nog altijd rijn
doel om den Russen den terugweg te ver
sperren, te verwezenlijkendoch daar het
hem tot dusver niet gelukt is den ring om
de Russen te sluiten, is er van zijne verdere
pogingen bezwaarlijk nog suooes te verwach
ten. De gevechten, die ten noorden van de
Taitse plaats hebben, zijn als eindgevechten
te beschouwen, die op den totalen uitslag
slechts geringen invloed uitoefenen. Het
succes van de Japanners in de slagen om
Liaojang bestaat dus hierin, dat de door
de Russen zwaar versterkte stellingen in
Uit het Noorsch
17 VA V
JONAS LIE.
„En Johannes Bockmann, mijn oude, bij
zondere vijand, was gevoelvol, wat zeg je
cr van! en deelde mij mede. dat er om
ïoo te zeggen een heele leege ruimte in de
rtad was, na oude Joëls onzichtbaarheid, ge
woon als men was hem in de lange, blauwe
jas en de platte muts over straat naar de
bank te zien strompelenOmdat moeder
om Joël's stiefzuster is, houdt men ons in
den geest reeds half voor rijn erven, wat
voor mijn plannen uog wel een nuttige on
derstelling kan wezenDezelfde gedachte
verheft ons eigenlijk bij allen. Hij zal toch
voor den drommel wel uiet over middelen
T «schikken, waarmede hij do zaak kon drij-
en.
Ja, zoo staan nu de zaken.
Maar dit is slechts tie voorbereiding, het
>rste Waarsohuwings-schot. Eu dan dreunt
et spoedig opnieuw in een uitstekend op-
istelde uitnoodiging tot het inteekenen op
uideelen.
Eu dan zal ik een fijne prospectus opstel
len, daar kun je op aanEen toekomstbeeld,
daar zij bijina met de handen naar grijpen
kunnenHet zal zijn eigen eilandjes vor
men, en klippen liggen daarbuiten zoo ver
lokkend. alsof het de „eilanden der zaligen"
waren, met villa's en pleirierjachten van de
ganisehe wereld. Dte makelaar zorgt voor de
zakelijke, nuchtere grondverf, gehouden in
den solieden, voorrichtigen stijl, en op zijn
zuinigst aangebracht
Ik zie aan je, Bera, dat je denkt, dat alles
humbug en zwendel isMaar daarop wil
ik je antwoorden, dat er, zooals ik het be
schrijf en zie geen verfje te veel op is!
Ik heb niet eens getracht, om aan mijn in
nigste geloof aan de toekomst der zaak krach
tige en warme uitdrukking te geven."
„Hadt jiji het plan maar geheel zelf ge
maakt, Fastc, dan zouden de menschen ie
geloof kunnen deelen of niet. Maar die vuile
makelaar
„Altijd die verschrikkelijke makelaar
Wie door de modder wil loopen krijgt vuile
schoenen."
„Je zegt zelf modder, Faste!"
„Geloof jij, dat iemand, die iets op de we
reld tot stand heeft gebracht, er zich om
bekommerd heeft of zijn schoenen bemodderd
werden."
„Ik had nu eigenlijk geen modderlaarzen
op het oog."
„Neen, natuurlijk het'gewetenna
tuurlijk. Maar wil je weten wat mijn gewe
ten zegt wat dat betreft, zoo zegt het
niet alleen, maar het schreeuwt het uit,
dat als ik opgaf wat ik nu zoo duidelijk voor
mij zie, ik dan afzag van het baantje om
Faste For land te zijn."
Bera keek recht voor zich uit.
„Beste Faste, ik ken je zoo goed; je heb
je nu met je gansche ziel, gloeiend van be
langstelling, op die badinrichting geworpen.
Neen. noen, dat- is niets voor jou hot
lijkt je nietIk zie je reeds als directeur
van een badplaats of den vader van ©en
dergelijke inrichting louter kleine practi-
sche zaken behandelen en bepalen, waarin
ieder knapper is dan jijIk aeg je, Faste,
jij gaat daarin onder, jij doet je natuur on
recht aan Misschien moet jij de bediening
en do rekeningen van de table d'hote ook
nazien en de kelln rs nagaan. En toespraken
houden op feestdagen! Werp het van je,
werp het van je. Faste, zeg ik O, als je het
morgenavond maar mocht afleggen, wat zou
ik blij zijn, zoo blij!" riep zij opgewonden.
„Ik weet nu ten minste wat ik aan je
heb, Bera! Als ik het afleg, moet jij je mor
gen mijn fiasco behoorlijk, nauwkeurig la
ten vertellen, het liefst door dien Ek. En
ook hoe ik daar eindelijk bleek, bang en
sprakeloos stond en wegsloopIk zie je
al zóó blij, zóó blij, zooals je zegt!Of
misschien zul je ook het verdriet ondervin
den van het tegenovergestelde te hooren,
dat die Faste Forland zulke troeven van ar
gumenten» uitspeelde en de zaak zoo flink
aanpakte, dat hij overwinnaar bleef!
Maar één naam," fluisterde hij haar in
het oor, terwijl hij zijn hoed nam en haar
verliet, „één naam zul je hebben in hetdiep6t
van mijn ziel en dat isverraderes, die
haar vriend in den steek liet!"
Mevrouw Forland, Solvi en Agnefce zaten
's avonds bij elkander
Zij fluisterden slechts bijna, en nu en dan
waren er lange pauzen...
Een hand- of een haakwerk werd af en
toe zichtbaar iu den lichtkring van de met
rose franje omhangen lamp.
De stemming werd hoe langer hoe gedruk
te!', nu het bijna elf uur werd.
Somtijds liet mevrouw Forland haar brei
werk in den schoot vallen en luisterde, of
Solvi stond op en keek door het raam naar
de laatste gaslantaarns van do stad...
Nu en dan een ver, eenzaam klinkend schel
letje van een paardentuig, beneden op den
weg...
Plotseling drie, vier sleden achter elkaar,
die in snelle vaart, met luidklinkcnde stem
men en zweepslagen de hoogte opkwamen.
Dat moesten eigenaars der groote boeren
hofsteden daarboven zijn, die rich van de
vergaderingen huiswaarts spoedden.
Weer twee sleden in langzamer gang.
Solvi ging haastig de gangdeur uit en luis
terde...
Nog een slede, met een luid zingenden man
er in...
Toen werd het doodstil... nergens een ge
luid in den blccken maneschijn.
Solvi kwam de kamer weer binnen.
„Faste moet toch eens komen," zeide rij
geruststellend„wij zuÏÏon uog een poosje
wachten, moeder...
Dan hebben wij( do halve stad in, be we
ging gebracht en bcleedigd en daar moet Fal-
kenberg dan in werkenontviel haar daar
op wanhopig als slot van haar gedachten-
loop.
„Als wij maar naar een andere stad kon
den vluchten, moeder, en dit huis ons niet
vasthield!" mompelde Agnete.
„De arme jongen..." zuchtte mevrouw For
land, „hij zal wel weer in rijn hooip bedrogen
zijn
Meer en meer verspreidde zich de
zelfde doffe moedeloosheid over de drie
gezichten.
Agnete deed al de kaarsen van den kan
delaar uit, om haar moeder naar de slaap
kamer te volgen toen Solvi opsprong.
Een paar overschoenen werden in de gang
uitgegooid en daar kwam dokter Falkenberg
binnenin zweet badende van den snellen
gang.
Mevrouw Forland vergat zijp groet te be
antwoorden. terwijl haai- groote oogen zich
op hem vestigden.
„Kom je van de vergadering?" vroeg Sol
vi ademloos.
„Ja, die is nu uit. Laat mij u al dade
lijk zeggen, mevrouw Forland, dat Faste in
allen geval niet is doodgeslagen."
Het werd stil. De oogen keken hem on
zeker aan en de gezichten werden betrokken,
totdat Solvi driest uitviel
„Neen, zij konden hem toelf ook niet best
om het leven brengen."
Wordt vervolgd.
