i«. 146.
3d* Jaargang.
Vrijdag 25 November 1904.
BUITENLAND.
Feuilleton.
MIJN GODFRIED.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8. maanden roor Amersfoortf 1.25.
Idèm frandoper post. - 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Dqzo Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- on Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
i
PRIJS DER ADVERTENTIËN
V*n 1—5 «gel. t-OJto.
Elke regel meer •,.t 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tót
het herhaald adverteren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende dé Voorwaarden, wordt'óp aandraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Deggrana^van Rutland* maoht.
Het toegeven van prins Swiatopolk-Mirsky
in do zaak der bijeenkomst van gemachtig
den dei- zemstwo's levert een bewijs van do
macht, die de partij van het starre behoud
in de hoogste Russische kringen neg altijd
bezit. Aan den gezamenlijken aandrang van de
Keizerin-moeder, Alexejew en Pobedoncszew
is het gelukt van den Czaar de bepaalde be
lofte te verkrijgen, dat als in die bijeenkomst
politieke besluiten werden genomen, prins
Mirsky zou worden ontslagen als minister.
Dit bewoog den minister zijne aanvankelijke
toezegging, dat de bijeenkomst een officieel
karakter zou dragen, in te trekken. Hij gaf
er de voorkeur aan dit offer te brengen, om
in functie te kunnen blijven en aan Rusland
het optreden van een tweeden Plehwe als
minister te besparen. De vraag isHoe lang
zal hij dat kunnen tegenhouden? Zijn toege
ven zal d!oor de hofpartij wel opgevat warden
als een bewijs vau zwakheid, en nu die partij
proefondervindelijk hare macht heeft bewe
zen, ligt het voor de hand dat zij verder niet
zal stilzitten.
Niet alleen op het gebied der binnenland-
sche politiek streeft de hofpartij er naar de
macht in handen te houden. In haar is de
oorlogspartij belichaamd. De oorlog in het
verre oosten is haar ooa-log, en elke stem, die
zich daartegen verzet, tracht zij te smoren.
Pring Mesttjersky had onlangs de stoutheid
in zijn orgaan, de Grashdanin, eene lans te
breken voor vredesonderhandelingenRus
land moest z. i. daartoe den eersten stap doen
en toonen boven nationale ijdelheid verheven
te zijn. De Nowoje Wremja antwoordde daar
op terstond met een heftigen aanval op de ge-
heele vredespartij. Op het huidige tijdstip,
nu het Russische leger weldra sterker zal zijn
dan het Japansche, nu het geduchte eskader
van Rosdestwensky nadert en Japan de uit
putting nabij is, acht de Nl W. do raadgevin
gen. vau de vredespartij bijzonder misplaatst.
Door eene verkeerde sentimentaliteit moet
Rusland zich niet laten leiden.
„Geen vrede zonder volledige overwinning,"
is de leus van de oorlogspartij. „Geen vrede,
zoolang het Japansche leger nojg bestaat,
zoolang zich een enkele Japanner op het vas
teland van Azië bevindt!" Die nieuwe mobi-
lisatiën schijnen te bevestigen, dat de regee
ring van dit besluit werkelijk doordrongen
is. Aan de 570.000 man en 1500 kanonnen,
die na de aankomst van het 16e legerkorps
ter beschikking-van Koeropatkin zullen zijn,
zullen over eenigen tijd nog omstreeks 90
bataillons en 300 kanonnen toegevoegd wor
den, en met spreekt er reeds van, dat ook
deze geweldige troepenmassa waarschijnlijk
niet voldoende zal zijn en dat het niet te
verwonderen zou zijn, wanneer kort daarna
nog 100.000 a 150.000 man werden nagezon
den.
Schijnbaar staat er niets in den weg aan
de eindelooze vermeerdering van de Russische
troepenmacht in het vérre oosten, want er
zijn nog honderdduizenden versche manschap*-
pen in Europeesch Rusland en nog vele hon
derden millioenen roebels kunnen door bui-
tenland&che leeningen en de uitgifte van
nieuw.i credietbrieven verkregen worden.
Toch moet er ergens een grens zijn van Rus-
la» d's macht. In eene correspondentie van
de Neue Freie Press© uit Petersburg wordt
die greni3 aangewezen. Dë Schr. voorziet,
dat er een oogenblik kan komen waarop het
geboden is de eischen van het nationale ge
voel te matigen en minder bedacht te zijn
op de volledigheid van de overwinning dan
op het z^o spoedig mogelijk sluiten van den
vrede, opdat men in staat zij kracht te ont
wikkelen tegen de ontevreden elementen in
het eigen rijk. De ziekteverschijnselen nemen
toe en de oude huismiddelen dreigen niet
meer te helpen. Wel lieeft men het zemstwo-
congres nog geheel op de oude manier als
„ontijdig" voor onbepaalden tiju uitgesteld.
Maar hoe zal men het aanleggen, als de ge
meentebesturen door den klimmenden socia
len nood als van zelf de beteekenis krijgen,
die hun tot dusver door de wet is onthouden?
D!e oorlog heeft aan de landschappen en
de steden de verplichting opgelegd, voor de
gezinnen van de in het veld staande soldaten
te zorgen, en ofschoon aan ieder individu
slechts heel weinig behoeft te worden gele
verd (68 pond meel, 10 pond gort en 4 pond
zout in de maand), zoo bedragen toch
de kosten nu reeds vele millioenen en
zullen ten gevolge van de nieuwe mo-
bilisatiën nog reusachtig stijgen. De ste
den en landschappen zullen voor een groot
deel niet eens ia staat zijn liunue verplich
tingen na te komen. De stedelijke gemeenten
zullen bovendien het kwaad van de werkloos
heid moeten bestrijden, dat in de fabrieks
steden reeds nu bedenkelijke afmetingen
heeft aangenomen. Slechts enkele takken van
bedrijf bloeien ten gevolge van den oorlog,
de meeaten moeten hun bedrijf beperken.
Uit de groote fabriekscentra van Polen klin
ken. sedert maanden reoas de hevigste klach
ten; nu beginnen Moskou, Petersburg, Riga,
Samax-a, Tula en andere steden zich daarbij
te voegen. Reeds is het ten gevolge van de
werkeloosheid tot rustverstoringen gekomen,
en in de door den economischen nood veroor
zaakte gisting der arme bevolking vindt ook
het treurige verschijnsel van de reservisten-
onlusten gedeeltelijk zijne verklaring. De
Russische ge eenten hebben in den strijd
tegen de werkloosheid geen ondervinding,
ten deeie ook zeer weinig middelen, maai
de goede wil om de niet-bezittenden te
helpen, is buiten kijf in klimmende mate
aanwezig. Wat zal de regeering kunnen doen,
wanneer de steden en landschappen, die te
zamen het Russische volk vertegenwoordigen,
als mandatarissen van de noodlijdende be
volking optreden en als zoodanig hun aan
deel verlangen in het bestuur van het land?
Op grond van deze overwegingen komt de
Schr. tot de slotsom, dat de Russische staats
lieden lang voor de uitputting van het staats*-
crediet en van de militaire kracht van het
land de vraag onder de oogen zullen zien, of
een vergelijk, waarbij de eer wordt gered, te
verkiezen is boven het vo*aardende streven
naar de volledige overwinning. Nog zijn zij
niet zoover, want zij rekenen bovenal met
eene spoedige financieele en economische uit
putting van den tegenstander. Wanneer hun
echter Japan ook in dat opzicht eene verras
sing bereidt, dan staan zu tegenover eene
nog moeielijker vraag dan eene halve eeuw
geleden Alexander II voor de aanneming
van het ultimatum der westersche mogend
heden.
Dultschland.
De Duitsohe Keizer heeft aan den Fran-
schen staatsman baron d'Estoumei les de Con
stant een telegram van gelukwensohing ge
zonden naar aanleiding van zijne verkiezing
tot lid vau den senaat. Men schrijft daaraan
politieke beteekenis toe, omdat de heer d'£»
tournelles tot de ijverigste voorstanders van
een arbitrageverdrag tussclien Frankrijk en
Duitechland behoort.
Frankrijk.
Parijs, 24 Nov. In de Kamer was heden
aan de orde de begrooting van eeredienst.
Allard stelde voor deze begrooting af te
schaffen, als eene oorlogsverklaring aan den
Paus. De minister-president Combes ver
klaarde, dat als de Kamer dit voorstel aau-
nam, hij den Senaat, niet het herstel der be
grooting zou voorstellen; hij zou de bes,:s-
sing van de Kamer beschouwen als eene J in
spraak ten gunste van zijne plannen tot-
scheiding van Kerk en Staat.
Het voorstel-Allard werd met 325 tegen
232 stemmen verworpen.
Meunier deed het voorstel cie tractemen-
ten der aartsbisschoppen en bisschoppen te
schrappen, wier positie niet overeenkomstig
het concordaat is. Ook dit amendement werd
met 323 tegen 223 stemmen verworpen.
ItalIS.
Rome, 24 Nov. Majorano is benoemd tot
minister vau financiën.
Volgens een bericht van de Temps worden
in het Vaticaan zeer ijverig de maatregelen
bestudeerd, die in Frankrijk moeten geuomen
worden, wanneer de dreigende scheiding vau
Kerk en Staat tot verwezenlijking komt. De
Franache bisschoppen zenden voorsteden in,
die door de congregatie voor buitengewone
kerkelijke zaken onderzocht worden. De paus
moet lie sloten zijn aan Frankrijk te toonen
wat het door zijne anti"-kerkelijke politiek
verliest.
De Civilti Catholica bevat een artikel,
dat ten doel heeft te betoogen, dat de bqia-
ling van do waarborgwet, die den paus eene
jaarlijksch© dotatie van 3,225,000 lire uit de
schatkist van Italië verzekert, niet kan ver-
jarenA hetzij de paus de dotatie aanneemt of
niet. De staat houdt thans de dotatie gedu
rende drie jaren ter beschikking van den
paus, daarna gaat zij in de schatkist terug.
Het artikel trekt do aandacht1. Het wil blijk
baar voor den paus de mogelijkheid open
houden, de geheele som, die sedert 1870 is
opgeloopen tot 110 inillioeu zonder rente, op
te eischen. Dat kan echter met gebeuren,
tenzij de paus te eeniger tijd voornemens
mocht zijn de Pot aft" e zelve aan te nemen.
Spanje.
Bij de ontvangst van eene deputatie van
het atheneum voor (kunst, wetenschap en let-
tei-kuilde, die hem het düpldma van eerelid-
maatsdhap llcwam brengen, gaf de Koning in
zijne toespraak o. a.te hennen, dat hem het
streven bezielde om het lot van de werklie
den te verbeteren en anede te werken aan de
oplossing van de vraag hoe brood kan wor
den versohaft .aan de massa van het volk.
Deze woorden schijnt do minister van finan
ciën zich te hebben aangetrokken. Althans
in de couloirs van de Kamer werd gezegd,
dat deze bewindsman 's Koning-s woorden
opvatte als eene indirecte veroordeeling van
zijne op besparing gerichte financieele plan
nen en meende, dat het streven van den
Koning niet vereenigbaar was met de hand
having van het evenwicht op de begrooting
daarom was hij voornemens zijn ontslag te
nemen.
De laatste dynamietaanslag te Barcelona
schijnt den stoot to hebben gegeven tot de
machtiging, die de Koning aan het ministeriel
heeft verleend om het mtwerp van eene
anarchisten wet bij de Cortes in te dienen.
Bij den ministerraad was een adres ingeko
men, door 150 vereenigingen te Barcelona on
derteekend, waarin maatregelen tegen de
anarchisten werden verlangd.
Als vermoedelijke bedrijvers van den dyna
mietaanslag op 17 November zijn twee werk
lieden gevangen genomen, een Argentiju en
een taliaan. Naar een medeolichtige, ook een
Italiaan, wordt nog gezocht.
Oosten rij lc.
W tenen, 24 Nov. De Kamer zette de be
raadslaging over de regeeri ngsverklarj ngen
voort. De minister-president verklaarde, dat
de regeering vasthuodt aan een strikte on
zijdigheid tegenover alle partijen, op wie hij
een beroep deed voor een vruchtbaren arbeid.
Het optreden van de regeering had ten doel
de obstructie onmogelijk te maken en de
Kamer weder in staat te stellen tot het ver
richten van arbeid.
De groot-grondbezitters Palffy en Lud-
wigstorff protesteerden tegen de aanvallen op
de dynastie. De Duitsche socialisten en radi
calen protesteerden op hunne beurt'. De voor
zitter sprak zijn leedwezen uit. Daazynski
verklaarde, dat de socialisten nimmer den
keizer aanvielen maar niet zouden nalaten
de waarheid te zeggen over de camarilla, die
in Oostenrijk heerscht.
Rusland.
Er wordt bericht, dat de nieuwe minister
van b'nnenlandsche zaken weder aan twee
administratief verbannenen de vrijheid heeft
teruggegeven. De een is de advocaat Scham-
men uit Moskou1, die zonder gerechtelijk von
nis naar Siberië gezonden was. Do tweede
is een stedelijk ambtenaar te Oefa, die door
minister Plehwe wegens zijne politieke mee-
ningen in het vorige jaar voor vijf jaren
naar Archangel was gezonden.
Een keizerlijk bevel aan don gouverneur-
generaal van. Finland schrijft dezen aan den
6en December de zitting van den nieuwen
landdag te openen.
Turkije»
De Porbe heeft bij de regeering te Athene
bezwaren ingebracht wegens de voortdurende
vorming van benden in Griekenland en de
zending van wapens naar Macedonië -en an
dere ondersteuningen van de benden in dit
gebied. De militaire maatregelen aan de
Grieksche grens zullen worden verscherpt.
Do gezanten hebben de aandacht van de
Turksche regeering gevestigd op den toe
stand in het Sandsjak Ipek en bezwaar ge
maakt tegen het wapendragen door de Mo
hammedanen. Zij, wezen er op dat den chris
tenen het dragen van wapenen is verboden.
Griekenland»
Athene, 24 Nov. Het is zeker dat de Griek
sche stoomboot „Elpis" in de Zwarte Zee met
man en muis is vergaan. Het aantal slacht
offers moet zestig bedragen.
Brazilië.
Volgens een bericht uit Rdo de Janeiro is
generaal Tra>Vassos, een van de aanvoerders
in den iaatsten militairen opstand, die bij
de gevechten in den nacht van 14 op 15 dezer
gewond werd, aan de gevolgen van de ampu
tatie van een gestorven.
Zuidwest-Afrika.
Berlijn, 24 Nov. Generaal von Trotha be
richt, dat den 24en November 0111 4 uur voor-
middags omstreeks 250 Witboois, naar men
zegt ouder Hendrik Witbooi en Manasse,
Kub hebben aangevallen, dat door kapitein
Ritter met IJ compagnie en een halve bat
terij borggesohut bezet gehouden werd. Kolo
nel Deimling. dio met eene compagnie en
eene halve batterij berggeschut om 6 uur
aankwam, vond de afdeel ing van kapitein
Ritter reeds in gevecht gewikkeld. Na een
strijd van verscheidene uren werden do Wit-
boois teruggeslagen. Zij vluchten in do rich
ting van Rietmand; vervolgd door de Duit-
soliers.
De oorlog in Oost-Azië.
Van den oorlog zijn do volgende berichten
Tokio, 24 Nov. Blijkens een telegram uit
het Japansche hoofdkwartier van Port Ar
thur duurde de groote brand in de nabij
heid van het arsenaal, die veroorzaakt werd
door onze marine-kanonnen, van den mor
gen van 22 Nov. voort tot 's morgens twee
uur van 23 Nov. Het is waarschijnlijk, dat
er kolenbergplaatsen zijn verbrand.
Sacharow, een oud-officier die een tijd lang
te Port Arthur gewoond heeft, verzekert met
de meeste stelligheid aan oen Russisch blad,
dat Liaotisjan onneembaar is. Liaotisjan is
do berg ten zuidwesten van het Tijger-schier
eiland; naar men zegt, is generaal Stoessel
voornemens daarheen met het overschot van
de bezetting terug te trekken, wanneer Port
Arthur zelf onhoudbaar geworden is. De
hoogte is zoo steil, dat zij absoluut niet te
bostonnen is, en daar do berg geheel uit
steen bestaat, kunnen ook loopgraven er
niets tegen uitrichten. Ook door den honger
zullen de daar belegerden niet tot overgaaf
gedwongen zijn, want het zal altijd mogelijk
zijn, levensmiddelen binnen te smokkelen.
Volgens een bericht uit Sjanghai aan de
Morning post bevinden zich in Port Arthur
nog vijf linieschepen, twoo kruisers, drie ka-
nonueorbooten en elf torpedojagers. De linie
schepen zijn niet in staat om zee te bouwen
daarentegen ziijn de kruiser Bajan en de tor-
pedojagers bruikbaar. Zij hebben een toe
vlucht gevonden buiten de roede onder be
scherming van do batterijen van don Gouden
heuvel.
Van het verhaal, dat door den correspon
dent van de Dailv Express te Tsjifoo gedaan
is over nog drie Russiscno t-ipeclobooten (be
halve de Rastoropni) die niet telegrammen
uit Port Arthur vertrokken zouden zijn, kau
niets waar zijn, volgens de verzekering van
het marinebestuur te Petersburg. Do corres
pondent van een Fransch blad te Petersburg
voegt er bit, dat de Japanners, als liet waar
was, er wel melding van zouden gemaakt
hebben.
Aan de Daily Express Wordt uit Weiai-
wei bericht, dat eene jnefc levensmiddelen
goed uitgeruste reddingsboot-, die tijdens dm
horigen storm van den 16en uit Port Arthur
was uitgelcopen, op 10 K.M. afstand, van
Wei-hai-wed een Russieclien officier aan lalnd'
heeft gezet, die afschriften van dépêches van
generaal Stoessel bij zich droeg. De reddings
boot. en de Russische matrozen worden in
Wei- h ai-wei vastgelioude 11
Jlotkden, 24 Nov. De artillerie bleef de
laatste twee dagen zwijgen. Men gelooft,
dat als de Japanners niet aanvallen, gene
raal Koeropatkin opnieuw tot den aanval zal
overgaan.
Tokio, 24 Nov. Een officieel telegram uit
het hoofdkwartier in Mandsjoerij© van gis
teren meldt, dat den 22eu te middernacht
een vijandelijke infanterie-afdeeling, 600 man
:0 Naar het Engelsch
VAN
JOHN STRANGE WINTER.
„Ge zult mijn huiis verlatengilde zij;
maar ik viel haar met een trotsch gebaar in
de rede.
„Uw huis verlaten! dit gebiedt gij, mij,?
Neen, mevrouw, maar ik wil het verlate»,
uit eigen beweging. Als ik geweten had, in
welken valstrik barones d'Ecie mij, gelokt
had, d'an 'had ik er nooit een voet in gezet.
Heb is een gevaarlijke plaats. Gij zijt een
gevaariijjkö vrouw uwi huis is geen geschikt
veriblijf voor jonge meisjes, zelfs 'niet voor
uw eigemi dochters, die arme schapen."
Ik wist, dat ik te veel zeide en de perken
der betamelijkheid te buiten ging, maar ik
was buiten mijzelf vatti woede; en daar dit
een getrouw verslag is, moet ik zeggen, hoe
a)lleB werkelijjk gebeurde. Als alle groot -
spreeksters, was mevrouw Tregenna lafhar
tig, en zij! weid bleek en zag er verschrikt uit,
in plaats van pal t© staan en dbor haar sterke
positie overwicht over mij te verkrijgen. Zij
koii er zich echter moeilijk bij neerleggen.
„Een valstrik," hertaalde zij, „wat bedoelt
g»**"
„Precies wat ik zeg," antwoordde ik kort
af. „Gij: wilt d!at arime1 kind, Hildred1, drin
gen met mijnheer d'Ecae te brouwen. Waar-
Om gijl haat voor mij; opgevat hebt, kan ik
niet nagaan, maar w'aar is het; den eerste1»
den 'besten keer, dat gij; mij' zaagt, hebt gij
mij in mijn gezicht „een persoon" genoemd
mij, die tienduizend maal hooger geboren
ben dan gij. En gij: tracht nog mijn ware
karakter te bezoedelen door die leugen aan
barones d'Ecie te vertellen. O, schaam u,
mevrouw Tregenna, schaam u!"
Zijl boefde over ail haar leden en haar ge
zicht was doodsbleek.
„Vertrek Onmiddellijkzeide zij: met- bril
lende lippen. „Hoort gijl? Ik zal u1 het- geld,
dat ik u schuldig ben; laten brengengij
moet direct dit huis verlaten. Ik heb mij
vergist, wat het diner betreft, dat geef
ik toe."
„Maar ik niet," viel ik. vol vuur in de rede.
„Maar," ging zij. voort, „van één ding ben
ik zeker gij! hebt ee.n amouretje met God
fried d'Ecie den ring, dien gij1 draagt, hocib
hij u gegeven. Ik 'heb hem dikwijls aan zijn
vinger gezien; dien eersten' dag, dat gij hier
kwaamt, heb ik hem al opgemerkt."
Barones d'Ecae gaf een. soort gil en ik voel
de mijn vingers zich instinctmatig tot een
vuist ballen. Ik geloof, dat ik haar allebei
met- pledzier een klap had kunnen geven op
dat oogenblik, als ik mijl tot zoo iets had
rillen verlagen.
„Het is walarlijk: Godfrieds ring," zeide
'barones d'Ecie op overtuigenden toon. Een
Ondeelbaar oogenblik Was ik sterk in de ver
zoeking de gaaisohe waarheid uit te kramen,
zegevierend uit te roepen, dat liet Godfrieds
ring was, dieu hij mij had gegeven, omdat
hij; mij liefhad, en dab deze twee vrouwen,
zoolang zij verkozen, plannen maiken moch
ten, maai' dat zijl er toch nimmer ini zouden
slagen hem, aan Hildred Tregenna uit te
huwelijken. Maar vóór ik nog spreken kion;
schoot mijl eien andere reeks gedachten doclr
het- hoofd; en ik herinnerde mij' Godfrieda
treurig gezicht, zijn afhankelijkheid van zijn
moeder, zijn schulden en bezwaren. Ik be
dacht ook, dat, ofschoon ik hcan mijn God
fried noemde, hij dit toch eigenlijk nog niet
was, en ik geen recht had zóó van hem to
spreken-. Daarom drong ik den woordenvloed,
die over mijn lippen wilde komen-, teruig en
gaf een staatkundig antwoOrd.
„Het is mijn ring, barones d'Ecie," zeicVo
ik koek
„Wie heeft 'hem u gegeven?" schreeuwde
mevrouw Tregenma.
Zonder dralen antwoordde ik„Gij hebt
in het minst geen recht dit te vragen, en ik
weiger bepaaldelijk het u te vertellen. Ik
droeg hem, toen ik in uw huis kwam ik
zal' hem dragen, als ik heb verlaten 'heb.
Hoe ik ea- aan gekomen 'ben, gaat u niet aan.
Mag i'k vragen; of gijl met mij hebt afge
daan?"
„Valkomen," antwoordde zij kortaf.
„Dank u," zeide ik en liep regelrecht uit
de kamer, zonder nog een onkelen blije op
een van bedden te slaan. Ik ging haastig en
stil naar boven en vertelde alles aan Mam-
'selle, dat is te zeggen, ik gaf haar een uit
treksel van het gebeurde, tot haar niet ge
ringe teleurstelling en droefheid.
„Nu zullen wij| veer een andere juffrouw
Mordaunb krijgen," riep zij treurig. „Ooh
lieve tijd was is dat jammer' En gij, lieve
kiud, waar gaat gij naar toe? Naar huis?"
„O, neeu, dab is te ver," gaf ik ten ant
woord. „Ik gal naar den Rozetten weg me
vrouw PoplinBrowne zal mij wel goeden
raiad geven."
Ik 'had spoedig mot haar hulp eu die van
Potter mijn goed gepakt. Db kinderen waren
allen in tranen over mijn vertrek eu kleine
Jan de aardige, kleine kabouter, klom op
mijn knie en bekende, dat hij van mij het
meest hield op de geheel© -wereld.
Ik had nogal niet veel bezittingen en kroeg
ail les in ongeveer drie kwartier gepakt, waar
na ik Potter naar beneden stuurde, om J <«--
lcins te verzoeken mevrouw Tregenna tb zeg
gen, dat ik ld aai- was. Na eenigo ooge inblik
ken keerd'e zij terug met een brief, inhou
dende het verzoek, of ik een quitantie wilde
teekenon, hetgeen ik natuurlijk deed.
Toen aeide ik hun allen goeden dag en
verliet ik heb huis, waar ik zoo weinig aan
genaams ©u zoo heel veel onpleizicrigs had
ondervonden.
Hot verwonderde mij werkelijk, dat ik op
deze wijze uit een huis, als het ware, kon
worden weggejaagdhet was, of men een
droppel water uit oen vijver nam: geeu
spoor bleef er over. Barones d'Ecie was nog
aan het redetwisten met mevrouw Tregenna,
want haai- rijtuig stond nog voor. De bedien
den groetten mij', en ik dacht met een wreed
genoegen, dat ze het voor het laatst deden.
Do verheven Jorkins kwam lijnrecht op de
vigelant- af en hield mijn japon van het- wiel
verwijderd.
„Juffrouw Nugent", zeide hij zachtjes, ter
wijl hij op de trede stond om het portier te
sluiten, „mag ik zoo vrij zijn iets te zeggen?
Ik ken een dame, zoodra ik er een zie, en pij
zijt hier niet op uw plaats geweest. Ik heb
veel gehoord van hetgeen er is voorgevallen,
en, ais gij ooit een eersten bediende noodig
hebt, zal ik er trotsch op zijn in uw dienst
te komen."
Dit kon slechts bedoeld zijn als het beste
complimentje, dat hij voor mij had kunnen
verzinnen, want, hoe kou hij ooit verwach
ten, dat een arme gouvernante nog eens een
eersten, of tweeden, derden, of wat ook
voor soort huisknecht noodig zou hebben. Ik
deed mijn best te lachen, maar de tranen
kwamen mij: 111 de oogen, en mijn lippen be
gonnen te beven.
„Jorkins", zeide ik voor het eerst aange
daan, „gij zijt zeer beleefd en vriendelijk
voor mijl geweest, en a.ls ik ooit in een posi
tie kom maar ik kon niet voortgaan, 'k
stak hem mijne hand toe on snikte„Vaar
wol Jorkins", waarna ik achteruit' ging zit
ten, om mijn snikken te verbergen.
Hij zeide iets ik geloof„God zegene u,
juffrouw Nugent", en stapte van de trede af.
Het volgend oogenblik hoorde ik hem op
zij,n gewone zachte en beleefde wijze den
koetsier do order geven: „West Kensington".
Waarlijk, ik begon de wereld op vreemde
wijze te leeren kennen, en mijn laatste kamp
vechter was eene heer in livreiHoe het zij,
ik wist, dat ik nooit de vriendelijke woorden
van mijn nedorigen, maar zeer verheven vriend
zou kunnen vergeten.
Wordt vervolgd.
