SOI.
3'' Jaargang.
Donderdag 4 Mei 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
EEN PRINSES.
HRSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden roor Amersfoortf 1,35.
Idem franco per post1./5.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nor
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF 6 O.
Utrechtscheetraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTjJjI:
Van 1—5 regels©«TB.
Elke regel meer- Ö.1B.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bétattende de voorwaarden1, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Rusland.
De keizerlijke ukase, die bij gelegenheid
van het Paaschfeest is uitgevaardigd met het
doel verdraagzaamheid te betrachten tegen
over de niet-beliiders tan de leer der Grieksch-
orthodoxe kerk. vormt een lichtpunt in de
hervoi min gs beweging, die Rusland thans
doormaakt. In die beweging is haast alles on
zekerheid en verwarring; men weet ndet wat
er uit zal voortkomen. Maar van deze uka&e
kan althans gezegd worden, dat hare bedoe-
lirg duidelijk is. Wanneer niet de bestuurs
organen de rechtvaard'ge en edelmoedige ge
dachte, die er in neergelegd is, weten te
dwarsboomen, tan is hiermede een groote
stap vooruit gedaan op den weg der godsdien
stige verdraagzaamheid.
Van alle beperkingen, d:e aan de vrijheid
zijn opgelegd, zijn de hinderlijksten altijd die,
welke raken aan de vrijheid van denkeu en
aan de geloofsvrijheid. liet stelv 1 van dwang,
dat ia dit opzicht in Rusland gold, werd
daarom van allen dwang het zwaarst door dt
bevolking ondervonden. Dat zal nu anders
worden. De afval van het orthodoxe geloof en
de overgang tot een ander christelijk geloof
tot den israëlietischen, islamietischen of
een anderen niet-christelijkin godsd;enst mo
gen leden van de Grieksch-orthodoxe kerk
ook im de toekomst niet overgaan zal
voortaan niet meer strafbaar zijn of nadee-
lige gevolgen hebben voor de persoonlijke cn
burg rlijke rechten der betrokken personen.
Tot dusver was elke afval van de staatskerk
vedboden en wanneer ouders, van wie een tot
de orthodoxe kerk behoorde, hunne kindereu
naar een anderen ritus lieten doopen, dan
konden zij door harde straffen getroffen wor
den; zelfs mochten hunne kinderen hun ont
nomen worden. Dat wordt door deze ukase
afgeschaft. Een meerderjarige, die zich af
scheidt van de orthodoxe kerk, zal erkend
worden als behoorende tot het kerkgenoot
schap, waartoe hij uit vrij2 beweging is toe
getreden. Wat de kinderen betreft", als een
der ouders tot een ander geloof overgaat, dan
blijven de minderjarige kinderen behooren tot
dat van den ouder, die bij zijn oude geloof
gebleven is. Gaan beide ouders over, dan
maken de kinderen beneden 14 jaren den
overgang mee; boven d;en leeftijd blijven zij
bij hunne oude kerk. Lieden, die verlaten
kinderen tot zich nemen, kunnen ze opvoeden
ia hueigen geloof.
De nieuwe concessiën in geloofszaken zul
len in de eerste plaats ten goede komen aan
de zoogenaamde oud-geloovigea, die wel in
hoofdzaak trouw zijn gebleven aan de leer
van de Grieksch-orthodoxe kerk, maar n
sommige bijzonderheden van haar afwijken.
ReecU in het beg'n van de 16e eeuw begon
nen er in de Grieksche kerk geschillen over
de vraag of de liturgische "boeken nut in den
loop van de tijden veiminkt zijn. Tot een
„raskol" (scheuring) kwam het echter eerst
in het laatst van de 17e eeuw, en van dezen
tijd dagteokont ook de vervolging van de
schismatieken door het staatsgezag. De ras-
kolniks hielden zich overigens niet alleen aan
de oude beuken en gebruiken, maar zij keur
den ook vele uolitieke maatregelen af, inzon
derheid de hervormingen van Peter I.
Men rekent in den regel de oud-geloovigen
niet tot d© eigenlijke schismatieken en
verstaat onder dezen meer de sekten,
die in lateren tijd van de orthodoxie
zijn afgevallen. Daaronder kunnen genoemd
worden de Stundisten, de Molokanen en de
Doechoborzen, die door de overheid eerst uit
eigenlijk Rusland naar Transkaspie en naar
den Kaukasus gezonden en later tot landver
huizing gedwongen zijn, tot groote schade
voor de volkswelvaart. Er zijn onder de ras-
kolniks twee hoofdtakken namelijk degenen
die hunne priesters door de bisschoppen van
de staatskerk laten wijden, en priesterloozen.
Nu schijnt het, dat de laatstgenoemden, waar
toe o. a. de Stranniki (rondtrekkenden),
Bjegoer.y (die het huwe'Jnk verwerpen),
Chlystzi (zelfkastijders) en Skopzy (die zich
verminken) behooren, van dezen maatregel
zijn uitgezonderdz:; indien aan vervolging
blijven blootstaan. Dat laat zich verdedigen,
want de afdwalingen van godsdienstwaanzin
tasten de grondslagen van staat en maatschap
pij aan maar door de wreede jacht op de
overige diss'denten heeft Rusland zich zelf
het me-st geschaad. De leden van den raskol
onderscheiden zich door hun levenswandel
gunstig van de overige Russen en zij hebben
het dan ook het meest tot welvaart gebracht.
Het middelpunt van Hunne organisatie be
vindt zich in Moskou, waar zij hunne goed
gedoteerde hospitalen en kloosters hebben.
Eerst in 1874 werden door de invoering der
registers van den burgerlijken stand de hu
welijke» van de raskolniks door inschrijiv'ng
in die registers, als wettig erkend. Vele an
dere beperkingen hebben tot den huddigen
dag bestaan, en eerst nu ontvangen de oud-
geloovigen het recht, als zoodanig roerende
en onroerende goederen te bezitten, scholen
te bouwen en eigen godsdienstige boeken te
drukken.
Het aantal der oud-geloovigen aan wie de
bepalingen van deze ukase ten goede komen,
wordt opgegeven als 14 millioen. In hoever
de aan de leden van de andere kerkgenoot
schappen, buiten de Griekseh-orthodoxê kerk
staande, opgelegde beperkingen worden opge
heven. laat zich nog niet geheel beoordeelen.
Volgens de berichten, heeft het minister
comité besloten de daarvoor geldende beper
kingen op te heffen eenige concessiën, die
aan de roomsch-katholieke kerk in Polen zijn
gedaan, worden met name vermeld. Men zal
daarover nadere berichten moeten afwachten.
Trouwens, gelijk alle goede dingen, zal ook
dit goede langzaam komen. Van geloofsvrij
heid is datgene wat deze ukase den Russen
toestaat, nog ver verwijderdmaar het is
ten minste een stap in die richting, en het is
te wenschen, dat de uitvoering zal zijn ia
den geest van de door den Keizer vastgestel
de bepalingen. Maar dat is nog niet zoo ge
heel zeker het is eene bekende zaak, dat ;n
Rusland het afkondigen van keizerlijke be
sluiten en hunne uitvoering twee zijn. Intus-
schen heeft, de Ileizer er prijs op gesteld, dat
den oud-geloovigen met groote plechtigheid
de hun toegestane gunst werd medegedeeld.
Hij. heeft zijn adjudant prins Galitzin en
graaf Scheremetiew naar Moskou gezonden,
en in tegenwoordigheid van deze beide afge
zanten is de kerk van het. kerkhof Rogosk,
die 49 jaren gesloten is geweest, geopend om
er den Paaschdienst te houden. De geloovi-
gen waren diep bewogenzij weenden van
vreugdezij zegenden den Czaar en verzoch
ten zijne afgezanten hem hunne dankbaarheid'
uit to drukken. Eene deputatie van oud-ge
loovigen is naar Petersburg gezonden om den
Czaar dien dank oersoonlirk uit te drukken.
Frankrijk.
De opening vau de zitting der algemeeue
raden heeft in de meeste departementen plaats
gehad, zonder dat daarbij incidenten zijn
voorgekomen. De minister van binnenland-
sche zaken had de prefecten aangeschreven
zich er tegen te verzetten, als de vergadering
„wenschen" wilde uitdrukken, die haar zou
den brengen op het terrein der algemeene
politiek, dat voor de algemeene raden verbo-
don terrein is, m. a. w. als zij zich wilde uit
spreken over de scheiding van Kerk en Staat.
De meeste algemeene raden hebben zioh aan
de wet gehouden en geen uitstapje gedaan op
het politieke terrein. Eene minderheid heeft
dit terrein wel betreden en zich niet ge
stoord aan het protest van den vertegenwoor
diger van het gezag. Van dezen hebben acht
zioh voor de scheiding uitgesproken en vier
(van in Bretagne en Normandië gelegen de
partementen) er tegen.
Ruskind.
De ontploffing, die eergisteren te Petersburg
heeft plaats gehad, geschiedde op eenige hon
dorden meters afstand van de plaats, waar
minister Plehwe vv.rd gedood. Het huis ligt
achter op een binnenplaats in het Ismaëlofe-
kaja Prospect, waar de kazerne van een in-
fanterie-regiment ligt en dat naar het War-
schausche station leidt. Een der kamers van
de tweede verdieping was in huur genomen
door een student, 28 jaar oud, armoedig ge
kleed, die zeide Doebinoa te heeten. Zondag
namiddag, omstreeks 4 uur. was een man hem
komen bezoeken en had den nacht in huis
doorgebracht. Deze "bezoeker, ongeveer van
gelijken ouderdom als i student, had geen
argwaan verwekt.
Maandagochtend, omatreeks 5 uur, werden
de hospes en ae portier gewekt door een
lichte ontp'offing en terzelfdertijd zagen zij
rook opstijgen uit de kamer van Doebinea.
Zij meenden dat er een begin van brand
was ontstaan en gingen kijken. De bezoeker
lag op den grond uitgestrekt, met bloed over
dekt, dat uit talrijke wonden vloeide, vooral
aan het hoofd en aan ,.e hand, waarom men
vermoedt dat hij bezig was een bom te ver
vaardigen op het oogenblik der ontploffing.
Doebinea leunde wezenloos tegen den
muur, ook uit een aantal wonden bloedende,
die echter minder gevaarlijk waren. Dte kamer
was weinig beschadigd.
Aangrijpende bijzonderheden geeft de oor
respondent van de Daily Express over den
noodlottigen Paaschmaandag in Warschau.
Het was in waarheid een dag van verschrik
king. Toen de dag aanbrak, wemelde het
in de stad van militairen. Gelieele regimen
ten waren belast met de bewaking der voor
naamste gebouwen, der banken, kerken en
stations. Sterke detachem. inf. varen opge
steld aan de hoeken der straten. Cavalerie-
patrouilles doorkruisten de straten, de me
nigte voor zich uitdrijvend, maar toch niets
gaf nog aanleiding te voorzien, dat de dag
zoo diep treurig zou eindigen.
De meer dan gewone drukte op straat
lokte tallooze bewoners uit met vrouw eu
kroost van het schoone weer en den vrijen
dag te gaan genieten. Van tijd tot tijd werd
de aandacht getrokken door optochten met
roode banieren en andere zinnebeelden van
gelijke strekking, maar deze trokken slechts
weinig de aandacht.
De ongeregeldheden begonnen eerst kort
voor den middag. Ondanks alle waarschu
wingen verspreidden eenige terroristen op
ruiende pamfletten onder het volk. In de
Wola-wijk riep een student: „Nieuws van
het oorlogsterrein!" en daarbij gaf hij een
omstandig verhaal van de Russische ram
pen op het oorlogsveld. Een politie-agent
trachtte hem gevangen te nemen. Hij wist
aaoh los te werken en wondde den agent door
een schot in liet been. Juc'st ging een pa
trouille voorbij en deze loste eenige scho
ten, maar miste den vluchteling en echoot
een schrijnwerker dood, die toevallig voorbij
ging en met de geheele zaak niets te maken
had. De tijding van het gebeurde verspreid
de zich met de grootste snelheid door de
stad. Was de student gedood, dan zou de
zaak misschien niet die noodlottige gevol
gen hebben gehad, maar de schrijnwerker
was iemand, die onder zijne vakgenooten
zeer bekend was, en zijn dood wekte onder
dezen groote woede. Zaj organiseerden ter
stond met andere oorporatiën een groote n
stoet, oan te protesteeren tegen den moord
ap een onschuldige.
Duizenden arbeiders begaven zich toen in
optocht door de straten, met roode vaandels
en de Poolsciie nationale symbolen. Ze to
gen voort onder het zingen der Marseillaise
en van andere revolutionnaire liederen, be
geleid door hunne vrouwen en kinderen.
In de Theodoorstraat bevond rich een es-
cadron ulanen. Dit liet de helft van den
stoet voorbijtrekkenmaar plotseling ver
scheen een detachement infanterie en nu ver
anderde de toestand. Do ulanen voerden een
charge uit op de menigte en deelden links
en reohts klappen uit met hunne sabels. De
bctoogers vermengden zich met de .vreed
zame burgers. Vrouwen en kinderen begon
nen te schreeuwen en te gillen en de ge
heele menigte sloeg op de vlucht. De infan
terie gaf verschillende salvo's en mannen,
vrouwen cn kinderen vielen, de meesten ge
troffen in den rug. Hoevelen er gevallen
rijn is moeilijk uit te maken.
Allerlei karren, die op het geluid der
9choten als bij tooverslag waren opgedoken,
werdeu onmiddellijk gevuld met gewonden
en reden onmiddellijk weer weg.
Later in den middag ontstonden weer sa
menscholingen. Maar dadelijk waren de ko
zakken bij de hand, die eene charge deden
en de menigte met de zweep uiteen;oegen.
Eenige mannen, die post hadden gevat
aan vensters en achter muren, schoten op do
patrouilles. Dadelijk nadat het eerste schot
was gelost, openden de troepen het vuur
naai- links en rechts, zonder te letten op de
gevallenen.
Daarbij werden meer dan 50 personen ge
dood of gewond en verschillende roode vaan
dels weggenomen.
De menigte wierp een hagelbui van stee-
nen naar de troepen, die dit beantwoordden
met een salvovuur, en een aantal kleine
kinderen werden de slachtoffers.
Laat in den avond werd nog op het Sta
tionsplein een bom geworpen tussdhen een
troep kozakken, waardoor drie manschappen
werden gedood. Weder werd er gevuurd en
verschillende personen vielen. Ouder dezen
eenige reizigers, die zoo juist den trein had
den verlaten."
Lodz, 3 Mei. Heden morgen schoten vier
mannen een poli tie-sergeant dood en verwond
den een agent der geheime politie ernstig.
Bij de on'usten vau gisterenavond gaven de
troepen vuur op de menigterij doodden
vier personen, terwijl verecheidenen werden
gewond.
Lodz, 4 Mei. Toen gisterenavond de volks
menigte voor de Kruiskerk vaderlandsche
liederen aanhief, loste eene kozakken-patrouil
le een salvo, waardoor zeven personen doode-
lijk gewond werden. In de kerk ontstond
eene verschrikkelijke paniek, omdat verschei
dene kogels door de openstaande deuren het
altaar troffen.
Toen, nadat de menigte was uiteen gejaagd,
een agent der geheime politie over de straat
ging, werd hij door eenige werklieden gegre
pen en half dood geslagen.
Ook heden worden onlusten gevreesd.
Balkan-Staten.
De Turksche troepen hebben bij Monastir
eene sterke Grieksche bende gevangen geno
men. Zeven man van de bende werden ge
dood. Onder de gevangenen rijn drie Griek
sche officieren, die men door een Turkse hen
krijgsraad denkt te laten vonnissen. De
Grieksche bisschoppen van Mon astir en
Kastoria, die openlijk beschuldigd worden
het bedrijf van de Grieksche benden met alle
middelen te hebben ondersteund, en die een
groot gevaar opleveren voor de rust in het
vilajet Monastir, rijn door den patriarch
naar Konstantinopel ontboden. De aandacht
van de Porte is bij herhaling door de diplo
matie op de houding der genoemde bisschop
pen gevestigd.
Kreta.
De Politische Korrespondenz deelt den
Fransohen tekst mede van het antwoord der
consuls-generaal van de mogendheden, die
Kreta beschermen, op het besluit van de
vertegenwoordiging van Kreta tot vereeniging
met Griekenland. In dit antwoord wordt ge>-
zegd, dat het volstrekt onmogelijk ia den
politieken status quo van het eiland te ver
andoren, en gewezen op het maximum van
concessiën, dat de mogendheden in hunne
laatste nota reeds ter kennis van de regee
ring vau Kreta hebben gebracht.
Een authentiek bericht van den Politische
Korrespondenz voegt hieraan toe, dat naar
aanleiding hiervan in de vertegenwoordiging
van Kreta het denkbeeld is geopperd in eene
memorie aan de mogendheden mede te doe
len, dat mei! zich wil schikken naar hun wil
maar tot ontlasting van de financiën ver
zoekt om het zenden van Grieksche troepen.
Deze memorie is echter niet tot stand geko
men In plaats daarvan is besloten met de
opstandelingen in Therisso te beraadslagen.
Hierna heeft de Kamer besloten, principieel
te volharden bij de proclamatie van de ver-
eoniging met Griekenland en de ambtena
ren slechts voorloopig den eed op de tegen
woordige grondwet te laten doen.
Volgens een bericht van het Weener oor-
respondentiebureau hebben de mogendheden
prins George dringend geraden met de rebel
len in Tliensso zioh te verstaan. De bemoeiin
gen van den prins schijnen echter tot dus
ver geen resultaat gehad hebben. De rebel
len hebben door het toetreden van den aan
voerder der Sphakioten eene versterking
gekregen Daar in Rethymo met toestemming
van den Russiscben kolonel Urbanitsky de
Grieksche vlag is geheschen, waaien thans
Grieksche vlaggen op het geheele eiland. In
de consulaire kringen op Kreta begint de
hoop, dat men er in zal slagen de uniebewo-
ging terug te dringen, te verdwijnen.
De regeering van Kreta heeft geweigerd
gevolg te geven aan de nota van de consuls
der mogendheden, waarbij haar gelast werd
de Grieksche vlaggen, die op de gouverne
mentsgebouwen geheschen waren, te verwij
deren. Zij geeft voor die weigering als reden
op, dat rij vreest voor een gevaarlijke beroe
ring onder de bevolking. Volgens de Central
News ia dit gevaar allesbehalve denkbeeldig.
Kleine contingenten vreemde troepen rijn
54 Boman van
MORITZ VON REICHENBACH.
Nog besluiteloos zag Egbert haar aan.
De.prinses beantwoordde zijn blik met een
wrevelige, om met te zeggen toornige uitdruk
king. Geen spoor van zachtheid en innigheid,
die hem daareven zoo verrukt hadden, waa
meer op haar gelaat te rien.
„Ik eisch dien brief als vriendschapsblijk,"
herhaalde rij.
Egbert gevoelde, dat de pas verworven
vriendschap inderdaad op het spel stond, als
hij weigerde aan 't verlangen der prinses te
voldoen en hij dacht daarbij, dat Nanni's
brief meer in haar voordeel sprak dan zijne
woorden het hadden kunnen doen.
Waarom hadden zij, Egbert en Nauni, el
kander ook geheimhouding beloofd? Om te
Neurenberg niet onnoodig over de tong te
gaan. Tegenover de prinses verviel alle
grond tot geheimhouding hunner liefde.
Langzaam bracht Egbert Nanni s brief te
voorschijn.
„Geef hier," zeide de prinses, haar hand
uitstrekkend, dooh slechts oven raakte zij
den brief aan en gaf hem toen aan Egbert
terug.
„Lees hem tzelf liever voor," zeide ziji en
rij trad naar het venster, waar rij 't gelaat
van den jongen schilder hield afgewend, ter
wijl deze met het voorlezen begon.
Zelfs toen het lezen gedaan was, bleef rij
nog een oogenblik in dezelfde houding bij
het venster staan, doch, zich eenmaal omge
keerd hebbende, trad zij met snelle bewe
ging op Egbert toe.
„Ik dank u oprecht," zeide zij, „en zal u
nu ook bewijfcen, dat ik in waarheid uw
vriendin ben geworden. Ja, ge hebt gelijk,
dat meisje lief te hebben en ook ik zal baar
leeren liefhebben, als wij eenmaal elkander
ontmoeten."
„Dat geloof ik zeker."
„'Daaromtrent zijn wij het dus eens. Maar
vertel mij nu, waarom ge aan uw verloofde,
want dat is die briefschrijfster toch, waarom
ge haar mijn naam niet hebt gemeld, daar
ge, zooals uit haar schrijven blijkt, toch in
uw brieven over mij gesproken hebt. Welnu?
Ge ziet er uit, alsof ge naar een antwoord
zocht om u er uit te redden, maar ik wil van
geen uitvlucht weten, ik wil de waarheid."
„Ge zijt een despotische vriendin, dat zie
ik wel," zeide Egbert lachend. „Met een
halve biecht kom ik niet van u af."
„Heel goed, dat ge 't inrietBiecht mij
mij dus de volle waarheid op."
Egbert vertelde nu de geschiedenis van de
eerste schets, die hij van de prinses ontwor
pen had, terwijl hij eigenlijk Nanni moest
uitschilderen, en dat hij nui bang was ge
weest, dat Nanni rich een geheel verkeerde
voorstelling van de prinses zou gevormd heb
ben, zoo hij haar naam had genoemd.
„Ronduit gezegd, hebt ge dus het meisje
niet jaloersch willen maken?" vroeg de prin
ses lachend. „Gelooft gij dan niet, dat zij
die kinderachtigheid reeds lang vergeten is?'
„Ik weet zeker, dat rij die historie nog
niet heeft vergeten, want kort vóór ik Neu
renberg verliet, hebben wij samen er nog
over gesproken en ik heb Nanni het doek
dat nog in mijn bezit was, moeten geven,
als een bewijs, dat het mij onverschillig
was."
„O, dat 'siets anders maar het is ver
keerd van de kleine jaloersch mag ze niet
zijn, dat moet ge haar afloeren. Van elkan
der verwijderd zou dat moeilijk gaan, niet
waar, en daar ge tot heden toe mijn naam
verzwegeu hebt, moet ge dat, dunkt me, in
't vervolg ook maar doen. Het meisje mag
niet bevooroordeeld tegen mijl rijn. Noem
dus liever tegen haar tante Anna als uw
vriendinde goede vrouw is dat immers ook
inderdaad.
Mascha dacht een oogenblik na.
„Ja, ja, zoo is 'thet best," zeide zij daar
op levendig „zij moet niets van mij hooren
of weten, tot ik zelf haar alles kan ophelde
ren en haar uit de minder aangename om
geving, waarin zij zich op 't oogenblik be
vindt, kom verlossen."
„Hoe, prinses! Wilt ge dan
„Nu ja, waarom zou ik het meisje niet bij
mij nemen? Ik kan op mijtn Poolsche goede
ren heel goed een jonge vriendin des huizes
gebruiken
„O, dat '8een heerlijk idee! Ja, biji u 20U
Nanni zeker goed geborgen zijn en rustiger
de toekomst kunnen afwachten. Hoe zal ik
u daarvoor danken?"
„Stil, stil, mijn vriend, ik bewijs mijl zelf
immers een dienst, terwijl ik er een jeugdige
huisgenoot mee win! En bovendien ik
maak thans uw belangen zoo'n weinigje tot
de mijne en ik zal 'tniet licht vergeten, dat
ge mij het vriendschapsblijk, dat ik van u
eischte want dat is het ware woord
ook gegeven hebt!"
Daar was plotseling weder die each te
echt vrouwelijke uitdrukking op haar gelaat
en Egbert riep, haar hand kussend, uit:
„O, ik zal dit oogenblik nooit, nooit ver
geten
De prinses zag op hem neer en onwille
keurig kreeg zij daarbij den ring van de
sphinx, die aan haar hand fonkelde, in het
oog.
Lachend streek zij dien ring van haar
vinger.
„Hij is 'uit uwi geloortestad afkomstig,'
zeide rij, „neem hem als een herinnerings-
teekeu aan onzen vriendschapebond."
Bijna verschrikt zag Egbert op den ring
neder.
„Neen, prinses, dat is te veel, ik heb zulk
eeu teeken niet noodig," zeide hiji met een
afwijzende beweging; maar de prinses greep
zijn hand en schoof zelf den ring aan zijn
pink.
„Ge weet toch, dat feeën haar gunstelin
gen altijd een talisman plegen te geven,"
sprak zij lachend„welnu, dit i9 de uwe, hij
staat u goed en daar 'teen talisman is, zou
't u onheil aanbrengen, zoo gij er u van ont-
deedt."
Allervreemdst kwam het Eigbert voor, het
zelfde sieraad, dat hij zoo vaak aan de
schoone hand der prinses bewonderd had,
thans aan zijn eigen vinger te rien schitteren
en de fonkelende brillanten oogen van de
sphinx joegen hem bijna vrees aan.
„Moet ik hem werkelijk houden en dra
gen?" vroeg hij, nog altijd twijfelend.
„Natuurlijk!" luidde het met een gullen
lach gegeven antwoord. „Probeer nu maar
dadelijk, hoe 't schilderen mot een talisman
aan den vinger gaat. We moeten den verlo
ren tijd weder inhalen, denk daaraan
„O, een talisman zal de ring mij zeker
zijto," sprak Egbert uit de volheid van rijn
hart, „want hij zal mij altijd blijven aanspo
ren miji zulk een vriendin waardig te
toonen."
De prinses nam haar plaats weder in.
„De liefde is toch een sterker spoorslag
dan de vriendschap," sprak zij, „en die hebt
gij immers?"
Hare oogen stonden haar nu zoo droome-
rig in het hoofd, dat Egbert met gefronste
wenkbrauwen zijn werk beschouwde.
„Ik geloof, dat de liefde en vriendschap
de lichtende sterren van iemands levenshe
mel zijn," zeide hij cn zijn blik ging daarbij
heen en weer van het beeld naar het origi
neel. Zij zuchtte zacht.
„Weet ge wel. prinses, dat dit oogenblik
miji weder aan de juistheid mijner opvatting
doet twijfelen?" vroeg hij. „Mijn beeld ziet
een beetje trotsch en eigendunkelijk de we
reld in; uw blik getuigt daarin van blij
moedige zelfstandigheid, om den mond ia
een trek, die in spijt van het halvo lachie,
dat daar omheen speelt, van wilskraent
spreekt, zelfs van 'u zekere onverzettelijk
heid. Zoo heb ik u ook tot hiertoe gekend."
„En nu?"
„Ik vind, dat, zooals ik u nu zie, uw
oogen zacht omfloerst zijm. Om den mond rie
ik zachte* lijnen, geheel bij die droomerige
oogen passend. Kortom, het geheel is in do
mooiste harmonie. Maar mij is alles nieuw
en vreemd en 't gelaat van do werkelijkheid
vertoont eeu geheel ander karakter, dan 't
gelaat van het portret uitdrukt."
Wordt vervolgd.
