336.
3" Jaargang.
Donderdag 8 Juni 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
EEN PftlftSES.
RSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoort f 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF 8» Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
f 0.75.
- O.10.
Van 1—5 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad b|j abonnement Een«
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgeving.
NirMMERVERANDERING
VAN BATALJONS INFANTERIE.
I De Burgemeester der gemeente Amersfoort,
Gezien de aanschrijving van den Commis-
I saris der Koningin in de provincie Utrecht, van
24 Mei 1905, no. 071 N. M. en S. (Provinciaal
blad no. 92)
I Brengt ter kennis van belanghebbenden
dat op 1 Juli 1904 do volgende nummer-ver
andering van Bataljons Infanterie heeft plaats
gehad
het 5e Bataljon van het Regiment Grena
diers en Jagers, het 5e Bataljon van het 4e regi
ment Infanterie en 5e Bataljon van het 7e regi
ment Infanterie zijn geworden onderscheiden
lijk het 3e, het. 3e en het le Bataljon van de
zelfde korpsen.
Voorts wordt aan de tot gemelde Bataljons
behoorende verlofgangers, die in dit jaar voor
herhalingsoefeni7igen onder de wapenen moeten
koinen, bekend gemaakt, dat de opkomst voor
hen is bepaald als volgt
Lichting 1900.
Regiment GranadieTs en Jagers, 3e Batal
jon, van 4 .September tot, 30 September,
te 's-Gravenhage.
4e Regiment Infanterie, 3.- Bataljon, van 4
September tot 30 September, te Gouda.
7e Regiment Infanterie, le Bataljon, van 4
September tot 30 September, to (Naarden.
Lichting 1902.
Regiment Grenadiers en Jagers, 3e Batal
jon, van 8 tot 26 Augustus, te 's-Gravenhage,
4e Regiment Infanterie. 3e Bataljon, van 8
tot 25 Augustus, te Gouda.
7e Regiment Infanterie, le (Bataljon, van 25
Juli tot en met 12 Augustus, te Naarden.
Amersfoort, 5 Juni 1905.
De Burgemeester voornoemd,
WULJTEHRR.
Politiek Overzicht
De eerste stap tot den vrede.
Men kan den stap, die te Washington door
president Roosevelt is ondernomen, toen lnj
den Russischen gezant bij zich ontbood om
hem zijne overtuiging uit te drukken, dat
het belang van Rusland meebrengt den oor
log zoo spoedig mogelijk te staken, en zijne
goede diensten aan Ij bieden om daartoe te
geraken, niet het begin van eene vredeson
derhandeling noemen Maar het begin van
eene poging om daartoe te geraken, is deze
stap wel. Zal die poging slagen? Wenneer
men leb op dj stemming, die aan het hof van
den Czaar bovendrijft, dan zou men ook nu
nog geneigd zijn daaraan te wanhogpn. De
berichtgever van Reuter meldt, dat te Zars-
koje Selo de invloed van dc oorlogspartij
overwegend Niemand denkt daar aan
vrede. Grootvorst N'kolaas Niko'a-jewitsch
heeft den Czaar uitgelegd, dat de vernieti
ging van de vloot van geen beteeken's is, en
dat alle nederlagen, die tot dusver te land
in Mandsjoerije geleden zijn, op de i einduit
slag van den oorlog geen invloed kunnen uit
oefenen. De oorlog moet tot eiken prijs
voortgezet wordeu, ook al zouden de Japan
ners ten slotte tot Tomsk komen. De weinigs
staatslieden, die voor den vrede opkwamen,
heeft de Cza. ontslagen met de opmerking,
d;t het Rusland's plicht is den veldtocht
voort te zetten.
Intusschen, al geschiedt het langzaam, het
besef van het hachelijke van Rusland's toe
stand in het verre oosten schijnt toch door
te dringen tot den Czaar. Eeni heden nacht
ontvangen telegram meldt, dat de gezanten
van Rusland te Washington en te Parijs gis
teren namiddag per telegraaf verwittigd zijn,
dat Rusland verlangde de vredesvoorwaarden
van Japan, te kennen. Dit is geschied naar
aanleiding vr.n de in den ministerraad ge-
vrerde beraadslagingen. Het is dus niet al
leen meer de hofpartij, die het oor bezit van
den Czaar. Gok anderen weten zich bij hem
gehoor te verschaffen. Dat is een eerste stap
iu de richting, die er toe kan leiden, dat
Rusland zal worden behoed voor den onder
gang, die het bedreigt. Of bij er toe leiden
zal, is eene andere vraag. Machtig zijn de
invloeden, die, tegen de evidentie der feiten
in, werkzaam zijn om het herstel van den
vrede tegen te houden, en er bebooren reu
zenkrachten toe om tegen die invloeden in
te gaan en ze baas te worden.
Dezelfde berichtgever, wiens woorden wij
hierboven aanhaalden, bericht ook„De
liberale peas en de meerderheid der bevolking
is onvoorwaardelijk voor vrede." Nu is de
vraagWelken invloed zijn die elementen in
staat uit te oefenen? Zullen zij, onder den
drang der omstandigheden, aan de wedes-
beweging voldoende kracht kunnen bijzetten
om de tegenstrevende invloeden op zijde te
zetten? Daarvan, hangt het af, of dit „begin
van eene poging" zal leiden tot eene onder
handeling over bet herstel van den vrede.
Een zeer opmerkelijk feit is het, dat de
macht der gebeurtenissen op de censuur een
verlammeaden invloed heeft uitgeoefend. De
zwaarte van de ramp, die met den zeeslag aan
den ingang der Japansche zee over het Rus
sische rijk gekomen is, komt onver' loemd in
de pers tot uitdrukking; de censuur laat
haar begaan. Alleen het officieele militaire
orgaan, de Russki Invalid, heeft nog tot in
de laatste dagen getracht de zaken mooier
voor te stellen dan zij werkelijk zijnmaar
de geheele overige pers komt op tegen de
voortzetting van dit stelsel. De stemming, die
zich van de geheele bevolking, voor zoover
zij Russisch-natic .aal veelt, heeft meester ge
maakt., drukt Soeworin in de Nowoje W rem ja
aldus uitAl wilde iemand woorden van
troost hooren, men kan ze niet vinden, zoo
min in het gevoel als in het. verstand Alles
is verplet door het ontzetting ve.v/ekkende
drama op zee. Niets kan men ziclx verklaren,
en alle verklaringen schijnen zoo vrinig te
zeggen, dat zij slechts het geschokte gevoel
y 'kkelcn."
Op dezen grondtoon zijn de artikelen in
het grootste gedeelte van de pers gestemd.
De kleinere nationale groepen beschouwen
intusschen dj vernietiging van de Russische
vloot, gelijk iederen slag, dien Rusland in
dezen oorlog tot dusver geleden heeft, haast
als eene verlossing, en deze kringen komen
wel degelijk ook ii aanmerking.
De zich terstond opdringende vraagWat
nu? beantwoordt het ootste gedeelte van
de pers, zoowel te Petersburg en te Moskou
als in de provincie, met den kreetVrede!
hoewel nietVrede tot eiken prijs. De stem
men van de buitenlandsche pers werden ver
meld en met bijzonderen nadruk die van de
Fransche pers, inzonderheid van de Temps.
Intusschen heeft de andere strooming, die
in de officieele kringen te Petersburg nog
den toon aangeeft, een krachtigen steun ook
in een deel van de gematigde conservatieve
partij. Op hetzelfde standpunt als de Swjet,
die met alle beslistheid verklaart, dat het
nog niet genoeg is, want alleen ter zee maar
niet te land is de beslissing gevallen, en
het vaste land is het eigenlijke element va.n
de Russen, stelt zich ook de Nowoje Wremja.
Zij verlangt in de eerste plaats eene beslis
sing te land, voordat er aan het sluiten van
den vrede kan worden gedacht. Rusland
beeft gedurende deze 16 maanden steeds
slechts één arm bezeten, eerst de vloot, die
spoedig verlamd werd, daarna het leger.
Daarom verwacht de Nowoje Wremja juist
van de Semski Sobor de beslissing over de
voortzetting van den oorlog; zij verlangt dus
de spoedige bijeenroeping van volksvertegen
woordigers. Ook de radicale elementen zou
den, meent zij, wanneer zij niet enkel had
den te kritiseeren maar over oorlog en vrede
te beslissen, schrikken voor de verantwoor
delijkheid, die zij op zich nemen, voor zoons
en kleinzoons. „Geloovende aan de fijngevoe
ligheid van het Russische volk, zijn wij over
tuigd, dat de bijeenroeping van volksverte
genwoordigers, die den met eene zware ver-
antwoordelijikheid verbonden plicht hebben
om te beslissen over vrede en oorlog, aan
alle weifeling van thans een eind zou maken
en eene nieuwe, nog nooit geziene opleving
van de liefde voor het vaderland zou teweeg
brengen."
Maar met groote kracht, en tot in de
kringen van de uiterste rechterzijde, doet
zich de overtuiging golden, dat het uitzicht
op een© verbetering van de oorlogskansen
onhoudbaar en de voortzetting van den oor
log eene misdaad is. De Grashdanin van
piins Mestsjerski plaatst zich vierkant te
genover de Nowoje Wremjazij wil den vrede
en de beslissing daarover wil zij niet aan de
Semski Sobor geven, omdat men zoo lang niet
kan wachten. Eenige dagen geleden bestond
de vloot nogthans is als gunstig moment
voor het sluiten van den vrede alleen nog
over. dat geen voetbreeds Russisch land door
den vijand bezet is. Maar dat zal niet lang
meer duren en de tijd mag niet verzuimd
worden. De Grashdanin geeft daarom in
overweging, dat de vraag van 't herstel van
don vrede aan den rijksraad, den senaat en de
synode in vereenigde vergadering ter beslisr
sing zal worden voorgelegd.
In de constitutioneele pers vindt men
veelal de gedachte uitgedrukt, dat de vrede
een veel minder vernederend karakter zal
dragen, wanneer het Russische volk er too
besluit ter wille van zijme levensbelangen.
De radicale Nasha SKïsn formuleert voor
waarden, waaronder thans overeenstemming
tusschen Rusland en Japan zou zijn te krij
gen. Rusland zou het schiereiland Kwantong
moeten afstaan, waarover Japan zich met
China zou hebben te verstaan. Mandsjoerije
moet aan China terugkomen, de Mandsjoe-
rijsche spoorweg door eene internationale
commissie getaxeerd en na uitkeering van
de waarde aan Rusland tot eene internatio
nale onderneming onder internationaal toe
zicht gemaakt worden. Korea zal overgaan
ii de belangensfeer van Japan, dat daar alle
rechten zal krijgen waarop het aanspraak
maakt. Als oorlogsschadevergoeding zal Rus
land Sachalin aan Japan overlaten. Voor bil
lijker prijs zal Rusland den oorlog bezwaar
lijk kunnen koopen.
De Birshewija Wjedomosti wen&cht, dat
de Russische regeenng van de voorstellen
tot vredesbemiddeling van het buitenland in
zóóverre gebruik zal maken, om op die ma
nier te vernemen welke vredesvoorwaarden
de zegevierende vijand stelt. Rusland be
houdt daarbij altijd nog volle vrijheid van
handelen. Het is immers duidelijk, dat eene
vol ksvertegen woordigi ng on voorwaardel ij k
alle eischen zou afwijzen, die de eer en de
waardigheid van het rijk beleodigen. Maar
daarom behoeft men toch niet in 't duister te
blijven over den toestand.
De Nowosti neemt een ©enigszins ander
standpunt in. Wel verklaart het libtTale Po-
tersburgsche blad zich tegen de voortzetting
vau den oorlog; het meent echter, dat men
moet trachten tijd te winnen. Daarom kan
de diplomatie met een initiatief in 't belang
van den vrede slechts dan nuttig zijn, wan
neer zij afziet van den vrede tot eiken prijs».
Wanneer de Fransche regeering in 1871 tijd
had kunnen winnen, dan zou de vrede te
Frankfort zeker gunstiger voor haar zdjn
uitgevallen. Met den loop van den tijd zal
de tegenstander meer toegevend worden;
daarop moeten alle bemoeiingen gericht zijn.
Zoo heeft het ongeluk van Rusland de
organen van verschillende lichtingen nader
tot elkaar gebracht en gewen zij gezamenlijk
uiting aan den wenscb naar het herstel van
den yede.
Dultschland.
Berlijn, 7 JuniIn de feestdronk, die de
Keizer gisteren aan het feestmaal ter gele
genheid van de bruiloft uitbracht, heette
Z. M. namens het geheele koninklijke huis
de bruid welkom, die als eene lentekoningin
onder rozen en guirlandes en voorbeeldeloos
gejubel van het volk haren intocht heeft ge
daan. Een kring van. doorluchtige gasten is
gekomen, om het hoog© vreugdefeest mee te
vieren. Dó Keizer herdacht den overleden va
der van de bruid en zitne eigen overleden
ouders, die heden in den geest tegenwoordig
waren. Het heden aanwezige groothertogen-
paar van Baden is een overgang tot verleden
tijden. Ook de ernstige toon moet, naar de
goede Duitache gewoonte heden niet ontbre
ken. Het volk zal leven en streven van het
bruidspaar afsmeken naar de groote voorbeel
den van hot Holienzollernsche buis, zooals
Koningin Louise en de Keizers Friedrich
en Wilhelm de Groote. De keizerlijke staat
van het 1 ruidapaar is gegrondvest op God en
den Heiland de levensloop van het bruids
paar moge dien van den Heiland nastreven.
Moge hun huiselijiken staat een voorbeeld wor
den voor het jongere geslacht overeenkomstig
het woord van Wilhelm den Groote: „Mijne
krachten behooren aan de wereld en net
vaderland".
De Keizer eindigde met de woorden
Neemt mijn zegen mee op uw levenspad. Ik
drink op het welzibi van het jong getrouwde
paar.
De Duitsche Keizer heeft zich persoonlijk
naar het paleis van den rijkskanselier bege
ven om graaf Bülow zijne verheffing in den
vorstenstand mede te deelen. Het is niet on
bekend gebleven, dat de Keizer reeds meer
malen bij politieke gelegenheden plan had
zijn kanselier den vorstentitel te verleenen,
o. a. nog enkele maanden geleden na het tot
stand komen' van de handelsverdragen. Op
verzoek van den rijkskanselier werd toen
daarvan afgezien. Nu heeft de Keizer de on
derscheiding verleend bij het huwelijk van
zijn oudsten zoon. dus bij een feest, in zijne
familie; hij geeft daarmede blijk zoowel van
zijne persoonliike waardeering voor zijn eer
sten dienaar als van het vertrouwen, dat hij
iu hem als staatsman stelt.
Vorst Bülow is noveen mail in de kracht
van zijn leven. Hij is den 9en Mei 1849 ge
boren. Sedert 1897 - as hij staatssecretaris van
buitenlandsche zaken. Den graventitel kreeg
hij den 22en Juni 1899 na het sluiten van
het verdrag met Spanje over den afstand van
de Marianon en Carolinen. Rijkskanselier
werd hii den 17en October 1900. Zijn huwe
lijk met prinses Camporeale, eene stiefdoch
ter van den Italiaanschen staatsman Min-
ghetti, is kinderloos gebleven. Er is dus alle
kans, dat deze eerste vorst uit het geslacht
Bülow tevens de laatste zal zijn.
Frankrijk.
Over het optreden van Delcassé als minis
ter van buitenlandsche zaken bericht de
Temps, dat de kwestie gesteld is naar aan
leiding vam het niet slagen van de zending
van den Franse hen gezant bij den Sultan van
Marokko, maar dat reeds s;nts vrij geru.men
tijd verschillen van meening den heer Delcaoe
van zijne ambtgenooten scheidden, niet alleen
over de Marokko-kwestie, maar over de ge
heele buitenlandsche politie* Eergisteren
had Delcassé om 9 uur 's morgens eene samen
komst met president Loubst er. den minister
president. Later legde hii in den minister
raad zijme inzichten bloot, niet> alleen wat
Marokko betreft, maar over het geheele be
leid in de buitenlandsahe politiek. Toen daar
na de andere ministers hunne persoonlijke
ir zichten kenbaar maakten, die bij allen "bleken
af te wijken. van die van den heer Delcassé, oor
deelde deze, dat hij moest heengaan hij bood
zijn ontslag aan, dat door den president werd
aangenomen.
De heer Rouvier heeft op den aandrang,
die op hem werd uitgeoefend om do porte
feuille van buitenlandsche zaken, die vocrloo-
pig door hem is aanvaard, voor goed te be
houden en zich als minister van Financiën te
laten vervangen, geen antwoord gegeven. Het
is intusschen waarschijnlijk, dat hij de lei
ding van het departement van buiteniandscl-e
zaken eenigen tijd zal behouden, om zelf de
onderhandelingen voor de oplayuag van de
hangende vraagstukken te kunnen besturen.
Engeland.
Londen7 Juni. Koning Alfonsus reed,
vergezeld door den Prins van Walee, in een
staatsiekoets van Buckingham-palace naar den
Guildhall, waar nij in tegenwoordigheid van
een illuster gezelschap een adres van hulde
in ontvangst nam, dat besloten was in een
gouden kistje. Daarna nam hij deel aan een.
banket. In antwoord op een op hem uitge-
brachten dronk, zeide Alfonsus, dat hij hoopte
een volmaakt en eeuwigdurend vredelievend
verbond te kunnen aangaan, rustende op de
sympathie die tusschen Snanje en Engeland
bestaat.
Bij de beraadslaging over de begrooting
van marine in het lagerhuis werden door
verscheidene leden de uitgaven voor bagger-
werk te Wei-hai-wei afgekeurd, aangezien
Engeland de kans liep, die plaats te moeten
ontruimen. De burgerlijke lord der admira
liteit antwoordde, dat Wei-hai-wei in elk
geval als herstellingsoord voor de beman
ning der Engelscbe oorlogsschepen in de
Chineeoche wateren zou blijven dienen.
Noorwegen.
Chriitiania, 7 Juni. De storthing verklaar
de, daar de Koning heeft opgehouden als
Noorweegsch koning te fungeeren, de vereeni-
ging met Zweden onder één koning voor ont
bonden, droeg de regecringsmacht over aan
het kabinet en verzocht uen Koning mede te
werken, opdat een jongere rrins van het huis
Bernadott© den Noorweegschen trooa zou be
stijgen.
Chnstiania, 7 Juni. Nadat de regeering
heden voormiddag in de vergadering van
den Storthing de verklaring had afgelegd,
dat zij van heden af hare functiën heeft
nedergelegd, nam de Storthing eenstemmig
en zonder debat het volgende besluit:
78 Roman van
MORITZ VON REICHENBACII.
De prinses had op Nanni's aandrang den
brief gelezen en, zag haar nu vragend aan.
„Als ge mij bij u wilit houden, zou ik liever
hier blijven en u helpen, wanneer dat moge
lijk is. Ik heb zooveel nog 'bij u goed te ma
ken," zeide Nanni op half smeekenden toon.
De prinses stak haar de hand toe.
„Ook ik heb iets goed te maken, Nanni.
waaraan ilc tot nog toe niet had gedacht,. Gij
en Egbert zijb nu, gelijk mem zegt, officieel
verlóófd en uw ouders weten nog van niets.
Ik) zal hun vandaag nog schrijven em bij"; wijjzc
van voogdes dat mag voor een enkele maal
wel, niet waar? voor Egbert bet huwelijks
aanzoek doen. Uw1 ouders weten wel wie en
wat hij is en ik weet., welk talent, hij' befcit.
Ik hoop, dat wii| niet in misse verwacht1 ngenu
zulleni worden teleurgesteld en. als alles gaat
■zooals ik 'tmiji nu voorstel, dan zult gijl hei
den tegen den herfst als man. en vrouw de
terugreis hunnen aanvaarden. Db bruiloft
wordt hier gevierd."
Nanni lachte door haar tranen heem en de
prinses zond lïaar weg om met Egbert te
spreken en met hem gezamenlijjk aam zijin
ouders te schrijven, dan zou zij zelve het in
tusschen aan Nar mi's stiefvader doen.
Den vorigen dag reeds, ioetm zij' vernam,
welke gevolgen uit Matthes' dood, voor Nanni
voortvloeiden, had1 zij, er can. gedacht, wait- er
nu/ gebeureni moest. Maar zijl was toen niet
tot handelen in staat geweest en wel door den
machtigen indruk, dien Kurt Mel low's ge
heel onverwachte verschijing op haar had ge
maakt. Zii had tijjd aioodig gehad om zich aan
liet denkbeeld te gewennen, dat hij uiit vrije
beweging haar genaderd was, eer zij weder
haar denken, haar doem en laten beheerschcn
kon.
Vandaag was zij weer veel rustiger. Zij had
hem verzocht om zich zelf op het landgoed
van den stand van zaken te gaan overtuigen
en hij was, door Friedrich vergezeld, uit ge
reden. zonder dat de prinses er eeuig ver
moeden van had, hoe zegepralend Friedrich
lachte en welk een stille verstandhouding er
tusschen heer en knecht bestond.
Thans, alleen zijndé, wild© zij Nanni's
aangelegenheden ter harte nemen, maar
nauwelijks was de brief aan Nanni's vader
gereed, of de gedachten der prinses keerden
weder tot hetzelfde onderwerp terug, dat zij
slechts met- inspanning van haar wilskracht
voor een oogenblik had ter zijd© gesteld.
„Tante Anna had gelijk," zeide zij,, „het
is een tegenstrijdigheid, dat- ik mijn best doe
om anderen het geluk te verschaffen, dat er
in dé liefde gelegen is, terwijl ik voor mij
zelf de liefde als een ramp beschouw. Maar
kan ik wel anders?"
Zij opende de cassette met de gooi gewor
den papieren, die zij al zoo dikwijls gelezen
had en begon daarin opnieuw te bladeren.
Zij las in liet dagboek harer moedèr, hoe
deze bedrogen en verraden was geword'en
door den man, dien zij waande, dat haar zoo
vurig liefhad. En het beeld der vrouw,
welke zij; bijna afgodisch had' vereerd! en die
zij zelve zoo bitter Iiad zien lijden, kwiam
liaar weder in sterk sprekende kleuren voor
den geest. Daar was ook de laatste brief,
door de zieke moeder slechts weinige dagen
vóór haar dood geschreven, waarin zii vcor
haar dochter schriftelijk herhaalde, wat zij
vroeger reeds menigmaal tot het aankomen
de meisje had gezegd.
„Mijn eonig, teoder geliefd kind, laten
mijne droeve levenservaringen althans u van
nut zijn en geloof mede natuurlijke, de
nooit te verzoenen vijand der vrouw is de
man, die in zedelijke kracht even ver bene
den haar staat als lnj in phystfeke kracht
haar meerdere is. Zijn streven iff hierop ge
richt, om de vrouw tot zijn slavin, tot een
willoos werktuig in zijn hand te vernederen
en de liefde is liet wapen, waarmede hij in
dien srijd zegeviert, de liefde, die voor de
vrouw het hoogst en het heiligst, voor den
man slechts een roes der zinnen is, een dier
lijke bevredig:ng voor zijn lust-l Hoo heb ik
uw vader niet, bemind1! Alles wat ük bezat,
heb ik aan zijn voeten neergelegd. Zijn le
vensweg te verhelderen, slechts voor hèm te
bestaan, alleen met hom' te denken, te ge
voelen, het scheen mij' toe het schoonste, het
benijdenswaardigste lot te zijn. Met woesten
hartstocht trok hij mij naar ziel* toe, doch
toen mijn liefde er behoefte aan gevoeld© om
met hem één van ziel en z>n te zijn; was
de zijne reeds bekoeld, zoodra liijl ziel® vain
mijn bezit verzekerd had. Eerst verwaarloos
de hij mij' ter wille van anderen en ik
dwaze, die ik was meende door geduld' en
zachtmoedigheid alles wat ik verloren had,
nog terug te kuunen winnen. Toen. ging hij
mij belasteren, om zijn eigen verkeerd ge
drag te vergoelijken, en eindelijk mishan
delde hij mij maar genoeg daarvanik
w»! uw jong hart niet met die schrikbeelden
bederven, slechts waarschuwen wil ik u, op
dat ge niet zoo ongelukig wordt als uw moe
der het is geweest. Geloof niet, dat wat ik
geleden heb, op zich zelf staat en als eon
uitzondering mag worden beschouwd
andere viouwen lijden evenzeer. Daarom
mijn kind, blijf sterk, blijf vrij
Mascha had die woorden zoo dikwijls ge
lezen en geloovig de waarheid er van erkend.
En zoodra er een begin van twijfel was ge
rezen in haar gemoed, had zij dien twijfel
zucht trachten te smoren door zich het le
vensbeeld harer moeder voor oogen te stel
len. Heden voor 'teerst was 'thaar, als
sprak er uit die woorden een kranke, doode-
lijk verwonde ziel. Zij borg de papieren weg
en beproefde, hoewel vruchteloos, alleen aan
haar moeder te denken. Het- beeld der doode
werd door dat van den levende verdrongen
neen, neen, het was niet zoo, het kon zoo
niet zijnAls een niet te dragen last hadden
dc zorgen, die van alle kanten waren opge
komen, Masclfti bezwaard, vóór dat Kurt
Mellow haar ter zijdie was getreden. En nu,
was haar last niet eensklaps lichter, haar
leven niet schooner geworden, had zdj 't niet
gevoeld, hoe eigen kracht te kort scnoot en
kon zij anders doen dan vertrouwen stellen
in hem? Wel had hij haar ook* reeds ver
driet aangedaan, en zij dacht aan zijn wan
trouwen te Blerlijn, aan zijn plotseling ver
trek en zijn zonderlinge wijze van doen te
Rome, maar t-och zij voélde dat zij hem
alles vergaf, alle9 vergeven kon, alles al
les! En een gienzelooae angst greep haar
plotseling aan. „Zijn levensweg te verhelde
ren, slechts voor hem bestaan, alleen met
hem te denken en te gevoelen," dat waren
de woorden harer moeder, en z© klonken
met volle tonen in haar ziel na, niet als een
waarschuwing, maar als een luid schallende
jubelkreet, en toch ook weer met- een gevoel
van smart gepaard
Zich zelf verliezen terwillo van iemand
anders Mascha huiverde er van. Dat was
liet juist, wat zij steeds vermeden had met
al de kracht van haar sterken geest, dat was
het juist, wat zij steeds had onderdrukt door
haar machtigen wil en nu kwam het haar
toch overweldigen en het hielp haar niet,
dat zij voor anderen wilde werkzaam zijn,
in 't belang van anderen wilde denken J
haar gedachten behoorden haar niet meer
toe, haar wil was machteloos. Zij drukte
de handen tegen het bonzende hart, wiant
daarbuiten klonk de hoefslag van een paard'.
O. nu niet, nu nog niet! Zij moest eerst
weer bedaard worden, zij, was immers rustig
en bedaard geweest, toen hij was uitgereden.
O, zij zou haar zelfboheersching wel terug
krijgen.
Met rassehe schreden ijlde zij door de
voorzaal. Te laat daar stónd hij reeds voor
haar bij de deur en zij bleef machteloos, als
vastgebonden op den drempel staan, dien zij
jui&t had willen overschrijden.
Wordt vervolgd.
