S". 8. fierste Blad.
4" Jaargnng.
Zaterdag 8 juli 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.25.
Idem franco per post. 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regelsf 0.75.
Elke regel meer- 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad b(j abonnement Eena
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De komende vredeeondarhandelingen.
Er behoeft niet aan gewtijfeld te worden
do vrede is in het zicht. In dat opzicht zijn
wij eeu heel eind op don goeden weg ven
dor dan toen president Roosevelt zijn bemid
delingsnota tot de regeeringen der oorlog
voerende partijen richtte. Aanvankelijk
scheen het of die zoo goed bedoelde poging
zou falen door de hooghartige houding van
Rusland, dat eischte, dat Japan oen eersten
stap zou doen. De regeering te St -Peters-
burg verklaard© zich bereid 0111 gevolmach
tigden te benoemden „indien de Japansche re
geering daartoe den wensch te kcnuei gaf.''
En dan nog zouden die gevolmachtigden al
leen maar de door Japan aangeboden voor
waarden aanliooren en die verder ter goed
keuring aan de regecring overbrengen.
Maar toen dezer dagen de gevolmachtig
den waren benoemd, kon Roosevelt clfc zeer
bevredigende mededeeling doen, dat de ge
volmachtigden van beide landen volmacht
zouden hebb n om te onderhandelen en een
verdrag te sluiten, dat nader aan de beide
regeeringen ter ratificatie zou worden aan
geboden. En de Mikado van Japan gaf zijn
f/afgezanten do opdracht, den vrede te
sluiten op duurzame grondslagen. Zoo lijdt
het dus geen twijfel of uit de te voeren on
derhandelingen z.al de vrede voortkomen.
De conferentie zal iu de volgende maand
bijeenkomen, waarschijnlijk in een der zee
plaatsen aan de kust van Nieuw-Engelaud,
want iu Washington zelf is het in het mid
den van den zomer to warm voor dergelijke
besprekingen die een koel hoofd vereischen.
Rusland heeft dus het hooghartige stand
punt, dat het tot voor kort innam, verlaten
en is tot inzicht gekomen dat het noodig is
vrede met Japan te maken met het oog op
de ontzaggelijke hinnenlandsche gevaren, die
staat en dynastie bedreigen. E11 wat zou liet
ook bij een verdere voortzetting van d. oor
log kunnen winnen? Do kans, dat het krijgs
geluk hun eindelijk gunstig zal wemden en
dat LLnewitscli een overwinning op de Jar
panners in Mandsjoerij© behaalt, is gering.
En na eeu nieuwe nederlaag zou het den
oorlog nog wel kunnen voortzetten, doch dat
zou nieuwe en gro. e offers eischen aan sol
daten en geld. Gaat men nu na met welke
bezwaren men in Rusland heeft te kampen
bij de mobiliseering der aanvullingstroepen,
waarbij dienstweigering en desertie schering
cn inslag zijn, dan is de kans dat het te
ruggeslagen leger spoedig weer op een vol
doe ude sterkte gebracht wordt al heel klein.
Het eenige wat bereikt zou worden, is dat
Japan eveneens ged .vangen zou worden tot
nieuwe offers.
Voor Japan is ook de vrede meer ge wensch t
d de voortzetting van den oorlog, en ook
voor dat land is het voordeeliger om nu vre
de te duiten dan later. Feitelijk overw0*1?)cm
beeft heb zijn tegenstander, ondanks dia
vele nederlagen, nog niet. Nog heeft Rusland
het grootste gedeelte van Mandsjoerije bezet,
nog is Charbin niet veroverd, zoomin als Wla-
diwostok, wat toch het einddoel van den
veldtocht der Japanners behoort te zijn. De
zee-oorlog moge geëindigd zijn, te land is
de strijd nog niet uitgestreden. Want al
wordt. Linewitsch opnieuw geslagen, hij kan
met het overschot van zijn leger nieuwe,
meer achterwaarts gelogen stellingen inne
men, waaruit hij dan opnieuw zou moeten
worden verdreven.
Doch wij komen hier op het terrein der
mogelijk heden en voorspellingen zijn daarom
trent niet te maken. Trouwens als men alleen
rekent met den oogenblik kelijiken toestand,
dan dringt zicli de noodzakelijkheid van het
sluiten van den vrede, als vanzelf op. De in
wendige toestand van Ruslaind eischt dien
vrede, en wel zoo spoedig mogelijk. Want het
is een eisch van zelfbehoud. Overal dreigt
burgeroorlog én revolutie en de jongste ge
beurtenissen zijn voor de regeering een ern
stige waarschuwing geweest.
Hoe de stemming in de omgeving van den
Czaar geheel en al veranderd is. Het trotse he
eeld 0111 aan den Mikado op Japanschen
lxidem de vredesvoorwaarden te dicteeren,
heeft men sinds lang laten varen. Maar blij
kens do laatste berichten uit Petersburg -s
men tot veel grootere concessies bereid. Af
stand van grondgebied en het betalen van
een oorlogsschatting zijn geen schrikbeelden
meer. en terwijl eenigen tijd geleden iemand,
die van een oorlogsschatting zou durven spre
ken als eon landverrader beschouwd werd,
wordt nu gemeld, dat er namens de Russische
regeering «.e Pariis onderhandeld wordt over
een nieuwe leening van drie milliard francs,
tot dekking der schadeloosstelling aan Japan.
Zelfs zou Rusland zich niet sterk verzetten
tegen een evcntueelen eisch om de vesting
werken van Wladiwostok te slechten en geen
oorlogsmarine in de Oost-Aziatische wateren
lo onderhouden. Die laatste eisch behoeft
eigenlijk niet eens gesteld te worden. Want
al zou Rusland dat willen, het zou in de feite
lijke onmogelijkheid ®ijiii om een nieuw eskader
naar het verre oosten te zenden. Zoowel aaui
schepen als aan manschappen heeft Rusland
thans gebrek.
Wat Rusland t t reft, de hinnenlandsche
toestand op politiek en economisch gebied,
maakt in grootcr mate dan de toestand or»
het oorlogsterrein het sluiten van den vrede
tot een gebiedende noodzakelijkheid. En ten
aanzio 1 van Japan» geldt de overweging dat
het vermoedelijk op dit oogenblik gunstiger
voorwaarden zal kunnen bedingen dan wan
neer het zijn tegenstander nog meer verne
derd heeft. I>it laatste klinkt misschien
©enigszins vreemd, maar toch is met die mo
gelijkheid rekening te houden. Wat tocli is
hgt geval In Frankrijk, de bondgenoot van
Rusland, doet zich een strooming kennen, ten
gunste va.n Rusland. Paul Deschanel, de can-
didaat voor het presidentschap, als Loubet
het volgende jaar aftreedt, is van die stroo
ming de woordvoerder. Hij betreurt het in
een dagblad-artikel, dat men niet meer ge
daan heeft om het uitbreken van den oorlog
te voorkomen, en doet een beroep op de mo
gendheden, om Rusland niet al te zeer aan
d© genade of ongenade van Japan over te
lateu en het in staat te stellen zijn plaats
in den „raad van Europa'' waarop het reChc
heeft, weer in te nemen. Dat wil dus zeggen,
dat men Japan niet moet toelaten. Rusland
door overdreven eischen te stellen, al te veel
te vernederen.
Maar ook 10 het algemeene belang, in het
belang der humaniteit, zou het ge wensch t
zijn. dat de vrede zoo spoedig mogelijk tot.
stand kwam. Daarom is het te hopen, dat
Rusland de onderhandelingen niet zal pogen
te vertragen, gelijk het eerst den schijn had.
Ieder uitstel beteekent een langere periode
van bloedvergieten. En er is waarlijk in dezen
noodlottigen krijg al bfoed genoeg gevoleid.
Te betreuren is het dan ook, dat de twee
poging van Roosevelt, in het belang der
menschheid ondernomen, nl de oorlogvoeren
de partijen te bewegen tot het aamgaan van
een wapenstilstand tot nog toe geen succes
heeft gehad. Onder de tegenwoordige om
standigheden, nu de vredesonderhandelingen
feitelijk ingeleid zijn, en door de benoeming
vara de gevolmacht-'gden de eerste beslissen
de stap gedaan is op den weg, welke jco.1-
w.mdig tot den vrede moet voeren, is een
sell or.-ing der vijandelijkheden een gebieden
de eisch.
Duitschland.
In verschillende bladen wordt de stap van
de regeeriug. 0111 Jaurès te beletten te Berlijn
te spreken, afgekeurd.
Zoo zegt do Köln. Ztg.„Ook de uiteen
zei ringen (van den rijkskanselier) hebben ons
niet kunnen overtuigen van de noodzakelijk
heid en wensclielijkheid der maatregelen ge
troffen tegen het optreden van den heer Jau-
rès. Al is de critiek. die de Rijkskanselier
geeft over de Duitsche sociaal-democratie nog
zo<> juist, toch komt het ons voor dat het op
treden tegen Jaurès aan deze sociaal-democra
tische manifestatie een beteekenis geeft, welke
niet ledoeld is."
De Frf. Ztg.„Deze maatregel van den
Rijkskanselier is zeer te betreuren. Wij heb
ben r is gezegd waarom wij een verbod en
ge wen9cht achten. Onze hoop. dat- de regee
ring zoo'11 fout niet zou begaan, is helaas niet
vci vuld.
Het Berliner Tageblatr gelooft dat de so>
ciaal-deniocratische pers zichzelf den maatre
gel te wijten heeft, door de vergadering te
Berlijn tot een wereldgebeurtenis op te bla
zen dc regeering act- nu een streep door haar
rekening.Intussehen vindt het. blad het be
sluit onverstandig, omdat het juist Jaurès
treft: „een van de Fransche politici die met-
bijzonderen ijver en bijzonder veel gezag plei
ten voqr een goede verstandhouding tot
D 'i-chlnnd. Was het werkelijk een gelukkige
gedachte, dezen man te kwetsen?"
In zijn blad „Humauité" schrijft Jaurès
over de bekende nota van den Rijkskanse
lier v. Biilow aan den Duitschen gezant in
Parijn
Het gebeurde zal natuurlijk op geenerlei
wijze onze inzichten over de betrekkingen
tusschen Frankrijk en Duitschland wijzigen.
We hebben sinds jaren betoogd dat tusschen
beide landen de spanning eindelijk moest
ophouden en plaats maken voor eeu vasten
en duurziameii vrede, maar we hebben geen
oogenblik geloofd, dat de Duitsche regeering
er toe zou komen een verbond- te sluiten met
de democratie en de sociaal-democratie. Maar
toali blijven we vast overtuigd, dat de een
dracht tussohen Duitschland en Frankrijk
een eerste voorwaarde is voor het behoud van
den wereldvrede en dat de democratie en het
proletariaat zich slechts door dien vrede kun
nen ontwikkelen. Dat is steeds onze overtui
ging geweest en zij zal het blijven ook. De
Dijkskanselier heeft mij niet als Fransch bur
ger. maar als socialist, als strijdmakker van
de Duitsche sociaal-democraten, van Duitsche
vergaderingen willen weren. Dit feit zou,
zelfs wanneer het een gewichtiger persoon
betrof dan ik ben, het werk der vredesstich
ting niet belemmeren, een vrede, die lang
zamerhand tot stand zal komen en waartoe
de socialisten voortdurend zullen meewer
ken.
Frankrijk,
De Agence Havas maakt bekend, dat Dou-
derdag de minister-president Rouvier en de
Duitsche gezant Vorst Radoliu weder een
bespreking gehad hebben, waarbij de defini
tieve vaststelling zou hebben plaats gehad
van den vorm, in welken te zijner tijd het
resultaat der onderhandelingen zal worden
gepubliceerd. Heel spoedig zal eene nieuwe
conferentie plaats hebben
In crfficicelo kringen wot..t verklaard dat
men wederom een stap verder is gekomen
tot de geheel© overeenstemming die in be
ginsel dan ook reeds verkregen is.
De minister van financiën heeft Donderdag
de begrooting voor 1906 bij de Kamer inge
diend De uitgaven zijn 67 millioen hooger
geraamd dan die voor 1905, wat een gevolg
is van verschillende aangenomen wetten.
Het ontwerp werd naar de bestaande com
missie verwezen. De Kamer hoopt de begroo
ting nog voor het einde van het jaar «f te
doen.
De Kamer gaat in> den regel tegen 14 Juli.
den ïifitionalen feestdag, uiteen. Dit iaar
is het lang niet zeker dat de Kamer dan
k'aar zal zijn. Eerst zal nog het wetsontwerp
op de arbeiderspensioonkas in behandeling
worden genomen, en wie weet hoe lang dit
ontwerp de Kamer bezig houdt. Maar er is
nog meer, de amnestiewet, de wet tot rege
ling van do exploitatie van het gas dcor de
stad Parijs en eenige voorzieningen op gebied
van de financiën zijn er te treffen.
Het ontwerp voor de begrooting van 1906
zou gisteren worden in«edier*d. Er zal een
voorstel worden gedaan ..pui do commissie van
de Kamer voor de begrooting voor 1905 'e
behouden voor de begrootiivg voor 1906, om
dat de nieuwe begrooting biina niet van die
voor liet loopende jaar verschilt
Engeland.
Volgens een mededeeling van de admirali
teit bedragen de bijdragen der koloniën voor
de vloot te zamen 428,400 ponld sterling.
Daarvan geeft. ïndië 103.400 pond. Australië
200,000 pond. Nieuw-Zeeland 40,000, de
Kaapkolonie 50,000 011 Natal 35,000 pond.
Spanje.
De Fransche gezant heeft jl. Woensdag een
onderhoud gehad met den Spaanschen minis
terpresident Montero Rios.
Deze verklaarde, dat het tegenwoordige
ministerie waarschijinlijik de conventie van 3
October 1904 niet gesloten zou hebben, maar
dat het die conventie en de door zijn voor
gangers gecontracteerd© verplichtingen loyaal
zou nakomen.
Oostenrijk.
Weenen, 7 Juli. Minister Gautsch deelde
mede. dat de regeeriug voortdurend met ver
se1.. ende particuliere spoorwegmaatschap
pijen. bepaaldelijk die van het Noorden en
het Noord-Westen, in onderhandeling is over
den aankoop van hare lijnen. Mochten die
onderhandelingen niet leiden tot het ge-
w.mschte doel. dan zal do regeering de rech
ten laten golden, voortvloeiende uit geslo
ten overeenkomsten of uit anderen hoofde.
De minister werd zeer toegejuicht.
Rusland.
Het stadsbestuur van Tsjernigof heeft zich
tot de regeeriug te Petersburg gewend, met
een klacht over de ernstige vergrijpen, waar
aan kozakken en pclitie zich tegenover de
burgerij schuldig hebben gemaakt, en tot
den gouverneur het verzoek gericht, de kozak
ken terug te roepen. De vertegenwoordigers
der bevolking hadden zich bereid \ericlaard
tot vorming eener burgerwacht Toen de
leden van den gemeenteraad de vergader
zaal verlieten, werden zij aangevallen, en
verscheidene personen cok uit het pu-
b'-ek, werden gedood en gewond. De kozak
kon vereenigden zich vervolgens, op aanspo
ring der politie, voor het stadhuis en laadden
hun karabijnen om op het volk te schieten
alleen aan de tusschen komst van den burge
meester bij den commandant der politie was
het be danken, dat geen verder bloedvergieten
plaats vond.
Het Journal heeft van zijn correspondent
te Odessa een telegram ontvangen, waarin
deze meldt dat hij aan een Russisch zeeoffi
cier van hoogen rang, die een der schepen
van de Zwarte zee-vloot commandeert, ge
vraagd heeft waarom het eskader van admi
raal Krieger niet onmiddellijk bij zijn aan
komst te Odessa de muitende schepen ge
dwongen had zich weer bij het eskader te
voegen.
De zeeofficier antwoordde, dat de admi
raal het bevel uit Petersburg, om de Potem-
kin in den grond te boren, niet had kunnen
uitvoeren, ten eerste wegens het partij kie
zen van dc Pofojedonossef voor de muiters,
die Krieger's sterkste sohip wasten tweede
wegens de buitengewoon krachtige artillerie-
bewapening van de Potemkin, en ten derde
wegens de onbetrouwbaarheid der beman
ning.
Het Petit Journal vernam uit Petereburg.
dat admiraal Krieger aan den Czaar geseind
had, dat het hem onmogelijk toescheen het
muitende schip te vermeesteren, daar de be
manning van het eskader niet te vertrouwen
was De Czaar is daarover woedend gewor
den en heeft onmiddellijk een besluit getee-
kend. waarbij aan alle bij het eskader met
het St Georgekruis gedecoreerden die deco
ratie werd ontnomen. Tevens liet hij het be
vel overseinen de muiters dood of levend
aan wal te brengen.
In den Kaukaaus dreigt een algemeene, ge
wapende opstand uit te breken. In Tiflis
heerscheu sinds oeuige dagen troebelen. Som
bere geruchten over de muiterij op de Potem
kin doen de opwinding nog toenemen. De cou
ranten verschijnen niet, het personenverkeer
tussehe Batooni en Bakoe is reeds sedert twee
weken gestaakt. Volgens een gerucht is op
den exarch van Georgië op zijn reis door den
Kaukaaus een moordaanslag gepleegd. Na
dere bijzonderheden dn tb reken nog.
Griekenland
Athene, 7 Juli. In do Kamer deed Ralli
mededeeling van de samenstelling van het
ministerie. Hij verklaarde hot programma
van Delyannis, als diens politiek testament,
te aanvaarden.
Di regeer ing zal trachten het veheel ten
uitvc«ï te leggen, erkennende, dat dit het
eeu'.e middel is om den economiscben toe
stand te verbeteren.
Ralli stelde verschillende adnrnistratieve
hervormingen voor.
De leider der oppositie Theotokis laakte
de verdaging van de Kamer en de middelen
door het ministerie aangewend om de De-
lyannist'sehe meerderheid te behouden, als
anti constitutioneel.
Rain wees alle aanvallen af en stelde de
quaestic- van vertrouwen.
De Kamer verklaarde met 113 tegen 77
stemmen vertrouwen te stellen in het kabi
net, hoewel dit op anti-constitutioneele wijze
tot stand gekomen «s.
Vereenlgde Staten.
De Amerikaans he pers is nog al goed te
spreken over d© benoeming van den heer Root
tot minister van buitenland&che zaken, eu da
14 ROMAN VAN
ANNA WAHLENBERG.
Die woorden werden door de vreemde, hel
dere stem uitgeroepen. Eu toen er nu dade
lijk daar bovenop een flinke marsch op do
openslaande piano gespeeld werd, wist Ada,
dat de spelende vingers en die juichende
stom bij elkander behoorden. Die muziek
deed het huis dreunenhet was nu weer in
bezit genomen door éen die het vroeger had
bezield. Die muziek lokte en riep onweer
staanbaar, zoodat Ada onmogelijk in haar
schuilhoekje blijven kon, zij moest te voor
schijn komen zij moest de beide gasten zien
en vooral hem, op wiens ontmoeting zij zich
den geheclcn morgen in zenuwachtige span
ning had verheugd. Maar zij wilde zien zon
der gezien fe worden. Daarom stond zij nu
op den drempel achter "de portieres en t uur
de, tusschen de gordijnen door, de eetkamer
in.
Ongelukkig kreeg Ruth, die naar haar uit
zag, nu juist.'.een- slipje van haar japon in
het oogzij greep dit vlug en trok Ada mee-
doogenloos naar binnen. Dus bevond deze
zich plotseling tegenover hem, die gedurende
den geheelen zomer en herfst in hare droo-
men had geleefddie haar zoo gelukkig en
tegelijkertijd zoo diep ougelukkig had ge
maakt.
Hij scheen blijde verrast te zijn.
„Wat zie ik? U hier, mejuffrouw Sundell
Hoe komt dat zoo?"
Ruth helderde de zaak eenvoud;g op. Zii
had haar bij de tantes leereu kennen en haar
toen mede hierheen genomen, omdat de oude
dames een tijdlang de stad uit wilden gaan
en Ada niet alleen achter laten.
„E11 u gaat er nr's&chfen niet weder heen?"
„Neen.' Ada zag he.ni aan; zij wilde op
zijn gelaat lezen welken indruk haar ant>
woord op hem had gemaakt. Indien ooit,
dan zou zij er nu achter moeten komen of hij
nog wel eens aan haar had gedacht, of hij
iets om haar gaf.
„Hoe jammer!" zede hij; „en ik had zoo
gehoopt dat wij elkander nu en dan nog eens
?.oudcn ontmoeten." Hij zeide dit op zulk
een boon van innige teleurstelling, dat eene
blijde siddering Ada hierbij doortrilde. Dus
hij herinnerde zich haar toch nog wel. Na
tuurlijk had zij dit nooit gedachthet alleen
soms verw<onderd bij zich zelf gezegd, of 't
700 zijn zou? Maar nu vertelde hij onge
vraagd dat hij 't gedaan had Er was iets be-
dwelmends in die gedachte, dat heur hart
sneller kloppen deed.
Maar dadelijk werd die blijdschap vervan
gen door eene droeve gewaarwording. On-
middeliik nadat hij die voor haar zoo veelbe-
teekenende woorden tegen haar gesproken
had. wendde hij z«ch tot Ruth met diezelfde
uitdrukking van innige teleurstelling op het
gelaat, en betreurde hij het op dienzelfden
droeven toon, niet in dc stad te zijn geweest
gedurende haar laatste bezoek bij de tantes.
Het zou hem zoo heel, heel veel genoegen
hebben gedaan, als hij haar daar had mogen
ontmoeten.
Hier waren dezelfde toon. hetzelfde geba
renspel, dezelfde woordvoeging, als toen hij
tegen Ada gesproken had en die volkomen
gelijkstelling gaf haar een steek door het
hart. Daareven opgevoerd tot eene duize
lingwekkende hoogte, was zii nu weder met
kracht in de diepte neergeploft.
Langzamorhand geraakte zij onder den in
vloed van eene verlammende onverschillig
heid. 'Zij begreep nu niet- waarom zij zich
straks jubelend verheugd had en evenmin
Waarom zij zoo bedroefd was geweest. Alles
was immers hetzelfde gebleven als gisteren
en eergisteren? Niets was veranderd. In elk
ge^a.1 was de spanning; die de lucht van mor
gen zoo helder en doorschijnend gemaakt
had, nu overer hing een grijs waas over al
les- rondom haar. Zij stond er nu stil en
stroef bijin hare dofheid lette zij op niets
en op niemand rondom haar. Zij had niet
gemerkt dat het pianospelen had opgehou
den, en toen Ruth het- volgende oogenblik
de hand op haar arm legde en den anderen
gast aan haar voorstelde, zag zij dezen aan
zonder hem te zien. Wat kon het haar eigen
lijk schelen nu den persoon in werkelijkheid
te zien, wiens beeltenis zij zoo vaak had go-
tracht. voor hare verbeelding met leven to
bezielen
•Maar hij sprak haar aan en zij moest ant
woorden. Hij vroeg of het haar nog al beviel
op Svanelund en zij antwoordde dat zij 't
hier heel mooi vond.
„Ja, het is hier iet-s buitengewoons," zeide
hij „Ik zal het u aanwijzen."
En hij nam haar mede naar het- raam en
wees op de stevige, breed© vensterkozijnen.
„Zijn dat geen stevige muren?" vroeg hij
„Dat zijn het zeker!'
„En dan de vloeren!' Hij stampte op den
grond. „Geen enkele wiegelende plank. En
d:e lucht hier! Onder het spieken had hij
een venster opengeslagen. „Is d e niet koel
en friseh? Haalt men hier niet vrij adem?
Ziet men niet heel ver?
„Jao ja!"
„Nu, door dit alles gevoelt men zich hier
zco lekker. Als men van die miserabele mols-
hoopen naar hier komt, dan voelt men daib
men vasten' grond ander de voeten heeft, en
ruimte voor ellebogen 011 lucht om in te ade
men rondom zich. Is dat niet heerlijk?"
Onwillekeurig werd Ada- uit hare dofheid
wakker geschud. Ett optreden van een haar
geheel vreemd persoon om haar eenvoudig
mee te trekken) 1 e.n- haro ooren en oogen te
dwingen, zijne indukken te deo'en. was voor
haar geheel nieuw Zij moest wel naar hem
luisteren en mot zijne vooretellingen mede-
gaaiD'. E11 plotseling was heb al&of zij hetgeen
hij daar zeide. vroeger ook reeds gedacht had
alleen was het door zijn© opheldering geheel
duidelijk voor .haar geworden.
En nu moest zij. hem ook aanzien.
Ja, hij geleek op zijn portret. Datzelfde le
vendige spel m oogen en trekkendiezelfde
gel aa rit rok ken, misschien iets forscher, maai
daardoor ook mog sprekender. Maar lang hield
hij zich niet met haar bezig. Aanstonds bab
belde hij weder met de anderen. Hij maakte
het programma voor den dag. Na het vroeg-
ma.il moest von Helert do plaats gaan zien,
althans do mooiste plokjes, en Sven Gr a be,
Rut-h en Ada zouden hem die aanwijzen. De
kapitein had geen tijd. en de kin<feren mee
nemen was te lastig.
Men ging er zoo vroeg mogelijk op uit. om
voor het eten iterug te kunnen zijn «11 toen
liep men twee aan twee, elk paar op een dijk,
den slikkerigen weg tussohen zich 'ateude lig
gen. in de richting van het dorp, soms werd
ook wel eens een ®ij|weg ingeslagen, of een
boschpad genomen.
Het speet Ada dat 7.1 j mede was gegaan.
Waarom was zii hier gekomen? Voorheen had
zij het beter gena-d met haar leed en met haar
illusies.
Zeker, telkens als zij, die mooie, zachte
oogen» ontmoette telkens als hi jl een j>aar
woorden tot haar sprak, haar dei hand reikte
tot hulp om over den dijk te komen, of een
tak wegboog die haar hinderde, voelde zij eene
beving van genot. Maar even zoo vaak plofte
zij weder terug in dc hopeloozo diepte. Zij zag
maar al to goed dat het niets meer was dan
vriendelijkheid. Hij was uit doni aard beleefd
en zou stellig even 000 voorkomend voor
iedere andere geweest ziin, zelfs al was di© nog
in eene mindere betrekKing dan zij. Maar er
bestond een groot verschil tusschen die kleime
beleefdheden voor haar en zijm t-oon jegens
Ruth en Sven Grabe. Zij waren opgewekt en
vroolijk. Met- dio twee veroonigden zich zijfne
gedachten» en voor alles» wat zij zeide»' had hij
eeu open oor.
Wordt wrvolpd.