V. 13.
aargnng.
Woensdag 12 juli 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
AHIEBSFOORTSCH DA
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.80.
Idem franco per post1.70.
Afzonderlijke nummers- 0.00.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'a morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIES:
Van 15 regels
f 0.75.
- O.10.
Elke regel meer
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bostaan voordeelige bepalingen tot
bot herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement Eens
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De rev«!utie in Rusland.
Het treurspel van de Poteinkin is blij ge
ëindigd Rusland heeft zijn schip terug en
de muitende bemanning is voor straf gevrij
waard. Men zou geneigd zijn van -jene klucht
te spreken, die aan boord van de Po tem kin
is afgespeeld, als het gebeurde .iet zulk
een diep tragischen ondergrond ad. Niet
aan he Russische gezag hebben de soldaten,
die> de banden der discipline verbroken had
den, zich onderworpen, maar aan de overheid
van een vreemden staat. Het groote rijk was
niet in staat de rebellen tot hun plicht terug
te brengen; zijne macht reikte niet zoo ver,
dat hel in de gelederen van de eigen troepen
den geest van ongehoorzaamheid _on mees
ter worden, die uit de met bloed gedrenkte
slagvelden in Mandsjoerije en uit het graf,
dat de Russische vloten hebben gevonden
>u de Oost-Aziatische wateren, is opgestaan.
Meer dan al de opstanden en daden van ge
weld, meer dan brand en oproer, die als eene
dood en verderf brengende epidemie in het
rijk van den Czaar rondwaren, oewijst de
werkeloosheid van de Zwartezee-vloct tegen
de Potemkin hoe in Rusland alle banden
zijn les geraakt. Het is een schouwspel, waar
van de weerga bezwaarlijk te zoeken is.
De diepe indruk, dien het gebeurde heeft
teweeg gebracht, spiegelt zich af in de stem
men van de Russische pers. In de Slowo
wordt de muiterij in de Zwarteaee-vloot ver
geleken met de gebeurtenissen van bet jaar
1797 in Portsmouth, Yarmouth en andere
Engelsche havens. Maar toen bestond de be
manning van de Britsche schepen uit het
gedeeltelijk met geweld tot den 'ienst ge
dwongen schuim van het Londensche gepeu
pel, en bepaalde men zich tot het overhan
digen van verzoekschriften aan de admirali
teit en aan het parlement en riep de genade
van den Koning in. Het geval van Odessa
daarentegen is zonder voorbeeld n de ge
schiedenis van alle vloten der wereld. De
Schr. betoogt, dat de ware oorzaak van de
niet van gisteren dateerende toestanden op
de Zwarteaee-vloot is de ongebondenheid on
der de officieren. „Wanneer de tucht onder
ue officieren ontbreekt, dan kan rij ook bi;i
de ondergeschikten niet verlangd en niet be
reikt worden. In de Engelsche vloot was bui
tengewone inspanning noodig om de tucht
te herstellen en toch waren alle levensom
standigheden van den Engelschman, zijne
familie-omstandigheden en zijne traditie er
gunstig voor om het volk onder tucht te
brengen. Bij ons is dat alles omgekeerd. Al
les weerstaat de discipline. Niettemin doon
wij minder dan eenig ander volk om dezo
noodzakelijke voorwaarde tot vorming van
schee^beinanningen en troepen zich te laten
ontwikkelen. Onder zulke omstandigheden
mogen natuurlijk de gebeurtenissen van
Odessa ons evenmin verwonderen als verras
sen. Wij oogsten wat wij gezaaid hebben.
God beware ons echter voor eene herhaling
van zulke oogsten."
De Söyn Otetechestwa wijst er eveneens
op, dat de eigenlijke oorzaken niet alleen
bestonden op de Knjas Potemkin, maar ook
op de andere schepen van het Zwartezee-
eskader. Het feit van de «tiidelijke vereeniging
van het limrieschip Georgi Pobjedonoezew met
de rebellen en het ontslag van talrijke dj
de reserve opgeroepen matrozen, bevestigen
deze ook in de officieele mededeeling aange
duide opvatting. „Onheilspellende spookge
stalten waren rond over het nu reeds op eene
kokende zee gel ijkende land; hooger en hoo-
ger stijgen de golven. Wat moet men doen
om den vloed te breidelen, opdart het Russi
sche staatsschip sterk en krachtig zijne nie.i-
wc reis kan beginnen Zoo vraagt met smart
ieder, wieu het vaderland liof is. Maar voors
hands zien wij alleen de oude hulpmiddelen
beschikbaar, over welker ondeugdelijkheid
niemand meer in twijfel is."
Heil verwacht de Ssvn Otetschestwa van
vrije in tellingen en betere organisatie. In
gelijken zin oordeelt de Nasba Shisn, die
schrijft..Radicale hervormingen zijn noodig,
opdat er eene duurzame harmonie moge ont
staan tusschen het streven van de samenle
ving en de handelingen van de regeering. Op
deze wijze zou het gezag van de regeering
hersteld en aan de maatschappij de mogelijk
hei l geboden worden. onDelcmmord te werken
aan de verheffing van het peil der bescha
ving en de volksmenigte in haar begrip van
de taak van staat en maatschappij te ver
sterken."
Maar zal dait middel heipon Uit de be
schouwing van do Nowoje Wremia straalt
twijfel te dien aanzien door. Het blad schrijft:
,.De donder Gods rolt en bliksemstralen door
klieven de lucht. Zal met het onweer de ver
wachte volksvertegenwoordiging komen en zal
deze de vernieuwing brengen Zal rij de lente
laten binnenkomen in bet verslagen en door
droefgeestigheid bevangen Rusrischo gemoed
Zal zij krachtige sappen geven aan de wortels
van den Rus&ischen stam? Zal zij de Rus
sische vaderlandsliefde opwekken en een edel,
hoog streven doen ontstaan? Hoe zeer hoopte
ik. te kunnen verkondigen met 'de ga.ve
vi den profeet, dat dit alle? zal gebeuren
dat er een nieuw morgen rood zal opgaan o v->
Rusland en de adem Gods het arme Kuss:
sclie volk zal bezielen. Hoe zeer wen-chte
te gelooven aan deze vergadering van <*e ge-
t-o on be to Russische maninen als aan een
Godsgeschenk tot genezing van den verduister
den geest, die in zijne uitputting niet in staa'
ia eene gedachte i.n zioli op te nemen en tot
eene verstandige daad over te gaan!"
Frankrijk,
Eergisteren is te Brest aangekomen het
groote Engelsche eskader, dat thans een be
zoek brengt aau de Fransohe kust, om het
bewijs te leveren van de goede verstandhou
ding tusschen do beide natiën. Het is een
zoer groot eskader; aoht pantserschepen en
drie kruisers maken er deel van uit, onder
bevel van vice-admiraal May. Het geheele
Fransobe noorder eskader, gecommandeerd
door vice-admiraal Caillard, is tot zijne ont
vangst te Brest vereenigd, en het bezoek
wordt met groote feesten gevierd. Het be
sluit tot dit bezoek van het Engelsche eska
der, waarop weldra zal volgen een bezoek
van het EYansche eskader te Portsmouth,
werd reeds eenigen tijd geleden genomen,
toen Koning Eduard VII te Parijs vertoefde.
Het werd officieel bekend gemaakt na het
bezoek van Keizer Wilhelm II aau Tanger.
Ëngelana.
Londen, 11 Juli. De minister van buiten-
landsche zaken lord Lansdowne heeft me
degedeeld, dat er eene conferentie over Ma
rokko zal wonden gehouden en dat Groot
Brittanuië daaraan zal deel nemen D. Brit-
sch^ regeering zal dus het voorstel aaune-
men, dat zonder twijfel zal worden gedaan,
om met de andere staten onder gepaste voor
waarden deel te nemen aan de besprekingen,
die zullen plaats vinden.
Noorwegen.
Londen, 11 Juli Het agentschap Reuter
verneemt, dat prins Karei van Denemarken
bepaald is voorgesteld als Koning van Noor
wegen.
Het voorstel heeft een punt van besprek'ut
uitgemaakt tusschen de betrokken hoven
Veel zal in deze afhangen van het advies van
Koning Oskar.
Ckristiania, 11 Juli. Het „Norsk telegram-
bureau" bericht: „Daar, zooa-ls bokend is, door
de Noorsche regeering de troon van Noor
wegen aangeboden is aan een prins uit het
huis Bemadotte, zijn alle geruchten, als zou
prins Karei van Denemarken den troon van
Noorwegen bestijgen, ongegrond."
Rusland.
Motlcou, lh Juli. (Petersburgsch tolegraaf-
agentschap). Tijdens de ontvangst van bren
gers van verzoekschriften tij de burgemee
ster Schoewadow, loste een dezer drie scho
ten, waardoor de burgemeester werd gedood
De moordenaar werd gevangen gei omen.
Mo.'.lou, 11 Juli. (Petersburgsch Telegraaf-
agentschap). De aanslag, waarvan de burge
meester Schoewalow het slachtoffer werd,
werd 's namiddags om één uur pleegd.
Schoewalow werd door vijf revolverschoten
doodc-lijk gewond. De moordenaar was een
eenvoudig gekleed man, hij wachtte 'n de
wachtzaal totdat allen ontvangen waren,
ging daarna op den burgemeester toe en
schoot op hem uit de onmiddelijke nabijlieid.
De kogels doorboorden het lichaam tan den
burgemeester, die na een uur overleed De
identiteit van den misdadiger is oog niet
vastgesteld. Onlangs was hij gevangen ge
nomen wegens een politiek vergrijp, maar hij
ontvluchtte uit heb polit-iegebouw.
Pelei xlturrj, 11 Juli. liet is nog niet uit
gemaakt wie de moordenaar van den burge
meester. graaf Schoewalow, is. Hij :t in het
bezit vau een pas op den n.aam van een
zekeren Kursk, maar die is klaarblijkelijk
valsch. De moordenaar was vroeger ïoeds
eens gevangen genomen, maar ook toen kon
zijne identiteit niet vastgesteld worden.
Hii loste 4 schoten uit een zesloop» revol
ver; volgens de verklaring der geneeJ.ie.'ren
waren de kogels vergiftigd. Drie kogels trof
fen graaf Schoewalow, terwijl een vierde een
in do kamer aanwezigen ambtenaar aan het
"been trof.
Kroonstadt, 11 Juli. De geest onder de
bezettingen van verschillende schepen dei-
vloot is niet geheel rustig. De matrozen ver
wachten het mauifest des Keizers. Wegens
slechte voeding deden zich kleine onlusten
voor. Ongegrond zijn de tijdingen omti nt
ernstige wanordelijkheden op alhier vertoe
vende schepen.
Een Engelsche koopvaardijkapitein, die de
onlusten te Odessa heeft moeten meemaken,
deelt eenige bijzonderheden mede i 'er de
omstandigheden, waaronder de muiterij op
de Potemkin lieeft plaats gehad. Nadat de
bemanning van het pantserschip in opstand
gekomen was, en nog vóórdat de Potemkin
Od ;ssa bereikte, hielden de muiters een be
raadslaging over hun gedragslijn. Men kwam
toen overeen, dat alle onderofficieren en of
ficieren van hun rang afstand zouden doen,
omd-v-i zij dezen van den Czaar zerk regen
haddende bemanning zou zelf hare offi
cieren en onderofficieren verkiezen. Aldus
geschiedde, en ongeveer diezelfde personen die
vroeger een rang bekleedden, werden geko
zen De nieuwo commandant, -en jonge,
sterke man, hield een toespraak, waarin hij
op strenge handhaving van de tucht aan
drong Do priester liet de bemanning den
eed afleggen, hun leven te zullen wijden
aan „Matoesjka Rossia" moedertje Rus
land en hunne zelfverkozen aanvoerders
to zullen gehoorzamen.
Her, merkwaardige van bet verhaal is, dat
do officieren, althans ten deele, geraeeno
zaai gemaakt zouden hebben met de be
manning en nu ook in Roemenië de wijk
genomen zouden hebben. De berichtgever
voegt er bij, dat een deel der bemanning ge
dwongen werd, mee te doen, vooral bij de
machinisten was dit 't geval. Misschien ligt
dan daarin de verklaring, dat de beweging
niet var. langoren duur geweest is.
Balkan-Staten.
In Macedonische kringen te Sofia wordt
verzekerd, dat het Bulgaarsche bendehoofd
Aposto! die volgens de Turken gesneuveld
zou zijn weer in het district Jenidsje
Warda-r verschenen is, en dat zijn bende in
botsinè geweest is met Turksche troepen. De
Bulgaren moesten echter terugtrekken tegen
over de Turksche overmacht. Bijzonderheden
over het gevecht worden niet gemeld.
Marokko.
Do correspondent te Rome van de Matin
schrijft aan zijn bladOfschoon men nooit
heeft getwijfeld aan den gunstiger; afloop
der Fransch-Duitsche onderhandelingen over
Marokko, is de tijding, dat beide mogend
heden tot volkomen eenstemmigheid rijn ge
komen over de Marokkaansche quaestie,
tocli met innige voldoening ontvangen in do
politieke en regeeringskriiiigen van Italië.
Over den uitslag van de conferentie
spreekt niemand meermen neemt aan. dat
ze slechts zal dienen ter bekrachtiging van
de reeds gesloten overeenkomsten. Nieuwe
quaesties zullen rioh daar niet meer voor
doen, zoo denkt men in de officieele wereld,
omdat geen enkele mogendheid, ook Duitsch-
laad niet, er belang bij heeft ze op te wer
pen, want dit land zal op de conferentie niet
to doen liebben met Fi'ankrijk alleen, maar
n>ct allo Middellandsche Zee-mogendheden,
dio er alle gelijkelijk belang bij hebben, dat
het status quo in Noord-Afrika gehandhaafd
blijft.
De oorlog in Oosi-Azië.
Van den oorlog rijn de volgende berichten
Het gemis van berichten van liet oorlogs-
tooneel in Maudsjoerije kan niet worden op
gevat als een gevolg van eene algeheel©
stremming der operatiën. Al wordt ook eene
krachtige algemeone ontwikkeling van d«
operatiën vertraagd door de regen-periode,
die hare invloed inzonderheid doet gelden
in het bergachtige terrein op dien oostelijken
vleugel, zoo rusten toch de voorbereidende
maatregelen tot eene groote onderneming
evenmin aan Russische als aan Japansclie
zij -Li Linewitsch, die het oorlogsgeheim
strengel weet te handhaven dan zijn voor
ganger, door de berichtgeving aan eene oen
suur tc onderwerpeu, zooals tot dusver nog
nooit viel op te merken, tracht de groepee
ring van het Japansche leger in het opera-
tievela aan den spoorweg uit te vorschen. De
met dit doel verordende verkenningen heb
ben echter tot dusver het gowenschte succes
niet gehad.
Oyama is er voorshands nog mee la rig zijn
rechter oostelijken vleugel vooruit te bren
gen op de pashoogten, die liet Hoeifaho-dal
behecrschen. Dit plan is nog niet geheel uit-
gevoerci, maar maakt aanhoudend, hoewel
langzame vorderingen.
Tokio, 11 Juli. Admiraal Kataoka be
richt dat twee kruisers en vier torpedoboo-
teu gisteren uit Korsakowsk zijn vertrokken
met eene troepenmacht, die na eenig bom
bardement bij de nederzetting aan kaap No-
to re aan land ging en zich daarvan i neeeter
maakten. De gebouwen en de vuurtoren
werdei: ongedeerd gevonden. Er zijn vier ge
vangenen gemaakt.
Uit Petersburg wordt aan do Daily Mail
bericht, dat onder d«n indruk van de ge
beurtenissen in Odessa en van de landing
der Japanners op Saohalin do zaak des vre-
des in Peterhof aanzienlijke vorderingen
heeft gemaakt, te meer omdat men zegt-,
dat du Japansche ei.seheu nict onaanneme
lijk zijn. In rogceringskringen loopt het ge
rucht, dat Japan van schadevergoeding wil
afzien en alleen de betaling van alle oor
logskosten wil verlangen, en wel in dezer
voege, dat Kusland alle door Japan voor
oorlogsdoeleinden gesloten leenuigen over
neemt. Deze eiaeh wordt beschouwd als aan
nemelijk.
Vau andere zijde komen geheel tegenstrij
dige berichten. Uit New-York wordt aan de
Frank f. Ztg. geseind, dat do Japansche fi-
nancitele agent Kancko na een onderhoud
met preside iét. Roosevelt verklaarden, dab
Japan zou blijven vasthouden aan den eisch
tol. schadevergoeding. Volgens de bericliten
van de Times ©n do Morning Post uit Pe
tersburg heeft he-t bericht van de Japan
sche landing in Sachulin, ofschoon het uiet
onverwacht kwam, toch grooto versilagein-
heitj veroorzaakt, inzonderheid in offi-
cie.-le kringen cn ook bij de elementen, die
deu vrede begunstigen De bezetting van dit
eiland door Japan versterkt de macht vau
do oorlogspartij. De correspondent van de
Daily Telegraph verzekert eveneens, dat in
do omgeving van den Keizer eU in andere,
thans nog zeer invloedrijke kringen nog al
tijd zeer hardnekkig het stanJpunt wordt
voorgestaan, dat alleen als eerst eene over
winning is bohaald. do vredo zonder groote,
duurzame schade voor do belangen van de
dynastie, de regeering en het volk mogelijk
ia
Nu de Japanners eenmaal op Saohalin ge
land zijn, zal de verovering wel zonder groo
te moeielijkhoden in haar werk gaan. De
militaire bezetting van Sachaiin is slechts
gering en u.ende meer tot bewaking 'an
gevangenen dan om oorlog te voeren. De straf-
gevangenen kunnen in de Japanners niet
anders dan hunne verlossers zion de inboor
lingen zullen zeker geen partij kiezen tegen
d^ stamverwante veroveraars. Saohalin is
vroeger Japans* h bezit geweest. Door oeu
verdrug van Februari 1855 geraakte het/
noordelijke deel van het eiland aan liet Cza-
renrijk en eene overeenkomst in 1875 braaht
het goheele eiland in Russisch beaat. Voor
dei:, loop van de oorlogsgebeurtenissen ia
Saohalin daarom van groot gewicht, omdat
d' Japanners van daar hunne troepen zon
der groote moeite kunnen overbrengen naar
het Amoergebied. Van moreele beteekeiiis
is inzonderheid het feit, zooals wij reeds op
merkten, dat do Japanners nu voor 't eerst
Russisch gebied bezetten. Mandsjoerije en
Korea zijn vreemd landSaohalin echter
17 H0MAK TAN
ANNA WAHLENBERG.
Ei' kwam iets in haar op tegen Rutih. Zij
wist zeer goed dat deze von Ilelert niet hoog
stelde; zij had -het best gemerkt, dat rij
hem een „aardigen jongen" vond, maar meer
uiet. En toch scheen zij te gelooven dat hij,
tot in alle eeuwigheid', als het ideaal van
Ada's droemon moest blijven bestaan. Het
deed er niets toe of niemand anders iets aan
trekkelijks in hem kon ontdekkenof bij) al
bleek een. göheel al'ledaagsch persoon te rijn,
die zich volstrekt niet om haar bekommer
de; Ruth verlangde toch van liaar, d-at zij
hem zou blijven aan/bidden, bewonderen en
liefhébben met eene onveranderlijke, warme
genegenheid, haar loven lang. En die eisdhen
ontstemden haar Hoe zij zelf dacht en wat
zij gevoelde, ging haar alleen aan. Zij gaf
aan niemand anders liet reoht, van haar te
verlangen, dat zij in liefdessmart gedompeld,
lijden en treuren zou, op de wijze welke die
anderen goed' vonden voor 'haar .geschikt en
natuurlijk te achten. Onwillekeurig steeg
hare ergernis 'hierover tot ecm gevoel van
boosheid jegens Ruth. Toch lag in die uit
komst. in zekeren zin, voor haar eone ver-
liahting. Zij had l*ohoefte aan iemand op
wie zij boos kon rijn.
HOOFDSTUK VI.
De eene gast- was vertrokken, maar de
andere bleef nog. En -hij bleef vau den eenen
dag op den anderenwant hoewel de koop
van Knutstorp na de eerste bespreking tot
stand was gekomen, waren er -nog vele bij
zonderheden, die nader bepaald en overlegd
moesten worden, eer tot de noodige maatro-
gelen voor liefc in bezit nemen der hoeve kon
worden overgegaan. Deze zou in het volgen
de voorjaar van eigenaar veranderen.
Ruth en Sven Gr albe waren veel bij en niet
plkander. Hij vroeg haar bij alles om raad
en een paar keeren, toen hij naar Knutstorp
gefietst was, had eij .hem daarheen vergezeld,
om met hem na te gaan wat er nog aan do
inrichting van de huishouding ontbrak. Hij
wilde er alles keurig in orde hebben, want
zijne moeder en zusters, die in Stockholm
woonden, zouden dien eersten zomer bij hem
buiten komen doorbrengen. De menschen
ze'den natuurlijk dat hij en Ruth verloofd
waren. Ada hoorde hierop gedurig toespe
lingen. Als die tiwee op hunne fietsen samen
uitgingen, kon zij de dienstmeisjes aan do
achterdeur zien staan, die „het paar" onder
giegelen en geheimzinnige gebaren Weven
nakijken. En mevrouw Lindros kon, op haro
oigeuaardige manier glimlachend, nu eens
Sven eai dan Ruth aanzien, alsof zij door
beiden in vertrouwen genomen was, en alsof
zij hen wilde aanmoedigen nu tot- een beslis
sing over te gaan.
Maar Ruth gaf er niets om wat zij dach
ten. iHet kwam niet in haar op een enkel
uur afstand te doen van Sven Grabe's gezel
schap om het gepraat van de menschen. Zij
stelde gewoonlijk die uitgangen voor. Zij
zociht hem even zoo ijverig op als hij haar;
en voor degenen die er niet bepaald' iets
anders in wilden zien, was hun omgang als
die van edn paar goede vrienden en kame
radon. Niemand kon met eenig recht bewe
ren dat Ruth het er op toelegde veel met
hem onder vier oogen te zijn. Zij zonderde
zich nooit met- hem af, en als er sprake was
van eene wandeling of een uitstapje, dan
deed zij haar best de anderen tot deelneming
daaraan over te halen. Dat dit vaalk misluk
te 'kon zij niet helpen maar do kapitein had
gewoonlijk geen tijd; hij had het altijd druk
voor de gemeentewerken of voor zijne per
soonlijke belangen. Mevrouw Lindros had
het bij het naderen van den inniaaktijd vol-
handiger dan in don zomer, en de kleine
meisjes hadden met Ada zulke innige vriend
schapsbanden aangeknoopt, dat zij niets
prettiger vonden dan „met, haar drie
tjes" te rijn. Vooral dit laatste was in het
oogloopend. Zeker, de jonge onderwijzeres
had het van het begin af zeer goed met hare
kweekelingen kunnen vinden, maar .zoo onaf
scheidelijk als -tt-u waren zij. toch vroeger niet
geweest. Ldllï en Vivi hingen als klissen aan
Aila's armetn en onophoudelijk legden zii be
slag op „de juffrouw" voor hare plannen en
spelletjes. Als iemand haar van. de kinderen
wilde weghalen, had Ada altijd juist het een
of ander beloofd en zijn woord moest men
houden.
Maai' nu gebeurde hot wel eens dat Sven
Grabe, die ook best den- slag had van. met kin
deren" om te gaa.n, de t weelingen, op sleeptouw
nam als hij met Ruth uitging; en dan was
er voor Ada nooit eenig bezwaar om hen te
laten gaan. Zij moeit dan noodzakelijk een
paar brieven schrijven of iets anders doe», dat
reeds veel te la<ng door haar was uitgesteld.
„Ada," sprak Rut-h op een avond toen zij
weder met hare vriend' n naar de slaapkamer
gegaan was, „hoe komt het toch dat jij je zoo
van. ons terugtrekt? Het lijkt wel alsof je
achter iederen stoel of in elk hoekje wil weg
kruipen."
Ada keerde zich even om.
„Ik dacht dat jullie liever alleen waart.
„Soms kan dat ook wel eens prettig zijn
maar jij loopt tegenwoordig altijd weg, ai-
tijdi! Wij willen toch ook wel eens gaarne
met andere menschen samen zijn
„Zoo
Die uitroep ging gepaard met een blik en
een glimlach, welke van zooveel -twijfel getuig
den*, dat Rut-h in een vroolijk lachen uitbsirsi:-
t«. Ma-ar dadelijk herkreeg haar gelaat zijn
ernstige uitdrukking.
„Wees nul niet zoo dwaas, Ada. Wij zijin nog
niet verloofd en wie weet of het wel ooit zoo
ver tusschen ons komen zal."
„Toch wél, en heel spoedig ook'" hernam
Ada en ia haar ijver legde zij de handen op
Ruth's armen en zag zij haar aan met een
paar veelbeteekeneude blikken-, als wilde ij
haar overt,uiging op Ruith overbrengen.
Eu Rut.li liet haar gaarne het kleine on
kruid vaiw den twijfel, dat onverhoeds bij haar
was ontkiemd, uitrukkeu. Immers zij geloofd-'
zelf zeer nabij te rijn aan de verwezenlijking
van haar innigsten wensch. Soms had zij het
gevoel alsof Sven Grabe en zij reeds alles te
zamen deeldem; alsof zij dag aan-dag er op
uitgingen om voor hunne toekomst te zorgen
alsof zij bezig waren hunne e:gene, gemeen
schappelijke woning samen in orde te brengen.
Als zij er aan dacht hoe zij elkander soms
hadden aangezienhoe vertrouwelijk zij sa
men- omgingen, dan was het alsof alles tus
schen hen reeds voor goed was afgesproken.
al bleven tot heden die paar woorden, welke
ieder in zijn hart omdroeg, ongezegd. Zoo
kwam zij, we<ier terug op hare eerste gedachte.
Waarom had Ada zich zoo van hen terugge
trokken.? Zij moest beloven dat zij hel niet
meer; zou doen.
Zij mócht uiet denken dat zij anderen hin
derde. En Ada beloofde liet en zij hield ook
haar woord. Nu eens roeide zij met Ruth en
Sven op het mooie meer, dan ging zij eens
meê naar Kiiutstorp cn soms zaten zij met
huiu drieën in den tu>u te praten. Maar ten
laatste moest Sven Grabe toch naar de stad
terugkeoren. en als hij dan over kwam en
dit deed hij vaak, want de reis van Stockholm
naar Svanelund was niet lang. en; hij had tel
kens weder iets te doen op Knutstorp was
Ada weer even teruggetrokken als vroeger.
Zii sloop zoo zacht af-en-aan, dat men geen
voetstap van haar hoorde, en' wanneer men
iets tegen haar wilde zeggen, was zij onopge
merkt uit de kamer verdwenen.
„Weet je wat ik geloof?" zeide Ruth, bij
een dergelijke gelegenheid„ik geloof dqt
je niet wegloopt en hier in een lioek weg
kruipt alleen om- ons vrij! to laten. Het heeft,
er heel veel van of je bang bent voor Sven."
..Bang! Waarom zou ik bang voor hein
zijn?" Maar Ada bloosde toch; Rutih had
dus goed geraden.
„Waaróm Dat begrijp ik ook nietmaar
'tmoet- tooh wel zoo iets zijn. Beken het nu
maar."
Wordt vervolgd.
