43. Eerste Blad.
4"* Jaargang.
Zaterdag 12 Augustus 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoort f 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Conrant verschijnt Dagelijks, met nitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Ad verten tiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
lltrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËH:
f 0.75.
- <1.15.
Van 15 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
tot
Politiek Overzicht
De vredesonderhandelingen.
De eerste stap in de onderhandeling over
het herstel van den vrede is gedaande
Japansche gevoi machtigden hebben aan de
Russen schriftelijk de voorwaarden medege
deeld, waaronder hunne regeering bere;d "s
tot het herstel van den vrede mede te werken.
Over den inhoud van dat stuk, dat
nu bij de regeering te Petersburg in
overweging is. weten wij nog maar wei
nig, maar dat weinige klinkt niet on
gunstig. Baron Komoera. heeft de hoop uit
gedrukt, dat het door hem ter tafel gebrachte
stuk een grondslag zou kunnen zijn voor de
onderhandelingen. Het is dus geen ultima
tum, waarmee Japan voor den dag gekomen
isde weg voor overleg is uitdrukkelijk open
gehouden.
Ook hetgeen gemeld wordt over den in
houd van dit stuk, maakt den indruk, dat
de Japanners niet ongezind zijn om Rusland's
gevoeligheid te ontzien. Zoo als bekend is,
heeft de Czaar nog weinige dagen voor het
samenkomen van de conferentie verklaard,
dat hij geen vrede zou sluiten, die vernede
rend voor Rusland is. Het hangt er maar
van af, wat als vernederend wordt opgevat.
Groot heet het bezwaar te zijn, dat Rusland
zou hebben tegen bet betalen van cene oor
logsschadevergoeding. Nu wordt in het stuk,
dat eergisteren van Japansche zijde is over
gelegd, niet gesproken van eene schadever
goeding, maar van eene teruggave der door
Japan gemaakte oorlogskosten. Dat is eene
concessie die den Japanners oiiet zwaar kan
vallen. Als door het gebruiken van een ander
woord de Russische nationale trots kan wor
den bevredigd, dan is 't niet moeielijk daar
aan tegemoet te komen. Maar waar 't den
Japanners voor 't oogenblik op aankomt,
is eene principieele uitspraak, dat zij aan
spraak hebben op teruggave van deze kosten
de bepaling van het bedrag blijft voor later
voorbehouden.
Dan wordt bericht, dat de afstand van
Sakhalin wordt verlangd. Dat is eene bittere
pil om te slikken in zóó verre, dat dit het
eerste Russische gebied is. dat de Japanners
aan de Rus&en hebben ontnomen. Wanneer
men den schijn voor het wezen wil nemen,
dan kan men zelfs het verlies van Port Ar
thur wegredeneeren, want die vesting hebben
de Russen niet in eigendom bezeten; zij
hadden haar slechts van China in pacht, ge
lijk zij ook Mandsjoerije niet als bezitters
bezet hielden, maar eT slechte het gezag uit
oefenden in. naam van den Keizer van China.
Maar Sachalin is deugdelijk Russisch
bezit geweest, waarop Japan krachtens het
recht vaal verovering aanspraak kan maken.
Er is sprake van geweest, dat Rusland Sacha
lin aan de Japanners zou verkoopen, alweer
om de Russische gevoeligheid te ontzien.
Inderdaad is Rusland's nationale eer inder
tijd niet beleedigd door den afstand voor geld
van Alaska aan. de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika en van Koe Ids ja. aan China.
Maar ook tengevolge van nederlagen heeft
Rusland vroeger wel Russisch gebied afge
staan b.v. na den Krimoorlog Bcssarabie,
dat later weer aan Rusland is teruggeko
men.. Vernederend was dat zeker voor Rus
land, maar met het oog op dit anteoendent
kan men bezwaarlijk inzien waarom dat nu
onmogelijk zou zijn, nu het hier geldt een
eiland, dat geheel door Japan veroverd is.
De verdere voorwaarden worden in het
gisterenavond opgenomen telegram van Reu
ter aldus opgegeven: afstand van de Russi
sche pachtrechten op het schiereiland Liao-
tong, volledige ontruiming van Mandsjoerije,
teruggave aan China van alle Russische pri
vilegiën in Mandsjoerije en erkenning door
Rusland van het beginsel van de „open deur,
afstand aan Japan van den Ohineeschen oos
terspoorweg beneden Charbin, terwijl de
hoofdlijn door Noord-Mandsjoerije naar Wla-
diwostok Russisch zal blijven, erkenning
van het Japansche protectoraat over Korea,
toekenning van het recht aan Japan om te
visscheu in de Siberische kustwateren ten
noorden van Wladiwostok en in de Behring-
zee, overgave aan Japan van de geïnterneerde
Russische oorlogsschepen en beperking van
Ruslands maritieme sterkte in het verre oos
ten.
Er zijn onder deze voorwaarden, die Rus-
hnd's eergevoel pijnlijk moeten aandoen.
Met name geldt dat van den eisch der uit
levering van de schepen der Port Arthur-
vloot en der vloot van Rodjestwensky, die zich
door te vluchten in onzijdige havens van den
ondergang hebben kunnen redden. Ma vr
Rusland kan zich er mee troosten, dat het
nog erger had kunnen zijn. Het gemis van
eene bepaling omtrent Wladiwostok, dat dus
zal kunnen blijven 't steunpunt van Ruslands
land- en zeemacht aan den Grooten oceaan,
bewijst, dat de overwinnaar inderdaad naar
matiging in zijne eischen heeft gestreefd, al
heeft hij zich willen verzekeren daarbij
steunende op het antecedent van de ten
deele nog geldende beperking van Rus
land's zeemacht in de Zwarte Zee aan het
einde van den Krimoorlog dat het Rus
sische gezag in het verre oosten voortaan zich
slecht3 in bescheiden mate zal kunnen doen
gelden. En voor het overige moeten de Ja
pansche eisóhen beschouwd worden uit liet
oogpunt van do geheel gewijzigde omstan lig
heden op het gebied, dat het tooneel eewe t
is van dezen strijd, die uit den loop van de
oorlogsgebeurtenissen zijn voori-gi vlcekl.
Houdt men dat in het oog, clan is inderdaad
de verklaring van baron Komoera, dat de
eisohen waarvoor hij namens zijne regeeriug
in deze onderhandeling moet opkon eige
matigd zijn te noemen, geen ijdele klank.
tingeland.
Londen, 11 Aug. Heden is de zitting van
het parlement gesloten. In de sluitlngsrede
wordt verklaard, clat do betrekkingen met
de andere staten blijven vriendschappelijk.
Er zijn onderhandelingen begonnen, Ie
nken aan het initiatief van president Roo
sevelt, met het doel den belreurensw aardige n
strijd te beëindigen, die nog voortduurt tn
bet verrie oosten. „Het is mijn ernstige hoop,
dat zij mogen leiden tot een duurzanven en
—ederzijds eervollen vrede."
De ontbinding van de unie tusschen Zwe
den en Noorwegen staat blijkbaar voor de
deur. „Ik vertrouw, dat eene regeling zal
worden verkregen, aannemelijk voor beide
partijen en die mijne regeering zal in staat,
stellen dezelfde vriendschappelijke betrek
kingen met Skandinavië te onderhouden a's
vroeger.
De rede gewaagt voorts va» Macedonië,
rKeta en de grensregeling in Barotseland op
dezelfde wijze als vroeger.
Wat Zuid-Afrika betreft, zegt d© rede
„Ik heb aan Transvaal vertegenwoordigende
instellingen verleend, die in werking zullen
worden gesteld, zoodra de maatregelen noo-
dig voor het houden van de verkiezingen.
voltooid zijn. Ik vertrouw, dat alle onderdee-
len van dit staatslichaam zich zullen veree
nigen en in uitgebreiden zin de politieke
macht, die hun geschonken is, tot bevorde
ring van bloei en welvaart van de kolonie.
Londen, 11 Aug. De Lord-Mayor bood aan
een aantal Fransche onderoffineren en man
schappen een lunch aan in de Guildhallhet
was daar eene herhaling van de geestdrift
van den vorigen dag. De Koning had admi
raal Caillard te Windsor aan den lunch ge-
noodigd.
De Fransche officieren te Windsor legden
een krans op het graf van Koningin Victoria.
In de schietschool te Portsmouth werd een
veertigtal officieren ontvangen.
Minister Balfour ontving de Fransche
admiraals en de officieren in Downingstreet.
Rusland.
Petersburg11 Aug. (Petersburgsch tele-
graafagentschap). De bekendmaking van het
manifest van de wet op de rijksdoema
zal niet den 12en geschieden, maar binnen
zeer korten tijd. De geruchten over het ver
trek van den Gzaar naar Moskou zijn geheel
ongegrond.
De Keizer bezocht gisteren het kamp bij
Krasnoje 9elo.
Petersburg, 12 Aug. De RegeeringsboJe
bericht, dat het onder voorzitterschap van
den Keizer van 16 Augustus behandel da
ontwerp betreffende de deelneming van volks
vertegenwoordigers aan het ontwerpen en
behandelen van de wetsontwerpen, die inge
volge de grondwet door den rijksraad aan
den Keizer worden aangeboden, in overeen
stemming met de bedoeling van den Keizer
zal worden .vijzigd en in dezen gewijzig-
den vorm den Keizer op zijjn bevel ter be
krachtiging zal worden voorgelegd.
Db Russ meent te weten, dat de afkondi
ging van heb gewijlzigde plan-Boelygin no
pens de samenstelling van eene nationale
vergader'lig, eerst den 9/22 Augustus zal ge
schieden.
Over den loop der beraadslagingen in den
ministerraad is officieel n'ets medegedeeld
Do correspondent van de Köln. Ztg. te Pe
tersburg heeft intuisscihen vernomen, dat do
raad zich met 22 tegen 5 stemmen in be
ginsel heeft uitgesproken voor de oprichting
van eene volksvertegenwoordiging. Aan het
hoofd van de vijf tegenstandei's stond na
tuurlijk Pobedonoszew. Wat het o. a. door
Trepow voorgestelde toestaan van grootere
parlementaire vrijheden betreft, het aantal
tegenstanders daarvan was veel meer. Ver
der schrijft deze corr.
„Wat er nu verder zal gebeuren, wanneer
do wet over de volksvertegenwoordiging be
kend gemaakt of aangekondigd wordt, weet
niemand te zeggen. Het zal wel niet zonder
invloed op de besturende kringen zijn geble
ven, dat de onlusten in het binnenland zon
der resultaat gebleven zijn; zij voelen zich
veiliger en houden overhaasting voor onnoo-
dig. Hoe zeer de regeering zich sterker voelt,
ziet men uit vele door krijgsraden gevelde
vonnissen, uit het- aan het belachelijke gren
zende optreden van de censuur in de residen-
tiën ©n in de provincie en uit de voorberei
dende stappen om de deelnemers aan het
zemstwo-oongres en de verdere congressen
gerechtelijk tot verantwoording te roepen.
De oprichting van nieuwe vereenigingen
wordt streng tegengegaan, de bestaande ver
eenigingen worden ontbonden, en al kan de
justitie ze ook niet rekenen tot- de geheime
genootschappen, omdat zij in 't openbaar op-
tiaden, dan wordt organisatie en doel van
de vereenigingen toch tot misdaad gestem
peld. Daar van de werklieden in de residen-
tiën verder geen oproer to vrcozen ia, heeft
de regeering de handen vrij en dat uit zich in
stappen tot onderdrukking van de politieke
beweg'ng in de samenleving, die het bewij9
geleverd heeft, dat zij niet in staat is tot
het verwekken van revolutie, want wat in
de laatste maanden in Rusland word afge
speeld, was oproer, anarchie, burgeroorlog,
maar in geval eene revolutie in politieleen
Z'n."
Volgens een te Petersburg loopend ge
rucht, zal minister Boelygin weldra zijn ont
slag nemen. Hij zou als minister vervangen
worden door generaal Trepow, die als gou
verneur-generaal van Petersburg tot opvol
ger zou krijgen generaal Dedulin, thans pre
fect van politie te Petersburg, of generaal
Kleigels, gouverneur-generaal te —ew.
Uit Odessa wordt bericht, dat prof. Ja
roschenko, staatsraad, oud-burgemeester, rec
tor van de universiteit te Odessa, gevangen
genomen is en met zijne echtgenoot© naar
het gouvernement Olonetz verbannen is. Het
besluit tot verbanning werd terstond uitge
voerd en Jaroschenko werd door politie-agen-
ten naar het spoorwegstation gebracht.
Slechte eenige leden van den gemeenteraad
en professoren woonden het vertrek van den
verbannen© bij. Reden van de verbanning is,
dat Jaroschenko als lid van het zemstwo-con-
gres te Odessa voor de verspreiding van de
besluiten van het congres had zorg gedragen.
Londen, 11 Aug. Te Riga hebben de haven
arbeiders het werk in zijn vollen omvang
hervat.
Marokko.
Duiteche banken zullen den Sultan van Ma
rokko aan een particuliere leening van 10
millioen mark helpen. De Duitsche regeering
had, zegt de Köln. Ztg., hoegenaamd geen
reden, om deze zaak voor andere landen ge
heim te houden. Zij heeft aan de Fransche
laten weten dat do Sultan, in ruil er voor,
niet de geringste politieke concessie heeft ge
daan en dat er hem ook geen gevraagd is.
Het bericht-, dat de sultan van Marokko
eene .leening gesloten heeft bij Duitsche ban
kiers, is in Frankrijk zeer onvriendelijk ont
vangen. De pers kritiseert dit succes van
graaf Tattenbach op zeer schorpen toon. De
Temps verlangt, dat de Duitsche diplomaat
zijne eigenmachtige politiek zal staken, om
dat die geheel onvereenigbaar is mot de
Duitscli-Fransohe overeenkomst van 8 Juli en
rechtstreeks in strijd is met de ware belan
gen van den sultan. De omstandigheid, dat
men hier te doen heeft mot eene particu
liere lecning van den sultan, waaraan geene
politieke voordeolen voor Duitschland ver
bonden zijn, is volgens de Temps eene fictie,
die niet ernstig is te verdedigen.
De Parijscbe correspondent van de Frankf.
Ztg. vermeldt als een feit, dat in do zaak
van de nieuwe Marokkaansche lecning do
Duiteche regeerincr reeds eene verklaring aan
de Fransche heeft afgelegd. Deze verklaring
onmiddellijk na het vertrek van Rouvier
naar het meer van Goncve geschied en heeft
i-n regeeringskvin-gen geene verrassing ver
wekt.
Zuidwest-Afrika.
Herlijn, 11 Aug. De Norddcutsche Allgem.
Zeitung deelt mede, dat over de onlusten
in het Matoembi-gebergte in Duitsch Oost-
Afrika hot volgende telegram is ontvangen
van den gouverneur, graaf Goetzen„Naar
majoor Johaunes meldt, gaan de opstande
lingen uiteen. Volgens zijne meening zal de
toestand binnen kort geregeld zijn. De Ara
bieren en overige inboorlingen zijn tegen de
oproerige bergbewoners en op onze hand.
Aan onze zijde werd slechte een Askari ge
wond. Naar het schijnt is cL aanleiding tot
dc onlusten gelegen in tooverij en in het
overmatig gebruik van bier ten gevolg van
den goeden oo<*st."
De oorlog in Oost-Azië.
Van den oorlog rijn de volgende berichten;
Over het leger van generaal Linewitsch ver
klaart de correspondent van de Matin, Jean
Rodes, dat het wel zeer sterk is en de ver
schansingen bijna onneembaar gemaakt zijn,
maar dat toch voor en na het vertrouwen ont
breekt in de officieren en in het opperbevel.
Naar zijne berekening beschikt de Russische
opperbevelhebber over 500,000 man, grooten-
deels jonge troepen, die bereid zijn om te
vechten en goed geoefend zijn, misschien de
besten die Rusland in het vuur kan brengen.
Maar wat baat dat bij de onbekwaamheid van
de bevelvoerders? De Schr. verhaalt, dat een
officier van den Russischen generalen staf
hem kort voordat hij het Russische leger ver
liet, het volgende heeft gezegd
Wij hebben nu zeer sterke stellingen, groote
reserven en zouden in staat zijn voorwaarts
te gaan en onze revanche te nemen, als wij
niet helaas altijd dezelfde generaals hadden.
Dezelfde generaals, d. w. z. Koeropatkin, dien
men nu maar al te goed kent-, Kaulbars, een
dapper soldaat, maar aarzelend en niet door
tastend, Linewitsch, een onwetend en stijf-
koppigen grijsaard, die volgens de algemeene
overtuiging nog veel lager staat dan zijn
voorganger Koeropatkin, Linewitsch wiens
geestvermogens zoozeer door ouderdom zijn
verzwakt, dat hij niet eens meer zich de bei-
sluiten kan herinneren, die hij den dag te
voren heeft genomen. Men is zoozeer over
tuigd, dat hij niet tegen zijne taak is opge
wassen, dat men voornamelijk rekent op zijne
dage'lijjksohe medewerker, den chef van zijn
staf generaal Charkewibsch, als historicus be
kend, en zijn kwartiermeester, generaal Ora-
nowski, die men houdt voor zeer schrander
en energiek.
De officieren zijn, helaas! ook niet veran
derd. Er zijn onder hen zeker zeer bekwame
en uitstekende mannen, maar zij verdtwijnen
onder de massa. En wat de massa waard is,
dat weet men. Er is geen leger op de wereld1,
waar het peil, ik wil niet eens zeggen van de
algemeene beschaving, maar alleen van de
beroepskennis zoo laag staat. Ik zou tot sta
ving van dece bewering talrijke voorbeelden
kunnen bijbrengen. Hoe vele officieren heb
ik gezien, die geen jota begrepen van de al
gemeene beteckenis der Russische stellingen
en niet eens behoorlijk wisten welke plaats
hun korps of hunne divisie innam in heb
groote geheel. Wat kan men van zulke offi
cieren verwachten? Zij, van wie men wat kon
verwachten, waren door twijfelzucht en ont-
moodiging neergedrukt. Wanneer men hen
vau toekomstige overwinningen sprak, dan
lachten zij spottend en maakten zich daar
over vroolijk.
Do overtuigden kritiseerden hunne gene
raals zeer scherp. Een ritmeester bij de kaval-
lorie, oen prins en een flink soldaat, zeide
mij eens; „Onze generaals deugen niet. Do
dapperen onder hen zijn onwetend. De an-
42 BOMAX VAX
ANNA WAIILENBERG.
De volgende dagen nadat zij den brief ver
zonden had, bracht Ada in koortsachtige
spanning door. Ieder uur van den dag waar
op de brievenbesteller verwacht kou worden,
was zij mijlen ver van hare omgeving verwij
derd. Zij kon in de kamer kennen zonder dat
zij iemand zag, men kon haar aanspreken
zonder dat zij 't hoorde. Maar wanneer dan
gebeld werd, dan stond zij stil en luitserde,
om het even waarmede zij bezig was. Wan
neer dan iemand binnenkwam, het adres op
een brief lezende, stak zijl er onwillekeurig
de hand er naar uit.
Maar er kwam geen brief voor haar.Wat
zij zoo uit den grond van haar hart geschre
ven had, was te vergeefs geweest. Het- had
hem niet- getroffen.
Toen begon zij hare vroegere geregelde
ochtendwandelingen weder te doen, altijd
met hetzelfde doelhet plantsoen rondom
het station, Hij zou toch nog wol eens voor
zijne zaken in de stad komen.
In dat opzicht- had zij juist gerekend.
Op een morgen zag zij kern de trappen van
het stationsgebouw afstormen, zooals zij
•hem dit zoo dikwijls had zien dioen. Maar
nooit had zij- zoo verlangend op hem. gewacht
als nu. Zij stond achter een. pa^r heesters
half verborgen. Hij mocht haar niet zien
vóór het oogenblik dat hij voorbijging, en
als zij dan opeens vlak tegenover hem stond,
m^est hij tooh zeker wel blijven stilstaan.
Maar toen hij den voet op het plaveisel
zette, nam hij niet den gewonen weg, maar
liep hij, recht over het p'ein, naar liet- smal
le straatje dat naar het- Klar a-Kerk hof leidt.
Er was nu niemaaid die hem trok in het
mooie park, dat thans bekoorlijker was dian
ooit, met zijn bloeiende heesters en boomen,
en met- zijn tot rusten noodende banken,
door sappige bladeren beschaduwd. Het was
er hem nu slechts om te doen zijne handels
vrienden langs den kortste» weg, zoo spoe
dig mogelijk te bereiken.
Ada was van tusschen de heesters te voor
schijn getreden,; nu stond zij stil in hot
bloemrijk plantsoen en volgde hom met de
oogen, in die flauwe hoop, dat hij rich mocht
omkeeren en haar zien Miaar die hoop ver
dween spoedig, i-oen hij tusschen de huizen
rijen haastig voortschreed en aan haar ge
zicht onttrokken werd.
Den volgenden keer deed Ada haar och
tendwandeling niet naar het plantsoen,
anaar richtte zij haar schreden naar het
straatje waar zij hem had zien ingaan, toen
zijl hem uit het oog verloren nad. Li een
hoek, dicht bij de trap naar het kerkplein,
zocht zij nu een verborgen plaatsje, waar zij.
zich in 't vervolg eiken morgen op hetzelfde
uur posteerde, altijd op den uitkijk, zonder
door de voorbijgangers te worden opgemerkt..
Yaak stond zij daar, zonder hem, dien zij
verwachtte, te mogen zien. Hij' scheen nu
niet zoo veel zaken moor in de stad te heb
ben als vroeger. Maar eindelijk merkte zij
hem toch op zekeren morgen op tusschen
een© menigte reizigers, die zich op het sta
tionsplein bevonden. Hij liep haastig in de
richting der smalle straat.
Dadelijk trok zij zich in haar hoekje terug,
bang dat hij haar te vroeg zou ontdekken.
En zonder het hoofd voorover te buigen om
te %ien of hij werkelijk nader kwam, bleef
z;j stil 'op haar plekje staan, met een hand
togen den muur van het hoekhuis leunende.
Want zij voelde dat zij op haar beenen stond
te waggelen. Geen weneerOver haar toe
komst zou immers in het- volgend oogenblik
worden beslist.
Daar hoorde zij voetetappen vlak naast
zich, en nu trad zij vooruit.
Zij zagen elkander in de oogen. Onwille
keurig was hij stil blijven, staan eai zijne lip
pen trilden. Maar dadelijk werd de uitdruk
king van zijii gelaat weder koel beleefd. Hij
nam zijn hoed af en liep door.
„Sveaiwaoht evenIk moet je ieits zeg
gen Een enkel woord maar!
Zij liep hem na. Maar hij stapte door, vlug
en toch schijnbaar kalm, alsof nelfs geen
aardbeving hem zou kunnen beletten verder
te gaan.
De menschen keken haar aan, en eindelijk
begreep zij dat zij moest blijven staan, en
wel alloonZij moest een tijdlang rondzien,
om zich goed te bezinnen waar zij was en
welken weg zij had te volgen om thuis te
komen.
Dien naoht lag Ada met wijd openstaande
oogen wakker in haar bed. Zij dacht voort-
du rond aan iets dat Sven gezegd had, den
laatsten avond op Svaneluud, als antwoord
op hare vraag waarom hij haar niet veroor
deelde zooals de anderen. Zij had opgemerkt
dat hij doorgaans niet zoo toegevend was
Toen had hij gezegd„Als ik mij in iemand
bedrogen heb, dan schrap ik hem uit." En
toen had hij| er iets bijgevoegd van niet- licht
het kwade van de menschen te denken, voor
al niet van haar. Zij had toen de meeste
waarde aan die laatste woorden gehecht.
Thans las zij die eerste als met vlammend
schrift in hare herinnering. Hij liad zich in
haar bedrogen gezien zij was uitgeschrapt.
Ruth en Sven Grab© Waren toch in sonunigo
opzichten geestverwanten. Het viel hun bei
den even gemakkelijk hunne stemming naar
do ervaring te wijzigen. Zij dachten niet
voor- of achteruitzij lieten den invloed van
een mogelijk restje genegenheid niet meer
gelden. Wat zij heden l;ef hadden, konden
zij morgen afschudden, even snel en even ge
makkelijk als men een streep door eene vor
keerde rekening haalt.
Zij, Ada, was uitgeschrapt door Ruth en
uitgeschrapt door Sven. Zij had een gevoel
alsof zij geen recht had verder te leven. Er
was immers geen reden waarom eene „uit
geschrapt© nog zou blijven leven?
HOOFDSTUK XVI.
Hoewel het nog vroeg in den namiddag
was. waren de lampen in de electrische trams
reeds ontstoken, want het was in October, en
deze dag behoorde tot de echte kille, donke
re herfstdagen.
De trams zaten vol, want de bewoners der
buitenwijken, die voor zaken of boodschap
pen naar de stad waren geweest, wilden voor
etenstijd thuis zijn. Er was bepaald een hin
derlijk gedrang.
Een blond heer mot gunstig uiterlijk
moest, zich een weg banen tot de verste tram,
eer hij een zitplaats» kon veroveren. Maar
toen hij goed en wel in zijn hoekje gezeten
was, haalde hij een courant uit den zak en
begon te lezen, zonder zich verder van de
dringende en pratende menschen rondom
hem iets aan te trekken.
Bij het omslaan van zijn blad, viel zijn
blik onwillekeurig op de tegenover bem zit
tende personen, onder welke eene jonge dame
hom bekend voorkwam. Van zijn plaats kon
hij haar gelaat slechts van ter zijdie onder
scheiden, maar dc eigenaardige, ietwat blee
ks tint, de fijn gevormde trekken en het
donkere haar, dat vrij laag over de doren
hing, wekten hij hem herinneringen op, die
oorzaak waren dat hij niet langer zijne on
verdeelde aandacht aan de courant kon wij
den. Hij dacht zeker dat de juffrouw toch
eindelijk wel genoeg zou krijgen van het kij
ken naar dat eentonige landschap, waarvan
zij in de schemering en door de beslagen rui
ten maar weinig zou kunnen onderscheiden.
Eindelijk keok zij dan ook recht vdor zich
uit, en de reiziger zag nu dat hij juist gera
den had.
Ja, het was werkelijk Ada Sundell. Maar
zijl was veel veranderd sedert dien dag in het
voorjaar, toen hij haar, met Sven Grabe ge
armd wandelende was tegengekomen. Het
stralende, blozende van toen was van haar
gelaat verdwenen. Haar tint was nog blanker
dan toen en bare oogen 9chenen nog donker
der.
Hij groette en zij groette terug, maar zon
der de minste verrassing te toouen. Waar
schijnlijk had zij hom reeds eoider herkend
dan hij haar.
Wordt vervolgd.
