m°. sss.
6" Jaargaag.
Dinsdag 11 Februari 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE SVENSSONS.
ERSFOORTSCH DAGBLAD.
A.B0ITNIMÏNTIPRIJ8:
PbX t MudM v««r iairsffttrif l.M.
U*m fnui par past- 4.7#.
Lft—nummt*-
<gM OaaMat TaMakfmt Dagalfki, mat aataaadcrmg
mr aa FaaaWafaa.
/L.|>n*iat»ia, madaiaaKafaa iu., gaUara aaa r##r li or
'smarpeee k| da Uiftfevart k to saadaa.
Uitgever»! VALKHOFF C*.
UtreeiitMliestraat 1. Intarevrnm. Talephoonmammer 06.
PBUa DIB ADVIBTIHTI**!
Tm 16 Nflllf
Oroifc* Uttan m
Tht Wiidel mi M|( kMtUM THibd^l
bM k«rWd liwmm m dit BM bf
Mllill, MtMMalJ it
I
Kennisgevingen.
I Do Burgemeester Oil Wethouders van Amers-
I foort,
I Gelet op art. 264 dor Gemeentewet,
I Doen to weten, dat het 4e suppletoir kohier
■der Inkomsteuliolasting over het dienstjaar 1907,
■goedgekeurd dooi Gedeputeerde Staten van
Utrecht, in afschrift gedurende vijf maanden op
I de Secretarie der Gemeente voor een ieder ter
I inzage ligt.
Amersfoort, den 10. Februari 1908.
Burgemeester on Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
J0. STEN FEUT KliOESE. WUlJTIEltS.
De Burgemeester en Wethouders van Amers
foort,
I Gelet op art. 204 der Gemeentewet,
Doen te weten, dat het le suppletoir kohier
der Straatbelasting over het dienstjaar 1907,
goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van
Utrecht, in afschrift gedurende vijf maanden op
de Secretarie der Gemeente voor een ieder ter
inzage ligt.
Amersfoort, den 10. Februari 1908.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris. De Burgemeester,
.J. 0. STENFEUT KROESS. WUIJTIERS
Politiek Overzicht
De uien we Koning van Portugal.
L. roi est mort, vive le roi! Koning Car
los on zijn oudste zoon zijn bijgezet in hunne
laatste rustplaats. Een achttienjarige jonge
ling zit thans op don troon van Portugal,
en met zijne komst aan de regeer-'ng begint
eene nieuwe bladzijde in Portugal's geschie
denis. Zelf is Koning Manuel als een onbe
schreven blad, en indien ooit, dan staan wij
aan het begin van zijne regeering als voor
eon gesloten boek. Wat de toekomst aan
Portugal zal brengen, is door niemand met
eenige zekerheid to zoggen.
Do censuur hoeft zwaar hare hand gelegd
op de berichten, die in de laatste weken uit
Lissabon zijn gekomen. Wij verkeerden zelfs
nog in twijfel of eene misdaad, die in do ge
schiedenis schier ongeëvenaard is, het resul
laat geweest is van eene politieke samen
zwering, clan wel of Koning Carlos en zijn
(Boon moeten geteld worden Jbj de slachtof
fers van dat zinuclooze anarchisme, dat pre
sident Carnet, do Keizerin van Oostenrijk,
Kening Humbert van Italië en president Mac
Ivinley heeft neergeveld.
Het gemis van bët rouw bare berichten
draagt natuurlijk zeer er toe bij, dat men
i-voorzichtig moet zijn in het uitspreken van
een oordeel, wat nu in Portugal is te ver
wachten. De thans regeerende dynastie, die
;nu enkel rust op een jongeling, dio pas den
voor vorsten geldigen leeftijd van meerder
jarigheid heeft bereikt, - eeft vijanden van
links en van rechts. Eene kleine partij van
ultra-clericale reactionairen hoopt nog op
het herstel op den troon van do linie, dio
afstamt van dom Miguel, den na een bin-
nenlandscjien strijd, dio do jaren 1S281834
heeft gevuld, verdreven troonpretendent.
De tegen woord igo bezitter van die aanspra
ken is officier in het Oosten rij ksche leger,
maar zijn persoon is iu Portugal zeer weinig
bekend.
De vijand van links is de republikeinsche
partij. De leiders van die partij spreken zich
niet zonder zelfvertrouwen uit. Zco zeide het
gewezen Cortes-lid Machado: ,,Ik beklaag
den Koningsmoord, maar verbaas mij er niet
over. Do dictatuur liet ons 9lochts ééne vrij
heid die van den haat. Bij opgewonden
menschen moet deze haat gevaarlijk wor
den. Wij republikeinen vernamen, dat er
moordaanslagen op Franco beraamd werden
en trachtten met onzen ganschen invloed zo
te verhoeden. De republiek is in Portugal
voor hare fanatieke aanhangers n gods
dienst geworden. Het volk ziet daarin het
eenige heil voor het land. Daarom kan eene
vrijzinnige monarchie eene tijdelijke wind
stilte teweeg brengen, maar nooit het ver
dwenen vertrouwen van het volk terug win
nen. Wij hebben de openbare ïtieening voor
ons. Wij zijn volkomen georganiseerd en op
allo regecring'splichten voorbereid. Wanneer
do republiek morgen wordt uitgeroepen, dan
hebben wij eene regeering van orde en vrij
heid. Ondanks oogenblikkelijkc bezwaren,
behoort aan ons de toekomst".
Iiier wordt in 't midden gelaten of dit
eene nabij zijnde te*komst is. Er is wel
reden om dit in twijlel te trekken. De re
publikeinen zijn stera in Oporto, het Bar
celona van het koninkrijk zij zijn sterk
in de universiteit var. Coimbra; zij hebben
ook cenigen aanhang in leger en vloot. De
moderne nijverheid heeft hun vele recruten
aangebracht. Maar eene volksbeweging is
hunne agitatie niet. De plattelandsbevolking
is overwegend com-eivatief, en dat is na
tuurlijk. wanneer men te doen heeft met
menschen, die het *eld bewerken met ploe
gen van het model, oat Co hi mei la beschreef
in de eerste eeuw van de jaartelling, die
met Christus' geboorte begint. De boeren
zijn voor de repubiJseinsche beweging niet
warm te maken, en zoolang zij zich niet
bewegenzal er wel geen radicale verande
ring komen in he: Portugeesohe staatsbe-
stuui
Die opvatting stiaalt ook door in eene
correspondentie vaa de Köln. Ztg. uit Opor
to waarin over1 het optreden van het nieu
we ministerie wordr gezegd, dat daarbij de
eerste zorg is geweest, dat de partijen er
gelijkmatig in vertegenwoordigd zijn, want
alleen als zij alle drie aan de ruif staan,
gelooft men, dat dc rust bewaard zal blij
ven. ,,En de republikeinen en dissidenten?
zal men vragen. Zi hebben samen gewerkt
en kunnen bezwaaiiijk van directe, zeker
echter niet van indirecte schuld van de ge
pleegde euveldaden vrijgesproken worden
doch daar wij nu weer tot de oude ..costu
mes brandos", de zoete gewoonten, zijn te
ruggekeerd, zal juist de vrijspraak van de
schuldigen er de pr js van zijn, dat zij rust
houden. Hoe lang? Wie zou dat kunnen
zeggen. De ijzeren hand van Joao Franco
zal niet meer den ouden sleur verstoren en
ook niet de misbru'ken tegengaan.
„Uit het geheele land komen wel duizen
den telegrammen van deelneming in, maar
het moet opvallen, dat de rouw niet geheel
ongedeeld is. riet partijwezen heeft zich bij
hoog on laag zoo vast ingeburgerd, eu de
toestand is zoozeer daarnaar ingericht, dat
men zich onder de nieuwe methode onbeha
gelijk voelde, ook dikwijls met verliezen
moest rekenen, zoodat alle partijen naar
veranderiug naakten en het meermalen
verwonderlijk scheen, dat Joao Franco zich
zoo lang in i en strijd tegen allen staande I
hield. Uitgezonderd waren slechts de onaf-
haiikelijko goede elementen, aan het hoofd
de vermoorde Koning, die zijn «eerlijken wil
om liet land uit hel moeras te helpen, met
zijn leven en dat van zijn hoopvollen zoon
moest betalen. Nu is menigeen een steen
van het hart geval'cn, de oude sleur kan
weer voortgaan en dat verzwakt bij de
meesten het gevoel van rouw. Persoonlijk
is er niets aan te merken op het nieuwe
ministerie, het zij mannen van ervaring
en de meesten zijn leeds minister geweest,
maar zij verstaan de politiek o-p de oude
manier."
Duitethland.
Do Nordd. Allg. Zcit-ung heeft het druk
met het tegenspreken van onjuiste berich
ten. Thans worden als verzinsels geken-
soehtst de berichten, dat de Keizer voor
nemens zo-u zijn het wetsontwerp tegen de
Polen in te trekken en ziou hebben gezegd,
dat het hem onverschillig zou zijn wat er
van het wetsontwerp werd.
De commissie van het heerenhuis, in wier
handen het wetsontwerp is gesteld-, heeft in
hare eerste vergadering eene algeineene be
raadslaging gehouden, waarvan het onteige-
ningsrecht het hoofdonderwerp was Een
correspondent van de Frankf. Ztg. heeft
daarover uit parlementaire kringen verno
men, dat de priucdpieele bedenkingen tegen
de onteigening in dit debat nog nadrukke
lijker ter sprake zijn gekomen, dan in de
openbare vergadering van het heerenhuis.
Het is ook bekend, dat er voorstellen zul
len worden gedaan tot wijziging van het
op de onteigening betrekking hebbende ar
tikel met het doel door vererving verkregen
grondbezit aan de onteigening uit te slui
ten. Dergelijke voorstellen schijnen veel
kans van aanneming te hebben. In d'at ge
val zou het. wetsontwerp terug moeten naar
het huis van afgevaardigden.
De commissie heeft verschillende wijzigin
gen gebracht in het wetsontwerp, die de
strekking hebben het onteigeniiigsrecht, dat
wordt toegestaan ten behoeve der Duitsohe
kolonisatie in Poolsche gewesten, te beper
ken, door daarvan uit te zonderen het. door
vererving verkregen en sedert tien jaren
door koop verworven bezit. De besHuiten van
de commissie zijn nog niet definitief en zul
len in eene volgende vergadering nog
nader overwogen worden
Frankrijk.
P a r ij s, 11 F e b r. Prins Eitel Friedrich
is gisterenavond op zijne terugreis van
Lissabon hier aangekomen. Hij werd aan
het station ontvangen door den Duitschen
gezant, vorst Radolin, en andere aanzien
lijke Duitschers. Incidenten kwamen niet
voor.
P a r ij s, 1 0 F b r. De ministers, die
morgen niet kunnen vergaderen, omdat zij
de onthulling van een monument voor Scheu-
rer-Kestner moeier. bijwonen, zijn heden
avor.d bijeen gekomen. Zij beraadslaagden
over de interpellatie van Charpentier over
de leeftijdspensioenet. van werklieden, dio
a s. Vrijdag in de Kamer aan de orde zal
komen, en wisseldeo van gedachten over de
positie van do anutenaren. Do ministers
Caxllaux en Briand gaven verslag van t
geen zij hebben veikiaard in de commissie
vaji den Senaat ot onderzoek naar de likwi-
datio van de boedels der ontbonden con
gregatiën.
Parijs, 10 Feb.'. In antwoord op de
interpellatie van Jaiurès over Marokko zeidë
minister Picfhon ,,Wij zijn slechts tijdelijk
te Ca&aiblauca. Wij zullen het echter slechts
verlaten ouder voorwaarden, die vereenig-
baar zijn met onze rechten, onze eer en onze
verplichtingen. Generaal d'A made moet er
voor zorgen, dat de onderwerping der stam
men onvermijdelij k wordt. Aba-Cl-Aziz en
Moulay Hafid doden Deiden stappen bij de
Duitsclie regeering, waarvan Frankrijk me-
dOdeeling ontving door den ge®ant©chiapsra<ad
te Parijs. Duitedhland! antwoordde den Sul
tans, dat, als zij de bewijzen hadden, dat
Frankrijk do perken, bij de acte van Alge-
eiras gesteld, had overschreden, zij de mo
gendlheden, welke die a/Kte hadden onderteek
kend, daarvan in kennis konden stellen.
Het verzoek van Aibd-eu-Azis om tuescthen-
komst, waaraan een overdreven gewicht
wordt gehecht, werd door Ben SHmain aan
een koopman, belast, met consulaire functiën.
ter hand gesteld en niet aan den Duitschen
gezant. Het incident moet worden beschouwd
als een bewijs vam de heffelijkiheid en de
correcte houding van Duitsdhland.
Het Marokkaansche vraagstuk zal worden
opgelost op voor Frankrijk eervolle wijze.
De minister verzooht de Kamer zich niet
te verontrusten over de voorvallen van den
dag. Hij bracht een eerbiedigen groet aan
hen, die voor het vaderland weten te sterven.
Jaiurès antwoordde, dat de Kamer was
bedrogen, toon minister Pichon had ver
klaard onbekend te zijn met do poging van
Ajbd-el-Azis, die door een telegram van Reu
ter wereldkundig was gemaakt, waarop de
minister -epliceerde, dat nij eene vertrouwe
lijke mededeelin-g van de Dtiitselio ambassade
niet aan dë groote klok kon 'hangen.
Hiermede werd het incident gesloten.
Engeland.
Londen, 10 Febr. De Koning is
heden van hier naar Brighton vertrokken,
waar hij een korte poos verblijf zal hou
den.
Londen, 10 Febr. In het voortge
zette debat over de Engelsch-Russische con
ventie critiseerd© Lord Lan-dsdowne enkele
détails, maar begroette toch de overeen
komst als het -begin van een nieuw tijdperk
in de betrekkingen tusschen Groot-Brittan-
nië en Rusland.
Lord Crewe stemde hiermee ten volle in
en voegde er aan toe, dat sedert het trak
taat tot stand kwam. de betrekkin-gen tus-
schon Engeland en Rusland reeds van veel
aangenamer aard zijn geworden dan vroe
ger. De overeenkomst zou leiden tot grooter
vriendschap met Rusland en zal den vrede
in Europa en de geheele beschaafde wereld
verzekeren
Do discussie werd hierna gesloten.
PortugaL
Over de uitvaart vaai den Koning en den
Kroonprins wordt aan de Köln. Zigbericht,
dat alles verloopen is met groote plechtig
heid en zonder eenig incident van beteekc-
nis Het publiek legde over 't algemeen
meer eerbied dan aandoening aan den diag;
de menigte nam voor de lijkwagens de hoeden
af en men hoorde inzonderheid uitdruk
kingen van deelneming over het lot» van den
jongen kroonprins. De vrees van vreemde
journalisten, dat het 'bij- deze plechtigheid
toifc rustverstoringen *-n mamfe&tatiën zou
komen, bleek geheel ongegrond. Op den
meer dan zes K.M. langen weg tusschen hef.
koninklijke paleis en do Vincentiuskerk stond
de be-valking dÜciht opeen gepakt. Bij die
groote lengte van den stoet, die omstreeks
800 rijtuigen bevatte, was het niet te ver
wonderen, dat ©r af en toe eenig opont
houd was.
Voor de Vincentiuskerk werden de beide
lijkkisten in ontvangst genomen door de
Hermandad de la Mi-sericorOia, eene uit de
16e eeuw dateerende instelling, die arme
lieden en veroordeelden ter aarde bestelt en
het recht bezit voor koningslijken te bidden
en dan het lijkkleed! te verkoopen ten be
hoeve van hare liefdadige 'bestemming. De
klokken ran die kerk 'begonnen te luiden
ata eene somlbere echo klonik uit de verte
het gelui van de andere klokkendof ge-
schutgectonder van die oorlogsschepen meng
de zich daarbusschen en de muziek viel met
een ernstigen treurmacredh in. Diti waa een
aangrijpend oogen'bli-k, dat velen in tranen
deed uitbarsten. Daarna begon in do kerk
de lijkdienst. Tegelijk werden in gehee-1 Por
tugal en in de koloniën lijkdiensten ge
houden.
Het Madridsche blad Espana Nueva be
vat eene brief van den gewezen dictator
Franco, waarin hij de geruchten over de
hem ten hove betoondè ongenade tegen
spreekt. Hij schrijft:
„Uw blad behoort tot die Spaansche
kranten, welke over mij het hardste vonnis
hebben geveld. Ik ben niet verstoord op u,
omdat -ik geloof, da.t mijne landgenoot© n
mettertijd in staat zullen zijn, aan mijn
werk gerechtigheid te doen wedervaren. Ik
vrees het oordeel van de geschiedenis niet
en verzoek u alleen, de berichten over de
tooncelen, die zich tusschen de Koningin
nen Maria PLa en Amelia en mij zouden af
gespeeld hebben, voor onjuist te verkla
ren. Wat de Koninginnen ook van mij mo
gen denken, ik heb van haar enkel bewijzen
van achting ontvangen. Wait mijn vertrek
uiit Portugal betreft, heb ik toegegeven aan
overwegingen, aangaande welike de tijd licht
zal laten opgaan Ik ben overtuigd, dat ik
altijd een goed Portugees ben geweest."
De Genueesche correspondent van de
Secoio wil uit goede bron vernomen hébben,
dat de voormalige dictator Franco zich
met zijn gezau blijvend in Genua zal vesti
gen waar hij een paleis en gronden beert,
die zijne vrouweene bloedverwante van den
markies Ignazio Pallavicini, van dezen heeft
geërfd Franco is voor vele jaren geroimen
tijd in Genua geweest en heeft daar in de
kringen der aristocratie veel verkeerd.
OostenriJk-HorgariJ®.
W e o n e n, 10 Febr. De Hongaarsche
delegatie heeft de begrooting van buiten-
lanoFche zaken aangenomen. De gedelegeer
de IIollo deed uitkemen, dat het departe
ment van buitenlano'sche zaken het optre
den van Frankrijk in Marokko niet moet
tegenwerken.
Namens den minuter zeide Esterhazy, dat
de Oostenrij-ksche regeering geen schip naar
Marokko zou zenden. In het Balkangebied
heofl de Oostenrijksche politiek tot grond
slag de entente moi Rusland. De sultan
hoeft aan Oostenrijk's wensoh voldaan met
betrekking tot de -voorbereidende werkzaam
heden voor den epuoi weg naar Novibazar.
Weenen, 10 Febr. Men is in de
diplomatieke kringen verwonderd over de
in het buitenland verspreide geruchten, dat
de betrekkingen tusschen Oostenrijk en Rus
land plotseling zeer gespaniïen zouden zijn
Naar htt Zwtedtch
jl! »*o»
PH. W IJ S M A X.
I Zij stapte gehoorzaam naar het 'bord.
de spons beefde in hare hand: toen zij
de cijfers uitwischte eer zij begon. Het ge-
lieek naar niets. Nog eens oonieuw begon-
nen' Nog erger. De Kandidaat streek met
■zijne magere vingers door de haren. Hij wil
de streng zijn tegen Thilda en haar beknor
reniets, wat hij -bij Thorsten nooit deed.
Maa - een blik op de Barones maakte dat
üiij zich bedacht en bedaard zeide:
„Jullie zijt vermoeid. Wij, zullen het er
nu maar bij laten."
Toen de kinderen de 'kamer waren uitge
gaan, zag de Kandidaat dc Barones verlo
gen aan. Mevrouw was verdrietig en werk
tuigelijk trachtte zij- hare gloeiende wangen
koelte toe to waaien, met eene courant, die
zij toevallig in haar bereik .gevonden had.
Wat- of het meisje toch 'bezielt, mevrouw
Ik weet zeer zeker dat zij best in staat was
die eenvoudige "som uit te rekenen en ook
die vragen in de aardrijkskundige les vol
komen juist had kunnen -beantwoorden.'"
Natuurlijk had zij dit kunnen doen
Thorsten staat en dat is zoo jammer
ver bij haar achter."
..Maar hij doet toch gewillig wat. hij kan.
moor mag men niet verlangen; en ik heb,
I
behalve in de allerlaatste dagen nooit iets
van koppigheid 'bij haar gemerkt. In elk
geval nooit zooals daareven."
„Het meisje is niet koppig, mijn-heer
Wennerbom."
„Maar. goede hemel, wat scheelt haar
dan todh?" riep de Kandidaat ten hoogste
verbaasd uit.
De Barones stcüd op. Zij trad naar het
venster en zag naar buiten alsof zij behoefte
gevoelde om tot kalmte te komen. Nu keer
de zij zich om en vroeg aan den onderwijzer
vri c ndel ijkmaar ernstig
„Hebt u er noodt aan gedacht, dat de
vrouw in haar misschien begint te ontwa
ken
„HmWat-blieft-u? Wat bedoelt u
daiarmeê, mevrouw? Begint de vrouw in
Thilda Svensson te ontwaken? Dat is dan
wel wat vroeg, mevrouwen -wat zou d!it
met de rekenles en de aardrijkskunde te
maken hebben?"
„Luister eens, mijn beste Wennerbom;
Bij sommige 'vrouwen is het eerste en sterk
ste gevoel oen wanm en hartelijk medelij
den dit plantje nu, dat het eerst ontkiemt
en groeit, verliest het laatst van alles zijne
bladeren. Ik geloof zeker, dat het meisje
lijdt onder het onvermogen van Thorsten,
om ieta in zich op te nomen en in zijn go-
heugen te behoudondat zij er onder lijdt,
•hom te zien achterblijven, en wel in dio
mate. dat zij niet langer zijne vernedering
kan of wil doen toenemen, door een som te
ontcijferen, of eene vraag te beantwoorden,
die voor hem te moeilijk ia."
„Ja ja... o. zeker... het hart der vrouw
is een wonderlijk ding. Trouwens dat van
don man ook. Maar nog daargelaten dat
Thilda Svonsson pas vijftien jaar is, kan het
onderwijs toch onmogelijk- op dezen voet
voortgaan dit zult u zeker met mij eens
zijn, mevrouw?"
Onder het spreken was hij opgestaannu
stond hij naast de Barones bij de tafel. Zij
zag 'hem met een warmen blik in de oogen,
vatte instinctmatig zijne leelijke hand en
deze hartelijk drukkend zeide zij
„Mijnheer WennerbomU zijt zoo goed
en geduldig geweestu hebt. zoo veel gedaan
voor ons en onzen jongen en ook voor het
kleine meisje, dat anders misschien geheel
zonder opleiding had' moeten blijven. Wil u
nu ook nog de kroon zetten op uwe goed
heid, door eene misschien zeer onbillijke in
specteur van het onderwijs hare opmerking
ie vergeven, omdat die inspecteur- een lief
hebbende anoeder is? Wil u met voort wer
ken even zoo als vroeger, maar altijd aan
ieder der kinderen afzonderlijke vragen doen
en nooit dë beantwoording daarvan, wan
neer Thorsten die niet. geven kan, aan Thil
da overdragen? Wil u, als zijn geheugen hem
in den steek laat, iets anders aian Thilda
vragen en op die wijzo, langs een omweg,
het zoover trachten te brengen, dat hij de
zaak begrijpt? Wil u d'at doen? En wil u het
niet kwalijk nemen dat ik zoo ronduit ge
sproken heb?"
Wennerbom haalde snel zijn zakdoek voor
den daghij wischte even over zijne oogen
en snoot daarna luid en geweldig zijn neus.
Met een ietwat 9cliorro stem zeide hij„Ik
wil hartelijk gnarnc alles deen, waarmede ik
u eenigszins van dienst kan zijn, of u genoe
gen doen, mevrouw
„Dank u. Ik wist het wel.'-
Toen de Barones de trap af kwam hoorde
zij in de huiskamer piano spelen. Marschen.
dansen, en volksliedoren wisseldon aardig af
eu werden flink uitgevoerd. De speler was
Thorsten.
Zijne oogen schitterden en zijn fraai ge»-
vormde mond lachte', vooral telkens als nij
even naar Thilda zag die dicht bij hem zat,
met de grootste bewondering duidelijk zicht
baar od het ronde gelaat. Zoodra hij ophield
te spelen riep zij levendig
„Wat is liet heerlijk voor je, Thorsten,
dat je dit zoo kunt. Ik begrijp niet hoe
iemand zoo spelen kan... Ik vind het zoo
moeilijk, al heb ik de muziek voor mij. Het
zaJ wel zijn zooals mijn vader het noemtje
talent. Te Upsala studeerde tegelijk met va
der oen student die enk „talent' had. Maar
hij specC'do niet. 'hij rekende; hij rekende
buitengewoon scherp uit wanneer de aardbol
niet langer verwarmd zal zijn eui wanneer er
weer een komeet zal komen, en zulke dingen
meer. Maar het is toch heel wat prettiger
zoo te kunnen spelen, ab jij."
Het stond op zijn aangezicht te lezen hoe
goed hem do bewonderende woorden van
zijn vriendinnetje dedenhij nam ze in zich
op, zoo begoerig als dé lenteregen door do
uitgedroogde aarde wordt ingezogen. Voor
hem waren zij de genezende pleister op do
wonde die hij in de leerkaimer ontvangen
had, toen zijn gevoel zoo meêdogenlcgos was
gekwetst. Toon hij genoeg gespeeld had wan
delden zij samen naar den stal. Mocht al het
geheugen van den jongen Baron veel te wen-
schen overlaten, zijne spieren waren althans
goed en in de kunst van paardrijden stond
tyj nabij de vroegere Harmingskölds af Eke-
st-a)d, tak mogelijk was, bij de gebrekkige op-
leding en 't zeer middelmatige materiaal, <fie
hem ton dienste hadden gestaan Toen hij
een poos later op dë zanderige paden in het
park de sneeuw was nu geheel weggesmol
ten op het niet meer jonge huzarenpaard,
dat op Store Sundéby het genadebrood at,
rondreed, stond Thilda onder don ouden
beuk naar zijne kunsten "te zien, met- de-
zeiifdo verbazing en bewondering op haar
lief gelaat, als waarmede zij naar zijn piano
spel had titten l'uisteron.
Plotseling kreeg hij voor het venster der
huiskamer de vriendelijke oogën zijner moe
der te zien. En toen hij nu met sneller
stroomend bloed1 en jeugdige opgewektheid
vooibij het huis reed. zwol zijne borst van
fier welbehagen en hij dacht blijkbaar geen
oogeniblik langer aan Frankrijk en zijne
'kustplaatsen aan de Maddellandbche zee.
Bovendien kleurde bij ook nog zijne tee-
keninigeu met waterverf op eene manier, die
zijn voorma 1-igen teeke-nmeeetcT zoude heb
ben 'doen rillen
In ihe't 'begin was Th'ilda 's avon-ds veelal
naar huis gegaan en t-oen de -dagen iu den
eersten zomer weder langer werden, had zijl
die •wandelingen hervat. Toch bleef zij nu
dikwijls "weken achtereen op Store Sundéby
en het was alleen om gehoor te gewen aan
!den wensch van -hare moedër en aan haar
eigen verlangen om dio lieve vrouw te ont
moeten, dat- zij nu en dan' nog naar Skralby
wandëlde. Allengs begon het jonge meisje
bij die bezoeken eene drukkende gewaarwor
ding te gevoelen, als zij er aan dacht, nu of
later, weer in de kleine, enge omgeving
van haar „thuis" terug te moeien 'keeren.
Mocht Store Sundoby, voor de afstamme
lingen der Harminjgsköidfs. thans gevallen,
grootheid en tot knellenden eenvoud gewor
den weelde, vertegenwoordigen, in de oogen
van Tliildia Svensson bet «kende het alles
wat grootsch en voornaam was.
W»TM 9H-94lfd
