UT®. 386.
Donderdag 14 Mei 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
'n Zeemansbruid.
O** jmargaBg.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
P«r 3 maanden roor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per poet- 1.50.
Afzonderlijke nummersO.OS.
Deze Ceurant rersehgnt dage log kabehalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeeüngen enz.geliere men vóór 11 uur
's morgens Wf de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRU8 DBR ADVERTENTlSN:
Vaa 1—5 r«g»ls f O.B«.
Elke regel meer - O.10.
Eiensta.nbledi.gMi en ftanriagen 35 cent. reevuitbeMtny.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteerea in dit Blad, bij abonnement. Bene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgeving.
SCHULDVORDERINGEN'
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort,
herinneren belanghebbenden, dat alle vorderin
gen voor levering aan het Rijk, de Provincie
en de Gemeente, gedurende liet jaar 1907, vóór
1 Juli a. s. moeten worden ingediend bij de
autoriteiten, door wie de bevelen tot het doen
van leverantiën zijn gegeven; voor vorderingen,
bij voorschot betaald, worden de declaratiën
uiterlijk 30 Juni bij de ministeriëele departe
menten ingewacht.
Amersfoort, 11 Mei 1908.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
J. 6. STENFERT KROESE. WüIJTIERS.
Politiek Overzicht.
I>e bezwaren In Britscli-Inriië.
O vei* den strijd aan de noordwestelijke
grens van Britsch-Indië wisselen tegenstrij
dige berichten elkaar af. In de vorige week
werd lericht, da.t de onlusten verminderden
'•>n de opgestane stammen verliepen. Maar
enkele dagen later werd1, geheel in strijd
daarmee, gemeld, dat de vijandige stammen
van de Mohmandls op uitdagende wijze ge-
weiger»! hadden de voorwaarden, waaronder
de Britsche regeering gezind was hunne on
derwerping aan te nemen, te overwegen. En
terstond daarop volgde het bericht, dat aan
generaa' Willcocks definitief last is gegeven
met zijne troepen tegen de Mohmands op
te trekken en dat hij met twee brigades,
onder de generaals Anderson en Barrett,
tegen hen zal ageorenDe strijd zal nu dus
eerst recht beginnen.
Sedert meer dan zestig jaren hébben de
Mohmands de Britsche regeering veeJ te
doen gegeven; herhaalde malen, laatstelijk
tien jaren geleden, hébben zij aanleiding
gegeven tot ernstigen strijd. Het door de
on" usten getroffen grensgebied ligt ten wes
ten van Peshawar. Van hier gaat de spoor
weg over Jamrud en in aansluiting daaraan
de wig door den in vroegere grensoorlogen
dikwijls genoemden Khyberpas. De Moh
mands worden geschetst a.ls trotsoh, wreed
en trouweloos en zijn bijna altijd gewikkeld
in conflicten met hunne na/buren, eene om
standigheid, die misschien te verklaren is
uit <ii nomadiseerende levenswijze van dezen
stam, die hen soms op Afghaansch, dan
weer op Indisch gebied brengt. Tot hun
jongsten aanval moeten de Mohmands door
fanatieke mollaihs aangespoord zijn, als wier
ijverigste Mohammed Ishak uit II add a Sufi
Mol'ah genaamd, wordt aangeduid. Hunne
strijdtnacht wordt op ruim 20,000 man ge
schat, die gedeeltelijk met Lee Metford- en
Martini-geweren 'bewapend zijn.
De eerste aanvallen zijn door generaal
Will cox, die 10,000 man tot zijne beschik
king heeft, afgeslagen. Van meer ingewik-
kelden aard is de toestand geworden door
den steun, die aan de Mohmands verleend
wordt door uit het Afghaansolie gebied af
komstige stammen. Zij brengen aan de op
standelingen eene aanzienlijke versterking;
men spreekt van 13,000 tot 20,000 man. In
verband met deze gebeurtenissen wordt in
de Britsche pers de vraag behandeld hoe de
emir van Afghanistan zich hierin houdt.
Voor zoover is af te leiden uit de in het
Engelsohe lagerhuis afgelegde regeeringaver-
klaringen, stelt de Engelsohe regeering den
emir voorshands niet aansprakelijk voor de
deelneming van Afghaansche stammen aan
de grensgevechten. Volledig licht schijnt
echter nog niet verkregen te zijn over de
rol, die de emir speelt, zoodot de regeering
te Londen zich onthoudt van het uitspreken
van een. definitief oordeel daarover.
Parallel met do grensconflicten Loepen
samenzweringen in Noord-Indië, die de In
dische autoriteiten op het spoor gekomen
is. De berichten, die daarover worden ge
meld, doer, zien, dat de regeer in g al hare
waakzaamheid noodig heeft om te verhoe
den, dat de toebereidselen tot de misdadige
aans'agen, die worden beraamd, tot uitvoe
ring komen. Of de voorvallen aan de grens
met de gisting in het 'binnenland in ver
band staan, is thans nog moeielijfc te beslis
sen.
Een der beste kenners van Britscli-Indië,
Sir Henry Cotton, die er veertig jaren van
zijn leven heeft doorgebracht in gewichtige
functiën, heeft zich tegenover een dagblad
schrijver aldus over den toestand uitgelaten
„Dezelfde diepe oorzaken van ontevreden
heid blijven bestaan inzonderheid in Ben
galen. De betreurenswaardige splitsing van
dit gewest draagt hare vruchten. Op dien
maatregel zou bepaald teruggekomen moe
ten worden. Ongelukkig wil de Engelsche
regecring niets doen zonder een besluit van
de regeering van Indië, en deze zal uit eigen
beweging niiets doen. Men kan aan ambte
naren, al zijn zij de besten der wereld, mot
vragen zich zelf te hervormen, hunne be
voegdheden te verminderen, een deel van
hunne macht af te staan aan inlanders, die
voortaan moer in de regeering zouden wor
den betrokken. Dat maakt dit vraagstuk
zoo moeielijk en zelfs bijna onoplosbaar.
Aan de grens heeft de politiek 'van lord
Curzon veel succes gehad, en de laatste jaren
waren zonder onlusten, hetgeen een feit
zonder precedent is. Zeer onlangs gaven de
stammen in het gebied tusschen Afghanistan
en Indië, waar geen enkel gezag geldt,
„Nnemands land", teekenen van beroering.
Zij waren onrustig geworden, omdat wij
wegen op hun gebied hadden aangelegd. Ook
kwamen weer plunder-neigingen boven. Van
daar de expeditie tegen de Zakka-K'hels. Na
die expeditie werden vertegenwoordigers
van de stammen, 500 a 600 in getal, te
Peshawar bijeengeroepen voor eene conferen
tie met de Engelsche autoriteiten. Op een
goeden nacht plunderden een paar honderd
van deze lieden de bazar en vertrokken naar
hun gebied, met buit beladen.
De Afghaansche grenssfcammen zijn van
hetzelfde ras en even fanatiek van aard
de verleiding is dus te sterk voor hen om
niet aan de wanorde deel te nemen.
De emir is slecht jegens ons gestemd o-m
verschillende redenen. Na zijne Indische
reis van verleden jaar was hij verrukt over
de ontvangst, die hij genoten had. Hij vroeg
aan de Engekche regeering vergunning om
eene reis te doen naar Europa. Die vergun
ning werd hem geweigerd. Daarover is hij
'boos. Bovendien zou de emir gaarne, even
als de andere souvereinen, zijn vertegen
woordiger te Londen willen hebben, lie
rechtstreeks met het Foreign Office zou on
derhandelen, hetgeen de Indische regeering
hardnekkig weigert. De Engelsoh-Russische
overeenkomst eindelijk werd zonder zijne
toestemming geslotenzij is hem alleen
medegedeeld. Wat erger is- men gaf hem
in dat stuk slechts den titel Hoogheid in
plaats van dien van Majesteit. Al deze rede
nen verklaren zijne ontstemdheid".
Duiischland.
Sch lettstadt, 13 Mei. Bij de
overdracht van den Hohkónigsburg richtte
staatssecretaris Bethmann-Hollweg zich met
een toespraak tot den Keiaer, waarin hij
uiteenzette wat de namen Hobenstaufen en
lla-bsburg en Hohenzollern in zich sloten.
Hij begroette den Hokenzollern-Keizer als
nieuwen burchtheer. Duitsche dankbaar
heid, Duitsch vertrouwen en Duitsche trouw
waren bij den intocht des Keizers in den
burg het geleide.
De Keieer antwoordde met- eene redevoe
ring waarin Z. M. zedde, dat hij geloofde
zijne dankbaarheid er voor dat de ge
meente Schlettstadt hem het heerlijk©
stukje Elzasserland ten eigendom aan
bood, niet beter te kunnen bewijzen dan
door de wederoprichting van den burcht
in zijne voormalige schoonheid. Het was
Z. M. een behoefte des harten alle die aan
de totstandkoming van het moedelijke werk
hadden medegearbead, zijn warmsten dank
voor die trouwe hulp te brengen. De nieuw-
geschapen ruimten vormden een waardige
plaats voor de miassa herinneringen uit het
verleden der Rijkstanden. De burcht levert
een getrouw beeLd van de werkelijkheid van
omstreeks 1500. Moge de Hokkouigsburg in
het westen van het rijk, zooals de Mariën-
burg in het Oosten, als een teeken van
Duitsche beschaving en Duitsche macht,
het in de verste tijden behouden blijven.
Moge de adelaar op Stol bergf ried steeds zijn
vleugels over een vreedzaam laud en een
gelukkig volk uitbreiden. Met. zulk een
zegenwensch aanvaard ik plechtig het bezit
van den verrezen burcht."
De bondsraad heeft de novelle van Je
muntwet goedgekeurd in den vonm, waarin
de rijksdag haar had vastgesteld. Het drie
markstuk zal dus weder ingevoerd worden,
maar als pasmunt; de oude taler, die stand
penning was, blijft afgeschaft.
De landdag van het koninkrijk Pruisen
zal kort nadat de verkiezingen voor het huis
van afgevaardigden zijn arfgeloopen, worden
bijeengeroepen, doch slechts voor een enke
len dag. Daaraan zal de ontbinding van het
oude huis voorafgaan. Deze bijeenrceping,
die enkel eene formaliteit is, heeft slechts
ten doel te voldoen aan het grondwettige
voorschrift, dat de landdag na eene ontbin
ding uiterlijk 90 dagen daarna moet bijeen
komen. De werkel ke zitting zal eerst in het
najaar, misschien zelfs eerst in Januari van
het volgende jaar beginnen.
Berlijn, 13 Mei. De afgezanten van
Moeley Hafid kwamen lieden op hét mi
nisterie van buitenlandsche zaken en wer
den ontvangen door den secretaris van
'legatie Langwertih von Simmera. Zij stél
den dezen een eigenhandig schrijven van
Moeley Hafid ter hand en verklaardendat
deze feitelijk meester is in het geheele
land met uitzondering van de kuststeden
en dat hij bovendien volgens de verklaring
van de oelaona's op grond van den Koran
en de godsdienstige rechtsgéwoonten moet
■worden beschouwd als de eenige, rechtma
tige Sultan van Marokko. Mbeley Hafid is
bereid éi ch te 'houden aan de gesloten ver
dragen, inzonderheid aan do akte van Alge-
ciras, en alle mogendheden op gelijken voet
te behandelen. Hij verzoekt de keizerlijke
regeering zriéh in verbinding te stellen met
de Fransche regeering en met de regeerin
gen van de etaten, dien de akte hebben
onderteekend, om te bewerken dat de Fran
sche troepen en schepen werden teruggeroe
pen en de gevechten een einde namen. Hij
zou dan ten spoedigste de rust in het land
herstellen en zijne bijzondere aandacht wij
den aan de herleving van den handel met
de vreemde staten.
De raad van legatie Langwerth verklaar
de, dat de keizerlijke gezant te Tanger
aan de keizerlijke regeenng een schrijven
had doen toekomen, waarin Moeley Hafid
de uitzending der gezanten naar Berlijn
aankondigt. De waarnemende staatssecreta
ris van buitenlandsche zaken kon niet met
de afgezanten in officiedie onderhandelin
gen treden, omdat hun lastgever geen er
kende regeeringspersoon is, en had daarom
hem, die ails lid van het keizerlijke gezant
schap te Tanger, bekend is met Marok-
kaansohe zaken, opgedragen de heeren te
ontvangen en hem dan mededeel!ng te doen
van hunne verklaringen. Hij voegde daar
aan toe: ,,Ik heb natuurlijk geen opdracht u
stellige beloften te doen, maar moet het aan
de keizerlijke ^geering overlaten of en
wanneer zij in uwe verklaringen aanleiding
za'l vinden om zich met Frankrijk en andere
mogendheden, die deel hebben genomen aan
conferentie, in verbinding te stéllen. Dat
de keizerlijke regeering er naar streeft de
akte van Algecaras te handhaven, is bekend.
Haar wensch is, dat in Marokko ten spoe
digste weder een normale toestand intreedt.
Dit kan slechts geschieden, wanneer de
binneulandsche strijd om de heerschappij
over Marokko zoo spoedig mogelijk op
houdt."
Het. verzoek tot ontslag van vorst Eulen-
berg uit de voorioopige hechtenis is defini
tief geweigerd.
Frankrijk.
De gewezen bisschop van Tarentaise, mgr.
Lacroix, die zijn bisschopszetel heeft prijs
gegeven, is door de regeering tot hoog loer aar
aan de Eoole des hautes études benoemd,
waar hij den leerstoel voor kerkgeschiede
nis zal bezetten.
Engeland.
Het lagerhuis heeft met 352 tegen 38
stemmen besloten tot de tweede lezing over
te gaan van liet- wetsontwerp tot oprichting
van twee nieuwe universiteiten in Ierland.
Naar aanleiding van het bericht van bui
tenlandsche bladen, dat Groot-Brittannië
pla<n zou hebben tot bijeen roeping van een©
internationale conferentie tot beperking van
de oarh^gstoerustingwi, verneemt Router's
bureau, dat dit gerucht waarschijnlijk is
ontstaan door de uitnoodigingen, waarin de
Britsche regeering do groote zeemogendheden
verzocht deskundigen naar Landen te zen
den, om voor het e'ndbeeLuit over de op
richting van het op de Haagsche conferentie
voorgestelde internationale prijsgerechtshof
sommige met het zeerecht in verband staan
de vragen te behandelen. Van eene conferen
tie tot beperking van de oorlogstoerustingen
is volstrekt geen spraJke. Ook de tijd vau de
voorgestelde bijeenkomst te Londen is nog
niet bepaald, maar men neemt aan, dat zij
in 'het najaar zal plaats hebben
Oostenrijk.
De kennisgeving van den Senaat van de
universiteit te Weenen aan de studenten,
waardoor de stakingsbeweging onder de stu
dente1» geacht kan worden te zijn bedwon
gen, luidt aldus:
„De academische senaat heefit heden be
sloten, de studenten voor staking en demon
stratie tem dringendste te waarschuwen.
Voor zoo ver gaande stappen ontbreken de
voorwaarden, omdait eené bestraffing van
prof. Wahrmund wegens zijin politieke of
godsdienstige overtuigng en de uitdrukking
daarvan niet heeft plaats gehad. De aca
demische senaat geeft hiermee aan de stu
denten de plechtige verzekering, dat, als
eene buiten de universiteit staande macht
een professor wegens zijne godsdienstige,
wetenschappelijke of politieke Overtuiging in
zijn onderwijsambt zou handeren, de senaat
en de professoren de eersten zullen zijn, die
daartegen maatregelen van tegenweer
nemen".
De studenten te Weenen hebben, naar
aanleiding van deze kennisgeving, die door
den senaat eenstemmig is Vastgesteld, ook
met medewerking van de beide theologisch©
professoren, die er zitting in hebben, beslo
ten van elke staking af te zien en hebben zich
met hunne studiegenooten te Praag, Graz
en Innsbruck in verbinding gesteld, die zich
eveneens bevredigd hebben verklaard. Aan
alle universiteiten zullen rustige manifesta
tion worden verricht.
Rusland.
Petersburg, 13 Mei. Volgens de
„Handels und Industrieaeitung" was de
stand van het winterkoren in 21 gouverne
menten van Midden-Rusland tot 25 April
(o. s.) als volgt: onbevredigend in Rjaesan,
Koerste, Tsjemigow, Mohilew, Zoiid-Minsk,
Oost-Kowno, Noord-Grodno en in de aan-
grei zerde districten van Smolensk, Kaloega,
Toela en Zuid-Slamaragloed in Perm, Tarp-
bow en Woronesohvoldoende in de ove
rige gouvernementen. De schade is een ge
volg van rotting, die veroorzaakt ié door
groote natheid wegens het langzame weg-
dooien van de sneeuw. De werkzaamheden
op de zomervelden zijn door het koude we
der en de groote natheid vertraagd; de op
pervlakte voor het verhouwen van zomer
graan moest door overploegen van winter
graan, voornamelijk in het noordwesten, be
langrijk vergroot worden.
Itali6 cn Turkije.
De moeielijkhodcn tusschen Italië en Tur
kije zijn nog niet geheel van de baan. Toen
onlangs een Italiaansch eskader gemobili
seerd werd om aan de eischen van Italië
betreffende het postwezen kraéht bij te zet
ten, deed Turkije eenige oonoeesiën, o. m.
werd beloofd, dat de Turksche overheid geen
inceil ijk heden in den weg zou leggen aan
Italiaansch© onderdanen, die land wenschteu
te vcrwervven in Tripolis.
Nu wordt intusschen bericht, dat de vali
van Tripolis weigert den aankoop van eenige
terreinen door de Bank van Rome goed te
keuren. Ijtalië heeft zijn gezant te Konstan-
tinopel opgedragen daarover opheldering te
vragen aan de Porte.
De stemming ip Turkije is overigens
Italië niet gunstig gezind. De Vita deelt
mede, dat de Tuikséhe pers uit. wrok wegens
het barsch optreden van Italië een beweging
op touw heeft gezet om Italiaaneche goe
deren te boycotten.
Turkije
De Sultan heeft den gewezen grootvizier
Kiamil Pacha belast met het onderzoek van
de zaak van den Heraklea-mijn. Tot dusver
was Said Pacha, ook een gewezen grootvizier,
hiermee lelastdiens conclusiën schijnen
den sultan niet te hebben voldaan.
28 »oor
THERESE HOVEN.
Als hij, met een Hollandsdh meisje geën
gageerd was, zou 'hij haar door de een of
andere bekende familie te logeeren laten
vragen. Het was zoo iets gewoons om, bij
kennissen, belet te vragen voor zuster of
aanstaande.
Maar nu ging het moeielijk, de meeste
jonge vrouwtjes zouden er tegen op zien,
een vreemde, vooral een Engelsche, in huis
te hebben. Men moest zich zoo geneeren
en dan met de taalnee, daar viel niet
aan te denken. In alles behalve vroolijke
stemming, verliet de ex-zeeofficier de haven
plaats1 en (keerde hiji stadwaarts. Amster
dam léék hem onverkwikkelijkde berrie
op straat- vond hij benauwendde (kans om
er zich ooit een redelijke positie te ver
overen tusschen al die hollende, jagende
busines6-menschentè gering om er zich
ook zelfs de meest bescheiden illusies van
te maken.
En toch... hij moest bij zijn thuiskomst
m de kleine kamer, die in al die dagen
niet gelucht schoen te zijn, vond hiji het
hoekje van zijn 'hospita, slordig, vettig, uit
elkaar hangende en daaronder, o! profa
natie, een Ibrief ran Marion.
Hij keek 't vertrek rond... groote gaten
in 't veelkleurig gebloemde .behangselde
stoelen met verschoten rood trijp overtrok
ken, de canapé, quasi opgeflikkerd met
groezelige lapjes, die voor antimacassars
moesten daargaande schoorsteen-orna
menten van gebronsd zink en getint glas...
de smalle spiegel gebarsten en verweerd.
Marion's portret, op zijn geïmproviseerde
schrijftafel, kwam hem even heiligschen
nend voor als haar brief onder 't opschrijf
boekje zijner huisjuffrouw.
Hij. had nauwelijks den moed het cou
vert open te breken(hij, schaamde zich
over zijn eigen berooiden toestand en ont
zegde zichzelf het recht zijn aanspraken op
haar t© laten gelden.
Ze schreef zóó zacht-vertrouwend, zóó
teeder-liefhebbendals balsem op zijn
oproerig hart.
Gesterkt door haar hoopvolle inzichten,
besloot hij op nieuw aan den gang te gaan.
Werktuigelijk opende hij 't Nieuws van
den Dag en 't Handelsblad en teekende
met blauw potlood, alle advertenties aan,
die hij een antwoord waardig keurde.
Toen maar aan 't schrijven altijd het,
zelfde geen ervaring, maar veel goeden
wilbekwaamheden
En dlan dacht hij weer aan stuurmans
kunst en dergelijke marine-talenten, aan
welker ontwikkeling hij tien jaar van zijn
leven besteed had, en die hem nu geheel
nutteloos waren.
Bij zulke overpeinzingen, sloop geregeld
de gedachte in zijn brein „Aila hij Marion
eens vroeg hem van zijn belofte te ontslaan
Als hij haar op 't onmogelijke van zijn
streven attent maakte, op zijn weinige waar
de als handelsman? Als hij nog eens tracht
te haar over te halen (hem te nemen, zooals
hij was? Hiji was nog steeds op non-activi
teit; het zou hem slechts één brief aan 't
Depaitement van Marine in Den Haag kos
ten ot één*'bezoek aan den chef van 't per
soneel en dan... zijn uniform weer aan
getrokken, zijn koffers gepakten zich
aangemeld' Ha! weer op een schip te zijn;
weer den oceaan te ruiken en in te slapen
bij 't geklots der golvenweer water en
lucht te zien, in plaats van die hinderlijke
huizeumassa. Ben wacht onder heidéren
sterrenhemel kwam hem nu een zaligheid
voor een dék-parade een schitterende
feestelijkheid.
En, als hij zich dan neerzette om dit alles
aan (Marion te vertellen, dan weigerde zijn
pen, dan kwamen de woorden niet, dan ver
zonk 't lichtbeeld zijner zeemans-fantasieen
verrees daar voor zijn geestesoog een ander.
Dan zag hij1 de fraai 'belijnde meisjeefi
guur, het fijn besneden gezichtje met gloed-
rijke cogen, dan voelde hij den druk van
haar handje, 't nerveuse trillen harcr lip
pen, als hij ze kuste... dan ging zijn geheele
wezen uit naar de geliefde, dan voélde hij
slechts één verlangen, één hartstochtelijk,
waanzinnig verlangen naar haar friséh
mondje! En dan weidde hij uit over zijn
liefde... zoo ging 'tkeer op keer; de zeeman
week voor den minnaar'
Intusschen kropen de maanden verder...
in al dien tijd was Jan niet naar Den Haag
geweesthet iwas hem onmogelijk den spot-
teudeu blik van zijn vader on Annette's
hatelijkheden te verdragon, zonder nog van
de gemoedelijke brom-redenceringen van
zijn moeder te spreken.
Hij schreef ook zelden en dan nog heel
kortdie beleefdheids-episteltjes, zooals An
nette ze noemde, (hadden niets ivan de uit
voerige 'babbelbrieven, waarmedé hij zijn
huisgenoot en steedte, als hij op reis was,
had verblijd.
Annette, dtie eigenlijk meer verdrietig
dan boos was en die de hoofdschuld aan
Marion en niet aan Jan gaf. was reeds
vaak op 't punt geweest, haar broeder op
te zoeken, maar zij werd tegengehouden
door haar vader, die telkens, als er over
gesproken werd, zijn plan te kennen gaf
om: „Dien jongen in zijn eigen vet te la
ten gaar smoren."
Zoo gingen maanden voorbij... toen op
eens, daagde er licht.
Eerst, op een morgen, een telegram van
Marion: „Goed nieuws volgt per brief."
Toen, den volgenden middag, een heer
lijk schrijven, dat hem alle ellende van den
laat sten tijd 'dééd vergeten.
Hij kon zijn oogen niet gelooven en toch,
het. draadbericht had hem reeds moeten
voorbereiden, en 't stond er duidelijk. Me
neer Roodford' bood liem een betrekking
aan, als directeur van een kleine fabriek,
waarin hij geïnteresseerd was.
'Hiji moest maar zoo spoedig mogelijk
overkomen om de zaak te bepraten en dan
tegelijkertijd over hun huwelijk te spreken.
„En weet je, aan wie we ons géluk te
danken hébben schreef Marion, nadat ze
hem nog eenige bizonderheden omtrent zijn
aanstaanden werkkring had gegeven. „Aan
Nancy, mijn eigen, lieve, oude Nan.
„Guy wou namelijk trouwen, een lang
engagement vindt hij een gruwel, papa en
mama zijn er ook voor, d. i. voor hun hu-
wel ijlk. Ze vinden zoo'n verlóófd paar een
storend element in een groot 'huishouden.
En toen heeft Nan verklaard, dat ze er
niet aan denken zou, vóór haar oudste zus
ter te trouwen.
Het zou ook verschrikkelijk zijn geweest
en liedlemaal niet. zooals 't boorde, dat zag
papa toch ook wel in. Toen begon hij eerst
te doen, alsof er tusschen ons niets be
stond, maar dat heb ik hem wel anders aan
't verstand gebracht. Dat vond ik „mean"
vaiL papa, en Nan ook, en toen hoeft zij
tante Chart ofte in den arm genomen, die
goede, beate tante, die tijd voor alles heeft
en d'ie hartziekten, toch de allerbelangrijk
ste vindt. Ze beweerde tegenover papa. dat.
ik er al slecht uitzag en dat papa verkeerd
zou doen met zich togen onze verlangens te
verzotten.
De uitslag was, dat papa plotseling van
inzicht veranderde en zed, 'dat we dan maar
allebei tegelijk moesten trouwen, of liever
alle vier. Denk eens, op één dag, vier ge
lukkigen. Nancy en Guy en jij en ik! Wat
zal dat een gebeurtenis zijn in Bickley. Guy
in zijn kranig tenu van luitenant der Lan
ders en jij trouwt toch zeker ook in uni
form
„O! dan zal ik 't niet meer haten, inte
gendeel. Kom nu maar gauw over en
vraa^ Annette om bruidsmeisje te zijn.
„Veibeéïd-je, Ethel en Pvy zijn boos,
omdat zo één pretje hébben, in plaats van
twee en de jongens ook, maar niet zoo erg;
voor meisjes is een bruiloft veel interes
santer.
Wordt vervolgd
