Hf0. 184. Eerste JBIad.
Zaterdag 7 November 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
CINDERELLA.
7" Jaargang.
AMERSrOORTSGH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 maanden roor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afisonderljjke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens Djj de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. lntercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 85 cents bjj vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het horhaald advorleeren in dit Blad, bjj abonnement. Een*
oiroulairebevattende de voorwaarden, wordt op aann-aaf
toegezonden.
Politiek Overzicht
De toekomstige politiek der
Vereenigde Staten.
Op den 18en Juni werd William Howard
Tafl door de republikeinsche conventie te
Chicago als candidaat der partij voor het
presidentschap der Vereenigde Staten geko
zen deze week behaalde hij bij de stem
ming der kiesmannen de meerderheid op
Bryan, den eeuwigen, als een baksteen zak-
kenden democratischen candidaat, en op
4 Maart van het volgende jaar zal hij
dientengevolge de hooge positie gaan beklee-
den waaraan Theodoor Roosevelt gedurende
een ambtsvervulling van ruim zeven jaar
rijken luister heeft bijgezet. Zegenend
breidde Roosevelt zijn handen over Taft's
hoofd uit door hem aan het congres te Chi
cago voor te stellen als den meest vaardigen
man die hem zou kunnen opvolgen. Hij was,
zoo seinde Roosevelt toen, een man van op
rechte bedoelingen, zonder vrees en zonder
particuliere belangen en bezat de juiste ken
nis van de behoeften der natie. Zulk een in
grijpende aanbeveling uit zulk een mond
moest hare werking ook op de breede lagen
der kiezers uitoefenen. Maar dit persoonlijke
element kon desondanks bij de verkiezing
niet den doorslag geven. Van meer gewicht
was dat Roosevelt met Taft hand in hand
ging bij alle politieke vraagstukken, welke
de natie in beweging houden. Gemeenschap
pelijk hadden zij het werkprogramma voor
de vier eerstvolgende jaren vastgesteld en
gemeenschappelijk ook de aanneming er van
der Conventie op het hart gedrukt. Roose
velt neemt afscheid van zijn ambt met het
besef, dat de presidentieele waardigheid op
een van zijn jongeren overgaat, die zijn
eigen idealen.koestert en zijn methoden aan
hangt en aan het Amerikaansche volk ver
schaft de uitslag der verkiezing de gerust
stelling, dat de wisseling van het president
schap geene verandering der tot dusver ge
volgde banen beteekent; het schrikt terug
voor de mogelijkheid in proefnemingen met
onzekeren uitslag te worden medegesleept.
Over de gebreken waaraan de Amerikaan
sche staatsinrichting mank gaat, zijn de de
mocraten en republikeinen het vrijwel met
elkaar eens. Hoorde men de boodschappen
van Roosevelt, die vaak aan kanselredevoe
ringen deden denken, dan vond men daarin
dezelfde aanklacht tegen de talrijke uitwassen
van het publieke leven, welke ook door de
democraten werden aangeheven. Ja, de over
eenstemming ging nog verder. Iu beide par
tijkampen beval men zelfs gelijke middelen
tot wegneming van het euvel aan. Voor de
theorie, dat tot beperking van het trustwe
zen eene vermindering der hooge bescher
mende rechten noodzakelijk was, waren Roo
sevelt en zijn vrienden evenmin als de demo
craten doof. Verschil is er alleen over het
tempo en over de methoden. Mocht men de
democraten gelooven, dan zouden dezen,
zoodra zij tot de macht kwamen, dadelijk
krachtig ingrijpen en alles omverwerpende
veranderingen tor stand brengen. Zulks is,
naar de uitslag der verkiezing aantoont,
niet naar den zin geweest van de meerder
heid van het Amerikaansche volk, dat het
ondanks de financieele krach van het vo
rige jaar veel te goed gaat dan dat het
den wensch naar een volledige omverwer
ping der bestaande toestanden zou koeste
ren. Juist bij deze financieele krach heeft de
ervaring geleerd, dat maathouden en voor
zichtigheid geboden zijn.
Aan een herziening van het tarief is niet
te twijfelen. De republikeinsche partij, be
nevens Roosevelt en Taft, hebben zich daar
toe verbonden. Onmiddellijk nadat de nieu
we president zijn ambt heeft aanvaard zal
aan het congres in buitengewone zitting de
kwestie der herziening worden overlegd. Ze
ker is echter dat ingrijpende veranderingen
in het tarief, welke de geheele Amerikaan
sche volkshuishouding op nieuwe grondsla
gen zouden plaatsen, niet te verwachten zijn.
Het Amerikaansche kiesplatform spreekt
slechts iran een „gepaste" tariefpoli
tiek, waarvan de Amerikaansche industriee-
len een „evenredig nut" behoor en te trekken.
O^er de vraag welk nut evenredig en welk
niet evenredig is, zal nog wel verschil van
gevoelen ontstaan en van de resultaten daar
van zal het afhangen of het plan, minimale
en maximale tarieven ten bate van de afslui
ting van handelsverdragen met het buiten
land in te voeren, zich laat verwezenlijken
of niet. Op een aanverwant terrein behoort
de strijd thuis tegen de uitbuitende vracht
tarieven der groote spoorwegmaatschappijen.
Roosevelt is de strijd begonnen en Taft zal
dien voortzetten. De felheid in Roosevelt's
optreden is in den laatsten tijd reeds merk
baar afgekoeldvan den niet zoo impulsie-
ven en levendigen maar even doorzettenden
Taft is aan te nemen, dat hij deze zaak op
gematigde wijze zal aanpakken.
Veel meer ongetwijfeld zal Taft naar 't voor
beeld van Roosevelt, zich in de bres stellen
voor de uitbreiding der Amerikaansche vloot
en voor de toeneming van den economischen
en politieken invloed der Vereenigde Sta
ten. Dit koord zal hij niet slapper kunnen
spannen, want op dit gebied heeft geduren
de het laatste tiental jaren Amerika onder
leiding van Roosevelt en de Republikeinsche
partij de grootste successen te boeken ge
had. De glans, die daarvan uitgaat, heeft
het meeste er toe bijgedragen den president
en zijn partij ruggesteun onder de kiezers te
verleenen. Zelfs de kiezers, die niet met
alles ingenomen zijn wat gebeurd is en nog
geschiedt, zijn door deze grootsche politieke
resultaten verblind. Taft zal moeten voort
gaan het aanzien en de macht van Amerika
niet alleen te handhaven, doch ook met in
spanning van alle krachten te verhoogen.
Duitschland.
B e r 1 ij n, 6 Nov. Aan het einde van
de zitting van den Rijksdag deelde presi
dent Stolberg mede, dat de interpellaties
over de uitingen van den Keizer op de agen
da voor Dinsdag a.s. worden geplaatst.
België.
De Kamers zullen a.s. Maandag hun werk
zaamheden hervatten. De zitting zal een der
meest belangrijkste worden, daar het weder
in behandeling nemen der militaire kwestie
zal worden voorgesteld. Verleden jaar be
toogde de minister van oorlog, Hellebart,
dat hij zich er voor verklaarde terug te ko
men op de resultaten der wet, betreffende
de vrijwillige dienstneming. Deze wet heeft
echter niet het verwachte gevolg gehad, daar
het aantal vrijwilligers aangewezen, om het
gewone contingent te vormen, niet is be
reikt. De minister zal dus, zoo wordt be
weerd, genoodzaakt zijn het mislukken dezer
wet te erkennen. De linkerzijde wil afschaf
fing der plaatsvervanging, (hetgeen thans
mogelijk is voor een som van 1600 francs).
Een gedeelte der rechterzijde is eveneens ten
gunste van afschaffing der plaatsvervanging
gestemd, doch de leiders der rechterzijde
wenschen het huidige systeem te handhaven.
De regeering schijnt geen voorstel tot leger-
hervorming te zullen indienen. Men spreekt
van een aanstaand aftreden van den minister
van oorlog.
Frankrijk.
P a r ij s, 6 N o v. De behandeling op
heden in de Kamer van de interpellatie over
den brand in het telefoongebouw, werd be
sloten door de aanneming van een door de
regeering aanvaarde motie, om tot de orde
van den dag over te gaan.
Na bijna twee jaren onderhandeling heeft
Frankrijk met de andere leden der Latijn-
sche inunt-unie Italië, België, Zwitserland,
Griekenland een nieuwe overenkomst geslo
ten. Een der oogmerken van deze conven
tie, is te voorzien in het tekort aan pas
munt, dat zich overal doet gevoelen, in het
bijzonder in Frankrijk en België. Daartoe
zullen nieuwe stukken van en a frs. wor
den geslagen Verder wordt als algemeene
regel bepaald, behoudens buitengewone ge
vallen, dat stukken van 5 frs. tot nieuwe
pasmunt zullen worden omgesmolten, ten
einde den grooten voorraad van die stukken
te beperken. Dit is niet anders dan een
voortzetting van de politiek welke in 1878
door Léon Say en Luzzatti werd ingewijd
toen de aanmunting van stukk°n van 5 frs.
gestaakt werd.
Woensdag is in de Fransche Kamer het
debat over '.e noodzakelijkheid van het al of
niet opheffen van de doodstraf, dat in Juni
begonnen en toen afgebroken is, voortgezet.
Twee sprekers voerden hoofdzakelijk het
woord Wilrn, die sterk tegen de handha
ving is, en Georges Berry, die de doodstraf
wil toegepast zien, zoowel op daders van
moord als van doodslag.
Volgens Wilm werkt de doodstraf niet
goed uit een oogpunt van afschrikking, even
min is de toepassing uit een moreel oog
punt aan te bevelen en last not leastze is
niet meer ongedaan te maken.
Georges Berry daarentegen ziet er het
middel in om de misdadigers tot nadenken
te stemmen en hen af te schrikken Volgens
dezen spreker is de doodstraf het eenige
waarvoor de boosdoeners vrees koesteren.
Hoe vreeselljk ook het dooden van een
menscli is, men moet de gevoeligheid ter
zijde stellen en de eerlijke burgers bescher
men tegen den misdadiger.
Tegen het argument, dat de doodstraf een
onherroepelijke werking heeft, voerde Berry
aan, dat juist het instituut der presidentieele
gratie is ingesteld, om in twijfelachtige ge
vallen een executie te verhinderen.
Een opsluiting gedurende 6 jaren in de
cel, ter vervanging van de doodstraf, zooals
voorgesteld is, zal el evenmin afdoende wor-
ken als de dwangarbeid. In Guyana ont
vluchtten in 1906 van 6600 gedeporteerden
300.
In Italië, waar de doodstraf is afgeschaft,
nemen de bloedmisdrijven steeds toe, terwijl
zij daarentegen in Engeland, waar de dood
straf door ophanging wordt toegepast, steeds
afnemen. In alle groote staten wordt deze
wijze van bestraffing nog toegepast, het de
mocratische Zwitserland heeft haar weder in
gevoerd.
De doodstraf opheffen zou een onmensche-
lijke daad zijn.
Engeland.
De Londensche correspondent van de
Manchester Guaidian heeft gehoord, dat het
voornaamste uit het stuk van de Daily Tele
graph afgehandeld is aan een middagmaal
op Highcliffe Castle, verleden jaar omtrent
dezen tijd. Bij die gelegenheid heeft Keizer
Wilhelm althans dezelfde dingen gezegd als
in de D. T. staan weergegeven. De zegsman
van den correspondent der M. G. voegde
er bij, dat hij zich goed het gezicht van Kei
zer Wilhelm herinnerde, toen hij na de me-
dedeeling betreffende het veldtochtsplan
voor den Boerenoorlog rondkeek en zei
„O, ik zie dat u mij niet gelooft, maar u
zal alles vinden onder de stukken van mijn
oom op Windsor."
Van verschillende zijden is Sidney Whit
man, die onlangs ook het onderhoud met
von Bülow heeft gehad, gedoodverfd als de
schrijver van het onderhoud met den Keizer
in de Daily Telegraph. In de Standard zegt
hij thans, het overbodig te achten te verkla
ren, dat hij niet de schrijver is, omdat men
van hem nooit de bewering had kunnen ver
wachten, dat de meerderheid van het Duit-
sche volk vijandig jegens Engeland gezind
is. En bovendien brengt dit interview aan
de Engelschen, trouwens gering in aantal,
die een kijkje achter de politieke coulissen
hebben genomen, absoluut geen nieuws. De
geheele zaak, verklaart de schrijver verder,
is niets anders dan een phase in een onver
mijdelijk proces, waarbij het persoonlijk
element uit de Europeesche politiek wordt
geschakeld en het stelsel van verantwoorde
lijke ministers wordt ingevoerd, evenals dat
in Engeland, en in sommige andere landen
ook, reeds lang het geval is.
Londen, 7Nov. Uit New-York wordt
aan de Times bericht, dat het Century Ma
gazine voor de December-aflevering een in
terview aankondigde met den Duitschen
Keizer, van Z. M. verkregen gedurende
diens reis met het jacht in de Noorweegsche
wateren
Tengevolge van de enorme pressie op den
uitgever uitgeoefend, heeft deze een ge
deelte van de oplaag, bevattende het inter
view, doen vernietigen.
Pretoria, 6 N ov. De Volksstem pu
bliceert, ten einde allen twijfel er over weg
te nemen, dat Transvaal eene Europeesche
interventie verwachtte ten tijde van den
oorlog, een serie kabelgrammen van Dr.
Leyds ontvangen. Voor het uitbreken van
den oorlog deed Dr. Leyds bericht van een
onderhoud, dat geen resultaat opleverde, met
den Franschen minister van buitenlandsche
zaken, terwijl de Duitsche staatssecretaris
va.) buitenlandsch zaken verzekering gaf
van de vriendschap van Duitschland voor
Transvaal, maar er bij voegde, dat Duitsch
land bij deze gelegenheid geen hulp kon
bieden, daar Groot-Brittannië meesteres der
zeeën was. Hij gaf de hoop te kennen, dat
Transvaal elke concessie zou doen,
welke met het gevoel van eigen
waarde der republiek overeen te brengen
was. Daarna bericht Dr. Leyds de ont
vangst van een verzoek uit het district Wit-
watersrand, om van zijne opdracht ontslag
te vragen, omdat het deze als onvriendelijk
beschouwde en hem vroeg waarom hij geïn
formeerd had naar de houding, welke
Frankrijk en Duitschland bij een eventuee-
Ien oorlog zouden aannemen. Leyds ant
woordde, dat hun sympathieke bedoeling
geen practische uitwerking zou hebben. Ver
volgens is cr een kabelgram, dat met meer
nadruk zegt: „Ik verwacht niets van de
groote mogendheden, allen vrienden van En
geland. Ik richt het dringend verzoek tot u
het scheppen van een casus belli te vermij
den." Daarna komt het volgende telegram
Het is hopeloos hulp te verwachten ofschoon
er kans is op Russische tusschenkomst. Een
depêche van 27 September 1899 adviseert
tot het ultimatum tegen 9 October, te vol
gen door een aanval vóór Engeland gereed
zou zijn. Naar Leyds' meening zou zulk een
fermheid een uitmuntende uitwerking in den
beginne hebben.
In September 1898 deelde Leyds aan de
Transvaalsche regeering mede, dat de Czaar
de meeste belangstelling koesterdehij
hoopte dat de Czaar er toe zou overgaan
moeilijkheden op te werpen. Ten slotte te
legrafeerde Leyds, dat Europa zeer tegen
Engeland gekant was en dat men zich alge
meen verwonderde, dat Transvaal zooveel
tijd liet verloren gaan.
PortugaL
Lissabon, 6 Nov. Toen te Porto do
Maz ter gelegenheid van de opneming van
den gemeentesecretaris in de partij der re-
genatoren, een menigte betoogers het huis
van dr. Crespo, den leider van de partij der
progressisten, voorbijtrok, werd er uit het
het huis een groot aantal revolverschoten af
gegeven. Twee personen werden gedood en
een groot aantal gewond. Crespo en familie
zijn gevangen genomen.
Oosten rij k-H ongarlje.
Weenen, 5 Nov. De correspondent
van het Fremdenblatt meldt uit Eckartsau,
dat het bezoek van Keizer Wilhelm aan den
aartshertog Frans Ferdinand uitsluitend als
een jachtuitstapje was bedoeld. Nadat de
aartshertog vervolgens den Keizer van Oos
tenrijk tot een bezoek op zijn kasteel had
uitgenoodigd, dacht men er een oogenblik
aan een ontmoeting tusschen de beide
monarchen te doen plaats hebben. Maar men
zag van het denkbeeld af. De politieke ge
beurtenissen van den laatsten tijd deden
echter bij den Keizer het verlangen geboren
worden een bezoek aan Frans Jozef te
brengen en hij is het die het initiatief geno
men heeft. In dezen geest nam aldus de
Keizer een besluit en hij bracht te Weenen
een kort bezoek aan den Keizer van Oos
tenrijk. Ondanks den korten duur van het
bezoek, zal dit zeer zeker een politieke be-
teekenis hebben en de politieke kringen zijn
van meening, dat het de banden tusschen
de beide bondgenooten nauwer zal toehalen.
Schoenbrunn, 6 November.
Aan het diner op het kasteel, dat een intiem
karakter had, namen deel de twee monar
chen, de aartshertog Frans Ferdinand, het
gevolg van den keizer van Duitschland, de
Duitsche ambassadeur von Tschirsky, de
minister van buitenlandsche zaken Aehren-
thal, de Oostenrijksche gezant te Berlijn
Szoegeny en liet gevolg van den keizer van
Oostenrijk. Na het diner hadden de beide
keizers een onderhoud van ongeveer een
half uur. Om 9.50 's avonds vertrok Keizer
Wilhelm naar Donaueschingen.
De Duitsche keizer en aartshertog Frans
Ferdinand kwamen eergisterenmiddag, na
een geheelen dag te hebben gejaagd, op het
kasteel te Eckartsau terug, waar zij later
dineerden. Aan tafel zaten alleen de leden
DOOR
60 s. R. CROCKETT.
Uit hut Schoisch vertaald
DOOR
J. P. WESSELINK—VAN ROS8UM.
De beide jongelieden stonden de meisjes
na te staren, totdat zij om den hoek waren
verdwenen.
Daarna keerde Carys zich tot Tom.
„Goeden avond," zei hij, „morgenoch
tend zal ik je zeker zien."
„Ik ga met je mee,'' zei Tom, die zich
voorgenomen scheen te hebben, dat zijn
vriend geen oneerlijk voordeel zou verkrij
gen. Vreemde dingen gingen er in het hart
van Tom Torphichan om. Zoover hij wist,
had hij tot nu toe niet veel om Hester ge
geven, maar de klaarblijkelijk onrechtvaar
digheid waarvan zij het slachtoffer was en
de wetenschap, dat Carus meer voor haar
had gedaan dan hem mogelijk was geweest,
hadden oproer in zijn dappere, ruwe en nog
niet tot vastheid gekomen ziel verwekt. Ge
durende drie jaar was het „Hester" en
„Tom" geweest. Wie was Carus Darroch
om tusschen hen te komen] Het was dc bit
terste van Tom's overpeinzingen, dat hij nu
pas inzag, dat hij van Hester Stirling hield.
Hij had het vroeger a's een mogelijkheid
gevoeld, maar slechts schemerachtig. Daar
na had hij het geruststellende gevoel, dat
hij slechts had te spreken om zekerheid te
verkrijgen.
Hij behoefde Hester slechts te vragen. Er
waren knappere meisjes, maar Hes ter was
Hester. Er was iets vaderlijks in zijn rustige
zekerheid geweest, maar ook eenige traag
heid. Over het geheel was het nog al goed
van hem. Iiij" wist, dat Hester nog nooit te
voren iemand had gehad, die haar liefhad.
Zij was een aardig, klein ding, lief ook,
en mettertijd als Tom klaar zou zijn
dan zou zij haar belooning krijgen.
Het bal en Hester's glansrijk succes had
den alles veranderd. Hij danste niet, maar
verliet toch geen oogenblik de balzaal. Hij
bleef in een hoek staan kijken als Hes ter
voorbij fladderde met zwevende passen, en de
strooken van madame Celine om haar heen
woeien, gelijk aan 3e vleugels van een vlin
der.
Hester knikte hem, telkens als zij hem
zag, gelukkig toe. Hij meende, dat haar voe
ten ternauwernood den grond aanraakten,
zoo zweefde zij. Waarom waren alle dan
sers zulke dwazen. Die ezel met de scheiding
in het midden, wat een verf droeg hij op
zijn gezicht; hij" zou hem wel willen schop
pen.
Tom wenschte nu, dat hij had leeren da^
sen. Wat een idioot was hij, den kans te
hebben gehad les te nemen" van monsieur de
Saucy en -
Ondertusschen werden Vic en Hester
welkom geheeten door dien knappen, ouden
Franschen edelman, een van de aanzienlijk
sten, die voor Napoleon uitgoweken waren.
„Wij zijn blij u te zien, de gravin en ik
heeten u welkom. „Laat ik u voorstellen,
mejuffrouw Hester Stirling, mejuffrouw
Victoria TorphichanStirling, mevrouw de
gravin de Saucy les Ecoursl"
Een kleine dame, met donker haar en
heldere oogen, echt practisch in haar voor
komen, zooals men er in Frankrijk zooveel
aan den kassierslessenaar ziet zitten, verhief
zich glimlachennde om de lang verwachte
gasten te ontvangen.
„Wij geven ons aan uw genade over," zei
Vic, „is "ben weggeloopen, omdat ze thuis
wreed voor Hester zijn geweest. Maar God
dank Hen ik een en twintig, en is het geld,
dat tante Victoria mij naliet, omdat ik naar
haar genoemd werd, mijn eigendom. Daar
kunnen zij niet aankomen!"
Plaatsnemende vertelde zij het geheele go-
val aan deze deelnemende Franschen. Mon
sieur was ontzettend verontwaardigd. Hij
stapte de kamers op en neer. In gedachten
zond hij' een dozijn uitdagingen aan Sir
Torphichan. Ondertusschen ging madame
rustig Tnj de meisjes zitten, en prevelde
troostende woorden, zoodra er een kort
oogenblik stilte \sas.
,,Ik zal Sir Stirling mijn kaartje zenden.
Ik zal met hem duelleeren," riep de kleine
man. Zijn grijze haren zenuwachtig opstrij
kende, totdat zij recht overeind stonden, als
de kort geknipte manen van een paard.
„Mademoiselle is een engel, zij danst met
haar ziel. Wat mij betreft, ik wil mijn hand
nooit" meer met hun geld bezoedelen."
Hester en Vic hadden reden te denken, te
oordeelen naar eenige toiletbenoodigdheden,
die zij in haar kamer vonden, dat de kleine,
oude Fransche dansmeester en zijn vrouw
hun eigen Kamer voor hun gasten hadden
afgestaan, en zich zelf ergens anders in het
kleine huisje in Albert Bridge hadden be-
Kblpen.
Want de groote hoffelijkheid en natuur
lijke voorkomendheid, die voortvloeien uit
een innemenden aard en goede opvoeding
zouden door geen prinsen van den bloede
verbeterd kunnen worden aan den uitgewe
ken graaf, die danslessen gaf en aan de gra
vin, zijn vrouw, die haar eigen huiswerk
verrichtte.
Vic sliep maar weinig. Hester echter, uit
geput door de zenuwachtige spanning heel
vast! Vic steunde op haar elleboog en zag
Hester aan, die beschenen werd door het
morgenlicht, dat over de rivier naar binnen
stroomde. Zij rustte met haar wang op den
palm van haar hand.
„Ja, je bent zei zij geheimzinnig,
„en als ik een man was
Maar vreemd genoeg, beide zinnen vol
eindigde Vic niet.
Daar er niets beters te doen was, volgde
Tom Carus naar zijn kamers in Dover-
strect en daar vond de laatste een telegram
op zijn tafel liggen. Den geheelen weg huis
waarts hadden zij elkaar verzekerd, totdat
het een aangenomen zaak voor hen was, dat
het geen moeite zou kosten Hester's on
schuld te bewijzen.
„Ik kan mij met begrijpen, wat er in den
ouden heer is gevaren," zei Tom, „meestal
is hij niet zoo slecht. Ik denk dat die dui-
velacho zuster van mij maar ik ver-
gat
„Ga voort," zei Carus lachend, ,er is
geen enkele reden je voor mij in te houden.
Carus opende het telegram en zag er naar
alsof hij den inhoud niet begreep. Het kwam
van Cairn Edward, het verste punt waar de
telegraaf was doorgedrongen.
„Ik kom onmiddellijk. Margaret werd gis
teren plotseling ongesteld, is te ziek om ver
voerd te worden. Borrowman.
De rechterlijke ambtenaar was een jong
man, kortgeleden aangesteld, en hij vermeed
angstvallig elke aansprakelijkheid. Hij wei
felde altijd, en trachtte twee lieeren te die
non. Hij was doordrongen van de achtings
waardigheid van Hesters aanklager, den be
kenden philantroop en volksleider, en tot op
zekere hoogte was hij ook bevreesd voor Jim
Chetwynd, dien beroemden advocaat.
Maar het ontbreken van eenig recht-
streeksch bewijs ten gunste van Hester, hot
twijfelachtige van de veronderstelling, dat
een meisje in haar omstandigheden ,haar
gansche leven een kostbaren robijn in bezit
zou gehad hebben, zonder de waarde er van
te kennen, ja hem zelfs drie jaren in Londen
bewaard zou hebben, zonder hem aan een
van haar nichtjes te toonen, de overeen
komst van de cijfers op de steenen, oogen-
schijnlek van dezelfde hand, deden hem be
sluiten opnieuw hechtenis voor een week te
eischen en de borgstelling op 4000 pond
sterling te stellen, welke som de heer Chet
wynd met behulp van den hertog dadelijk
verschafte.
Wordt vervolgd.
