IVs. 159. Eerste Ulad
9" Jaar|«Bg.
Zaterdag 5 November 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant Yeraohjjnt dagelijks, bohalve op Zon- on Feest
dagen.
Ad verten tiönrnededeeimgen enz., gelieve men vdór 11 uur
's morgens by de Uitgevers m te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraot 1. Intcrcomm. TeUphoonnummer 06.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1regels f 0.50.
Elke regel meer 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents bij vooruitbetaling.
Groote lettere naar plaatsruimte.
Voer handel en bedr^f hesiean zeer voordeeliae bepalingen iel
het hethaahi adverteeren in dit Dl ad, b$ abonnement. Eene
eireutaiMbevaMende de voorwaarden, wardt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort,
Gezien artikel 41 der gemeentewet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de
Raad dezer gemeente zal vergaderen op Dinsdag,
den 8. November aanstaande, des namiddags te
1| ure.
Amersfoort, 4 November 1910.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Politiek Overzicht
Het parlement in China.
Op 8 October jl. is te Peking de plechtige
zitting aangevangen van den Senaat als de
nationale vergadering van China. Het is de
eerste stap van het groote Oostersche keizer
rijk op den weg van het parlementarisme.
Men herinnert zich dat in 1907 een edict
werd uitgevaardigd, waarbij de instelling van
oen parlement werd bekrachtigd. Sindsdien
hebben de hervormingsgezinden alle pogin
gen in het werk gesteld om de bijeenkomiing
er van te verhaasten, terwijl de regeering
haar best deed haar te vertragen door uit
stellende maatregelen, waarvan ze ruim is
voorzien.
Onder den druk van de provinciale verga
deringen evenwel, die herhaalde malen door
de slem hunner afgevaardigden de bijeen-
roeplng van den Senaat eischten, stemde de
regent in de maand Mei van dit jaar er in
toe de loden van hol parlement aan te wijzen.
Hij bepaalde de vergadering op half October,
in dc hoop hier of daar wel weer een voor
wendsel te vindon tol uitstel. De hervor
mingsgezinde beweging schijnt echter der
mate terrein te winnen, dat de regeering hot
nuttelooze van een nog langer uitstel begre
pen heeft en mitsdien zijn de vergaderingen
van liet Chineesche parlement in het begin
der vorige maand aangevangen.
De Chineesche Senaat bestaat uit ongeveer
twee honderd leden. De helft wordt door de
Kroon benoemd. IIol zijn 16 keizerlijke prin
sen en 12 loden van den Mandsjoerijschen en
Chinceschen adel, 14 koloniale prinsen (mon
golen, muzelmannen, enz.), 6 verre bloedver
wanten van de keizerlijke familie, 32 hooge
ambtenaren aan de ministeries, 10 geleerden
en 10 personen gekozen uit de rijksten van
het land. De honderd andere leden worden
door de provinciale parlementen gekozen,
welke de verschillende klassen der bevolking
vertegenwoordigen. Ilcl mandaat der senato
ren duurt drie jaar. De gewone zitting van
het parlement zal drie maanden van hel jaar
in beslag nemen.
De Senaat is slechts een raadgevend
lichaam. De vraagstukken, waarover men zijn
advies kan inroepen, zijn de volgende: be-
groolingen en rekeningen der centrale regee
ring, fiscale kwesties, nieuwe wetten, her-
vormingsonlwerpen. Ten slotte kan de Keizer
er beslag op leggen voor welke kwestie oolc.
Het is te begrijpen, dat de hervormingsge-
zinden in China, die doortrokken zijn van
Westersche denkbeelden en Japansche op
leiding, deze bevoegdheden onvoldoende vin
den. Na de eerste zittingen van den Senaat,
is een man opgestaan, dien men heden al
gemeen als de leider der oppositie beschouwt.
Het is een hoogleeraar in de rechtsgeleerd
heid aan de. universiteit van Tokio, L,ei
Fen. Ijij heeft cene rede uitgesproken, waar
in hij dc constitutioneele kwestie zuiver en
zakelijk heeft uiteengezet. Wij hebben een
ruw ontwerp van een parlement, zeide hij,
dat is de Senaat. Maar wij hebben geen ver
antwoordelijke uitvoerende macht. Artikel 15
van het reglement van den Senaat bepaalt,
dal in geval van geschil tusschcn parlement
en regeering, het de Keizer alleen is die be
slist. En art. 33 van het Kamerreglement
voorziet de ontbinding der Kamer door den
souverein. De verantwoordelijkheid van de
uitvoerende macht tegenover den Senaat be
staat dus niet. En volgens de meening van
Lei Fen is de eerst noodige hervorming om
die verantwoordelijkheid in te stellen.
Men ziet hieruit, dat de hervormingsgezin-
den van plan zijn hel parlementarisme tot
hel uiterste toe te passen. De Temps merkt
naar aanleiding hiervan op: „Dit is van be
lang om opgemerkt te worden, ofschoon men
er op het oogenblik geen overdreven conclu
sies uit moet trekken. De vergadering der
provinciale parlementen heeft de hervor
mingsbeweging gekristalliseerd; de afgevaar
digden van deze colleges in Peking pressen
onophoudelijk den Senaat om verder te gaan
op den weg der constitutie. Maar men is nog
niet -aai den vooravond ecner radicale
omvorming der Chineesche regeering. Zon
der zich om parlementarisme te bekomme
ren leven in China honderdduizenden, welke
men nog lang niet in kiesdistricten onderge
bracht heeft. Niettemin, de Senaat en de pro
vinciale parlementen zijn nieuwe instellin
gen, welker ontwikkeling de Westersche Sta
ten niet onverschillig kan laten.'
Nadat het bovenstaande geschreven was
ontvingen wij het telegram uit Peking, blij
kens hetwelk het uil twee Kamers bestaande
parlement zal bijeenkomen drie jaar na dato.
01' hiermede een meer uitgebreid parlement
bedoeld is, anders dan het tegenwoordige, of
dat deze drie jaar genomen zijn met het
oog op den noodigen tijd van voorbereiding,
öf dat de zaak weer op de lange baan wordt
geschoven, daarop zullen nadere berichten
wel het antwoord geven.
Duitachland.
Wildpark, 4 N o v. De Czaar van Rus
land kwam hedenmorgen 10 uur hier aan
en werd door den keizer, de prinsen en den
rijkskanselier begroet.
Bij liet binnenkomen van den trein speelde
de muziek het Russische volkslied. Beide
Keizers omarmden en kusten elkaar her-
hilldelijk. De Keizer van Duilschland stelde
daarop aan den Czaar de prinsen, den rijks
kanselier en het gevolg voor. Onder meer
waren nog aanwezig de staatssecretaris von
Kiderler Wachter, von Herringen en Tirpilz.
De Czaar onderhield zich uitvoerig en voor
komend met Leder der hem voorgestelde hee-
ren. Daarna ondernamen beide monarchen
onder een eskorle van een gardecorps-regi
ment den tocht naar liet Nieuwe Paleis te
Potsdam. Het aanwezige publiek juichte dc
beide monarchen levendag toe, waarvoor
deze vriendelijk dankten.
De keizerin van Duitschland en de prin
sessen wachten den Czaar op in de schel
penzaal van hel Nieuwe Paleis. Hier had
met groot ceremonieel de ontvangst plaats.
Beide keizer inspecteerden voor het Nieu
we Paleis de eere-compagnie en daarna alle
en haie geschaarde troepen. De keizer en de
keizerin geleidden den Czaar naar zijne ver
trekken en vertoefden daar eenigen tijd. La
ter had een familie-maaltijd plaats, waaraan
alle prinsen en prinsessen deelnamen.
Potsdam, 4 No v. Te aclit uur begon
in de Jaspisgalerij van het Nieuwe Paleis
het galadiner, waarbij de Czaar tusschen den
Keizer en de Keizerin gezeten was.
Tegenover den Czaar zat de Rijkskanselier,
tusschen den Russisclien ambassadeur, graaf
v. Osten-Sacken en baron Frederiksz.
Bovendien zaten nog mede aan de prinsen
en prinsessen van het koninklijk huis, prins
George van Griekenland, dc ministers Sas-
sonof en v. Kiderlen-Waechler e.a.
B e r 1 ij n, 4 N o v. Met hot oog op het hui
selijk karakter van het bezoek van Czaar
Nicolaas aan liet keizerlijk hof, zullen, vol
gens overeenkomst luséchen de beide souve-
rcincn, bij het gala-diner van' hedenavond
geen plechtige redevoeringen plaats hebben.
Berlijn, t Nov. Öe Keizer heeft den
Bussischen minister van feuitenlandsche zaken
Sassonof het grootkruis van de orde van den
Rooden Adelaar verleend, en den Russischen
gezant v. Osten-Saeckeu en den generaal-ad-
judant baron Fredericks^ de briljanten van
de orde van den Zwarte^ Adelaar.
De Czaar verleende dén Rijkskanselier de
Andreasorde en den Duitschen minister van
buiiitcnlandsche zaken v. Kidcrlen Waechter
de Alexander-Newsky-ordc.
Potsdam, 4 November. De Kei
zer ontving op het Nieuwe Paleis he
den avond Sasonof, de Czaar von Bethman
llollweg en daar p Kidcrlen Waechter. Aan
het feestmaal hebb- de souvereinen elkaar,
onder het wisselen van vriendelijke woor
den toegedronken. De Czaar onderhield zich
zeer levendig aan tafel met den Keizer en
de Keizerin. De Czaar heeft von Belhmann
Hollweg, de Keizer Sasonof en baron Fre-
denickz toegedronken.
Na tafel hebben de vorsten in de schel
penzaal cercle gehouden.
Ter eere van Sasonof biedt Kiderlen
Waechter morgen een dejeuner, von Beth-
mann Hollweg 's avonds een feestmaal aan.
België.
De socialistische fractie uil de Kamer
heeft Woensdagmorgen een vergadering ge
houden, waarin besloten werd op 8 No
vember, den dag van de opening der Kamer,
eetje manifestatie op touw te zetten voor
een uniforme kiesrechtsregeling voor Se
naat, Kamer, Provinciale Staten en Gemeen
teraad. Men is voornemens op dien dag,
voorafgegaan van alle socialistische afge
vaardigden van het Maison du Peuple tooi
de levendige straten der hoofdstad en de
birnen-boulevards naar het plein voor de St.
Gudula-lcerk te trekken. De menigte volks zal
op dit plein halt houden, omdat een verder
oprukken to' in de nabijheid van het parle
mentsgebouw, dat 'in de zoogenaamde eu-
trale zóne ligt, niet geoorloofd is, terwijl
de afgevaardigden zich in het volle besef
hunner waardigheid naar het Paleis dei-
Natie zullen begeven, om daar de plechtige
openingszitting bij te wonen, welke ditmaal op
vei langen des Konings door een troonrede zal
geschieden.
Van den eindindruk dezer troonrede wil
men het doen afhangen of men verdere
manifestaties op touw zetten of zich rustig
gedragen zal. Brengt de troonrede niet dat
gene wat men verwacht, dat wil zeggen voor
stellen, die het uitzicht bieden op algemeen
kiesrecht, dan willen de afgevaardigden te
genover de uilroepen: „Vivc le Roi" doen hoo-
ren den roep „Vivc le suffrage universel" en
deze roep zal zich dan wel op dc straat voort
planten.
De socialistische leiders hebben wel is waar
met veel ophef aangekondigd, dat dc beloo
ging op waardige wijze zal verloopen, doch
het zal nog moeten blijken of ze het volk op
de straat werkelijk zoo in bedwang hebben
als ze willen doen voorkomen. Er zijn per
sonen, welke beweren dat een straatschandaal
of wellicht een kleine botsing hen volstrekt
niet onwelkom is.
De vroegere klerikale afgevaardigde van
Antwerpen, Eduard Coremans, is in den
ouderdom van 75 jaren te Brussel overle
den. Met hem verdwijnt weer een van de
weinige oorspronkelijke figuren, welke de
Belgische Kamer op het oogenblik nog be
zit. Hij was een van de mede-oprichters en
een der ijverigste vertegenwoordigers van
de zoogenaamde Antwerper Meeting, een
groep in de klerikale partij, welke iedere
verhooging van de militaire lasten weigerde
en daarom ook tegenover de invoering van
den persoonlijken dienstplicht een onver
zoenlijk standpunt innam. Zeer nauw is Co
remans' naam met de beweging voor de Ne-
dcrlandsche taal verbonden. Steeds is hij
met hartstocht voor gelijke rechten voor het
Fransch en het Nederlandsch in de bres
gesprongen. De naar hem genoemde wet,
welke het vorige jaar in gewijzigden vorm
door de Kamer werd aangenomen, hield
voor de eerste maal rekening met de ge
rechtvaardigde eischen der Vlaamsch spre
kende bevolking, om gelijkstelling van hun
taal met de Fransche bij het onderwijs op
de hoogescholen.
In de laatste jaren verscheen hij tenge
volge van een hardnekkige kwaal bijna niet
moer in de Kamer. Trouwens bij de verkie
zingen in Mei van dit jaar werd hij niet
herkozen, omdat hij in eene aangelegenheid
was gewikkeld, die zijn onbaatzuchtigheid
als Antwerpsch gemeenteraadslid niet boven
allen twijfel deed verheven schijnen, zoodat
de partij hem noodgedrongen moest laten
valleD.
Frankrijk.
P a r ij s 4 Nov. In den ministerraad
werd over de ministcrieele verklaring be
raadslaagd. De besprekingen gaven aanlei
ding te constaleeren dat er onder alle minis
ters volkomen eenslemmigyheid heerscht.
Wij meenen te welen, dat de verklaring zal
loopen over de kiesrechthervorming, hervor
ming der administratieve rechtsspraak, de
verdediging van de leekenschool en dc ont
werpen die bij de Kamers moeten worden
ingediend ter verzekering van den geregelden
gang van die openbare takken van dienst, die
een levensbelang zijn voor de werkzaamheid
der natie, en over de behartiging der wette
lijke belangen van de arbeiders van alle
categorieën, die in deze lakken van dienst
werkzaam zijn.
De wetsontwerpen van de vorige regeering
zullen tot een later tijdstip blijven liggen of
opnieuw in behandeling worden genomen.
De regeering zal de ingediende wetsvoor
stellen handhaven en nieuwe indienen, in het
bijzonder omtrent de burgerlijke bevoegdheid
der vakvereeuigingen; de organisatie van het
arbeiderscredict, het collectief contract, en de
wettelijke verplichting om tusschen kapitaal
en arbeid vereenigingen te vormen, welke de
arbeiders een wettig aandeel in de winsten
verzekeren.
lil den lussckenlijd dal Briand doende was
met de vorming van een nieuw kabinet, was
hel al een publiek geheim, wie minister zou
den blijven en wie niet als zoodanig zouden
terugkeeren. Toch is het niet aanblijven van
eenigc hunner nog als een verrassing ge
komen.
Van Barthou, die als minister van justitie
in de zaak Duez en de zaak Rochette nog
•van zulk een groot nut had kunnen zijn, meen
de men dat hij ten opzichte van de door
Briand voorgestane maatregelen omtrent het
vereenigingswezen het met dezen eens was.
Het blijkt thans niet zoo te zijn, of hij heeft
bezwaar gehad met sommige nieuwe kabi
netsleden samen te werken.
Cochcry schijnt een mislukking van zijn ont-
werp-iukomstenbelasting te hebben gevreesd.
Dat Milterand en Doumergue heen zouden
gaan werd echter niet verwacht. Briand had
het voornemen Millerand als minister van
openbare werken te behouden, doch Mille
rand heeft Briand's aanbod van de hand ge
wezen,, nadat onderhandelingen hadden doen
blijken, dal er geschil van meening bestond
over de gevolgen, die de spoorwegstaking in
de wetgeving zal teweeg brengen. Millcrand
moet van meening zijn, dat het doelloos is aan
het spoorwegpersoneel het stakingsrecht door
een wet te ontnemen, omdat naar zijne op
vatting de kwestie van staking volstrekt niet
met recht te maken heeft, doch een feit
vertegenwoordigt en het verbod van staking
ook alleen met het gelijktijdig verbod van
vakorganisatie zin en resultaat zou hebben.
De gedachte deze organisatie te verbieden,
gaal Millerand te ver, daar dit de uitsluiting
van een klasse niet alleen van de wet op de
vakvereeuigingen, doch zelfs van de vereeni-
gingswet van 1901beteekent. Millerand was
daarom voor een regeling van deze kwestie
naar hel voorbeeld der Canadeesehe wet,
welk voor alle bedrijven van openbaar be
lang, zooals transportwezen, verlichting enz.
de staking der werklieden, zoowel als de uit
sluiting door de werkgevers afhankelijk
maakt van een voorafgegaan verplicht
scheidsgerecht. Briaud wil echter een direct
stakingsverbod in zijn nieuwe program op
nemen. Voor Doumergue moeten de gronden
van zijn bedanken liggen in het foil, dat hij
tegenover de openlijke aanvallen der kerk op
de leekenschool een scherpere anli-clericale
polilick wenscht te voeren als Briand van
plan is, die door den veranderden parlemen
tairen slaat van zaken genoopt is meer met
rechts, in het bijzonder met de rechtsche
republikeinen, rekeening te houden.
Thans het een en ander over de nieuwe
functionnarissen.
Lafferre, de nieuwe minister van arbeid,
is een radico-socialist. liij was hoogleeraar
in de rheloriek en meer gezien als vrijmetse
laar dan als Kamerlid. In de Kamer heeft
het geen goeden indruk achtergelaten, toen
hij ter gelegenheid van de zaak der geheime
aanteeke-ningeu over de officieren* het poli
tieke inquisitieslelsel verdedigde.
De minister van landbouw Maurice Ray
naud moet nog at bezwaren hebben opgewor
pen, voor hij zich liet overhalen een porte
feuille te accepteeren. Hij verontschuldigde
zich, omdat hij nog pas kort in de Kai»er
zit, maar hij is de leider der democratische
linkerzijde en heeft ecu goed rapport over
de Duez-zaak uitgebracht. Hij was dc vader
der verlrouwensmotie in Briand en zal het
meest rechtsstaande lid van het nieuwe mi
nisterie zijn.
De minister van financiën lvlotz is radico-
socialist en bekend geworden door zijn rap-
HA.NZEA. TEN.
DOOR
RUD.OLÏ HEJRZOflt.
„Ik ben lxier als sinds gisteren, .maar ik
nvou eerst weer wa|t aan Hamburg gewend
raken."
„Voor langen tijd
„Voor goed."
„Ga zitten," zeide Twersten, terwijl hij zijn
zoon een stoel aanwees. Zwijgend zagen caj
cukander aan. Hetgeen de scherpe blik van
Twersten in de oogen van zijn zoon las,
mishaagde hem niet. De onlroering, die zich
bij hel binnentreden van Robert van hem
had meester gemaakt, verdween allengs.
„Heb.je reeds plannen voor de naaste toe
komst gemaakt?" vroeg hij vriendelijk.
„Mijn plan is deelgenoot tc worden van de
firma Martin Vanheil. Voorloopig op proef.
De menschen moeten eerst gelegenheid heb
ben om na te gaan welke waarde ik voor
hen kan hebben."
,,'t Is geen groote zaak."
„Misschien kan het met den noodigen on
dernemingsgeest een groote zaak worden."
„Dat is zoo."
„En gaat het u goed, vader?"
„Dank je, Robert. Ik hoop op een gelukki
gen levensavond."
„Uw levensavond is nog in een ver ver
schiet. Ik heb u nooit zoo welvarend ge
zien als nu en dat doet mij bijzonder veel
genoegen."
„Bij mij komt alles wat laat," zeide Twers
ten langzaam, maar er was iets opgewekts
in den klank van zijn stem, wal zijn zoon
niet ontging.
„Dan zult gij u eerst rijk gaan gevoelen,
vader, als anderen al sinds lang den achter
uitgang van hun krachten hebben be
speurd."
„Je hebt '1 goed geraden," ziidc Twersten,
en de opgewekte klank bleef in den toon
van zijn stem.
Wederom bewaarden beiden het stilzwij
gen, want zij voelden dat er in hun gesprek
een klove moest blijven, die niet te over
bruggen was.
Twersten zeide daarop bij zichzelf: „Ik
ben de oudste en moet hem den weg* wijzen."
„Robert," begon hij, jij bent teruggekeeid
en naar mij toegekomen. Ik wil je open
hartig bekennen, dat '1 mij een vreugde is
je te zien. Jij zult, als je zelf eens zonen
hebtmaar ,dit laat zich niet in woor
den zeggen. Ilïer is mijn voorstel. Wij zul
len over het gebeurde niet spreken en al
leen rekenen van af den dag van heden. Ben
jij met betzelfde verlangen hierheen geko
men, geef mij dan je hand."
Zonder iels te zeggen, greep Robert dc
hand van zijn vader om die vast in dc zijne
te drukken.
„Ik heet je hartelijk welkom, Robert. Je
zuil je kamer vinden, zooals je die verlaten
hebt."
„Ik zou u in het eerste uur van ons weder
zien geen verdriet willen doen, vader. En
als u 't wenscht, zal ik weer mijn oude ka
mer betrekken. Het zou me anders liever
geweest zijn als u mij hadt toegestaan afzon
derlijk te gaan wonen. Ik zou voor u gaarne
incer willen worden dan alleen de terugge
keerde zoon. En daartoe zal ik alleen gele
genheid vinden, als ik op eigen wieken drijf.
Niettegenstaande uw hartelijke ontvangst,
voel ik, dat ik in werkelijkheid eerst dan ge
heel uw zoon zal worden, als u geleerd hebt
te gelooven in mijn energie en in mijn vas
ten wil om mijn doel te bereiken."
,,'t Is zooals je zegt," antwoordde Twersten.
„Ontneem mij den laatsten twijfel of je goed
llamburgsch bloed in de aderen hebt. 'loon,
dat ik me niet over je behoef te schamen, ook
al wordt je geen deelgenoot van mijn werf."
„Hebt u lijd om de werf eens met mij rond
te gaan?"
Twersten stemde dadelijk verheugd toe.
Terwijl zij daarop de verschillende werk
plaatsen bezochten en Twersten de nieuwe
vindingen verklaarde die in het bedrijf wa
ren aangebracht, nam hij van ter zijde de
houding van zijn zoon op en zag hij met ge
noegen zijn ernstig, mannelijk voorkomen.
Ook hoorde hij mei welgevallen de degelijke,
zakelijke vragen, welke hij deed.
„Vanaf morgen," zeide hij, „zal daarginds,
onder Feldermann, je oude vriend Frits Van
heil. aan 't werk gaan. Als ik mij niet be
drieg, heb ik een goeden greep gedaan door
hem bij mij le nemen, en 't zal alleen af
hangen van de bekwaamheid, die hij toont,
of ik hem spoedig een afzonderlijke afdee-
ling kan toevertrouwen, ja of neen."
„Is Frits Vanheil in Hamburg? En is hij
ingenieur op uw werf? Dat hoor ik met veel
genoegen."
„Ik meende, dal wij hier een eereschuld
hadden af te doen." Twersten ging hierop
niet verder door. ,,'t Is anders wel vreemd,
een Twersten gaat naar Vanheil, en een
Vanheil komt bij Twersten."
Hij ging op dien morgen niet meer naar
zijn bureau terug. Dc gedachte daartoe
kwam zelfs niet bij hem op. Deze dag be
hoorde aan zijn zoon. Tot laat in den avond
bleven zij bij elkander.
„Ziet u, juffrouw Vanheil," zeide den vol
genden dag in hel privé-kantoor van de
firma, de oude Rochus, terwijl hij een kleur
kreeg als een jong meisje. „Dit is een van
de mooiste «ogenblikken van mijn leven. T
Helpt niets of men veertig jaar en langer een
hecleboel koopmanskennis heeft verzameld.
Voor chef moet inen geboren zijn. Ik, juf
frouw Vanheil, ben voor boekhouder gebo
ren, en, als het heel mooi gaat, voor procu
ratiehouder. Als ik mijn orders heb gekre
gen, voer ik ze uit overeenkomstig dc beve
len, en er is geen titteltjc, dat ik oversla.
Maar zélf de orders uitgeven, van tevoren
zeggen hoe iels moet gebeuren, die groote
verantwoordelijkheid met je pmdragen zon
der te weten of hetgeen je hebt aangegeven
wel goed was, dal alles, weet u, drukte te
zwaar op mijn oud hoofd."
„Daarvan heb ik niets gemerkt, meneer
Roehus. U hebt 't er altijd uitstekend afge
bracht."
„Uit angst, juffrouw Vanheil, alleen uit
angst. Ik kan 't u nu wel zeggen zonder u
ongerust te maken. Op de Beurs liep ik
steeds met een beklemd gevoel rond en ik
moest altijd moeite doen om mij goed te
houden, als iemand naar mij toekwam om
te spreken over de firma Vanheil en mij als
chef aansprak. Op den duur had dat niet
zoo kunnen blijven, juffrouw Vanheil. Soms
begon mijn hoold in de war te raken. En
ik beschouw 't dan ook werkelijk als een
heerlijk geschenk op mijn ouden dag, dat ik
dat alles nu aan een jongere kracht kan
overgeven. Neen, neen, neen!" En opnieuw
kleurend, schudde hij hot grijze hoold:
„Voor chef moet men geboren zijn."
„Heeft danwerkelijkde last, dien
ik u op de schouders heb gelegd, u zoo
zwaar gedrukt?"
De oude man maakte een afwijzend ge
baar.
„Ik hield teveel van u, juffrouw Marga,
en werd teveel gesteund door uw flinkheid
om het als een last te beschouwen. Ik zag al
leen in, dat mijn kraohten ontoereikend wa
ren. U zult eens zien hoeveel goeds een
jongere hand aan de zaak zal doen."
„Het is nog lang niet uitgemaakt," her
nam Marga Vanheil, „in hoever ik hem de
vrije hand zal kunnen laten. Dat zal gcJieel
afhangen van de bekwaamheid, die hij
toont."
Dc oude man wreef zich in de handen,, ter
wijl hij glimlachend terzijde keek.
„Nu zal ik weer op mijn oude plaatsje in
het kantoor gaan zitten. Wat zal dat een
hartelijk weerzien zijn met mijn ouden les
senaar!"
„Waar denkt u aan, meneer Rochus I U is
lid van de firma en u blijft dus op het privé-
kantoor."
„Dat is alles maar voor den vorm, juf
frouw Vanheil. Dat weten wij beiden 't
best. Lid van dc firma! Agent, daar zou
ik nog vrede mee kunnen hebben, hoeweL ik
't toch te hoog voor mij vind. Ik zal dus
vandaag no& van plaats veranderen."
Wordt vorwolfd,