IVs. 159. Eerste Ulad 9" Jaar|«Bg. Zaterdag 5 November 1910. BUITENLAND. FEUILLETON. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post- 1.50. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant Yeraohjjnt dagelijks, bohalve op Zon- on Feest dagen. Ad verten tiönrnededeeimgen enz., gelieve men vdór 11 uur 's morgens by de Uitgevers m te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraot 1. Intcrcomm. TeUphoonnummer 06. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1regels f 0.50. Elke regel meer 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents bij vooruitbetaling. Groote lettere naar plaatsruimte. Voer handel en bedr^f hesiean zeer voordeeliae bepalingen iel het hethaahi adverteeren in dit Dl ad, b$ abonnement. Eene eireutaiMbevaMende de voorwaarden, wardt op aanvraag toegezonden. Kennisgevingen. De Burgemeester van Amersfoort, Gezien artikel 41 der gemeentewet, Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad dezer gemeente zal vergaderen op Dinsdag, den 8. November aanstaande, des namiddags te 1| ure. Amersfoort, 4 November 1910. De Burgemeester voornoemd, WUIJTIERS. Politiek Overzicht Het parlement in China. Op 8 October jl. is te Peking de plechtige zitting aangevangen van den Senaat als de nationale vergadering van China. Het is de eerste stap van het groote Oostersche keizer rijk op den weg van het parlementarisme. Men herinnert zich dat in 1907 een edict werd uitgevaardigd, waarbij de instelling van oen parlement werd bekrachtigd. Sindsdien hebben de hervormingsgezinden alle pogin gen in het werk gesteld om de bijeenkomiing er van te verhaasten, terwijl de regeering haar best deed haar te vertragen door uit stellende maatregelen, waarvan ze ruim is voorzien. Onder den druk van de provinciale verga deringen evenwel, die herhaalde malen door de slem hunner afgevaardigden de bijeen- roeplng van den Senaat eischten, stemde de regent in de maand Mei van dit jaar er in toe de loden van hol parlement aan te wijzen. Hij bepaalde de vergadering op half October, in dc hoop hier of daar wel weer een voor wendsel te vindon tol uitstel. De hervor mingsgezinde beweging schijnt echter der mate terrein te winnen, dat de regeering hot nuttelooze van een nog langer uitstel begre pen heeft en mitsdien zijn de vergaderingen van liet Chineesche parlement in het begin der vorige maand aangevangen. De Chineesche Senaat bestaat uit ongeveer twee honderd leden. De helft wordt door de Kroon benoemd. IIol zijn 16 keizerlijke prin sen en 12 loden van den Mandsjoerijschen en Chinceschen adel, 14 koloniale prinsen (mon golen, muzelmannen, enz.), 6 verre bloedver wanten van de keizerlijke familie, 32 hooge ambtenaren aan de ministeries, 10 geleerden en 10 personen gekozen uit de rijksten van het land. De honderd andere leden worden door de provinciale parlementen gekozen, welke de verschillende klassen der bevolking vertegenwoordigen. Ilcl mandaat der senato ren duurt drie jaar. De gewone zitting van het parlement zal drie maanden van hel jaar in beslag nemen. De Senaat is slechts een raadgevend lichaam. De vraagstukken, waarover men zijn advies kan inroepen, zijn de volgende: be- groolingen en rekeningen der centrale regee ring, fiscale kwesties, nieuwe wetten, her- vormingsonlwerpen. Ten slotte kan de Keizer er beslag op leggen voor welke kwestie oolc. Het is te begrijpen, dat de hervormingsge- zinden in China, die doortrokken zijn van Westersche denkbeelden en Japansche op leiding, deze bevoegdheden onvoldoende vin den. Na de eerste zittingen van den Senaat, is een man opgestaan, dien men heden al gemeen als de leider der oppositie beschouwt. Het is een hoogleeraar in de rechtsgeleerd heid aan de. universiteit van Tokio, L,ei Fen. Ijij heeft cene rede uitgesproken, waar in hij dc constitutioneele kwestie zuiver en zakelijk heeft uiteengezet. Wij hebben een ruw ontwerp van een parlement, zeide hij, dat is de Senaat. Maar wij hebben geen ver antwoordelijke uitvoerende macht. Artikel 15 van het reglement van den Senaat bepaalt, dal in geval van geschil tusschcn parlement en regeering, het de Keizer alleen is die be slist. En art. 33 van het Kamerreglement voorziet de ontbinding der Kamer door den souverein. De verantwoordelijkheid van de uitvoerende macht tegenover den Senaat be staat dus niet. En volgens de meening van Lei Fen is de eerst noodige hervorming om die verantwoordelijkheid in te stellen. Men ziet hieruit, dat de hervormingsgezin- den van plan zijn hel parlementarisme tot hel uiterste toe te passen. De Temps merkt naar aanleiding hiervan op: „Dit is van be lang om opgemerkt te worden, ofschoon men er op het oogenblik geen overdreven conclu sies uit moet trekken. De vergadering der provinciale parlementen heeft de hervor mingsbeweging gekristalliseerd; de afgevaar digden van deze colleges in Peking pressen onophoudelijk den Senaat om verder te gaan op den weg der constitutie. Maar men is nog niet -aai den vooravond ecner radicale omvorming der Chineesche regeering. Zon der zich om parlementarisme te bekomme ren leven in China honderdduizenden, welke men nog lang niet in kiesdistricten onderge bracht heeft. Niettemin, de Senaat en de pro vinciale parlementen zijn nieuwe instellin gen, welker ontwikkeling de Westersche Sta ten niet onverschillig kan laten.' Nadat het bovenstaande geschreven was ontvingen wij het telegram uit Peking, blij kens hetwelk het uil twee Kamers bestaande parlement zal bijeenkomen drie jaar na dato. 01' hiermede een meer uitgebreid parlement bedoeld is, anders dan het tegenwoordige, of dat deze drie jaar genomen zijn met het oog op den noodigen tijd van voorbereiding, öf dat de zaak weer op de lange baan wordt geschoven, daarop zullen nadere berichten wel het antwoord geven. Duitachland. Wildpark, 4 N o v. De Czaar van Rus land kwam hedenmorgen 10 uur hier aan en werd door den keizer, de prinsen en den rijkskanselier begroet. Bij liet binnenkomen van den trein speelde de muziek het Russische volkslied. Beide Keizers omarmden en kusten elkaar her- hilldelijk. De Keizer van Duilschland stelde daarop aan den Czaar de prinsen, den rijks kanselier en het gevolg voor. Onder meer waren nog aanwezig de staatssecretaris von Kiderler Wachter, von Herringen en Tirpilz. De Czaar onderhield zich uitvoerig en voor komend met Leder der hem voorgestelde hee- ren. Daarna ondernamen beide monarchen onder een eskorle van een gardecorps-regi ment den tocht naar liet Nieuwe Paleis te Potsdam. Het aanwezige publiek juichte dc beide monarchen levendag toe, waarvoor deze vriendelijk dankten. De keizerin van Duitschland en de prin sessen wachten den Czaar op in de schel penzaal van hel Nieuwe Paleis. Hier had met groot ceremonieel de ontvangst plaats. Beide keizer inspecteerden voor het Nieu we Paleis de eere-compagnie en daarna alle en haie geschaarde troepen. De keizer en de keizerin geleidden den Czaar naar zijne ver trekken en vertoefden daar eenigen tijd. La ter had een familie-maaltijd plaats, waaraan alle prinsen en prinsessen deelnamen. Potsdam, 4 No v. Te aclit uur begon in de Jaspisgalerij van het Nieuwe Paleis het galadiner, waarbij de Czaar tusschen den Keizer en de Keizerin gezeten was. Tegenover den Czaar zat de Rijkskanselier, tusschen den Russisclien ambassadeur, graaf v. Osten-Sacken en baron Frederiksz. Bovendien zaten nog mede aan de prinsen en prinsessen van het koninklijk huis, prins George van Griekenland, dc ministers Sas- sonof en v. Kiderlen-Waechler e.a. B e r 1 ij n, 4 N o v. Met hot oog op het hui selijk karakter van het bezoek van Czaar Nicolaas aan liet keizerlijk hof, zullen, vol gens overeenkomst luséchen de beide souve- rcincn, bij het gala-diner van' hedenavond geen plechtige redevoeringen plaats hebben. Berlijn, t Nov. Öe Keizer heeft den Bussischen minister van feuitenlandsche zaken Sassonof het grootkruis van de orde van den Rooden Adelaar verleend, en den Russischen gezant v. Osten-Saeckeu en den generaal-ad- judant baron Fredericks^ de briljanten van de orde van den Zwarte^ Adelaar. De Czaar verleende dén Rijkskanselier de Andreasorde en den Duitschen minister van buiiitcnlandsche zaken v. Kidcrlen Waechter de Alexander-Newsky-ordc. Potsdam, 4 November. De Kei zer ontving op het Nieuwe Paleis he den avond Sasonof, de Czaar von Bethman llollweg en daar p Kidcrlen Waechter. Aan het feestmaal hebb- de souvereinen elkaar, onder het wisselen van vriendelijke woor den toegedronken. De Czaar onderhield zich zeer levendig aan tafel met den Keizer en de Keizerin. De Czaar heeft von Belhmann Hollweg, de Keizer Sasonof en baron Fre- denickz toegedronken. Na tafel hebben de vorsten in de schel penzaal cercle gehouden. Ter eere van Sasonof biedt Kiderlen Waechter morgen een dejeuner, von Beth- mann Hollweg 's avonds een feestmaal aan. België. De socialistische fractie uil de Kamer heeft Woensdagmorgen een vergadering ge houden, waarin besloten werd op 8 No vember, den dag van de opening der Kamer, eetje manifestatie op touw te zetten voor een uniforme kiesrechtsregeling voor Se naat, Kamer, Provinciale Staten en Gemeen teraad. Men is voornemens op dien dag, voorafgegaan van alle socialistische afge vaardigden van het Maison du Peuple tooi de levendige straten der hoofdstad en de birnen-boulevards naar het plein voor de St. Gudula-lcerk te trekken. De menigte volks zal op dit plein halt houden, omdat een verder oprukken to' in de nabijheid van het parle mentsgebouw, dat 'in de zoogenaamde eu- trale zóne ligt, niet geoorloofd is, terwijl de afgevaardigden zich in het volle besef hunner waardigheid naar het Paleis dei- Natie zullen begeven, om daar de plechtige openingszitting bij te wonen, welke ditmaal op vei langen des Konings door een troonrede zal geschieden. Van den eindindruk dezer troonrede wil men het doen afhangen of men verdere manifestaties op touw zetten of zich rustig gedragen zal. Brengt de troonrede niet dat gene wat men verwacht, dat wil zeggen voor stellen, die het uitzicht bieden op algemeen kiesrecht, dan willen de afgevaardigden te genover de uilroepen: „Vivc le Roi" doen hoo- ren den roep „Vivc le suffrage universel" en deze roep zal zich dan wel op dc straat voort planten. De socialistische leiders hebben wel is waar met veel ophef aangekondigd, dat dc beloo ging op waardige wijze zal verloopen, doch het zal nog moeten blijken of ze het volk op de straat werkelijk zoo in bedwang hebben als ze willen doen voorkomen. Er zijn per sonen, welke beweren dat een straatschandaal of wellicht een kleine botsing hen volstrekt niet onwelkom is. De vroegere klerikale afgevaardigde van Antwerpen, Eduard Coremans, is in den ouderdom van 75 jaren te Brussel overle den. Met hem verdwijnt weer een van de weinige oorspronkelijke figuren, welke de Belgische Kamer op het oogenblik nog be zit. Hij was een van de mede-oprichters en een der ijverigste vertegenwoordigers van de zoogenaamde Antwerper Meeting, een groep in de klerikale partij, welke iedere verhooging van de militaire lasten weigerde en daarom ook tegenover de invoering van den persoonlijken dienstplicht een onver zoenlijk standpunt innam. Zeer nauw is Co remans' naam met de beweging voor de Ne- dcrlandsche taal verbonden. Steeds is hij met hartstocht voor gelijke rechten voor het Fransch en het Nederlandsch in de bres gesprongen. De naar hem genoemde wet, welke het vorige jaar in gewijzigden vorm door de Kamer werd aangenomen, hield voor de eerste maal rekening met de ge rechtvaardigde eischen der Vlaamsch spre kende bevolking, om gelijkstelling van hun taal met de Fransche bij het onderwijs op de hoogescholen. In de laatste jaren verscheen hij tenge volge van een hardnekkige kwaal bijna niet moer in de Kamer. Trouwens bij de verkie zingen in Mei van dit jaar werd hij niet herkozen, omdat hij in eene aangelegenheid was gewikkeld, die zijn onbaatzuchtigheid als Antwerpsch gemeenteraadslid niet boven allen twijfel deed verheven schijnen, zoodat de partij hem noodgedrongen moest laten valleD. Frankrijk. P a r ij s 4 Nov. In den ministerraad werd over de ministcrieele verklaring be raadslaagd. De besprekingen gaven aanlei ding te constaleeren dat er onder alle minis ters volkomen eenslemmigyheid heerscht. Wij meenen te welen, dat de verklaring zal loopen over de kiesrechthervorming, hervor ming der administratieve rechtsspraak, de verdediging van de leekenschool en dc ont werpen die bij de Kamers moeten worden ingediend ter verzekering van den geregelden gang van die openbare takken van dienst, die een levensbelang zijn voor de werkzaamheid der natie, en over de behartiging der wette lijke belangen van de arbeiders van alle categorieën, die in deze lakken van dienst werkzaam zijn. De wetsontwerpen van de vorige regeering zullen tot een later tijdstip blijven liggen of opnieuw in behandeling worden genomen. De regeering zal de ingediende wetsvoor stellen handhaven en nieuwe indienen, in het bijzonder omtrent de burgerlijke bevoegdheid der vakvereeuigingen; de organisatie van het arbeiderscredict, het collectief contract, en de wettelijke verplichting om tusschen kapitaal en arbeid vereenigingen te vormen, welke de arbeiders een wettig aandeel in de winsten verzekeren. lil den lussckenlijd dal Briand doende was met de vorming van een nieuw kabinet, was hel al een publiek geheim, wie minister zou den blijven en wie niet als zoodanig zouden terugkeeren. Toch is het niet aanblijven van eenigc hunner nog als een verrassing ge komen. Van Barthou, die als minister van justitie in de zaak Duez en de zaak Rochette nog •van zulk een groot nut had kunnen zijn, meen de men dat hij ten opzichte van de door Briand voorgestane maatregelen omtrent het vereenigingswezen het met dezen eens was. Het blijkt thans niet zoo te zijn, of hij heeft bezwaar gehad met sommige nieuwe kabi netsleden samen te werken. Cochcry schijnt een mislukking van zijn ont- werp-iukomstenbelasting te hebben gevreesd. Dat Milterand en Doumergue heen zouden gaan werd echter niet verwacht. Briand had het voornemen Millerand als minister van openbare werken te behouden, doch Mille rand heeft Briand's aanbod van de hand ge wezen,, nadat onderhandelingen hadden doen blijken, dal er geschil van meening bestond over de gevolgen, die de spoorwegstaking in de wetgeving zal teweeg brengen. Millcrand moet van meening zijn, dat het doelloos is aan het spoorwegpersoneel het stakingsrecht door een wet te ontnemen, omdat naar zijne op vatting de kwestie van staking volstrekt niet met recht te maken heeft, doch een feit vertegenwoordigt en het verbod van staking ook alleen met het gelijktijdig verbod van vakorganisatie zin en resultaat zou hebben. De gedachte deze organisatie te verbieden, gaal Millerand te ver, daar dit de uitsluiting van een klasse niet alleen van de wet op de vakvereeuigingen, doch zelfs van de vereeni- gingswet van 1901beteekent. Millerand was daarom voor een regeling van deze kwestie naar hel voorbeeld der Canadeesehe wet, welk voor alle bedrijven van openbaar be lang, zooals transportwezen, verlichting enz. de staking der werklieden, zoowel als de uit sluiting door de werkgevers afhankelijk maakt van een voorafgegaan verplicht scheidsgerecht. Briaud wil echter een direct stakingsverbod in zijn nieuwe program op nemen. Voor Doumergue moeten de gronden van zijn bedanken liggen in het foil, dat hij tegenover de openlijke aanvallen der kerk op de leekenschool een scherpere anli-clericale polilick wenscht te voeren als Briand van plan is, die door den veranderden parlemen tairen slaat van zaken genoopt is meer met rechts, in het bijzonder met de rechtsche republikeinen, rekeening te houden. Thans het een en ander over de nieuwe functionnarissen. Lafferre, de nieuwe minister van arbeid, is een radico-socialist. liij was hoogleeraar in de rheloriek en meer gezien als vrijmetse laar dan als Kamerlid. In de Kamer heeft het geen goeden indruk achtergelaten, toen hij ter gelegenheid van de zaak der geheime aanteeke-ningeu over de officieren* het poli tieke inquisitieslelsel verdedigde. De minister van landbouw Maurice Ray naud moet nog at bezwaren hebben opgewor pen, voor hij zich liet overhalen een porte feuille te accepteeren. Hij verontschuldigde zich, omdat hij nog pas kort in de Kai»er zit, maar hij is de leider der democratische linkerzijde en heeft ecu goed rapport over de Duez-zaak uitgebracht. Hij was dc vader der verlrouwensmotie in Briand en zal het meest rechtsstaande lid van het nieuwe mi nisterie zijn. De minister van financiën lvlotz is radico- socialist en bekend geworden door zijn rap- HA.NZEA. TEN. DOOR RUD.OLÏ HEJRZOflt. „Ik ben lxier als sinds gisteren, .maar ik nvou eerst weer wa|t aan Hamburg gewend raken." „Voor langen tijd „Voor goed." „Ga zitten," zeide Twersten, terwijl hij zijn zoon een stoel aanwees. Zwijgend zagen caj cukander aan. Hetgeen de scherpe blik van Twersten in de oogen van zijn zoon las, mishaagde hem niet. De onlroering, die zich bij hel binnentreden van Robert van hem had meester gemaakt, verdween allengs. „Heb.je reeds plannen voor de naaste toe komst gemaakt?" vroeg hij vriendelijk. „Mijn plan is deelgenoot tc worden van de firma Martin Vanheil. Voorloopig op proef. De menschen moeten eerst gelegenheid heb ben om na te gaan welke waarde ik voor hen kan hebben." ,,'t Is geen groote zaak." „Misschien kan het met den noodigen on dernemingsgeest een groote zaak worden." „Dat is zoo." „En gaat het u goed, vader?" „Dank je, Robert. Ik hoop op een gelukki gen levensavond." „Uw levensavond is nog in een ver ver schiet. Ik heb u nooit zoo welvarend ge zien als nu en dat doet mij bijzonder veel genoegen." „Bij mij komt alles wat laat," zeide Twers ten langzaam, maar er was iets opgewekts in den klank van zijn stem, wal zijn zoon niet ontging. „Dan zult gij u eerst rijk gaan gevoelen, vader, als anderen al sinds lang den achter uitgang van hun krachten hebben be speurd." „Je hebt '1 goed geraden," ziidc Twersten, en de opgewekte klank bleef in den toon van zijn stem. Wederom bewaarden beiden het stilzwij gen, want zij voelden dat er in hun gesprek een klove moest blijven, die niet te over bruggen was. Twersten zeide daarop bij zichzelf: „Ik ben de oudste en moet hem den weg* wijzen." „Robert," begon hij, jij bent teruggekeeid en naar mij toegekomen. Ik wil je open hartig bekennen, dat '1 mij een vreugde is je te zien. Jij zult, als je zelf eens zonen hebtmaar ,dit laat zich niet in woor den zeggen. Ilïer is mijn voorstel. Wij zul len over het gebeurde niet spreken en al leen rekenen van af den dag van heden. Ben jij met betzelfde verlangen hierheen geko men, geef mij dan je hand." Zonder iels te zeggen, greep Robert dc hand van zijn vader om die vast in dc zijne te drukken. „Ik heet je hartelijk welkom, Robert. Je zuil je kamer vinden, zooals je die verlaten hebt." „Ik zou u in het eerste uur van ons weder zien geen verdriet willen doen, vader. En als u 't wenscht, zal ik weer mijn oude ka mer betrekken. Het zou me anders liever geweest zijn als u mij hadt toegestaan afzon derlijk te gaan wonen. Ik zou voor u gaarne incer willen worden dan alleen de terugge keerde zoon. En daartoe zal ik alleen gele genheid vinden, als ik op eigen wieken drijf. Niettegenstaande uw hartelijke ontvangst, voel ik, dat ik in werkelijkheid eerst dan ge heel uw zoon zal worden, als u geleerd hebt te gelooven in mijn energie en in mijn vas ten wil om mijn doel te bereiken." ,,'t Is zooals je zegt," antwoordde Twersten. „Ontneem mij den laatsten twijfel of je goed llamburgsch bloed in de aderen hebt. 'loon, dat ik me niet over je behoef te schamen, ook al wordt je geen deelgenoot van mijn werf." „Hebt u lijd om de werf eens met mij rond te gaan?" Twersten stemde dadelijk verheugd toe. Terwijl zij daarop de verschillende werk plaatsen bezochten en Twersten de nieuwe vindingen verklaarde die in het bedrijf wa ren aangebracht, nam hij van ter zijde de houding van zijn zoon op en zag hij met ge noegen zijn ernstig, mannelijk voorkomen. Ook hoorde hij mei welgevallen de degelijke, zakelijke vragen, welke hij deed. „Vanaf morgen," zeide hij, „zal daarginds, onder Feldermann, je oude vriend Frits Van heil. aan 't werk gaan. Als ik mij niet be drieg, heb ik een goeden greep gedaan door hem bij mij le nemen, en 't zal alleen af hangen van de bekwaamheid, die hij toont, of ik hem spoedig een afzonderlijke afdee- ling kan toevertrouwen, ja of neen." „Is Frits Vanheil in Hamburg? En is hij ingenieur op uw werf? Dat hoor ik met veel genoegen." „Ik meende, dal wij hier een eereschuld hadden af te doen." Twersten ging hierop niet verder door. ,,'t Is anders wel vreemd, een Twersten gaat naar Vanheil, en een Vanheil komt bij Twersten." Hij ging op dien morgen niet meer naar zijn bureau terug. Dc gedachte daartoe kwam zelfs niet bij hem op. Deze dag be hoorde aan zijn zoon. Tot laat in den avond bleven zij bij elkander. „Ziet u, juffrouw Vanheil," zeide den vol genden dag in hel privé-kantoor van de firma, de oude Rochus, terwijl hij een kleur kreeg als een jong meisje. „Dit is een van de mooiste «ogenblikken van mijn leven. T Helpt niets of men veertig jaar en langer een hecleboel koopmanskennis heeft verzameld. Voor chef moet inen geboren zijn. Ik, juf frouw Vanheil, ben voor boekhouder gebo ren, en, als het heel mooi gaat, voor procu ratiehouder. Als ik mijn orders heb gekre gen, voer ik ze uit overeenkomstig dc beve len, en er is geen titteltjc, dat ik oversla. Maar zélf de orders uitgeven, van tevoren zeggen hoe iels moet gebeuren, die groote verantwoordelijkheid met je pmdragen zon der te weten of hetgeen je hebt aangegeven wel goed was, dal alles, weet u, drukte te zwaar op mijn oud hoofd." „Daarvan heb ik niets gemerkt, meneer Roehus. U hebt 't er altijd uitstekend afge bracht." „Uit angst, juffrouw Vanheil, alleen uit angst. Ik kan 't u nu wel zeggen zonder u ongerust te maken. Op de Beurs liep ik steeds met een beklemd gevoel rond en ik moest altijd moeite doen om mij goed te houden, als iemand naar mij toekwam om te spreken over de firma Vanheil en mij als chef aansprak. Op den duur had dat niet zoo kunnen blijven, juffrouw Vanheil. Soms begon mijn hoold in de war te raken. En ik beschouw 't dan ook werkelijk als een heerlijk geschenk op mijn ouden dag, dat ik dat alles nu aan een jongere kracht kan overgeven. Neen, neen, neen!" En opnieuw kleurend, schudde hij hot grijze hoold: „Voor chef moet men geboren zijn." „Heeft danwerkelijkde last, dien ik u op de schouders heb gelegd, u zoo zwaar gedrukt?" De oude man maakte een afwijzend ge baar. „Ik hield teveel van u, juffrouw Marga, en werd teveel gesteund door uw flinkheid om het als een last te beschouwen. Ik zag al leen in, dat mijn kraohten ontoereikend wa ren. U zult eens zien hoeveel goeds een jongere hand aan de zaak zal doen." „Het is nog lang niet uitgemaakt," her nam Marga Vanheil, „in hoever ik hem de vrije hand zal kunnen laten. Dat zal gcJieel afhangen van de bekwaamheid, die hij toont." Dc oude man wreef zich in de handen,, ter wijl hij glimlachend terzijde keek. „Nu zal ik weer op mijn oude plaatsje in het kantoor gaan zitten. Wat zal dat een hartelijk weerzien zijn met mijn ouden les senaar!" „Waar denkt u aan, meneer Rochus I U is lid van de firma en u blijft dus op het privé- kantoor." „Dat is alles maar voor den vorm, juf frouw Vanheil. Dat weten wij beiden 't best. Lid van dc firma! Agent, daar zou ik nog vrede mee kunnen hebben, hoeweL ik 't toch te hoog voor mij vind. Ik zal dus vandaag no& van plaats veranderen." Wordt vorwolfd,

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1910 | | pagina 1