Maandag 9 Januari 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE ROODE PIMPERNEL.
J°. #SO.
9** JuavsMg.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
P®r 3 «taanden voor Amersfoort
Idem Franco por post
Af'zondorlyko nuramors
f l.#0.
- 1.50.
- 0.05.
Doz® Courant verschijnt dagelijks, behalve ep Zon- en Feest
dagen.
Advertentie», mededeelingen enz., getier® men véér 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgever»: VALKHOTF C».
Utrtehtschestraat 1. Intercomm. TeUphoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÏN:
Van 1B regels f
Bik® regel meer
Dienstaanbiedingen en aanvragen 85 cents bt} vooröitbetaling.
Groot e letters naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan zeer voordeeline bepalingen tet
het herhaald adverteeren in dit Blad, bjj aoonnement. Bene
eirculairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
De anti-trustwet en de
stoomvaartmaatschappijen.
De regeering der Vereenigde Staten van
Noord-Amerika ontplooit sinds eenigen tijd
in de vervolging der trusts wederom eenc
activiteit, waarmede evenwel het effect der
toegepaste middelen niet in evenredigheid is.
De koele gelatenheid, waarmede de betrok
kenen den nieuwstein stap op idezen weg,
til. de aanklacht tegen het verbond van
Noord-Allahttiscbe spoorwegmaatschappijen
wegens schennis der anti-trust wet, hebben
opgenomen, is daarvoor ook al geen vleiende
(getuigenis. Inderdaad zal, naar alle zeker
heid, deze maatregel nog minder werkda
dig gevolg hebben dan de talrijke andere
tegenwoordig tegen allerlei trusts dn gang
zijnde processen. In dit geval wordt voor de
eerste maal een poging gedaan Sherman's
anti-trusitwet niet alleen op ondernemingen
in Amerika zelf, doch ook op het buitenland
toe te passen, ml. tegen Engelsche, Duitsche,
een Hollandsche en andere stoomvaartmaat
schappijen, welke zicli bij eene te Londen
gesloten overeenkomst tot een kartell heb
ben vereemi-gd; aan deze scheepvaartmaat
schappijen zou, gelijk de klacht schijnt te
beoogen, de landing in Amerikiaansche ha
vens verboden worden, zoolang ze blijven
vasthouden aan de bovengenoemde met de
anti-trustwet dn strijd zijnde, overeenkomst.
Zou zulk een verbod werkelijk mogelijk zijn,
dan zou, gelijk een der betrokken maat
schappijen, de Ilamburg-Amerikalijn, met
recht heeft aangevoerd, de Amerikaansche
regeering een hoogst eenvoudig middel in de
hand hebben, om vrijwel alle vervoer maar
Amerika, ook dat van goederen, met één slag
onmogelijk te maken; hetzelfde verbod zou
dan immers tegen alle buitemlamdsohe fabri
kanten en kooplieden kunnen gericht wor
den, die in Engeland, Duitschland, of waar
ook deel uitmaken van een kartell, syndi
caat of dergelijke corporatie. Want hetgeen
de dertien stoomvaartmaatschappijen ten
laste gelegd wordt, nl. dat ze het vervoer on
derling hebben vastgesteld en boeten hebben
bepaald voor 't geval dit contingent wordt
overschreden, dat ze die maatschappijen,
welke niet aan de overeenkomst debet zijn,
door onderkruiperij bestrijden en zich hier
voor schadeloos stellen, daar waar ze geen
concurrentie van outsiders te vreezon heb
ben, door de tarieven op een bepaalde hoog
te te houden, dat alles behoort tot het alpha
en omega van ieder kartell, zoo zegt de
Frankf. Ztg. en het blad gaat voort: „Reeds
deze consequentie bewijst de onmogelijkheid
er van, een binnemlandsche Amerikaansche
wet op builenlandscbe ondernemingen toe te
passen, welke niets doen wat haar bij de
wetten van het eigen land verboden is. Maar
dit geval toont weer eens aan, hoe zwak d.e
(Vooruitzichten' zijn voor de Amerikaansche
Itrustwetgeving in het algemeen. De wet van
Sherman, welke sinds achttien jaren van
kracht is, zonder tegen de juist in dit tijd
perk in Amerika voltrokken kolossale mono
polievorming bescherming te kunnen bieden,
en welke men thans weer eens uit de rom
melkamer voor den dag haalt, kan niet an
ders dan verbieden. Ze verbiedt de "trust, ze
verbiedt de beperking der concurrentie en
alle daarop uitloopencLe overeenkomsten. En
daarbij wordt heetemaal over het hoofd ge
zien, dat mei zulk een verbod IxHdroevend
weinig bereikt wordt, wanneer men niet te
gelijkertijd door ermede overeenstemmen
de economische maatregelen eerst den reëe-
len grondslag eraan geeft. Wal is nog ermede
verbeurd, wanneer de rechtbanken de een of
andere trust uitnoodigen tot ontbinding over
te gaan? Het is meer dan waarschijnlijk, dat
ze dan in een anderen vorm, welke den
rechters minder punten van houvast biedt,
binnenkort weer verrijst, zooals trouwens al
herhaaldelijk is gebeurd. Verschijnselen als
de kartell- of trustvorming, welke immers in
allerlei transacties van economischen of
technischen aard haar oorzaken hebben, la
ten zich maar niet eenvoudig zoo w egde ere-
teer en; zij zijn, gesteld dat dit in 't algemeen
kan. slechts door eraan beantwoordende
maatregelen op hel gebied der economische
politiek te beteugelen of te beïnvloeden; b.v.
door de tariefpolitiek, door naasting van
staatswege of althans door deelname der
publiek-rechterlijke instellingen aan hun
economischen arbeid en anderszins. Van al
datgene is in Amerika nog nauwelijks spra
ke. En daarom neemt de mo nop oli searing nog
sneller toe dan de acten der daartegen ge
voerde en tot dusver steeds op niets u-itge-
looDcii processen."
België.
Brussel, 8 Jan. De „Soir" deelt mede,
dat het waarschijnlijk is, dal weldra een
nationale bank voor den Congo zal worden
gesticht. Het plan is sedert eenige maanden
in studie en zal weldra het licht zien. Het
zal o. a. het privilege bevatten om bankbil
jetten uit te geven.
Frankrijk.
Een nieuwe aanval der geestelijkheid op
het moderne Frankrijk: 'Dertien Zuid-Fran-
sche bisschoppen met den aartsbisschop van
Lyon aan het hoofd hebben in de „Semaine
religieuse" een vermaning tot de katholieken
gericht, waarin gewaarschuwd wordt tegen
het lezen van de republikeinsche bladen Pro-
grès de Lyon, Lyon républicaine, de Tribune
républicaine en twee andere bladen. Het ge
regeld lezen dezer bladen wordt voor dood
zonde verklaard. De radicale Kransche pers
valt de bisschoppen hierover sterk aan. De
Petite République schrijftWij staan voor
een nieuwe betooging van onverzoenlijkheid
en fanatisme van de katholieke kerk, die op
nieuw de bevelen van Rome heeft gevolgd.
De Lanterne richt tot den aartsbisschop van
Parijs spottend het verzoek, het blad spoedig
;0p de index te plaatsen., want zoo iets is
voor eene courant de beste reclame.
P a r ij s, 7 Jan. De bladen publiceeren
de proclamatie van vorst Albert lot de inwo
ners van Monaco, waarin o.a. gezegd wordt,
dat hij Monaco wilde voorbereiden voor de
verdediging van zijn belangen, voor het ge
val zich ooit ernstige verwikkelingen moch
ten voordoen voor het vorstendom.
In het rapport der Fransche rechtsgeleer
den in verband met de nieuwe grondwet in
Monaco, wordt o. a. nog het volgende gezegd:
De bevolking van het vorstendom bedraagt
19,121 bewoners, van wie 1482 er thuis hoo-
ren. Er zijn 448 kiezers, van wie 353 gena
turaliseerd zijn. De waarde van den bebouw
den en onbebouwd en grondeigendom met uit
zondering van de domeinen van den Vorst,
bedraagt 227 millioen francs, van welke 30
millioen aan de eigenlijke bevolking behoort.
Voor 370 millioen aandeelen en obligaties zijn
in handen van Franschen, voor 9 a 10 mil
lioen in handen van de eigenlijke bevolking
van Monaco. Deze toestand, zegt het ver
slag, maakt zeer moeilijk de regeling van het
bestuur. Toch zou het onverstandig zijn, wan
neer 18,000 inwoners, in wier handen 92 a 93
pCt. der goederen en economische belangen
van het vorstendom berusten, niets konden
inbrengen tegen 1482 andere inwoners. Even
eens zou het onmogelijk zijn, den vreemden
inwoners rechten te geven, welke vólkomen
overeenstemden met hun beteekenis in getal
en de belangen, welke zij vertegenwoordigen.
Dat zou gelijkstaan met een omverwerping
van den toestand, die in 1801 door Frankrijk
werd goedgekeurd, en hel land, welks bevol
king in sterke mate Fransch bloed in de ade
ren heeft, onder de heerschappij van een
vreemde bevolking brengen, waarbij de Fran
schen werkelijk de minderheid zouden heb
ben. liet rapport komt tot de conclusie, dat
de ccnig mogelijke basis voor een grondwet
aan den eenen kant zijn de vrijheid en de
rechten, welke allen burgers van een be
schaafden slaat toekomen en aan den ande
ren kant de plaatselijke belangen. De grond
wet aan den Vorst voorgesteld berust op deze
beginselen.
Engeland!
In Reynolds Newspaper, publiceert dc
lersche leidea- John Redmond een artikel
over den toestand in. Ierland en on
der meer over dien in de lersche provincie
Ulster. Redmond noemt den uitslag der ver
kiezingen een groolen en ongeëvenaarden
triomf der vooruitstrevende en democratische
beweging in Grool-Brittannië en Ierland.
Sinds lang reeds hadden de Ieren ingezien,
dat hun strijd niet ging tegen de groote massa
van den Engelschen middenstand en de En
gelsche arbeiders, doch tegen een kleine,
maar machtige kaste van peers, welke in stad
en land de macht aan zich hadden getrok
ken. Daarom hebben de Ieren ook hel En
gelsche volk in zijn strijd tegen, het veto der
Lords geholpen. Dwaas zou het natuurlijk
zijn daarbij te loochenen, dat de Ieren ook
door de hoop werden gedreven, dat het home-
rule iden strijd zou bekronen. Wat aan het
artikel van Redmond bijzondere waarde ver
leent, is de poging om aan de verwachtingen
der unionisten op de mannen van Ulster den
bodem in te slaan. Hij toont n.l. aan, dal de
z.g. protestantsche provincie Ulster voor 44
procent katholiek is en dat ze zich bij de
verkiezingen voor de helft ten gunste van
IIome-Rule heeft uilgesproken. Een andere
dwaling is bovendien te gelooven, dat het
Protestantsche deel van Ulster geheel unio
nistisch gezind is. Een groot deel der op libe
ralen uitgebracht stemmen is veeleer ook van
de Protestantsche kiezers in Ulster afkomstig.
Het gaat hier niet aan een tegenstelling te
maken tusschen Protestanten en katholieken,
de home-rule beweging is een nationale. On
der het home rule zullen beide godsdiensten
gelijke rechten hebben.
De conservatieve pers is door deze verkla
ringen van den nationalistischen leider, welke
door hunne kalmte, zakelijkheid en gematigd
heid veel indruk zullen maken, natuurlijk on
aangenaam verrast en tracht de waarde er
van te verkleinen.
Italië.
Me1 kardinaal Francesco Segna, die, gelijk
wij reeds onder de telegrammen meldden,
op 75-jarigen ouderdom overleed, heeft het
modernisme een zijner onverzoenilijkste be
strijders verloren. Ilij en de capucijner-kar-
dinaal Vives y Tuto waren voor de hervor
mers in de Kerk het geduchlst, en toen Seg
na tol prefect der congregatie van den Index
benoemd werd, zag men daarin algemeen een
teeken, dat de curie nog strenger legem de
reformisten zou gaan optreden,. Ongetwij
feld was de eedsformule, welke op 29 Juni
1.1. aan de doctoren der II. Schrift werd voor
geschreven voor een deel zijn werk. In poli
tiek opzicht behoorde hij tot de voorvechters
der wereldlijke heerschappij van den Paus.
Portugal
De minister van binnenlandsche zaken zal
binnenkort een aantal democratische hervor
mingen van kracht doen worden, wolke later
aan de c o nst i luti o nneeirende vergadering ter
goedkeuring zullen onderworpen worden.
Ze betreffen de invoering van een wekedijk-
schen rustdag, de instelling van eere-rcchit-
banken (Ier beteugeling van het duel, de uit
vaardiging van een kieswet, de hulpverlee-
,ning van rijkswege aan ouden van dagen,
zwakken en kinderen, de bescherming van
het moederschap, afschaffing der prostitutie,
verbetering va.n het lager onderwijs en op
richting van scholen, welke hoogstens twee
kilometer van elkander mogen gelegen zijn en
waarop levensmiddelen, kleëdingstukken en
boeken aan arme schoolkinderen zullen wor
den uitgereikt. Verder heoo.gen de decreten
uitbreiding van het -hooger onderwijs, vooral
der geneeskundige wetenschap, o.a. door de
instelling van een medische faculteit in Lissa
bon, bescherming van krankzinnigen en ten
sloiüte bestuurshervorniingen door decentrali
satie.
Ben ander decreet bepaalt, dat de inspec
teur-generaal en de secretaris-generaal der
regeering op Mozambique te Lissabon voor
het gerecht zullen worden gedaagd, wijl ze bij
de uitoefening van hun ambt handelingen heb
ben gepleegd, die in strijd met de wet waren.
Laatstleden Vrijdag Iheeft de Porlugeesche
minister van buitenlandsche zaken opnieuw
de buitenlandsche journalisten ten zijnent
ontvangen. De minister kwam daarbij te spre
ken over den inwendigen toestand van Por
tugal. Als een bewijs van het vertrouwen des
volks in den toestand des lands, haalde hij
het feit aan, dat sinds de revolutie 52 filialen
der deposilokas geopend konden worden, het
geen overal veel instemming heeft verwor
ven. De regeering is voornemens den alge-
meenen dienstplicht in te voeren zonder af
koop, idaar de afkoop zou kunnen dienen tot
het uitoefenen van pressie bij de verkiezin
gen. De economische toestand is volgens den
minister goed, staatspapieren en bankwaar-
den vast in koers.
De Fransche en Italiaansche kamers van
koophandel te Lissabon hebben bij de pers
van hun land geprotesteerd tegen de ver
spreiding van valsche eu. pessimistisch ge
kleurde berichten over den toestand in Por
tugal, waardoor de handelsbetrekkingen met
het buitenland niet anders dan lijden kunnen.
Dom Miguel de Braganza, de pretendent
r.aar den troon van Portugal, heeft aan de
Neue Freie Presse verklaard, dat niemand
gelooft, dat de tegenwoordige regeering lang
zal duren. Zoo het land weder zou terugkee-
ren tot de monarchie en men zioh tot hem
wendde, zou hij den troon aanvaarden. Hij
is voornemens tot buitengewone maatregelen
zijn toevlucht te nemen, maar hij zal de ge
beurtenissen afwachten en met zijn oude aan
hangers voeling houden.
LissaBon, 8 Jan. Er is een aanval
gedaan op de bureaux van drie monarchis
tische dagbladen. Het materiaal is verwoest.
Een republikeinsche legermacht bewaakt de
lokalen.
Rusland.
De Berlijnsche correspondent van de
Temps had dn een bericht aan dit blad de
gebeurtenissen bij de monarchen ontmoeting
1e Potsdam aldus voorgesteld, dal de daar
getroffen regeling eigenlijk maar bij verras
sing geschied was. Von lviderlen-Wachter en
Ssasonow hadden aanvankelijk wat over
koetjes en kalfjes gepraat en daarna over
de gebeurtcniisscn dn Perzië, zonder echter
hun woorden op een goudschaaltje te we
gen. Hun besprekingen hadden geen defini
tief karakter. Daags daarop had echter een
onderhoud tusschen den Duitschen rijkskan
selier en Ssasonow plaats, dat een geheel an
der karakter droeg. Von Beitihmann Hollweg
sprak zijne erkentelijkheid udt in verband
met de daags te voren geuite vriendelijke
woorden en nam daarvan acte, zich geluk-
wenschend met ide verbetering in de betrek
kingen tusschen beide landen.
Ssasonow keerde ietwat verrast naar Pe
tersburg terug, in de verwachting dat de
indruk, welke deze ontmoeting op von Beth-
hanai Ilollweg had gemaakt, met den tijd
wel zou verflauwen. Doch daarin bedroog
hij zich, want na eenige weken zwijgens
kwam de Duitsche gezant graaf Pourtalès
ten zijnent, die de officieele bevestiging der
in de eerste opwelling geuite woorden ver
langde. Ssasonow gaf aan de-ze uitnoodiging
gehoor en 'daarop volgde de rijksdagzdtting
met de bekende verklaringen des rijkskan
seliers.
Evenals in deze al direct onwaarschijnlijk
lijkende voorstelling der feiten, welke den
Rusrischen minister een zoo ondiploma
tieke rol toebedeelt, werd ook in bet arti
kel van hel Nowoje Vremja, dat de door ons
reeds vermelde bijzonderheden over een
Russische antwoord-nota aan Duitschland be
vatte, getracht de beteekenis van de verke
ringen des rijkskanseliers te verzwakken.
Wollf's leLegraaf-agentschap ontvangt thans
uit Petersburg van betrouwbare zijde een
tegenspraak van de bovenbedoelde bijzonder
heden. Het bericht aan de Temps wordt to
taal verzonnen genoemd. Men verwondert
zich in toonaangevende kringen er over, dat
een ernstig blad als de Temps zijn kolom
men openstelt voor dergelijke fantastische
sprookjes. De mededeelingen van het Nowoje
Vremja over een antwoord-nota der Russi
sche regeering op een vraag der Duitsche
regetring van 1907, beantwoorden, volgens
dit dementi, niet aan de feiten en ze zijn
vóór alles in contrast met de inzichten der
Russische regeering; ze verdienen dus in
geen enkel opzicht de er aan geschonken
aandacht. Overigens wordt bij deze gelegen
heid nog eens de nadruk er op gelegd, dat
alle persmamoeuvres, welke erop bere
kend zijn de Duitsch-Russisöhc betrekkingen
te vertroebelen, bij de vertrouwelijke ver
standhouding der beide monarchen en kabi
netten volkomen zonder succes moeten blij
ven.
Tot zoover de tegenspraak van Wolff's bu
reau, waaromtrent het Journal des Débats.
opmerkt, dat dit bureau te Petersburg niets
anders is dan een succursale van het offi
cieuze agentschap te Berlijn en dat de dépê
ches van Wolff uit Petersburg voor het mee-
rendeel zijn geïnspireerd door de Duitsche
ambassade aldaar.
En mogen de bijzonderheden van het No-
BAEONISSE ORCZY.
Hoewel hij in den jongsiBen tijd een figuur
was geweest, die in voorname Engelsche
kringen de aandacht trok, had hij het groot
ste gedeelte zijner jeugd buitenslands gesle
ten. Zijn vader, wijlen. Sir Augarnoin Blakeney
had het schrikkelijk ongeluk gehad zijn aan
gebeden jeugdige gade ongeneeslijk krank
zinnig te zien worden, na een gelukkige
echtvereenigtting van slechts een tweetal ja
ren. Percy had juist het levenslicht aan
schouwd, toen wijlen Lady Blakeniey aange
tast werd door dc vreeseüjkte ziekte, welke
in die dagen ais hopeloos werd beschouwd
en als de vloek Gods over heit geheele gezin
uitgekreten. De dood zij nier ouders, .die kort
na elkander volgde, liet hem vrij man op
eenentwintigjarigen leeftijd, en'daar zijn va
der Sir Algernon een eenvoudig en afgezon
derd leven had geleid, was het groot Blake
ney vermogen tot millioenen aangegroeid.
Sir Percy Blakeney had heel ,wat in den
vreemde rondgedoold, alvorens hij zijn schoo-
ne Franssche vrouw naar Engeland bracht.
De voorname kringen van die dagen
loonden zich bereid beiden met open
armen te ontvangen. Sir Percy was
rijk, zijne vrouw zeer begaafd en de
Prins vani Wales vei-eerde beiden met
zijn gunstbetoon. Binnen zes maan
den waren zij de toonaangevers in mode en
levenswijze, iedereen wist dat Sir Percy be
krompen geest vermogens bezat, miaar de sa
menleving aanvaardde hem, maakte veel
werk ,van hem, omdat zijn rossen die schoon
ste waren der Engelsche stoeterijen, zijin feest
malen de luisterrijkste, zijn wijnen de uiige-
zoehLste der gaarden, zijn Heeding het onder
werp uitmaakte van aller gesprekken. Wat
aangaat zijn huwelijk niet de „schranderste
vrouw iin Europa", welnu, hij kon zijn nood
lot niet ontgaan, en niemand beklaagde hem,
naardien dit lot was van zijn eigen maaksel.
Er waren jonge dames in Engeland te kies
on te keur, die volkomen bereid zouden zijn
-geweest hem te helpen in liet verteren ran
het Blakeniey fortuin. .Bovendien vied Sir
Percy geen medelijden ten deel, omdat hij
er geen scheen te verlangen, hij scheen zeer
trotsch op zijn schrandere vrouw en zich
weinig er om te bekreuneai, dait zij zich op
zijn kosLen amuseerde en den draak met
hem stak in het publiek.
In zijn prachtig huis te Richmond speelde
hij voor zijn schrandere vrouw de tweede
viool met onverstoorbare goedmoedigheid,
juveelen en allerlei soort luxueuze zaken aan
haar verkwistend, wat zij zich met uitne
mende gratie Liet welgevallen, zijn gasten
ontvangende met dezelfde minzaamheid
waaitmedc zij de initelleclueele coterie van
Parijs,had welkom geheeten.
Sir/4tercy Blakeney was bepaald een man
van knap uiterlijk, in weerwil van zijn drui-
lerigen blik. Ilij was altijd onberispelijk ge
kleed naar den, smaak van een „Incroyable"
Op dezen September achtermiddag droeg
hij een satijnen bovenkleed, in het middel
zeer kort .gesneden, een vest met breede op
slagen een nauw gestreepte broek. In dat kos-
Overdreven fatterige kleoding in de Fransche
revolutiejaren van 1792—94.
tuiun zou men zijn massieve gestalte heb
ben kunnen bewon-dienen, zoo zijn gemaakt
heid en idiote lach niet alles bedierf.
Ilij kwam lijzig in de oudcrwetsche gelag
kamer binnen, den regen afschuddend van
zijn fraaie Heeding, on vervolgens zijn drui-
lig blauw oog met oen stukje glas wapenend,
in gouden monteur, overzag hij het gezel
schap, dat plotseling door een pijnlijk stil
zwijgen werd aangegrepen.
„Hoe maak je 't, Thiony? Iloe maak je 't,
Foulkcs?" zei hij, de twee jongelui herken
nend en hun de hand schuddend'. ,,Beb je
ooit zoo'n hondenweer beleefd? Beroerd kli
maat hier!"
Marguerite had zich naar haren echtge
noot gekeerd en mal hem van het hoofd tot
de voeten met een guitig knipoogje in
ba-ar vroolijke blauwe kijkers.
„Nou!" heraam Sar Percy na een paar mi
nuten stilte, toen mie-mand iets te berde
bracht, „wat kijken jullie all-en nuchter
Wat is er gaande?"
„Oh, niets, Stir Percy," antwoordde Mar
guerite, „niets om je gelijkmoeidighead te ver
storen alleen maar een affront voor je
vrouw."
„•La, la, mijn besle, wat je z-egt. Wie was
de stoutmoedige die je dorst te attakoeren
he?"
Ilier stoof dc jonge Burggraaf ijlings op.
„Monsieur," zei hij, een bestudeerde bui
ging zijn aanspraak Latende voorafgaan en in
gebroken Engelsch sprekend, „anijne moeder,
de Gcim-tesse de Tour,nay die Rasserive, heeft
beleedigd Madame, die ik zie is uwe vrouw.
Ik kan niet vragen vergeving voor mijne
moeder; wat zij doet is recht in mijn oogeai.
Doch ik ben bereid u te geven de gewone
revanche tusschen mannen van eer."
De jonkman richtte zich in zijn volle ten
gere lengte op en zag er zeer geestdriftig
uit, zeer trotsch en zeer opgewonden toen
hij opkeek naar het over ,de zes voet hiooge
gevaarte, vertegenwoordigd ,door Sir Percy
Blakeney, baronet.
„Milord Anthony en Sir Andrew," zei Mar
guerite, vroolijk lachend, „kijkt eens maar
dat aardig schilderijtje „de Engelsche kal-
koensche haan en zijn collega de Fransche
bantam."
De vergelijking liep volstrekt mi-el mank, de
Engelsche stoere kalkoen z-ag met uiterste
verbazing neer op den temgeren niotigen
Franschen banlamhaan.
„Drommels, Sir," sprak Percy eindelijk,
zijn lorgnetglas opzöltenid en den jongen
Franschman met onverholen bevreemding op
nemend, „waar heb je zulk Engelsch spre
ken geloerd?"
„Monsieur!" protesteerde de Vicomte,
cenigsziins uit het veld geslagen door de ma
nier waarop zijn strijdlustige houding door
den zwaarlij-vigen Enigelschnnaui werd opgeno
men.
„Ik moet zeggen -t is fabelachtig!" ging Sir
Percy onv erst oorbaar voort, „verdfa
belachtig! Donk jij er ook niet zoo over,
Thorny oh? Ik moet bekennen dat ik zoo
geen Fransch kan spreken... Wat?"
„Neen, dat kan ik bewijzen!" viel Margueri
te in, „Sir Percy heeft een Bnitsch accent,
dat je met een mes kunt snijden."
„Momseur," bracht de Vieomite iai nog meer
gebroken Engelsch voor dien dag, „ik vrees
u held niet begrepen. Ik bied u aan de eenige
mogelijke revanche onder gentlemen."
„Te drommel waarin bestaat die?" vroeg
Sir Percy zoetsappig.
„Mijn degen, Monsi-eur," antwoordde de
Vicomte, die ongeduldig begon te woriden.
Maar Sir Percy staarde een paar seconden
drocmiordg door zijn half gesloten oogleden,
naar den Vicomte en slofte toen langzaam
weg.
Wat de Vicomte op dat o ogenblik dacht em
/gevoelde, bij de behanidieling die hij van den
langen en langzamen Engelschman had te
verduren, zou boekdoelen kunnen vullen. Wat
hij zeide, loste zich op in een enkel woord,
want zijn drift deed alle andere stikken in
zijn keel.
„Een tweegevecht, Mijnheer."
Nog eens keerde Blakeney zich om en zag
hij vanzijn ontzaglijke hoogte op het driftig
ventje neer, maar geen seconde begaf hem
zijn onverstoorbare kalmte. Hij lachte, en
zijn magere lange handen in de ruime zak
ken verbergend van zijn overjas, zei hij drui
lerig
„Een tweegevecht?... ha! is dat het
wat hij bedoelt?... Je bent een
bloeddorstige jonge deugiii-et... Wil je.
een gaatje boren in een man die -
de wet eerbiedigt?. Wat mij bereft
Sir ik houd mij nooit met
tweegevechten op," voegde hij- er aan
toen, bedaard zich neerzettend op een
stoel en zijn lange steMerige beenen
voor zich u its trekkend. „Duels zijn heel on-
aangenaame dingen, is 't niet zoo, Thony?"
De Burggraaf had zeker wel gehoord dat
de gewoonte van duelleer en onder gentle
men an- Engeland streng d-oor de wet was
verboden. Maar voor hem, als Fransch
man, was het schouwspel van een gentleman
die een tweegevecht weigert, een ongeloof
lijke enormiteit.
Wordt vervolgd.
