M°. 251. O"" Jaar^iiny; Vrijdag 3 Februari 1911. BUITENLAND. FEUILLETON. "dëIoödiTpïmpernel. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 raaandon voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post1.50. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers*. VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 60. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 regels f O.JIO. Elko regel moer - 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragon 25 cento by vooruitbetaling. Qrooto lettors naar plaatsruimte. Voor handel on bedrijf bostaan zoor roordoolige bo palingen tot hot herhaald adverteoren in dit Blad, by abonnomont. Eone eiroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht. Regeering en spoorwegper- soneel in Italië. Het jubeljaar waarin be* vijftigjarig be staan van liet koninkrijk ltalièzal worden herdacht heeft zich in economisch opzicht voor de Italiaansche regeering zeer gunstig ingezet. Het overzicht van de staatsinkomsten over het tweede halfjaar 1910, dat is over de eerste helft van hel loopende financiejaar, wijst namelijk, vergeleken met hetzelfde tijd perk van het voorafgaande jaar, een stijging der ontvangsten aan van totaal 70 miliioen en een bedrag van bijna 21 miliioen boven de raming. Batige saldo s kent men in Italië al sinds jaron, doch dat het overschot in het jaar van het nationale feest zoo overvloedig zou zijn, dat had zeker de meest optimisti sche linancier niet verwacht. Aan deze toe name der staatsinkomsten hebben nagenoeg alle diensten deel. Alleen de invoerrechten wijzen een stijging aan van 27 miliioen, wel ke in hoofdzaak is veroorz. kt door den ver meerderden graaninvoer. Een schaduwzijde van dit welvaren der schatkist is, dat in Italië algemeen door de bevolking over hel duur der worden der levensmiddelen wordt ge klaagd, zoodat de regeering wel eens ertoe zou kunnen gedwongen worden de invoer rechten op de voornaamste levensmiddelen te verlagen al blijkt ze daartoe op het oogen- blik niet geneigd. Intusschen ontbreekt het niet aan liefhebbers die de handen begeerig uitstrekken naar den staatshoorn des overvloeds. Het sterkst wordt door het spoorwegpersoneel aangedrongen op eene algemeene .salarisverbetering. De minister van arbeid Sacchi is reeds in No vember aan hunne wensc^cn tegemoet ge komen door een wetsontwerp in te dienen, waarbij een bedrag van 21 miliioen wordt uitgetrokken voor verbetering van de loonen van het spoorwegpersoneel en van welke som 14 miliioen bestemd is voor de arbeiders wel ke minder dan 1500 francs 's jaars verdienen. Hierdoor zal tegenover een bruto jaaront vangst van 490 miliioen aneen aan loonen van het personeel een uitgaafpost van 211 miliioen komen te staan. Alleen bevatte Sacchi's ontwerp nog eenige reglementaire bepalingen ten eind© in geval van ziekte misbruiken te voorkomen want het schijnt dat in Italië de spoorwegbeamb ten en arbeiders onder voorwendsel van ziek te zijn gaarn© er nog eens een extra-dagje tusschen uittrekken. De hevige protesten wel ke tegen deze reglementaire bepalingen op gingen hebben der regeering genoopt conces sies op dit punt te doen. Dit werd echter door de vakvereenigingen aangezien als een teeken Van zwakheid der regeering. Ze lie ten nieuwe looneischen hooren en wenschten een loonsverhooging voor het personeel van 21 tot 35 miliioen, te verdeelen over tien ja ren, en als dit meerdere bedrag niet kon ge vonden worden moest met het maar afne men van de salarissen der hoogere ambtena ren. De regeering heeft, z oals vanzelf spreekt, geweigerd hierop in te gaan, onder de mede- deeling dat de door haar vastgestelde som het maximum vormde dat op de begrooting kon worden uitgetrokken. »*et spoorwegper soneel is hierop met algemeene staking gaan dreigen doch heeft aan dat dreigement tot dusver geen uilvoering gegeven. D© leiders der vakvereeniging zullen dan ook heel goed begrijpen dat zulk eene staking de heele open bare meening tegen zich zou hebben en de zaak der spoorwegarbeiders onherstelbaar zou schaden. Ongetwijfeld is een deel van het lagere spoorwegpersoneel niet afkeerig om, zonder rekening te houden met het al gemeen belang, zijn toevlucht te nemen tot revolutionnaire en gewelddadige strijdmid delen. Dat blijkt vooral in de laatste dagen. Telkens doen de „ferrovieri" door valsche signalen de sneltreinen ophouden, hetgeen natuurlijk tot de grootste inconvenienlen aan leiding geeft. Minister-president Luzzatti heeft in de Kamer medegedeeld dat saboteurs met de meeste strengheid zouden worden vervolgd en gestraft en duidelijk te verstaan gegeven dat de regeering op alle ernstige gebeurlijkheklen is voorbereid. Maar ook heeft de minister-president aanbevolen om de door hem voorgestelde loonsverhooging goed tc keuren welke een© maatregel is van sociale billijkheid. Het parlement zal goed doen het ontwerp van minister Sacchi, waar mode lang geuite wenschen van- en vaak ge dane beloften aan het spoorwegpersoneel worden vervuld, niet op de lange baan te schuiven. Is eenmaal de loonsverhooging van regeeringswege ingevoerd dan bestaat er alle kans dat de gemoederen zullen kalmeeren. Frankrijk. P a r ij s, 2 Fcbr. De Senoad beraadslaagde heden over de aanvullingsèegrootnng voor Marokko. De minister van buiten 1 arnlsche zaken, Pichon, verklaarde, dat de Fransch-Engel se he overeenkomst ran 1904 een der vrucht baarste daden is van de regeering der repu bliek. ,,De akte yam AAgecrras was noodza kelijk en wij hebben ons", zcide de minister, „over haar resultaten amict te beklagen; wij zijiii drie overeenkomsten aangegaan met den sultan, wij hebben ons vertrek uit bet Ohauja gebied afhankelijk gemaakt van het optre den van voldoend onderrichte Marokkaan- sche troepen; wij hebben maatregelen geno men voor een geleidelijke vermindering ran onze troepenmacht." Antwoord gevende op de vraag, of dit lang zal duren, zeide Pichon, dat hij dit «wel ge loofde. Frankrijk moet immers zeker zijn van de rust in Marokko, opdat niemand anders daar zijn plaats inneemt. De minister voegde hieraan toe, dat een politiek van vrede en verzoening zal worden gevolgd. In antwoord op critick op hot Drievoudig Verbond, zeide Pichon, dat het zonderling is te meen en, dat de entente mot Engeland geen resultaat oplevert en dat er geen mili taire besprekingen meer mot Engeland wor den gehouden. Noodt was de entenbe-corddale meer volkomen, meer vruchtdragend dan op ihet o ogenblik. „Hoe kaïn men," vroeg Pichon, „ieder oogenbliik weer het verbond met Rusland tor sprake brengen? Wij hebben geen o ogenblik opgehouden mot onze bondgenooten betrek- j kingen te onderhouden, vereenigd blijvend© j in onze pogingen, die een waardigen vrede ten doel hebben. Wij willen den vrede vcr- zekeren, maar ook de macht van Frankrijk. Ik verklaar, dat nimmer de politieke toestand voor Frankrijk beter was dan thans." Lamarzelle zeide, dat minister Pichon zich moest herinneren, dat tijdens de annexatie van Bosndë-Herzegowina door Oostenrijk de tusschenkomst van Duitschland de zaak be slist had. Rusland en Duitschland hebben de kwestie van den Bagdad-spoorweg onder elkaar ge regeld. Frankrijk werd niet om raadi ge vraagd in de kwestie van de Viiseingsche versterkingen. Alleen Duitschland wist zijn wil duidelijk en krachtdadig te doen blijken. Flaissièrcs verklaarde het wenschelijk te achten, dat Pichon licht deed opgaan over de volgende leiten: „Heeft Rus-laiul al of niet kennis gegeven voor de samenkomst te Pots dam van hetgeen daar zou gebeuren? Pichon antwoordde, dat Frankrijk en Rus land tc nauw verbonden zijn, dan dat Frank rijk niet door Rusland ingelicht zou zijn over hetgeen men te Potsdam dacht te bespre ken. „Wij zijn nauwkeurig ingelicht" zoo ver volgde Pichon. „Rusland deelde ons mede, dat op de bijeenkomst te Potsdam sprake zou zijn van Pcrzië en de TurkAch-Pcrrisoh© spoorwegen, maar dat andere kwesties niet zouden worden opgeworpen door don ver tegenwoordiger van Ruslafod. Rusland hield ons dagelijks volkomen op de hoogte, van alles wat in de samenkomst gezegd werd. Ik behoef niet te zeggen, wat het gevolg zal zijn van deze mededeelingen, maar kan verkla ren, dat uit het oogpunt van de belangen des lands en van den vrede Frankrijk zich niets te beklagen zal hebben. De algemeene beraadslagingen worden ge sloten. Het ontwerp wordt met 290 tegen 1 steun aangenomen. P a r ij s 2 F e b r. De Kamer heeft met 408 tegen 88 stemmen de suppletofrc begroo ting, betreffende de kosten der militaire ope raties in Marokko, die reeds goedgekeurd en gewijzigd was door den Senaat aangeno- Tijdens de rede, welke minister Ptiiohon oollangs over de buttemlaridsche politiek ran Frankrijk in de Kamer heeft gehouden, is het opgevallen, dat de minister niet beeft geantwoord op die vraag van den afgevaar digde Delahaye of de minister kon mede deel-en, waarom de Russische regeering de troepen hart teruggetrokken, welke lot dus ver aan de Westgrens waren gekazerneerd. Zulks schijnt niet geheel in overeenkomst te zijn met de Russisch-Fransohe alianlie. Zoo wel Pichon als Briand drongen, toen Dela haye be* antwoord op zijn vraag eischte, er bij hem op aan niet verder hierop in te gaan. Delahaye blijkt echter vasthoudend te zijn; hij heeft thans een interpellatie inge diend over het terugtrekken der Russische troepten aam de Duitsche grens en over hdt opgeven van de stallingen im Polen. Dc vier wetsontwerpen, welke de regee ring, als gevolg van de spoorwegstaking, bij het parlement heeft ingediend, zijn indertijd verwezen naar drie commissies. Het eerste wetsontwerp, dat het recht van vc ree naging der spoorwegarbeiders regelt en het staken .verbiedt, is door de commissie voor arbeids wetgeving acht dagen geleden aam eene eer ste lezing- onderworpen. De commissie had principieele bezwaren tegen het ontwerp en besloot bij de spoorwegmaatschappijen en bij de vakvereenigingen eene enquête er over in te stellen. De commissie voor openbare wer ken «i spoorwegen heeft thans over de twee amdero wetsontwerpen beraadslaagd. Z© heeft het -ontwerp over de uitbreiding van het ree Int op ouderdomspensioen der arbei ders met algemeene stemmen aangenomen en verder het rogeeringsorctwerp goedge keurd, hetwelk als aanvulling der wet op dc veiligheid bij de spoorwegen die beambten en arbeiders strafbaar stelt, welke him trein dienst plotseling in den steek laten. Dc com missie heeft het echter noodig geoordeeld bij do regeeriivg aan te dringen op een meer nauwgezette redactie dezer strafbepaling, teneinde te verhinderen, dat ze kan worden uitgestrekt tot arbeiders en beambten, die niet tot den treindienst be hooren. liet wets ontwerp tot onderdrukking der sabotage, dat naar de commissie voor de hervorming van het rechtswezen -was geren voyeerd, is door die commissie nog niet dn behandeling ge- De afgevaardigde Dumont, van dc gcuni- fieerdc socialisten, is voornemens minister Pichon te interpelleeron over liet gerucht, dit Rusland van plan is een nieuwe leening op te nemen. Hij bedoelt hiermede aanleiding te geven tot eene hervatting der beraadsla ging over de bui tenia ndschc politiek, welke hij noodig acht als gevolg van het onbeha gelijke gevoel, dat in Frankrijk is ontstaan en door de verklaringen van Pichon en Aehremtihal niet is weggenomen. (Dit nieuwe debat heeft inmiddels gisteren in den Senaat plaats gehad.) In een blijkbaar geïnspireerd artikel schrijft de Lkbertë, dat liet wel is waar juist is, dat do politiek der triple-entente zekere lauwheid en wankelmoedigheid aanwijst, maar men vergemakkelijkt den tegenstanders dezer groepeering van mogendheden slechts hun sipcl, wanneer niein zonder roden alarm kreten laat hooren, gelijk b;V. de socialisti sche afgevaardigde Dumont doet met zijne interpellatie inzake e>en beweende Russische kering. In Rusland is .tegenwoordig geen leening noodig, zegt de Liberté, De eenige financieelc aangelegenheid, waarop men te genwoordig liet oog kan richten, betreft in- dustrieelc en commercieeie waarborgen, be nevens de Russische spoorwegen. In een van het departement van buiten- landsche zaken afkomstig communique aan de pers, wondt ten aanzien van het terug trekken der Russische troepen aan de Duit sche grens verklaard, dat Frankrijk van dc veranderingen in de Russische garnizoenen op dc hoogie is gehouden en dat de Russi sche cn Fransche regeeringen steeds in voile overeenstemming hebben gehandeld. P a r ij s, 2 F e b r. De onderstaatssecreta ris van financiën, Léfévre, heeft hedenavond zijn ontslag ingediend. De secretaris der kodenwerkersvereeni- ging te Havre, Durauid, die, naar men weet, door de gezworenen te Rouaan, als auctor inteWeotua.ipis van den moord op den arbciDdswiliige Dongé ter dood .is veroor deeld, welk vonnus door den president der republiek in zeven jaar gevangenisstraf is veranderd, heeft aan dezen laatste een in pathetische bewoordingen gesteklcn brief gericht, waarin hij smeekt vrij geiatcn te woruen, niet bij wijze van gunst, doch om der gerecbtugbeidwil. Durand wijst er op, dat de voorn.'ter der gezworenen zich be slist voor zijn vrijspraak beeft uitgesproken. „Ik weet ook'zegt Uurand, „dat üe weinige getuigen, wrake het ongeluk bobben gehad, dat zij tot hot afleggen van verklaringen ten mijnen laste gedwongen zijn, deze hebben teruggenomen. Ik koester, noch jegens Uc ge zworenen, noch jegens deze onzalige getui gen toorn. Daar mijn onschuld echter door iedereen wordt aangenomen eti zelfs zij, die mijn vonnis hebben uitgesproken, hunne dwa- Kng hebben erkend cn honderden van getui gen, die voor het gerecht utet gehoord zijn, vrijwillig zqn verschenen ©n bewijzen van mijn ouschuki hebben geleverd, zoo kom ik U, mijnheer dc president der republiek, verzoe ken om mij mijne vrijheid terug tc geven» welke ik noodig lieb om de intrekking van het vonnis te verkrijgen, dut mij ten on rechte heeft getroffen, ik bevind mij sinds 11 September 1910 in dc gevangenis cn ben toch onschuldig. Ik heb in Havre bejaarde ouders en een levensgezellin, welke mij cn mijn werk noodig hebben, oan tc kunnen le ven. Docli nog ecu is, niet om een gunstmaat- 'rcgel vraag ik U. Geen beroep ou Uw me- ideiijidjen doe ik. Wanneer iik aan de domme misdaad sohuikiig was, waarvan men mij aanklaagt, dan zou ecu gevangenisstraf van zeven juar niet genoeg zijn. Ik ben echter onschuldig, mijnheer üe president, gij weet het. Met ue kracht van al mijne eerlijkheid, waarop men nooit iets heeft kunnen zeggen, met al de kracht mijner onscnuid, verzoete ik U mij oumiducJhyk in vrijheid, te slulieu." Engeland. Louden, 2 r ut. muurende de zitting van hei Lagerhuis vun hedemtuuuag, bestemd voor uc eeusuiieggiug, kwam Joseph Cham- jjeiiain Jjuiucu, zwaar leuucndc op Ausicu cuaiuocriuMi en Aruiur Dee, aaar hij zoh- uer sieuu niet ioupcu kou. Uezeien op dc regeeriugwauk, legue luj ue eeu van trouw ai, uici luiue maat ui.uu.ucujkc sieui. Ausien Luauiui-i jam iceacuue ue pi «-sewLcupT Vool' zij» vuuci', uie uc pcu vasiuiciu. nu ueu. hpcu- Italiê. Rome, 2 Feb r. in dc Kamer' antwoordde minister-president Luzzatti op eeu vraag vau den algevaaruigde Saiaudra dat de regeenug hare beloften zul gestand doen eu aan de Kamer de toegczego© hervorimugsiuautrege- len zal onderwerpen. De minister verzocht hen die aarzelen ol twijfelen hun stem legen den minister uit tc brengen. Want dc minis ter wil inct gezag aanblijven of zonder wroe ging vertrekken. Een amendement waarbij de Kamer haar vertrouwen in de regeermg te kennen geelt weid met 2(31 legeu 86 stem men en 9 onthoudingen aangenomen. Over eenkomstig het verzoen van Luzzatti verwierp de Kamer met groote meerderheid eon mo tie der socialisten strekkende tot verlaging van de prijzen der levensmiddelen. De trein, uit Ancoaia vertrokken, bleef Dinsdagnacht plotseling midden op den weg staan, daar een roodc lantaarn tusschen d© rails was geplaatst. Toen de reizigers uit de portieren keken, oai tc zien wat er gaande was, werd hun opmerkzaamheid getrokken door een reus achtig bord, waarop met groote letters tc lezen stond: „De spoorwegbeambten hebbeu honger. Zij zullen zich zelf weten te helpen." Portugal Het Po-rtugecsche gezantschap tc Berlijn geen weer een aauiai gerusistciieuae Ver klaringen over eten toestand in Portugal. Daarin wordt o.a. gezegil <iat de voonoo- pigc regcering van dc voorioopige rust der taoisle week ücelt gturuuv ecuiaukl oin voort tc gaan met den „wederopbouw" der •vatie. Verder Wordt een re organ nsatie vau DOOR BARONESSE OROZY. Met ee» spontaan opwellend gevoel viel Suzanne haar vriendin om dien hals. Aks kind besefte zij de bitterheid ran hel verdriet barer landgenoot© cn met oneandi- gen tact vermeed zij iederen schijn van achter d© oortzaak ervan te willen komen,. integendeel maakt© zij zich gereed tot ver trek. Herhaaldelijk kuste zij Marguerite en ver wijderd© zich treurig lang» het grasperk. Lady Blakeney verroerde zich niet, zij bleef staan in diep gepeins... overleggend wat haar stond te doen. Juist zou Suzanne dc treden opgaan ran het terras, toen ©en stalknecht om dm hoek van het huis kwam aansmeüitm, in de rich- j ting waar Marguerite zitah bevonid. Hij had' ©en gezogekden brief in de hand. Suzanne keerde onwillekeurig terug op haar schre den haar hart zei haar daft ©r misschien meer ongunstig nieuws voor haar vriendin, in aantocht was, en zij gevoedd© dat haar arme Margot niet in staart zou zijn meer te dragen. Eerbiedig bleef de rijknecht staan naast zijn meesteres en overhandigde haar den brief. „Wat is dit?" vroeg Marguerite. „Zoo even per expresse aangekomen, ml- j lady." Werktuigelijk nam ze dien brief en draaide hem rond tusschen haar bevende vingers. „Yam wden komt deze?" vroeg ze verder. „De koerier zed, dart zijm orders luidden; den brief enlked af te geven, e.n mevrouw de.* barones wed zwi begrijpen van w»en hij I kwam." Marguerite scheurde de envetoppc open. I Haar voorgevoel zei haar reed» wat dfie in hield en werktuigelijk Met ze haar oogen erop j vallen. liet was de brief, door Armand St. Jush geschreven aan Sir Andrew Fouikcs, de brief door Ghau vertin's spionnen gesrtoiem in de herberg „Vdsscherswelvaren" te Dover. ChauveHn had woord gehouden, hij had den brief van St. Jusrt teruggezonden hij; was den Roode Pimpernel op het spoor. „Breng dien koerier bij me," beval ze den rijknecht, schijnbaar bcdaardL „Hij is toch. niog niet vertrokken?" „Neen. mi lady." De stalknecht spoedde zich heen. Mar* gu< rite wendde rich tot Suzanne „Lieve, loop eens (gaiuw nttwr binnen en zeg jc kamenier ziich gereed tc houden. Ik, zal je naar huis moeten sturen, kind. Wacht even zeg aan een mijner gedienstigen dart ze een reiskostuum en. mantel voor me uit legt." Suzanm© antwoordde niets. Innig kuste ze. Marguerite cn gehoorzaamde bündielings. Een minuut kiter kwam de rijknecht terug, gevolgd door den koerier die den brief had gebraclit. „\\Tc gaf u deze enveloppe?" vroeg Mar guerite. „E©iï heer, milady," antwoordde de man, ,jin hel koffi*eihuis „De Roos cn do Distel" 'tegenover Gharinigdron. Hij zei dat u er van wist." „Wart voerde hij daar uit?" „Hij wachtte een postwagen dlienJ hij be steld hatt, milady." „Een postwagen?" „J«, milady. Een expresse-rijtuig had hij besteld. Ik begreep van zijn bediende dat hert regelrecht op Dover aanging." Dat 's genoeg. Jc kunt gaan." En toi baar rijknecht„Mijn reüswagen ©n d© vier sneb site paardeo, dadelijk inspannen!" Rijknecht en koerier maakten haast. Een. oogenbliik bleef Marguerite alleen staan op het grasperk. Haar aam-aJligc gestalte ge leek een marmeren standbeeld, haan oogen stonden strak, haar handen kruisten rich op haar borst. „Wat t© doon? Wat te doen? Waar zaü k hem vanden? O, mijn God! Scheaik mij licht in deze duisternis!" Onwetend en. in al zijn verschrikkingen daagde het voor baren geesrt bad ze de vrecselijksite misdaad begaan waartoe eene vrouw ooit kon geraken, llaair verblindheid, waardoor ze het geheim ran haren echtge noot niet had doorzien», kwam baar n.u voor als ©©n nbuw vergrijp. Zij had het moeten weten» dien ra» te vermoeden wat Percy in zijn schild voerde! Zij aitfians had moeten doorzien dat hij een mom had voorgedaan, ©n tot di« wetenschap geraakt zijnde, had ze het hem onder vier oogen moeten afrukken. Percy was naar Ga bis vertrokken, lof aal onfcewuj* van het feflt dht zijn omncedoó- gendrte vijand hem op dc hieii zat. Vroeg tijdig was hij dien morgen van Londeil Brid ge onder zeil gegaan. Zoo hij maar gunsti- gen wind badi, ko<n bij bdnneui vierentwiimtig uur in Frankrijk landen, zoneter twijfel had hij gerekend op den wind en zijn weg gekozen. Ghauveliin^ van zijn kanit, zou naar Dover snellen, daar ©en jacht huren en zeker om trent diMizelftletn tijd te Calais aankomen. Eenmaal t© Calais zijnde, zou Percy allen aantreffen, dlie wachtend© waren op de komst vau den edelen en onversaagden Roo de Pempern©!, hun grootmoediger redder. Onderwijl d© vossenoogon vau Ghauvelin thans iedere beweging van zijn tegenstonden nagiuurden, zertte Percy «iet alleen zijn eigen leven op bet spert, maar ook dat van Suzanne's vader, den ouden Graaf dc Tour- nay, cn van. andere uitgewdeeëeo» die den koenen Engeischman verbeddktei» ©n hun ver trouwen in hem stelden. Onder dezen be vond zich ook Armand^ d11© de Tournay was I gaan opzoeken, zich veilig achtend ili» do overtuiging dat de Rood© Pimpernel op alter behoud bedacht was. Hert lort van all© dez© mcnschcinjlevens, dah van haren echtgenoot in die eerste plaats, b,g in Marguerite's bandallen moest zij, redden, indien menschelijik© schrandcrlieid j en overleg waren opgewassen tegen zulk eene taak. Ongelukkig, kon. zij dart aBcs niet geheel alleen verrichten. Eenmaal in Calais zijnde, zou ze niet weten waar haren echtgenoot te vinden, terwijl Chauvohti bij den diets tal tc Dover de geboete reisroute was te wotcu gekomen. Boven alles wensclitc ze* Percy t© wannschuwen. Zij kende hem wel genoeg, om te begrij pen, dat hij nimmer hèn aan hun lot zou overlaten, die hun vertrouwen Ln hem gesteld hadden, dait hij nimmer zou twnigdeunzon voor het gevaar ©n deai Graaf de Tournay in d© klauwen la/ten vallen van bloeddorstige tijgers. Maar zoo hij gewaarschuwd ware, kon. hij nieuwe plannen vormen en voorzich tiger te wenk gaan. Eenmaart gewaarschuwd zou hij nog kunnen slagen. En wanneer alles mislukte, als hot nood lot ©n Chauveldin werkelijk den srtouLmocdi- gen heki Ie machtig bteken zij zou ran zijn© zijde zijn, liem bewijzen (kit ze hem vereerde, hoogschatte on liefhad. Ja, al ware d© dood ermee geur»-id, samen zou den zij sterven, ui l»et zartig bewustzijn dat aan alle misverstand nu een einde was ge komen. Haar gelk-cle wezen vermande rich lot een grootsch on kradrtdudig besrtuit. Dat wilde ze doen, zoo God haar overleg schonk, moed en kracfit. Aücrocrst wilde zij Sir Andrew Foulkes opzoeken, Percy's besten vriend. Deze zou haar bijstaan, waar hulp noodig washaar reiswagen stond gereed. Even van klcederen wdssckia, Suzanne vaarwelzeg gen, <*i ze kon op Weg gan.n. Sterven of overwinnen!... was n/u liare leus. Zonder haast, maar ook zonder aarzeling, trad ze kalm bot huis binmcsi. B nrdt vrriiilyd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1