M°. 251.
O"" Jaar^iiny;
Vrijdag 3 Februari 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
"dëIoödiTpïmpernel.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 raaandon voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers*. VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 60.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels f O.JIO.
Elko regel moer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragon 25 cento by vooruitbetaling.
Qrooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedrijf bostaan zoor roordoolige bo palingen tot
hot herhaald adverteoren in dit Blad, by abonnomont. Eone
eiroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
Regeering en spoorwegper-
soneel in Italië.
Het jubeljaar waarin be* vijftigjarig be
staan van liet koninkrijk ltalièzal worden
herdacht heeft zich in economisch opzicht
voor de Italiaansche regeering zeer gunstig
ingezet. Het overzicht van de staatsinkomsten
over het tweede halfjaar 1910, dat is over de
eerste helft van hel loopende financiejaar,
wijst namelijk, vergeleken met hetzelfde tijd
perk van het voorafgaande jaar, een stijging
der ontvangsten aan van totaal 70 miliioen
en een bedrag van bijna 21 miliioen boven
de raming. Batige saldo s kent men in Italië
al sinds jaron, doch dat het overschot in het
jaar van het nationale feest zoo overvloedig
zou zijn, dat had zeker de meest optimisti
sche linancier niet verwacht. Aan deze toe
name der staatsinkomsten hebben nagenoeg
alle diensten deel. Alleen de invoerrechten
wijzen een stijging aan van 27 miliioen, wel
ke in hoofdzaak is veroorz. kt door den ver
meerderden graaninvoer. Een schaduwzijde
van dit welvaren der schatkist is, dat in Italië
algemeen door de bevolking over hel duur
der worden der levensmiddelen wordt ge
klaagd, zoodat de regeering wel eens ertoe
zou kunnen gedwongen worden de invoer
rechten op de voornaamste levensmiddelen
te verlagen al blijkt ze daartoe op het oogen-
blik niet geneigd.
Intusschen ontbreekt het niet aan liefhebbers
die de handen begeerig uitstrekken naar den
staatshoorn des overvloeds. Het sterkst wordt
door het spoorwegpersoneel aangedrongen
op eene algemeene .salarisverbetering. De
minister van arbeid Sacchi is reeds in No
vember aan hunne wensc^cn tegemoet ge
komen door een wetsontwerp in te dienen,
waarbij een bedrag van 21 miliioen wordt
uitgetrokken voor verbetering van de loonen
van het spoorwegpersoneel en van welke som
14 miliioen bestemd is voor de arbeiders wel
ke minder dan 1500 francs 's jaars verdienen.
Hierdoor zal tegenover een bruto jaaront
vangst van 490 miliioen aneen aan loonen
van het personeel een uitgaafpost van 211
miliioen komen te staan.
Alleen bevatte Sacchi's ontwerp nog eenige
reglementaire bepalingen ten eind© in geval
van ziekte misbruiken te voorkomen want
het schijnt dat in Italië de spoorwegbeamb
ten en arbeiders onder voorwendsel van ziek
te zijn gaarn© er nog eens een extra-dagje
tusschen uittrekken. De hevige protesten wel
ke tegen deze reglementaire bepalingen op
gingen hebben der regeering genoopt conces
sies op dit punt te doen. Dit werd echter
door de vakvereenigingen aangezien als een
teeken Van zwakheid der regeering. Ze lie
ten nieuwe looneischen hooren en wenschten
een loonsverhooging voor het personeel van
21 tot 35 miliioen, te verdeelen over tien ja
ren, en als dit meerdere bedrag niet kon ge
vonden worden moest met het maar afne
men van de salarissen der hoogere ambtena
ren. De regeering heeft, z oals vanzelf spreekt,
geweigerd hierop in te gaan, onder de mede-
deeling dat de door haar vastgestelde som
het maximum vormde dat op de begrooting
kon worden uitgetrokken. »*et spoorwegper
soneel is hierop met algemeene staking gaan
dreigen doch heeft aan dat dreigement tot
dusver geen uilvoering gegeven. D© leiders
der vakvereeniging zullen dan ook heel goed
begrijpen dat zulk eene staking de heele open
bare meening tegen zich zou hebben en de
zaak der spoorwegarbeiders onherstelbaar
zou schaden. Ongetwijfeld is een deel van het
lagere spoorwegpersoneel niet afkeerig om,
zonder rekening te houden met het al
gemeen belang, zijn toevlucht te nemen tot
revolutionnaire en gewelddadige strijdmid
delen. Dat blijkt vooral in de laatste dagen.
Telkens doen de „ferrovieri" door valsche
signalen de sneltreinen ophouden, hetgeen
natuurlijk tot de grootste inconvenienlen aan
leiding geeft. Minister-president Luzzatti
heeft in de Kamer medegedeeld dat saboteurs
met de meeste strengheid zouden worden
vervolgd en gestraft en duidelijk te verstaan
gegeven dat de regeering op alle ernstige
gebeurlijkheklen is voorbereid. Maar ook
heeft de minister-president aanbevolen om
de door hem voorgestelde loonsverhooging
goed tc keuren welke een© maatregel is van
sociale billijkheid. Het parlement zal goed
doen het ontwerp van minister Sacchi, waar
mode lang geuite wenschen van- en vaak ge
dane beloften aan het spoorwegpersoneel
worden vervuld, niet op de lange baan te
schuiven. Is eenmaal de loonsverhooging van
regeeringswege ingevoerd dan bestaat er alle
kans dat de gemoederen zullen kalmeeren.
Frankrijk.
P a r ij s, 2 Fcbr. De Senoad beraadslaagde
heden over de aanvullingsèegrootnng voor
Marokko.
De minister van buiten 1 arnlsche zaken,
Pichon, verklaarde, dat de Fransch-Engel
se he overeenkomst ran 1904 een der vrucht
baarste daden is van de regeering der repu
bliek. ,,De akte yam AAgecrras was noodza
kelijk en wij hebben ons", zcide de minister,
„over haar resultaten amict te beklagen; wij
zijiii drie overeenkomsten aangegaan met den
sultan, wij hebben ons vertrek uit bet Ohauja
gebied afhankelijk gemaakt van het optre
den van voldoend onderrichte Marokkaan-
sche troepen; wij hebben maatregelen geno
men voor een geleidelijke vermindering ran
onze troepenmacht."
Antwoord gevende op de vraag, of dit lang
zal duren, zeide Pichon, dat hij dit «wel ge
loofde. Frankrijk moet immers zeker zijn van
de rust in Marokko, opdat niemand anders
daar zijn plaats inneemt.
De minister voegde hieraan toe, dat een
politiek van vrede en verzoening zal worden
gevolgd.
In antwoord op critick op hot Drievoudig
Verbond, zeide Pichon, dat het zonderling
is te meen en, dat de entente mot Engeland
geen resultaat oplevert en dat er geen mili
taire besprekingen meer mot Engeland wor
den gehouden. Noodt was de entenbe-corddale
meer volkomen, meer vruchtdragend dan op
ihet o ogenblik.
„Hoe kaïn men," vroeg Pichon, „ieder
oogenbliik weer het verbond met Rusland tor
sprake brengen? Wij hebben geen o ogenblik
opgehouden mot onze bondgenooten betrek-
j kingen te onderhouden, vereenigd blijvend©
j in onze pogingen, die een waardigen vrede
ten doel hebben. Wij willen den vrede vcr-
zekeren, maar ook de macht van Frankrijk.
Ik verklaar, dat nimmer de politieke toestand
voor Frankrijk beter was dan thans."
Lamarzelle zeide, dat minister Pichon zich
moest herinneren, dat tijdens de annexatie
van Bosndë-Herzegowina door Oostenrijk de
tusschenkomst van Duitschland de zaak be
slist had.
Rusland en Duitschland hebben de kwestie
van den Bagdad-spoorweg onder elkaar ge
regeld. Frankrijk werd niet om raadi ge
vraagd in de kwestie van de Viiseingsche
versterkingen. Alleen Duitschland wist zijn
wil duidelijk en krachtdadig te doen blijken.
Flaissièrcs verklaarde het wenschelijk te
achten, dat Pichon licht deed opgaan over de
volgende leiten: „Heeft Rus-laiul al of niet
kennis gegeven voor de samenkomst te Pots
dam van hetgeen daar zou gebeuren?
Pichon antwoordde, dat Frankrijk en Rus
land tc nauw verbonden zijn, dan dat Frank
rijk niet door Rusland ingelicht zou zijn over
hetgeen men te Potsdam dacht te bespre
ken. „Wij zijn nauwkeurig ingelicht" zoo ver
volgde Pichon. „Rusland deelde ons mede,
dat op de bijeenkomst te Potsdam sprake zou
zijn van Pcrzië en de TurkAch-Pcrrisoh©
spoorwegen, maar dat andere kwesties niet
zouden worden opgeworpen door don ver
tegenwoordiger van Ruslafod. Rusland hield
ons dagelijks volkomen op de hoogte, van
alles wat in de samenkomst gezegd werd. Ik
behoef niet te zeggen, wat het gevolg zal zijn
van deze mededeelingen, maar kan verkla
ren, dat uit het oogpunt van de belangen des
lands en van den vrede Frankrijk zich niets
te beklagen zal hebben.
De algemeene beraadslagingen worden ge
sloten.
Het ontwerp wordt met 290 tegen 1 steun
aangenomen.
P a r ij s 2 F e b r. De Kamer heeft met
408 tegen 88 stemmen de suppletofrc begroo
ting, betreffende de kosten der militaire ope
raties in Marokko, die reeds goedgekeurd
en gewijzigd was door den Senaat aangeno-
Tijdens de rede, welke minister Ptiiohon
oollangs over de buttemlaridsche politiek ran
Frankrijk in de Kamer heeft gehouden, is
het opgevallen, dat de minister niet beeft
geantwoord op die vraag van den afgevaar
digde Delahaye of de minister kon mede
deel-en, waarom de Russische regeering de
troepen hart teruggetrokken, welke lot dus
ver aan de Westgrens waren gekazerneerd.
Zulks schijnt niet geheel in overeenkomst te
zijn met de Russisch-Fransohe alianlie. Zoo
wel Pichon als Briand drongen, toen Dela
haye be* antwoord op zijn vraag eischte,
er bij hem op aan niet verder hierop in te
gaan. Delahaye blijkt echter vasthoudend te
zijn; hij heeft thans een interpellatie inge
diend over het terugtrekken der Russische
troepten aam de Duitsche grens en over hdt
opgeven van de stallingen im Polen.
Dc vier wetsontwerpen, welke de regee
ring, als gevolg van de spoorwegstaking, bij
het parlement heeft ingediend, zijn indertijd
verwezen naar drie commissies. Het eerste
wetsontwerp, dat het recht van vc ree naging
der spoorwegarbeiders regelt en het staken
.verbiedt, is door de commissie voor arbeids
wetgeving acht dagen geleden aam eene eer
ste lezing- onderworpen. De commissie had
principieele bezwaren tegen het ontwerp en
besloot bij de spoorwegmaatschappijen en bij
de vakvereenigingen eene enquête er over in
te stellen. De commissie voor openbare wer
ken «i spoorwegen heeft thans over de twee
amdero wetsontwerpen beraadslaagd. Z©
heeft het -ontwerp over de uitbreiding van
het ree Int op ouderdomspensioen der arbei
ders met algemeene stemmen aangenomen
en verder het rogeeringsorctwerp goedge
keurd, hetwelk als aanvulling der wet op dc
veiligheid bij de spoorwegen die beambten
en arbeiders strafbaar stelt, welke him trein
dienst plotseling in den steek laten. Dc com
missie heeft het echter noodig geoordeeld bij
do regeeriivg aan te dringen op een meer
nauwgezette redactie dezer strafbepaling,
teneinde te verhinderen, dat ze kan worden
uitgestrekt tot arbeiders en beambten, die
niet tot den treindienst be hooren. liet wets
ontwerp tot onderdrukking der sabotage, dat
naar de commissie voor de hervorming van
het rechtswezen -was geren voyeerd, is door
die commissie nog niet dn behandeling ge-
De afgevaardigde Dumont, van dc gcuni-
fieerdc socialisten, is voornemens minister
Pichon te interpelleeron over liet gerucht,
dit Rusland van plan is een nieuwe leening
op te nemen. Hij bedoelt hiermede aanleiding
te geven tot eene hervatting der beraadsla
ging over de bui tenia ndschc politiek, welke
hij noodig acht als gevolg van het onbeha
gelijke gevoel, dat in Frankrijk is ontstaan
en door de verklaringen van Pichon en
Aehremtihal niet is weggenomen. (Dit nieuwe
debat heeft inmiddels gisteren in den Senaat
plaats gehad.)
In een blijkbaar geïnspireerd artikel
schrijft de Lkbertë, dat liet wel is waar juist
is, dat do politiek der triple-entente zekere
lauwheid en wankelmoedigheid aanwijst,
maar men vergemakkelijkt den tegenstanders
dezer groepeering van mogendheden slechts
hun sipcl, wanneer niein zonder roden alarm
kreten laat hooren, gelijk b;V. de socialisti
sche afgevaardigde Dumont doet met zijne
interpellatie inzake e>en beweende Russische
kering. In Rusland is .tegenwoordig geen
leening noodig, zegt de Liberté, De eenige
financieelc aangelegenheid, waarop men te
genwoordig liet oog kan richten, betreft in-
dustrieelc en commercieeie waarborgen, be
nevens de Russische spoorwegen.
In een van het departement van buiten-
landsche zaken afkomstig communique aan
de pers, wondt ten aanzien van het terug
trekken der Russische troepen aan de Duit
sche grens verklaard, dat Frankrijk van dc
veranderingen in de Russische garnizoenen
op dc hoogie is gehouden en dat de Russi
sche cn Fransche regeeringen steeds in voile
overeenstemming hebben gehandeld.
P a r ij s, 2 F e b r. De onderstaatssecreta
ris van financiën, Léfévre, heeft hedenavond
zijn ontslag ingediend.
De secretaris der kodenwerkersvereeni-
ging te Havre, Durauid, die, naar men
weet, door de gezworenen te Rouaan, als
auctor inteWeotua.ipis van den moord op den
arbciDdswiliige Dongé ter dood .is veroor
deeld, welk vonnus door den president der
republiek in zeven jaar gevangenisstraf is
veranderd, heeft aan dezen laatste een in
pathetische bewoordingen gesteklcn brief
gericht, waarin hij smeekt vrij geiatcn te
woruen, niet bij wijze van gunst, doch om
der gerecbtugbeidwil. Durand wijst er op,
dat de voorn.'ter der gezworenen zich be
slist voor zijn vrijspraak beeft uitgesproken.
„Ik weet ook'zegt Uurand, „dat üe weinige
getuigen, wrake het ongeluk bobben gehad,
dat zij tot hot afleggen van verklaringen ten
mijnen laste gedwongen zijn, deze hebben
teruggenomen. Ik koester, noch jegens Uc ge
zworenen, noch jegens deze onzalige getui
gen toorn. Daar mijn onschuld echter door
iedereen wordt aangenomen eti zelfs zij, die
mijn vonnis hebben uitgesproken, hunne dwa-
Kng hebben erkend cn honderden van getui
gen, die voor het gerecht utet gehoord zijn,
vrijwillig zqn verschenen ©n bewijzen van
mijn ouschuki hebben geleverd, zoo kom ik U,
mijnheer dc president der republiek, verzoe
ken om mij mijne vrijheid terug tc geven»
welke ik noodig lieb om de intrekking van
het vonnis te verkrijgen, dut mij ten on
rechte heeft getroffen, ik bevind mij sinds
11 September 1910 in dc gevangenis cn ben
toch onschuldig. Ik heb in Havre bejaarde
ouders en een levensgezellin, welke mij cn
mijn werk noodig hebben, oan tc kunnen le
ven. Docli nog ecu is, niet om een gunstmaat-
'rcgel vraag ik U. Geen beroep ou Uw me-
ideiijidjen doe ik. Wanneer iik aan de domme
misdaad sohuikiig was, waarvan men mij
aanklaagt, dan zou ecu gevangenisstraf van
zeven juar niet genoeg zijn. Ik ben echter
onschuldig, mijnheer üe president, gij weet
het. Met ue kracht van al mijne eerlijkheid,
waarop men nooit iets heeft kunnen zeggen,
met al de kracht mijner onscnuid, verzoete
ik U mij oumiducJhyk in vrijheid, te slulieu."
Engeland.
Louden, 2 r ut. muurende de zitting
van hei Lagerhuis vun hedemtuuuag, bestemd
voor uc eeusuiieggiug, kwam Joseph Cham-
jjeiiain Jjuiucu, zwaar leuucndc op Ausicu
cuaiuocriuMi en Aruiur Dee, aaar hij zoh-
uer sieuu niet ioupcu kou. Uezeien op dc
regeeriugwauk, legue luj ue eeu van trouw
ai, uici luiue maat ui.uu.ucujkc sieui. Ausien
Luauiui-i jam iceacuue ue pi «-sewLcupT Vool'
zij» vuuci', uie uc pcu vasiuiciu. nu ueu. hpcu-
Italiê.
Rome, 2 Feb r. in dc Kamer' antwoordde
minister-president Luzzatti op eeu vraag vau
den algevaaruigde Saiaudra dat de regeenug
hare beloften zul gestand doen eu aan de
Kamer de toegczego© hervorimugsiuautrege-
len zal onderwerpen. De minister verzocht
hen die aarzelen ol twijfelen hun stem legen
den minister uit tc brengen. Want dc minis
ter wil inct gezag aanblijven of zonder wroe
ging vertrekken. Een amendement waarbij
de Kamer haar vertrouwen in de regeermg
te kennen geelt weid met 2(31 legeu 86 stem
men en 9 onthoudingen aangenomen. Over
eenkomstig het verzoen van Luzzatti verwierp
de Kamer met groote meerderheid eon mo
tie der socialisten strekkende tot verlaging
van de prijzen der levensmiddelen.
De trein, uit Ancoaia vertrokken, bleef
Dinsdagnacht plotseling midden op den weg
staan, daar een roodc lantaarn tusschen d©
rails was geplaatst.
Toen de reizigers uit de portieren keken,
oai tc zien wat er gaande was, werd hun
opmerkzaamheid getrokken door een reus
achtig bord, waarop met groote letters tc
lezen stond: „De spoorwegbeambten hebbeu
honger. Zij zullen zich zelf weten te helpen."
Portugal
Het Po-rtugecsche gezantschap tc Berlijn
geen weer een aauiai gerusistciieuae Ver
klaringen over eten toestand in Portugal.
Daarin wordt o.a. gezegil <iat de voonoo-
pigc regcering van dc voorioopige rust der
taoisle week ücelt gturuuv ecuiaukl oin
voort tc gaan met den „wederopbouw" der
•vatie. Verder Wordt een re organ nsatie vau
DOOR
BARONESSE OROZY.
Met ee» spontaan opwellend gevoel viel
Suzanne haar vriendin om dien hals.
Aks kind besefte zij de bitterheid ran hel
verdriet barer landgenoot© cn met oneandi-
gen tact vermeed zij iederen schijn van
achter d© oortzaak ervan te willen komen,.
integendeel maakt© zij zich gereed tot ver
trek.
Herhaaldelijk kuste zij Marguerite en ver
wijderd© zich treurig lang» het grasperk.
Lady Blakeney verroerde zich niet, zij bleef
staan in diep gepeins... overleggend wat
haar stond te doen.
Juist zou Suzanne dc treden opgaan ran
het terras, toen ©en stalknecht om dm hoek
van het huis kwam aansmeüitm, in de rich- j
ting waar Marguerite zitah bevonid. Hij had'
©en gezogekden brief in de hand. Suzanne
keerde onwillekeurig terug op haar schre
den haar hart zei haar daft ©r misschien
meer ongunstig nieuws voor haar vriendin,
in aantocht was, en zij gevoedd© dat haar
arme Margot niet in staart zou zijn meer te
dragen.
Eerbiedig bleef de rijknecht staan naast
zijn meesteres en overhandigde haar den
brief.
„Wat is dit?" vroeg Marguerite.
„Zoo even per expresse aangekomen, ml- j
lady."
Werktuigelijk nam ze dien brief en draaide
hem rond tusschen haar bevende vingers.
„Yam wden komt deze?" vroeg ze verder.
„De koerier zed, dart zijm orders luidden;
den brief enlked af te geven, e.n mevrouw de.*
barones wed zwi begrijpen van w»en hij I
kwam."
Marguerite scheurde de envetoppc open. I
Haar voorgevoel zei haar reed» wat dfie in
hield en werktuigelijk Met ze haar oogen erop j
vallen.
liet was de brief, door Armand St. Jush
geschreven aan Sir Andrew Fouikcs, de brief
door Ghau vertin's spionnen gesrtoiem in de
herberg „Vdsscherswelvaren" te Dover.
ChauveHn had woord gehouden, hij had
den brief van St. Jusrt teruggezonden hij;
was den Roode Pimpernel op het spoor.
„Breng dien koerier bij me," beval ze den
rijknecht, schijnbaar bcdaardL „Hij is toch.
niog niet vertrokken?"
„Neen. mi lady."
De stalknecht spoedde zich heen. Mar*
gu< rite wendde rich tot Suzanne
„Lieve, loop eens (gaiuw nttwr binnen en
zeg jc kamenier ziich gereed tc houden. Ik,
zal je naar huis moeten sturen, kind. Wacht
even zeg aan een mijner gedienstigen dart
ze een reiskostuum en. mantel voor me uit
legt."
Suzanm© antwoordde niets. Innig kuste ze.
Marguerite cn gehoorzaamde bündielings.
Een minuut kiter kwam de rijknecht terug,
gevolgd door den koerier die den brief had
gebraclit.
„\\Tc gaf u deze enveloppe?" vroeg Mar
guerite.
„E©iï heer, milady," antwoordde de man,
,jin hel koffi*eihuis „De Roos cn do Distel"
'tegenover Gharinigdron. Hij zei dat u er
van wist."
„Wart voerde hij daar uit?"
„Hij wachtte een postwagen dlienJ hij be
steld hatt, milady."
„Een postwagen?"
„J«, milady. Een expresse-rijtuig had hij
besteld. Ik begreep van zijn bediende dat
hert regelrecht op Dover aanging."
Dat 's genoeg. Jc kunt gaan." En toi baar
rijknecht„Mijn reüswagen ©n d© vier sneb
site paardeo, dadelijk inspannen!"
Rijknecht en koerier maakten haast. Een.
oogenbliik bleef Marguerite alleen staan op
het grasperk. Haar aam-aJligc gestalte ge
leek een marmeren standbeeld, haan oogen
stonden strak, haar handen kruisten rich
op haar borst.
„Wat t© doon? Wat te doen? Waar zaü k
hem vanden? O, mijn God! Scheaik mij licht
in deze duisternis!"
Onwetend en. in al zijn verschrikkingen
daagde het voor baren geesrt bad ze de
vrecselijksite misdaad begaan waartoe eene
vrouw ooit kon geraken, llaair verblindheid,
waardoor ze het geheim ran haren echtge
noot niet had doorzien», kwam baar n.u voor
als ©©n nbuw vergrijp. Zij had het moeten
weten» dien ra» te vermoeden wat Percy in
zijn schild voerde!
Zij aitfians had moeten doorzien dat
hij een mom had voorgedaan, ©n tot di«
wetenschap geraakt zijnde, had ze het hem
onder vier oogen moeten afrukken.
Percy was naar Ga bis vertrokken, lof aal
onfcewuj* van het feflt dht zijn omncedoó-
gendrte vijand hem op dc hieii zat. Vroeg
tijdig was hij dien morgen van Londeil Brid
ge onder zeil gegaan. Zoo hij maar gunsti-
gen wind badi, ko<n bij bdnneui vierentwiimtig
uur in Frankrijk landen, zoneter twijfel had
hij gerekend op den wind en zijn weg
gekozen.
Ghauveliin^ van zijn kanit, zou naar Dover
snellen, daar ©en jacht huren en zeker om
trent diMizelftletn tijd te Calais aankomen.
Eenmaal t© Calais zijnde, zou Percy allen
aantreffen, dlie wachtend© waren op de
komst vau den edelen en onversaagden Roo
de Pempern©!, hun grootmoediger redder.
Onderwijl d© vossenoogon vau Ghauvelin
thans iedere beweging van zijn tegenstonden
nagiuurden, zertte Percy «iet alleen zijn
eigen leven op bet spert, maar ook dat van
Suzanne's vader, den ouden Graaf dc Tour-
nay, cn van. andere uitgewdeeëeo» die den
koenen Engeischman verbeddktei» ©n hun ver
trouwen in hem stelden. Onder dezen be
vond zich ook Armand^ d11© de Tournay was
I gaan opzoeken, zich veilig achtend ili» do
overtuiging dat de Rood© Pimpernel op alter
behoud bedacht was.
Hert lort van all© dez© mcnschcinjlevens, dah
van haren echtgenoot in die eerste plaats,
b,g in Marguerite's bandallen moest zij,
redden, indien menschelijik© schrandcrlieid
j en overleg waren opgewassen tegen zulk
eene taak.
Ongelukkig, kon. zij dart aBcs niet geheel
alleen verrichten. Eenmaal in Calais zijnde,
zou ze niet weten waar haren echtgenoot
te vinden, terwijl Chauvohti bij den diets tal
tc Dover de geboete reisroute was te wotcu
gekomen. Boven alles wensclitc ze* Percy t©
wannschuwen.
Zij kende hem wel genoeg, om te begrij
pen, dat hij nimmer hèn aan hun lot zou
overlaten, die hun vertrouwen Ln hem gesteld
hadden, dait hij nimmer zou twnigdeunzon
voor het gevaar ©n deai Graaf de Tournay in
d© klauwen la/ten vallen van bloeddorstige
tijgers. Maar zoo hij gewaarschuwd ware,
kon. hij nieuwe plannen vormen en voorzich
tiger te wenk gaan. Eenmaart gewaarschuwd
zou hij nog kunnen slagen.
En wanneer alles mislukte, als hot nood
lot ©n Chauveldin werkelijk den srtouLmocdi-
gen heki Ie machtig bteken zij zou ran
zijn© zijde zijn, liem bewijzen (kit ze hem
vereerde, hoogschatte on liefhad. Ja, al
ware d© dood ermee geur»-id, samen zou
den zij sterven, ui l»et zartig bewustzijn dat
aan alle misverstand nu een einde was ge
komen.
Haar gelk-cle wezen vermande rich lot een
grootsch on kradrtdudig besrtuit. Dat wilde
ze doen, zoo God haar overleg schonk, moed
en kracfit. Aücrocrst wilde zij Sir Andrew
Foulkes opzoeken, Percy's besten vriend.
Deze zou haar bijstaan, waar hulp noodig
washaar reiswagen stond gereed. Even
van klcederen wdssckia, Suzanne vaarwelzeg
gen, <*i ze kon op Weg gan.n. Sterven of
overwinnen!... was n/u liare leus.
Zonder haast, maar ook zonder aarzeling,
trad ze kalm bot huis binmcsi.
B nrdt vrriiilyd