ar*, set.
9" Jaargang
Vrijdag 14 April 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE NEDER-RIJNERS.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
P«r 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post- 1.00.
Afsonderlijbo - 0.00.
Des* Courant rersehynt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Adverieniiënmededeelingen enz.gelieve men yddr 11 uur
morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgeven: VALKHOF!" C<».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnammer 60.
t
- o.il
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—0 regels H
Elke regel meer
Dienstaanbiedingen en aanvragen a» ©enU by
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handol en bedrijf beetaan'zeer voordeeligo bepalingen t
het herhaald ndvertoeron in dit Blad, b| abonnement Ee
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aan TT
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort,
Gezien het besluit van den Commissaris der Ko
ningin van den 12. April 1011, 4e afdeeling, no.
1762/1190, houdende bepalingen tot het tegengaan
vnn de verbreiding van het mond- en klauwzeer,
opgenomen in het Profanciaalblad no. 33 van dit
jaar;
Brengt ter kennis van belanghebbenden, dat de
Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel heeft
goedgevonden met ingang van 12 April 1911 in te
trekken zijne beschikking van 25 Maart 1911, waar
bij verboden werd het vervoeren of doen vervoeren
van herkauwende dieren en varkens uit, naar of
binnen een kring in de gemeenten Woudenberg ea
Leusden.
Amersfoort, den 13. April 1911.
De Burgemeester van Amersfoort,
WUIJHERS.
Politiek Overzicht
De wijnbouwersbeweging
in Frankrijk.
De beweging onider d. wijnbouwers van
de Champagne heeft vormen aangenomen,
die zich haast" niet meer onderscheiden van
openlijken opstand legen het staatsgezag. De
prefect van 'het Marne-departement slaakte
tegen een dagbladschrijver de verzuchting:
„Men plundert particuliere woningen, breekt
de brandkasten open en steelt het zilvergoed,
liet is de burgeroorlog." En het ergste is nog,
dat -die regeering radeloos tegenover dezen
toestand staat. Zij bevindt zidh tussdhen twee
vuren. Iedere slap, dien zij wil doen, werkt
als olie in het vuur voor een deel van het
zich in oproer bevindende gebied. De onge
lukkige wet tot bepaling van de grenzen van
het wijngebied sluit de Aube uit van hel ge
bied van den champagnewijn. De Aube is
daarom bereid het uiterste te wagen om de
intrekking van de wet te verkrijgen. Daaren
tegen wil de Marree, die krachtens deze wet
<fe voordeelcn, aan het champagnegebied
verbonden, uitsluitend voor zich heeft ver
kregen, ondier alle omstandigheden de wet
handhaven. Blijft de wet bestaan, dan wint
het oproer veld in de Aube. De Marne echter
heeft het besluit van den senaat, dat zioh uit
spreekt voor de intrekking der wet, beant
woord met eene uitbarsting, die in woest
heid ver achter zich laat wat men tot dugver
in de Aube had gezien. Zoo bevindt de re
geering i jh in eene impase, en hoe zij zich
daaruit zal kunnen bevrijden, is voor 't oogen-
Mik moeie-lijk te zeggen.
Een duidelijk beeld van de bezwaren, waar
mee de negeorireg beeft te strijden, vinden
wij in oen& correspondentie van de Franikf.
Ztg., wa.ain wondt gezegd, dat de minister
president Monis zich in 't bijzonder in een
moeielijikcn toestand bevindt, omdat hij als
hoofld van de regeering de belangen van het
■gefheedc land heeft te toehi: rtigen, terwijl hij
als senator en als voorziiier van den algc-
meenen raad van het departement Gironde
voor dezeliÖe bijzondere belangen is opge
komen, waarvoor nu de wijnbouwers van
de Marne strijden. IIet is lieden niet meer te
betwisten, dat 3e proefneming met de grens
bepaling van de wijiwlistricten mislukt as.
Die bepaling was neergelegd in de wet van
1905. Het Franscihe parlement, de regeering
en inzonderheid de vertegenwoordigers van
de beste wijnstreken, lieten zich verleiden
door hot voorbeeld, dat in Hongarije ©n in
Portugal gegeven was met betrekking tot de
Tokayer en de portwijnen. Door do begren
zing van deze beid© wijnsoorten was het de
Oost en rijik sch- II on ga a rsclie ©n de Portugee-
scbe regoering vergemakkelijkt, bij het slui
ten van handelsverdragen aan deze produc
ten eene bevoorrechte behandeling en be
scherming tegen namaak in het buitenland
te verzekeren. Alen meende in Frankrijk, dat
dl* stelsel van grensbepaling gemakkelijk zou
zijn uit te voeren. Er waren verschei
dene goede wijnjaren voorafgegaan en men
hoopte voor de betere wijnmertken tegelijk
de concurrentie met de mindere soorten ge
makkelijker te maken en hunne waarde te
verhoogen. In de praktijk bleek echter de
uitvoering van do grensbepaling buitenge
woon moeiclijk te zijn. Het gebied van den
bordeaux-wijn is, evenals dat van de bour
gogne en van de champagne, zeer uitgestrekt
en wijd verlakt, en deze wijnsoorten zijn in
het land van hunne productie in zoovele
variëteiten aanwezig, dal zij niet gemakke
lijk meer zijn te kanakterisceren. Zelfs in de
Girorede stuitte de grensbepaling op moeilijk
heden, omdat andere districten van de nabu
rige departementen, die naar oud gebruik
hun product naar Bordeaux verkochten, ook
officieel in hel wijndistrict wilden worden
opgenomen. Het gelukte intusschen ten slot
te den vertegenwoordigers van de Gironde,
bij den raad van stale door te zetten, dot
deze naburige districten i.iet werden toege
laten. Men zou zich echter vergissen, wan
neer men wilde aannemen, dat daarmee de
zaak is afgedaan. Het is sedert de bepaling
van <le grenzen van het bordeaux-gebied
meermalen tot processen gekomen, waarbij
de rechtbanken de grensbepaling niet heb
ben erkend. De kamers van koopluanidel en
de vakvereenigingen van dc uitgesloten stre
ken hebben ook volstrekt niet afgezien van
elk protest. Wanneer tot dusver ernstige be-
toogingen aan de grens van de Gironde ach
terwege zijn gebleven, dan is dat vooral te
danken aan den slechten wijnoogst van het
laatste jaar, die eene stijging van de wijn-
prijzen ten gevolge had. zoodat het den wijn
bouwers ook buiten de Gironde niet moei.ijK
is gevallen hunne producten aan den man
te brengen.
In het gebied van den champagnewijn is
de grensbepaling op radicaler wijze in haar
werk gegaan dan in de Gironde. De minister
van landbouw is begonnen met eene uit ver
tegenwoordigers der belanghebbenden samen
gestelde commissie bijeen te roepen, waarin
de vertegenwoordigers van de Marne de
meerderheid bezaten. Dientengevolge had
den reeds de afgezanten van de Aube afge
zien van de medewerking aan den arbeid
in deze commissie. Het resultaat van de be
raadslagingen dezer commissie werd daarop
met de protesten van de Aube gezonden naar
den raad van state, en op advies van dat
college stelde de regeering de grensbepaling
vast onder uitsluiting van de Aube. Dc wijn
bouwers van de Aube begonnen dientenge
volge te protesteeren. De gemeenteraden
dreigden in den laatsten winter herhaaldelijk
met ontslag en de wijnbouwers met belas
tingweigering. Zij lieten zich eenigen tijd tot
bedaren brengen door de belofte, dat de
rogeering hunne zaalc aan een nieuw onder
zoek onderwierp. Eerst toen de senator Monis
het bewind aanvaardde, werden de betoogin
gen levendiger en dringender. Men vreesde,
dat Monis, die zich voor liet voorrecht van
dc Gironde in de bres ha<l gesteld, zich niet
geroepen zou voelen te tornen aan hel pri
vilege van de Marne. Zoo nam die verbitte
ring in de Aube steeds toe. Dc regeering heeft
eerst na lang dralen besloten, den raad van
state op te dragen dc grensbepaling van het
chumpagUcgcbied nogmaals in overweging te
nomen. Maar juist omdat de regeering draal
de, komt haar besluit te laat. De gebeurte
nissen in dc Champagne hebben plotseling
aan ieder duidelijk doen zien, dal dc grens
bepaling van dc wijndistrictcu uiterst moeic
lijk is, dat zij dc stoffelijke belangen van
verschillende deelcn van bet land met elkaar
in strijd brengt en dat zij den algemeenen
vrede en de algemecnc belangen van het
land schaadt.
De senaat heeft het algemecnc gevoelen
vertolkt, toen hij dc regeering uimoodigdc
de wijnproductic en den wijnhandel tegen
onedele concurrentie te beschermen, maar
het stelsel der grensbepaling te laten varen.
Het zal te bezien staan ol Monis, die vóói
zijn optreden als minister-president de bij
zondere belangen van de Gironde voorstond,
de man is om niet den vereischten nadruk
voor het algemeen landsbelang op te komen.
.Maar de allereerste zorg is nu, den eerbied
voor de wet te herstellen en orde en rust
te verzekeren in het door oproer geteisterde
land.
Frankrijk.
1 a r ij s, 13 A p-r 11. De Senaat heeft het
wetsontwerp om in lyll twee pamserscne-
pen op stapel te zetten aangenomen.
De instructie tegen Rouet, den ontrouwen
ambtenaar aan het departement van buiten-
iaiKiscne zanen en zijne nieoepncnugen
heelt net venuoeueu, uat nog een anuerc
amutenaar in ue zaan bctroKKen zou zijn,
lol dusver niet bevestigd, .via i mar verze
kert, dal hij alleen met rtouet in verbinding
heelt gestaan en uiteen van aem sliktenen
nevit ontvangende rechter van instructie
neen geen reden om dit niet te geioovan.
Het omwerp van het Duitsch-itussiscn© ver-
urag, uai <ie u.tkomsl van de ontmoeting te
l'oisuam is, wil .\iaimon niet in een woor-
dei.j.v uisenrm, tnaar siecnis in een© monde
linge ïnuoudsopgave van rtouet ontvangen en
in zijne eigen peaacti© bettend ge maant neb
ben. ilij beweert, dat rtouet hem heelt vor-
ze*cer„ bij ue med««ecnng Yan den inhoud
van nel verdrag, uat men in het departe
ment van buneinandsche zaken wenschte,
dat mi ontwerpverdrag bekend wercL
lil de hobo de Fans wordt verzekerd, dat
de verklaring van Kouet, dat hij .uaunon
slechts vier stukken heelt geleverd, onwaar
is. liet slaat nu reeds vast, dat rtouet aan
zijn medeplectitige meer dan 1UUU stukken
heeft geieverd, waaronder eenige stukken
die betrekking hebben op de algemeen© po
nt _k van Frankrijk en van buitengewoon
gewicht ztjai. bovendien is het te vreezen,
dat zich onder de ontvreemd© stukken ou&
afschriften van geheime telegrammen be
vinden en dat op u©«e wijze het cijfertele
gram van net ministerie van buiteniandisahe
zaken verraden is.
De directeur van de kasafdeeling in het
ministerie van buitenlandsche zaken is door
den minister van zijn ambt ontheven. Reeds
in December van het vorige jaar was door
den vorigen minister een onderzoek gelast,
als resultaat waarvan de stap van zijn op
volger is tc beschouwen. Dc directeur Ha-
man zal zich disciplinair moeten verant
woorden over het door hem gevoerde beheer.
Hij wordt, naar gezegd wordt, beschuldigd
zich slaat gelden te hebben toegeëigend. Met
do zaak Rouet-Maimon heeft dit geval niets
te maken*
P a r ij 13 April. Dc ministerraad
heeft besloten ter beschikking vaai «ten pre
fect van dc Marne te stellen alle troepen,
die noodig zijn om de orde te herstellen*
De prefect beschikt thans over ac regi
menten kavallerie en drie regimenten infan
terie.
Gisteren namiddag werd aan vier regi
menten kavailerio en ©on regiment infante
rie bevel gegeven zich niet spoed naar Eper
nay te begeven. Twee regimenten infanterie
vertrokken nog des avonds. Dc aankomst
van eene voldoende macht liet toe in den
loop van den avond de orde te Ay ©n te
Epernay te herstellen*
Te Ay zijn verschrikkelijke to on celen van
plundering voorgekomen. Men kon op ver
schillende plaatsen zien, dat wijnbouwers
met eikaar vochten om den buit waarvan zij
zich mieester hadden gemaakt. Van alle
kanten zag men de vlammen opgaan. Men
verhaatl, uat de oproerlingen met petroleum
gevukie bommen in de kelders wierpen om
ze in brand te steken.
Bij de charges van de kavallerie werden
verscheidene personen gewond. De wegen on
dc bruggen worden door soldaten bewaakt.
Epernay, 13 April. Een twintigtal
mijnwerkers zijn gearresteerd. Hedenmor
gen plunderde een bende wijnbouwers een
keider te Vinay en verreielue 500 stukvaten
wijn. Revolverschoten werden gelost op een
patrouille dragonders. Niemand werd daar
bij gewond. De wijnbouwers zijn meester
van Venleuil dat gebarricadeerd is, De tele
grafische en telefonische verbindingen zijn
verbroken.
Reims, 13 April. Het aantal gebro
ken flesschen wondt geschat op 5 ft 6 mil-
lioen.
Epernay, 13 April. De troepen zijn
zonder bloedvergieten Venteuil binnenge
drongen.
Charleville, 13 April.. Twee regi
menten dragonders zijn per extra-trein naar
Epernay gezonden.
Reims. 13 April. Omstreeks veertig
personen zijn in hechtenis genomen. Een
groot aantal gestolen voorwerpen zijn terug
gevonden in de zakken van gearresteerden.
De personen, die wegens vergrijpen legen
het gemeene recht in de gevangenis zitten,
zullen worden overgebracht naar Chalons,
om plaats te maken voor degenen, die we
gens deelneming aan het oproer In hechte
nis worden genomen.
Epernay, 13 April. Dc Bond van
wijnbouwers heeft bij aanplakbiljet dc bevol
king aangespoord rustig en met inachtne
ming van de wet de beslissing van den raad
van state over de grensbepaling af te wach
ten.
liet gezicht van de aangerichte verwoes
tingen ontlokte aan de sanatoren en afge
vaardigden, die het tooneel van het oproer
bezochten, kregen van verontwaardiging.
De wijnbouwers, ofschoon erkennende dat
zij sabotage hebben gepleegd, werpen dc
verantwoordelijkheid voor de plunderingen
cn brandstichtingen van zich af; zij wijten
dc schuld daarvan aan anarchisten, die
vreemd zijn aan de streek.
Zooals reeds onder de telegrammen werd
bericht, maakten dc ernstige berichten, dUe
eergisteren dn de avonduren te Parijs inkvj
men, het nootlig, dat de ministers des avot
om half tien een kabinetsraad hielden,
middernacht duurde. Blijkens de officd
mededeeüng, die over dien kabinetaraa
gedaan, zijn daar dépêches van den
van de Marne ingekomen, volgens welke J
hoepen in den loop van den avond zo:
bloedvergieten in Ay dc orde hebben
nen herstellen. Dit dorp was van liet T
van den dag al door 12,000 wijnbouwers
zet, die zich daar sterk verschanst
De omringende wegen waren met gebrokj
flesschen bc9lroodd, om de kavallerie in I
vrijheid van beweging te belemmeren,
gons de berichten van den prefect is de 1
nel van een dragonder-regiment aan het Ir
van zijn troep in Ay binnen gekomen,
der dat een aanval noodig was. Dc
hebben zich naar Marcuil teruggetrokken.
Dc minister van oorlog had bericht oretvi
gen, dat in den loop van den namiddag in
omtrek van Ej»eniay vier dragonders
kwetst waren. Het paard van een dragond
werd door een bom gedood.
De ministerraad besloot zoo wie troep
beschikking van den prelect van dc
te stellen, als hij noodiig had om in h
hoclc gebied dc orde te iter stenen. L>e
hoeft nu reeds acht regimenten kaviuie
drie regimenten infanterie tot zijne best
king. In den namiddag van eergisteren
gcu nog vier kavaltóhie-regimenten oen
gende macschoixicT naar Epernay. In
nacht vertrokken nog twee regimenten 1
daarheen, zoodat de mii.taurc strijdkracht
die de prefect tot zijne bescmaking neefi, I
A 1Ö,UUU man bcoragun. E.nüeujk word
ministerraad nog in acuuts gesteld van i
ernstig voorval 111 rtar-sur-Auoe. Daar i
ló«J personen in de o-idcrpreLCiUUr fceü,r0|
yen; ,een van hen sioeg den onüerprelef
Dutn tengevolge heelt die rcgeeriug
twee regimenten naar doze siau te z
een infanten©- en een kavanei-ie-reg.i
bit oc ooricutcu van ue corr«Sp„re
der farij&cne manen uujkt, uat ue w.jul
vers zxn tot een leger na aden
sioten. nel puul van verzameling was
gisteren Ay, Voigens de vorkiarnig van ah
is het stecius aan net geuuiu van ue sotdl
ten, die veie uiturimigcn over z.eh Looj
hoengaan, w uanhcii, dut er gecue uooücn Z
govuueu. bil au© durpcu no ga v ui Zich .n
loop van den voormiddag ue wij..b^.u
naar Ay. Op Uen w-og daarueen worsen
njKo wijnnorgon in brand gosioaun, neigen
dis te beier goiukte omdat ue wijnstruiken ij
nog met stroo bedekt zijn om ze tegen 1
vriezen te beschermen. Het nicest moeten t
wijnbergen van het huis Moet en Cnandon j
teisterd zija. Ondanks de in Ay staa.iüie t
jpcit, slaagden de wijnbouwers cr goraal
lijk in zich bij elkaar aan te sluiten. De
pen werden met steenen en wijnstokken i_
gooid. in den namiddag gingen de wijubol
wers tot hun hoofdwera over. Terwijl een
benden de aandacht van de soldaten
voortdurende schermutsciingen bezig 1
werkten dc anderen in de wijnbergen,
haalden de wijnstruiken uit den grond, droj
gen ze in dc ptaats op hoopen, standi ze s
en verspreidden den brand in de huiizen
de wijnfirma s. De groote lagervaten
den stukgeslagen. De wijnbouwers
in de huizen, wierpen alles naar buiten,*1
ken de brandkasten open ca namen alles i
wat niet spijkervast was.
De hoofdtaak van de troepen was eorgistc
Epernay tegen dc wijnbouwers te
RUDOLF HK.RZ0 4.
o—
Hij stak de hand naar hem uit, en Hans,
blij met zijn toestemming, legde er de zijne
in.
Philipp Steinherr glimlachte een weinig
minachtend. Kneedbaar als was, die jon
gen I
Hans was reeds ia de deur, toen zijn vader
hem terug riep.
„Nog een ding. Wat hoor ik daar voor
deugdzame dingen? Hij pakte hem voor aan
zijn vest, en schudde hem met gemaakte ge
moedelijkheid heen en weer. „Ik mag toch
hopen, dat j© je netjes gedragen hebt? Jij
sloome duikelaar 1"
„Heeft men geklaagd over mijn gedrag,
papa?"
„Daar zal zij, die het betreft, zich wel
voor wachten. Heeft er ook geen reden voor.
Maar ik verzoek je beleefd, nu ook geen aan
leiding meer te geven. Ja, het is in orde.
Ik zal geen zedepreek houden. Wie heeft er
niet zijn scho'ol-vcrliefdheid gekend? Maar
maak nu het zaakje zoo vluk mogelijk uit,
opda' je met een helder hoofd het studenten
leven in kunt gaan." Hij wilde hem met een
vertrouwelijk kloppen op den schouder laten
gaan, maar Hans bleef staan.
„Heb je me nog iets mede te deelèn, Hans?
Dan afejeblieft vlug. Ik heb me al schande
lijk verlaat."
„Ik heb u mede te deelen papa, dal u zich
vergist."
Hij sprak moeilijk, maar met groote zeker
heid. Philipp Steinherr luisterde verbaasd
cn mat zijn zoon van hel hoofd tot de voe
ten.
„Als u zooeven doelde op de gevoelens, die
ik koester voor juffrouw Johanna Stahl
en ik zou niet weten, wie u anders bedoe
len kunt
„Inderdaad. Maar ga voort, je maakt mij
nieuwsgierig."
„Papa," zei Hans, en trad op hem toe,
om zfjn hand te vatten. Maar Steinherr
deed, alsof hij de beweging niet zag. „Papa,
ik zie nu in, dat u reden hebt, boos te zijn.
Ik had het u zelf moeten zeggen. Dat had
ik ook willen doen, alleen nu nog niet, nu
ik nog niets presteer."
„Zeer gevoelig, ofschoon de musscben het
van de daken roepen. Ondanks dat, wil ik
je je dwaasheden vergeven. Ik zei het reeds,
in die jaren begaat een ieder zulk een dwaas
heid. Maar nu ook te rechter tijd een eind
eraan gemaakt. In elk geval wensch ik win
dat zaakje niets meer te hooren."
Hans Steinherr keek zijn vader sprakeloos
aan.
„U hebt me zeker niet go,ad begrepeiï,
stamelde hij, „of... of men heeft u verkeerd
ingelicht."
„Ben je nog niet klaar? Je stelt mijn ge
duld wel op de proefl"
„U bent cr over begonnen, papa; nu moet
u mij ook laten uitspreken: Wilt u, dat ik
het kort maak?"
„Of ik dat wenschl"
De oude en "dc jonge Steinherr stonden
vlak tegenover elkander. Ze ontweken el
kanders blik niet. En voor liet eerst las do
man, die zich nooit de moeite gegeven had,
in menschenzieleu te lezen, in de gelaatsuit
drukking van zijn zoon het erfdeel van het
Neder-Rijnsche land onbuigzame koppigheid
en het in bedwang gehouden, opbruisende
temperament.
Hans zag niets van het gefronste voor
hoofd van zijn vader. Hij zag slechts het
schuwe, bevallige wezentje, dat zoo trotsch
geweest was in haar armoede, zich niet aan
hem had willen opdringen; dat hem vermeden
"had om niet le bezwijken, en dat hem, toen
hij haar tooli eindelijk Kad weten te overtui
gen van zijn trouwe oprechtheid, steeds meer
gegeven had, dan hij haar. Hij zag haar
angstige oogen in bange spanning op hem
gericht, of hij moedig zijn zou, of hij haar
niet verloochenen zou, cn hij zei hardop
„Ik heb Johanna lief met heel mijn hart."
„Dat betwijfel ik volstrekt niet. Het is
hier maar de vraag, hoe lang je dien onzin
denkt voort tc zetten."
„Vader!"
„Vertel me eens: hoe oud ben je eigenlijk?"
„Twintig."
„Zool Een respectabele leeftijdI En die...
dat meisje?"
„Zestien."
„Dacht ik wel. Laat ze liever een kinder
juffrouw nemen in plaats van een minnaar."
„Vader!" barstte Hans los. Alle kleur was
uit zijn gelaat geweken, alles beefde aan
hem, zijn neusvleugels trilden, zijn. oogen
waren wijd opengesperd.
„Wat bezielt je, jongen! Matig je oogen-
blikkelijkl"
„Wat mij bezielt!" riep Hans. „Dat ik u
verzoek u te matigen. U hebt niet het recht,
een meisje te be loc di gen, dat reiner en on
zelfzuchtiger is dan wij allen. Als u haar
leert, kennen, zult u daardoor winnen^ zij
nletF
„Dat moest je eens wagen, haar hier in
huis te brengen!"
„O neen. Ik laat haar niet beleed ig©n.
Maar in mijn huis hoop ik haar eens te bren
gen. En als zij later mijn naam draagt
zal zij beschermd zijn legen alle aanvallen 1'
„Je hebt zeker vergeten, dat je dien naam
van mij hebt. Daarover heb ik te beslissen.
En ik stel vast, dat, wanneer ik vind dat
de tijd daar is de naam slechts in stijgende
linie gegeven wordt Voorloopig ben je nog
te veel kind om je mijn plannen uiteen tc
zetten."
„Over mijn gevoelens hebt u te be
slissen. Wanneer ik dal toeliet, zou ik niet
waard zijn, een fatsoenlijke vrouw in de
oogen te zien."
„Ben je dol geworden, vlegel! Is je moe
der misschien geen fatsoenlijke vrouw, of
denk je, dat wij elkaar om onze mooie
oogen genomen hebben? Ga heen, schaam
je voor je moeder, als je dat door dien
nieuwen omgang tenminste nog uiet ver
leerd hebt."
„Mijn., moeder...?" herhaald© Hans als
versuft. Waakte hij? Had hij goed verstaan?
Zijn moeder had... niet uit het diepste in
nigste gevoel Maar, was dat mogelijk?
Kon men met iemand trouwen... niet uit
liefde.. j zag verbijsterd om zicfc heen.
Hij was toch in zijn oudertijk huis? Waar
was zijn verstand? Waar Weven al zijn
doorslaande argumenten? Niets, niets ver
roerue zich in hem. Over bIJu jonge ziel
was een ijzige wind gestreken en sidderen
van koude net ze do vleugels hangen.
Toen verliet hij zwijgend de kamer.
„Waarheen?" vroeg hij zich op het pol
taal af.
„Naar moeder?"
„Neen, .(een!" Hij had een angst, een oli
zegbaren angst, hij begreep haar niet meel
En ze zou hem uitlaelteu.
„Naar juffrouw Stahl? Naar Hannes?"
Hij had haar beloofd te komen. Maai
hoe zou hij haar onder de oogen durvcl
komen, hij, met zijn slecht geweten, dat
uur geleden nog zuiver geweest was, en j
men nu slecht had gemaakt!
/-ijn keel werd als dichtgcsnoerd, hl
weende met droge oogen. Alles om
was grijs. Dat zou nooit meer verander©
Nooit meer...?
„Heinrich vo-n Springe!" ging liet plot*
Jing door zijn brein.
Die naam bracht uitkomst. Springe moed
hem helpen, hem weer tot zioh zelf brere
gen. De lachende Springe, die met dooJ
en duivel wist te strijden en steeds overt
wtBOMT Meel. Sprimge! Die zag met zijl
ironischen blik lot op den bodiem der dim
gen, en liet ze niet los, voor hij ze volkoa:
doorgrond had. Maar uitlachen... uitlaol
zou Heirich Springe hem niet.
Hij snelde de straten door naar de una
«u-nnamistrasze, «n schrok zelf van ziji
hud betten. J
Hij hoorde het dadelijk aan den stap
hel was dc schilder zelf die open deed. Di
oude hoor maakte zijn gewone namiddag
wandeling.
„Hernrioh!" riep Hans en wierp ziel
hartstochtelijk aan de borst van zij-n vriend
Wordt verwijfd.
