W\ 74.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Ds Onvindbare Pimpernel.
AHERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1 .OO.
Idem franco per post1.50.
Afzonderlijko nummers- 0.05.
Deze Courant verschijn' dagoiyks behalve op Zon- en Feest
Advortentiönmededoelingen enz., gelievo men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zonden.
Uilgevers: VALKHOFF O.
Utreolitschestraat 1. Intcreomm. Tclejjhoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f tt.BO.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 85 cent» bij vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeeligo bepalingen tot
het herhaald advorteoron in dit Blad, btf abonnement Bene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort brengt ter ken
nis van belanghebbenden, dat in de gemeenten Maar
tensdijk, Rhenen en Renswoudc gevallen van mond
en klauwzeer zijn voorgevallen.
Amersfoort, den 13. September 1911.
De Burgemeester voornoemd,
WUYT1ERS.
Politiek Overzicht
De onderhandelingen inzake
Marokko.
Voor liet einde dezer weck zal der Duit-
sche regcering het antwoord geworden o^>
hare tegenvoorstellen inzake de Marok-
kaansciie kwestie. Wat <le staatkundige
zijde daarvan 'betreft mag vrijwel als
vaststaand worden aangenomen dat deze
geen aanleiding meer zal geven tot geschii-
punten. Duitschland laat Frankrijk de vr^e
hand in Marokko en stemt toe in een Fransen
protectoraat over het Sjerifiaauscue rijk;
f rankrijk is bereid den prijs in landbezit,
welke daarvoor door Duiischland in den
Kongo verlangd wordt, zij het wellicht niet
in den geheelen omvang, dien Duitschland
begeert, te (betalen. De verscuillen die over
"de afbakening van het af te stane gebied be
slaan, schijnen niet van beleekenis te zijn,
in geen geval is daarin de moeilijkheid ge
legen, waarop een 'bevredigende overeen-
Slemming zou kunnen afstuiten. Wal over
blijft is het zakelijke deel van het vraagstuk:
de open deur in Marokko en bepaalde waar
borgen dat aan Duilschland's handel en in
dustrie in dat rijk geen hinderpalen in de i
weg zullen worden gelegd. Hierover bestaal
oneenigheid: de Fransciie regeering kan,
naar verzekerd wordt, niet er toe overgaan
de zakelijke eischen, welke Duitschland doet
gelden in le willigen. Er bestaat meenings-
verschil over de vraag hoever men gaan zal
en welke waarborgen men op economisch ge
bied aan Duitschiand zal verschaffen. Te Ber-
lijai verklaart men dat het hier gaat om
eischen, welker inwilliging alle mogendhe
den, die bij de overeenkomst van Algeciras
betrokken zijn, ten goede zal komen; te Parijs
beweert men dat verschillende Duilsche
eisdhen daarop uitloopen, om voor Duitscu-
land een bevoorrechte economische positie
in het leven te roepen.
Het is wel jammer, dat door bride
regeeringen een diep stilzwijgen wordt
bewaard over den feitelijken inhoud van
Du-itsoliland's economische eisc..en. Immers
in hel tegenovergestelde geval zou kun
nen blijken of de bijzondere voorrechten
boven andere mogendheden, die de Pa rij-c Ik
pers het toeschrijft, werkelijk door Duitsch
land worden gesteld, dan wel of dit rijk
eischen stelt, die alle mogendheden ten goede
konven en genoemde pers slechts een spel
met woorden drijfl.
De Neue Freie Presse stelt op heldere
wijze de waarde van Duilschland's econo
mische belangen in Marokko in het licht. Het
Weensche blad schrijft o. a.: ,,De econo
mische belangen van Duitschland in Marok
ko, de tegenwoordige en de toekomstige, zijn
iets zeer reëels, en van de waarborging
er van kan het niet afzien. Het beschikt over
(de overeenkomst van 1909, doch heert de
ePvaring dat het daarmede niet gediend is.
Niet alleen de daarin vervatte belofte, dat
Frankrijk de integriteit en onafhankelijk
heid van Marokko niet zal schenden, is
niet nagekomen, ook de verzekering dat
de Duilsche economische belangen niet zul
len worden belemmerd, dat niets gebeuren
zou teneinde een economisch privilege te
scheppen en dat elk der beide mogendheden
er naar streven zal aan ondernemingen van
eigen onderdanen die van de andere te doen
deelnemen, is gebleken geen voldoende waar
borg te zijn. F.r kwamen klachten in over
ontduiking van de betreffende bepalingen,
klachten er over dat bij alle leveranties
Frankrijk zich den voorrang wist te ver
schaffen. dat Duilsche inschrijvers te kort
gedaan was, dat zelfs bij de douanen de
Franschcn werden bevoordeeld. Dit alles in
een tijd, waarin Frankrijk niet eens van
rechtswege, doch nog maar onvolledig de
macht over Marokko bezat.
,,De Duitsche regcering moest zich afvra
gen hoe het worden zou, wanneer éénmaal
een Fransch resident in Fez zou zetelen, van
wiens beschikkingen de wijze van in- en uit
voer, dc gunning van staatswerken en con
cession voor mijnen en spoorwegen afhanke
lijk zouden zijn. Ze kan onmogelijk zelf voor
zulk een machthebber de deur van Marokko
openstellen, zonder zicli onvoorwaardelijke
zekerheid te versohaffen, dal hij niet in staat
is de Duilsche handel en nijverheid te bena-
deelen, de openbare werken te monopolisee-
ren, mijnen en spoorwegen voor zijn land-
genooien te bestemmen Ze moet zich er tegen
beveiligen, dat de Fransche republiek even-
tucl niet de Duitsche kooplieden en onder
nemers het land uRregeert of dat dezen in een
nadeelige positie worden gedrongen. Tot
dusver hebben onderdanen van alle mogend
heden hel recht bij openbare werken in
Marokko in gelijke mate betrokken te.wor
den en den Duitschers is zulks bij de over
eenkomst van 1909 nog eens speciaal toege
kend. Dat Duitschland dit recht niet wil laten
varen, dat het ook verder zijn deel wil heb
ben aan de economische openstelling van
Marokko spreekt vanzelf; zelfs in Frankrijk
loochent men dit niet.
,,De Duitsche en de Fransche regeering
zijn het dus over het zakelijke gedeelte der
Marokkaansche kwestie niet eens. Daarin is
echter niets gelegen wat verwondering of
vrees zou behoeven op le wekken. Zakelijke
aangelegenheden, waarbij bovendien veel
détails ter sprake komen, zijn niet maar in
een zucht af te doen; elke partij is zoo vast
houdend als de omstandigheden het haar
mogeiijk en noodzakelijk doen schijnen. De
geheele transactie, welke thans Duitschland
en Frankrijk afsluiten, is niet alleen een
transactie in grooten stijl, ze is iels geheel
nieuws, nog zonder voorbeeld. Aan de cene
mogendheid zal dc politieke macht worden
overgelaten in een gebied, waarin ze dc eco
nomisch gelijkgerechtigdheid,, een deel van
de openbare werken aan de andere zal heb
ben te waarborgen. Daarvoor moet eerst de
formule gevonden wordeu en zulk is, zelfs
wanneer men elkaar tegemoet komen wil,
een probleem dat niet zoo makkelijk valt op
le lossen. Volkomen uitgesloten moet echter
de gedachte blijven, dal een belemmering
der oplossing tot een ernstig conflict zou
kunnen voeren, dat de onderhandelende na
ties eventueel zelfs naar het zwaard zouden
kunnen grijpen, voor de ce:.e of dc andere op
dit of dat punt toegeeft. Het is absoluut on
denkbaar dut over het aandeel in mijn- of
spoorwegondernemingen of leeningen het tot
ten oorlog tusschen twee beschaafde volken
zou kunnen komen. Door een meer of minder
in den uitslag wordt noch de nationale eer
noch een of andere bestaansvoorwaarde ge
troffen. Het gevoel kan geheel huilen spel
blijven, liet heeft met de aangelegenheden,
waarover thans tusschen Berlijn en Parijs
wordt beraadslaagd, niet 't minste te maken;
geen partij wordt vernederd, wanneer een ge
ring zakelijk voordeel er niet kan worden uit
geslagen. Ernstige verwikkelingen of zelfs een
gewapende botsing wegens verschillen, ge
lijk datgene waarop de Marokkaansche kwes
tie thans terug te brengen is, liggen buit n
hetgene wal bet verstand als mogelijk kan
toelaten. De groote Marokkaansche kwestie
is in beginsel zoo goed als bijgelegd. Wat
overblijft is een handelszaak en zal als een
handelszaak worden afgedaan".
Marokko.
Maandagavond is aan de Engelsche bladen
een communiqué verstrekt, dat, volgens het
agentschap Havas, afkomstig is van uit een
gezag bobbende diplomatieke bron en waar
in gezegd wordt, dat het telegrafische resu
mé van het Duitsche antwoord te Londen is
ontvangen, doch aanleiding geeft tot een
gevoel van diepe teleurstelling Duitschland
stemt wel is waar in het protectoraat van
Frankrijk over Marokko toe en dit verklaart
dan het optimisme, hetwelk in sommige
kringen heerscht, maar daarbuiten maakt
Duitschland resrves, die bijna een intrek
king van de principieele overeenstemming
beteekeiien.
„Indien zoo gaat hel communique
voort de Duitsche voorstellen werden aan
genomen, zouden zij voeren tot een ,,con-
dominion au Maroc", niet alleen op econo
misch terrein, maar ook op politiek gebied.
Hetgeen Duitschland vraagt, zou dit rijk in
Marokko op denzelfden voet. plaatsen als
Frankrijk wat betreft den aanbouw en het
besturen der spoorwegen, en andere open
bare werken; dat zou conflicten scheppen
niet alleen met Frankrijk, maar ook met de
andere Europeesche mogendheden en de
Vereenigde Staten."
Naar aanleiding van het bovenstaande
schrijft de Köln. Ztg., na nog eens nadruk
kelijk vastgesteld tc hebben dat Duiischland
geen speciale bevoorrechte positie in Ma
rokko verlangt, doch alleen wenscht een
dergelijk overwicht van Frankrijk in econo
misch opzicht te verhinderen, bij welk stre
ven hel levens de belangen van de andere
bij Marokko geïnteresseerde landen verte
genwoordigd:
De bedoeling (van den inhoud van hel
Engelsche persbericht) is te duidelijk, dan
dal ze nog een bijzondere toelichting zou
noodig hebben; het bericht herhaalt slechts
uit diplomatieken. mond, wal de Fransche
pers al dagen lang onafgebroken heeft uit
gebazuind, niet het doel ons bij de andere
mogendheden verdacht te maken."
Andere Engelsche bladen beweren, en het
werd door den Temps gretig overgenomen,
dal het Duitsche aandeel aan den handel
op Marokko slechts 9 daarvan bedraagt
en geen recht geeft op speciale voorkeur.
Hot Engelsche quantum wordt daarbij op
37 geschat. Daarover zegt dc Köln. Ztg.:
„Wanneer de, aan de Duitschland vijan
dige kliek nu eenmaal met lijf en ziel ver
knochte, bladen zich niet de vraag voorleg
gen, welke gevolgen de willekeur der Fran
sche autoriteiten in Marokko voor de daar
aanwezige Britsche onderdanen heeft gehad,
dan bewijst dit alleen, dat hun politieke
haat hen verblindt.
De Economist, de Contemporary Review
en voor alles het in Tanger verschijnende
Engelsche blad El Akksa, zouden hen daar
over opheldering kunnen geven en juist uit
deze kringen, die echter geen gehoor vin
den, hoort men telkens opnieuw de uit
spraak. dal, wanneer Duitschland zich te
gen de economische „Tuniseèring" van het
Sjcrifiaansche rijk verzet, het dan niet al
leen voor zijne eigen gerechtvaardigde be
langen, strijdt, doch ook voor degene van
alle overige- staten."
Terwijl <lc conservat'e.vc Waden in Enge
land de Marokkaansche kwestie min of meer
door con Fransch en bril bnziein, bevat de
Daily News een bespreking er mn, die vwi
(het begin tot bel einde jegens Duiischland
vriendelijk is gestemd. Ilel blad zegt o.a.:
„Door een Dufutsch-vijandigen pensveldtocht
is het in Engeland geloofsartikel geworden,
dat Duitsch&a-nid nooit iets goeds doen laan.
Verschilt een mogendheid met de Duitsche
opvalling, dan is dat al voldoende om haar
on-ze sympathie tc verzekeren. Op d'.e manier
is ton onzent dc meeming ontstaan, dal
Duitsöhhnd veel verlangt en niets biedt, ter
wijl inmiddels concessies hoofdzakelijk door
Duitschland gemaakt worden. Duitschland
'heeft in Marokko evenveel recht de provincie
Soes l'c bezetten ais Frankrijk de Chauja en
Spanje 'het Rif en T-eluan. Ilel heeft daarbij
van alle gebieds do ede inden in Marokko afge
zien, wat 'heden ten dage heel wat zeggen
wil en 'bovendien in een Franscfli protectoraat
toegestemd, maar verlangt daartegenover een
schadevergoeding in den Kongo, de open
deur in Marokko en een garantie betreffende
dc verschillende concessies. De eerste twee
eischen leveren geen moeilijkheid op, wel
echter -de laatste. Wel verluidt dat Duitsch
land aanspraak maakt op bijzondere voor
rechten, -doöh dc tekst van die aanspraak
wordt ons onthouden. Een feil waaraan niet
te twijfelen valt is evenwel dat een Fransch
protectoraat de over-draaht tengevolge h.Mjft
van a.lle mijnen, -spoorwegen enz. aan Fran-
scne concessionarissen, welke Frankrijk Ma
rokko hebben ingejaagd en wien het niet al
leen om de uitsluiting van Duitschland te doen
is, doch ook van alle and- re mogendheden,
liet sta a t Duitschdamd vrii garanties voor
zijn gelijkstelling op economisch gebied te
verlangen; in dat geval strijdt 'het voor a-Me
mogendlieden met inbagrip van Engeland.'
Parijs, 13 Sep^l. De definitieve tekst
van het antwoord van Frankrijk op de Duit
sche voorstellen is ihans vastgesteld. Het
document zal hedenavond te 10 uur per spe-
cialen koerier worden verzonden.
Miniasler De Selves hoefl achtereenvolgens
de ambassadeurs van Engeland en Rusland
ontvangen
De heer RenncCahiau en van Tanger, een
aanzienlijk DuiLsch koopman, die sinds twin
tig jaren in Marokko woont cn het kind door
en door kent, heeft aan -een berichtgever
van den Beril. Lokal Anzciger het volgende
verklaard: „In li-ett bellang van den Duitsqhen
hand-el n-ch-t ilk een spoedige overeenkomst
nveit Frankrijk -over de hangende qunesVets
va-n economischen aard van veell grooter be-
king dam de quaestie der compensaties. Ik
meen ook te mogen zoggen, dat <k®e owr-
eenstenvming in (hoofdzaak reeds vcitavgan
is. Volgen-s mijn meening its de eigenlijke
taak, d'.-e op de D-uitsche diplomatie thans
rust, de verkregen voordeden zoodanig in
een verdrag te lbrmuleeren, dat ze la-ter niet
door ondergeschikte ambtenaren, Ugen den
zin en <ic bedoeling van de Fransche regee
ring in, verkeerd uitgelegd kunnen worden.
„Samenwerking mot de Fransehen op eco
nomisch gehóed in Marokko hotwl ik voor be
slist «oodrakeJijk. Wanneer wij Europeanen
ons splitsen In vijanadqtoe kampen, dan pro
fiteert daarvan alleen het Maghzen als ter-
tius gardens".
Deze meening mn 'den hear Renschilimison,
aagt de „Köln. Ztg.". verdient bijfwmdeav bc-
-langsiteMmg. niet aMeen wijl hij Volkomen be
kend is met de Duilsche belangen m Ma
rokko, en -in Tanger een der leidende perso
nen is uil -de handelswereld, maar ook wijl
•hij zich steeds heeft doen kennen als een goed
Duitseher.
M e 1 i 11 a, 13 September. Officieel
wordt- gemeld, dat d-c rolonne Ordonez op 12
September een gevecht hoeft gölevend; de
vijand had 76 do-oden en kon een groot aan
tal gewonden meden am an. De colonne
Orozco had eveneens een ontmoeting met de.i
vijand.
M e 1 i 11 a 13 Sept. Officieel wordt ge
meld, dat bij het gevecht van 12 dezer aan
de overs van de Kert een kolonel, twee offi
cieren, tien soldaten en drie manschappen
van de inlandsche politic zijn gedood, ter
wijl vier officieren, twintig soldaten en drie-
en-twinlig manschappen der inlandsche poli
tie gewond zijn. De vijand had 76 dooden
en talrijke gewonden.
Tanger, 13 September. Men meldt
uit Fez d.d. 13 September dat een luitenant
van de militaire missie te Prioux ernstig is
gewond op een uiarsch naar Sefroe met de
meilialla van Major Brémomd toen deze op
standelingen van den stain der Aibyoussi
ontmoette.
België.
Brussel, 13 Sept. De koning, die
gisteren een langdurig onderhoud heeft ge
had met den chef van de gcneralen staf, heeft
hedenochtend geconfereerd met den minis
ter-president en den minister van oorlog
over de organisatie van de nationale verdedi
ging. Daarna heeft de minist. r-preshlent nog
een langdurig gesprek gevoerd met den
directeur van de verdedigingswerken tc Ant
werpen.
Brussel, 13 Sept. Dc lichting 1909,
die morgen naar huis gezonden zou worden,
wordt tot nader order onder de wapens ge
houden.
Frankrijk.
Havre, 13 S e p t e m be r. De burge
meester van Havre heeft aan de Fransche
rcgecring verzocht dat ook Havre worde op
genomen onder de liavens waar de invoer
van varkens uit Nederland, toegelaten is.
I'arijs, 13 Sept. Uit Creil wordt aan
de Liberie geseind: Er zijn barrikaden op
geworpen op de wegen naar Nogent en Mon-
taLrre en den overweg van de Compagnie
du Nord.
Do opstandelingen planten daar dc roode
vlag, beschimpen de soldaten en steken do
huizen van de baanwachters in brand.
De troepen, die in t steenworpen werden
ontvangen, hebben charges gemaakt.
C r c 11, 1 3 S e p l. Dc troepen hebben de
barricade in dc Montataireslraat wegge
ruimd Eenigc soldaten on agenten zijn ge
wond. Sommaties werden gedaan, waarop
dc betoogers zich verspreidden. Er zijn 8
personen in hechtenis genomen.
Spanje.
M a d r i d, 1 3 S e p tember. De koning
heeft een besluit ondericekend, waarbij de
Naar hH Ettgeheh
72 YAM
BARONESSE O.KCZ Y.
Sommige vrouwen waren in- het vroege
och-iviwiuur uitgegaan, om warme soep of
beate 'koffie te brcnigcn aan hunne mannen
die buiten de gevang eras de waöl.t hielden.
„Is er iets gebeurd?"
„Heb jullie de vrouw gezien?"
„In welke kamer -zit zcV
„-Waarom laten ze ons haar nnet zien?"
,,/Ben jehii er wel zeker van dat ze er nog
te?"
■V-ra-gen en onderstellingen doden dc ronde
terwijl de wasemende kannen rondgingen.
Ni mand kon een bepaald antwoord geven,
hoewel Désdré Melum verklaarde, dat hij één
keer gedurende den nadht een vrouwenge
zicht aan een der vensters had gezien. Daar
hij eohiter 'het -gezicht der vrouw raiot kon
omschrijven, ook niet juist het venster aan
geven waarvoor ze was verschenen, wend
algemeen uitgemaakt dal Désiré had ge
droomd.
„Burgers van Boulogne, ontwaakt!"
iDe roep kwam van het stadhuis, van adh-
ter de massa mannen en vrouwen wier ge
zichten den gansohen nacht hadden gestaard
naar de gevangenas van het fort Gayole.
Zij waren allen wakker, maar te vermoeid
en alsnog te slijf om zich te bewegen, zich
te keeren naar de richting vanwaar die kreet
kwam.
„Burgerts van Boulogne ontwaakt!"
Het was de stem van August e Moleux, den
sitaldisomroeper, die met die bel in de hand
zijn weg nam dioor de Rue Daumomt, door
twee mannen van -de municipale garde dic.it
op de hielen gevolgd.
Auguste bevond zich te midklen van die
diruiligc menigte, voordat de mannen zich
van zijn tegenwoordigheid bewust waren,
maar nu mei menig krachtig: „Komaan! wait
ruiuvle, wal plaats asjeblieft!" baande hij
zich nvet de cMeljogen een weg dloor het v-oll?
Hij was niet vermoeid noch verkleumd, hij
diende de Republiek in een voor hem goeden
doen; hij had gezond en wel geslapen op zijn
slrooinatras op de vliering van hel Stadhuis.
De mcn:.gte ging zwijgend uiteen om hem
dioorlocht te verleenen. Auguste was mager
en sterile, 'lvet karig en schraal voedsel, hem
door een vaderlijke Regeering «toebedeeld,
had zijn spierkracht doen toenemen met ver
mindering van zwaarlijvigheid. Hij bezat ste
vige el djogen; met wat horten en stooien,
dourspekl met e enige vloeken, was het hein
gelukt de poort der gevangenis te bereken.
„HaMo jongens! neemt dat eens weg!" com
mandeerde hij met stentorstem, op de pro
clamatie wijzend.
De mannen der municipale garde rukten het
perkament van de poort af, terwijl de m n-
schenmassa met stomme verbazing het aan
zag.
Wa! had ddt alles le bedui de i?
Daarop keerde Auguste Moleux -zich -om en
keek zijn stadsgenooten eens aan.
„Ki-mlcron," zed hij, „wordt eens goed wak
ker! De Regeering der Republiek heeft ged#
creteerd, dal het vnmüaag een -dag van vreug
de, een algemeene feesictag moet zijn!" i
„Vreugde?.... Algemeene feestdag, drom
mels, als de kostwinner van iedere fami-
lie
„Tut, tul! Stilte allemaal," zei Augusle
ongeduldig. „Jullie weet er niks niemendal
van!.... Dal is nu eindelijk uil!.... Geen
nood meer dal de vrouw er van door gaat...
We kunnen nou springen en dansen.... De
Rouje Pimpernri ia gepakt - gisteravond....
hier in stad
„Wie is dat.... de Rooje Pimpernel?"
„Hoe lub ik het nou!... 'I Is die geheim
zinnige Engelsche avonturier, die de lui
Yan de guillutine wegkaapt!"
„Een held? Hè?"
„Neen, neen, een Engelsche spio.i, vriend
tier aristocraten.... bij zou iederen kost
winner van Boulogne mooi on.:er het mes
hébben gebracht...."
„Ilij zou geen vinger hebben uitgesto
ken om ze te redden
„W:ic wedt?" zuchtte een vrouwenstem.
„Misschien kwam hij naar Boulogne om ze
te helpen.*'
„Hij is toch maar geknipt," zei Auguste
Moleux met gewichtig air, „en de ikt er om,
jongens dat de tevredenheid van li t alver
mogend Openbaar Veiligheidscomité van
dien aard is, dat Boulogne speciaal zal be
loond worden, onulat hij te Boulogne ge
snapt is."
„Heilige Moeder Gods! wie had dat kun
nen denken?"
„StJeaniutle, weet je nie!> dat er
geen Moeder Gods meer b.staat?"
„Kn weet jij, Auguste, wat loon wc er
voor zullen krijgen?"
Het gaat moeilijk voor den mer-sch om
van wanhoop eensklaps over te gaan tol
hoop Het visschersvolkje van Boulogne had
er nog niets van begrepen, dal ze vroolijk
moesten zijn en alle angstige gedachten la «m
varen.
Auguste Melt-ux nam een ander percamenl
uit den ruimen zak van zijn jas, zette een
hoogst deftig officieel gezicht, en met uitge
strekte» wijsvinger naar de proclamatie, las
hij stadig af:
„Algemeene amnestie voor alle burgers
van Boulogne, die op het oogenblik gevan
gen zitten of ter dood veroordeeld zij i; ver
lof aan allen om -dc stad met hu i gezinnen
te verlaten, te gaan waarheen zij wille.i
zonder paspoort, formaliteiten of navraag
van welken aard ook
Een doodschc stilte v Igde op d zo aan
kondiging. Dc hoop was jui-l b •gonne.i
angst ca bezor0dheid te doen 'verdwijnen.
„De arme André Legrand zal dus vrij
kom n," fluisterde eensklaps een stem; „h-j
zou vaiulaag geguillotineerd worden."
„En Denise Latuur! dat oi.sehuhlig duif
i
,.l)cn armen pastoor Foucquet zullen ze
dus loslaten."
,En Francois!"
„En de blinde Félicilé."
„De past- or zal verstandig doen, als hij
met de kinderen Boulogne den rug toe-
keert."
,Dat zal hij w l: daar kun je van op aan!"
,,'t is niet alles om nou priester te zijn!"
„Nou voor hemeldragonüers is 'l tegen
woordig beter dood te zijn dan levend rond
te loopen."
Maar enkelen onder de menigie deden er
het zwijgen toe; anderen fluisterden:
„Zou je niet denken, dat het veiliger voor
ons is zoo gauw mogelijk de plaat te poet
sen?" zei een man mol gedempte slem, zijn
vrouw bij de hand grijpend.
„Jawel! 't mocht eens uitkomen dat we
een sehiï!r~kl«aar hebben...."
,.St!Ik dacht daar net aai..,."
„We kunnen er mee -naar «België zeilen,
om tante «Lebrun op te zoeken
Anderen weer hadden het fluisterend over
Engeland of de Nieuwe Wereld, aan gene
zijde van den Atlaotischcn Oceaan. Dit wa
ren de luidjes die iets te verbergen hadden:
o itvang n geld van geëmigreerde aristo
craten, van sloepen verkocht aan uitgewe
kenen, inlichtingen die ze hadden terugge
houden, aanbrengingen «verzuimd; de am
nestie zou wel zoo lang niet van kracht zijn,
't was maar zaak zoodra mogelijk zijn bi -
zen le pakken.
„Oiiderlusschen, vriendjes," hernam Au
guste Moleux plechtstatig, „kan er, dunkt
me, toch wel een bei ank je op overschieten
voor Burger Robespierre, die do/.-' ordon
nantie speciaal voor jullie van l'urijs heeft
overgestuurd."
„Zeker! zeker!" stemde de menigte vroo
lijk toe.
„Hoera!' Leve Robespierre!"
„Leve de Republiek!"
„Vandaag feest houden?"
„Dat zullen we!"
„Optochten?"
„Wel, zeker niet muziek en dans!"
Wordt vervolgd.
