117.
Vrijdag 27 October 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
iOda Janrgatig.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post1.50.
AftwnderNiko mimmeri0.05.
Doze Courant verschijn f dagelijks behalve op Zon» en Peest
dagru
^Idvertenfciüntnededeelingen enz., gpliev© mon vóér 11 urn
's morgens oij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVBRTBNTIÉN:
Ven l-« regels f O.ÖO.
Elke regel moor - 0.10.
Dienstaanbiedingen en san vragen 95 cent» bij vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan zeor voordeeligo bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, btj abonnement. Bene
cireulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
1)« Burgemeester van Amersfoort,
Gezien artikel 11 der gemeentewet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de-
Baad dezer gemeente zal vergaderen op D.nsdag,
den 31. October aanstaande, des namiddags te 14
ure.
Amersfoort, den 21. October 1911.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Politiek Overzicht.
Het voorland der I alianen.
Nadat de Italianen bij de landing in Beng
hazi op een stelselmatigeu tegenstand van
turken en Arabieren zijn gestuit, welken ze
met, althans niet in üie mate, hadden ver
wacht zijn ook in de nabijheid van het zoo
gemakkelijk ingenomen tripoli hevige en
verbitterde geveenten tusschen de Italianen
eeuerzijds en de 'lurken en Arabieren ander
zijds geleverd, die er op wijzen dat de wit
tebroodsweken van dezen oorlog voorbij
zijn en doen verwachten dat de eigenlijke
oorlog thans eerst goed zal beginnen. Ter
wijl dij Benghazi den Italianen reeds betrek
kelijk erusnge vertiezen werden toegebracht,
mogen, volgens betrouwbare tnededeelingen
uit Tripoli, de verliezen der Italianen bij
de jongste gevechten om die stad gerust op
een drie honderd dooden en vele gewenden
geschat worden.
Zelfs wanneer men uitsluitend afgaat op
de berichten uit Italiaanschc bron, dan
blijkt daaruit voldoende dat de Turksche be-
zetting in Tripoli allesbehalve uit gedemora
liseerde troepen beslaat, zooals men dat bij
den aanvang van den oorlog van Italiaaji-
sche zijde geliefde voor te stellen. l£en twee
de en ongetwijfeld nog zwaardere teleurstel
ling ban eveneens al worden vastgesteld.
Herhaaldelijk heelt men in Ilaliaansche be
richten kunnen bezen dat de Arabieren vol
strekt geen vriendschappelijke gevoelens je
gens de Turken koesterden, zich. niet bij hen
zouden aansluiteu, integendeel met sympa
thie hel nieuwe bewind begroetten. En nu
blijkt dat niet alleen bij Benghazi de Turken
werden bijgestaan door een strijdmacht van
Arabieren, die in de ofl'icieeJe ilaliaansche
berichten op 40UÜ a 50UU werd becijferd,
doch dat ook om Tripoli de Arabieren voor
het meerendeel den Italianen vijandig gezind
zijn. Of het besef van gelijkheid van gods
dienst de overhand heelt gekregen op het
bes'if van rasverschil en de oorlog er dus
niet een zal worden tusschen Italianen en
Turken benevens Arabieren, doch een tus
schen Christenen en Mohammedanen, óf dat
de Arabieren van de Italianen de afschaf
fing vreezen van den slavenhandel hoe
dit zij, zeker is het dat de tijden waarin de
Italianen en de Arabieren als broeders in
hetzelfde land zullen leven, nog heel veraf
zijn.
Van de bezwaren welke de Italiaanschc
troepen zullen ontmoeten bij hun opmarsch
in het Tripolilaansche binnenland, kan een
correspondentie uit Tripoli aan de Kóln.
Zcitung cenigszins een denkbeeld geven.
„Met iederen stap" zoo wordt daarin ge
schreven „dien de Italianen voorwaarts
schrijden, worden de moeilijkheden grooter.
Men moet bedenken, dal het land volstrekt
niets oplevert, en daardoor aLles per schip
uil Italië naar Tripoli moet worden ver
voerd Dit laatste is gemakkelijk, maar dat
alles op voertuigen of lastdieren verder
moet vervoerd worden is moeilijker. De
vlakte, die langzaam stijgende, zich tot den
voet van het kustgebergle uitstrekt, beslaat
deels uil lossen zandgrond, deels uit harde
aarde. De bronnen die zich hier bevinden
zijn niet talrijk, ze worden des te dieper,
naarmate men dichter bij het gebergte komt.
Het duurt hier een kleine eeuwigheid eer
een emmer water naar boven gebracht is
en| het is een zwaar werk hier een kleine
kudde schapen schapen te drenken. Hier
walcr te verkrijgen voor duizenden soldaten
en duizenden paarden en muildieren, is een
taak, welker volvoering niet gemakkelijk za)
vallen. Ik weet nog niet op welke wijze de
Itaiancn het transport van water zullen be
werkstellingen, oi ze voor dit doel ijzeren
kisten of gunitnizakken of wat ook meege
bracht hebben. De inboorlingen bedienen
zich hiertoe van gelooide geitenvellen. De
kustvlakte is deels kaal, deels met doornig-
sluikgewas begroeid. Daarbij zijn natuurlijk
veel dorre takken en op vole plaatsen heb
ben de inboorlingen het houtgewas gekapt
om het te drogen en het verder naar de
brandhoutmarkt te Tripoli te brengen. Wan
neer evenwel vele duizenden soldaten ko
men dan zal men gedwongen zijn het brand
hout, dat de Italiaanschc schepen naar Tri
poli hebben getransporteerd, hierheen te
brengen, willen de soldaten hun warm voed
sel verkrijgen. Paarden en muildieren vinden
op het oogenblik niet een grashalm voedsel
en zijn op het geperste hooi aangewezen,
dat uit Italië gekomen is. Dan moet er nog
gezorgd worden dat de voeding der solda
ten, het kookgerei, de tenten, de officiers-
bagage, munitie, veldlazaretten en nog du-i
zend andere dingen vervoerd worden.
,,De moeilijkheden nemen niet alleen met
iederen kilometer toe, dien de Italianen ver-
dei' marcheer en, doch ook met iederen nieu
wen dag die aanbreekt. Wij gaan den winter
tegemoet. Wij hebben gister (ld October)
een maximum temperatuur in de schaduw
gehad van 25 graden Celsius en heden mor
gen vroeg een minimum temperatuur van
ld graden Celsius. Van alle meteorologische
verschijnselen is de regej^ de onregelmalig-
stc. liet laat zich daarom niet voorzien of
voorspellen hoe de toestanden dit jaar zul
len zijn. Doordat we hier in de laatste vier
jaren heerlijk lenteweer in den winter ge
had hebben met uilzonderingen natuur
lijk, zeei" slimme zelfs, hebben wij vier
maal misoogst gehad en daardoor hcerscht
in het land zooveel nood, zooveel honger,
zooveel ellende. Wanneer de jaargetijden
echter normaal verloopen, dan is slecht
weer ophanden, met de daaraan gepaard
gaande ziekten, zelfs wanneer geen epide
mische ziekten, als cholera, dysenlcrei of
malaria uitbreken. Gelukkig is de Italiaan
schc gezondheidsdienst schitterend toege
rust"
De Turken en de Arabieren hebben zich
in de hoogvlakte teruggetrokken en zullen, op
de oasen van het achterland gesteund, den
oorlog voortzetten, totdat ze geen levens
middelen meer hebben. Wanneer dit oogen
blik zal aanbreken valt niet te zeggen, want
meel en dadels zullen ondanks alle economi
sche ellende wel in voldoende hoeveelheid
voorhanden zijn om den aan karige voeding
gewenden Oosterling op de been te houden.
„Natuurlijk kan het eindresultaat moei.
lijk twijfelachtig zijn" zoo merkt de Neue
Frcie Presse op. ,,De Italianen zijn sterk.
Wanneer de 35000 man die lot dusver naar
Tripoli gezonden werden niet voldoende
zijn, zullen er nog eens 35000 man heon-
guun. En ook daarenboven nog heeft Italië
de kracht om zijn doel te bereiken en Tri
poli met bloed en ijzer te onderwerpen. Maar
de elegante, snelle en vluchtige campagne
waarop de Italianen gehoopt hadden, zal
slechts een droom blijven. Met iederen kilo
meter afstands van de kust vermindert, men
zou haast kunnen zeggen in geometrische
progressie, het voordeel, dal de Italianen door
hunne numerieke meerderheid hebben, met
iederen kilometer alslanüs van de kust süjgt
In dezelfde progressie de waarde der 'Turk
sche en Arabische krijgsmacht. Want in de
woestijn verplaatst ue machtsverhouding
tusschen Europeesche en Alrikaanscüc sol
daten zich kolossaal ten voordeeie der iaal-
stcn, vooropgesteld dat beide partijen zich
van de wapenen van onzen tiju, repeteerge
weren en nieuwerweUche kanonneu, bento
nen.
„Daaruit blijkt dat de vermeestering van
Tripoli'zich niet zoo makkelijk zal laten vol
voeren, als vroeger volgens de Italiaanschc
berichten werd aangenomen. De Italianen
kunnen natuurlijk de kust bezetten en een
zeker rayon van de kust naar het binnen
land voor zoover hun de hulpbronnen e*ner
groote mogendheid ter beschikking staan en
de nabijheid van het moederland hun over
wicht verzekert. Dat is evenwel niet Tripoli.
Op de lang© trajecten tot aan de ver verwij
derde grenzen waar. de Engeiscken en de
Branschen zich in hel achterland hebben
genesteld, zullen de troepen menigen moei
lijken hinderpaal ontmoeten. Tripoli zal veel
geld kosten, helaas ook nienschcnlcvcns.
lleeds thans is de heelc Afrikaansche grond
met veel bloed gedrenkt. De veldtocht te
gen Tripoli was er op berekend spoedig te
worden afgedaan. Italië wilde met één slag
in bet bezit van hel land komen en hoopte
dal het feitelijk volkomen veraste Turkije
zich in den toestand zou schikken. Dat is
tot dusver niet geschied. En de Porte schijnt
geen bijzondere haast te hebben zich aan de
door ItaJië voorgenomen amputatie te onder
werpen."
Italië en Turkije.
Tripolis, 26 Oct. Volgens een llali-
aansch rapport over de verkenningen die aan
de linkerzijde van de stellingen van de Ita
lianen werden uitgevuerd, zijn 300 Turk
sche lijken gevonden, die men daar had ach
tergelaten.
Een Turksch onderhandelaar vroeg giste
ren aan kolonel Fara de overgave van zijn
stellingen. De kolonel antwoordde, dat de
Turken en Arabieren ze maar moesten ko
men nemen.
De landing van troepen en materiaal te
Benghasi is geëindigd.
Tripoli, 26 Oct. Heden morgen werd
een aanval gedaan op El Mesri en Boeme-
liana, waarbij de Turken en Arabieren met
groote verliezen werden teruggeslagen. De
verliezen der Italianen zijn gering. Het 62e
regiment liet den vijand naderen en opende
toen een vernietigend vuur op hem. De
vijand was daardoor genoodzaakt terug te
trekken op meer dan een kilometer van de
loopgraven en voorposten. Het 40e regiment
wierp den vijand terug op een afstand van
20 a 30 Meter.
Tripoli, 2 6 O c t. Hedenmorgen werd
een hevige aanval gericht op den vleugel der
Italiaanschc troepen tussohen El Mesri en
Boetneliana. De Arabieren wierpen zich met
groote woede op de loopgraven, maar werden
van alle kanten teruggeworpen.
zekert, dat het bestuur van de Openbar.
Schuld besloten heeft de Italiaanschc ambte
naren tol het eind van den oorlog te ont
staan.
Konstantinopel, 2 6 Oct. Een tele
gram. d.d 23 October, van den bevelhebber
■der Turksche troepen in Tripolitanie meldt,
dat het garnizoen van Derna een heldhaftig
verzet tegen de Italianen heeft geboden,
waarbij dezen groote verliezen werden toe
gebracht. Ten slotte werd in goede orde de
terugtocht aanvaard.
Groo<e Italiaansche bladen publlceeren
over het gevecht bij Tripoli op 23 October uit
voerige, doch elkaar totaal tegensprekende
betichten, waaruit echter in elk geval blijkt,
dat de Arabische bevolking met de Turken
gemeene zaak gemaakt heeft en door hnar
schijnbare onderwerping den Italiannschen
opperbevelhebber om den tuin gele d heeft.
De Italiaansche infanterie heeft zeer aan
zienlijke verhezen geleden. Wanneer men
geloof mag hechten aan de mededeelingen
van den bekenden journalist Barzini, dan
zouden eenige honderden soldaten gesneu
veld zijn.
In de oasen in de omgeving der stad vond
nien hutten gevuld met ammunitie en gewe
ren. De hutten werden in brand gestoken.
Te Tripoli is de staat van beleg afgekon
digd en uitlevering van wapens bevolen on
der bedreiging van doodstraf. Uit dezen,
eerst thans getroffen, maatregel blijkt, dat
tot nu toe de Arabieren hun wapens moch
ten behoudc: Hetgeen alleen verklaarbaar
is uil dc blijkbaar onjuiste meening der Ita
lianen, dat de Arabieren vriendschappelijk
gezind waren jegens hen, vijandig jegens de
Turken. Een meening, die zich nu gewroken
heeft. Barzini meldt o.a., dat de kavas van
het Duitschc consulaat op het oogenblik dat
het geweervuur in de straten der stad begon,
ziioh onder dc Arabieren op het marklpie n
hicft gemengd en een Itafiaanschen verwon
den soldaat (volgens andere berichten was
het een officier) een doodeiijken dolksteek
heeft toegebracht. De kavas is gefusilleerd.
Het schijnt in Tripoli tot een geregeld
straatgevecht gekomen te zijn. Barzini eascht
krach'ige onderdrukking van den opstand,
daar de Arabieren nog niet rijp zijn voor
een algcmeené verbroedering. Zij moeten
eerst leeren ïuzien, dat de Italianen sterker
zijn dan zij.
Aan de Frankfurter Zeitung wordt nog het
volgende geseind over het gevecht van 23
October:
De vijandelijke strijdmacht bestond groo-
tendeels uit ongeregelde Arabische troepen,
welker voortreffelijke ruiterij den traditio-
neelen Bedocincn-aunval tegen het sterkste
punt ondernam en daarna snel het zwakste
aangreep.
Volgens betrouwbare mededeelingen be-
dedeelingen bedroeg het aantal Italianen,
op den 23sten October bij Tripoli gedood,
drie honderd, onder wie vele officieren. Ook
hel aantal gewonden is zeer groot. Dc erg
ste verliezen leed het 11de Bersaglieri-regi-
ment. Vele gewonden waren verschrikkelijk
verminkt.
De inboorlingenbevolking in Tripoli was
door de tijdingen uit Benghasi de laatste da
gen zeer opgewonden geworden en van de
bewegingen der Turksche troepen voortdu
rend door spionnen onderricht Ze volgde
met groote spanning het verloop van het
gevecht. Onzinnige geruchten deden de ron
de. Toen een verwonde officier door de stad
reed, heette het dat een Italiaanschc generaal
door Arabieren was vermoord. Een vreese-
lijke paniek brak uit Men riep: „dc Arabic-
ren komen 1" Naar een Europeaan verklaar
den, was de paniek tijdens bet bombardement
niet zoo groot geweest Uit vele ramen werd
blindelings gescholen. Op de straat werden
meer dan eens soldaten overvallen. Eén werd
er nabij het Duilsche consulaat door een
dolksteek gedood, waarop de hulpkavas, een
neger uit Pezzau, als verdachte werd gear
resteerd.
's Namiddags duurden de arrestaties en
huiszoekingen voort, waarhij heelc wapen-
voorraden ontdekt werden.
Door ai deze voorvallen is de algemecne
toestand volkomen veranderd. De oorlog be
gint nu eerst Het onmiddellijk zenden van
versterkingen is onvermijdelijk. Alleen de
inboorlingen in de stad staan voorloopig te
gen de Italianen op, doch deze beweging kan
voor alle Europeanen gevaarlijk worden. Dc
Italianen waren slecht op de hoogte van de
sterkte der Turksche stellingen. Van Turk
sche zijde verzekert men, dat tot nu toe 30000
inboorlingen aangekomen zijn, gehcclc stara
men met talrijke kameelen cn groote voor
raden. Twee sjeiks van aanzien worden nog
Verwacht. Officieren van den Turkschen staf
zijn naar de troepen. Het opperbevel heeft nu
Hassan Riza Pacha een leerling van de Duit-
schc officieren uit Salouiki. Verder is het ge
lukt groote geldsommen aan de troepen te
zenden. Heeds eenige dagen geleden zouden
Arabische troepen een Italiaausch cavalerie-
cskadron verrast en afgemaakt hebben. Dc
laatste gebeurtenissen hebben groote ontstel
tenis gewekt onder de Europcaneu. De stem
ming is gedrukt, elk oogenblik is een nieu
we paniek mogelijk.
Naar de correspondent der TTaukf. Ztg.
nog verneemt, heelt Hassoen Pacha, de
nieuwbenoemde burgemeester van Tripoli, die
het al lang op een italiaansche tusscheu-
komsi had aangestuurd, zijn zoon, ecu ar-
tiilerie-officier bij de Turksche troepen in
Tripoiitanië, uilgenoodigd in dc stad terug
te komen. Zoonlief antwoordde daarop, dat
hij met pleizicr naai' Tripoli zou komen, oni
onmiddellijk zijn vader het hoold al te slaan 1
den, welke Turkije zulk een daadwerkelijken
steun zou verzccren.
De vraag is dus op het oogenblik: zijn er
gegadigden?
Generaal Gauera heeft voor Tripoli en Cy-
reuaica een decreet uitgevaardigd, dat, zoo
lang daarover geen andere verordening het
licht ziet,, den verkoop van terreinen ver
biedt, met uitzondering van bijzondere, door
de regeering goedgekeurde, gevallen. Een cn
ander geschiedt om grondspeculaucs te voor
komen.
Het Italiaanschc luchtvaarlpark in Tripoli
omval reeds zcvcu ballons van 25U tot 1500
kub. M. inhoud, beuevens zes vliegmachines
met acht officieren, vijf andere vliegers en
drie leeriingeu.
De notabelen van Palestina hebben aan de
groote mogendheden een protest gericht, dat
luidt:
„Zonder reden, zonder uitgelokt te zijlij
heeft Italië ons den oorlog verklaard, daar
bij gebruik makeud van onze buitenlandsche
Roman van R U D. II E R Z O G.
18 Naar het Duitoeh door
J. L. VAN DER MOER.
Professor, rk moet u beleefd opmerken,
dat we hier niet op de binnenplaats van de
kazerne staan.
Maar de woedende man zat reeds aan den
vleugel, met het liefdes-duel tusschen i.
en Lohengrin vóór zich, en gaf den toon aan.
„Das süsze Lied verhallt
zong Braun, zich meer dan ooit inspannend
om zijn stem zoo schoon mogelijk te doen
klinken.
Er volgde een pauze van eenige seconden.
De professor omvatte met beide handen het
toetsenbord, leunde achterover in zijn stoel
en schaterde van het lachen.
't Zoete lied sterft weg! lachte hij. Ja,
wkcr, 't is al weggestorven. Mijn lied was
werkelijk heel zoet, niet? Lieve hemel, 't zoete
lied sterft weg....
Nu kon Heiga toch haar lachen ook niet
laten, en Braun grinnikte moe.
Komaan, kinderen, sluit nu maar gauw
weer vrede met me. 't Was immers heelemaai
niet zoo kwaad bedoeld? 't Is alleen maar
omdat ik Irotsch op jullie wil zijn. Zie me nu
die Juffrouw Nuntius eens aan. Twee jaar
lang kreeg ze les van haar Moeder, die»mijn
beste leerlinge was, en nu is deze al lang de
Groote N untius! Wat kan ik 't kind
van zoo'n ster nog leeren? Ik ben niet zooals
sommige dokters, die mecnen dat ze aan de
eer van 't vak te kort doen, wanneer ze niets
vinden. Dat ligt niet in mijn lijn. Zie-je kind,
je hebt mijn methode nu goed te pakken, je
bent om zoo te zeggen bloed van mijn blood,
en die vergelijking met de eer van 't vak was
gerechtvaardigd. Maar langer dan één jaar
houd ik je niet. 't Zou gewoon diefstal zijn!
Over 'n jaar heb je 'n engagement, en nu
wordt er alleen maar repertoire gestudeerd.
Vooruit, op de plankenI
liclga Nuntius stond zenuwachtig op het
kleine tooneel. Om thans, op klaarlichten dag,
te herhalen al hetgeen zij in den stiilen win
teravond op haar kamer (beoefend had, scheen
haar iets ondenkbaars toe. Zij voelde hoe
een zekere schaamte in haar opkwam, waar
door haar wangen vuurrood gekleurd wer
den en haar adem even stokte.
Braun trad op haar toe en opende de
armen. Dood verlegen sloot zjj de oogeu en
liet zich aan zijn borst zinken.
Maakt 't je nu maar gemakkelijk, kinde
ren l
Zij voelde hoe Braun haar zacht op den
divan trok, en het bloed bruiste haar warm
door de aderen, toen het jubelend lied van
den graalridder haar in de ooren klonk:
„Elsa, mein Weib V
Welk een aandocningl
Zij viel in. Eerst nog met ingehouden stem.
Maar deze korte aarzeling tusschen den ge
weldigen drang ora zich te geven en de
schuchtere terughouding, schonk aan haar
toon en aan haar gansche wezen zulk ecu
kuische, jonkvrouwelijke bekoorlijkheid, dat
zelfs op liet trotsche gelaat van haar partner
zich een diepe bewondering toekende voor
het rein vrouwelijke in haar, welks stem hij
thans voor de eerste maal duidelijk vernam.
Onwillekeurig ipaslc hij zicli geheel en al aan
i haar aan. Het opvlammende liefdevuur bc-
Jfield een helderen schijn, een diepe vereering
i ging gepaard met de tcedere vreugde van het
samenzijn; hun zaligheid was die van mooie,
fiere kinderen ,en het was als stonden ze daar
in een heerlijken lentedag vol poëzie.
Dc oude Meester aan den vleugel had veel
moeite om zijn herinneringen te onderdruk
ken. Er kwam een nevel voor zijn oogen, en
j uit dien nevel verrees langzaam Baireutli, het
liedlige Mekka der Muziek. In zijn gedachten
stond hij weer op het, tooneel van de opera,
hij zelf, evenals die jonge man daar, en oen
ander stond naast hem, oen man meil een
zoo scherp geteekend profiel als hij nimmer
gezien had, mot een fluweel en baret op liet
hooge voorhoofd. liet was de goedheid zelf,
Richard Wagner, die hem op den schouder
klopte en sprak: „Bravo, Fallcr. Ge zult voor
mij zingen, den heiligen graal vertrouw ik
ik u toe,"
De oude zanger zette, zoo waar, de vingers
op dc verkeerde toetsen cn kwam toen plot
seling tot zich zelve. Wat nu? De Meester
had hém immers den Jiciligen graal toever
trouwd, was het dan thans niet zijn plicht
hem aan een waandig opvolger over te geven?
En daar boven klonk de slem van Elsa im
mer meer hartstochtelijk. En in haar stond
het groote wonder voltooid te worden, hel
wonder dat in één enkel uur van liefde het
kind fto* vrouw maakt.
Ernstig en waardig zong Braun zijn partij, i
Hij had den grooteu stijl gevonden. Eu was
hij vroeger gedwongen 'geweest, zijn held j
zich te doen aanpassen aan hel maagdelijk
wezen van het meisje, thans wekte zijn
schoone gesltalte oen groote bekoring bij
iHelga Nuntius. Zij gevoelde zich alsof zij in
haar kamer was, vergat zich zelve en dc
plaats waar zij stond geheel en al, zij leefde
als ia een droom, tot zij ten slotte, gebroken
door Elsa's dood, zich aan Lohengrin's horst
wierp cn in onraad* nedenzonk.
Thans gaf Ballor zich weer aan zijn herin
neringen over. Met hot hoofd diep voorover
gebogen, spoelde hij voor zich zelve al verder
cn verder. Voortdurend volgden dc verschil
lende motieven elkander op. Dc tonen zwol
len aan, verwijlden even, als het zonlicht vóór
hot zich verplaatst, en verd/wenen geluidloos
om voor de volgende plaaits te maken. De
jonge Siegfried1 smeedde zijn zwaard, Walter
Stoltzing deed zijn loflied weerklinken, en
held Trision, de zaligste ouder de onzaligcn,
riep om de vrouw der vrouwen!
De jonge lieden op liet tooneel waren reeds
lang uit hun rol gevalled. Zij waren weer
Ilelga Nuntius en Robert Braun geworden;
na de mcnschen der verbeelding, de gewone,
nuchtere menschcn. En <le nuchtere mcnschen
stonden aan weerszijden van het tooneel,
ieder tegen een coulisse geleund. Ze waren
een beetje verlegen, wanneer ze elkander
aankeken, omdat ze zich nog de omhelzingen
herinnerden van de mcnschen der verbeel
ding. Van dc verbeelding —V Maar zo
hadden elkaar dan toch omhelsd 1 Hoe was
het mogelijk, dat men elkaar daarna dan zoo
heel gewoon kon groeten: „Goeie morgen,
Juffrouw, goede morgen, mijnnecr?"
Ilelga wint niet recht hoe zij het tooneel
verlaten zou.
Daar beneden, aan het klavier, was het
stil. Bailers magere handen lagen met uitge
spreide vingers op de toetsen. De blauwe
aderen lagen dik op den rimpeligen rug van
zijn handen. Hij draaide liet hoofd om, en de
jongelui zagen dat zijn oogranden routier wa
ren dan gewoonlijk.
Och, och, kinderen, ate 'n mensch itoch
eens ndet behoefde to sterven.
Maai', professor, wat zijn dat nu voor ge
dachten?
Ja, sterven móest niet noodig zijn. Dit
zeg ik niet, omdat ik er angstig voor ben,
maar om de Muziek, weet-je. Groote hemel!
hoe is 't toch mogelijk om van dc Muziek af
scheid te ncjucn!
Professor, riep Braun, we gaan samen
'n glaasje morgendrank drinken!
Maar Palier fluisterde niet.
Wanneer ik alles toch eens overdenk.
Wat heb ik er toch vaak volop in gezotcu,
zoodat ik in de melodieën als begraven was.
Ik heb me er in gebaad en ine er mcc gerei
nigd van de modderspatten van den laster.
Met wijd uitgestrekte armen kwam ik er uit
en. dan sprong ik weer in den vloed, zóó lang,
tot ik me uiterlijk en innerlijk rein, zoo on
beschrijfelijk rein cn licht gevoelde. Ja,
ja, jadat is de Kunst! Die vergeeft alle
zonden, maakt alles heilig ,als men maar in
haar gelooft. Als men in haar ge
looft!
Wordt vervolgd.
