Ir.
184.
tO"* Jaar ff an y.
Maandag 13 November 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort
f l.OO.
- l.BO.
- Ü.05.
Iden franco per r>ost
Afaonderlflko numi 1 rs
Dei« Ourar.' ver. ijr.l dagelijks behalve op Zon- en Feest
Advertentlftn. me'"edeelingen enz., gelieve men vóér 11 uur
'e morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVBRTBNTISN:
Van 16 rogels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvrage*. 85 cents by vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeeligo bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Bene
cireulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
Het Duitsch-Fransche verdrag
in den Rijksdag.
Het driedaagschc debal in de Duitsche
rijksdag over de na langdurige onderhande
lingen tusschen de Duilsche eu Fransche
regeeringen tot stand gekomen overeen
komsten betreffende Marokko en equatoriaal
Alrika is eergisteravond geëindigd met de
verzending van beide verdragen en van de
naar aanleiding daarvan bij den rijksdag
ingediende voorstellen naar de begrotings
commissie. De rijksdag heeft zich dus
hel uitspreken van zijn oordeel over de
verdragen nog voorbehouden; hij wil daar
toe hel tijdstip afwachten waarop het rap
port van die commissie aan de orde zal wor
den gesteld.
Toch kan men zeggen, dal de loop, dien
de debatten hebben genomen, niet zonder in
vloed zal zijn op de eindbeslissing. De dagen
volgden elkaar op, maar zij geleken niet op
elkaar. De indruk van den eersten dag
scheen vernietigend voor dc regeering. De
rijkskanselier had in ©ene zakelijke, naar
vorm en inhoud uitstekende rede de verdra
gen toegelicht. Maar toen hij zijne rede ein
digde met de woorden: „Wij verwachten geen
lof, maar vreezen geen blaam" weerklonk
niet alleen geen lof, maar bleef de geheele
vergadering ijskoud. ,,Zulk eene stemming
bij eene verhandeling over eene gewiohtige
zaak van de buitenlandschc politiek, waarop
het geheele buitenland met gespannen aan
dacht had gewacht, bij eene rede, waarin
ook nationale tonen niet ontbraken: een
zoo wreed stilzwijgen, eene zoo krasse af
wijzing herinneren zich niet de beroemde
oudste menschen", schreef de Vossische Zlg.
l)e bijval bleef bewaard voor de sprekers,
die het werk der regeering afbraken, het
meest nog voor den conservatieven leider
von Feydebrand, en de kroonprins, die van
zijue standplaats Damlzig was overgekomen
om de debatten te kunnen hooren, gaf liet
sein tot deze toejuichingen. Zoo sterk werkte
dit, dat cr aan werd getwijfeld of men den
volgenden dag den rijkskansicr nog op zijne
plaats zou zien.
Maar de volgende dag werd onder een
gansch anderen indruk besloten. Den kroon
prins zag men ditmaal niet in den rijksdag.
Maar de rijkskanselier trad cr op op eene
wijze, zooals men nog nooit van hem had
gezien en zooals men niet van hem had ver
wacht. En met één slag verwierf hij zich
daardoor datgene wat hem tot dusver had
ontbroken: eerbied en ontzag. Men voelde,
dat aan dc regecringstafcl een man het
woord voerde, die zijn man stond. De Vossi
sche Ztg. schrijft: „De uitwerking van de ge
heele rede was verbluffend; zooals de kanse
lier op eens rechtop stond, den loon deed
zwellen, de woorden scherp accentueerde,
het was van elementaire kracht. Wat nu? De
vraag ^ordt heThaald. Zij, die op den kroon
prins hoopten, waren teleurgesteld. Hij ont
brak in de loge van den rijksdag. Maar de
doodgewaande rijkskanselier stond op en
toonde, dat hij nog leeft en zich van zijne
kracht bewust is. Een opzien als dit duel
Rethmann 11 oil weg-Hey debra nd heef» geene
parlementaire gebeurtenis verwekt sedert
menschenheugenis. Jammer, dat de kroon
prins hel niet bijwoonde, liij zijn impulsief
temperament zou hij misschien den kanse
lier voor zijne krachtige houding demon
stratief hebben toegejuicht. In ieder geval
heeft de heer von Bethmann-Hollweg het
eerste rhetorischc en een werkelijk politiek
succes in zijn kanselicrschap verkregen, door
tegen den „ongekroonden koning" von Iley-
debrand U' handelen naar het woord: Was
bringt zu Ehren? Sich wchren!"
De stemming in den rijksdag is dus om
geslagen ten gunste van den rijkskanselier,
eu dit zal er zeker toe bijdragen om de ver
gadering meer ontvankelijk te maken voor de
voortreffelijke dingen, die hij heeft gezegd
in zijne rede tot opening van het debat, waar
van de Köln. Ztg. zegt, dat zij ,,was gedra
gen door het zich van zijn plicht bewuste
verantwoordelijkheidsgevoel, waarvan men
moet hopen, dat het, gelijk tot dusver, ook
in de toekomst aan Duitsche kanseliers nooit
zal ontbreken. ,,Voor mij is hel piic..t de
raken zoo te l iden, dal een oorlog, die kan
worden vermeden, die niet door de eer van
Duitschland wordt gcëischt, ook vermeden
wordt". Dal zijn woorden, waarop nie.s valt
af te dingen en die ook in den rijksdag nié
mand roi.duit durfde tegen te spreken. Maar
als een toeken des tijds verdient hel toch
te worden vastgehouden, dat den 9en Novem
bcr 1911 de meerderheid van den Duitschen
rijksdag meer tot den oorlog dan tot den
vrede geneigd scheen".
Dat was eclitcr voordat de rijkskanselier
voor de tweede maal het woord voerde
Overigens is de regeering zeker niet zonder
schuld, wanneer de eerste dag van deze debat
ten den indruk deed ontstaan, alsof eene
oorlogszuchtige stemming den rijksdag be
heerschtc. Men mag aannemen, dat al-s de
rijksdag over hel Marokkoverdrag zou moe
ten stemmen, ondanks alle bedenkingen tegen
détails, ten slotte toch eene groote meerder
heid zich er voor z.u verklaren, omdat het
getal van hen, die de verantwoordelijkheid
voor dc verwerping durven aanvaarden,
slechts klein zou blijken. In de zitting van
Zaterdag werd zelfs een cijfer genoemd; de
afgevaardigde Haussmann meende, dat als er
over de verdragen gestemd werd, zij met
minstens 250 stemmen meerderheid zouden
worden aangenomen. Maar het is juist eene
grief, dat de regeering het Marokkoverdrag
den rijksdag niet heeft voorgelegd om er ee.i
votum over uit te brengen, maar slechts om
er kennis van te nemen. Onder de voorstel
len, die naar dc begrootingscommissie zijn
verwezen, zijn een paar, die ten doel hebben
om daarover ontevredenheid uit te drukken
Italië en Turkije.
Konslantinopel, 11 Nov. Volgens
de Ikdüirn is de ltaitaaamsdhc vloot Syrië gaan
kuokikecrcn.
Tripoli, 1 O N o v. De Arabieren deden
hedenmorgen een wanhopigen aanval op liet
Oostelijke front der Italianen, doch werden
met groote verliezen teruggeslopen.
Tripoli, 11 Nov. De nacht is zonder
incident verloopen te Tripoli, Derna en .o
broek De kavallerie heeft éene verkenning
voorbij Benghazi uitgevoerd cn maakte zich
daarbij meester van Turksch artillerie-mate
rieel.
K o n s t a n >t i n o p e l, 11 Nov. Men
deelt a am de Porie mede, dal de meeste mo-
igendheden op hel Tumkscüie pro test legen
de inlijving vain Tripoli antwoordden mot
de yerkiairiinig, dat zij zich hierover niiot kan
den uitspreken vóór hel candle rail den oor-
Jog.
De meeste mogendheden toonden zich ge
reserveerd ter zake vaan het protest ran de
Porie wegens dc Italiaanse he wreedheden;
zij lx-riepen z oh (Daarbij op hunne onzij
digheid, nva.ir beloofden maatregelen tor ge
legener tijd.
Tripoli, 11 N o v. De Italianen hadden
op D Nov. twee officieren en dirie sóftdaten,
die werden gedood
Dc torped ivager üassdope heeft op dc west
kust een hark im den grond geboord, dilo
zakken met munitie ain zee wierp. Dc be-
madinliug werd geraaijgen gcawxmen. Heden
nacht geen nieuws.
12 No v. Gisteren hadden tegen den mid-
dtag weder onbeduidende gevechten plaats
bij S>'d: Mesri. Twee pelotons gr entailers, die
bij verrassing door de Arabieren werden aan
gevallen, kregen zeven gewonden.
Een erkenner bericht, dat de Arabieren
op Non-, honderd dood en en gewonden
verforen.
Hedenmorgen deden omstreeks duizend
Arabieren een aanvul op het zuiderfront. Zij
werden teruggeslagen.
Do Age.izia Stefani verklaart hel dagblad
bericht, dat dp reservisten van dc lichtingen
1887 en 188Ü onder de wapenen zijn geroepen
voor ongegrond.
De Popoio Romano komt tegen de leenings-
geruchten op met de volgende uiteenzelling:
Met de overschotten van de vroegere begroo
tingen heeft de schatkist eene reserve, die
bij het begin van het loopende dienstjaar
387i millioen bedroeg cn nu om en bij 30'i
milliocn is. De afrekening met de emissie
instituten is sedert ecnige jaren gesloten, zoo
dat bij eene buitengewone behoefte men h I
wettelijke recht op voorschotten kan doen
gelden Bij gemiddelde oorlogskosten van
a 45 millioen per maand kan de schatkist m.'t
normale middelen zonder renten-emissie en
zonder belasting verhooging zich bedruipen,
zelf al mocht de oorlog een geheel jaar duren.
Volgens dc Secoio heerscht een duurte in
Tripoli: Groenten, haver, hooi en stroo zijn
zeer schaarsch Italië moet niet alleen het
expeditiekorps, maar ook de bevolking van
liet bezette gebied onderhouden. De Avanti
betreurt het watergebrek, dat de uitbreiding
van de cholera begunstigt.
De correspondent van de Temps te Kon-
stantinopcl bericht, naar aanleiding van
geruchten, die dezer dagen hebben geloopen
over onderhandelingen, dat een Turk, die
volkomen op de hoogte is van de inzichten
zijner regeering, hem gemachtigd heeft te
verzekeren, dal Turkije niet gezind is oj>
het huidige tijdstip mei Italië te onderhan
delen over de inlijving van Tripolitaoie.
Het vijfde genie-regiment uit Turijn ver
trekt eerstdaags naar het oorlbgstooneel.
Volgens de Sccolo heeft Italië thans 300.000
man onder de wapenen.
De Ikdam verneemt, dat de Italiannsche
viool de blokkade van dc kust van Syrië
heeft ingesteld.
Dulteohland.
Kiel, 12 Nov. Bij dc inwijdong van het
nieuwe raadhuis beantwoordde de Keizer <le
toespraak van 'den eersten burgemeester mot
een rede, waarin hij daaiik braiüht voor de
luTitnooidi-g'fltg ein de l>eu*ro<ct:.n.g en daarna
wees op hel nauwe verband tusschen de
igmoullsehe onlwikfkelliivg vam Kidl met het
aangroeien der marine, en op den bloei Man
dc scheepsbouwkunst cn industrie.
B er 1 ij n, 11 >T^> v. Aan den rijksdag zijn
heden medegedeeld dut op 4 November tus
schen von Kiderlen cn Cambon gewisselde
nota's. Daarbij zijn betreffende Marokko nog
de volgende punten bepaald?
Wanneer de Fransche regeering hel noo-
dig mocht achten het protectoraat op zich te
nemen, zullen er door de Duitsche regee
ring geene bezwaren in den weg gelegd wor
den
Wal de openbare werken betreft, heeft de
Duitsche negeering afgezien van de vooraf
gaande vaststelling van het aandeel, dat de
Duitsche industrie zal krijgen bij den spoor
wegaanleg in Marokko. Aan den anderen
kant verklaart de Fransche regccring uit
drukkelijk, dat zij bij de uitvoering van open
bare werken door burgers van een der bei
den contractcerende staten de vorming van
eene heiden omvattende gemeenschap van
belangen gaarne zal zien. Zij zegt verder toe,
dal de aanleg van den spoorweg Fez—Tanger
het eerst openlijk zal worden aanbesteed.
Frankrijk stelt verder aan Marokko de
openstelling van de haven van Agadir voor
den internationalen handel voor.
Het geheele plan van de Marokkaanschc
spoorwegen zal dc verbinding van dc erts-
houdende streken met de openbare spoorwc-
gi - en uitvoerhavens zooveel mogelijk verge
makkelijken.
Zoodira die consulaire rechtbanken door
de voorgenomen nieuwe nechterlijkc orga
nisatie zijn vervangen, zal Frankrijk cr voor
zorgen, dat die Duilfsehe burgers voor de
nieuwe rechtbanken dezelfde rechtspositie
innemen als de Fransehen. De Duitsche con
sulaire rechtbanken worden gelijktijdig met
die van alle staten opgeheven. Verder is bc-
jiaald, dal de voorgenomen wijziging van de
Madridsc-he conventie betreffende het stelsel
van bescherming van personen zoo noodig
de opheffing van de daarop betrekking heb
bende bepaling in zich sluit.
Om aan de Marokko-ovcneenkomst het ka
rakter te verlcenen van een staatsstuk, dat
bestemd is niet alleen alle geschilpunten tus
schen Duitschland en Frankrijk uil den weg
te ruimen, maar ook de wederzijdsche goede
betrekkingen te bevorderen, zijn de beide sta
ten overeengekomen, dat alle verschillen van
meening, die uit uitlegging en toepassing van
de overeenkomst mochten voortvloeien en
niet langs diplomaticken weg kunnen worden
geregeld, aan een scheidsgerecht zullen wor
den onderworpen, dal zal worden gevormd
rac' inachtneming van dc Haagse he conven
tie. Te aanzien van equatoriaal Afrika gel
den dezelfde bepalingen voor hel scheidsge
recht. Bij meeiungsvcrschillcn tusschen leden
ran de grenscommissie zal de beslissing wor
den opgedragen aan een gemeenschappelijk
gekozen scheidsrechter, die tot een derden
siaa' moet behooren.
B er lij n, 11 No v. Alts eerste spreker op
dtea> derden dag der Marokko-debaAtcn nam
heden die sooiaol-demoorartfische alguvaardig-
digde Frank liet woord, d&e o.m. verklaar
de: „Ik verheug mij erover dal gisteren de
rijkskanselier eindelijk voor onze nationale
demagogical scherpe woorden heeft weten te
vinden. Tijdens de redevoering raai von Iiey-
dlebralndt, diiien men noemt de ongekroonde
koning va.n Pruisen, denvomsilreordie nog een
andere ongekroonde, mannelijk de kroonprins.
DU legt ons dén plicht op het met al1 onze
krachten daarop aan te sturen, dat tegen den
tijd dat de kroonprins eenmaal de heer
schappij zal aanvaarden ,de democratiseering
vain hét rijk voQtooid zü lzijn."
Nadlait eten redenaar der l'oulsche partij liet
woord gevoerd had, sjiraik Ilansmann van de
vrijziiurge partij, die betoogde, dat liet van
geen. groot ©wijdheid getuigde na hut «flui
ten van den vrede met den sabel te kletteren.
Dc redenaar richtte aidh vervolgen» in sohier-
pc bewoordingen tégen von Ileydebixunidt, d'ite
in zijn zucht tot berispen, welke itn hot bui-
knland opzien baren moet, zich vermeten
heeft do DuHsclie regeering onhCkWaeimheW
te verwijten. Men mag over de rede ran Lloyd
George denken zooaJs men wiL doclli men
mag niet zoover gaan oan ze onbeschaamd
te noemen. Lloyd George hebben wij vóór al
les le verwijten, dat Engetaired dietatoritsdh
het verbod heeft uitgesproken, dat Duitsch
land ach hier of daar zou vestigen. Dtaar
moeten wij tegen opkomen, doch niet mot
woorden d:e hel doen voorkomen alsof wij
van haat verviDde vijtatnden zijn. Duitsch-
lard zal bet verdrag op eerlijke wijaC na
komen.
B c r 1 ij n, 1 1 N o v. L i e b c r 4 van dc
rijkspartij zette uiteen, dat het woord van
den conservatieven schrijver „Wij Duitschers
zijn een uitgelezen volk; wij leven en arbei
den niet alleen voor ons zelf, doch voor ge
heel Europa", veel meer paste in den stillen
tijd voor 1818 als in den tijd van dc bru
tale zclfuicht der „realpolitiek" cn van den
rooftocht legen Tripoli.
De vice-president van den rijksdag
S c h u 11 z verzocht den redenaar zich te
willen matigen in liet oordeel over vreemde
sta'en.
De redenaar voortgaande, zeide, dat wan
neer men de politieke opinie had geraad
pleegd de afschaffing van het vreemdelin
genlegioen bij de onderhandelingen tusschen
Duitschland en Frankrijk de eerste eiscb der
Duilsche regeering had moeten zijn. l>c
tweede cisch had moeten zijn dat Frankrijk
zich verplichten moest geen kleurlingen-
troepen op Europeeschen bodem te brengen.
Men had er ten minste op moeten aandrin
gen, dat deze gewichtige aangelegenheden
naar het Haagsdhc scheidsgerechtshof ver
wezen werden. Welk een „bluft" zou het
teweegbrengen wanneer de zwarte horden
via Mühlhausen over dc Duitsche grens ge
worpen werden. Wij moeten daarmede reke
ning houden en liet Duitsche leger houdt
zeer sterk rekening met dezen factor.
Hierop nam de staatssecretaris van bui-
lenlandscbe kaken Von Kidcrlen-Wachter het
woord, <ne o. m. zeide: Er wordt een oorlog
gevoerd tusschen een met ons verbonden en
eene met ons bevriende groote mogendheid.
Wij kunnen dezen oorlog betreuren, doch
het is n et aan ons kritiek uit te oefenen op
de aanleiding cn de motieven tot dezen oor
log. Ik zie nnj genoopt om in naam der Kei-
zerlij.: regeering uldrukkelijk en zoo kradh-
tg mogelijk op te komen tegen eene desbe
treffende ui- rukking van den vorigen spre
ker. (Beweging).
De staatssccrctar.s keerde zich vervolgens
legen c door Liebert uitgesproken vrees
eencr overstrooming van Duitschland met
zwarte troepen ingeval van oorlog met
Frankrijk.
Ertzbergcr van het centrum verklaarde:
Wie de Marokkopolitivk van 1901 verdedigt
mag den afloop der Marokkopolitiek niet be
rispen.
B e r 1 ij n, 11 No v. In het vervolg van
7ijn^ lede betoogde Erzbcrger (centrum),
dat dc in Duitschland aanwezige ontstem -
muig, met hel oog op de houding van de
Roman van RUD. HERZOG.
31 Haar het Duitech door
J. L. VAN DER MOER.
o—
Dam gimig Rkihaird MarsdliollUin de zieken-
kaniCi terug, zette een opgeruimd gezicht en
ktoptd den vriend Ojp den schouder.
Nu, wiait heb ilk je gezegd? Alles komt
teredht, als je maar niet 1'igl le tobben.
Jou rólklker! lik tob immers heclemaal
nikst.
Oj) zekeren a vond viel de zieke in een dfi-e-
|>«i staag». Zijn krachten waren totaal uitge
put. Richard cn Johanna zaten aan zijn bed
en luisterden aandachtig naar zijn ademha
ling. Het wml donker in de kamer, maar ze
dachten cr n"jel aan, Ml op tc steken. Toen
dc kk>k sJocg. was hel ateof de z'icke in
elkaar kromp. Oogenbüikkelijk daarop deed
narocbail 1k-1 uurwerk stift^taan, cn op de
teenen kiep hij het geheele hitfs door om aüc
klokken sA£l te zetten. Vervolgens kwam hij
hij dc onvermoeide verpleegster terug, en
heiden zaten weer stilletjes bij het bed.
Dc klok vam den Domtoren haidJ middor-
niiclit ges-lagen en dde \xun de St.-Leonards-,
Baals- cn Kathaoijnedteriten garven met korte
wmebenpoozen antwoord. Op s-lraal was
oflles doodstil.
Onwillekeurig greep Jolimna Grubc de
l*and van den Ariund en flulisiterde hem boe:
R ulum-d, hoe zal ik je toch alles kan
nen vergelden?
Johanna, hoe kun je zoo spreken?
Je weet zelf niet hoe véél troost je me
schenkt.
Ik geloof, \ral da* betreft, dat ik leeóijk
bij jou in 't krijt sla.
Nu, vroeger milssehicn 'n beetje, maar
da* is toch Lang voorbij.
Ik wilde je niet lastig vallen met mijn
eigen zergen. En bovendien naar zoo n
lxtlKtzinmig lieer, als ilk ben, luistert incn att-
lecn ui'it bcleefdbieid.
Richard, wait je clooa- zegt kun je aiot
meencn.
Nu ja, den een en dag ib 't Louise, don
aandcrcn dag Lena., cn a£ts men doai edmdolijlk
aankomt met eene
Die Ilelga heet viel zij hem zuchtjes
hn de rede.
Di© Ilelga lie cl, g ng hij raorl, wat dam?
Zou-jij je niet 'n ongeluk kicilien, als ilk je,
na zoon bonte rij, plotseling met 'n liefde-
küacbt aan boord kwaan?
Nee, zei ze, hem walrmer dc liand druk
kend, duai zou ik me geen ongeluk laichcn.
Voor ieder mensch moet dat oogonblJk een
maal komen.
Maar ieder memxh hoeft niet zooveel
op zijn kerfstok ads ik.
Denk-je dat de liefde daarnaar vraagt?
De ware liefde moei altijd iels hebben om te
vergeven, ets waarover ze moederen kam.
Bij Helga Nuntius gaif 't don toch maar
den doorslag. Ze steil geen vertrouwen ill
me. Ik heb 't maar all te dufftlelijk gevoeld),
ad sptnak ze ook van haar kunst. Maar ik kam
me nitt anders voordoen dtan ik ben.
Do* moot je oök niet dóen, Rïcihard. Dat
vind ik juist zoo mooi van je.
Nu, dan meug ik me voortoopig in dat
mooie van me zelf verJustigen.
Zij höd zijn band losgelaiten en staairdc in
den donker stil vóór zich uil. En na eon kotr-
te poueev vaar in zijn gedachten naar hel
huis van Johann Bcttermotnn waren ge-
chraiaiid, hoorde hij liaar lieve, zachte stem,
«is uil dc verte:
Misschien vindt je.... nog wel 'n ander,
d'ic je guionkkig kan maken.
Neen, antwoordde hij kalm.
Toen werd hel weer stil in. het donkere
vertrek. Dc verpfieegsder cn <tc verpleger
hadden de blikken steeds gevestigd op den
lijder van het ziekbed, luisterden naar
de aidemilMvling van den stelpende en vergle
kken, elk voor zich, htl geluid van de klok
ken der verschillende kerktorens, telkens
wanneer die sloegen. Eindelijk drong oen
fkuuwc schemering dooi* liet venster, die nau
welijks too'lict de voorwerpen in de kaancr
raag te onderscheiden.
Mar schóól keek oj), omdat hij voelde dol
do o ogen van zijn vrendun hem aanstaar
den, en hij schrok er van toen hij zag dat ze
vol tranen stonden cn dat haar gezicht zoo
bleek was.
Wart beb-je, Johanna? 't Wordt ml dag,
em ik lieb in geen uren 'n enkel woord tot je
gesproken.
Wat zou dal bctoukenen? Waarom die
hof it lijk beid onder goede vrienden? Neen
R'Uhiaird, onze viricndsolmp Ixhoort 'n gtvnsoh
ander kauV-kter tc hebben.
Het lieve eu zachte in haar stem troffen
hem. Hij boog zich tot haar over cn pam
haar hand En terwijl hij cr zijn lippen op
drukte, streek zij hem zachtjes over het haai
en vervolgde:
11; moet 't nog eens herhalen, Richard,
want je moet mc goed begrijpen. Ware liefde
moet altijd iets te vergeven hebben, iets
waarover ze „moederen" kan. Jij zegt nu dat
je ware liefde koestert. Welnu, dan moet jij
dien regel ook in toepassing brengen. Of 't
van daag zal zijn, of morgen, of veel later,
daarnaar vraagt dc ware liefde niet. Ze weel
alleen maar dat ze altijd waakt.
Richard zag haar met groote oogen aan.
en zijn gezicht helderde plotseling op. Het
morgenrood drong in de kamer.
Waar heb-jij toch geleerd, iemand zóó
le tioosten?
-- Misschien van mc zelve, misschien ook
wel van Frans. Wij, dc laalsten van de Gru-
bes, schijnen 'n bizonderc opdracht voor dc
aangelegenheden van de liefde te hebben ge
kregen.
Nu stond hij op en trok het meisje in zijn
armen.
Zusterziel, zei hij.
Broer Riélnurd, lachte zij dapper.'
Nu hccrschtc het volle daglicht in dc ka
mer.
Tegen acht uur sloeg dc zieke de oogen op,
precies op 't tijdstip, waarop Helga gewoon
lijk naar zijn toestand kwam vragen. Maar
vandaag schcon hij met nog meer verlangen
naar haar stop op dc trap te luisteren.
Ze zal dadelijk wel komen, blijf nu maar
rustig liggen, zei Marschalk
Johanna, fluisterde Frans zijn zuster
toe, als ze straks komt, dan moet je dc deur
opj i laten. Ik zou haar stem nog zoo graag
eens willen hooren.
Goed, hoor!
Zij voelde het hart hevig kloppen. Zijn
wcnsch had zij dadelijk begrepen, en haar
angstige oogen zochten Marschall aan de an
dere zijde van hel bed. Daar hoorde men
zachte schreden op de trap. Johanna hield
zich goed, lachte haar broeder toe cn begaf
zich naar de deur.
Richard legde den arm om zijn vriend cn
hielp hem om op'te gaan zitten. Als een zwak
kinderlichaampje hield hij hem vast. Met
het hoofd voorover gebogen, keek Frans met
van koorts gloeiende blikken naar de deur,
eu een zonderlinge trek kwam op zijn bleek
gelaat, llij had dc slem van Ilelga Nuntius
vernomen.
Maa ik hem dan niet eens zien, nu 't
toch wal beter met hem gaat?
Hij kan Jenu nog niet ontvan
gen....
Wil je mc dan laten roepen? Ik heb van-
daag de laatste les in 'l Conservatorium. Je
hebt maar even 'n boodschap naar hierover
te sturen.
Dc laatste les in 't Conservatorium.
Zacht bewoog dc ricke de lippen.
Ik zal je hcusch laten roepen, hoor, ver.
zekerde Johanna. Ga nu maar met lust cn op
gewektheid aan de studie. Ik feliciteer je
met den goeien afloop van den cursus.
Ik zou graag willen, dat je hem deze
rozen voor nu- gaf. De dauw ligt er nog op,
zóó versch zijn ze geplukt. Ik ben er cxpreS
zelf op uitgegaan om ze tc laten afknippen.
Frans zal er heel blij mee zijn, dat je al
zóó vroeg aan hein gedacht hebt.
En weer knikte dc zieke goedkeurend.
Groet hein hartelijk van me cn zeg h.'ut
dat ik hem in gedachten dc hand druk.
Wordt vervolgd.
