1«9. IO"* Jaargang. Maandag 18 December 1911. BUITENLAND. FEUILLETON. „Het Levenslied." AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Por 3 maanden roer Amersfoortf l.OO. Ida» franco por post- 1.30. Afzond er lij Ito mipu t n - 0.05. Deze Crura»:' ver. ijr.» dagelijks bohalve op Zon- en Peest <1 >o" 1 Advertentiftume-'odeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur 't morgens bij de Uitgovera in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestr&at 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTRNTlfiN: Van 16 regel» f 0.50. Blko regel moor - 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragou 383 cents bg vooruitbetaling. Groote lettors naar plaatsruimte. Voor handel en bedryf bestaan zeer voordooligo bepalingen tot bet herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement. Bene ciroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. A.an hen, die met 1 Januari a. s. op dit blad inteekenen, 1worden de nummers die ge durende de maand December nog zullen verschijnen, kos teloos toegezonden Politiek Overzicht. De Marokfco-overeenkomst in de Fransche Kamer. Thans is de I-ransuhc Ivamcr bezig aan haar Meurnkko-dtfrait. De den 4. November j.l. gesloten o\ierixleiikam6l, waarin hied resul taat van <üe latngduirige onderhamdeldngen over Mairoikko lusscben de Duitsche en Faa-n- sohe regeeiïngen ie neergelegd, is adxtea'een- valgens een onderwerp van debat geweest in den Duilschcai rijksdag on in hel Biri'tsohe parlement. Nu jis de Frajustlhe Kalmer bozig haar oordeid er oiver uiilt te siproken. Zij doet dit uitvoerig on grondig, maar de beiitvnjg- steliiing in deze debatten is nilci evenredig aan hunne lengte. Do sponning, waarmee dc boihadslaigjingen in de beide andere pairle- menten werden gevolgd, ontbreekt dit riVaal. Dölt komt omdat ditmaal geene vonrassicai- <lc onthullingen af spannende momenten worden verwacht. De boraadslagiingen kun nen leoirller of langer duren, maar de beslis sing, die aan hie.t einde van de-ze deba/tten zuil w-orden genomen, staat reeds vast. Er wordt niet aan getwijfeld, dot dc ICaxner een goedkeurend votum over die overeen- komst zal uitbrengen. Voordat, het debat begon, heeft de Kamer etr voor gezorgd, dat liet nttet zou kunne» afdwalen, door te besluiten de behandeling van de interpellate en over de buitonliandscihe politiek der re:geering te verdagen, tótdat over do oiveirconikiomist zal zijin bestlist niiel all- leten in de Kanier, maar ook jln den Senaat. Vierder heeft zij een voorstel verworpen, met overgraote meerderheid, om de behan deling van deze overeenkomst te verdagen tol den tijd waairap de regeetring in staat zaïl zijn nauwkeurige modcdeeld'igen t»e dOeu over de oaiderhandc liivgendie zij nlog met Spanje voert -over Matfoikko. Er is dus -zorg voior gedragen, dat de Kamer liet met Duiitschland gestólen verdaag kaai beoottxlee- lein uitsluitend naar zijne mérites. Zij neemt ridh. daarvoor den tijd; het delxol, dtait in de ziltting van Zaterdag niet kon ófknopen, wordt heden voortgezet en misschien zaïl de dhg van morgen er ook neg mee gcmoteid! zijn. Een maatstaf ter beantwoording van de vraag hoe de beslissing zad uilvoillen, lievtsrt ile rede, die eergisltercn werd gehouden dOou- den voorzatter van de commissie voor do buitendam dsülve zaken Desdbiaiud. Hij be toogde, dat liet parlement staat voor de vraag otf liet de verantwoordelijkheid voor de verwerping van liet verdrag op zicli kan nemen. De commissie is van meeiung, dat dit nliet mogelijk is. Men richt tegen bet verdrag liet verwijft, <ïat liet in economisch opzicht aan Frankrijk te veed beperkingen opletgt.' Maar m<en mag liet verleden mi et ver gelen. Duii'tschliaaid haul met den s/uilba/n van Marokko reeds vóór Engelland eon ilvalnd'aLs- verdraig gesloten, en hel staat scdart 50 ja ren met Marokko in betrekking, liet eerste woorddat Rouvkar in 1905 aan vorst Bülovv liet nicdedeclen, liad betrekking op de eco nomische gelijkheid in Marokko, en deze ge lijkheid werd door liet verdrag van AKgeoir ras bevestigd. Engeland heeft deze gelijk heid in Egypte elrkendv zonder dat aan zijn beschavingswerk daorcPoor afbreuk werd ge daan. Vow Frankrijk treedt do waag van de (economische ontginning vnin Miafrolkko terug achter de politieke vraag, ckit geen mildere staat aich% in Fez mag vestigen. Toe gegeven moot worden, dof hot of for, dat Frankrijk in het Congo-gebied inofet bren gen, zwaar is, maar de gemachtigden vam ihiitschland verinnigden onder aMe omstan digheden oen toegang bot de Congo, en uit dc beraadslagingen in den rijksdag blijkt, dat deze concessie niet was te vermijden. Men kan hieruit zien, dat de regoering sterk staat in dc verdediging van het verdrag. Dc verwachting, dat het verdrag zal worden aan genomen, steunt niet op losse gronden. Daarna echter schijnt het kabinot-Caillaux ernstig ge vaar te loopen. De Ncue Freie Pressc vermeldt als het algemeen in Parijs geldende oordeel: „Het verdrag zal worden toegestaan, maar liet ministerie, d'at het heeft gesloten, vermoedelijk koci daarna ten val getbradht worden. „Men had kunnen mecaien, dat de regeering ecne zeer dankbare rol zou hebben; zij brengt aan Frankrijk het protectoraat over verreweg het grootste cu gewichtigste deel van Marok kc en staat daarvoor sleehls toe gelijk recht op economisch gebied en eenige lamdstrooken van de Congokolonie. Zonder oorlog wordt een groot rijk voor de poorten van Europa ver overd en dc volkenrechtelijke erkenning van deze buitengewone aanwinst wordt binnen wei nige weken verkregen. Als in de onder handelingen, die tót dit resultaat leidden, niel Duitschland de partner was geweest, dat Del- cassc vroeger op zijde had willen zetten en dat men ook nu gaarne zou hebben uitgescha keld, dan zouden zeker de gelukkige minis Iers zeer geprezen zijn. Maar het was Duitsch land. Dal niettemin de waarde van de vreed zame oplossing wordt erkend, bewijst het door de Kamercommissie uitgebrachte rapport en zai zeker ook liet eindresultaat bewijzen, liet gevoel verlang! echter naar uiting, en het heeft die gevonden en zal baar nog verder vinden." Uit Berlijn wordt officieus aan dc Koln. Zlg bericht: Het debat in de Fransclie Kanier en inzonderheid de rede van minister de Selves trekt natuurlijk zeer de aandacht. Men hecht hier echter minder beteokenis aan détails dan aan de uit het gdheele verloop voortvloeiende zekerheid, dal er ongetwijfeld ecne meerder heid voor de aanneming van het verdrag aan wezig is. Dal veel van het betoog van minis ter de Selves op een eenzijdig Fransch stand punt steunde, verklaart zich uit de omstandig heid, dat de heer de Selves er op uit was het gebeurde tijdens de ondcrliandelingon te doen voorkomen in een voor Frankrijk zoo voor deel! g mogelijk licht. Wanneer men sommige onderdeelen van dc 'rode wilde plaatsen onder eene Duitsclw? bril, dan zou het beeld zich wel kunnen verschuiven; het is echter niet na te gaan welk praktisch doel daarmee zou wor den gediend. Over alles wat hoofdzaak is hecrscht ook klaarheid, zoodat het nu niet mcu aankomt op retrospectieve beschouwin gen, maar veeleer op de praktische resultaten, die het verdrag, naar wij hopen, ten nutte van beide natiën zal hebben. Italië en Turkije. Benghazi, 15 Dec. In den nacht van den 14en op den 15cn heeft een troep Bc- doeïnen eene ItaJiaansche verschansing ten zuiden van Berka aangevallen. Hij werd met kracht teruggeslagen. De Italianen leden daar bij geen enkel verlies. Koastantinopel, 1G Dec. De Ik- döan en de Tanin melden, dat de Turken zich van alle versterkingen om Benghbsi hebben meester gemankt, daarbij dn Italia nen noodzakende om op Barka ktrug tc trek ken. De Turken moesten echter vervolgens wc ter tftf-uglrekken \ioor het kanonvuur der oorlogsschepen, na munitie en verscheidene kanonnen te hebben buitgemaakt. Tripoli, 16 Dcc. Eene. verkenning, die uit Homs was vertrokken in westelijke rich ting. heeft aan de Arabieren ernstige verlie zen toegebracht. Vier Italianen werden ge dood en elf gewond. Rome, 17 Dec. Eene officieusc nota spreekt het Turksche bericht tegen, dat dc Italianen eene nederlaag hebben ondergaan bij Benghazi. Tripoli, 17 Dcc. Gisteren werd ui» lloms eunc verkenning naar het zuiden ge zonden Men ontmoette talrijke troepen Ara bieren die een levendig verzet boden maar ten slotte terug gedreven werd on met achterlating van talrijke dooden. De Italianen hadden drie dooden en 13 gewonden. P a r ij s, 17 Dcc. Het Turksche gezant schap deelt eene nota mede, waarin wordt gezegd, dal de Italianen verleden Vrijdag eene moskee hebben gebombardeerd, gelogen ten noordon van Mieha. Daarbij vielen 9 dooden en talrijke gewomdeu. Rome, 17 Dec. In antwoord op eene communiqué van het Turksche gezantschap, waarin gesproken wordt van schending der beginselen van het gemeene recht en van de menschelijkheid door de vlootoneratiën in de Roode zee, wordt verzekerd, dat deze operation ten volle gerechtvaardigd zijn. De Turken hadden troepen bijeengebracht, voor eene expeditie in EritreaDe italiaanschc kruisers bombardeerden de Turksche troe pen en dreven hen uiteen. Daarbij is geen enkel beginsel van gemeen recht of van men schelijkheid geschonden. Met Ta<ljoera, de ongeveer 2») K.M ten oosten van Tripoli gelegen havenstad, zijn de Italianen in het bezit gekomen van de oostelijke punt van de bij Zanzocr beginnen de oac-e Zij kunnen nu van drie zijden dc zuivering der oaee voltooien: van Tripoli, van Ainzara en van Tadjoera uil, en wei door concentrische strooptochten. Thans blijft nog de bezetting van Zanzocr over Wanneer deze ten uitvoer is gelegd, dan zijn de vleugekteunpunten voor dc aan beide zijden van dc stad Tripoli te vormen opera tiebasis gegeven. Uit Milaan wordt aan de Frankf, Ztg. be richt, dal volgens talrijke overeenstemmen de berichten dc smokkelarij over de Tune sische gr<*n$ eterker dan ooit wordt gedre ven. Van 1 tot 7 December zijn 510 met oor- logematerieel beladen kamcelen over Ben Gardane in het Turksche kamp gekomen; ook twee Belgische aeroplatis werden op die wijze onbelemmerd vervoerd. Volgens dc Corriere della Sera vertoeven 200 Turksche officieren in Egypte; naar aan leiding van een Italiaangch protest verklaar de de Egyptische regeering hen, dat zij hun niet toestond over dc grens tc gaan. Alle naar Tripoli ingevoerde goederen, ook Ita-ir.ansche, zijn onderworpen aan oen invoerrecht van 11 pet. van dc waarde, be halve eenigc levenemiddelen en petroleum, waarvoor 4 pet. moei worden betaald. Duitschland. Uit Berlijn wordt aan de Frankf. Ztg. dc- richt, dal tegenwoordig in den boezem van de rijksregecriug beraadslagingen plaats heb ben over eene versterking van de toerustin gen en het verkrijgen van de financicclc middelen daarvoor. Deze beraadslagingen zullen waarschijnlijk spoedig beëindigd wor den. Naar verluidt, zal cr eene nieuwe Duitsche vlootbasis aan dc Noordzee tot stand ge bracht worden. De Kieler Neuestc Nachricli- ten bericht, dat dc rijksregecriug plan heeft in het begin van 1913 een deel van dc Duitsche oorlogsmarine blijvend naar Einden owr tc brengen. Op korten afstand van Emden, bui ten de oorlogshaven, zullen inrichtingen wor den .gebouwd, benoodigd voor de kazernee ring van 12,DUO man van verschillende wa pens. B c r 1 ij n, 1 G D c c, De Norddeiitschc All- gomcine Zeitung schrijft: „Men heeft hier en daar getracht aan het nieuwe pauselijke motu proprio de betcekenis te geven van een niel bindende uiting van den kardinaal- staatsecretaris. Zulk een vertrorbeling van den feitclijken staat van zaken i6 echter, gezien dc omstandigheden waaronder de verklaring is ontstaan, onmogelijk. Daar op de oflicieelo vraag van den I'ruisisclien ge zant op even officieele wijze, zoowol mon deling als schriftelijk, is geantwoord, is dit de authentieke bevestiging er van, dal de curie zelf aan het motu proprio ten adn- zien van Duitschland geen Meekente toe- kent. Frankrijk. P a r ij s, 16 Dcc. De Kamer hervatte heden de discussie over de Fransch-Duitsche overeenkomst. Dc afgevaardigde Scmbal ver klaarde, dat de socialisten vóór het verdrag zullen 6Uminen, omdat ze er ceu belofte voor den vrede in zien. P a r ij s, 1 6 D e c. In het vervolg der be raadslagingen over het Fransch-Duitsche verdrag stond Sembet (socialist), na te heb ben gewaagd van de Engelschc vriendschap en van den rcalistischen aard daarvan, de entente bovendien met Duitschland voor. Spr. .gelooft niet, dat de bepaling der ver wijzing van geschillen naar het Ilaagsche gerechtshof voldoende is om de oorzaken van gesdhil uit eten weg te ruimen. Deschanel zegt, dat de commissie voor bullcnlandsche zaken de aansprakelijkheid voor een verwerping van het verdrag niet zou kunnen aanvaarden. Hij wijst aan, hoezeer de toestand was veranderd sedert de Duitsche Keizer te Tan- gcr eene rede hield en Radolin zeide: „Wij slaan niet onze geheele macht achter Ma rokko Het verdrag nagaande, zeide hij: Wij kon den de economische gelijkheid in Marokko niel verhinderen. Hoofdtaak was echter, dat te Fez geen andere mogendheid iets te zeg gen zou hebben dan de staat, -die in Algiers en in Tunis is. Hij herinnerde aan de heldhaftige verove ring van Aligerie en zegt: Wij zullen hel werk voltooien, waaraan alle opvolgende re geeringen hebben gearbeid. Spr. verheugt zich over de bepaling in het verdrag betreffende het Hof va» 's Graven- hage. Hij zegt: Frankrijk moet de rechten Van België in den Congo en van Spanje in Marokko eerbiedigen. Wij moeten het even wicht in Afrika handhaven en tegenover België en Spanje eene groote loyauteit aan den dag leggen. Wij heblH'ii Spanje 15 jaren doen winnen en daarmede moet dit land tegenover ons rekening houden. De entente met Engeland «en het verbond met Rus! uwl zijn de beste waarborgen voor den vrede. De goede verslandhouding onder de mogendhe den zal met dc jaren krachtiger worden. Frankrijk moet in Marokko onmiddellijk de hand aan den ploeg slaan. Spr. hing een somber tafereel op va» den toestand van Europa tengevolge van het con flict tus&chen Italië en Turkije en den na ijver tusschcn Duitschland en Engeland. De toestand aan den Balkan bewijst, hoezeer Duitschland zich inspant voor de economi sche verovering van de wereld. Frankrijk heeft geen keus meer .in 't geen hel wil ondernemen; het moet een vooruit ziende en krachtige politiek voeren ter ver dediging van de heilige zaak van den vrede in veibaud met de eer en de ghoot'lieid van Frankrijk. Denys Cocihin meent, dat alls het verdrag niet wordt goedgekeurd, Duitschland wetdknr haar Agndr zal gaan. Maar dam zou Enge land zeker een woord medespreken. Hij na<l gaarne gezien, dat de Fronschc regcering aan Duitschland een even kkAkc taal had laten hooren ah minister Grey. Onze handelingen rechtvaardigden niet Duitschland's optreden in Agodir. Wij gingen naar Fez, tóón cr ernstig gevaar dirciigde. Itet vcrdinag verandert niets ten opzrijdhite van Marokko,. Wij betalen Mairokko duur. dat aan de gehocle wereld zal toieiboNooren. Wij hebben er nooit aan godtuaht aan Duitschland zijn plaats onder dc zon te be twisten. Spreker vreest bet ergste wannodr Duitschland onze actie aan de Middelland- schc zee wil verhinderen. Hij zaïl niet stem- men voor het-verdnaig, en dat vindt zijne re den in wait de Duitsohc rijkskaniselieir ervan heeft gezegd. De beraadslaging werd hierna verdaagd. Tn de wandelgangen van de Fransche Kamer werd eergisteren verzekerd, <lat dc Fransche regecring aan tie overige onder- teekenaars van de akte van Algeeiras had voorgesteld het mandaat van de politie-or- ganisatiën in de Maroikkaansche havenste- j den, 'dat met 31 December afloopt, met drie maanden te verlengen. Waarschijnlijk gc- schiedt dit niet sleehls met <k' bedoeling oin den Senaat tot in Januari tijd te laten tot i beslissing over de overeenkomst, maar nok I omdat dc toestemming van verschillende staten tot dc l>uitsch-Fransche overeenkomst nog niet is ontvangen. Dt regeering van Oostenrijk-IIongarije heeft hare gezanten in Berlijn en Parijs gc- i maehitigd aan de daar gezetelde regeeringen de principieele toestemming van de monar- chie tot de Duilsch-Fransche Markko-over- eenkonist mede te doelen met het voorbe houd, dat de schriftelijke verklaring van de toestemming tot deze overeenkomst eerst op een later tijdstip kan geschieden. Engeland. Londen, 16 Dec. Het parflement werd heden gfesloten met oen troonrede, waarin gezegd woirui, da't dte betrckkiiiugen met die vi-oemde mogendludou vriemdscliaiixpelijlk blij- ven. De troonrede zegt verdor: ,,Ik adit mij gelukkig te kunnen zoggen, dial de Fransch-DuStscJie* ondcrhuiul«ltn(g*afc betref- fende Marokko, waarbij mijne regwring door liarc vcrdrbiQsc'vcrce ikomst eu be- Roman van RUD. HERZOG. 58 Haar hét Duitteh door J. L. VAN DER MOER. o— Ik kan niets beoondeelen! lik weet niets, niets! Wat weet ik van haar af? Ik weet h'oe ze er uit ziot, ja! Ik weet boe ze zingt, zeker! Maar wat ze denkt, terwiyl ze er zus of zoo uit ziet, of onderwijl zc dit of dat zingt, dat heb ik nooit geweten 1 Ze was nliet erg mededeel zaam. Dit heb ik trouwens nooit verlangd. Ik heb haar niet gevraagd wat zij dacht, omdat iik er ndet nieuwsgierig naar was. Ik liad 't al druk gonoiog met onze Kunst en met er voor te zorgen, dat we niet te lang in '4 tweede ge lid zouden blijven staan. Hiervoor heb ik ge- zorgd, goed gezorgd. I k heb mijn plidit ge daan, maar zij niet! Bij deze woorden zag Ridhard Marschall diep in een arm, eenzaam vrouwenden, dat men zijn recht op de Jeugd ontstolen had en dat men met klatergoud had versierd, in plaats van met het gouden zonlicht. In zijn vcrbecldiinig zaïg hij haar met Steeds meer ver moeide oogon uit een venster van een snel trein blikken op dc voorbij vliegende vrucht bare korenvelden en op ide dichte, schoone wouden, wier groene boomtakken soms bijna langs de portierramen streken, als strekten ij de armen uit naar die immer voortgejaagde vrouw. Zijn zoo levenslustige natuur werd diep geschokt bij de gedachte aan liet jonge men- sCJienkind-, dat eindelijk ontwaakt iwas uit djen bedriegelijkcn droom ixil sdliijn-sdioonheid en dat thans zulk een groot en vurig verlan gen koesterde naar dingen, waarvan hij en allen, diie vreugde schepten in het leven, ge woon waren zoo volop en ongestoord te genie ten. Zij was ontwaakt, Helga Nuntius was eindelijk ontwaakt! En zij was heengegaan, zonder te weten of zij het loopen niet ver leerd had. Maar waar bleef dan dc vriend om haar te helpen en te steunen? Waar bleef de vriend, die zongen moest dat zij een vasten bo dem onder de voeten zou hebben; dat de weg haar weren zou door de bebloemde weiden, door de geurende bosisdhen en langs de rijke, vruchtbare akkers?^ En het was hem eensklaps of hij weer die slem hoorde, die hom ovier dag ook reeds her haaldelijk uit de verte had toegeroepen... Nu begreep hij ctóe slem, nu begreep hij zijn plicht als vriend. Zou jij dan, om harentwille, in je levens opvatting geen verandering willen brengen? Vraag maar Herver dadelijk of ik niet voor mijn begrafenis zou gaan zorgen. Mijn leven is mijn beroep. Mijn weg moet ik volgen, ik kan niet halverwege blijven staan. Zelfs wanneer je ziet, dat z ij fen gronde gaat? Anders ga i k ten gronde. Dan is dc sdheiding onvermijdelijk. Braun, stem er dan in toe. Je kunt niet je leven lang 'n dooide meeslepen. Ik wil nu alleen eens van jou spreken, omdat je de z e laai toch 't beste verstaat. Wat zou-je er mee winifen, wan neer je haar wilde dwingen en zij loCh ni 't toegaf? Als je medewerkster in dc Kunst heb-je haar al verloren, want samen met je optreden doet ze nooit meer. Over 't geen haar gedachten bezig houdt, over liaar ziels leven, heb jij je nooit bekommerd, zooals je zelf erkent. In dit opzicht heb je haar dus in 't geheel niet kunnen verliezen. Je zoudl 't je zelve dus maar noodeloos moeilijk maken en je kwellen met n phantoom. Geloof me, Braun, stem toe. Helga liceft, ook voor jou, 't beste gedaan wat ze doen kon, door in tijds van je weg te gaan. Wat je zegt is heel verstandig. Ditmaal is 't verstandige de waarheid. Alleen ditmaal? Anders niel? Dat heeft 't huwelijk je geleerd. O. zoo...? Braun nam zijn hoed. De hoogmoedige trek, die hem als leerling van hel Conser vatorium reeds op hel gezicht lag, vertoonde zich thans weer duidelijk. Nee, sprak hij, ik ben niet gewoon an deren na te loopen. Wie me niet volgen wil, die moet maar onderweg blijven staan. Ik zal mijn Kunst en niiju toekomst niet laten ver nietigen door 'n vrouw, die me kwaadwillig verlaat, door 'n vrouw die gaat vagabondee- ren. Ik zal morgen mijn cisch tot echtschei ding indienen. Je kunt 't haar zeggen, wan neer je haar ziet. Want jij zult haar wel zien. Richard Marschall gaf geen antwoord. Hel kon lreni niet schelen of die woorden een uiting waren van* bitterheid of van spotter nij. Hij hoorde nu nog slechts dat roepen in dc verte en hij had thans reden om aan die roepstem gehoor te geven. Goeie nacht, zei Rraun. Neem me niet kwalijk, dal ik jc gestoord heb. Richard trad op hem top en wilde hem dc hand reiken. Er was een gevoel van diepe dankbaarheid in hem, waaraan hij uiting wilde geven. Maar dc zanger had zich reeds omgewend naar de deur Vaarwel, zei Richard slechts. Van uit zijn venster zag hij den vroegeren kameraad wegrijden. En toen draaide hij zich om, strekte de armen wijd uit, en als een jubeltoon klonk het in hem: „Ilelga! Vrees nietsl Je vrienden wa ken!..." Wal nu het eerst gedaan? Waar haar te zoeken? liet bloed steeg hem naar het hoofd, bij dc gedachte dat zij thans ergens in een vreemde stad zou ronddwalen, zonder te weten wal te moeten doen, moe, afgemat, en onbe schermd! Ja, onbeschermd! Hij trachtte zijn onrust te bedaren. „Nee, nee, zij zal den voet wel op ver trouwden bodem zetten. Frankfort!" Hij was vijf jaren jonger geworden. Ri chard Marschall was hij gebleven, Richard Marschall, die, waarheen bij den blik ook richtte, toch altijd de zon zag. Hij begon haastig zijn koffer te kappen; maar ter wijl bij daarmee druk bezig was, liet hij de armen plotseling slap langs de zijden vallen. „En als zc zich nu eens niet naar Frank fort had begeven? Dan zou ik de reis tever geefs doen, en waren cr al weer een paar dagen verloren. Wat kon haar in dien tijd niet overkomen? En in zulk een gemoedstoe stand? Nu ze natuurlijk zoo ter neer ge drukt isWat moet ik doen? Ik moet toch ecnigc zekerheid zien le krijgen, ik kan toch maar niet op goed geluk af hier of daar heen reizen?.. Ha. 'n idee! Aan Johanna Grubc telegrafecrenl" En zonder z.ieh verder tc bedenken, liep bij de deur uit en naar het dichtst bij gele gen telegraafkantoor. „Helga Nuntius gisteren nacht van hier vertrokken. Sein onmiddellijk of zij bij u of bij Bcttermann is. Marschall.'' Hij wandelde langzaam naar het Tiotel te rug, om aldus den tijd te bekorten. Op zijn kamer teruggekeerd, haalde hij het goed dat hij aanvankelijk, in der haast, alles door el kaar in zijn koffer gesmeten bad, er weer uit en begon het opnieuw en thans heel syste matisch, in tc pakken. Muziek, ondergoed en andere klecrcn kregen nu, keurig geordend en netjes gevouwen, hun eigen plaatsje. Dit bekortte hem het ongeduldig wpchten met minstens een half uur. Daarna nam hij in een fauteuil plaats, met de ellebogen op <Ic knieën en bet hoofd in de handen. Hij wilde nu niets meer zien, niets meer hooren, alleen niaar de minuten tellen, terwijl dc electrischt stroom zijn woorden over bergen, door dalen en over rivieren joeg, totdat ze tc Frankfort Op ifii smal strookje papier werden verzameld, waarna een besteller ze meenam en ze in de Bleidenstraszc bij Johanna Grube bracht, dit ze, bleek van schrik, las, en zich daarna naai dc Bcltcrmanns en vervolgens naar het tele graafkantoor spoedde. En andermaal werkte dc clectrische stroon en joeg het antwoord van het Zuiden naai het Noorden. En toen de klok van de St.-Petruskerk haai tien slagen deed hooren, stond Richard Mar schall midden in zijn kamer en scheurde zenuwachtig een blauw papiertje open, waar op hij deze woorden las: „Helga niet bij mij. ook niet bij Roller mann. Tot alle hulp bereid. Ben zeer bezorg over jullie beiden. Johanna." Wordt vervolyd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1