If*. 175 Tweede Blad.
10"e Jaargang:.
Zaterdag 23 December 1911
BINNENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
A BOS N* IM ENTSPRIJ8:
Per 3 maanden voc. Amersfoortf l.OO.
Idan franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nutni r- 0.05
Deze Ccurut v«r. yi.' dagelijks behalve op Zon- en Feest
dig' i
Advertentiö')me "odeelingon enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgens by do U'lgevvrs in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrcchtschestraat 1. Interconun. Telcphoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTI8N:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 23 cents by vooruitbetaling.
Groote letters naar plaateruimte.
Yeor handel en bedrijf bestaan zoor voordoolige bepalingen tot
hot herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement. Bono
eiroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
De V i s s c h e r ij w e t. De Vcreeni-
ging Ier Veredeling van den Nederlandschen
Vischstu..d heeft aan de Tweede Kamer een
adres gezonden, waarin vgewezen wordt op
„een groot gevaar, .dal den vischsland in de
meeste onzer provinciën bedreigt door eeni-
ge maatregelen van bestuur bij de nieuwe
we' op dc vissohcrijen.
Bedoe'-' worden de bepalingen die het ge
bruik van trek netten in dc kleinste slooten
gedoogen.
Van de bepalingen op het visschen met
zegens in dc slooten en vaarten is wel voor
-de provinciën Groningen, Drenthe en Fries
land op verzoek der vis se hors zelve rekening
gehouden, terwijl de overige provinciën aan
deze schromelijke doodvisscherij zijn prijs
gegeven^ aklus lezen we in hel adres-
100-j a r i g bestaan van een
Nutsdep'artemsnt. In tegenwoordig
heid van den heer D. II. de Vries, ondervoor
zitter der Maatschappij tot Nut van 't Alge
meen, leden en belangstellenden, had Woens
dagavond de feestelijke viering plaats van
het 100-jarig bestaan van hel departement
Tie! dier Maatschappij.
Na een kort woord van den voorzitter, mr.
P. H. Mnrman, sprak de secretaris, notaris
Steenbergen, de herdenkingsrede uit, waar
in hij mocht wijizeu op den grooten bloei der
Nuts-instellingen: dc leesbibliotheek, de
spaarbank met een kapitaal van f 833.907, de
hulpbank, de huisvlijt school en de arbaehts-
school. Wegens gebrek aan belangstelling
werden de volksaangsehool en dc volksvoor
drachten opgeheven, lal van nuttige instel
lingen worden door hel departement ge
steund, andere konden door gemis aan me
dewerking bij hot plaatselijk bestuur niet
worden opgericht, zooals o.a. een centraal
gy m n a sti e kg ch o uwlol welker oprichting in
1903 werd besloten. De oudste school voor
kosteloos onderwijs is oen Nutsinstelling.
Daarna had het passcercn der akte plaats
tol oprichting eencr stichting 'er verbetering
van dc volkshuisvesting, waarbij mr. A. van
Wessem te Ticl en de heer D. II. de Vries te
Amsterdam als getuigen fungeerden.
De heer De Vries wens-dhile hel departe
ment geluk met deze stichting, een der eerste
na het inwerkingtreden der woningwet op
initiatief van een Nutsdopartement opgericht.
Gisteravond heeft het Utrechtsah Stede
lijk Orkest, onder leiding ran Ilutisohenruy-
ter, een feestconcert gegeven.
Heemschut. Naar aanleiding" van
lijn adre 6aan den minister van waterstaat,
waarin de aandacht gevestigd werd op de
ontsierende reclameborden, door de F.lectri-
sch, Spoorwegmaatschappij aangebracht aan
de masten der elect rise he geleidingen langs
den spoorweg tus6chen Amsterdam en Haar
lem, ontving de bond „Heemschut" van den
Commissari6 der Koninging in Noord-IIol-
land bericht, dat de Electrische Spoorweg
maatschappij is aangeschreven, die borden
ten spoedigste te verwijderen.
M tr i z e n- e n r a 11 c n p I a a g. Door
de zachte weersgesteldheid blijft in de Be
tuwe de muizenplaag verschrikkelijk aanhou
den. Tevens richten de ratten nvenigen scha
depost aan, ja zelfs zo oerg, dat dikwijls
kippen, konijnen, enz. hel met den dood moe
ten bekoopen
De „Zaanstroo m" v c r g a a n.
De Ilollandsche Stoomboot Maatschappij die
tusschen Amsterdam en Engelsche havens een
geregeld en dienst onderhoudt, heeft een van
haar schepen,, i\.L de „/aanstroom", gis
teren nacht verloren. Het soliip was, ee-
ladcn met Ohina-klci, op weg van dc Erogel-
schc haven Fowey naar Amsterdam en is bij
Owierslidhtschipoostelijk van het eiland
Wight, gezonken. Pasagicrs waren niet aan
boord. De bemanning bestond uit 20 koppen,
te weten kapitein Kruishout, eerste en twee
den stuurman, bootsman, timmerman, hof
meester, 6 matrozen, 1 lichtmatroos, eersten
en tweeden machinist, vier stokers en een
tremmer.
De kapitein meldde aan zijn directie in
een kort 'telegram het vergaan van zijn
schip. Bijzonderheden deelde hij nog niet
inede, maar van andere zijde werd ge
zegd, dat de „/aanstroom" niet door aan
varing maar door hel slooten op een klip
•gezonken is. De bemanning heeft zich in de
booten kunnen redden en wend .gisterenmor
gen op hel eiland Wight aangebracht.
De „/aanstroom" is een vrachtboot van
1200 Ion en in 1895 op een Nederlaudscho
werf gebouwd.
Tan den Hak op den Tak.
Dc „Telegraaf" vertelt van een heer en een Ani-
stcrdanische straatjongen. l)e eerste „een lange,
schrale heer met ongeschoren wangen en ver-iut-
waa erende narpit-kende haren" stond te kijken naar
zijn hoed, die te water was gewaaid"t Was by
de Van Woubrug. De jongen, één van een stelletje
van acht, die over de leuning hingen, bood aan den
hoed voor een ..duppie" uit hel water te balen.
,,'n Dubbeltje, jongen? 'n Dubbeltje is veel geld.
1 Ia maar een oud hoedje, 'n héél oud hoedje, 't
is niet veel waard, 't hoedje och..."
„Maar nou staat u met uw bloote hoofd in de
kou mijn ook 'n biet mot u zelf weten as
u de vl ogende tering op je borst mot krijgen dan
niet gane jullie mee jonges?"
„Waaht wacht es even jongetje och ja
ja, dan moest je mijn hoed cr toch maar c
ja. toch maar uithalen voor een dubbeltje."
Halfweg deze tirade is de jongen weggevlogen,
heeft een vaarboom van een schuit geleend, komt
terug, pikt aan den haak het druipend, triest, bc
modderd hoedje op, klopt het droog -p z'n knie.
Dan kijk-ïe den mageren heer aan, in w ens leege
oogen iets rondwaart, dat z'n pienter straafcvlegels-
wantroüwcri gaande maa'.kt. Hij houdt 't hoedje st«
vig in z'n knuisten achter z'n rug:
„Eu nou me duppie, meneer".
„Je dubbeltje? O ja ja geef me maar
eerst miju hoed. jongetje ik zou kou vatten
hihihi"
„Neen meheer zoo beune me niet getrouwd.
Mit mijn mot je vroeger opstaan. Eerst me duppie."
De heer wordt nijdig: ..Kom jongen een dub
beltje voor het ophalen van zoo'n hoed 'S sohande
is pure schande! Geef op myn hoed moet ik
de polit e halen?"
Maar nu brandt er ineens in de groote, koolzwarte
oogen van den jongen een laaiend vuur van min
achting en spot.
..Pelisie'' Wou jij om de pelisie gaan? Mot je mijn
hebbe! Krijg jij maar vliegende tering hóór goed
voor je dag meheer!"
Stopt z'n pet in z'n zak, trekt 't modderhoedje
diep over z'n ooren, baant een rijtuig achterna,
wipt op de veeren en is weg.
Die Amsterdamsche straatjongen gaf hier dien
inngeren heer een goed en welverdiend lesje. De
Oud-Hullandschc leusEen man een man, een woord
een woordmoest in eere worden .gehouden. De
„Geld." vertelt ook van iemand, die woord wist te
houden, zelfs na zyu dood- De „Geld." schrijft:
„Mannen van den ouden stempel, boezemvrienden
waren zij. dikke maatjes, die elkauder elkeo dag
een bezoek brachten. Dit had zoo eenige jaren ge
duurd, toen heei in de verte de zeiseman verscheen
de visites werden thans verdubbeld. Bij een dezer
bijeenkomsten zei de zieke .tN'ou Kobiis, es rk dood
go dan bende gij den eersten die 't weten zal."
En jawel, eenige dagen later trekt de koemeid
aan de bel en loept: Kobus, de complimenten van
den baas en hij laat oe weten, dat ie :e uaeht ten
twee uur dood gegaan is."
Voor de spirit sten is dit een sprekend geval, en
zoo vlak in de buurt. De „Geld." zal wel verdere
inlichtingen willeu verstrekken omtrent den „baas",
d:e aldus van rijn overlyden kennis gaf aan zyn
vriend.
De predikant Thomson, die een propagandatocht
door Amerika maakte tegen het alcoholisme, had
eens op een vergadering een komisch g-val, omdat
hij ook woord moest houden en volgens gedane be
lofte alle hem gestelde vragen moest beantwoorden.
In San Francisco hield hij een groote vergadering
en pract sch als hij is bes'oot hij zijn rede
met een voorbeeld, dat het verzamelde volk ten
duidelijkste de schadelijkheid van den alcohol de
monstreerde.
„In dit kleine fleschje", zoo zei hij, „heb ik zuiver
bronwater, net andere is gevuld met zuivere whisky
Nu werp ik dezen worm in het water en z et.
vrienden, hoe hy er vroolyk in rondzwemt. Nu
visrh ik den worm weer uit het water én werp hem
in het flesohje met whisky. Ziet. myre vrienden,
hy kronkelt iu e'kaar en sterft. Deze worm nu
zij u allen, een voorbeeld en een waarschuwing. Het
water is een hemclsche gave, maar dc alcohol be-
sclind;gl en doodt de organismen. En evenals deze
kleine worm door den alcohol gestorven is, evenzoo
zult gij er aan te gronde gaan, als ge u dit doodelijk
genot niet wilt ontzeggen.
Hiermede sluit ik mijn voordracht eo open dc
discussie Heeft iemand onder u mij iets ,e vragen,
dan zal ik hem gaarne antwoorden
Een wyle heersehte er stilte. Toen meldde zich
een baardige, oude man.
..Och. wat voor *n soort whisky wag dat, meneer,
als ik zoo vrij mag zyn?
De redenaar is ontstemd. „Maar beste vriend, de
soort doet toch niets ter zake!"
„Ja, maar u hebt toch gezegd, dat u iedere vraag
zou beantwoorden? En nu vraag ik, wat dat voor
een soort whisky is."
Geërgerd bekijkt de redenaar het etiket der
wui&kyflegch.
„Nou dan hel :s Old-Scoth-Whisky."
„Dank u wèl, meneer."
..Maar zeg me nou toch eens waarom wou je
dat zoo graag weten?"
„Omdat ik heb wormen, ziet u.'
Tableau
Dominé Thomson »al misschien op dat oo^enblik
mei goed geweten hebben, welk gezicht hij moest
zetten, maar, goed beschouwd, kon hij cr ten slotte
toch wel hartelijk om meelachen. Wal zekeren heer
Abkou laatst overkwam, was licel wat onaangena
mer.
De beer Abkou is een van de weinigen, die nog
nooit per spoor gereisd hebben. Hij woont in een
dorpje bij Rotterdam. Doch nu onlangs was hij
tot het gewichtig besluit gekomen eens paar Am
sterdam te stoomen. Hij maakte daartoe gebruik
van de Staatsspoor Als hij eenigen tijd alleen in
een coupé tweede klasse beeft gezeten, wordt het
portier opengerukt en hoort hij zinh toeroepen:
„Abkou uitstappen!"
Abkou stapt uit en. na het station vulaten to
hebben, kijkt hij zoekend rond.
„Zoekt u iets. mijnheer?" vraagt hem een wel
willend iemand.
„De Kalverstraai."
„De Kalverstraai? Die is h.ernict, die is in Am-
steroam.
„Welnu, ik ben toch in Amsterdam?"
„Zeker niet."
„Men heeft mij toch gezegd hier uit te stappen."
„Dat zal wel niet."
„Ik heb het duidelijk gehoord. De conducteur
deed open en zei „Abkou uitstappen." Ik dacht
nog. hoe komt d e man mijn naam z.oo te weten?"
Dc heer Abkou was moeilijk te overtuigen, d.il
hij re Abcoude was uitgestapt, maar eindelijk moest
hy het toch wel geïooven.
Hij heeft er spijt van, op zijn ouden dag nog van
de spoor gebruik gemaakt te hebben.
AU de heer Abkou verstandig is geweest, dan
heeft hij de gelegenheid te baat genomen, om
nu hy toch eenmaal te Abcoude was daar een»
een prettig dagje, ver van het Rotterdamsche ge
woel, door te brengen, 't Is toch weieens heerlijk
„zoo vrij hutten" te zijn! Mensch en dier zyn er
vryer dan m dc stad. .la. ook het dier. Neem byv
de hond. Hoe wordt hij in de stad niet in zijn
hondenvryheid belemmerd I En 't zal waarschijnlijk
nog erger worden, l'it Parijs komt het volgende
bericht
Prof. Blanchard heeft de Academie de Mèdiiiue
in hit geweer geroepen tegen de Jion.len, die op
onverantwoordelijke wijze, zij het ook gehoor gevend
aan een onweerstaanbaren aandrang, de straten
verontreinigen. Reeds vroeger heeft h\j de Academie
«oen aandringen op meer toezicht op de honden in
de siarhthuizen. Maar wat zy in dc struten laten
liggen, en als stof. of door onoplettende voetgangers
meer icchtslieeksch \u de huizen wordt gebracht,
kan de kiemen van favus, herpes tonsurnns, tuber
culose, febris typhoïden op de.menschen overbren
gen. Beperking van de vrijheid van beweging der
trouwg viervoeters acht Blanchard dringend noodig-
(Het beste zou zijn, de hondjes broekjes aan te
trekken) KEUVELAAR.
Boekbeoordeeling.
Het Hoek der Sonnetten door A. T.
A. 'Heijling. ui tg. E. A. Dickhoff, 's-Gra>ve.:hngc.
„Sonnetten hier. sonnetten daar, een wereld vol
sonnetten", dichtte Nicolaas Beets. En ieder volk
heeft in zijn bloeitijdperk op het sonnet- of klink
dicht ;c wijzen als een. geliefden dichtvorm. De be
kende litterator Hcijting. die zoomenig ernstig werk
o-dernam, men derrkc aan zijn verzameling ..Dc
Psalmen". „Onze Dichters". „Bloemlezing uit Bil-
d'crdijk". enz enz. heeft thans bijeengelezen een
6ü0-tal fraaie Nederlandsche Sonnetten van de 16de
E. tot Perk een en ander van aanteekei-ingen en
inleidend woord voorzien, een arbeid om eeibied
voor te hebben, waardoor hy zeker velen dan zich
verplicht. Zyn groote verd enste is, dat hij onze
mooie fitter a buur naar voren haalt, leert kennen en
waardeeren wat daar door orze dichters in den
loop der eeuwen is gewrocht. Moge zyn ijverig
streven met welslagen galoond worden
(Juut in Uno, gids op het terrein van den
christelipkcn aibeid in al zijn vertakkingen, uitg. O.
de Waal te Alkmaar. 'De Emeritus Predikant M. v
d. Hoogt heeft in dezen gids va n± 200 pag. alles
bijeengebracht, dat in dc positieve belijdenis van
den Christus der Sdhriftcn zijn u tgangspunt vindt.
Het woord „Christelijk" 'heeft by den samensteller
wéér dien begrensden zin, die er in onae dagen
meer aan gehecht •wordt en daardoor is zyn gids
verre «van volledig, ergo minder bruikbaar dan hij
(had kunnen zyn.
Kennis der Natuur door E. Heimans,
uitg. Ilollandin Drukkerij (Serie „Schoolvorming").
Een eveiv aamrdkkclijk als warm geschreven plei
dooi voor Schoolhervorming, een Carnegie drtom
van goud en vrede", zooals de schrywr zelf zegt.
Of zijn toekomstdroom werkelijkheid zal woidenT
Aan zyn enlhous a«uc ontbreekt het met
D c Aflaten door Nidholas Wiseman (uiig.
alsvoren). serie ..Ivcrk en Secte." De schrijver, in
leven Kardinaal Aartsbisschop van Westminster, zet
h er, van zyn standpunt natuurlijk, dc alloatleer
uiteen en «verded gt haar als middel ter volmaking
in deugd en verkrijging der zaligheid.
D c M ed i s cfh e Zending (uitg. alsvoren).
serie „Protestautsche Zending" door J. W. Gun
ning. Zendingsd.rector. De schrijver tracht <ïuide-
lijfc te maken dat uitbreiding van de Medische Zen
ding èn uil humanitair èi> uit een christelijk oog
punt wcnsche'ijk s.
Groote Godsdiensten, Godsdienst van
het oude Ohma door Henri Borel (uitg. als voren).
Een kort en duidelijk overzicht van de zoogenaamde
San Kiao, d. i- de Drie Lee ren: (Confucianisme,
Boeddhisme en Taoïsme, de drie godsdiensten, der
Chiueezen.
D i e r 1 ij'lc Ma g n e t i s m e (Pro en Contra)
door De Frenu-ry en Zeehandelaar. Inderdaad een
vóór en togen. Wat de een hemelboog roemt, wordt
door den ander a!s kwakzalverij en bedrog geken
merkt Men leze en oordeele!
TIJD SC II RIFTEN.
De Vrouw en haar Huis, red. Elis. M.
Rogge. uitg. Holkema Warendorf, te Amsterdam.
Dc Dec.-all. bevat o. a. bet «lot van een art kei
over Het Aandeel der Vrouw in de Bibliotheek, met
foto's van Openbare Leeszalen. Voorts Gedachten"
van Raden Adjeug Kartini, een mooie oproep door
A. Bientait in "t belang der Javaansche Vrouw.
Acluéel is het art. „Tafelversiering voor Kerstmis"
met een paar patronenthecmuts (waarom toch
altijd dat „teacoay"?) en tafellooper, alsmede dat
andere over Kcrstdischlckkcrny. Een lief schetsje
nog over Onze Nccl (inct portret). Verder de ge
wone rubrieken.
De Natuur, red. Dr. Uouman, uitg. J. G.
Hroese te Utrecht. De Dcc.-aH. bevat gelll. opstel
len over Reigers, het Veen, dc Koolmees, Nieuwe
Gloeibrandert. het Magnetisch Kompas, alsmede een
artikel over de jongste gegevens betreffende kimat-
matig bereide kaoutchotic. Onder rubriek „Eenvou
dige Proeven" iet* over „de oudste luchtballon." en
onder „Corre-pondentie" wéér een en ander over
het onuitputtelijk onderwerp, de letter „Pie."
Voor t jonge -volkje, Kinderka
mer. Kinderwereld, dc drie oude be
kenden bij de jeugd, red? S. Abram*z, uitg. P. v.
Bclkum te Zutfen. By de Dec.-all. van t eerstge
noemde is er met het innaaien een abu.s geweest,
maar de jeugdige lezers zullen die fout wel herstel
len en zich niet in de war laten sturen by 't- zich
verdiepen in dc historie van den Keizer Scheeps
timmerman
Nieuw Vrouwenleven, red. uiig. Daisy
Junius te Ileclsum. Dc Dcc.-afl. bevat een beharti
genswaard artikel over dc opvoeding van onze jon
gens, in verband met net „ontgroenen"/ hoewel ik
oetwijVcl dat Jan's ouders genoegen zóujc nemen
met des „opvoeders" les! Voorts een artikel over
Vrouwenarbeid en een ernstige oproep in belang
van de duizenden verwaarloosde (op z'n zacbtst
gezegd) kinderen. Lezenswaard is ook wat hier
over „Jt>f" gezegd wordt ik vind een moeder
duizendmaal beter daa een juf bij de k.nderen
Den G u 1 d e n W i n c k e 1red. G. v. Eeke-
j-en, uitg. Hollnndia Drukkerij. Dc Dec.-ofl. han
delt over Thackeray (mot portret), Russische litte
ratuur der laatste maanden, Boekbeschouwing, enz.
De Wachter, red. D. Drijver, uitg. J. Clau
sen te Amsterdam, liet laatste nr. van don 14den
jaarg. bevat uitvoerig verslag van dc Buitengewone
Synode (1911), alsmede een kort stichtelijk stuk
als hoofdart. van G. Munter.
De Ilollandsche Lelie, red. A. de Sa-
vornin Lohman, uitg. L. J. Veen te Amsterdam.
In de laatste nrs. een art. over „Dc Schoolmees
ter". dat .nderdaad te den-ken geeft- en een ander
over Gemeenschapsgevoel. Verder voortzetting van
Zedelykheids-vkpottelen, roman door de redactrice
cn van Opvoeding van het Kind, door een Vader,
enz. enz.
Het Kind1, red. Dr. Gunning en J. II. F. Ritter
(bureau ToNtecgsjngcl O.Z. 19 Utrecht). Dc laatste
nr*. bevatten o. a. stukken over Eenvoud in ie
Opvoeding, het Intern Congres voor Zuigelingen-
bescherming. hel „Groot Doen" van het kind en er-
volg van Bockenlyst voor kinderen.
Holland Express, red. G. van Hifizen.
uitg. C. Gelcyns te Rotterdam Het laatstvers henen
nr. geeft een middel aan de hand om he* bezoek
van stedelingen aan „buiten" te vergemaklkelyke»
zonder treinpersoneel alle Zondagsrust te rooven.
Voorts geeft het kiekjes en beschryving van Wcencn
en Budapest. Bucnos-Ayres, enz.
A «via. uitg. C. Geleijns tc Rotterdam, laat
Utrecht, uit een vliegtuig „genomen", zien cn geeft
een overzicht van de Nederl. militaire luchtvaart.
In rubriek „Dit en Dat" een stukje uit tin Engelsch
tijdschrift over „het honderdste geval", n.l. van
doodelijken afloop van een v'.icgcr. Die jammert
over zooveel onheil, door vliegsport aangericht,
wordt aandachtig gemaakt op 't. feit, dat in 1911
de Alpensport reeds 115 offers cischte en daar
spreekt niemand' over!
De Gmcicuse. Jubileumnummer, d. w. z.
no. 1 van den 50»tcn jaargang .(Uitg. A. W. Sijthoff's
Uilg.-maat«chappij te Leiden). Er is natuurlijk extra
zorg besteed aan dit nr., dat 2 Jan. 1912 al* datum
draagt. Den Uitgevers een gclukwcnsoh met dit
gouden feestF. W DRIJVER.
Roman van RUD. HERZOG.
g2 Kaar hei DtiiUch door
J. L. VAN DER MOER.
o
Waarvoor was h ij anders op do wereld,
hij, d-e vrltMid, dc bruggenbouwer?
Hij glimlachte even, maar lvot was haar
niét otttgaan.
.Wat is er? vroeg zij, terwijl zij een paad
je opliep en dc sneeuw uit do haren schud
de. Mag ik l niet welen?
Ik dacht dal cr 'i> elfje uit het bosch te
voorschijn kwam.
H Bosch is er vol van. Toen ik 'n kind
was, kroop ik altijd achter een boom en
trachtte ze te lokken
iKn hoc deedt u dal dan wel?
Och, zooals alle kinderen dat doen, zoo
als men dat leest in de sprookjes. Ik deed
mijn boezelaar af, trok mijn jurkje en mijn
schoentjes uit en legde alles op 'n hoopje in
de wei. Ik vond 't heerlijk En dan ging ik
op mijn bloote voelen en in mijn wollen rokje
achter 'n hoorn slaan en begon met 'n fijn
stemmetje te zingen.
En kwamen <ia» de elfjes?
Dal weit ik niet. Maar ik zag de hazen
over het inos huppelen et» de eksters in de
hoornen, en één keer, in 't schemerdonker,
zag ik ook 'n uil die vlak over me heen
vloog. Dat heest was zoo dicht hij me, dat ik
van schrik geen geluid kon geven. Toen ik
weer wat bekomen was, liep ik, zoo hard
als ik kon, naar dc wei. Maar mijn schoe
nen, mijn boezelaar en mijn. jurkje waren
verdwenen. Ik hatl door 'l gezicht van dien
uil niet opgelet, en juist op dien avond, toen
de elfjes gekomen waren, vergelen mijn
wensch uil te spreken'. Schreiend hen ik naar
iiuis geloopcn. 't Is wel eigenaardig, dal
alles me nu weer zoo helder voor den geest
staat, waaraan ik jaren lang in 'l geheel niel
heb gedacht...
- En de elfjes? vroeg Richard, om tc voor
komen, dat zij zich zou laten mei-voeren dooi
de nieuw opkomende gedachten. Hebben die
ondankbare schepsels zich niet fatsoenlijk
aangemeld?
Helaas, ja, maar ten koste van mijn
heerlijk kinderlijk geloof. Naasü de pastorie
Ie Kleinalmerode staat een .herborg, en daar
woont 'u vroolijke, dikke waardin, die door
iedereen in Keur-Hessen Meinljc wordt ge
noemd. Als de jacht hem soms wal ver voer
de, dan liep Vader daar wel eens binnen.
Hater deed ie da', ook al niet meer. Nu, bij
Mientje hoorde hij dan den volgenden dag,
dat er 's avonds 'n handwerksman in 'l dorp
was gekomen, die kinderkleerljes te koop
had aangeboden. De boerin evenwel, die de
kleertjes nauwkeurig onderzocht, om te zien
of de naden wel sterk waren, had op een
handje mijn naam ontdekt, waarop de .boe
ren den man flink hebben afgerost om hem
vervolgens in 't brandspuilhuisjt- op te
sluiten. Na er rustig te hebben geslapen, is
ie er den volgenden morgen vroeg dankbaar
uitgebroken.
Zij lachte
Dat komt er van als men droomt. Dan
ontpopt zich 't teere elfje als 'n ruwe, onge
schoren handwerksman
Da's nog dc vraag, zei Marschall diep
zinnig. Als Je zoo maar zonder slag of sloot
uit dat brandspuilhuisje verdwenen is, dan
kan 't nog best zijn dat 'l toch 'n elfje ge
weest is. Die houden er ook wel kuren op na.
'Ja, ja, u weel er wal van! Kon u mij
mijn onschuldige kiöderdroomen maar terug
geven.
Dit wil ik gaarne probceren. Eenige
althans
'J'oen liepen ze verder, tol zich hel bosch
pad begon Ie verbreeden en ze hoven op een
heuvelrug stondenIlier kruisten verschil
lende boschwegen elkaar, en over de kruinen
der dennen heen, zagen zij in de verte de
hoogere witte bergtoppen zich verheffen. De
winterzon kleurde ze met groote, vurige
strepen. Een buizerd met wijd uitgespreide
vleugels stond hoog in dc lucht Verrast door
de sneeuw, die des nachts gevallen was,
richtte hij don scherpen blik naar de boseh-
weidc om te zien of hij daar niel een ver
dwaalde patrijs zou kunnen buit maken.
Waaraan denkt u, Mevrouw Ilclga?
Ik denk aan 'n wandeling in 'n ander
bosch, die wij jaren geleden samen gedaan
hebben.
Laa't mij u dan den raad geven, u al
leen 't aangename daarvan te herinneren.
Zij knikte en zag hem onbevangen aan.
Weet u 'l nog, dat we «oen door den
Taunus trokken, om uw Vader tc gaan be-
zoeken? H Was toen zoo'n verrukkelijke zo
merdag als ik maar ooit beleefd heb. IIoc
vaak heb ik daaraan teruggedacht! Daar
hccrschtc die ze!fd< heerlijke stilte als hier,
die zelfde weldoende stilte, die ailc slemnun
van dc ziel zich uiten doet en <iie hierdoor
juist zoo welsprekend is. 's Middags waren
we met uw Vader in de kerk, en hij be-
speelde 't orgel
En ik danste op de blaasbalg met den
brief in mijn zak, die me gemeld had", dat
mijn eerste opera voor 'n opvoering in 't
-Hoftheater te. Weimar was waardig ge
keurd
En ik zong 'n aria uil dc ..Messias".
De verlossings-aria. Bij die gelegenheid
veroverde 'n zekere kleine zangeres stormen
derhand 'l hart A-an mijn vader.
En 's avonds
/ij hield zich plotseling in Ook hem viel
het moeilijk op dit oogenblik te spreken
Maar met groote inspanning verzamelde hij
al zijn humor,- om de onverwachte pauze i»
liet gesprek aan tc vullen; en als gold hol
t ba its dr meest vermakelijke episode van dien
dag. riep hij uit:
Ja, en 's avonds kwam cr 'n onweersbui
opzetten mei 'n geweld, alsof 't uur van 't
lanlste oordeel aangebroken was. En de hoo
rnen bogen 't hoofd ontjer den stordeiwlon
regen en de hevige windvlagen, die dc lak
ken deden kraken. Maar, vooruit, Mevrouw
Ilelgn, daar ligt de Bilslein!
Dan moet u me 'n hand geven.
Met genoegen.
Hij knikte den hoogen uitzie-htstoren vroo-
lijk toe.
F hebt 't ine (och niet kwalijk genomen?
Wat zou ik u kwalijk genomen hebben?
Kom, voorwaarts, binnen -tien minuten heb-
•ben we dc laatste hoogte.
Toen met dal onweer, jnijnhcer Mar
schalk.
Och, kom! 'l Kwam me uitstekend van
pa-s, dat ik eens 'n flink tod kreeg... Nu moei
w zich kranig houden, hoor, bij onzen in-
•todbtsmarsdht
U meent 't toch housdh, niet waar? Is u
cr 'he el oma al niet l>oos meer om? Wilt u me
nu eens even aankijken?
Hij keek haar in het gelaat. Even scdvitierde
ei- iets in zijn oog, maar toen was zijn blik
vrij en open.
Tevreden? vroeg hij.
Dat heeft me den hcelcn dag al gedrukt.
Maar nu staat er toch werkelijk niets meer
tusschen ontzc vriendschap?
Neen.
Het klonk zoo vrij cn onbokommerd, dit
woord, eti Inch deed het them pijn...
Beste vriend I Als ik u niet had
Vooruit, Mevrouw, vooruit! Waar is
mijn waldhoorn?
Eén oogcbblik? Trara trana Irural
We komen aan, Bilslein! Hé, Juffrouw, 'n ree
bout aan 't spit! Waard, rol eens gauw 'u
vaatje binnen! Meisje, inschenken, inschen
ken
liet klonk als een jubelkreet uit een dor
stige keel, en toch hail Richard Marschall
geen dorst.
/e klauterden naar boven; hij hield weer
de takken vast, om haar cr onder door tc Ia-
ten kruipen, de sneeuw viel hun van de lak
ken in hot haar, zoodat zij cr uitzagen als
een paar rococo-beeldjes. En loon ze eindelijk
boven stonden, bruiste 'hun het bloeit door de
aderen, hun borst ging hijgend op cn
neer en hun oogen schitterden van levens,
vreugde.
Nog niet omkijkon! sprak zij haastig.
Eerst moeien we op den toren zijn. Nu moet
i k voor mijn geboorteland dc honneurs
waarnemen.
Wordt vervolgd.