If*. 175 Tweede Blad. 10"e Jaargang:. Zaterdag 23 December 1911 BINNENLAND. FEUILLETON. „Het Levenslied." AMERSFOORTSCH DAGBLAD. A BOS N* IM ENTSPRIJ8: Per 3 maanden voc. Amersfoortf l.OO. Idan franco per post- 1.50. Afzonderlijke nutni r- 0.05 Deze Ccurut v«r. yi.' dagelijks behalve op Zon- en Feest dig' i Advertentiö')me "odeelingon enz., gelieve men vóór 11 uur 's morgens by do U'lgevvrs in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrcchtschestraat 1. Interconun. Telcphoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTI8N: Van 15 regels f 0.50. Elke regel meer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 23 cents by vooruitbetaling. Groote letters naar plaateruimte. Yeor handel en bedrijf bestaan zoor voordoolige bepalingen tot hot herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement. Bono eiroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. De V i s s c h e r ij w e t. De Vcreeni- ging Ier Veredeling van den Nederlandschen Vischstu..d heeft aan de Tweede Kamer een adres gezonden, waarin vgewezen wordt op „een groot gevaar, .dal den vischsland in de meeste onzer provinciën bedreigt door eeni- ge maatregelen van bestuur bij de nieuwe we' op dc vissohcrijen. Bedoe'-' worden de bepalingen die het ge bruik van trek netten in dc kleinste slooten gedoogen. Van de bepalingen op het visschen met zegens in dc slooten en vaarten is wel voor -de provinciën Groningen, Drenthe en Fries land op verzoek der vis se hors zelve rekening gehouden, terwijl de overige provinciën aan deze schromelijke doodvisscherij zijn prijs gegeven^ aklus lezen we in hel adres- 100-j a r i g bestaan van een Nutsdep'artemsnt. In tegenwoordig heid van den heer D. II. de Vries, ondervoor zitter der Maatschappij tot Nut van 't Alge meen, leden en belangstellenden, had Woens dagavond de feestelijke viering plaats van het 100-jarig bestaan van hel departement Tie! dier Maatschappij. Na een kort woord van den voorzitter, mr. P. H. Mnrman, sprak de secretaris, notaris Steenbergen, de herdenkingsrede uit, waar in hij mocht wijizeu op den grooten bloei der Nuts-instellingen: dc leesbibliotheek, de spaarbank met een kapitaal van f 833.907, de hulpbank, de huisvlijt school en de arbaehts- school. Wegens gebrek aan belangstelling werden de volksaangsehool en dc volksvoor drachten opgeheven, lal van nuttige instel lingen worden door hel departement ge steund, andere konden door gemis aan me dewerking bij hot plaatselijk bestuur niet worden opgericht, zooals o.a. een centraal gy m n a sti e kg ch o uwlol welker oprichting in 1903 werd besloten. De oudste school voor kosteloos onderwijs is oen Nutsinstelling. Daarna had het passcercn der akte plaats tol oprichting eencr stichting 'er verbetering van dc volkshuisvesting, waarbij mr. A. van Wessem te Ticl en de heer D. II. de Vries te Amsterdam als getuigen fungeerden. De heer De Vries wens-dhile hel departe ment geluk met deze stichting, een der eerste na het inwerkingtreden der woningwet op initiatief van een Nutsdopartement opgericht. Gisteravond heeft het Utrechtsah Stede lijk Orkest, onder leiding ran Ilutisohenruy- ter, een feestconcert gegeven. Heemschut. Naar aanleiding" van lijn adre 6aan den minister van waterstaat, waarin de aandacht gevestigd werd op de ontsierende reclameborden, door de F.lectri- sch, Spoorwegmaatschappij aangebracht aan de masten der elect rise he geleidingen langs den spoorweg tus6chen Amsterdam en Haar lem, ontving de bond „Heemschut" van den Commissari6 der Koninging in Noord-IIol- land bericht, dat de Electrische Spoorweg maatschappij is aangeschreven, die borden ten spoedigste te verwijderen. M tr i z e n- e n r a 11 c n p I a a g. Door de zachte weersgesteldheid blijft in de Be tuwe de muizenplaag verschrikkelijk aanhou den. Tevens richten de ratten nvenigen scha depost aan, ja zelfs zo oerg, dat dikwijls kippen, konijnen, enz. hel met den dood moe ten bekoopen De „Zaanstroo m" v c r g a a n. De Ilollandsche Stoomboot Maatschappij die tusschen Amsterdam en Engelsche havens een geregeld en dienst onderhoudt, heeft een van haar schepen,, i\.L de „/aanstroom", gis teren nacht verloren. Het soliip was, ee- ladcn met Ohina-klci, op weg van dc Erogel- schc haven Fowey naar Amsterdam en is bij Owierslidhtschipoostelijk van het eiland Wight, gezonken. Pasagicrs waren niet aan boord. De bemanning bestond uit 20 koppen, te weten kapitein Kruishout, eerste en twee den stuurman, bootsman, timmerman, hof meester, 6 matrozen, 1 lichtmatroos, eersten en tweeden machinist, vier stokers en een tremmer. De kapitein meldde aan zijn directie in een kort 'telegram het vergaan van zijn schip. Bijzonderheden deelde hij nog niet inede, maar van andere zijde werd ge zegd, dat de „/aanstroom" niet door aan varing maar door hel slooten op een klip •gezonken is. De bemanning heeft zich in de booten kunnen redden en wend .gisterenmor gen op hel eiland Wight aangebracht. De „/aanstroom" is een vrachtboot van 1200 Ion en in 1895 op een Nederlaudscho werf gebouwd. Tan den Hak op den Tak. Dc „Telegraaf" vertelt van een heer en een Ani- stcrdanische straatjongen. l)e eerste „een lange, schrale heer met ongeschoren wangen en ver-iut- waa erende narpit-kende haren" stond te kijken naar zijn hoed, die te water was gewaaid"t Was by de Van Woubrug. De jongen, één van een stelletje van acht, die over de leuning hingen, bood aan den hoed voor een ..duppie" uit hel water te balen. ,,'n Dubbeltje, jongen? 'n Dubbeltje is veel geld. 1 Ia maar een oud hoedje, 'n héél oud hoedje, 't is niet veel waard, 't hoedje och..." „Maar nou staat u met uw bloote hoofd in de kou mijn ook 'n biet mot u zelf weten as u de vl ogende tering op je borst mot krijgen dan niet gane jullie mee jonges?" „Waaht wacht es even jongetje och ja ja, dan moest je mijn hoed cr toch maar c ja. toch maar uithalen voor een dubbeltje." Halfweg deze tirade is de jongen weggevlogen, heeft een vaarboom van een schuit geleend, komt terug, pikt aan den haak het druipend, triest, bc modderd hoedje op, klopt het droog -p z'n knie. Dan kijk-ïe den mageren heer aan, in w ens leege oogen iets rondwaart, dat z'n pienter straafcvlegels- wantroüwcri gaande maa'.kt. Hij houdt 't hoedje st« vig in z'n knuisten achter z'n rug: „Eu nou me duppie, meneer". „Je dubbeltje? O ja ja geef me maar eerst miju hoed. jongetje ik zou kou vatten hihihi" „Neen meheer zoo beune me niet getrouwd. Mit mijn mot je vroeger opstaan. Eerst me duppie." De heer wordt nijdig: ..Kom jongen een dub beltje voor het ophalen van zoo'n hoed 'S sohande is pure schande! Geef op myn hoed moet ik de polit e halen?" Maar nu brandt er ineens in de groote, koolzwarte oogen van den jongen een laaiend vuur van min achting en spot. ..Pelisie'' Wou jij om de pelisie gaan? Mot je mijn hebbe! Krijg jij maar vliegende tering hóór goed voor je dag meheer!" Stopt z'n pet in z'n zak, trekt 't modderhoedje diep over z'n ooren, baant een rijtuig achterna, wipt op de veeren en is weg. Die Amsterdamsche straatjongen gaf hier dien inngeren heer een goed en welverdiend lesje. De Oud-Hullandschc leusEen man een man, een woord een woordmoest in eere worden .gehouden. De „Geld." vertelt ook van iemand, die woord wist te houden, zelfs na zyu dood- De „Geld." schrijft: „Mannen van den ouden stempel, boezemvrienden waren zij. dikke maatjes, die elkauder elkeo dag een bezoek brachten. Dit had zoo eenige jaren ge duurd, toen heei in de verte de zeiseman verscheen de visites werden thans verdubbeld. Bij een dezer bijeenkomsten zei de zieke .tN'ou Kobiis, es rk dood go dan bende gij den eersten die 't weten zal." En jawel, eenige dagen later trekt de koemeid aan de bel en loept: Kobus, de complimenten van den baas en hij laat oe weten, dat ie :e uaeht ten twee uur dood gegaan is." Voor de spirit sten is dit een sprekend geval, en zoo vlak in de buurt. De „Geld." zal wel verdere inlichtingen willeu verstrekken omtrent den „baas", d:e aldus van rijn overlyden kennis gaf aan zyn vriend. De predikant Thomson, die een propagandatocht door Amerika maakte tegen het alcoholisme, had eens op een vergadering een komisch g-val, omdat hij ook woord moest houden en volgens gedane be lofte alle hem gestelde vragen moest beantwoorden. In San Francisco hield hij een groote vergadering en pract sch als hij is bes'oot hij zijn rede met een voorbeeld, dat het verzamelde volk ten duidelijkste de schadelijkheid van den alcohol de monstreerde. „In dit kleine fleschje", zoo zei hij, „heb ik zuiver bronwater, net andere is gevuld met zuivere whisky Nu werp ik dezen worm in het water en z et. vrienden, hoe hy er vroolyk in rondzwemt. Nu visrh ik den worm weer uit het water én werp hem in het flesohje met whisky. Ziet. myre vrienden, hy kronkelt iu e'kaar en sterft. Deze worm nu zij u allen, een voorbeeld en een waarschuwing. Het water is een hemclsche gave, maar dc alcohol be- sclind;gl en doodt de organismen. En evenals deze kleine worm door den alcohol gestorven is, evenzoo zult gij er aan te gronde gaan, als ge u dit doodelijk genot niet wilt ontzeggen. Hiermede sluit ik mijn voordracht eo open dc discussie Heeft iemand onder u mij iets ,e vragen, dan zal ik hem gaarne antwoorden Een wyle heersehte er stilte. Toen meldde zich een baardige, oude man. ..Och. wat voor *n soort whisky wag dat, meneer, als ik zoo vrij mag zyn? De redenaar is ontstemd. „Maar beste vriend, de soort doet toch niets ter zake!" „Ja, maar u hebt toch gezegd, dat u iedere vraag zou beantwoorden? En nu vraag ik, wat dat voor een soort whisky is." Geërgerd bekijkt de redenaar het etiket der wui&kyflegch. „Nou dan hel :s Old-Scoth-Whisky." „Dank u wèl, meneer." ..Maar zeg me nou toch eens waarom wou je dat zoo graag weten?" „Omdat ik heb wormen, ziet u.' Tableau Dominé Thomson »al misschien op dat oo^enblik mei goed geweten hebben, welk gezicht hij moest zetten, maar, goed beschouwd, kon hij cr ten slotte toch wel hartelijk om meelachen. Wal zekeren heer Abkou laatst overkwam, was licel wat onaangena mer. De beer Abkou is een van de weinigen, die nog nooit per spoor gereisd hebben. Hij woont in een dorpje bij Rotterdam. Doch nu onlangs was hij tot het gewichtig besluit gekomen eens paar Am sterdam te stoomen. Hij maakte daartoe gebruik van de Staatsspoor Als hij eenigen tijd alleen in een coupé tweede klasse beeft gezeten, wordt het portier opengerukt en hoort hij zinh toeroepen: „Abkou uitstappen!" Abkou stapt uit en. na het station vulaten to hebben, kijkt hij zoekend rond. „Zoekt u iets. mijnheer?" vraagt hem een wel willend iemand. „De Kalverstraai." „De Kalverstraai? Die is h.ernict, die is in Am- steroam. „Welnu, ik ben toch in Amsterdam?" „Zeker niet." „Men heeft mij toch gezegd hier uit te stappen." „Dat zal wel niet." „Ik heb het duidelijk gehoord. De conducteur deed open en zei „Abkou uitstappen." Ik dacht nog. hoe komt d e man mijn naam z.oo te weten?" Dc heer Abkou was moeilijk te overtuigen, d.il hij re Abcoude was uitgestapt, maar eindelijk moest hy het toch wel geïooven. Hij heeft er spijt van, op zijn ouden dag nog van de spoor gebruik gemaakt te hebben. AU de heer Abkou verstandig is geweest, dan heeft hij de gelegenheid te baat genomen, om nu hy toch eenmaal te Abcoude was daar een» een prettig dagje, ver van het Rotterdamsche ge woel, door te brengen, 't Is toch weieens heerlijk „zoo vrij hutten" te zijn! Mensch en dier zyn er vryer dan m dc stad. .la. ook het dier. Neem byv de hond. Hoe wordt hij in de stad niet in zijn hondenvryheid belemmerd I En 't zal waarschijnlijk nog erger worden, l'it Parijs komt het volgende bericht Prof. Blanchard heeft de Academie de Mèdiiiue in hit geweer geroepen tegen de Jion.len, die op onverantwoordelijke wijze, zij het ook gehoor gevend aan een onweerstaanbaren aandrang, de straten verontreinigen. Reeds vroeger heeft h\j de Academie «oen aandringen op meer toezicht op de honden in de siarhthuizen. Maar wat zy in dc struten laten liggen, en als stof. of door onoplettende voetgangers meer icchtslieeksch \u de huizen wordt gebracht, kan de kiemen van favus, herpes tonsurnns, tuber culose, febris typhoïden op de.menschen overbren gen. Beperking van de vrijheid van beweging der trouwg viervoeters acht Blanchard dringend noodig- (Het beste zou zijn, de hondjes broekjes aan te trekken) KEUVELAAR. Boekbeoordeeling. Het Hoek der Sonnetten door A. T. A. 'Heijling. ui tg. E. A. Dickhoff, 's-Gra>ve.:hngc. „Sonnetten hier. sonnetten daar, een wereld vol sonnetten", dichtte Nicolaas Beets. En ieder volk heeft in zijn bloeitijdperk op het sonnet- of klink dicht ;c wijzen als een. geliefden dichtvorm. De be kende litterator Hcijting. die zoomenig ernstig werk o-dernam, men derrkc aan zijn verzameling ..Dc Psalmen". „Onze Dichters". „Bloemlezing uit Bil- d'crdijk". enz enz. heeft thans bijeengelezen een 6ü0-tal fraaie Nederlandsche Sonnetten van de 16de E. tot Perk een en ander van aanteekei-ingen en inleidend woord voorzien, een arbeid om eeibied voor te hebben, waardoor hy zeker velen dan zich verplicht. Zyn groote verd enste is, dat hij onze mooie fitter a buur naar voren haalt, leert kennen en waardeeren wat daar door orze dichters in den loop der eeuwen is gewrocht. Moge zyn ijverig streven met welslagen galoond worden (Juut in Uno, gids op het terrein van den christelipkcn aibeid in al zijn vertakkingen, uitg. O. de Waal te Alkmaar. 'De Emeritus Predikant M. v d. Hoogt heeft in dezen gids va n± 200 pag. alles bijeengebracht, dat in dc positieve belijdenis van den Christus der Sdhriftcn zijn u tgangspunt vindt. Het woord „Christelijk" 'heeft by den samensteller wéér dien begrensden zin, die er in onae dagen meer aan gehecht •wordt en daardoor is zyn gids verre «van volledig, ergo minder bruikbaar dan hij (had kunnen zyn. Kennis der Natuur door E. Heimans, uitg. Ilollandin Drukkerij (Serie „Schoolvorming"). Een eveiv aamrdkkclijk als warm geschreven plei dooi voor Schoolhervorming, een Carnegie drtom van goud en vrede", zooals de schrywr zelf zegt. Of zijn toekomstdroom werkelijkheid zal woidenT Aan zyn enlhous a«uc ontbreekt het met D c Aflaten door Nidholas Wiseman (uiig. alsvoren). serie ..Ivcrk en Secte." De schrijver, in leven Kardinaal Aartsbisschop van Westminster, zet h er, van zyn standpunt natuurlijk, dc alloatleer uiteen en «verded gt haar als middel ter volmaking in deugd en verkrijging der zaligheid. D c M ed i s cfh e Zending (uitg. alsvoren). serie „Protestautsche Zending" door J. W. Gun ning. Zendingsd.rector. De schrijver tracht <ïuide- lijfc te maken dat uitbreiding van de Medische Zen ding èn uil humanitair èi> uit een christelijk oog punt wcnsche'ijk s. Groote Godsdiensten, Godsdienst van het oude Ohma door Henri Borel (uitg. als voren). Een kort en duidelijk overzicht van de zoogenaamde San Kiao, d. i- de Drie Lee ren: (Confucianisme, Boeddhisme en Taoïsme, de drie godsdiensten, der Chiueezen. D i e r 1 ij'lc Ma g n e t i s m e (Pro en Contra) door De Frenu-ry en Zeehandelaar. Inderdaad een vóór en togen. Wat de een hemelboog roemt, wordt door den ander a!s kwakzalverij en bedrog geken merkt Men leze en oordeele! TIJD SC II RIFTEN. De Vrouw en haar Huis, red. Elis. M. Rogge. uitg. Holkema Warendorf, te Amsterdam. Dc Dec.-all. bevat o. a. bet «lot van een art kei over Het Aandeel der Vrouw in de Bibliotheek, met foto's van Openbare Leeszalen. Voorts Gedachten" van Raden Adjeug Kartini, een mooie oproep door A. Bientait in "t belang der Javaansche Vrouw. Acluéel is het art. „Tafelversiering voor Kerstmis" met een paar patronenthecmuts (waarom toch altijd dat „teacoay"?) en tafellooper, alsmede dat andere over Kcrstdischlckkcrny. Een lief schetsje nog over Onze Nccl (inct portret). Verder de ge wone rubrieken. De Natuur, red. Dr. Uouman, uitg. J. G. Hroese te Utrecht. De Dcc.-aH. bevat gelll. opstel len over Reigers, het Veen, dc Koolmees, Nieuwe Gloeibrandert. het Magnetisch Kompas, alsmede een artikel over de jongste gegevens betreffende kimat- matig bereide kaoutchotic. Onder rubriek „Eenvou dige Proeven" iet* over „de oudste luchtballon." en onder „Corre-pondentie" wéér een en ander over het onuitputtelijk onderwerp, de letter „Pie." Voor t jonge -volkje, Kinderka mer. Kinderwereld, dc drie oude be kenden bij de jeugd, red? S. Abram*z, uitg. P. v. Bclkum te Zutfen. By de Dec.-all. van t eerstge noemde is er met het innaaien een abu.s geweest, maar de jeugdige lezers zullen die fout wel herstel len en zich niet in de war laten sturen by 't- zich verdiepen in dc historie van den Keizer Scheeps timmerman Nieuw Vrouwenleven, red. uiig. Daisy Junius te Ileclsum. Dc Dcc.-afl. bevat een beharti genswaard artikel over dc opvoeding van onze jon gens, in verband met net „ontgroenen"/ hoewel ik oetwijVcl dat Jan's ouders genoegen zóujc nemen met des „opvoeders" les! Voorts een artikel over Vrouwenarbeid en een ernstige oproep in belang van de duizenden verwaarloosde (op z'n zacbtst gezegd) kinderen. Lezenswaard is ook wat hier over „Jt>f" gezegd wordt ik vind een moeder duizendmaal beter daa een juf bij de k.nderen Den G u 1 d e n W i n c k e 1red. G. v. Eeke- j-en, uitg. Hollnndia Drukkerij. Dc Dec.-ofl. han delt over Thackeray (mot portret), Russische litte ratuur der laatste maanden, Boekbeschouwing, enz. De Wachter, red. D. Drijver, uitg. J. Clau sen te Amsterdam, liet laatste nr. van don 14den jaarg. bevat uitvoerig verslag van dc Buitengewone Synode (1911), alsmede een kort stichtelijk stuk als hoofdart. van G. Munter. De Ilollandsche Lelie, red. A. de Sa- vornin Lohman, uitg. L. J. Veen te Amsterdam. In de laatste nrs. een art. over „Dc Schoolmees ter". dat .nderdaad te den-ken geeft- en een ander over Gemeenschapsgevoel. Verder voortzetting van Zedelykheids-vkpottelen, roman door de redactrice cn van Opvoeding van het Kind, door een Vader, enz. enz. Het Kind1, red. Dr. Gunning en J. II. F. Ritter (bureau ToNtecgsjngcl O.Z. 19 Utrecht). Dc laatste nr*. bevatten o. a. stukken over Eenvoud in ie Opvoeding, het Intern Congres voor Zuigelingen- bescherming. hel „Groot Doen" van het kind en er- volg van Bockenlyst voor kinderen. Holland Express, red. G. van Hifizen. uitg. C. Gelcyns te Rotterdam Het laatstvers henen nr. geeft een middel aan de hand om he* bezoek van stedelingen aan „buiten" te vergemaklkelyke» zonder treinpersoneel alle Zondagsrust te rooven. Voorts geeft het kiekjes en beschryving van Wcencn en Budapest. Bucnos-Ayres, enz. A «via. uitg. C. Geleijns tc Rotterdam, laat Utrecht, uit een vliegtuig „genomen", zien cn geeft een overzicht van de Nederl. militaire luchtvaart. In rubriek „Dit en Dat" een stukje uit tin Engelsch tijdschrift over „het honderdste geval", n.l. van doodelijken afloop van een v'.icgcr. Die jammert over zooveel onheil, door vliegsport aangericht, wordt aandachtig gemaakt op 't. feit, dat in 1911 de Alpensport reeds 115 offers cischte en daar spreekt niemand' over! De Gmcicuse. Jubileumnummer, d. w. z. no. 1 van den 50»tcn jaargang .(Uitg. A. W. Sijthoff's Uilg.-maat«chappij te Leiden). Er is natuurlijk extra zorg besteed aan dit nr., dat 2 Jan. 1912 al* datum draagt. Den Uitgevers een gclukwcnsoh met dit gouden feestF. W DRIJVER. Roman van RUD. HERZOG. g2 Kaar hei DtiiUch door J. L. VAN DER MOER. o Waarvoor was h ij anders op do wereld, hij, d-e vrltMid, dc bruggenbouwer? Hij glimlachte even, maar lvot was haar niét otttgaan. .Wat is er? vroeg zij, terwijl zij een paad je opliep en dc sneeuw uit do haren schud de. Mag ik l niet welen? Ik dacht dal cr 'i> elfje uit het bosch te voorschijn kwam. H Bosch is er vol van. Toen ik 'n kind was, kroop ik altijd achter een boom en trachtte ze te lokken iKn hoc deedt u dal dan wel? Och, zooals alle kinderen dat doen, zoo als men dat leest in de sprookjes. Ik deed mijn boezelaar af, trok mijn jurkje en mijn schoentjes uit en legde alles op 'n hoopje in de wei. Ik vond 't heerlijk En dan ging ik op mijn bloote voelen en in mijn wollen rokje achter 'n hoorn slaan en begon met 'n fijn stemmetje te zingen. En kwamen <ia» de elfjes? Dal weit ik niet. Maar ik zag de hazen over het inos huppelen et» de eksters in de hoornen, en één keer, in 't schemerdonker, zag ik ook 'n uil die vlak over me heen vloog. Dat heest was zoo dicht hij me, dat ik van schrik geen geluid kon geven. Toen ik weer wat bekomen was, liep ik, zoo hard als ik kon, naar dc wei. Maar mijn schoe nen, mijn boezelaar en mijn. jurkje waren verdwenen. Ik hatl door 'l gezicht van dien uil niet opgelet, en juist op dien avond, toen de elfjes gekomen waren, vergelen mijn wensch uil te spreken'. Schreiend hen ik naar iiuis geloopcn. 't Is wel eigenaardig, dal alles me nu weer zoo helder voor den geest staat, waaraan ik jaren lang in 'l geheel niel heb gedacht... - En de elfjes? vroeg Richard, om tc voor komen, dat zij zich zou laten mei-voeren dooi de nieuw opkomende gedachten. Hebben die ondankbare schepsels zich niet fatsoenlijk aangemeld? Helaas, ja, maar ten koste van mijn heerlijk kinderlijk geloof. Naasü de pastorie Ie Kleinalmerode staat een .herborg, en daar woont 'u vroolijke, dikke waardin, die door iedereen in Keur-Hessen Meinljc wordt ge noemd. Als de jacht hem soms wal ver voer de, dan liep Vader daar wel eens binnen. Hater deed ie da', ook al niet meer. Nu, bij Mientje hoorde hij dan den volgenden dag, dat er 's avonds 'n handwerksman in 'l dorp was gekomen, die kinderkleerljes te koop had aangeboden. De boerin evenwel, die de kleertjes nauwkeurig onderzocht, om te zien of de naden wel sterk waren, had op een handje mijn naam ontdekt, waarop de .boe ren den man flink hebben afgerost om hem vervolgens in 't brandspuilhuisjt- op te sluiten. Na er rustig te hebben geslapen, is ie er den volgenden morgen vroeg dankbaar uitgebroken. Zij lachte Dat komt er van als men droomt. Dan ontpopt zich 't teere elfje als 'n ruwe, onge schoren handwerksman Da's nog dc vraag, zei Marschall diep zinnig. Als Je zoo maar zonder slag of sloot uit dat brandspuilhuisje verdwenen is, dan kan 't nog best zijn dat 'l toch 'n elfje ge weest is. Die houden er ook wel kuren op na. 'Ja, ja, u weel er wal van! Kon u mij mijn onschuldige kiöderdroomen maar terug geven. Dit wil ik gaarne probceren. Eenige althans 'J'oen liepen ze verder, tol zich hel bosch pad begon Ie verbreeden en ze hoven op een heuvelrug stondenIlier kruisten verschil lende boschwegen elkaar, en over de kruinen der dennen heen, zagen zij in de verte de hoogere witte bergtoppen zich verheffen. De winterzon kleurde ze met groote, vurige strepen. Een buizerd met wijd uitgespreide vleugels stond hoog in dc lucht Verrast door de sneeuw, die des nachts gevallen was, richtte hij don scherpen blik naar de boseh- weidc om te zien of hij daar niel een ver dwaalde patrijs zou kunnen buit maken. Waaraan denkt u, Mevrouw Ilclga? Ik denk aan 'n wandeling in 'n ander bosch, die wij jaren geleden samen gedaan hebben. Laa't mij u dan den raad geven, u al leen 't aangename daarvan te herinneren. Zij knikte en zag hem onbevangen aan. Weet u 'l nog, dat we «oen door den Taunus trokken, om uw Vader tc gaan be- zoeken? H Was toen zoo'n verrukkelijke zo merdag als ik maar ooit beleefd heb. IIoc vaak heb ik daaraan teruggedacht! Daar hccrschtc die ze!fd< heerlijke stilte als hier, die zelfde weldoende stilte, die ailc slemnun van dc ziel zich uiten doet en <iie hierdoor juist zoo welsprekend is. 's Middags waren we met uw Vader in de kerk, en hij be- speelde 't orgel En ik danste op de blaasbalg met den brief in mijn zak, die me gemeld had", dat mijn eerste opera voor 'n opvoering in 't -Hoftheater te. Weimar was waardig ge keurd En ik zong 'n aria uil dc ..Messias". De verlossings-aria. Bij die gelegenheid veroverde 'n zekere kleine zangeres stormen derhand 'l hart A-an mijn vader. En 's avonds /ij hield zich plotseling in Ook hem viel het moeilijk op dit oogenblik te spreken Maar met groote inspanning verzamelde hij al zijn humor,- om de onverwachte pauze i» liet gesprek aan tc vullen; en als gold hol t ba its dr meest vermakelijke episode van dien dag. riep hij uit: Ja, en 's avonds kwam cr 'n onweersbui opzetten mei 'n geweld, alsof 't uur van 't lanlste oordeel aangebroken was. En de hoo rnen bogen 't hoofd ontjer den stordeiwlon regen en de hevige windvlagen, die dc lak ken deden kraken. Maar, vooruit, Mevrouw Ilelgn, daar ligt de Bilslein! Dan moet u me 'n hand geven. Met genoegen. Hij knikte den hoogen uitzie-htstoren vroo- lijk toe. F hebt 't ine (och niet kwalijk genomen? Wat zou ik u kwalijk genomen hebben? Kom, voorwaarts, binnen -tien minuten heb- •ben we dc laatste hoogte. Toen met dal onweer, jnijnhcer Mar schalk. Och, kom! 'l Kwam me uitstekend van pa-s, dat ik eens 'n flink tod kreeg... Nu moei w zich kranig houden, hoor, bij onzen in- •todbtsmarsdht U meent 't toch housdh, niet waar? Is u cr 'he el oma al niet l>oos meer om? Wilt u me nu eens even aankijken? Hij keek haar in het gelaat. Even scdvitierde ei- iets in zijn oog, maar toen was zijn blik vrij en open. Tevreden? vroeg hij. Dat heeft me den hcelcn dag al gedrukt. Maar nu staat er toch werkelijk niets meer tusschen ontzc vriendschap? Neen. Het klonk zoo vrij cn onbokommerd, dit woord, eti Inch deed het them pijn... Beste vriend I Als ik u niet had Vooruit, Mevrouw, vooruit! Waar is mijn waldhoorn? Eén oogcbblik? Trara trana Irural We komen aan, Bilslein! Hé, Juffrouw, 'n ree bout aan 't spit! Waard, rol eens gauw 'u vaatje binnen! Meisje, inschenken, inschen ken liet klonk als een jubelkreet uit een dor stige keel, en toch hail Richard Marschall geen dorst. /e klauterden naar boven; hij hield weer de takken vast, om haar cr onder door tc Ia- ten kruipen, de sneeuw viel hun van de lak ken in hot haar, zoodat zij cr uitzagen als een paar rococo-beeldjes. En loon ze eindelijk boven stonden, bruiste 'hun het bloeit door de aderen, hun borst ging hijgend op cn neer en hun oogen schitterden van levens, vreugde. Nog niet omkijkon! sprak zij haastig. Eerst moeien we op den toren zijn. Nu moet i k voor mijn geboorteland dc honneurs waarnemen. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1