177.
id" Jaargang.
Donderdag 28 December 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Fer 8 maanden voor Amersfoort f 1.00.
Idem franco per post - 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant vorschijnt dagelijks, behalve op Zon» en Feest
dagen.
AdvertentiCnraededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF 6 C°.
Utrechtschestraat 1. Intercoms. Telephoonnummer
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Vui 1—6 r<g->U f
Elke regel meer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragon 25 cents bfl vooruitbetaling.
Qroote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
A.an hen, die met 1 Januari
s. op dit blad inteekenen,
worden de nummers die ge
durende de maand December
nog zullen verschijnen, kos
teloos toegezonden.
Kennisgevingen.
NATIONALE MILITIE.
Onderzoek ter verkryging van een bewijs van
voo rgeo ef en dh eid.
De Burgemeester der gemeente Amersfoort brengt
ter kennis van hen, die zich hebben aangemeld tot
deelneming aan het onderzoek ter verkryging van
een bewijs van voorgeoefendhe d, dat bedeeld onder
zoek zal plaats hebben op Donderdag, 4 Januari 1911,
aanvangende des voormiddags 83 uur, te Amers
foort in de Gymnastiekzaal in de Infanterie-Kazerne
alhier.
De belanghebbenden worden1 in hun belang aan
geraden precies op het voor hen vastgesteld uur
op de aangewezen plaats tegenwoordig te zijn.
Amersfoort, 28 December 1911.
De Burgemeester voornoemd,
WUUTIERS.
Politiek Overzicht
De strijd in het Turksche
parlement.
Alsof <lc oorlog* dien het met Italië heeft
te Voteren, en de* ih verschillende gewesten
van het llalkangebicd heersohende gisting
i»og niet genoeg bezwaren opleveren, is in
kije eene ernstige krisis uitgebroken op
ha gebied der biamenlandsolie politiek. De
sedert de omwenteling van 1908 zich iin het
bezit vam de macht Ibevindenide partij voor
„eendracht en voioruitgaing'inioiol strijden
om liare positie. De oppositie i!n de Kamer
tegen het Jong-Tutrksche régime heeft zich
bijeengievctcgd toit ééne pairtij onder den naam
van „partij voior vrijheid en eendracht"
n het dioor decte partij opgestelde profgram-
rna wordt gezegd, da-t het land nog niet rijp
is voor directe verkiezingen; een tweeklas-
senstelseü moet worden ingevoerd. De helft
van de senatoren motot worden gekozen;
zoolang daarvoor geen regelüng is geanaiaikt,
zuilen vooiTuopig uiile sonaiboa-en door den
sultan benoemd worden. De islam wou'dit als
staalsgodsdlienst erkend, maar de voorrech
ten van de andere gezindten worden be-
urtaidhlügd. Een gewichtig punt van het pro
gramma is de bepaling, diat het onderwijs
iïi de vodksselioile-n, dat IkodlelOoa wordt ver
strekt, in <'e taal» düe tdr platatse wordifc ge-
sprotken, moeit worden gegeven.
De aanhangers vain de 'nieuwe partij be
weren, in de Kaaner zeiven stemmen medr-
deriidid te hebben boven de partij, düe de
leiding volgt van het Joug-TuriLsdhe ooanité.
Als dai geon bluf js, dan zoiu Wet ooanité
groot** moeite hebben om zich' op den duur
to handhaven. Er worden krachtige pogiwgek»
aangewend om dezen broodierstrijd, in het
gezicht kam den vijand dubbel bedenkelijk;
bij te leggen. Volgons een bericht uiilt K'oh-
fiHantaiDOpel van verleden Miaiamdaig z/audbn
die pogiaigen mdlslailkit zijn. Dolt zou zdkar-
te 'Betreuren zijn; maar het ®aü wefl rafidb bij
de lol dusver ondernomen pogingdn bLiijven.
Daarvoor staat dr te veel op bet spel. De
minister van oorlog Maforooed' Ghefket Paoha
heeft i'n de Kamer de partijen ernstig ver
maand hunne gescliiOJen prijs te geven, düe
ootrzaak zouden kunnen zijn dot Turkije»
het lOeniiige nog dnaifliain-kelijlke roofliaaime
daiansclhe llaind zijne anafliiahkiblijikhciid zall
vortiiczietn. Dolk de sultan heeft tegenover dien
grootvizier en den voorzitter van de Kamer
den wensch udltgedirulkt, dat de oneenügheitdl
tussdhen het ka'bjnet en de partijen en tus-
sohen de partijen clnderi-ing zou warden uit
den weg geruimd. De Neuc RretLe Presse
rotemt de houding van den sultan in dteze
moteiieüujkë dagen zeer; zij schrijft: „Sultan
-Mohammed voertt oprecht eene condliituttfo-
noele politiek. Hij hoeft vottsibrekt geen nei
ging en ook in 't igeheefl geen gesohilktheidi
voor öen despoot, Wöl em's tig zijn vollik ram
nut zijn en wil dil dotel daardoor bcretikent
dat lidj de grondwet trouw blijft en de par
tijen tot samenwerking inaJdhrt tie bewegen.
Zoolang de oorlog vootrtdluurt, ondersteunt
hem daarbij het gevaar van button, an het
is zeker een gejotk voor Turkije, dat de ikratdh-
tilge taiail dea" geheurlenhssien op de piairtijlen
i,n dezen zin voor het oogenblik ten minste
zich idloet geldlen. Hunne vijandigheid tiegjdn
elkaar is verbazend igrloot; zij beschrijden el
kaar wederkeerjg met verhflllening cm de
principle ele en persoonlijke conbrOsiten zijn
lat het. uiterste -opgevoerdDe sultan heeft
door zijn zachten, verzcfanOiijken aard zijn
land een grooton dienst bewezen."
Ook de oude vriend van de Turken, de
Duitsche veldmaarschalk von der Goltz, liun
veeljarige raadsman bij de reorganisatie van
hun leger, laat zijne stem in die richting hoo-
ren. In eene bespreking van de kansen op het
oorlogsterrein steekt hij de Turken een riem
onder liet harl; hij schrijft:
„Wanneer de Turksche regeering stand
vastig blijft, laat niets een nabijzijnd einde
van den zonderlingen oorlog voorzien, waar
bij de beide moederlanden voorshands onge
deerd blijven, maar beiden elkaar' in eene
kolonie bevechten.
Maar Italië heeft zijne onbetwiste over
macht ter zee; het zou het einde door daden
van geweld tegen den romp van hel Turksche
rijk kunnen teweeg brengen. Dat klinkt zeer
eenvoudig, maar is niet zoo gemakkelijk uit
gevoerd. Landingen op Turkschen bodem
hebben bij de flinkheid van de Turksche troe
pen en het ontwaakte zelfbewustzijn van het
"Turksche volk zonder krachtigen bondge
noot geen kans op duurzaam succes. Zij zou
den ook bewerken, dat de overige volksstam
men zich even vlug hij elkaar aansloten, als
na de landing in Tripoli is geschied lusschen
Turken en Arabieren.' Eene beschieting van
de Turksche kuststeden zou Europeesch, al
thans niet-mohammedaansch eigendom kun
nen vernielen. Hel forceeren van de door
vaart van <lc Dardanellen, waarvan sprake
was, is, nog daargelaten de mogelijke poli
tieke complication, eene onderneming, waar
bij de Italiaansche vloot, dus de hoeksteen
van de Italiaansche overmacht, op het spet
wordt gezet. Dan echter moet men zich af
vragen wat zou zijn bereikt als hel groote
waagstuk gelukte. Dat eene vloot voor de
hoofdstad, zonder een leger aan boord, dal
in staat is haar te veroveren, geenc beslis
sing brengt, heeft admiraal Duckworth in
1807 moeten ondervinden; het zou heden pre
cies zoo gaan. Alleen onder het oude régime
zou het leger daarmee ten einde geweest
zijn. Het forceeren van de zeeëngten is niet
denkbaar, zonder de verovering van de beide
Dardancllenoevers. Daarmee echter zou het
toonecl van den strijd verlegd worden naar
een bodem, waarop Turkije zelf hem wcnschl
uit te vechten, omdat het daar in staat is
z ij n e sterkte, de landmacht, te gebruiken.
Slechts één ding kan dus het jonge Turkije
in de zware krisis, die het nu doormaakt,
ernstig gevaarlijk worden: dat is Turkije zelf.
Wanneer door aanhoudende verwisseling van
ministers en partijenkrakeel <le aandacht der
regeering door de moeielijkheden van den
binnenlandschen toestand geboeid en hare
kracht naar buiten verlamd wordt, dan zijn
voor de intrige en de vreemde interventie de
deuren weder geopend, gelijk voorheen. Daar
voor te waarschuwen, is het doel van deze
regelen. Het eenige waaraan behoefte is, is
eensgezindheid, kalmte en het vaste besluit
om te volharden, totdat de aanvaller aanne
melijke voorwaarden biedt".
Italië en Turkije.
Konstantinopel, 27 Dec. De mi
nister van oorlog maakt bekend, dat de Tur
ken op 22 dezer, na een gevecht van 12 uren,
de Italiaansche versterkingen te Tobrock zijn
binnen gedrongen en zich meester hebben
gemaakt van een mitrailleuse en een groot
aantal gé weren.
Uit Konstantinopel wordt aan de Neue
Freie Presse bericht, dat daar verluidt, dat
de Pcrte voor den afstand van het haven-
gebruik van Solloem de volgende voorwaar
den heeft gesteld: 1. Welwillende onzijdig
heid van Engeland aan de Egyptische grens;
2. Engeland moet elke vlootactie in den
archipel verhinderen; 3. Engeland belooft de
medewerking aan het behoud van den Bal-
kanvrede. In het bezit van deze waarbor
gen, aan weljker aanneming de Porte niet
twijfelt, hoopt Said Paoha den oorlog met
frissche krachten te kunnen voortzetten en
Italië te kunnen dwingen tot erkenning van
deze Turksche vredesbasis: Benghasi Turk
sche provincie, Tripoli onder Ital-ia&n&ah be
stuur, maar Turksche soevereiniteit. Enge
land heeft tot dusver nog niiet officieel ge
antwoord.
De haven van Solloem is door drie En-
gelsche oorlogsschepen en 600 Egyptische
soldaten onder vier Egyptische en twee En-
gelsche officieren igeneutraQiseerd.
Duïtschland.
Berlijn, 27 D e£. Het Amblsblalt van
het departement van posterijen maakt be
kend, dat de invoering van overzeesche tele
grammen voor 'half tarief van krachlt word't
op -1 Januari 1912 in hel verkeer met de
Duitsche (koloniën in Afrika, met Noord-
Am-erika, Sjanghai, Peking, Tsingtou, Tient
sin en een aantal andere Ghineesche steden,
voorts met een reeks Bri'lsche en andere
koloniën buiten Europa.
De telegrammen moeien gesteld zijn in ge
wone taal en worden verzonden na die,
voor welke liet volle tarief is betaald.
Frankrijk.
P a rij6, 27 Dec. De minister van bul-
tenlandsche zaken heeft aan den minister
raad, die heden avond vergaderd was, den
stand van de onderhandelingen met Spanje
medegedeeld. Hij kreeg de goedkeuring van
de instruction, die hij zich voorstelt hier
over aan den gezant te Madrid te doen toe
komen.
De Senaat heeft een wetsontwerp aange
nomen, waarbij den minister van oorlog de
bevoegdheid wordt gegeven een besluit uit
te lokken tot pensionncering van generaals,
die niet. meer in het volle bezit zijn van
hunne lichamelijke en geestelijke krachten.
Portugal.
Lissabon, 27 December. Azevedo,
ou'd-minister ban buitealandsche zaken, is
weer dn vrijheid gesteld.
Oostenrijk.
De delegation, die den 28en December te
Weencn bijeenkomen om zich te constituce-
ren, zullen ditmaal niet plechtig aan het hof
worden ontvangen. Daardoor zullen de ge
bruikelijke toespraken van de beide voorzit
ters der dedegatiën en het antwoord, dat de
Keizer gewoon was daarop te geven, waarin
verleden jaar aartshertog Frans Ferdinand
hem verving, deze keer aohterwege blijven.
In het gedeelte van Tirol met Italiaansche
bevolking, doet zich, van het Fleimdul uit
gaande, eene boycotbeweging tegen goede
ren met Duitsch Tirol gelden, die met de
pro-Turksche houding van de Duitsch-Tiro-
lers gemotiveerd wordt.
Rusland.
De Nowojc Wremja berioht, dat de Rus
sische gezant Tsjarikow in Januari uit Kon
stantinopel zal worden teruggeroepen en zal
worden vervangen door den gezant te Bel
grado von, Hartwig. De reden hiervan zou
zijn, dat hij de onderhandelingen over de
openstelling van de Dardanellen voor Rus-
eisahe oorlogsschepen mot de Porie zou heb
ben aanhangig gemaakt. De Ruissische re-
gcering zou dezen stap hebben algekeuird,
die in de kanselarijen bezorgdheid heeft
verwekt en een oogenblik verwarring heeft
gebracht in de betrekkingen tusschen Rus
land en Turkije.
De terugroeping van den heer Tsjarikow
i6 het besluit van dien mialiukten schaakzet
van de Russische diplomatie om de afschaf
fing te verkrijgen vau het artikel van het
verdrag van Parijs, dat de Dardanellen voor
de Russische oorlogsvloot sluit. Er wordt
hem verweten, dat hij de nota, waarin dit
Werd verlangd, op eigen geza,g heeft inge
diend, zonder zijne regeorang vooraf van
dezen stap in kennis te hebben gesteld. Hij
betracht de eerste deugd van een trouwen
dienaar zijns meestens: hij laat zich zwij
gend opofferen om de houding van zijne re
geering te redden.
De rijksdoema heeft in hare laatste zitting
voor de Keretvacantie een wetsontwerp aan
genomen, dat strekt om de jacht op de sabel
dier te verbieden van Februari 1913 tot Oc
tober 1916.
Servië.
Do schending, die op den Kerstzondag ge
pleegd 'is aan den gralkcl-der van de ouders
van Ko-ning Peter van Servië op het kerk
hof van St. Marcus te Weencn, is waar
schijnlijk een politiek misdrijf. Over weinige
weken zou 'hel overschot van het ouderpaar
van Koning Peter naai' Servië overgebracht
worden, waar het zou worden bijgezet in
een prachtig kerkgebouw, diat te Top oio. is
gebouwd om te dienen als rustplaats voor de
leden van 'het geslacht Kanageorgewitsch.
De daders zijn blijkbaar goed vertrouwd
geweekt met den plaatselijken toestand. Zij
hebben de getraliede glasruit van de graf
kapel ingeslagen, de zware marmeren plaat,
die het graf bedekte, verwijderd, N^e door
een vorstenkroon en den naam van vorst
Alexander aangeduide metalen kist openge
broken en die daarin geborgen, met een. glas
gedekte kist stukgeslagen. Zij beroofden het
lijk van hel hoofd en verwijderden zich daar
mee ooi alle haast. Zoo haastig was hunne
vlucht, dat zij de onderkaak verloren; deze
werd in dc nabijheid gevonden door een
wachter. Alle sieraden en kostbaarheden in
de kapel hebben zij onaangeroerd gelaten.
Ook het lijk van den stamvader van de
dynastie Karageorgewitsch, den „zwarten
George", die in het jaar 1816 in Seïöendriia
vermoord werd, is zonder hoofd in Topola
bijgezet. Hét hoofd was naar KonstaivtiiWo-
ped gezonden aan den sultan en bleef maan
denlang op den muur van het oude serail
opgesteld, totdat liet door medelijdende
christenen heimelijk weggenomen ew op eene
onbekende plaats begraven werd.
Turkije.
Konstantinopel, 27 Deo. De Ka
mer heeft met 107.tegen 99 stemmen de be
handeling van het wetsontwerp tot wijzi
ging der grondwet verdaagd tot Zaterdag
a.s.
De regeering had mei die verdaging ge
noegen genomen.
Over dc mislukking van de onderhande
lingen tusschen de comité-partij en de oppo
sitie over ©ene schikking bericht de cor
respondent van, de Frankf. Ztg., dat de co
mité-partij zich onverzettelijk toonde in het
afwijzen van het verlangen van de oppositie,
dot de grootvizier Said Pat-ha zou worden
opgeofferd. Op bijna alle andere punten werd
overeenstemming gekregen; maar de oppo
sitie stelde het aftreden van Said als con
ditio sine qua non.
Nader wordt bericht, dal de oppositie be
sloot Staid als grootvizier te accepteeren,
maar heit aftreden van drie andere, ministers
te verlangen. Ondanks deze taktisohe ma
noeuvre, kunnen de pogingen om eene
schikking te krijgen, als miölukt beschouwd
worden.
Marokko.
Tanger, 27 Dec. Een sjerifiaanscih
garnizoen zal binnenkort naar Agadir ge
zonden worden met een Franschen kruiser.
M at d t i d, 2 7 Dec. Uit Melipa wottvft
berucht, dat ver&ckeiidlonle colonnes den. Vtij-
iaind met groote verliezen hebben teruggeslar
igen.
Perxlë>
Londen, 27 Dec. Renter's bureau be
richt, dat ofücieele telegrammen^ die in
Londen ontvangen zijn, bevestigen, dat een
aanval is gedaan op den Brit&chcn consul,
den heer Smart, terwijl ihij op weg waa
naar Sltiraz. Ilij kwam te Kazcrocn aan,
waar hij een escorte Indische kavallerle
ontmoette, die uit Sliiraz hem tegemoet ge
zonden was. De troep werd in de buurt van
Svazeroen aongevaHen. De verliezen zijn niet
met juie-theid bekend, maar men gelooft, da.t
één sowar (Indische kavallerist) gedood werd
en drie gewond werden. De heer Smart
wordt vermist.
Petersburg, 27 Dec. (Potersburgso
Te 1 egraafagienIsChapMët biet oog op do
gevaarlijken toestand dn Peirzië, blijkend
•uk brutale aanvallen van de menjjgtie
Russische troepen en instellingen te Tabriz
Resjt en Enseli, acht de Russische regee
ring zich verplicht maatregelen te nemen tot
onderdrukking ran den opstand in genoem
de steden. Tc dien einde heeft zij den be
velhebbers van Russische detachementen ge
lost onverwijld in overleg met de Russische
consuls te Tabriz en tic Ensoü, zoor sbnetuge
maatregelen te nemoiij, o.a. tot guvwingieaute-
utimg van aiil© Russische kui PeaxakMlhe on
derdanen, die deel Ivebben ganoanmb aan den
aanval op de Russóscho taxnopen, om hcai
te doen vonnissen volgens hol krijgsreaht;
tot ontwapening van de Fftdajs en andere
oprcterjge elementen onder de inboorlin
gen en tot verwoesting van de plaatsen,
waarvan men zich bedien! om togentftaud te
bieden.
Roman van RUD. HERZOG.
64 Naar het Duitsch door
J. L. VAN DER MOER.
•er-O-—
Allen hadden zich te goed gedaan aan dc
eenvoudige gerechten, die dc waardin hun
had voorgezet, en de toeristen maakten zich
gereed, om over Roszbach naar Witzcnhau-
sen te wandelen en hier weer in den trein
te stappen. Met een hernieuwd hoera namen
zij afscheid en ondernamen vervolgens- zin
gend hun toclit.
En Richard wandelde met Ilelga den zelf
den weg terug, waarlangs ze des ochtends
gekomen waren.
Maar er klonk thans geen vroolijke lach
meer door het bosch, verhaaltjes over elfen
werden niet meer verteld, maar toch straalde
de vreugde over het heerlijke tochtje door
dc bergen hun uit dc oogen.
Spreken deden ze bijna niet; slechts van
tijd tot tijd knikten ze elkaar eens toe, om
in eikaars oogen te zien hoe voldaan ze zicb
gevoelden.
Toen ze aan een gladde helling kwamen,
legde Marscha 11 haar hand vast op zijn arm,
en gleden ze samen langs dc glimmende ba in
naar beneden
De winterzon scheen als door een gloed
rood glas en deed den hemel opvlammen als
een groot vuur. De sneeuw glinsterde op de
paden en op dc witte pijn- en denneboomen,
en dc hooge beuken op den adhtergrond wier
pen doorzichtige rose-zijden gewaden over
hun besneeuwde onderklceding.
Ilelga bleef staan om naar den hcinelgloed
te turen, die zich langs den verren horizon
verspreid had. Richard Stond, zwijgend naast
haar te wachten of zij iets zeggen zou.
Weet u wat wij als kind-eren altijd dach
ten, wanneer we van zoo'n heerlijk schouw
spel genoten, vroeg zij eindelijk.
Vertel 'l me eens, vroeg hij zachtjes.
Als de Advent komt en de hemel zoo
geheimzinnig gloeit bij 't ondergaan van de
zon
Dan begint *t Kerstfeest te naderen.
Ja, juist, 't Kerstfeest! En al de vreug
de, die er aan vooraf gaat. Als de zon aan 't
dalen was en men verschillende -geluiden
hoorde in 't bosch, dan vond ik 't, als kind,
zoo Verrukkelijk om aan allerlei voortcekens
cn wonderen te gelooven. En elke verschij
ning moest iets beleekenen waar Christus bij
betrokken was. „Nu bakt 't Kerstkindje de
kerstkransen," zei ik bij me zelve, en met
ingehouden adem zag ik naar 'i avondrood.
En mijn hart klopte sneller bij de gedachte
of m ij n krans er nu ook al bij zou zijn.
Nu is 't Kerstfeest ook nabij, we mogen
er wél aan denken.
Ik denk er ook aan....
Het scheen alsof de zwaarmoedigheid weer
bij haar terug begon tc komen.
Mevrouw Ilelga, daarboven bakt 't
Kerstkindje de kerstkransen.
Ik heb er in geen jaren 'n stukje van
geproefd.
Dan moet de vreugde over 't komende
feert nu ook des te grooter zijn. Ziet u eens,
hoe ze 't vuur opstoken. Er wordt nu be
paald 'n extra koek gebakken.
Toch zeker niet voor mij. Wat zou ik
alleen met zoo'n ex-tra koek moeten begin
nen?
Alleen? Wie spreekt hier van alleen
Ik. U hoort 't toch?
Zij waren verder gegaan door het rood ver
lichte sneeuwbosch, da-t thans met paars
was afgezet.
Nee, zei Richard onverwacht, dal kan
ik niet toestaan.
Niet toestaan? Maar u kunt er niets aan
doen. Ik blijf hier boven totdat 't voorjaar
komt.
En dan?
Dan zal 't evenwicht, dat ik zoek cn noo-
dig heb, wellicht teruggekomen zijn.
Daar moet u niets van gelooven. In deze
afzondering is 't absoluut onmogelijk om ver
gelijkingen te maken. Elke maatstaf zou u
ontbreken. Als u hier, in dit afgelegen oord,
'n half jaar alleen zoujdt blijven, dan zou de
wereld iu daarna nog veel vreemder zijn dan
thans En waarom? Waarom wilt u dat doen?
U heeft nu toch met 't vorige leven afgere
kend? Zooals ik zeg, u vindt hier niets om
ook maar eenige vergelijking te maken; uw
gedachten zullen geen afleiding vinden en
steods weer in één richting gaan, kortom: er
zou weer 'n nieuwe droomwereld worden ge
schapen. Ja, 'n droomwereld!
Waarin behoor ik dan te zijn?
Waar u zijn moet? In 't leven, midden in
T heerlijke volle leven! Daar moet u heen, en
nog wel zoo snel de voeten u kunnen dragen!
Ik kom er juist ran daan. En hoe? Moe,
afgemat, terneer gedrukt, gejaagd noem
maar op!
Mevrouw Helga, wc moeten eerlijk zijn.
U is gevlucht uit h schij n-levenl
Dat ben ik ook. Maar op 'n nieuw leven
moei ik me eerst voorbereiden.
Wat ik zeg mag misschien 'n beetje hard
klinken, maar dit ma-g mij niet weerhouden
om mijn overtuiging uit te spreken, omdat ik
uw vriend ben en dus uitsluitend 't beste met
u voor heb. U hebt vijf jaren lang tijd gehad
om u voor te bereiden. Thans staat de deur
voor u open. U moogt nu niet opnieuw gaan
dralen en uitstellen. Dat zou laf zijn! En dat
mag ik -van u niet verwachtenl
Z'j antwoordde niet. Hij keek haar aan.
In 's hemels naam, wat hebt u?... O, wat
ben ik toch eigenlijk 'n lomperd!
Met vasten tred liep zij naast hem voort,
den blik recht vooruit gericht. Maar de tra
nen stonden haar in de oogen, die oogen, die
hij niet wilde zien schreien.
Toe, Mevrouw Helga, schrei nu niet. Ik
zal mijn mond wel houden, ik zal geen woord
meer zeggen. Maar schrei nu niet, schrei nu
niet, dat kan ik niet zien! Ik geloof dat ik
n^g nooit -geschreid heb, maar u zult maken
dat ik de waterlanders ook niet meer kan te
genhouden!
Maar 't doet me zoo goed 't doet me
zoo goed....
Ach nee, nee,... waarom heb ik dat nu
gedaan?
Beste, beste vrind, ik ben u zoo innig
dankbaar.
Dankbaar? Omdat ik dat alles daar
straks er zoo ruw heb uitgegooid? Nee, dat
kunt u niet meencn. Ik zou veel liever wil
len dat u me maar eens flink uitscholdt.
Och, ik weet wel, dat u me begrijpt. U
heeft me altijd begrepen, zelfs toen ik me
zelve nog niet begrijpen kon. Ik heb in geen
vijf jaren kunnen schreien. Toen ik de laat
ste maal geschreid heb, was Frans Grubc ge
storven en i k was de bruid. En ik wist
niet of ik over H eene, dan wel over 't an
dere schreide. Daarna hebben al mijn tranen
zich opgehoopt en mij bijna gestikt; maar ze
wilden zich niet meer vertoonen, en ik vond
nergens troost. O, wat heeft me dat neerge
drukt! En nu, vandaag, nu kén ik weer
schreien...
Omdat u niet alleen troost, maar ook
steun vindt, viel hij diep-emstig in.
Zij bleef in gedachten verzonken.
Ik be n niet laf, zei ze eindelijk;
Nee, dat weet ik wel, en ik weet ook
dat u 't zuil tooncn.
Maar ik kan den weg niet vinden. Als
ik voor 'n hindernis sta, -dan weet ik niet
hoe ik cr overheen zal komen of hoe ik haar
moet ontwijken.
Daarvoor heeft u nu uw bruggenbou
wer. Laat de zorg dus aan hem over. Wilt
u dat?
Zij droogde haar tranen cn trachttfc «b
glimlachen.
Ja, dat wil ik.
Tusschen de hoornen door werden in de
verte dc witte muren van het jachthuis zicht
baar, dat Ilclga's Vader ééns had doen bou
wen, om daarin den terugkeer van zijn leven
af te wachten, dal, met zijn vrouw, verdwe
nen was. En omdat hij alleen wachten
kon, doch niet wist in te grijpen of te dwin
gen, veroorzaakte dal wachten zijn dood.
Geloof mc, vervolgde Richard, wanneer
wij willen dat 't Leven ons zal toclaclten, dan
moeten wij 't door onze eigen vreugde cn-
opgewektheid er toe dwingen. Wij moeten
lachen uitlokken als 'n echo. Ons lot is altijd
de 'weerschijn van ons zelve.
Ik geloof u.
Wordt vervolgd.
