DE E EM LAN DER".
Dinsdag 28 Januari 1913.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Jonge Liefde.
W 2IÖ
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomtn. Telefoonnummer 66.
Politiek Overzicht.
De kiesrecbthervorining
in Engeland.
ll',e Jaargang*
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoort f l.OO*
Idem franco per post l.ÖO.
Por woek (mot gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Dezo Courant verschijnt dagelijks, bohalvo op Zon- en
Feestdagen.
Advortentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
PRIJS DER ADVERT EN TIËNt
Van 15 regels f O.BO*
Elko regol moorO.IO»
Dionstaanbiodingon 25 ocn(8 bij vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor hamlol on bodryt bestaan zoer voordooligo bopalingoa
tot het herhaald advortooron in dit Blad, b\j abonnonient
Eeno oiroulairo, bovattoudo de voorwaarden, wordt op
aunvraag toegozondon.
Boe lang nog?
Nadat men In onie goede stad langen tijd
geleden afgewacht had, of 'n breede schare
van gegoede burgers zich hier zou willen ko
men vestigen, begint men thans mevr en meer
in le zrieri, dat men er zelf op uit moet om hen,
diic mon zoo gaarne in de gemeente zien zou,
hierheen to lokken.
Ondankbaar kaai die taak niet zijn. De
mistige ligginig, de prachtige omgeving wer
ken mee om vestiging te kunnen aanbevelen.
Boy'ndien is het volstrekt geen onherberg
zaam oord, waarheen wij de -menschen noo-
den; liet begin voor 'n villa-stad is al gelegd
vn de eerste schapen zijn reeds ovor den dam.
Het lokken alleen is echter niet voldoende.
Met het opsommen van alle voordeden, die
Amersfoort biedt, komt men er nog niet. Het
is geen goede moedor, die den beclen dag aan
de fleur staat om do voorbijgangers tol 'n be
zoek aan haar finaal ingerichte woning te
n nodigen, en intussclien hare kinderen in het
turfhok opge9loton lioudt.
"Wij kunnen er stellig van op aan, dat do
vreemdeling, na onze lofrede op do Ligging en
omstreken aangehoord te hebben, ons dc
vraag zal stellen:
„En de stad zelf?''
Dan zullen wij ons haasten te antwoorden.
..O, er zijn vele goeicle winkels, men kan er
van alles krijgen en 's winters zijn er goecie
concerten, het onderwijs is uitstekend...."
,,.Tn maar ik bedoel valt de vreemdeling
ons 'in de rede is het 'n mooie, nette, fris-
;c.l;e stad?"
Nu, dan zitten we wel wat met oais ant
woord verlegen. Mooi, ja mooi is Amersfoort
wel, men heeft er zeer schilderachtige kijK-
i' n. interessante oude stadsgedeelten. M-aaa- als
ren eenmaal ergons woont, hebben dc moes
ten daar geen oog meor voor. Dwaal echter
niet van dc hoofdstraten af, kom niet in <ie
buurteai waar 'n chauvinistisch Aancrsfoortei
maar liever niet over praat. Raakt de vreem
deling bij z'n eerste bezoek in die wijken ver
zeild, wij geloovcn, dat de lust licm vergaan
zou om zich te vestigen in 'n stad, waar zoo
veel armoede on ellende moet zijn. De krot
ten. de krotteiLstraten, die Amersfoort nog
tel!, w-erken inderdaad afschrikkend. Het
bergkwarlier moge zich steeds verfraaien, de
gedachte, dat er bijina in de onmiddellijke na
bijheid zooveel armoede in krotten woont, zal
<i-2 Icgcrtslelilingen nog -schriller doen gevoe
len cn hel beeld dat wij zouden getracht heb
ben le schilderen van Amersfoort als vclva
rende stad, voorgoed wegvagen.
En toch zal Amersfoort zticii den naam van
welvarende stad moeien verwerven, óóid-it
wij 'n trek van gegoede burgers hierheen ver-
vachten kunnen.
„Eeai welvarende stad," zeggen wij, als wij
ergens -komen, waar ons ruime goed gepla
veide s'raten, flinke winkels en bovenal ook
nette arbeiderswoningen opvallen. "Wij v il
len hl het midden laten, of de indruk, dien wl]
dooi- dat uiterlijk opdoen, ook inderdaad on>
oordeel aangaande dc welvaart wettigt;
'n feit is het, dat 'n «stad, waar ook de «rrbci-
derswijiken 'n pretli-gen indruk maken, wel
varend schijnt en 'n gemeente, die welvarend
heet zal eerder op vestiging van nieuwe bur
gers mogen hopon, «dan n stad waarvan ge
zegd wordt, dat er o zooveel armoede
heerscht en dat men, even van de hoofdstraten
afwijkend, in 'n kroltenstad terecht komt.
A-rmoede ontvliedt men.
Wij welen, dat ook de gemeente Amersfoort
er op uit is de. oude krotten te doen verdwij
nen. Telkens worden reeksen van woningen
onbewoonbaar verklaard en elk streven om
goede arbeiders woningen te bouwen vindt
ten stadhuize op a'.le manieren aanmoediging.
Maar méér -dan in andere -gemeenten ge
schiedt hier niet. En tooh zou luier zooveel
meer da-n -elders gedaan moeten worden, om
dat dc toestanden hier zooveel erger zijn.
Waarom alleen hel particulier initiatief ge
steund en niet zelf het houweel ter hand ge
nomen? Binnen betrekkelijk korten tijd zou
in Amersfoort geen enkel krot meer -aaai te
wijzen zijn, indien een voortvarend gemeen
tebestuur bijvoorbeeld ieder jaar één straal
wilde zuiveren, de ongezonde, bouwvallige
mensohenbergplaalseji deed afbreken en er
nette frisschc huisjes voor in de plaats bouw
de.
De kosten van aankoop of onteigening en
van nieuwbouw zijn geen weggegooid geld.
Want niel alLeen brengen de nieuwe woningen
hun huur op maar met de uitroeiing van het
krotwezen is tevens 'n algemeen bela-nig ge
diend. Indien men -al niet voelt, da-l de over
heid in hel belang der krotbewoners zelf
krachtig moei ingrijpen, indien men de „vrij
heid" om in H krot met ongedierte te wonen
niet aangerand wil zien, overheidsbemoeiing
wordt door den verstoktsten reactionair ge
oorloofd geacht, zoodra het algemeen belang
er mee gemoeid is. En dal toch is hier het
geval. Men behoeft zich maar even in te den
ken, hoe in tijden van epidemieën de ziekte
vooral in deze -krotwoningen voort woe keren
zal en hoe de krotbewoners aldus 'ai gevaar
zullen worden voor de geheele stad.
Nogmaals, met de grootste waardeering
voor het particuliere initiatief, er dient meer
gedaan: de overheid zelve neme het houweel
ter hand.
In hel lagerhuis is, nadat do Ilomerulcbill
was afgedaan, het wetsontwerp tot herzie
ning van de beslaande regeling Yau hel poli
tieke kiesrecht ter hand genomen. Ingrijpen
de veranderingen zijn daarin door de regee-
ring voorgesteld; zij wii het census-kicsrecht
afschaffen en aan hel meervoudige stemrecht
een einde maken. Het gehecle aantal kiezers
zal, als hare voorstellen doorgaan, van 8 tot
10i millioen verhoogd worden. Maar op den
voorgrond staat voor 't oogenblik de kwestie
van hel vrouwenkiesrecht. Daarom concen
treert zicli thans de belangstelling.
Art. 1 van het regeeringsontwerp bepaalt,
dal als kiezer voor het lagerhuis van het parle
ment ieder mannelijk persoon zal worden in
geschreven, dio voldoet uan de in de wel ge
stelde voorwaarden. De ongewijzigde aan
neming van dit artikel zou den strijd, die nu
reeds zoo lang over het vrouwenkiesrecht
wordt gevoerd, in 't nadeel van de voorstan
ders beslissen. Indien zij succes zullen zien
van hun strijd, dan moeien zij trachten dat
artikel gewijzigd tc krijgen.
De regeering is in de kwestie van het vrou
wenkiesrecht verdeeld. De eerste minister
Asquith is er beslist tegen gekant. Ilij heeft
dat meermalen moeten ontgelden, want hij is
dikwijls het mikpunt geweest van de aanval
len der militante fractie van de suffragettes.
Dat lot heeft hij trouwens gedeeld met ver
schillende amblgenootcn, die voorstanders
zijn van vrouwenkiesrecht, maar niet eenvou
dig ja cn amen zeggen op wat de militante
suffragettes willen. Als gezworen vijandinnen
van alles wat zij als halfheid beschouwen, zien
deze dames geen onderscheid tusschen vier
kante tegenstanders en halve voorstanders, cn
zoo hebben dc ministers Churchill cn Lloyd
George eveuzeer onder hare grofheden te lij
den geliad als dc eerste minister Asquith. Be
halve deze beiden zijn onder de leden der
regcering als voorstanders bekend: lord Mor-
ley, lord Haldane, lord Beauclianip, mr. Bir-
rell, mr. Buxton en mr. Runciman. Aan het
hoofd van deze groep van ministers staat de
minister van builenlandsche zaken Sir Ed
ward Grey.
Gisteren zou minister Grey in het lager
huis het woord voeren tol verdediging van
een amendement, dat van hem is uitgegaan,
al is hij niet de eerste onderteekenaar er van.
Dit amendement strekt om uit art. 1 het
woord „mannelijk" te schrappen. Daarmee
zou cenc bcginseluitspraak verkregen zijn.
Op zich zelf is de aanneming van dit amen
dement nog niet voldoende om aan de voor
standers van vrouwenkiesrecht dc verwezen
lijking van hunne ivenscken te brengen. Dat
zou afhangen van de uitwerking der verdere
bepalingen van de wet.
Men heeft hier dc keuze tusschen drie ver
schillende voorstellen. Het eerste, dat van het
lid der arbeidspartij Henderson, is het radi
caalste. Het verlangt het algemeene stemrecht
voor meerderjarigen van beide geslachten.
Daardoor zouden met één slag 13 millioen
vrouwelijke kiezers gecreëerd worden, die
door hare numerieke meerderheid de 10£ mil
lioen mannelijke kiezers zouden overheer-
schen. Het tweede voorstel, van den radicaal
Henderson, wil het stemrecht vcrlcenen aan
de vrouwen, die meer dan 25 jaren oud zijn
en óf zelf „householders" (eigenaars of huur
ders van woningen) zijn óf met householders
getrouwd zijn. Daardoor zou aan 6 millioen
vrouwen het kiesrecht verschaft worden. Een
derde amendement is van conservatieve zijde
voorgesteld. Lytlellon, de gewezen minister
van koloniën in het kabinet-Balfour, stelt voor
om aan de vrouwen, die thans kiesrecht voor
dc graafschaps- en gemeenteraden bezitten,
ook het politieke kiesrecht tc verleenen; daar
door zouden 1,200,1)00 vrouwen kiezers voor
het parlement worden.
Wat het lot van deze amendementen zal zijn,
als zij in behandeling komen, is geheel on
zeker; de voorstanders van vrouwenkiesrecht
zelf zijn daarover alles behalve eenstemmig.
Maar de eerste vraag zal zijn of zij in behan
deling komen, want als liet amondement-
Grey, dat de bcginselkwcslic stelt, wordt ver
worpen, dan zijn zij alle drie vuil dc baan.
Bedenkelijker voor dc zaak van het vrou
wenkiesrecht is nog iels anders. Eeno door
den Speaker afgelegde verklaring opent het
uitzicht, dal als in liet wetsontwerp verande
ringen van fundanienleelen aard worden ge
bracht, het als niet met dc parlementaire ge
bruiken overeenstemmend zal zijn tc beschou
wen, dat in deze zitting met de behandeling
wordt voortgegaan. Er zal dan een nieuw
'wetsontwerp moeten worden ingediend in
de volgende zitting. En dan zou. liet de vraag
zijn, of de nieuwe kiesregeling nog tijdig ge
noeg kan gereed komen om zonder de toe
stemming van het lioogerliuis wet te worden
in den tijd, waarin het mandaat van het tegen
woordige lagerhuis nog geldt. Men ziet de weg
oni tot de invoering van het vrouwenkies
recht in Engeland te koraeu, is niet zonder
voetangels en klemmen.
Het levert een eigenaardig schouwspel Sir
Edward Grey een amendement tc zien voor
stellen, dat door den eersten minister bestre
den werd. Het kabinet is over do kwestie ver
deeld. De voorstanders van vrouwenkiesrecht
onder de ministers noemden wij reeds; aan
de zijde van den eersten minister staan als
tegenstanders dc ministers Mac Kcnna, Pease,
Harcourt, Samuel, Crewe, Hobhouse en See-
ly. De anders gebruikelijke partijindceling
valt bij den strijd voor of tegen vrouwenkies
recht geheel weg; in alle partijen stemmen de
leden naar hunne individueele opvatting. Dat
heelt het voordcel, dat het geene politieke
gevolgen zal hebben, hoe ook deze strijd uit
valt; het kabinet zal in zijn geheel kunnen aau-
blijven, hetzij de meerderheid van het huis
zich verklaart voor of tegen vrouwenkiesrecht.
Gisteren is bij het lagerhuis van de regce
ring dc mededecling ingekomen, dat zij haar
wetsontwerp introk. Onder de omstandighe
den, die hierboven zijn geschetst, kan het
geen verwondering wekken, dat de regeering
tot dit besluit gekomen is.
De Balkan-oorlog.
Konstantinopel, 27 Jan. Volgens de
bladen zijn de invloedrijkste leden van het
Jong-Turksohc comité gisteren vergaderd ge
weest. Zij moeten besloten hebben, dat Adria-
nopel en de eilanden, zullen worden afge
staan.
Athene, 27 Jan. Alle bladen zien
mogelijkheid ouder de oogeu van de hervat
ting der vijandelijkheden. Zij doen de fout^
uitkomen, die de bondgcnooLen hebben be-,
gaan, door den wapenstilstand te sluiten en
de Turken toe tc slaan, groote versterkingen
naar hun liniën te brengen, hetgeen hunne
stoutmoedigheid heeft doen toenemen. Jntus-
sehen zijn ide bondgenooten besloten, niet toe
le geven op de kwestie van Adrianopel; zij
zijn bereid den strijd tc hervatten.
Konstantinopel, 26 Jan. Er
heerseht ccne volmaakte rust. De minister
raad overweegt het antwoord op de nota
van de mogendheden, dat waarschijnlijk zal
worden gegeven na dc benoeming van een
minister van buitenlaiulschc zaken. Volgens'
dc verklaring van den grootvizier van diplo
maten zal liet antwoord verzoenend* zijn,
want dc rogecring verwacht hel contact to
handhaven en zich de mogelijkheid voor to
behouden van latere onderhandelingen met
de mogendheden.
Konstantinopel, 27 Jan. De grooh
vizier verklaarde aan de ambassadeurs, da',
hel antwoord van Turkije op dc nota van do
mogendheden in den loop van dc week zal
worden overhandigd.
Konstantinopel, 27 Jan. Dc waar-,
nemende minister van builenlandsche zaken
heeft aan deu vertegenwoordiger van Reu
ter medegedeeld, dal de regeering geene be
vestiging had ontvangen, dat de bondgenoo-
ten hadden besloten den wapenstilstand op
te zeggen. Als dal zoo was, dan zou dat
slechts een nieuw voorbeeld zijn van dc
methodes van vrcesaanjaging cn overbluffing,
waaraan men gewoon was geraakt. De minis
ter zeide, dal dc Turksche regeering zich
daardoor niet van haar stuk zou laten bren
gen. liet is niet te verwachten, dal liet ant-,
woord aan dc mogendheden eerder zal wor-.
den gezonden dan Donderdag of Vrijdag.
Twecfio telegram. De ministerraad
hoeft opnieuw beraadslaagd over het ont
werp-antwoord aan dc Poi'le, dal morgen of
overmorgen zal worden overhandigd.
Kous f n (lino .p e J, 27 Ja n. Men
verklaart do in hel buitenland verspreide
geruchten over het bedanken van dc*» sul-;
lau en de uitroeping van de republiek voor,
ongegrond.
Om 2.30 namiddags is een hade vorsche-'
nen, waarbij Halim benoemd is lot mlinisterl
van buiitcnlundsche zaken.
Een doel van <lc verrichte arreslatiën is er
kend onrechtmatig le zijn geschied, met na
me die van Ali Kennml, hoofd redacteur van
de Ikdam, de oud-afgevaardigden Ismail en
Rizanur, den brigade-generaal AriTen gene
raal Fcrjd, cx-vali van Saloniki.
liet iradé tot benoeming van Said Halim
lot minister Yan buitenlandsche zaken is af
gekondigd.
Men zegt, dat het comité „Eendracht en
vooruitgang" op alle andere comités en poli
tieke partijen een beroep lot samenwerking
heeft gedaan.
De Ikdam -en de Jen! Gazeta hebben veiv
gunning gekregeu morgen weder te verschij
nen.
De concessie voor den Métropolitain Stam*
boel—Pcra is onderteckend.
Alle sedert Donderdag gevangen genomen
personen zijn in vrijheid gesteld, met name'
Strooi de woorden v-an licht cn liefde links
en rechts om u heen; 't zijn zaden, .waarvan
wel iets zal opkomen, hetzij gij het .zelf be
speurt of niet.
ROMAN \AN RUDOLF HERZOG
27 naar het Hoogduitsch
door J. L. VAN DER MOER.
iZe zaten nu zwijgend bij elkaar en keken
naar builen, in den schuonen zomeravond,
due ais de weerspiegeling van een andere,
gelukkige wereld boven de aarde hing.
Ze hoorden eensklaps de slem van den
beei Meinard, «toen deze iemand goeden
avond wcnschle. Eemgszina verschrikt
sprong Yilrna op.
„Lieve hemel," sprak zij, „ik zou heele-
maaJ vergelen, dat ik nog 'n uur zangles moet
geven."
0,p dit oogenblik werd de deur geopend,
en Meinard noodiigde een danie uit, binnen
te gaan. Met een korten uitroep van verwon-
ering bleef deze op den drempel staan.
,<0! Heeft u bezoek?"
„'n Jongen vriend, juffrouw," antwoordde
de oudere heer. „Maar wat praat ik toch?
't Is iemand, dien u -zeker kennen moet. Hoe
dom van me, dat ik daaraan niet dadelijk
fiedacht heb!"
üeimtich had oogenblikkelijk juffrouw
Friedrich herkend. Met een beleefde buiging
trad bij liaar te gemoet.
„Meneer PfaauorfWef, wel, hop
komil u zoo hier?"
„ik had meneer Meinard n bezoek be-
loofd, juffrouw Friedrich."
„En aan de juffrouw toch zeker ook? Kijk
eens aan! Dal kent elkaar, on mijn gestrenge
leerares laat er geen woor.dje van los, dat,
behalve ik, hier nog iemand anders uit dc
Witte Zwaan aan huis komt?"
„Meneer Pfalzdorf schonk ons vandaag
voor de eerste maal 't genoegen van zijn te
genwoordigheid," antwoordde Vilma. „In 't
vervolg hopen we hem hier meer te zien."
„Dat wil ik gaarne gelooven," verklaarde
Lisa, en zij keek de beide jongelui beurte
lings aan, zoodat deze er verlegen onder
werden. „Dót geloof ik!"
'Nu scheen Vilma toch een beelije ontstemd.
„De vader van meneer Pfalzdorf was 'n
vriend' van den mijnen. Daarom doet 't mij
heel veel genoegen, dat meneer Pfalzdorf
zoo goed. wil zijn, vader wat gezelschap te
houden! Willen we de les beginnen?"
Heinrich greep naar zijn hoed en wilde
afscheid nemen. Maar Lisa wilde hiervan
niets welen.
„Nee, nee! 't Zou wat moois zijn, dat ik u
hier zou wegjagen. Dan zoudtt u waarlijk alle
drie boos op mij zijn. Laten we liever aanne
men, dat mijn les algeloopen is, en sta mij
toe 'n poosje in uw gezelligen, huiselijken
kring te blijven. Mag ik? Of is u boos op me,
luffro-uw Vilma, omdat ik zoo dom ben ge
weest, u 'n beetje te plagen?"
„O, nee, juffrouw Friedrich, ik ben er te
zeer van overtuigd,, dal u niet met opzet
iemand onaangenaam kunt ziin."
„Dus mag ik -blijven?"
„Dit meent u zeker niet?"
„Maar ik geef u dc verzekering, dal 't me
heel veel genoegen zal doen."
„Als u ons eenvoudig avondeten voor lief
wilt nemen? Ziet u, dit is 't nu eigenlijk
Meneer Pfalzdorf zit mee aan, voor hem ge-
nceren we ons niet."
Heinrich gevoelde zich zeer gestreeld door
deze woorden.
„We hebben niets dan rn boterham en 'n
glas bier,' 'vervolgde Vilma.
„Men geeft wat men heeft," bromde de
oude aan de deur.
„Mag ik ook mee-eten?" riep Lisa verrukt.
„Maar dat vind ik heerlijk! Pas maar op,
want nu raakt u me niet gauw kwijt."
Zij deed voile en hoed af, en legde deze op
een sloe! en sloeg den anti vertrouwelijk om
Vilma's middel. „Toe, mag ik mee gaan naar
de keuken en 'n beetje helpen? U weel niet
hoe .prettig ik dat vind."
Ondertussclien had Meinard een kisLje si
garen te voorschijn gehaald,.
„Als er toch niet gezongen wordt, dan kun
nen wc er den brand wel eens insteken."
Hij hield Heinrich 't kistje voor. Ze staken
beiden een sigaar op en zaten weldra, stevig
dampend, gezclig -voor het open raam te
praten. Van tijd tot ti}d luisterden ze ook
aandachtig, wanneer de vroolijkc stemmen
van de meisjes uit de keuken tot hen door
drongen. Op zeker oogenblik zag Heinrich.
door de openstaande gangdeur, Vilma met
een paar kruiken in die ihand voorbijgaan
Dadelijk sprong hij op en liep haar achterna.
„Waar wilt u heengaan, juffrouw?"
„Wel, even bier halen, 't Is hier maar 'n
oaar huizen van daaq, «p 'p dienstbod®
houden wij er niet op na."
„Nu nog mooier! Dacht u dan, dat ik u
met d'.e kruiken zou laten sjouwen? Nee, nee,
daar komt heclcmaal niets van in! Geef mij
die kruiken inaar eens gauw over, daarvoor
zal ik zorgen."
Hij nam haar de kruiken uit- de handen.
„Maar meneer Pfalzdorf, dat is nu toch ól
te veel van u gevergd. Nee, dat staat toch
niet.
„,En waarvoor hebt u dan nu 'Q broer?"
Thans gaf zij hem het geld, wees hem hei
bierhuis en liet hem begaan.
Toen hij terugkwam, zat hel kleine gezel
schap reeds aan tafel. >Met twee volle krui
ken in elke hand slofte hij, onder het alge-
mee gelach, warm en puffend naar binnen.
„Prosit!" sprak hij, terwijl hij zijn vracht op
de tafel deponeerde.
„Zoo 'n boodschap moest men den volon
tair in d-e Wille Zwaan eens opdragen," riep
Lisa vroolijk.
„Als 't voor u was," antwoordde Heinrich
o,p denzelfd'en toon, „dan kond-t u er zeker
van zijn, dal ik 't doen zou. Misschien zouden
nog wel heel wat betere menschen dan ik
zich daarvoor laten vind-en."
„Z-o-o?" zei Lisa, terwijl -zij de wenkbrau
wen hoog optrok- Toen nam zij haar glas
op, en zioh weer tot opgewektheid dwin
gend, sprak zij: „Ik drink -de gezondheid van
gastvrouw en gastheer. Zij leven!"
„Uw welzijn!" riep Heinrich, met allen aan-
stoolcnd. En met vreugde in de oogen voeg
de Vilma hem toe: ,Jk drink op alle brave
menschen!"
„Op alle brave menschen!" herhaalde
Heinrich, terwijl hij met Lisa klonk.
Weder keolc zij den jongen man even. met
oen onderzoekenden Wik. in hel open gelaat.
Toen het maal afgeloopen was, wilde Lisa*
spoedig naar huis.
„O, jcoljcl 't is bijna'negen uur, en nu
moei ik de stad nog door! Is dil wc] zoo aU
t 'behoor!? Gaat u missohicn ook dien kant
uit, meneer Pfalzdori?"
Hcinnch zou gaarne nog een pooaje go-
bleven zijn; maar dit indirecte verzoek kon
hij toch moeilijk weigeren. Hij aninvoorddo
dus bevestigend en nam harlelijk afscheid
van den heer Meinard cn van diens dochter.
„t Was 'n heerlijke dag, meneer Meinard,
Ik ben er u recht dankbaar voor."
En hetzelfde herhaalde hij tegenover Vilma,
„Komt u maar eens spoedig terug,
neer Pfalzdorf," aei ze vriendelijk. „IJ zuMi
hier altijd' welkom zijn."
„Woensdagavond ben ik vrij."
Zij knikte hem toe. Toen volgden nod
eenige warme handdrukken, en daarna beJ
geleidde Heinrich <le dochter van lijn
tr^on door -den stillen, zachten avond'.
Zijn viool had hij maar laten staan. Dat
heen en weer loopen er mee» was zoo ver
velend!
Wordt vervolgd*
