Zaterdag 15 Februari 1913.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
N° 229 Tweede Blad
llde Jaargang,
Jonge Liefde.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoort f 1«00»
Idom franco per post1«50«
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) 0.10.
Afzonderlijke nummors 0.05.
peze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon* en
Feestdagen.
Ad vertent ïën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zonden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER AD VERTENTIËN:
Van 15 regels.» f 0.50*
Elko regol meer0.10.
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbotnling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handol en bodryt bestaan zoor voordooiigo bopalingon
tot hot herhaald advertoeron in dit Blad, by abonnement.
Eono circulaire, bevattondo do voorwanrdon, wordt op
aanvraag toegozonden.
Van vóór honderd Jaren,
door
J. L. VAN DER MOER.
"Wij begonnen ons oipstel met te wijaen op
'de aanstaande onafhaivkcdijikheidsfecsten.
Eén der redenen waaro i wij ons tot sohrij-
van Betten was dan ook: de lezers eenigo-
nins op deze feesten voor te bereiden, o»i be
ter: voor hen, die de schoolbanken reeds
sedert vele jaren verlaten hebben, nog eens
even duidelijk te maken de groote betcekenis
i de te herdenken feiten.
°ian B9I3.
Hoe vaak hebben we dit, reeds Maanden
lang, in de bladen gelezen? En hoevelen heb
ben er zich misschien afgevraagd wat dit toch
wel te beteekenen heeft?
Wanneer we nu samen eens verder de ge
beurtenissen uit den „Franschen Tijd" na
gaan, dan zullen we van zelf tot het antwoord
komen.
Onder Napoleon's invloed kwam in 1801 in
de Bataafsche Republiek weer een nieuwe
staatregoling lot stand (no,g door meerdere te
volgen) waarbij gemeente- en departements-
besturen meer zelfstandigheid kregen. Het
denkbeeld van Staats-eenheid bleef behou
den, maar de volks^ouvereinitcit werd min
der. Nai>oleon hoewel zelf een kind van de
Revolutie wés reeds een oppermachtig ge
bieder x) en wilde geen voet meer geven aan
de democratie.
Aan het hoofd van de proclamatie, waarbij
de nieuwe Staatsregeling werd ingevoerd,
zouden voor de laatste maal de woorden
Gelijkheid. Vrijheid. Broeder
schap prijken.
Bij den vrede van Amiens (1802), waarbij
Sohimmelpenninck ons land vertegenwoor
digde. kronen wij al onze koloniën van En-
-nd 'behalve Ceylon.
.-vel van Nanoleon ontwierp Scbiin-
meipenninck in 1805 weer een nieuwe staats
regeling, die in het voorjaar in werking trad.
In plaats van Republiek heette het land nu
Gemeenebest, -waarvan Schimnvlpen-
njinck ails raadpensionaris het hoofd wertl,
met een macht, die veel grooler was dan ooit
eenag stadhouder bezeten had. Zijn regeermg
zou evenwel niet langer dan een jaar duren,
in welken tijd een verbeterd belastingstelsel
werd ingevoerd, terwijl ook het lager onder
wijs werd geregeld.
In Januari werd ons door de Engelschen
de Kaan de Goede Hoop voor goed afgeno
men.
Hierover lezen we in de Middelb. Courant
van lt Maart 1806 -
„Heeft de Bataafsche bezetting van de
Kaap de Goede Hoop, na eenen vinnïgen te
genstand voor den vijand moeten wijken, men
zal haar ten minsten -i?t kunnen beschul
digen van llgtvaardig of lafhartig de verde
diging van dien aanvertrouwd n uithoek van
Afrika opgegeven te hebbenwant behalve
dat zij zich, volgens 's vija-.ds getuigenis
zelve, in de gevegten met hem, roe:n verwor
ven heeft, zoo had zij met eene verbazende
overmagt te doen, daar de expeditie, onder
bevel van den Sir Home Popham, 8000 man
Landings-Troepen sterk was z.oals uit de
Enre'srbe papieren zelve blijkt, en onze
magt, daarentegen, aan wapendragende en
werkelijk dienst doende manschappen, blij
kens de van tijd tot tijd bij het Gouvernement
ontvangen lijsten, uit niet meer dan 12 k 1300
man bestaan heeft. Met zulk eene ongelijke
magt zijnen vijand tegen te trekken, dien te
bevegtcn zonder gezegd te kunnen worden ge
slagen te zijn, en dan eindelijk, na de Kaap
stad, die toch niet met vrugt tegen zulk eene
overmagt te verdedigen was, bij Kapitulatie
ontruimd te hebben, naar de Binnenlanden af
te trékken, te einde van daar aan den vijand
allen mooglijfken afbreuk te blijven doen.
daartoe behoort heldenmoed en hel denk ragt.''
Duidelijk begon te blijken, dal Napoleon
ons zelfs geen schijn van zelfstandigheid wilde
laten. Het Bataafsche Gemeenebest was, door
zijn ligging aan zee en door zijn hulpbronnen,
te gewichtig voor Frankrijk. De Keizer nam
de gezichtsverzwakking van den raadpensio
naris als voorwendsel, om te kennen te ge
ven dat Frankrijk betere waarborgen moest
hebben voor de overeenstemming van Hol
land met zijn belangen. Te vergeefs ging Ver
Huell naar Parijs, om te protesteeren tegen
alle erfelijk gezag van oen vreemde dynastie.
Napoleon antwoorddevast besloten te
z ij n hier een Vorst uit z ij n huis
te vestigen of het Gemeenebest
b ij F r a n k r ij k in t e '1 ij" v e n. En zoo
trok dan ten slotte, noodgedwongen, een ge
zantschap naar den man, die gansch Europa
de wet wilde voorschrijven, o-m nederig te
gaan verzoeken 's Keizers broeder Bodewijk
tot koning te willen benoemen.
Van de omstandigheid dat tot het gezant
schap o.a. behoorde Willem S 1 x, maakte
men te Parijs gebruik om de aardigheid te
debiteeren, „dat Willem de Zesde hel ver
zoek zelf was 'komen doen.(Prins Willem
V was in April te Brunswijk overleden) O p
26 Mc 1 1806 werd Lodewijk Na
poleon Koning van Holland.
Natuurlijk werd wederom de Staatsregeling
veranderd en wel op een wijze, die de ver
kregen rechten van het volk allesbehalve
waarborgde. Lodewijik beschikte geheel over
de geldmiddelen van den Staat, waarbij hij
vrij wat royaler te werk ging dan Schimmel-
penninck gedaan had. Zoo verplaatste hij
bijv. zijn residentie eerst van den Haag naar
Utrecht en vervolgens naar Amsterdam,
waar hij eenvoudig bezit nam van het Raad
huis (thans nog steeds 'het koninklijk paleis).
Tij dens Lode wij les regeering werd ons land
dooi- verschillende rampen getroffen. Het
door Napoleon uitgevaardigde Continen
tale Stelsel, waarbij alle havens voor
Engelschê schepen en koopwaren gesloten
werden verklaard, was de doodsteek voor on
zen handel. Naderhand kwam zelfs het bevel
dat alle Engelschc waren in het openbaar
moesten worden verbrand.
In 1807 vloog te Leiden een met buskruit
geladen schip in de lucht. Hierbij werd het
Rapenburg vernield en verloren 150 men-
1) Door zijn Staatsgreep van Nov. 1799 maakte
hij een eind aan het Directoire, en werd <lc
u.tvoerendc macht in Frankrijk aan 3 consuls opge
dragen, waafvan hij Dammer één was. Het duurde
dan ook niet lang of hij regeerde, met zijn groote
militaire macht en door de centralisatie van het be
stuur, als een absoluut vorst. In Aug. 1802 werd
by tot consul voor het leven benoemd,
met recht zijn opvolger te kiezen, en bewoonde hij
de Tu lerieön, en nadat verschillende aanslagen op
zijn leven waren gepleegd, proclameerde de Senaat
hem 18 Mei 1804 tot crfolyk keizer.
sohen, waaronder twee professoren, het leven.
In 1808 en 1809 overstroomde een groot
deel van Zeeland, van Z.-Holland en van Gel
derland, en in Juli 1809 landden de Engel
schen op Walcheren. Een vloot van 400 oor
logsschepen en honderden transportschepen
voer de Schelde opVlissingen werd gebom
bardeerd, en spoedig welen Walcheren,
Schouwen en Duivoland in handen van de
Britten. Deze hadden evenwel geducht te lij
den van de gevaarlijke Zeeuwsohe koortsen,
en toen nog een Franscli leger zich met de
Hoilandsche troepen kwam vereenigen, wer
den de Engelschen gedwongen nog vóór het
einde van het jaar Zeeland weer, te ontrui
men Maar nu lijfde Napoleon het eiland Wal
cheren maar tevens bij Frankrijk in (Febr.
1810). Dit ging immers in óén moeite door!
Koning Lodewijk toonde wèl hart voor zijn
volk te hebben. Verschillende verbeteringen
kwamen onder zijn invloed tot stand. Wij
noemen slechts: waterstaatswerken, verbete
ring van wegen en dijken, goede rechtspraak
(code Napoléon), zorg voor de koloniën
(Daendels werd gouverneur-generaal), die
voor een groot deel door de Engelschen wa
ren genomen.
Om den handel niet geheel en al te doen
vernietigen, stond de Koning oogluikend af
wijkingen toe van de strenge bepalingrn van
het continentale stelsel, maar dit had tot ge
volg, dat de Keizer, die het toppunt va i zijn
roem nabij was, weer een deel van Holland
inpalmde. Na een hofbigen twist tussohc^ de
twee broeders, werd een zoogenaamd verdrag
gesloten, waarbij de Waal de zuidelijke grons
van het land vormde, en tevens werd bepaald,
d a t e r Fransch garnizoen in Hol
land zou gelegd word en, om alle
gemeenschap met Engeland af te snijden.
Ook zond Napoleon Fransche douanen naar
de Hoofdstad, om den sluikhandel te weren.
Spoedig bleek dat er slechts een kleinigheid
noodig zou zijn om een niéuwen twist te doen
ontstaan. De koetsier van den Franschen ge
zant te Amsterdam werd door een burgier ge
slagen, wat ter kennis van Napoleon kwam,
die zich daarover zeer verontwaardigd toon
de en booze bedreigingen uitte. Lodewijk
dacht er over, om Amsterdam zoo noodi* tot
het uiterste te verdedigen, maar de ministers
beduidden hem dat dit onmogelijk was. De
Koning liet den moed zakken en deed a'stand
van de regeering, ten behoeve van zij zoon
Lodewijik Napoleon, hertog van KI eff en
Berg.
Maar de Keizer dacht er anders over. Den
9e n Juli werd ons land bij Frank
rijk i n g e Lij f d, en Lebrun, hertog van
Plaisance, als luit?na:it-generaal of algemeen
stedehouder hier heen gezonden.
Nu brak er een ware lijdensgeschiedenis
voor de Nederlanders aan.
Het continentale stelsel werd, zoo mogelijk,
nog verscherpt, van dc staatsschuld werd
slechts een derde deel der rente uitbetaald
(tiërceering), de prijzen van koloniale waren
en tabak stegen tot een ongekende ho .gle.
Zwaar drukten de belastingen op dranken en
levensmiddelen; onderwijzers e> predikanten
werden een tijd lang ni.t betaald. Het onder
wijs werd geschoeid oi Fransche leest, de
hoogescholen van Utrecht, Amsterdam en De
venter werden ëcoles secondaires, zoodat al
leen de Universiteiten van Leiden en Gro
ningen 'bleven bestaan, terwijl die van Franc-
ker cn Harderwijk werden opgeheven.
De vrijheid van de Pers werd geheel aan
banden gelegd en ook moest men steeds ui'erst
'voorzichtig met ziju woorden zijn, want in
alle kringen had de regeering haar spionnen
of speurders.
Daarenboven werd in 1811 óók nog de
conscriptie ingevoerd. A'Ue 2ö-j«rigo
jongelingen moesten worden ingeschreven en
de 'helft werd 'bij loting aangewezen, om in de
gelederen van den Franschen dwingeland te
dienen. Ook had deze bepaling terugwerken
de kracht over de drie vorige jaren. En naar
mate de veldtochten van de.i Keizer meer
meuschenlevens verslonden, duurde het nicl
lang of ouderen en jongeren werden met ge
wold ingelijfd. Ook stelde Napoléon een
Garde d*h o n n e u r in, een eerewacht te
paard, waarvoor hoofdzakelijk jongelieden
uit aanzienlijke familiën werden bestemd. De
eigenlijke bedoeling was, om bij opstand of
verzet over een genoegzaam aantal gijzelaars
te kunnen beschikken.
De tijd onder Napoleon, zoo lezer we bij
Wagenaar, was de bitterste en grievendste,
dien men hier ooit had beleefdhet was een
onafgebroken 1 ijden, een zware pijniging,
waarvoor tiërceering, conscrip
tie, censuur cn politie als marteltui
gen dienden
Uitgenomen den godsdienst, werden we in
de edelste deelen van ons leven geknot.
1) De eerlijkheid gebiedt ons, hier toch ook op
enkele goede gevolgen van de inlijving te wyzen,
o. m. op de eenheid van wetgeving en administratie
cn op de invoering van een B u rgcrlijken
Stand, die in de plaats trad van de niet zelden
slordig bijgehouden kerkelijke registers. Voorlaau
moest elk huwelijk, geboorte of sterfgeval by de
burgerlijke overheid worden aangegeven.
Napoleon verbeterde on$ verded'.gingsstclsel en
schonk ons goede, groobo wegen, o.m. den grooten
weg van Amsterdam naar Parijs.
Sommige fabrieken begonnen te bloeien, vooral die
welke surrogaten voor koloniale waren leverden als
beelwortelauiker en c chorei. Daarentegen werd de
tabak aan regie onderworpen.
Wordt vervolgd.
Van de ambulances.
Aan brieven van dr. Lin.gbcek, chef der
ambulance in Turkije, gericht aan hot hoofd-
comité van het 'Nederlandsche Roade Kruis,
is o.a. het volgende ontleend:
Ton gevolge op mijn schrijven floam ik u
me de deelen, dat al onze bedden (thans 101)
wederom zijn bezet.
Wij kunnen nu langzamerhand beginnen
met de amputatie der afgevroren ledematen,
d.i* iziah hebben gedemarqueerd, waarbij do
officier van gezondheid Billler, van de „Gel
derland", soms assisteert.
Doktoren en zusters, alten zijn unaniem
over dit, dat de patiënten de meest dank
bare, goedaardige en geduldige personen zijn.
die men zich kan wenschen.
Nu. 31 Januari, 5 uur im den namiddag, i9
het tien weken geleden sedert we het station
Den Haag uitsloomden, een vrij onzekere boe
komst tegemoet. Het thee-uurtje, dat het >ge-
hce'le personeel even gezellig bij elkaar brengt.
op de wachlzustcr na, die op de zalen nvoet.
blijven, en den broeder van dc nacht\vaclitt
die nog slaapt, is voorbij. Onze oude Duit*
schc helpster haalt don boel weg cn dan keert
de groote eetzaal terug tot bijna diroomcrigd
rust.
•Met kleine hulpmiddelen, wat evergreens en
roode zakdoeken cn een roode haaien lap nis
tafelkleed, aan dc muren dc Roode Kruis- eui
flalvc Maan-vlaggcn, waarop nog de roode
bessen cn mistletoe van Kerstmis zdjn vaat*
■gehecht, een verbed brancard en een stroo-
vleohl-rustbcd, gedekt door dc Nederlandsche»
vlag, een ooi de vleugelpiano, van het museum-
gehaald, van anno dazumal, enz., is dit hoi
door de moeder der compagnie herschapen
in een gezellig rustplekjc na moeilijken ar-
héid.
Men zegt, maar ik sta er zelf niet voor ru,
dat ior geestdrift is gevaren in dc Turken voor
dezen nu hciilgon krijg. De gruwelen, dooaf
de „Christenen" in Macedonië verricht*
schreeuwen om wraak. Toen Férid voor ©eni
ge dagen op dc groote ziekenzaal uil dc Turk-
sche courant voorlas, dat dc wapenstilstand
was opgezegd en dat dc vijandelijk heden w©er
zouden beginnen, barstten dc armen jongens
uit in gejuich.
De officieren, dde nu naar de linie gingen,
vroegen of ze hier mochten komen, als ze mis
schien ziek of gewond wenden. Ze ihebbcrt
gezien, dat ze hier goed onder dak izijn.
Weet ge, waarom de autoriteiten ons prefe-
reeren, ook 'blijkens dc aanvrage om, als het
noodig bleek, naar liet gcvechtsveld te gaan,
waar anders geen vreemde ambulances wor
den toegelaten?
Het Is, omdat wij, niet als al de andeneik
Ibijna Idaploopen op ide II II.; omdat wij be
talen wat wij voor ons zelf of voor onze zie
ken noodig hebben cn niet op hunne kosten
hier zijn. En die kosten loopen op, voorrvfc
als de bodem van de schatkist, als hier, al zoo
angstig zichtbaar woTdt.
Wij verzorgen de zieken h la Turoa, cn dat
is goed. Er zijn zes ziekcndiceten, die loopcit
van het eerste (2 L. molk en 4 kop yoghurt
per 24 uur) lot hot 6de (soep, 380 .gram vleesch
on been, 640 gram Ibrood, groenten, pillaud
(gesmoorde rijst mot vleesch) en als „toetje"'
rijstebrij of compAtc. Tot het 6e diëet bren
gen het maar enkelen. liet is een heel werk
dagelijks uit te cijferen cn ik heb spijt ecar
afzonderlijken administrateur-magazijnmees
ter te hebben medegebracht.
Ons eten ;is eenvoudig, maar goed, ofsohoon
wel eens wat. eentonig.
Onze consul te Beyrouth, de heer ïlntz, d!o
vroeger aan zuster Kuypor 10 zond, voor
de ambulance te gebruiken (cn waarvóór deze
"de waterleiding liet aanleggen op dc gang
tusscben de drie zalen) heeft ons thans ge-
meid, dat hij kislon sinaasappelen voor ons
had afgezonden.
De houtrekening in de keuken is zeer groot.
Kolen zijn niet te krijgen, zegt mem. Vandaal4
dan ook, dat de zalen en slaapkamers in do
school soms zoo ijskoud zijn, dat we om beur
ten aan influenza Lijden. Wij hebben Belden
zooveel kou geledon als hier. In dit gebouw
zijn 1100 van die stoomradio toren en men
gébruikt 5 ton kolen per dagals mem hof
geld er voor heeft.
Ontwikkel uw geest en uw hart, opdat zij
het zaad der wijsheid en der ware vriend-
;chap opnemen en tot epn schoon en wasdom
doen gedijen.
ROMAN VAN RUDOI.F HERZOG
naar het Hoogduitsch
door J. L. VAN DER MOER.
„Gertrude moet dan onverwijld haar vrien
din gaan bezoeken en, gebruik makend van
't groote vernuft dat oe vrouwen in zulke
omstandigheden nu eenmaal schijmen te be
zitten, trachten uit le vorsehen wat haar
plannen zijn. En als deze verkenning afge-
loopen is, dan gaan we over tol 'l nemen van
de noodige tactische maatregelen. Waar ben
je van plan je lenlen voorloopig op te slaan?"
„Ik vertrek morgen naar Hamburg, 't Beste
zal zijn, brieven maar poste-restant te zen
den. Je wilt zeker wel zoo goed zijn, dit ook
aan Pfalzdorf te zeggen?"
,*Natuurlijk. Je zult spoedig van ons hoo-
ren. Ik beschouw 't voor mij persoonlijk als
'n eerezaak, je zoo gauw mogelijk uil de ver
legenheid te helpen, waarin mijn phantas-
tisdhe wraakneming op den apotheker je ge
bracht heeft Daarom moet ik je verzoeken,
mij plein pouvoir te geven. De wijn is helaas
'ooi Kom nu maar mee. dan breng ik ie naar
je hoteL Ik heb mijn lieve Gertrude voor van
avond afgeschreven, dus nu begrijp je wel,
dat jij me zoo gauw niet kwijt raakt. Overi
gens is ook zij je zeer dankbaar voor haar
geluk je ziet. ilc ben vols'-ivkt niet ver
waand want feitelijk ben je toch de bewer
ker daarvan. Ze zal 't zeker aangenaam vin
den, weldra revanche te kunnen nemen
Willen we mi gaan?"
Willoos lie,l Barenfeld zich naar zijn 'hotel
brengen, en willoos luisterde hij nog gerui-
men tijd naar het optimistisch gebabbel van
zijn levenslustigen vriend.
HOOFDSTUK XIII.
Toen Dorus den volgenden morgen van het
station terugkeerde, waar hij een boodschap
in het tolkantoor had moeten doen, gaf hij
Heinrich, die juist bezig was de brievenbus te
ledigen, een teeken, dat beduiden moest: „hij
is vertrokken." Hij had het vernomen van
een kennis, die aan het station werkzaam
was.
In sombere stemming ging de jonge man
weer aan zijn werk.
Het was van daag een echt dolle dag. De
apotheker, die bij uilzondering heden eens
vroeg was opgestaan, had het verstandig
geoordeeld, Pfalzdorf en Dorus maar niet in
staat van beschuldiging te stellen. Hij had
hun diensten thans meer dan ooit noodig.
Aangezien hij er naatr verlangde, het con
tract met Rose zoo spoedig mogelijk af te
sluiten en hij zorgen wilde dat het volkomen
in orde was, had hij 'besloten maar dadelijk
de balans op tc maken. Hiertoe bezocht hij,
met Dorus en Hannus alle kelders en pak
huizen. om deD voorraad od te nemen. Er
mocht geen hoekje of gaatje worden overge
slagen. Hij gunde zich nauwelijks den tijd
om tc gaan middcgmalen.
Hoe Lisa over die verloving met den pro-
vis^- denken zou, was hem volmaakt onver
schillig. Ilij dacht er niet eens over, dal zij bij
liet aangaan van deze overeenkomst, waarbij
ze persoonlijk toch nog al nauw betrokken
was, vermoedelijk óók wel een woordije zou
willen meespreken. Hij was er nu eenmaal
aan gewoon, dal hij in huis de autoriteit was,
dat tegen zijn beslui'en niemand iets had in
te krengen. Zün wil was wet!
Terwijl de heer Fricdrioh in het zweet zijns
aanschijns hard werkte in pakhuizen en kel
ders, trad de heer Rose in de apotheek en
in het kantoor als een grand seigneur op. Ilij
had zelfs de brutaliteit, het werk van Pfalz
dorf te controleeren en in de brieven verschil
lende correcties aan te brengen. Heinrich liet
'hem kalm begaan, zonder hem ook maar het
minste antwoord waardig te keuren.
„Van af morgen zuilt u onder nuljm persoon
lijk toezicht werkzaam zijn, aangezien ik de
zaak overneem, om eens 'n eind te maken aan
die ouwe sleur," zei de provisor met een on
aangenaam neusgeluid. „Zoodra ik in den
schromelijken warboel, die hier schijnt te
heerschen, wait orde zal hebben gebracht,
neem ik voor de apotheek en voor de zaak 'n
assisitenrt., 'n klerk en twee leerlingen, en zal
ik zelf 't oppertoezioht houden. En wee dan
dengene, die in verzuim komt of zijn plicht
niet behoorlijk vervult. Die zal mij leeren
kennen!
Hierop trok hij zich weer in de apotheek
terug, om verschillende recepten te gaan
klaar maken.
„Als ik den heelcn rommel maar eens in
handen heb," sprak bij vol hoop bij zi'chzelve,
„en ik verzekerd ben van 't bezit van mijn
verrukkelijk mooie Lisa, dan zal 't toch wel
'n knappe kerel moeten zijn, die mij weer aan
die nare pillen draaierij krijgt. Hiervoor heb
ik dan mijn menschert"
Hij telde de gereedgemaakte pillen in een
kartonnen doosje af, bestrooide ze met lyco-
podium, om het aan elkaar kleven te ■voor
komen, en begon vervolgens met een hoornen
tandenstoker zijn nagels zorgvuldig schoon te
maken. Daarna keek hij zijn gelaat met wel
gevallen in een zakspicgeltj© en overdacht in
stilte, welk een keurig effect hij toch wel zooi
maken aan de zijde van zijn schoone jonge
vrouw. „Ach, Lisa," fluisterde hij, en zijn han
den en bcenen begonnen zóó te beven, dot hij
zich op een krukje moed neerzetten. Wat zou
hij genieten in het bezit van deze schoonste
aller vrouwen!
liet begon te schemeren. De regenbuien
volgden elkaar met korte tussohenpoozen op,
de wind gierde door de stralen en rukte de
laatste bladeren van de boomen, om ze ver
volgens in dc modderige plassen le jagen;
ook rukte hij aan deuren en vensters en
maakte telkens een leven, alsof een troep
kraaien krassend om liet oude huis vlogen.
.Alles is vergankelijk, droom en zdjn bedro»g",
kraste hij. Maar de provisor verstond het
niet, of wilde het niet hooren. Hij was immers
een rijk man? En voor geld was a'Les te ver
krijgen, in het bizonder van den heer Frie-
drich.
De storm huilde steeds voort, en de dui
sternis nam toe. Juist stond de heer Rose op
het punt het licht od te steken, toen hui-
plotseling op zijn grondvesten schudde en hfljf.
mot stoel en al omviel. Op hetzelfde oogenhiilö-
weerklonk een geweldige donderslag, waarbij
alle muren kraakten cn beefden. De heer Rose
lag bijna in zwijm van schrik,'toen hij door
een ang9tig gescrecuw op de binnenplaats tol
de werkelijkheid werd teruggeroepen. De
haren rezen llicm ten berge. Zomdiar zidh omi
dc apotheek te bekommeren, rende hij naar
bulten, waar hij Heinrich ontmoette, die zoo
bleek was aLs een doode.
„Waarschuw de brandweer!" riep hij den
provisor toe. „Loop in 's hemelsnaam tocht
zoo hard als iu kunll"
„Wat is er toch geeurd?" vroeg Rose, be
vend als een schoothondje.
,,'n Benzire-onlploffing! Meneer FriedricÜ
is nog in den kelder. We imoeten trachten
hem te redden! Vooruit! Vooruit! Maak Anort,
laat dc 'brandweer komen!"
Een tweede ontploffing volgde en deed
stukken steen en hout naar alle zijden vlie
gen. Tegelijkertijd zag men de vlammen uit
slaan.
Als door furiën voortgejaagd, vloog de Iheen
Rose zonder jas en hoed de sttraat op, ora
zijn kostbaar leven in veiligheid tie brengen
en onderweg de brandweer te alarmeeren.
Pfalzdorf had de opdracht aan niemand
beter kunnen geven dan aan dezen deser
teur, die, zonder zich te bedenken, in allerijl
zijn vaandel verliet.
Wordt vervolgd*
